Τα γραμματόσημα.

Θεώρησαν πως είχα περισσότερη φαντασία απ' όση έπρεπε. Και φάγανε τον κόσμο να δημιουργήσω ωριμότητα, να κάνω δηλαδή δραστηριότητες εποικοδομητικές, και μεγάλωσα πιά, και ήμουνα αφηρημένος και δεν έπρεπε. Έπρεπε να μάθω τη ζωή, πως βγαίνει το δεκάρικο, το εικοσάρικο, το πενηντάρικο. Διότι αύριο μπορεί να πάρουν αξία, να τα πουλήσει να πιάσει λεφτά.

 Οπότε, δώστου να κάνει συλλογή γραμματόσημα. Είχε ο πατέρας μου έναν μπάρμπα που ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος, κάτι τέτοιο, τον Γαρίδη. Αυτός είχε την ιδέα με τη συλλογή, αν θυμάμαι καλά. Τότε η αλληλογραφία  γινόταν με το ταχυδρομείο. Ούτε ημέηλ, ούτε φαξ, ούτε τίποτα. Επιστολές, φακελλάκια, γραμματόσημα. Οπότε ο θείος ο Γαρίδης μου έδινε όλους τους φακέλλους, τι να τους κάνει, κι' εγώ τους έβαζα στο νερό να ξεκολλήσουν τα γραμματόσημα, και μετά τα έβαζα να στεγνώσουν, και μετά σ' ένα άλμπουμ ειδικό που μου δώσανε.

Μερικά γραμματόσημα τα είχα διπλά και τριπλά, ή και παραπάνω. Ένα με την Κνωσσό, το είχα διακόσια διπλά. Ρώταγα λοιπόν, τι θα τα κάνω, διακόσια γραμματόσημα με την Κνωσσό, και μου λέγανε όχι, κράτα τα να τα ανταλλάξεις. Με ποιόν να ανταλλάξω την Κνωσσό, γαμώ τα ταχυδρομεία σας; Βρώμαγε ο τόπος από Κνωσσές.

Τέλος πάντων, είχε και κάτι ωραία λιβανέζικα με φρούτα, ήταν πιο ωραία από τα κανονικά φρούτα, σου 'ρχόταν να τα φας ενώ τα κανονικά τα βαριόμουν, προτιμούσα τα μακαρόνια μα κιμά. Επίσης ήταν κι' ένα αμερικάνικο που είχε μία σφαίρα σαν παιδική χαρά, μπορούσες να σκαρφαλώνεις εκεί πάνω και να ανεβοκατεβαίνεις, οπότε σ' έπιανε ένα μυρμηγκούλιασμα στα πόδια που ήταν ωραία. Δεν βαριόσουν τουλάχιστον.

Επίσης είχε κάτι ολλανδικά πολύ ωραία, είχε μια βασίλισσα άσπρη στο προφίλ, πάνω σε χαρτί χρωματιστό, μπλεμαρέ, σκούρο μπλε, θαλασσί, κόκκινο, καφέ, τυρκουάζ, κίτρινο, πορτοκαλλί, βυσσινί, πράσινο, λαδί, σάπιο μήλο, πολλά χρώματα. Εμένα μ' άρεσε που ήταν το ίδιο σε πολλά χρώματα. Δεν ξέρω τον λόγο.

Πολλά γραμματόσημα είχανε τοπία, κυρίως καλοκαιρινά, τραχτέρ, βάζανε ραπανάκια ξερωγώ, οπότε είχε πλάκα, διότι ήταν καλοκαίρι, και τα γραμματόσημα ήταν σαν παράθυρα δύο πόντοι επί τρία π.χ, που έβγαινες και πήγαινες σε άλλο καλοκαίρι. Είχε και άλλα τοπία, που πήγαινες στα χιόνια άμα ήθελες, και έκανες σκι. Και με πτηνά χρωματιστά είχε, και με  πόλεμο, και διαστημόπλοια, κι' άλλα διάφορα. Με γυμνές, δεν είχε. Αλλά εντάξει, είχε όλα τ' άλλα.

             Οπότε με τον φιλοτελισμό δεν μειώθηκε η φαντασία μου.