Όνειρο της 23ης Απριλίου 2018, χαράματα.
Είμαστε όλο το σόι των
Γιοκούς στο σπίτι του Γαργαντούα στο Χαλάντρι, και πρόκειται να αρραβωνιαστώ,
κι' έχουν έρθει τα πεθερικά, και προσπαθώ να τους βολέψω στο τραπέζι, δεν έχει
αρκετές καρέκλες.
Τώρα εγώ αρραβωνιάζομαι
με την αδελφή μιας παλιάς μου φίλης που τα είχαμε κάποτε, αλλά συγχρόνως είμαι
και πεντρεμένος, και η γυναίκα μου μου κάνει παρατηρήσεις και υποδείξεις, πως
να κάνω αυτό και πως να κάνω το άλλο.
Εν τω μεταξύ, η
αρραβωνιαστικιά γίνεται μια η αδελφή της φίλης μου και μια η φίλη μου η ίδια,
και μπερδεύομαι.
Εντωμεταξύ, πήγανε όλοι
για ύπνο, κι' έμεινε μόνο η αρραβωνιαστικιά στην κουζίνα, που είναι τώρα ένα κοριτσάκι
που ήμουν ερωτευμένος όταν ήμουν δέκα χρονών. Της λέω άμα ξημερώσει θα πάω να
της πάρω γάλα, κι' άμα θέλει κανά μπισκότο, τυρόπιτα, τι θέλει.
Ξημερώνει με τα πολλά.
Θέλω να πάω να ψωνίσω και στο μπακάλικο, να τους ταΐσω όλους αυτούς, το μεσημέρι.
Έρχεται και ο Αμίν μαζί. Έξω κάνει κρύο, ψιχαλίζει, και οι δρόμοι έχουν λάσπες όπως
παλιά, και δεν έχει πολυκατοικίες, όλο αλάνες και άχτιστα οικόπεδα.
Θέλω να φτιάξω μια
μακαρονάδα, και ο Αμίν γκρινιάζει, σαράντα χρόνια είναι εδώ δεν τις συνήθισε
τις μακαρονάδες, λέει πως είναι σα σκουλίκια στο αίμα. Γιατί δεν φτιάχνουμε ένα
πιλάφι με μύδια λέει, καφτερό που κάνει κρύο, να πιούμε μια ρακή, και του λέω
δεν έχει φρέσκα μύδια στο Χαλάντρι, και λέει να πάρουμε κατεψυγμένα.
Ο πίνακας: Ο Αμίν κι'
εγώ στις λάσπες. παστέλ και ακρυλικά σε κάτι φύλλα τετραδίου, 12Χ13 cm.
Το τραγούδι: Ξέρω μια κάποια
γειτονιά, με τον Τώνη Μαρούδα (στίχοι Θάνος Σοφός, μουσική Λυκούργος Μαρκέας.)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου