Γράμμα ηρωϊκό και περιπαθές του Μενελέν από τον Πύργο που κλείστηκε, στον αδελφό του, τον Τοάν.

Αυτό δεν το γνωρίζω, Τοάν, το αν η σύγκρουση θα αποβεί μοιραία για έναν απ' τους δυό μας, μαύρο κατράμι και σεντούκι ολοπόρφυρο, αχ, δεν τις ξέρω ποιές είναι οι εγκόσμιες σάτιρες που μας ζμπρώχνουν σ' αυτό το άγονο ταξίδι, όπου καμιά πέτρα δεν έχει μπέσα, κανείς οβολός απόφυση. Αρκεί να μας ζητήσουν άλλοι τρεις ηγεμόνες, άλλοι τρεις καιροφύλακες, και στ' αθρού τις διαβουλεύσεις θάχουμε λογαριασμούς αιώνιους κι' ανοιχτούς. Ψύχωση! Ψύχωση! Βάστα γερά, αδερφέ μου Τοάν, ψυχωμένες βελόνες μονάχα μας πρέπουν, και βλέμμα βαθύρρευστο, ως τις πηγές των πιο κυανόπυγων νυμφώνων. Και ζωντανό αστακό πάντα να κραδαίνεις, ψηλά σήκωσέ τον σαν βαρύτιμο τρόπαιο, το κύπελλο είναι αυτό της Άηβης Νύχτας, την ζωντανή της τρίαινα στον Αιγόκερω που σβαρνούσε. Στην καρέκλα του ήπιου τρόμου τώρα κάθησα, άρωμα δεν είδα, , ούτε προσκόπους βουερούς μούδωσαν, βασιλιά δεν μ' έστερξε η Μάνα Γη, ούτε χόσχι το κεφάλι μου έβαλα, να κλίνω κάθε τρίκορφο της Γεσθημανής αγλάϊσμα. Μονάχα η θάλασσα είμαι, Τοάν, ως εκεί που η μέριμνα των ζαρκαδιών βρίσκει απάγγειο κι' υπήνεμο κλίτος, κι' επιχείρημα αντλεί από τα βόιτα, με τα ίδια της τα σωθικά να σπαράζει με φύκια ελεφάντινα, και τις πόρπες των ασκών μας μες στο αίμα. Φαγητό δεν είχαμε, Τοάν, ούτε νερό να πιούμε μια σταγόνα. Και το συρτάρι των ονείρων μας άδειο κι' αυτό από εμπιστοσύνη.

Φίλησέ μου τον πατέρα, και θάρθει ο καιρός να ζυγίσουμε την σμίλη του ανέμου από του σύννεφου το θυμιατό και τ' ανάθεμα.

Ο αδελφός σου στον Πύργο

Μενελέν

Η ζωγραφιά: Το γράμμα στον Τοάν. στυλό,παστέλ και γκουάς σε Α4 πολύ καλής ποιότητος.

Το βίντεο: Νίκου Σκαλκώτα, Η Θάλασσα (Η Τράτα.)

https://www.youtube.com/watch?v=cU62Vzjho5I

ΥΓ. Ιωάννα, Λενώρα, Ηλία, Μάντη, Σάντι, σας φχαριστώ εκ βάθους, τάβαλα όλα ή σχεδόν, δεν πέταξα τίποτα.

(αυτοί οι πέντε μούστειλαν ο καθένας από πέντε τυχαίες λέξεις, και μ' αυτές έφτιαξα την ιστορία.)