Όνειρο της 11.8.2017, τις πρώτες πρωϊνές ώρες.

Ξύπνησα -λέει- στις επτά το πρωΐ στο Χαλάντρι, από το ξυπνητήρι. Στις εννέα περνάω ένα διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να προσληφθώ στις Βρυξέλλες. Νοιώθω άγχος και ταραχή. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να πάω, έτσι κι' αλλιώς πάλι θα βάλουν τους δικούς τους, με μέσο από την Αθήνα...

Τέλος πάντων, τώρα είμαι στις Βρυξέλλες, σ' ένα πολύ μοντέρνο κτίριο, όλο γυαλί γύρω γύρω. Είναι ένα στρογγυλό τραπέζι, και κάθονται μια επιτροπή, γερμανοί, ολλανδοί, ξερωγώ. Αλλά πρώτα πρέπει να διαπιστώσουν τις γνώσεις μου στα γαλλικά. Μία κοπελίτσα, γαλλόφονη -γαλλίδα, βελγίδα, ξερωγώ, μπορεί και ισπανίδα αλλά μιλάει γαλλικά- με παίρνει στο δίπλα δωμάτιο, πολύ χαμογελαστή και γλυκειά. Μου δίνει ένα στυλό μπλε και ένα μπλοκ. Το μπλοκ έχει παντού παιδικές ζωγραφιές και μουτζούρες, τώρα είμαστε σοβαροί; σκέφτομαι από μέσα μου. Μου λέει να γράψω αυτή, ό,τι θέλω. Εντωμεταξύ, το στυλό λεκιάζει. Γράφω: C' est dans le future, comme de l' Eglise... Πάμε έξω ύστερα. Είναι κάτι τεράστιοι σωροί από κάτι καρποί, μοιάζουν φιστίκια, ή κάτι σαν μικροσκοπικά ροδάκινα σαν ρόγες σταφυλιού. Πρόκειται να τα βάλουνε παράνομα στην Ελλάδα, να τα πουλήσουνε, κάπου θέλουνε να μπλέξουνε κι' εμένα, αν κατάλαβα καλά...

Μετά είμαι σ' ένα βανάκι πολύ μοντέρνο, οδηγάω στην Πεντέλης, η οποία είναι φτιαγμένη με πέντε λωρίδες κάθε ρεύμα, αερογέφυρες, σαν την Αττική. Μέσα είναι όλη μου η οικογένεια, μάνα, πατέρας, όλα μου τα ποθαμένα. Με μία διαφορά, δεν βλέπω τον δρόμο από το παρμπρίζ, αλλά είναι μια οθόνη, και ο δρόμος προβάλλεται απάνω της. Ξαφνικά, η οθόνη τρελαίνεται, και δείχνει το βανάκι που οδηγάω από δορυφορική λήψη, σαν βιντεογκέημ, και τρέχω ιλιγγιωδώς, και ουρλιάζω να φτιάξουν την γαμοοθόνη, αλλά τίποτα, ποιός να την φτιάξει; η μάνα μου ή η θειά μου η Βαρβάρα; Συγκρουόμεθα με μία νταλίκα, μούχει πάει η ψυχή στον κώλο, αλλά κάνουμε γκελ απάνω στη νταλίκα, και μετά τετακέ, αλλά ευτυχώς δεν χτυπάμε αλλού, και συνεχίζουμε με μερικές ζημιές και αμείωτη ταχύτητα...

Φτάνουμε στην Πεντέλη, λίγο πριν τις ψησταριές, είναι κάτι πλανόδιοι μανάβηδες με τογιότες, πουλάνε κάτι κολοκύθες κίτρινες γιγαντιαίες, και κάτι μάνγκος πορτοκαλλί, σαν καρπούζια. Τα έχουνε κομμένα και φέτες. Αγοράζουμε δύο τρία σακιά, και ρωτάμε πως τα μαγειρεύουνε...

Η ζωγραφιά: Άντρας και γατούλα στον ίσκιο, στυλό και παστέλ σε μπλοκάκι.