Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

Θεωρίαι Συνωμοσίας (Το αληθές πρόσωπο του Τζόκερ δεν υπάρχει.)





Θα τα μάθατε στις ειδήσεις, αλλά θα σας τα πω εγώ πως γίνανε τα πράματα, διότι έχω προσωπική εμπειρία.
Προχτές είχα πάει με την σύζυγό μου να δούμε τον Τζόκερ στην Αελλώ. Όπως έχετε διαπιστώσει όλοι, είμαι μπέημπηφέης, δηλαδή δεν με κάνεις πάνω από δεκαπέντε, άντε σκάρτα δεκάξι. Εκεί που καθόμασταν στην ουρά να βγάλουμε εισιτήριο, νάσου η αστυνομία, λέει στην σύζυγό μου να φύγουμε διότι είμαι ανήλικος. Βρε καλέ μου, βρε κακέ μου, μάλλιασε η γλώσσα της αυτηνής να τους εξηγεί, τίποτα οι αστυνομικοί, αμετάπειστοι, ο ανήλικος έξω. Να δείξω ταυτότητα, λέει. Αλλά δεν την είχα μαζί μου.
Να μη σας πολυλογώ, ήτανε και δύο κυρίες που κοιτάγανε μαζί με τους περίεργους που μαζευτήκανε. Και δεν μιλάγανε. Εμένα μου έκαναν εντύπωση, διότι φόραγαν κάτι καμπαρτίνες δερμάτινες, μαύρες, τι διάλο είπα, με τέτοια ζέστη, αλλά δεν έδωσα σημασία. Οπότε πλησιάσανε αυτές, και λένε της συζύγου να τις ακολουθήσουμε δια εξακρίβωσην στοιχείων διότι υπάρχει και παραμέλησις ανηλίκου (εγώ είμαι αυτός.)
Και τι είσαστε εσείς; ρωτάει η σύζυγος.
-Διεύθυνσις Συγχρόνου Πολιτισμού, κυρία μου, είπε η μία, που είχε μια φάτσα σκέτο ξίδι που δώσανε στο Χριστό.
Εγώ δεν είπα τίποτα, διότι κατά βάθος το διασκέδαζα, που με πήρανε για τεκνάκι, διότι η άλλη με την μαύρη καμπαρτίνα -όχι η ξινή, η άλλη- ήτανε πολύ θελκτική, έμοιαζε την Κριστίν Κήλλερ, κι' εγώ δεν μίλαγα, διότι φανταζόμουν πως αποκάτω από την καμπαρτίνα θα ήταν μάλλον γυμνή, και θα με αποπλάναγε ως ανήλικο. Τα συνηθίζουνε κάτι τέτοια μυστήρια, στο Πολιτισμού, αν θυμόσαστε τον Ζαχόπουλο, επί Κωστάκη Καραμανλή, αν καταλάβατε τι εννοώ. Με την βασική διαφορά που τώρα αντί Ζαχοπούλου είχαμε την Κριστίν Κήλλερ. Και αυτή η Κριστίν Κήλλερ ήταν πολύ μοιραία γυναίκα, γυναίκα της καταστροφής που λένε, εξώλης και προώλης, ένανε υπουργό αμύνης παλιότερα, τον Προφιούμο, τόνε κατέστρεψε την καριέρα, στην Αγγλία, διότι αυτή τα είχε και με έναν ρώσο κατάσκοπο της Γκεπεού, κι' άλλα πολλά ακατονόμαστα είχε κάνει, είχε κι' άλλους πολλούς εραστάς, συγχρόνως με τον υπουργό και τον ρώσο είχε έναν αλάνη, έναν τζαμαϊκανό τραγουδιστή, μετά έναν άλλο από τας Δυτικάς Ινδίας, πολύ μόρτη επίσης, λίγο ντήλερ, λίγο νταβαντζής αυτός, ο οποίος δούλευε κι' ένα άθλιο μπαρ της συφοράς, παράνομο. Το λοιπό τσακωθήκανε αυτοί οι δύο αναμεταξύ τους, ο από τας Δυτικάς Ινδίας παρολίγο να σφάξει τον άλλονε, δεκαεφτά ράμματα στη μούρη του κάνανε στο νοσοκομείο, του τζαμαϊκανού.  Αυτά εξάπτουνε την φαντασία ενός ανηλίκου, όπως και να το κάνουμε. Τέλος πάντων, να μην μακρηγορώ, άλλο είναι το θέμα μου.
Κριστίν Κήλλερ

