Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

Εκδρομή Στην Βεργίνα.




Ξεκινήσανε οι γραίες να πάνε εκδρομή στην Βεργίνα.
Θα περνάγανε το πούλμαν και από την Νάουσα.
Ειδοποιήθηκε ο Δήμος, ο οποίος έχει πρώτη προτεραιότητα την ανάπτυξη του Τουρισμού.
Και έστησαν αστραπιαίως ένα χάπενινγκ, να τους υποδεχθεί στην πόλη ο Μεγαλέξαντρος, που θα πηγαίνανε προσκύνημα το πούλμαν στον τάφο του πατέρα του.
Έτσι γίναν τα πράματα, κύριε Πρόεδρε, και τ' άλλα που μάθατε εσείς στην Αθήνα είναι συκοφαντίες.

Η ζωγραφιά: Γαλήνιο δειλινό του Νοέμβρη, κάπου στην Κεντρική Μακεδονία. Ακρυλικά και παστέλ στο μπλοκ του Γιατρού, 31Χ25 cm. Από μία φωτό του Ταξιδευτή και Επιστροφέα Βασίλη Τουμαζάτου, κλικ εδώ για την φωτό

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

U-1206. (Η διαφορά του γέρου από το υποβρύχιο.)

Kapitänleutnant Karl-Adolf Schlitt
Ξέρετε τι διαφορά έχει ο γέρος και το υποβρύχιο;
Η διαφορά είναι πως ο γέρος μπορεί να πάει και από πέσιμο, ενώ το υποβρύχιο όχι. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον πως το υποβρύχιον μπορεί να πάει από χέσιμο όπως ο γέρος.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Ήτανε ένα υποβρύχιο γερμανικόν ονόματι U-1206, πολύ σπέσιαλ ολοκαίνουργιο, ούτε έγερνε ούτε τίποτα, ηυξημένη αυτονομία είχε, κι' ένα σύστημα με σουλήνα σαν αναπνευστήρα ξερωγώ, να βυθίζει στα ρηχά και να μπορεί να δουλεύει τις ντήζελ* να πηγαίνει. Είχε κι' ένα σύστημα σα Τζηπηές, τον παππού του Τζηπηές δηλαδή, γιατί είμαστε Απρίλιο του 1945, και ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμα.
Ξεκίνησε λοιπόν το υποβρύχιον από την Νορβηγία, να πάει παρθενικό ταξίδι δια τας ακτάς της Σκωτίας, περιπολία να βρει καμιά εφοδιοπομπή να τορπιλίσει. Με το που ήτανε μέσα στον Ωκεανό, του χαλάει η μία ντήζελ. Δεν πειράζει, λέει ο κυβερνήτης, ο καπετάνιος δηλαδή, ο οποίος ήταν και νεαρός υποπλοίαρχος, ναυτόκαβλος, Καρλ-Άντολφ Σλίτ ονόματι, έχουμε την άλλη την ντήζελ, πάμε. Αλλά με το που φτάνουνε στη Σκωτία, έξω από το Αμπερντήν ήτανε, εκεί θα στήνανε καρτέρι, περνάγανε οι νηοπομπές, χαλάει και η άλλη ντήζελ. Εντωμεταξύ, η θάλασσα ήταν γεμάτη εγγλέζικα αντιτορπιλλικά, και περιπολικά, και ο ουρανός γεμάτος αεροπλάνα, τα οποία κυνηγούσανε τα υποβρύχια, που κυνηγούσανε τα φορτηγά με τα πολεμοφόδια.
Τι να κάνουνε; Δεν μπορούσανε να στήσουνε καρτέρι χωρίς τις ντήζελ. Καταδυθήκανε λοιπόν εξήντα μέτρα κάτω, να μην φαίνονται. Και πηγαίνανε με τις ηλεκτρομηχανές. Και πέσανε οι μηχανικοί με τα μούτρα να επισκευάσουνε τις ντήζελ.
Εκεί πάνω, του ήρθε του κυβερνήτου να κάνει το χοντρό του. Ήταν 14 Απριλίου, και σε δύο μέρες ο κυβερνήτης έκλεινε τα εικοσιεφτά και γινόταν εικοσιοχτώ ετών.
