Libiamo ne' lieti calici, La Traviata. (Πρωινό όνειρο μετά μουσικής, της 7ης Νοεμβρίου 2017.)

Ιπτάμενοι τραγουδισταί. Στιλό, παστέλ, ακρυλικά σε Α4.

Είμασταν λέει ο Μιχάλης ο Τομ, ο Πάνος ο Καλ, η Ελενίτσα η Κοσ, κι' εγώ. Και οι τρεις μας είχαμε κάτι πάρε δώσε με τον Τ.Κ, που δεν θέλω να δώσω λεπτομερή στοιχεία του, διότι πρόκειται για μία μελανή περίοδο του βίου μας και των τεσσάρων αυτά τα παρεδώσε που προανέφερα. Οπότε, ας πούμε πως τον λέγανε Ταχυδρομικό Κώδικα, από τα αρχικά του. Συγκεκριμένως, αυτός ο Ταχυδρομικός Κώδικας είχε μία διαφημιστική, την δεκαετία του ογδόντα αυτό, μετά έκλεισε, και εκεί η Ελενίτσα έψηνε τον πελάτη, ήτανε client service, να πούμε. Εγώ ήμουνα creative, copywriter ξερωγώ, έγραφα σλόγκαν, τίτλους, σενάρια. Εξ ανάγκης, δηλαδή, δεν πουλάγανε οι δίσκοι, και δεν ήθελα να γράψω άλλου είδους δίσκους να πουλάνε. Οπότε παρίστανα τον creative που ήθελε αυτός ο χαλβάς, διότι νόμιζε πως τις έχαβα κάτι τέτοιες ανοησίες που ξεφούρνιζε. Οι άλλοι δύο, εξωτερικοί, του φτιάνανε τζιγκλάκια για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση. Οπότε καταλαβαίνετε που κανένας δεν είναι περήφανος γι' αυτά τα παρεδώσε με τον Ταχυδρομικό Κώδικα. Διότι αυτοί οι γιάπηδες γαμήσανε την Ελλάδα, άμα θέλετε να ξέρετε.

Τέλος πάντων, να έρθουμε στο όνειρο. Ήμασταν όλοι οι προαναφερόμενοι σε μία πελώρια αίθουσα πολύ θεατρική, σαν το Τεκβοντό στο Φλοίσβο παρακάτω που είναι, αλλά αυτή η αίθουσα δεν ήταν στις Τζιτζιφιές, ήτανε σε κάποιο ρεζόρτ πολυτελείας κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου, και ο Ταχυδρομικός Κώδικας έκανε μια παρουσίαση, τρεις χιλιάδες κόσμο μαζεμένοι εκεί μέσα, πελάτες, συνεργάτες, κάτι τέτοιοι, να τους πουλήσει ένα σύστημα που μεταφέρει ανθρώπους διά τηλεμετακινήσεως της ύλης, είναι να πούμε το διοικητικό συμβούλιο ο ένας Αθήνα, ο άλλος Λονδίνο, ο παράλλος Νέα Υόρκη, τσουπ! κάνει το πρόγραμμα, νάτοι όλοι εδώ στην Επίδαυρο! Τώρα, δεν γουστάρει ένανε ο Ταχυδρομικός Κώδικας, τσουπ! εξαφανίζεται αυτός, πουθενά ο διευθύνων σύμβουλος! Οπότε έχει πλήρη έλεγχο της επιχειρήσεως να κινεί τα νήματα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κάνει κι' άλλα πράματα το πρόγραμμα, όπως μεταφορά εξαιρετικών δεξιοτήτων. Παίρνει να πούμε ένα ραμολιμέντο, του βάζει τα στοιχεία μέσα, τσουπ! το ραμολιμέντο μεταμορφώνεται σε Αντετοκούμπο. Κι' όλοι περνάνε υπέροχα που κάνει τέτοια κόλπα, καρφώνει ανάποδες καλαθούμπες και με φάλτσο, ξερωγώ. Αλλά άμα μπορεί αυτό, σου λέει, τον άλλον τον κάνει λογιστή για τις βρωμοδουλειές, τον άλλο στο χρηματιστήριο, τον άλλο συμβόλαια θανάτου. Έγινα κατανοητός, νομίζω, ποιό ήταν το υπονοούμενο!

Έχει όμως και ένα πρόβλημα, αυτός ο Ταχυδρομικός Κώδικας. Είναι μέσα στην αίθουσα και κάτι συνδικαλιστές και κάνουν φασαρία. Όχι τίποτα σοβαροί, κάτι καλφαγιανναίοι πασοκικού τύπου κουστουμαρισμένοι, οι οποίοι κινούνται απειλητικά κάπως. Κι' επειδή δεν μπορούν να πλησιάσουν τον Ταχυδρομικό Κώδικα, πάνε να την πέσουν στη γυναίκα του. Η γυναίκα του Ταχυδρομικού Κώδικα είναι εντωμεταξύ ιταλίδα. Από κείνες τις καστανές με ανταύγειες φυσικές και γκρίζα μάτια. Όχι στην πραγματικότητα, να διευκρινήσω, στο όνειρο μόνο είναι η γυναίκα του Ταχυδρομικού Κώδικα ιταλίδα. Την πλησιάζουν, λοιπόν, αυτοί οι καραγκιόζηδες, και φωνάζουνε, και κάνουν χειρονομίες απειλητικές.

Βιολέττα, σύζυγος Τ.Κ. Μελάνι, παστέλ και γουάς σε Α4.

Οπότε εγώ αντιδρώ αστραπιαία, κι' εκεί που κάνει ο αρχιδικαλιστής το σόου του, του κάνω ένα κόλπο του αϊκίντο, και πέρνει δύο σβούρες στον αέρα και σαββουριάζεται κάτω. Τώρα δεν ξέρω πως συνέβη ακριβώς αυτό, μάλλον κόλλησε το πρόγραμμα τηλεμετακινήσεως και δεξιοτήτων, κι' έχω γίνει ο σούπερμαν. Πάνε να με πιάσουν οι άλλοι, εγώ να γλυστράω σ' όλη την αίθουσα σαν αεροπλανάκι, να γελάνε τρεις χιλιάδες κόσμος, νάχουνε φτιάξει συκώτι. Κάποια στιγμή, πέφτω πάνω στον εργατοπατέρα τον αρχιδικαλιστή, ο οποίος μου ρίχνει ένα ποτήρι γάλα στη μούρη, αλλά εγώ εκτρέπω την ροή του γάλακτος εναντίον του, και κάνει μία στροφή στον αέρα το γάλα, και τον κάνει σύσκατο. Γέλια, χειροκροτήματα, το πλήθος, πάλι θρίαμβος εγώ.

Εντωμεταξύ, βλέπω την Ιταλίδα που μου χαμογελάει. Αν και κάπως θλιμμένα, πρέπει να διευκρινίσω, διότι πουλιότανε κι' αυτή στον Ταχυδρομικό Κώδικα, όπως κι' εγώ κάποτε. Οπότε την πλησιάζω σαν πουλί στον αέρα και την πιάνω από τη μέση κι' αρχίζουμε να πετάμε, κι' αρχίζουμε κάτι πιρουέττες, κάτι κόλπα απίθανα που κάνουν οι πρωταθληταί του καλλιτεχνικου πατινάζ, μόνο που αυτοί τα κάνουν στον πάγο, ενώ εμείς τα κάνουμε στον αέρα! Και όχι απλώς χορεύουμε στον αέρα, διότι έχει και μουσική στο νουμεράκι μας, που είναι η Τραβιάτα του Βέρντι, οπότε μαζί με το ιπτάμενο πατινάζ τραγουδάμε κιόλας, μα κάτι φωνές, κάτι φωνές ονειρικές κυριολεκτικώς, Μαρία Κάλλας-Λουτσάνο Παβαρότι, και λίγα λέω το τι τραγούδαγα σ' αυτό το όνειρο! Και τι λιμπρέττο! "Ας πιουμ' σε κούπες χαρωπές, τι η εμορφιά ανθίζει, και η φευγάτη ώρα, ελεύθερη μεθά," της τραγουδώ εγώ. Κι' εκείνη μ' απαντάει, "Μ' εσέ, μ' εσέ θα μοιραστώ τον χρόνο της χαράς μου, όλα του κόσμου είναι τρελλά χωρίς τες ηδονές..." Κι' όλο πετάμε, και μας λούζουν προβολείς, κι' έκθαμβοι όλοι χειροκροτούν καθώς υποκλινόμεθα στο τέλος.

