Ο κύριος Μανώλης.
(Στους δικηγόρους που τραγουδάνε τις νύχτες.) Με πήρε η θεία μου η Ελένη τηλέφωνο, και μου είπε πως είπε στον κύριο Μανώλη Π. πως αυτός που πήρε το βραβείο της Κέρκυρας, που έλεγε την Σανταρόζα, ε λοιπόν, ήταν ο ανηψιός της, ο γιός του Νίκου -εγώ είμαι αυτός ο ανηψιός- και πως είχα σπουδάσει νομικά, και δεν παρέλειψε μάλιστα να του πει πως είχα αριστεύσει στις πτυχιακές, στο Αστικό είχα πάρει 10/10. Και πως ήθελα να γίνω δικηγόρος, κι' αν ενδιαφερόταν να με πάρει ασκούμενο στο γραφείο του. Ενδιαφερόταν για το μέλλον μου, η θεία μου η Ελένη. Και ο κύριος Μανώλης είπε ναι, πολύ ευχαρίστως, και ήθελε κι' αυτός πολύ να με γνωρίσει, και να πάμε σπίτι του κανά απόγευμα που θάχα εξόδου. -Ήμασταν πολύ φίλοι από προπολεμικώς με την γυναίκα του, την Αλίκη, έμενε από τότε στου Γκύζη αυτή. Και μετά ήμασταν μαζί στο ΕΑΜ. -Ήσουνα κι' εσύ στο ΕΑΜ, θεία; ρώτησα. -Πως δεν ήμουνα, δεν ήμουνα στην Αλληλεγγύη; Κι' εγώ, κι' ο πατέρας σου, κι' ο θειός σου ο Τά...