Γαλάζια θέα από την βεράντα, του Κεχ.

Γαλάζια θέα από την βεράντα, του Κεχ. Ακρυλικά σε καμβά, 1Χ1 m. 2016

Τι βλέπει ο Κεχ: ο ήλιος είναι ένα ον που τρυπώνει παντού

Ο ήλιος είναι ένα ον που τρυπώνει παντού, παίρνει χίλιες μορφές και εκτός από Θεός που λογικά, εν πάση περιπτώσει θεωρήθηκε προϊστορικά, κάνει και παιχνίδι μέσα στο σύμπαν με τόσους πλανήτες γύρω του, είναι όμως και φωτεινή πηγή και τι πηγή δηλαδή, ολόκληρο πυρηνικό εργοστάσιο, αποκλειστικό για ολόκληρη τη γη. Κοτρώνες, φυτά, ζώα, άνθρωποι όλοι απ’ αυτόν ζούνε. Μεγαλειώδης παρουσία, υπερδύναμη, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνει και πολλά παιχνίδια και κάνει τους καπνούς να μοιάζουν με όντα κι αυτοί και όλα τα καράβια και οι μαούνες και τα καΐκια του λιμανιού βγάζουν τέτοια όντα, καπνούς γελαστούς και θυμωμένους – ανάλογα – τους οποίους εμένα με διασκεδάζει να παρακολουθώ πως μπερδεύονται με το φως, τα χρώματα, τα καράβια, τους γερανούς, τον ουρανό. Αυτούς τους καπνούς κάθομαι και βλέπω από την παλιά βεράντα του παππού και λέω μόνος μου τραγούδια της παρέας – αν κι είμαι πάντα μόνος μου εκεί στη χορταριασμένη βεράντα με τα αρχαία φερ φορζέ. Περνάω ώρες εκεί, πρωινά κυρίως και τέλη Μαρτίου κυρίως, αλλά και όλες τις άλλες ώρες κι εποχές περνάω ώρες εκεί γιατί τι άλλο καλύτερο έχω να κάνω απ’ το να βλέπω καράβια και καπνούς και να τραγουδάω βραζιλιάνικα _ που δεν γνωρίζω καθόλου – και να ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι κάπου στον Ατλαντικό ωκεανό, στην Βρετάνη ας πούμε, στον Σαιν Μαλό που είδα κάποτε μια φωτογραφία. Ένα εργοστάσιο του νερού είναι πάντως όλα αυτά, το είδα στον ύπνο μου, νερό πάνω, νερό κάτω, νερό μέσα κι έξω που τα κάνει όλα ζωντανά. Γιατί καλός κι ο ήλιος και το φως αλλά σαν το νερό, που έλεγε ένας Γιαπωνέζος αλλά κι παππούς μου που έφτιαξε αυτή την βεράντα με τα φερ φορζέ, σαν το νερό δεν έχει….

Τι βλέπει ο Γιοκούς: ο ερυθρόδερμος στον Λευκό Πύργο (Σεν Μαλό.)

Είμεθα σωρευτικώς σε ένα ύψωμα, σε μίαν έπαυλη και σε μία βεράντα. Είναι ένα πρωινό του Μαρτίου. Μπροστά μας, μία πολυθρόνα φερφορζέ, κι' ένα τραπέζι του πρωινού, με λευκό τραπεζομάντηλο, με κίτρινα κρίνα ριγμένα ατάκτως, και μίαν αλατιέρα και μίαν πιπεριέρα. Σε σχήμα παρόμοιο πολυθρόνας φερφορζέ, η αλατιέρα και η πιπεριέρα, αλλά μικρότερο. Είναι και ένα αυγό, αλλά δεν φαίνεται, είναι έξω από το πλάνο.

Αποκάτω, στο πρανές του λόφου έχει ένα δασάκι από μηλιές. Γύρω από το δασάκι έχει μία μικρή λίμνη. Τα ζευγαράκια κάνουν βαρκάδα, αλλά τώρα βγάλαν τις βάρκες στην όχθη και τις κρύψαν στις φυλλωσιές. Ακούγονται κελαιδίσματα, και οι κουβέντες τους που ερωτοτροπούν.

Πιο μακριά είναι μία αγροικία. Βλέπουμε τον ψηλό αχυρώνα, και το παλάγκο που ανεβάζουν κειπάνω τα σανά για τα ζώα. Είναι και μία φλαμουριά, δίπλα στην αγροικία.

Πίσω από τις μηλιές είναι ένας όρμος. Τα καραβάκια πάνε κι' έρχονται, μερικά τα βλέπουμε, κι' άλλα είναι κρυμμένα από τις μηλιές, τα μαντεύουμε απλώς.

Και πάρα πίσω μια χερσόνησος, που εισχωρεί στην θάλασσα, με γκρεμούς από λευκό ασβεστολιθικό πέτρωμα.

Πάνω στην χερσόνησο, σε περίβλεπτη θέση, βλέπουμε τον Λευκό Πύργο. Κάποιος από πάνω από τον Λευκό Πύργο μας κάνει σήματα με καπνό. Ίσως είναι ερυθρόδερμος. Ήρθε από την απέναντι ακτή του Ατλαντικού.

Το τοπίο είναι στην Δουνκέρκη, ή στο Σεν Μαλό, ή κάπου αλλού. Τα άλλα που λέει ο Κεχ, είναι κυήματα της φαντασίας του.