Οι Πελοποννήσιοι

Οι Πελοποννήσιοι είναι στην Πελοπόννησο, αλλά έχει και αρκετούς στην Αθήνα και στο Χαλάνδρι. Ένας μάλιστα από αυτούς μου είχε πει μία ιστορία πολύ χαρακτηριστική.

Ήταν, λέει ένας αθηναίος και πήγε να δει το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο χωριό, στην πελοπόννησο. Φτάνει λοιπόν, και ρωτάει έναν γέρο που λιαζότανε στον ήλιο που είναι το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Σαπέρα, του λέει ο γέρος. Πάει ο αθηναίος, το είδε το σπίτι, μέσα, έξω, σημαίες, φουστανέλλες, σπαθιά, μπιστόλια, κειμήλια, βγαίνει έξω δακρυσμένος. Γυρνάει πίσω στο αυτοκίνητο, εκεί ο γέρος, στην ίδια θέση, λιαζότανε. Τέτοιοι άνθρωποι παππού, του λέει, έπρεπε να ζουν για πάντα, να μην πεθαίνουν ποτέ, να είναι αθάνατοι να μας δείχνουνε τον δρόμο.

-Γιατί ωρέ! του λέει ο γέρος. "Πέθανε ο Θοδωρής;"

Οπότε αβιάστως συνάγεται το συμπέρασμα πως οι Πελοποννήσιοι ζουν αιωνίως να μας δείχνουν τον δρόμο, όπως ο παππούς εδειξε του αθηναίου τον δρόμο για το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο χωριό.

Αυτός ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έχει έναν ανηψιό, τον Νικήτα. Αυτός ο Νικήτας είναι στο Πάτημα Χαλανδρίου, και σπέρνει κάτι μικρές πιπεριές καυτερές, αυτές που τις λένε και τουρκάκια, και τις τρώ

ει. Γι' αυτό και λέγεται ο Τουρκοφάγος Νικηταράς. Διότι η πολιτική και κοινωνική κατάστασις της χώρας διέρχεται κρισιμοτάτην φάση, οπότε η Επανάστασις του 1821, που έγινε Φεβρουάριον σαν σήμερα, και μην ακούτε τις μπούρδες που λένε οι άλλοι για να τρώνε μπακαλιάρο στου Ευαγγελισμού.

Αυτός ο Νικήτας λέγεται και Γιατρός, αν και αυτό ωφείλεται σε μίαν άλλη περίσταση του βίου του, αρκετά γνωστή.

Εντωμεταξύ, τα πίνει τα τσιπουράκια του. Νυν και Αεί!

Η ζωγραφγιά: Ο Νικήτας ο Γιατρός και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. πενάκι, παστέλ ακρυλικά σε σημειωματάριο. 15Χ15 cm, του 2017.