Η Ζωή και τα δελφίνια

Κουράστηκα λίγο, τ' ομολογώ, να κολυμπάω στα βάθη

κι' ανεβαίνω τώρα κι' εγώ την ανεμόσκαλα, και δύτης κι' ακροβάτης

στο χρωματιστό πουλί, τον παπαγάλο και το φεγγάρι

Και το καράβι μου λευκό, πλησίστιο, το διακρίνω

θ' αργήσει λίγο ακόμα, ακούω τις μουσικές του.

Αλλά θ' αργήσει λίγο ακόμα...

Θα παίξεις, βλαμμένο, ή δεν θα παίξεις;

Δεν έχει και τόση σημασία τελικά

Κάποιος θάρθει όπου νάναι να παίξει

για σένα στο σκαλοπάτι σου

θάχει την ευγένεια της θάλασσας

θάχει την χάρη της αχιβάδας

Και θάναι μ' όλα τους τα χαμόγελα

σειρές μαργαριτάρια

κι' οι φωνές τους σαξόφωνα

και θαν' οι πλάτες τους νησιά,

Δελφίνια, δελφίνια, δελφίνια...

                                                                               23 Ιουλίου 2016

 

Η ζωγραφιά: Η Ζωή και τα δελφίνια, παστέλ λαδιού και ακρυλικά, 50Χ60 cm, του 2011.

Η μουσική:  Κηθ Τζάρετ, Το κοντσέρτο της Κολωνίας, πρώτο μέρος.