Όνειρα γλυκά, το απόγευμα της Παρασκευής, 18 Μαΐου, τα σου α λα κρεμ, τα S-400, ο Αη Γιάννης ο Πρόδρομος, και ο Ρασπούτιν-Πούτιν.

Είμαστε σε κάποιο υπερπολυτελές ξενοδοχείο, στην Αθήνα ή στη Βηρυττό, δεν ξέρω. Σε μια σουίτα, ή στην ταράτσα που έχει μπαρ.

Είναι κι' ένα κουτί γλυκά, σου αλλά κρεμ, υπέροχα, τραγανά, φρεσκότατα, τάχω ταράξει εντωμεταξύ, ο κουνιάδος μου που τάχε μπροστά του αλλά μίλαγε με κάτι άλλους, δεν πρόλαβε να φάει παρά ένα. Πηγαινοερχόμουνα εγώ, έτρωγα ένα δύο, μετά άλλα ένα δύο, το άδειασα σχεδόν το κουτί. Ένα έμεινε, της ντροπής.

Έχουμε και κάτι πυραύλους S-400 τηλεκατευθυνόμενους με ραντάρ, σετ ολόκληρο, αλλά μινιατούρες, όπως τα τραινάκια. Ξαφνικά αρχίζουν να πετάνε γύρω από το ξενοδοχείο αεροπλανάκια και  drones μικροσκοπικά, κάνουν σαν κουνούπια. Τρέχω να συνδέσω τους S-400  που είναι στα κουτιά τους ακόμα, να τα καταρρίψω. Αλλά δεν τα βρίσκω όλα τα κουτιά, είναι στη ντουλάπα, κανένας δεν βοηθάει εντωμεταξύ. Πάω να φάω το σουδάκι της ντροπής.

(Εδώ τελειώνει το όνειρο, ξύπνησα.)

Τις προάλλες ζωγράφισα ένα πορτρέτο του Ψαραντώνη που μου ζήτησε ο Σπάρταλης, αλλά δεν το πέτυχα,  δεν του μοιάζει, πιο πολύ μοιάζει τον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο, εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, που λέει το τροπάριο. Στη Δυτική Όχθη.

Αλλά και του Ρασπούτιν μοιάζει. Όχι στα μαλλιά, αυτός είχε ίσια.

Ρασπούτιν, Πούτιν.

Η ζωγραφιά: Ο Αη Γιάννης ο Πρόδρομος. Παστέλ και ακρυλικά σε Α4 πολυτελείας.