Τέλος πάντων, με το που κόλλησε το πρόγραμμα τηλεμετακινήσεως και δεξιοτήτων, ο Ταχυδρομικός Κώδικας είχε χάσει κάθε έλεγχο της καταστάσεως. Και προσπαθεί ως εκ τούτου απελπισμένα να με απομακρύνει από την σύζυγό του. Πλησιάζει, λοιπόν, και μου λέει δεν πας να κάνεις κανά ντους στη σουίτα μου, μα ξεκουραστείς και λίγο, που ίδρωσες; Τώρα εγώ δεν ίδρωσα, αλλά είμαι και ανυποψίαστος, ναι, γιατί όχι, λέω, και βγαίνω έξω από την αίθουσα, γιατί η σουίτα είναι παρακάτω στην πλαγιά, μέσα στα πεύκα. Πάω, λοιπόν, γδύνομαι, παίρνω και μία πετσέτα πολύ μεγάλη και πολύ απαλή, χρώματος εκρού, κι' εκεί που πάω για ντους, έκπληξη! Η Ιταλίδα η σύζυγος του Ταχυδρομικού Κώδικα είναι εκεί, κοιτάει αφηρημένη έξω από το παράθυρο, κι' είναι γυμνή, έχει μόνο ριγμένο στους ώμους της ένα άνορακ πουπουλένιο που φοράνε στο σκί, επίσης εκρού χρώματος. Οπότε την πλησιάζω, το χέρι μου περνάει πάλι κάτω από τη μέση της, το άνορακ πέφτει στο πάτωμα μ' ένα θρόισμα, και την φιλάω στο λαιμό, και χαμογελάει αυτή, διότι το περίμενε, κι' εγώ τόχα καταλάβει δηλαδή, που χορεύαμε πιο πριν, ότι ανταποκρινότανε...

Γυμνό ζευγάρι, παστέλ και γκουάς.

Κι' εκεί που την φιλάω στον λαιμό, νάσου και ο Ταχυδρομικός Κώδικας που κουτρουβαλάει από τα πεύκα με κάτι άλλους μαλάκες! Μπαίνουνε λοιπόν μέσα, μπροστά αυτός, παραπατάει σα μεθυσμένος, που δεν έπινε κανονικά (στο ξύπνιο) τίποτα. Και τραγούδαγε φάρτσα "γιατί μου τόκανες αυτό;" Αλλά παριστάνει που είναι χαρούμενος, δεν τον νοιάζει δήθεν, και οι άλλοι γελάνε. Ένας μάλιστα έχει και μία μουτσούνα τεράστια, και παριστάνει τον Μινώταυρο! Με προβληματίζει αυτή η κατάστασις, διότι σκέπτομαι το ενδεχόμενο να ήθελε (ο Ταχυδρομικός Κώδικας) να μου χαρίσει την γυναίκα του ως πριμ για να του κάνω καμιά διαφήμιση πάλι, αλλά καταλήγω πως τελικώς ήρθε να μας χαλάσει τη φάση, όπερ και το πιθανότερο.

Εντωμεταξύ, ο κερατάς ο Μινώταυρος μου χιμάει, και εγώ γυμνός με την πετσέτα την εκρού έχω γίνει τορρεαδόρ άψογος και του κάνω ελιγμούς αποφυγής, κι' όλοι οι μαλάκες μαζί χειροκροτάνε εν ευθυμία, μαζί και ο Ταχυδρομικός Κώδικας, και φωνάζουνε Όλε! Όλε! Όλε! όπως στις ταυρομαχίες...

Όχι πως θα με πετύχει ο κερατάς, αλλά να, κατάφερε να χαλάσει το καλύτερο. Που θα πάει, όμως; Την Ιταλίδα θα την συναντήσω μόνη της σε κάποιο άλλο όνειρο, ή και στην πραγματικότητα. Αυτό είναι μάλιστα και το πλέον πιθανό.

Μινώταυρος και τορρεαδόρ, στιλό, παστέλ, ακρυλικά σε Α4.

Υ.Γ. Επειδή  ξέρω θα με ρωτήσετε αν όντως τα είδα όλα αυτά στον ύπνο μου, σας προλαβαίνω και σας απαντώ πως ναι τα είδα όλα, και μάλιστα μετά της εν λόγω μουσικής, εκτός από την πολιτική ανάλυση, αυτή είναι μέρος της ερμηνείας του ονείρου, και την ανέπτυξα εκ των υστέρων, δεν ήταν συνειδητή στο όνειρο. Το όνειρο σήκωνε κι' άλλη ανάλυση, αλλά φοβάμαι πως θα το χαλάσω, όποιος θέλει ας διαβάσει το σενάριο της Τραβιάτας. Η απόδοση των στίχων στα ελληνικά, υπεύθυνος εγώ.

Η μουσική: Libiamo ne'lieti calici, από την Τραβιάτα, με την Μαρία Κάλλας και τον Φραντσέσκο Αλμπανέζε.

https://www.youtube.com/watch?v=Ks8BgruaQ34