Το πολύ σπέσιαλ υποβρύχιο U-1206 είχε και μιαν άλλη επαναστατική καινοτομία: είχε και καμπινέ υπερπιέσεως, που λειτουργούσε με πεπιεσμένο αέρα, ώστε να μπορεί το πλήρωμα, (σαρανταοχτώ ψυχές όλοι μαζί) να ανακουφίζεται εν καταδύσει. Πλην όμως το σύστημα ήταν αρκούντως περίπλοκο, διότι το προϊόν δεν μπορούσε να πάει κατευθείαν στη θάλασσα επειδή η πίεσις στον βυθό ήταν μεγαλύτερη απ' ό,τι μέσα στο υποβρύχιο. Είχανε λοιπόν ένα σύστημα με βαλβίδες, όπου έκλεινες τη μια βαλβίδα, άνοιγες την άλλη, και πήγαινε η σκατούλα σ' ένα θάλαμο, και μετά είχε κι' άλλη βαλβίδα, κι' άλλη μετά, και πήγαινε σ' έναν άλλο θάλαμο, και τις ανοιγόκλεινες όλες με κάποια σειρά, και στο τέλος την έπαιρνε ο πεπιεσμένος αέρας και την εκτόξευε στη θάλασσα, όπως τις τορπίλες δηλαδή, κουραδοτορπίλη σα να λέμε. Αλλά είχε κι' έναν μηχανικό ειδικά εκπαιδευμένο στην λειτουργία του καμπινέ, διότι  οι βαλβίδες είχανε μία συγκεκριμένη σειρά, εξυπακούεται, δεν ήταν σα να τραβάς το καζανάκι και έληξες.
Τώρα, ο κυβερνήτης δεν φώναξε τον σκατομηχανικό. Νόμιζε πως ήξερε. Μπορεί και να ντρεπόταν. Κι' άρχισε να ανοιγοκλείνει τις βαλβίδες μόνος του. Αλλά το σκατό δεν προχωρούσε παραέξω. Είδε κι' απόειδε, έστειλε να φωνάξουν τον ειδικό.
Έρχεται ο ειδικός. Αλλά δεν του είπε ο καπετάνιος που είχε πειράξει τις βαλβίδες και δεν ήξερε ποιές ήταν ανοιχτές και ποιές κλειστές. Κι' ούτε κι' ο άλλος ρώτησε τον καπετάνιο, ντρεπόταν, δεν τούκοψε, ήταν τρελαμένος, που προσπαθούσε με τους άλλους μηχανικούς να φτιάξουν τις ντήζελ, ποιός ξέρει. Η κακιά η ώρα, που λένε.
Εκεί λοιπόν που πιάνει να ανοιγοκλείσει τις βαλβίδες, κάνει ένα μπράφ ο απόπατος και τον κάνει τον κυβερνήτη τον Καρλ-Άντολφ Σλίτ σύσκατο, μαζί και τον μηχανικό. Και αυτό ήταν το λιγότερο, έμπαινε η θάλασσα ασταμάτητα, δεν μπορούσανε να κλείσουνε τις βαλβίδες, άρχισε να πλημμυρίζει το σκάφος! Δίπλα ακριβώς από τον καμπινέ εντωμεταξύ ήταν οι μπαταρίες των ηλεκτρομηχανών. Πλημμυρίζει το υπόφραγμα με τις μπαταρίες, κάνει ένωση το θαλασσόνερο με τα υγρά των μπαταριών, και βγάζει ένα αέριο πολύ δηλητηριώδες, διοξείδιο του χλωρίου ονόματι. Πανικός! Τι να κάνει ο κυβερνήτης, διέταξε ανάδυση να μην σκάσουν!
Έλα όμως που χαλάει και η αντλία των μπάλλαστ! Είχανε πλημμυρίσει κι' απ' τον καμπινέ, το U-1206 έβαλε τη μουσούδα προς τα κάτω κι' άρχισε να βυθίζεται κι' άλλο προς τον πάτο! Και να σκάνε από το διοξείδιο του χλωρίου εντωμεταξύ. Κόλαση! Είδανε και πάθανε να αδειάσουν τα μπάλλαστ με πεπιεσμένο αέρα, αμολήσανε και τις τορπίλλες στον γάμο του καραγκιόζη να ελαφρύνουνε, ανεδύθη το σκάφος.
Αλλά ήταν μέρα. Και τους είδε ένα εγγλέζικο αεροπλάνο, και τους ρίχνει μία μπόμπα, νταν, αχρηστεύθηκε το υποβρύχιο U-1206.
Τι να κάνει ο Καρλ-Άντολφ, είπε να καταστρέψουν την συσκευή της κρυπτογράφησης, το "Αίνιγμα" που λέγανε το περίφημο, να φουντάρουνε και τους κωδικούς, να βουλιάξουνε και το υποβρύχιο, και να μπούνε στις λαστιχένιες βάρκες να σωθούνε.
Τέσσερις πνιγήκανε, τους έριξε η φουρτούνα στα βράχια. Τους άλλους, τους μάζεψε ένα αλιευτικό που τόχαν μετατρέψει οι άγγλοι σε περιπολικό, και σωθήκανε.
Μετά από μερικές μέρες, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε και τέλειωσε κι' ο πόλεμος.
Ο Καρλ-Άντολφ Σλίτ επέστρεψε στην Γερμανία το 1948. Στη δίκη της Νυρεμβέργης κατέθεσε υπέρ του ναυάρχου Ντένιτζ, και την σκαπούλαρε ο ναύαρχος, έφαγε μόνο δέκα χρόνια. Ο Καρλ-Άντολφ μπήκε στην πολιτική, και μετά και στις εφημερίδες. Πέθανε το 2009. Από πέσιμο ή χέσιμο, δεν ξέρουμε.
   

