Πες μου που παίζουν τα παιδιά

Αλλά σου τόχα πει από παλιά, το σπίτι σου έμοιαζε με κείνο στο εξώφυλλο του Κατ Στήβενς, μετά του την έδωσε κι' έγινε Γιουσούφ Ισλάμ, αλλά και πάλι σκαρφαλώνουν τα παιδιά στο δέντρο, τρώνε άγουρα κορόμηλα, κι' εκείνος ο γαργαντούας που καταβροχθίζει κουλουράκια με τσάι είναι στο σπιτάκι με τα κεραμίδια μακριά που βλέπεις στο βάθος, κι' έχει αλάνες που κάναμε πόλεμο, κιτρινίζουν τα χόρτα το καλοκαίρι, μυρίζουν ωραία στο αεράκι, τα μεσημέρια λιώνει η ησυχία, χρυσά απογεύματα γέρνουν δυτικά, και στέρνες με χρυσόψαρα, κι' ευκάλυπτους, κι' έχει και σιδερένιους ανεμόμυλους με φτερωτή να τραβάν το νερό, Χαλάντρι, έχει πολύ νερό το ρώ μέσα του, να σκαρφαλώσουμε να φαίνεται όλη η καμπυλότητα του ορίζοντα, και η κατσίκα φασόν, είχε στάνες εκεί που κάναν τους ουρανοξύστες, και παντού αυτοκίνητα, δε βρίσκουν να παρκάρουν, δε βρίσκουν να πετάξουν τα σκουπίδια, τα πετάνε όπου νάναι, ξέρω, ερχόμαστε από μακριά, κι' αλλάζουμε μέρα με τη μέρα, μα πες μου, που παίζουν τα παιδιά...

Ο πίνακας: Γιώργος Μακρής. Πες μου που παίζουν τα παιδιά. Ακρυλικά σε καμβά.

Το τραγούδι: Cat Stevens, Where Do The Children Play.

κλικ εδώ:   https://www.youtube.com/watch?v=4QgddVVWHmg

Η έκθεση: Γιώργος Μακρής, Πρόχειρες λύσεις για εύκολα θαύματα, Πνευματικό Κέντρο Χαλανδρίου, Παπάγου 7, από 12 ως 20 Μαΐου 2017.