Ντίνα
Γύρω στο 1960, η Ντίνα με την αδερφή μου. Γιατί, πότε και πως πήρε των ομματιώ της κι' έφυγε από τη Σάμη, ποτέ δεν μάθαμε. Δεν μίλαγε γι' αυτό το θέμα. Ούτε και γιατί παράτησε μετά τα καπνοχώραφα και κατέβηκε στην Αθήνα. Εμάς, μας την σύστησε μια μακρινή συγγένισσα. Δούλευε ο πατέρας μου, δούλευε κι' η μάνα μου. Κι' ήρθε η Ντίνα να κρατάει το σπίτι, κι' εμάς τα δύο. Εγώ της πρώτης δημοτικού, η αδερφή μου ενός χρόνου. Τσιγάρα Άριστα Ματσάγγου σέρτικα. Της λέει ο πατέρας μου -που κάπνιζε Παλλάς φίλτρο- γιατί δεν καπνίζεις αυτά που είναι πιο ελαφρά; και της πρόσφερε. Όχι, του λέει, εγώ αυτά προτιμάω, του Ματσάγγου. Καφές στο μπρίκι, δεν υπήρχε και άλλος καφές τότε, νομίζω το καφέ ήταν και το αγαπημένο της χρώμα, μπεζ φούστα, καφέ σκούρο ζακέτα, και καφέ προς το κόκκινο μαντήλα, απαρεγκλίτως όταν έβγαινε έξω. Είχε βέβαια και πολύχρωμες μεταξωτές, με τα καλά της για την Κυριακή που είχε ρεπό. Και μία κορμοστασιά λαμπάδα, την καμάρωνε η μάνα μου, που ήταν και σ...