Υπέροχα μαργαριτάρια του ύπνου και του βίου μου

Ξεκινήσανε οι γραίες να πάνε εκδρομή στην Βεργίνα. Θα περνάγανε το πούλμαν και από την Νάουσα. Ειδοποιήθηκε ο Δήμος, ο οποίος έχει πρώτη προτεραιότητα την ανάπτυξη του Τουρισμού. Και έστησαν αστραπιαίως ένα χάπενινγκ, να τους υποδεχθεί στην πόλη ο Μεγαλέξαντρος, που θα πηγαίνανε προσκύνημα το πούλμαν στον τάφο του πατέρα του. Έτσι γίναν τα πράματα, κύριε Πρόεδρε, και τ' άλλα που μάθατε εσείς στην Αθήνα είναι συκοφαντίες. Η ζωγραφιά: Γαλήνιο δειλινό του Νοέμβρη, κάπου στην Κεντρική Μακεδονία. Ακρυλικά και παστέλ στο μπλοκ του Γιατρού, 31Χ25 cm . Από μία φωτό του Ταξιδευτή και Επιστροφέα Βασίλη Τουμαζάτου,  κλικ εδώ για την φωτό

Ακρυλικά και παστέλ σε Α4 πολυτελείας.

Kapitänleutnant   Karl-Adolf Schlitt Ξέρετε τι διαφορά έχει ο γέρος και το υποβρύχιο; Η διαφορά είναι πως ο γέρος μπορεί να πάει και από πέσιμο, ενώ το υποβρύχιο όχι. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον πως το υποβρύχιον μπορεί να πάει από χέσιμο όπως ο γέρος. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Ήτανε ένα υποβρύχιο γερμανικόν ονόματι U -1206, πολύ σπέσιαλ ολοκαίνουργιο, ούτε έγερνε ούτε τίποτα, ηυξημένη αυτονομία είχε, κι' ένα σύστημα με σουλήνα σαν αναπνευστήρα ξερωγώ, να βυθίζει στα ρηχά και να μπορεί να δουλεύει τις ντήζελ* να πηγαίνει. Είχε κι' ένα σύστημα σα Τζηπηές, τον παππού του Τζηπηές δηλαδή, γιατί είμαστε Απρίλιο του 1945, και ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμα. Ξεκίνησε λοιπόν το υποβρύχιον από την Νορβηγία, να πάει παρθενικό ταξίδι δια τας ακτάς της Σκωτίας, περιπολία να βρει καμιά εφοδιοπομπή να τορπιλίσει. Με το που ήτανε μέσα στον Ωκεανό, του χαλάει η μία ντήζελ. Δεν πειράζει, λέει ο κυβερνήτης, ο καπετάνιος δηλαδή, ο οποίος ήταν και νεαρός υποπλοίαρχος, ν...

Θα τα μάθατε στις ειδήσεις, αλλά θα σας τα πω εγώ πως γίνανε τα πράματα, διότι έχω προσωπική εμπειρία. Προχτές είχα πάει με την σύζυγό μου να δούμε τον Τζόκερ στην Αελλώ. Όπως έχετε διαπιστώσει όλοι, είμαι μπέημπηφέης, δηλαδή δεν με κάνεις πάνω από δεκαπέντε, άντε σκάρτα δεκάξι. Εκεί που καθόμασταν στην ουρά να βγάλουμε εισιτήριο, νάσου η αστυνομία, λέει στην σύζυγό μου να φύγουμε διότι είμαι ανήλικος. Βρε καλέ μου, βρε κακέ μου, μάλλιασε η γλώσσα της αυτηνής να τους εξηγεί, τίποτα οι αστυνομικοί, αμετάπειστοι, ο ανήλικος έξω. Να δείξω ταυτότητα, λέει. Αλλά δεν την είχα μαζί μου. Να μη σας πολυλογώ, ήτανε και δύο κυρίες που κοιτάγανε μαζί με τους περίεργους που μαζευτήκανε. Και δεν μιλάγανε. Εμένα μου έκαναν εντύπωση, διότι φόραγαν κάτι καμπαρτίνες δερμάτινες, μαύρες, τι διάλο είπα, με τέτοια ζέστη, αλλά δεν έδωσα σημασία. Οπότε πλησιάσανε αυτές, και λένε της συζύγου να τις ακολουθήσουμε δια εξακρίβωσην στοιχείων διότι υπάρχει και παραμέλησις ανηλίκου (εγώ είμαι αυτός.) ...

Ξεκίνησα να πάω όχι από την Εθνική, αλλά από τους παράδρομους. Πέρασα πρώτα από τον Ασπρόπυργο, αλλά δεν λέει και πολλά ως μέρος. Πέρασα Ελευσίνα, Μάνδρα, και πήρα τον παλιό δρόμο των Θηβών. Πέρασα την Αγιά Σωτήρα που είχε ο πατέρας μου πέντε στρέμματα δασικό, δηλαδή όταν το αγόρασε το 1965 ήταν κοτρώνες, αλλά  έκτοτε δασώθηκε, να μην μακρηγορώ, την υπόθεση την έχασα στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Εκεί στην Αγιά Σωτήρα έφαγα μια τυρόπιττα, μόλις τις βγάζαν από το φούρνο. Συνέχισα από Δομοκό, που σταματήσανε οι τούρκοι το 1897, γιατί αν συνεχίζανε θα μπαίνανε στην Αθήνα, αλλά οι Δυνάμεις τους είπανε όχι, ως εδώ και μη παρέκει. Πήγαινα, πήγαινα, σα νάχα νέφτη στον κώλο. Ο κάμπος της Άμφισσας. Στο βάθος, η Ιτέα.   Η γαλλική γέφυρα στον Ληθαίο   Ο Τσιτσάνης κι' εγώ 4 χρονών, του 1959 Πέρασα από Αράχοβα, αποκάτω ήταν ο κάμπος της Άμφισσας, μια θάλασσα ελιές, και μετά η θάλασσα η κανονική. Τον διέσχισα, και ανέβηκα στο Μπράλλο, μετά μπήκα...

ὡς οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν . ὕβρις γὰρ ἐξανθοῦσ᾽ ἐκάρπωσεν στάχυν ἄτης, ὅθεν πάγκλαυτον ἐξαμᾷ θέρος. Αισχύλου, Πέρσες, 820-822 Που θα πει πως του θνητού δεν του πρέπει η έπαρσις. Διότι η ύβρις ανθίζοντας καρπώνει το στάχυ της άτης, και πολύκλαυτη θερίζει την σοδειά. Αδελφοί Γκερινί. Πενία και των γονέων. Καθ' ότι ο πατήρ καρβουνιάρης, και τα τέκνα οκτώ. Παιδιά τέσσερα, κορίτσια δύο. Το χωρίον ονόματι Καλενζάνα, κοντά στο Κάλβι, εάν έχετε ακουστά. Στην Κορσική, τα πρώτα χρόνια του 20 ου αιώνα. Να τα πιάσουμε όλα από την αρχή. Καράβια πάνε κι' έρχονται. Από τότε που ήρθαν οι έλληνες από την Φώκαια να κάνουνε εμπόριο. Έκτοτε, μια ζωή επιδρομές, λιμοί, λουπαναριά, παρανομία, έρωτας, βία, αταξία, ναρκωτικά, προβλήτες, γερανοί, εργοστάσια, ναυπηγεία, φυγάδες, πρόσφυγες, όλες οι φυλές, εξεγέρσεις, απεργίες, εκτελέσεις, δολοφονίες, φτωχογειτονιές, κι' ένας ήλιος μεσογειακός να χαμογελάς χωρίς να θες, κ...