Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Όνειρο της 8ης Ιανουαρίου 2018, χαράματα.



Είμαστε με τον Κλε, στην Θεσσαλονίκη. Για κάποιον άγνωστο λόγο, οπλοφορούμε. Αυτός έχει ένα μάγκνουμ ασημένιο με λαβή ελεφαντοστούν τρομερό, τόχει στην απομέσα τσέπη στο μπουφάν. Εγώ έχω ένα καλάζνικοφ κρυμμένο στη μασχάλη μου, κι' αποπάνω κάτι σαν τρενσκότ μαυριδερό προς το ανθρακί απροσδιορίστου αποχρώσεως. Αλλά περισσεύει το καλάζνικοφ αποκάτω, φαίνεται η κάνη του.
Πάμε πάνω στο Σειχσού. Έχει κάτι πολυκατοικίες καινούργιες, αλλά προχειροφτιαγμένες και άσκημες, σαν εργατικές κατοικίες. Είναι μια συμμορία εκεί στον δρόμο, δεν ξέρουμε τι περιμένουνε, κάτι. Πλησιάζει ο Κλε, τους μιλάει ωραία, ευγενικά, να μας αφήσουνε να περάσουμε, ξερωγώ. Σε λίγο γυρίζει πάλι προς τα μένα μαζί με έναν πολύ αγριεμένο, σκυλόφατσα, και πολύ βρωμιάρης φοράει μια αθλητική φόρμα αυτός. Θάναι ο αρχηγός, μάλλον. Με το που βλέπει το καλάζνικοφ να προεξέχει από το τρενσκότ, παθαίνει πανικό, τραβάει το μπιστόλι, είχε μπιστόλι. Προλαβαίνω όμως εγώ, σηκώνω το καλάζνικοφ, τακατακατάκα, τον γαζώνω. Τρέχουνε κι' άλλοι δύο δικοί του, τακατακατάκα, πάρτους κάτω.
Το βάζουμε στα πόδια με τον Κλε, μέσα στο δάσος. Δεν ξέρω γω πως, βρισκόμαστε στο Πανεπιστήμιο. Είναι κάτι κτίρια, διάδρομοι, γραφεία, σκάλες, ψυχή ζώσα. Τρέχουμε, τρέχουμε, με τα πολλά βγαίνουμε στην έδρα Φυσικής Ιστορίας ή κάτι τέτοιο. Είναι εκεί ένας καθηγητής, κάτι διδακτικό προσωπικό, διοικητικοί. Τους λέμε εμείς θα περάσουμε να βγούμε έξω, εσείς κανονίστε. Βλέπουνε αυτοί τα όπλα, μιλιά καθόλου. Και βγαίνουμε, όντως.
Δεν ξέρω γω πως, βρεθήκαμε κάπου εκεί που είναι ο Λευκός Πύργος, αλλά δεν έχει Λευκό Πύργο, στη θέση του είναι ένας λοφίσκος. Κι' από κάτω παρατηρούμε, προς την Παλιά Παραλία γίνεται χαμός, δακρυγόνα, ΜΑΤ, εκρήξεις, φωτιές, διαδήλωση γίνεται, και είναι και διάφοροι που τρέχουν να ενωθούν με τους διαδηλωτάς.
-Δεν ξέρω τι θα κάνεις, εγώ θα πάω, μου λέει ο Κλε με άγρια χαρά. Κι' αρχίζει να τρέχει κι' αυτός με τους άλλους.
-Κάτσε στ' αυγά σου, χριστιανέ μου, του λέω, που πας να μπλέξεις με την κουμπούρα να σε πιάσουνε να μας συνδέσουνε με τους τρεις που φάγαμε πρωτύτερα. Αλλά αυτός αγρόν ηγόραζε, είχε ήδη απομακρυνθεί.
Τι να κάνω, φεύγω κι' εγώ στα μουλωχτά, προς την Παύλου Μελά, φαίνεται ήσυχα αποκεί, να αποφύγω τα επεισόδια να πα να κρύψω το καλάζνικοφ. Και τόνε βλαστήμαγα. Με τον ενθουσιασμό του.

Η ζωγραφιά: Φανταστικό τοπίο στην Παραλία. Μολύβι, πενάκι, παστέλ, ακρυλικά σε Α4 πολυτελέιας, 2018.

Το τραγούδι: Η φωτιά στο Λιμάνι, Ξύλινα Σπαθιά