Άντε λοιπόν, μπροστά τα Δέρτα με τσι μηχανές, πίσω εμείς στο περιπολικό, να πάμε δια την εξακρίβωσην. Αμ δε! Αντί να στρίψωμε Αλεξάνδρας για τα Χρυσοχοϊδέικα τραβάμε ίσα Πατησίων, στρίβουμε ακριβώς πίσω από το Μουσείο, στη Μπουμπουλίνας! Μου κοπήκανε τα ήπατα, θες τώρα να ξανανοίξανε το παλιό παράρτημα και νάχουμε άλλες μπελλέτζες!
Ευτυχώς δεν μας πηγαίνανε εκεί που φοβόμουνα. Μας πηγαίνανε δίπλα ακριβώς, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Μπαίνουμε μέσα, ανεβαίνουμε, ήτανε μια πόρτα που έλεγε Αξιωματικός Υπερεσίας, μπαίνουμε ξανά μέσα. Ήτανε μία υπεύθυνη σ' ένα γραφείο, ούτε που μας κοίταξε. Έπεσε μια αμηχανία στην ατμόσφαιρα.
-Αγόρι, θες μία πορτοκαλλάδα; είπε τότε η Κριστίν Κήλλερ.
-Ευχαριστώ, μία Καραντάνη μπλε με χωρίς ανθρακικό, είπα εγώ και της χαμογέλασα. Αλλά δεν πρόλαβα να πω να βάλει και δυο δάχτυλα Στόλι, διότι εκεί πάνω ξύπνησε η Αξιωματικός Υπερεσίας, και της έριξε μια ματιά της Κριστίν σαν τον μαύρο θάνατο, και της είπε σε παρακαλώ ξεκουμπήσου και φύγε από δω αμέσως, και δαγκώθηκε, η Κριστίν, κι' έφυγε.
Γύρισε ύστερα στη σύζυγο. "Δε ντρεπόσαστε που πήγατε τον γιό σας στο Τζόκερ; της λέει άγρια.
Οπότε εγώ όπως καταλαβαίνετε τα πήρα στο κρανίο διπλά, πρώτον διότι μίλαγε άσκημα στη σύζυγο, και δεύτερον και κυριώτερον μούκανε χαλάστρα με την Κριστίν. Η κάργια. Οπότε άφησα κατά μέρος τα σκέρτσα και βγήκα στην αντεπίθεση με τη μία.
-Κι' εσείς τι αρμοδιότητα έχετε να κάνετε ελέγχους ανηλίκων στα σινεμά; την λέω.
-Διαταγή της Προϊσταμένης αρχής, μου λέει με θρασύτητα εξουσίας. (Αλλά εγώ την είχα πάρει χαμπάρι πως κώλωσε. Έτσι είναι η φάρα της.)
-Πρώτον, εδώ δεν έχετε διαταγές. Διαταγές έχει η Αστυνομία. Εσείς έχετε εγκυκλίους, της ξαναλέω.
-Κι' εσείς τι είσαστε, δικηγόρος; με ρωτάει.
-Ναι, της ξαναλέω. Έχετε εγκύκλιο να λέει πως μπορείτε να καλείτε την αστυνομία και να ζητάτε ταυτότητες;
-Έχουμε προφορική εγκύκλιο της Προϊσταμένης Αρχής, μου ξαναλέει.
-Ακούστε, της ξαναλέω εμπιστευτικώς και με πολύ καλή προαίρεση. "Πρώτον προφορική εγκύκλιος δεν υπάρχει τέτοιο πράμα στο Δημόσιο. Και δεύτερον όταν λέμε προϊσταμένη αρχή, τι εννοούμε; Ή τον Διευθυντή, τον κύριο Κωστάκη, ή τον Γενικό Γραμματέα, τον κύριο Γιατρομανωλάκη ή την Υπουργό, την κυρία Μενδώνη. Οπότε, να την πάρετε αμέσως τηλέφωνο, την προϊσταμένη αρχή, διότι θέλω να μάθω ποιός έδωσε το πράσινο να μπαίνετε παράνομα στα σινεμά με την αστυνομία να παρενοχλείτε τους ανήλικους."
