Υπέροχα μαργαριτάρια του ύπνου και του βίου μου

Ονειρο σιέστας 16.2.2021. Παστέλ και ακρυλικά, 40Χ24 cm.          Με φωνάξανε να σκηνοθετήσω και να πρωταγωνιστήσω σ' ένα θεατρικό, πάω στις πρόβες, κάπου στη Συγγρού, σ' ένα διώροφο του πενήντα, εκεί είναι οι πρόβες. Ανεβαίνω την σκάλα που πάει στον πρώτο όροφο, εκεί είναι ο θίασος, έτοιμοι ντυμένοι ρούχα Λουή Κατόρζ, και μόλις με βλέπουν γυρνάνε όλοι μαζί, γειά σαααας! να με χαιρετήσουν. -Όχι έτσι βρε παιδιά, λέω, "υποτίθεται πως δεν με περιμένετε, πρέπει να μιλάτε μεταξύ σας ανέμελοι, και εσείς (απευθύνομαι στην πρωταγωνίστρια) θα μετρήσετε ως το τρία, και μετά θα γυρίσετε γεμάτη τρόμο ή πλησμονή, αυτό το αφήνω στην ερμηνευτική σας διαίσθηση, και θα πείτε: Εσείς; Οπότε όλοι οι άλλοι θα σταματήσετε την κουβεντούλα, και θα γυρίσετε να με κοιτάξετε σιωπηλοί, εδώ επίσης ο καθένας θα ακολουθήσει την φωνή της διαισθήσεώς του, έχετε απόλυτη ελευθερία." Με ακούνε όλοι πολύ προσεκτικά, αλλά ίσως και να είναι αμήχανοι γιατί είχαν βολευτεί με σκηνοθέτες τύραννους που όλ...

                     -Έχω ζώα! είπε.   Ήταν καλοκαίρι, οι δικοί μου δούλευαν, με έστελναν εκεί άμα δεν ήταν κάποιος να με κρατήσει. Από την Αγία Βαρβάρα στα Σίδερα, τρία λεφτά με το αυτοκίνητο, τότε. Στην κουζίνα η μάνα του έφτιαχνε μακαρόνια με κιμά, και το τρανζίστορ έπαιζε ελαφρό πρόγραμμα, το Κυπαρισσάκι μου αψηλό με τη Μούσχουρη, το Ξέρω μια κάποια γειτονιά του Μαρούδα, επιτυχίες της εποχής, ξερωγώ. Η μάνα του τραγούδαγε πολύ ωραία, κι' ο πατέρας του επίσης. Από κει πήρε, τραγούδαγε εξ απαλών ονύχων.   (Α, τι θυμήθηκα. Δευτέρα δημοτικού, κάνει γυμναστικές επιδείξεις η Κατρανίδαινα στο ΑΣΤΡΟΝ το χειμερινό, στους Αμπελοκήπους. Που ήταν πολύ μαλακισμένη ιδέα, γιατί μας είχανε κλεισμένους σ' ένα θλιβερό υπόγειο, να βγάζουμε την μπέμπελη, γιατί αν αγαπάτε; Για να βγούμε επί σκηνής να κάνουμε τους εξερευνητές με κάτι αποικιακές κάσκες από φελιζόλ, χακί σορτσάκια, και κιάλια πλαστικά από το περίπτερο. Μια άθλια χορογ...