*Για όσους και όσες δεν ενδιαφέρονται τα πολεμικά αφηγήματα δράσεως και δεν ξέρουν τα σχετικά με τα υποβρύχια, να διευκρινήσω:  Το γερμανικόν αυτό υποβρύχιον, όταν αναδύεται στην επιφάνεια είχε δύο μηχανές ντήζελ και πήγαινε γρήγορα και μακριά. Όταν όμως καταδύεται, δεν είχε αέρα να δουλέψει τις ντήζελ. Τι κάνει τότε; Είχε και δύο ηλεκτρομηχανές με μπαταρίες, και τις έβαζε μπροστά και πήγαινε. Κι' άμα ανέβαινε ξανά, τις ξαναφόρτιζε από τις ντήζελ, είχε μια γεννήτρια και τις ξαναφόρτιζε. Αλλά με τις ηλεκτρομηχανές δεν μπορεί να πάει γρήγορα, δεν δίνουνε ισχύ στις προπέλες. Οπότε το σχέδιο ήταν το εξής, τη νύχτα που δεν τους βλέπανε ανεβαίνανε στην επιφάνεια, γεμίζανε τις μπαταρίες, αερίζανε το σκάφος, κάνανε την ανάγκη τους, κι' άμα βλέπανε κανά κομβόι πλησιάζανε, βυθίζανε να μην φαίνονται, αμολάγανε τις τορπίλλες, καταδύονταν, κι' απομακρύνονταν σιγά-σιγά με τις ηλεκτρομηχανές, να μην τους βρούνε τα  αντιτορπιλλικά. Την μέρα, ήτανε συνεχώς σε κατάδυση. Ελπίζω να ήμουν κατατοπιστικός.