Υπέροχα μαργαριτάρια του ύπνου και του βίου μου

Είναι αυτή κι' αυτός παράνομο ζευγάρι. Όχι με την καλή έννοια, μοιχεία ξερωγώ. Εδώ πρόκειται για φόνο, ληστεία τραπέζης, ληστεία τραπέζης μετά φόνου, κάτι τέτοιο, δεν λέει το τραγούδι. Φεύγουνε λοιπόν από το Τέξας που τους κυνηγάνε να τους πιάσουνε, περνάνε στο Μεξικό. Από πίσω τα αποσπάσματα, τους στριμώχνουνε. Αυτός την κοιτάει μέσα στα μάτια της τα μπλε -το τραγούδι το λέει ρητώς τα μάτια της τα μπλε- και της λέει αυτό το μπιστολίδι και ξεμπέρδεψα, διότι πίσω στο Τέξας ζωντανό, εμένα δεν με πηγαίνουνε. Αρχίζει λοιπόν το μπιστολίδι, κι' όταν διαλύεται τελικώς ο καπνός, έρχονται επτά ισπανοί αγγέλοι να πάρουν έναν άλλον άγγελο να τον πάνε σπίτι. Οπότε λέει αυτή, εγώ την ζωή χωρίς τον άντρα μου, τι να την κάνω. Και αρπάζει το μπιστόλι του  που κάπνιζε. Αλλά το ήξερε που ήταν άδειο. Οπότε την βλέπουνε αυτοί, ξαναρχίζει το μπιστολίδι. Κι' όταν διαλύεται τελικώς ο καπνός, έρχονται ξανά οι επτά ισπανοί αγγέλοι να πάρουν άλλον έναν άγγελο να τον πάνε σπίτι. Τ...

Φουσκώνομε μπαλόνια από το 1981. Εν προκειμένω, ο Γιώργος Φιλιππάκης είχε φτιάξει μία μελωδία την οποία είχε εμπιστευθεί στα συρτάρια του Χάρη Καβαλλιεράτου ίσως από εικοσαετίας, πλην μόνον προσφάτως ο τελευταίος τόνε εφώτισε ο Άγιος Γεράσιμος να μου την στείλει να βάλω στίχους. Πράγμα το οποίον έκανα. Εν συνεχεία, το παραχθέν το τραγουδήσαμε, η Μπάρμπαρα Σάουτερ κι' εγώ, και ο Χάρης έπαιξε την κιθάρα του πατρός του. Ο Κόνραντ Λίο Καβαλλιεράτος, περί τα δύο μέτρα πια, υπήρξε ο ηχολήπτης. Μετά, πήγε για μπάσκετ. Όλα αυτά στο Λαγονήσι, προ εβδομάδος, πλην της φωτογραφίας, είναι του Δεκεμβρίου 2009. Για να με καταλάβετε ποιός είμαι, έχω αγκαλιά τον Φιλιπάκη, και με δείχνω, και λέω εγώ είμαι αυτός. Τους στίχους αυτούς τους ενεπνεύσθην από κάποιο καλοκαίρι σχεδόν της φαντασίας μου, έχω γράψει και μία νουβέλα επ' αυτού σε στυλ μαγικός ρεαλισμός, αλλά με έντονα στοιχεία γουέστερν σπαγγέτι, και επίσης μπακαλιάρος πλακί, ο Φελλίνι, ο Λακάν, η Γενιά του 30, η μητέρα μου, πολλές...

Μέρος 1 ο . Οι περιπέτειες του Ασώτου Τρελώνης, του Τζόζεφ Σέβερν.   Μπήκε το 1995. Εγώ, εκείνον τον καιρό μετέφραζα ένα βιβλίο. Λεγόταν "Αι περιπέτειαι ενός Νεωτέρου Υιού". Ήταν η αυτοβιογραφία ενός παιδιού από την Κορνουάλλη, είναι στην Αγγλία αυτή. Αυτό το παιδί το λέγαν ΕδουάρδοΤρελώνη. Ήταν πολύ άταχτο, διάολος, αλλά έφταιγε ο πατέρας του κυρίως, που ήταν σπαγγοραμμένος και τζαναμπέτης, κι' ας είχε φράγκα, πρώτα ήταν μπατίρης, όλο χρέη, αλλά κληρονόμησε έναν συγγενή του, κι' είχε και τίτλο ευγενείας, όχι πολύ σπουδαίο, αλλά είχε. Αυτός ο πατέρας του είχε ένα κοράκι, επίσης κωλοχαραχτήρας. Το είχε αμολητό στον κήπο, κι' άμα πήγαινε ο Εδουάρδος να κλέψει κανα μήλο, του όρμαγε και τον τσίμπαγε. Οπότε του έριχνε πέτρες, αλλά τίποτα, το κοράκι εκεί. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Εδουάρδου ήταν λίγο χαλβάς, δεν βόηθαγε. Και οι αδερφές του ήταν κορίτσια, επίσης δεν βόηθαγαν. Τώρα, στην εξοχή που μένανε, είχε μία γειτονοπούλα στην ηλικία του, αλλά ταπεινής κ...