Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Η χορεύτρια και ο ποιητής. Πρώτο κομμάτι.

Μία τραγουδιστή ιστορία σε 4 τραγούδια του Γιώργου Σαραντάρη.
Το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=aSe7xQ-xGY0

    Η Μάρμω, λίγο πριν τον Πόλεμο.

I

Τρέχει το τραίνο και βγάζει καπνό

Πάει Σαλονίκη κι’ αγκομαχά

Τρέχει το τραίνο και φέρνει στη μνήμη
Σταθμούς και σταθμάρχες ως το πουθενά
Μα τρέχω κι’ εγώ, ο χρόνος πιέζει
Ο πόλεμος θάρθει ένα χρόνο μετά
Να τον προλάβει η Ελλάδα παίζει
Τραγούδια του Μεταξά

Τρέχει το τραίνο και ξαπλωμένη
Στο σεπαρέ ενός βαγονιού
Στο ντούκ νταντούκ παραδομένη
Η Μάρμω κοιμάται του καλού καιρού
Κι’ αν δεν κοιμάται τότε χορεύει
Χτυπάει κουδούνια στις γειτονιές
Κι’ εξαφανίζεται ευτυχισμένη

Και χάσκουνε οι θαυμαστές


Τρέχει το τραίνο στο ίδιο βαγόνι
Στέκει αντικρύ της κι’ αυτός που θαρρείς
Τα πάθη όλα του κόσμου σηκώνει
Το θύμα, το ψώνιο, ο ποιητής
Μεγάλη κεφάλα σ’ ένα σώμα που λιώνει
Χοντρά γυαλιά μυωπικά
Ό,τι τον πλήγωσε μετουσιώνει
Σε ποιήματα, λόγια, γραφτά
  
                                                                                                         

Σε ποιόν ανήκεις Μάρμω; Σ’ εμάς ή στο χορό;
Σ’ εμάς ή στη φωτιά; Σ’ εμάς ή στον αγέρα;
Προχτές δεν ήξερα να σου μιλήσω.
Στην Θεσσαλονίκη δεν ήξερα να σου μιλήσω.
Ποτέ ίσως δεν θα μάθω να σου μιλήσω.
Αλλά και σύ είσαι βιαστική,
είσαι βιαστική κι’ απέναντι στον εαυτό σου,
απέναντι στον χορό σου,
κι’ έτσι μόνο το πρόσωπό σου μένει ρυθμικό,
γιατί μόνο το πρόσωπό σου έχει υπομονή.
Ποιος σ’ αγαπά περσότερο;
Ο αγέρας, η φωτιά ή ο χορός; Ποιός;
Κοιμήσου, κι’ όταν το φώς χτυπήσει τα βλέφαρά σου,
Αν κάπου η αυγή τραγουδά
Θ’ απαντήσει για σένα

(Γραμμένο λίγο πριν τον Πόλεμο.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου