Μια πόλη μαγική (απομεινάρια καλοκαιριού.)

Από το πλοίο είναι σαν βιτρίνα ζαχαροπλαστείου, μικρά μικρά κυβάκια, α ναι, εδώ είναι που φτιάνουν τα λουκούμια, κίτρινα, πράσινα, ροζ, πασπαλισμένα άχνη. Σε δύο λόφους στοιβαγμένα, τι περίμενες, σαν ξαπλωμένα βυζιά στην παραλία και δυο εκκλησιές, καμπάνες, μπιχλιμπίδια πυροτεχνήματα στην Ανάσταση. Βγαίνεις λοιπόν απ' το βαπόρι, όχι λες, με μαντολάτο μοιάζουν αυτοί οι τοίχοι, γύρω οι δρόμοι, πλατεία, δημαρχείο, κάτι πέτρες που ξεχωρίζουν πιο σκούρες είναι αμύγδαλα, σούρχεται να δαγκώσεις, θα λιώσουν οι τοίχοι στο στόμα σου, κι' αυτή τη γλύκα, τραγανιστή, δεν περιγράφεται να την ρουφάς μέχρι τέλος.

Ήμουν στην Αφρική κάποτε. Ύπνος σπασμένος απ' τις ριπές  των καλάζνικοφ μέσα στη νύχτα, Μεγάλο Σαββάτο αξημέρωτα, είδα ένα όνειρο, θες να στο πω; Πετούσα στο Πισκοπιό, κει παραπάνω, που καβατζάρει ο δρόμος την κορφή προς Κίνι, κι' αποκάτω πιάτο η πόλη. Καβάλα σ' έναν αετό γαλάζιο, πράσινο και μωβ, ουρά, ζύγια, πορτοκαλλί, παίζαν στον δροσερό αέρα, έκανα μανούβρες εγώ, και πέταγα πάνω από το λιμάνι και το καρνάγιο, και πήγα προς τα Βαπόρια, απαγγιάζει στις σκιερές καμάρες, και φίλοι, προσγειώθηκα, καφές κι' εκπλήξεις, θάναι Ιούνιος, δέκα η ώρα το πρωΐ, καλωσορίσματα, ρε συ πως ήταν εκεί κάτω;

Βλέπεις και τούτα τα σκαλάκια που παν στον ουρανό; Κεφτεδάκια, μια μυρωδιά! Ανεβαίνει μεσημεριάτικα μ' ένα γέλιο σπαρταριστό, πιατικά, ένα γκλινγκ, πιρούνια που κουδούνισαν από τ' ανοιχτό παράθυρο, σιωπή, πάλι ένα γέλιο, πάλι ξανά σιωπή. Τα μυστικά εδώ είναι μπαχαρικά, οι πιπεριές είναι στις γλάστρες, όπως περνάς κόβεις, χάνεσαι μετά στα στενά, τα καημένα τα σπίτια, ακουμπάν το ένα στο άλλο, η σιέστα, αποκοιμιούνται ψίθυροι, και πόσες κοτρώνες, τις φέραν εδώ μια μια οι αιώνες. Εδώ γεννήθηκε ο Άγιος Μάρκος, άλλοι λένε στον Δανακό, ο ίδιος γράφει καταγωγή Δανακό, έτσι γράφει, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ.

Μια καθηγητριούλα, μια με μάτια καστανά, φιλόλογος, από άλλο νησί. Βλέπαμε τ' άστρα μαζί, κι' όλα τ' άλλα που γίναν μετά δεν τα μαρτύρησα, δεν θυμάμαι το σπίτι, θάφυγε.

Αν την δεις και δεν ειν' με παρέα, δωσ' της χαιρετισμούς...

Το βίντεο: Η μετακόμιση του πιάνου του Γιάννη Ρούσσου στα σκαλιά της Άνω Σύρου. Ο Ζαννής Μαραγκός, λατέρνα. Ο Λευτέρης Βαρθαλίτης, φωνητικά. Ο Κλέαρχος Καραγιαννίδης, πιάνο. Ο οποίος και τραγουδάει "Μια πόλη μαγική" του Μάνου Χατζιδάκι σε μιαν παλαιορωσική διάλεκτο της Κριμαίας (χαρκοντιούκ της ανατολής,) της οποίας είναι πλέον ο μοναδικός επιζών ομιλητής. Ο Γιάννης Ρούσσος, βόις όβερ. Δεν χώραγε στο πλάνο γιατί τράβαγε το βίντεο αυτό. Θερμές ευχαριστίες και στους 4.

https://www.facebook.com/yannis.roussos.16/videos/2343833511997