Πήρε ένα τηλέφωνο κειπέρα, κάτι έλεγε ψιθυριστά να μην ακούμε, τόκλεισε μετά.
-Αύριο θα τοποθετηθεί η κυρία Υπουργός, είπε μετά. "Θα γίνει ΕΔΕ για το ζήτημα."
-Μάλιστα, είπα.
-Να φύγουμε; είπε η σύζυγος.
Δεν είπε τίποτα, οπότε γυρίσαμε να φύγουμε. Αλλά στην πόρτα μ' έπιασε μία έκλαμψη. Γύρισα αργά προς το μέρος της.
-Η ΕΔΕ δεν θα βγάλει τίποτα, της είπα. "Κατάλαβα τι έχει συμβεί! Ο Τζόκερ! Αυτός τα έκανε όλα!
-Ο Τζόκερ! μου λέει η Αξωματικός Υπερεσίας. "Τι εννοείτε;"
Ξαφνικά είχα ενηλικιωθεί στα μάτια της. Είχα ωριμάσει.
-Ο Τζόκερ! Το αληθές του πρόσωπο δεν υπάρχει. Ο Τζόκερ δεν έχει πρόσωπο, έχει μόνο προσωπεία! Εμφανίζεται μπροστά σας, άλλοτε με το προσωπείο του κυρίου Κωστάκη, του Διευθυντού σας, ή με εκείνο του κυρίου Γιατρομανωλάκη, του Γενικού, ή και της Υπουργού ακόμη, της κυρίας Μενδώνη! Και σας δίνει διαταγές παράλογες και γελοίες, να κάνετε ελέγχους στους σινεμάδες, ώστε να γίνει η υπερεσία και το υπουργείο ρεντίκολο, να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, να καταρρακωθεί ο Πολιτισμός μας στα μάτια του κόσμου! Όπως εκείνος ο σατανικός Φαντομάς, που πότε γινόταν ο Ζαν Μαρέ, ο δημοσιογράφος, πότε ο Λουή Ντε Φυνές, ο αστυνομικός που τον κυνηγούσε αδιάκοπα! Αλλά εις μάτην! Πάντοτε ο Φαντομάς νικούσε, πάντοτε παρέμενε ασύλληπτος, πάντοτε εμφανιζόταν με άλλην μάσκα, πάντα εξαφανιζόταν θεαματικά, πάντοτε ο διώκτης του γινόταν καταγέλαστος στις οθόνες των σινεμάδων όλης της Υφηλίου! Όπως και ο Τζόκερ! Πάντα ο Τζόκερ θα νικά! Πάντα ο Πολιτισμός μας θα ηττάται! Θα συντρίβεται υπό το βάρος των γελώτων και των καγχασμών των ανηλίκων παιδιών, των παιδιών της γαλαρίας που τρυπώσαν τζαμπέ στο Αυστηρώς Ακατάλληλον δι' ανηλίκους, και όσων ακόμη έμειναν παιδιά στην ψυχή, ατίθασοι στο μυαλό, και Έρωτες στα ήσυχα δειλινά στ' ακρογιάλι, ή στα μαύρα νερά του σκοτεινού τους πόθου! Γειά σας, και φιλιά στο κορίτσι με την μαύρη καμπαρτίνα, η εξουσία την χαλά, και μου χρωστά μίαν πορτοκαλλάδα με στόλι να της πείτε!
Βγήκαμε στην Πατησίων. Δεν προλαβαίναμε. Θα παίζεται όμως για κάμποσο ακόμα. Είπαμε να πάμε να πιούμε κάτι.

Η ζωγραφιά: Τζόκερ. Μολύβι, παστέλ, ακρυλικά στο μπλοκάκι, 14Χ13 cm.

Η μουζική: Το φινάλε από το 8 1/2, του Φελίνι και του Ρότα:
https://www.youtube.com/watch?v=1CqfEJyMjVM

Εδώ, για την Κριστίν Κήλλερ:
Εδώ, οι μεταμορφώσεις του Φαντομά: