Το Ιμάμ μπαϊλντί και η Μονοτονία

Ο εξυπνάκιας, circa 1960

Πάντα μου άρεσε το Ιμάμ. Από τότε που ήμουν δύο ετών. Η τουρκική ήταν η πρώτη ξένη γλώσσα που κατενόησα, διότι έμαθα τι σήμαινε Ιμάμ μπαϊλντί, που σήμαινε πως μπαΐλντισε ο Ιμάμης από το πολύ Ιμάμ.

Την ίδια εποχή έμαθα και το εξαρτάται. Μου άρεσε η λέξη, αλλά αγνοούσα την σημασία της. Πήγαινα στον κήπο, και έλεγα τα εξαρτάται μου κρυφά, διότι υποπτευόμουν πως αν με άκουγαν θα γινόμουν καταγέλαστος λόγω της αγνοίας μου (όπως και συνέβη.) Χρησιμοποιούσα το εξαρτάται σε φανταστικές συνομιλίες με διάφορους ανύπαρκτους ανθρώπους, και με διαφορετικό νόημα κάθε φορά, όπως "θα το φέρω με την όπισθεν", "και τώρα θα αποπλεύσουμε", ή "θα ανεβούμε στο παράθυρο του τρίτου που άρπαξε πυρκαγιά με την πτυσσόμενη σκάλα της Πυροσβεστικής".  Μερικές φορές, τα εν λόγω εξαρτάται δεν είχαν καν κάποιο ορισμένο νόημα. Στο τέλος με πήραν χαμπάρι, και γέλαγαν που μίλαγα μόνος μου. Με ρώτησαν φυσικά τι σημαίνει εξαρτάται. Ομολογώ πως ντράπηκα κάπως, διότι υποχρεώθηκα να παραδεχτώ πως δεν ήξερα. Κατόπιν τούτου, μου εξήγησαν τι είναι το  εξαρτάται, και σταμάτησα να το χρησιμοποιώ όπως μου κατέβει.

Ύστερα, ρώταγα τι είναι η Μονοτονία. (Άκουγα να την λέει η μάνα μου και να ξεφυσάει με την αηδία ζωγραφισμένη στα χείλη.)

-Μονοτονία είναι να κάνεις συνέχεια το ίδιο πράμα, μου εξήγησε αυτή.

-Και δεν είναι καλό αυτό; ρώτησα.

-Όχι, είπε πάλι.

-Γιατί; ξαναρώτησα.

-Γιατί πάρε για παράδειγμα το Ιμάμ, που το λατρεύεις. Αν τρως κάθε μέρα Ιμάμ, Ιμάμ, Ιμάμ, ε, θα το βαρεθείς στο τέλος, δεν θα θες να ξαναφάς Ιμάμ. Άρα η Μονοτονία δεν είναι καλή, συμπέρανε η μάνα μου.

-Εξαρτάται, είπα πάλι εγώ.

-Τι εξαρτάται; ρώτησε εκείνη.

-Διότι καλύτερα να τρώς Ιμάμ, Ιμάμ, Ιμάμ συνέχεια, κι' ας βαριέσαι λίγο, παρά Ιμάμ και σκατά, Ιμάμ και σκατά, Ιμάμ και σκατά, είπα εγώ.