tag:blogger.com,1999:blog-50511949522407691582024-03-05T16:32:55.403-08:00Υπέροχα μαργαριτάρια του ύπνου και του βίου μουΚείμενα και εικόνες της διαρκώς αυτοεπινοούμενης πραγματικότητας του Χαραβά.Unknownnoreply@blogger.comBlogger133125tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-19820473365236032692023-12-27T00:51:00.000-08:002023-12-27T23:35:21.491-08:00Η Φαρμακομούνα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFnYFAGdWm-X5_h0XpDOPqqPk50_QSCbDBJriL8A4CCtegwxAODjbzOjYkkz9U9ACPrzitiIWAuO2pWVp1fpYdXG2rsMLfNoFQ5t8u0X1WrwU9TDKhBUKTd9_52gI0n9huDuld2xdwX300KuAw34U84TKRI3_MneUzfpNRmRBVLQkjIwPTvSLXBNrIHxo/s4735/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%201.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4735" data-original-width="3557" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFnYFAGdWm-X5_h0XpDOPqqPk50_QSCbDBJriL8A4CCtegwxAODjbzOjYkkz9U9ACPrzitiIWAuO2pWVp1fpYdXG2rsMLfNoFQ5t8u0X1WrwU9TDKhBUKTd9_52gI0n9huDuld2xdwX300KuAw34U84TKRI3_MneUzfpNRmRBVLQkjIwPTvSLXBNrIHxo/w480-h640/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%201.JPG" width="480" /></a></div><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Εψές εόρταζε και η Κριστίν
Κήλερ. Για τους νεότερους που δεν ξέρουν, η Κριστίν έγινε διαβόητη από το
νταραβέρι που είχε με τον Προφούμο. Αυτός ο Προφούμο ήταν υπουργός πολέμου στην
Αγγλία. Που ήταν σαν υπουργός αμύνης, αλλά όχι ακριβώς, περιείχε μόνο τον στρατό ξηράς. Δυστυχώς το νταραβέρι
γύρισε σε σκάνδαλο, κι’ έγινε της κακομοίρας. Αλλά ας πιάσω το αφήγημα εξ
αρχής.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Αυτή η Κριστίν από δεκαεπτά
ετών δούλευε χορεύτρια σ’ ένα ιδιωτικό κλαμπ της αριστοκρατίας, αλλά χορεύτρια τόπλες, ήτανε της μόδας αυτό στην Αγγλία. Εκεί γνώρισε έναν Στήβεν Γουώρντ, ο
οποίος ήταν χειροπράκτης διάσημος και λίγο ζωγράφος, και λόγω επαγγέλματος
ήξερε πολύ καλό κόζσμο και υπόκοζμο. Ο Στήβεν είχε έναν φίλο υποκόμη Άστον
ονόματι, ο οποίος χαμουρευόταν με ένα άλλο κορίτσι που του το γνώρισε πάλι ο Στήβεν, Μάντη ονόματι, και
τούδωσε ένα σπιτάκι κειδίπλα στον πύργο του να οργανώνει παρτάκια. Οπότε
Ιούλιος ήταν, στα 1961, γινόταν το παρτάκι του Στήβεν στο σπιτάκι, και στον
πύργο γινόταν ένα άλλο παρτάκι με τον πρόεδρο του Πακιστάν, και μπερδεύτηκαν τα
παρτάκια, γιατί εκεί πάνω είδε ο Προφιούμο την Κριστίν να βγαίνει γυμνή από την
πισίνα, και είπε του Στήβεν αυτήν να μου την γνωρίσεις, όπερ και εγένετο, και
πήγαινε κρυφά ο Προφούμο και την έβρισκε στο σπίτι του Στήβεν στο Λονδίνο, και
γινόταν τι γινόταν.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Όλα αυτά καλά, μόνο που στο
πάρτι του Στήβεν ήταν και ο Γεβγκένη Μιχαήλοβιτς Ιβάνωφ. Αυτός ο Γεβγκένης ο
Μιχαήλοβιτς ήταν ο ναυτικός ακόλουθος της σοβιετικής πρεσβείας στο Λονδίνο, αλλά
ήτανε και κατάσκοπος του Ψυχρού Πολέμου, και έπινε τον κώλο του, και οδήγαγε
του σκοτωμού -λόγω ετεροδικίας για-, και πήδαγε επίσης την Κριστίν.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, η ΜΙ6 -που είναι
η Ιντέλιτζενς Σέρβις δηλαδή- γυρόφερνε τον Γεβγκένη που τον ήξερε τι μούτρο
ήταν και πράχτορας, αλλά και επιρρεπής στα ξινά και την μπέβα -άρα τον έφερνες
βόρτα-, να τόνε αλλάξει να τον κάνει διπλό πράχτορα, ξερωγώ, και ήξερε τις
κινήσεις του Γεβγκένη μετά της Κριστίν, και τα όσα διημείφθησαν στο πάρτυ, και
τα καθέκαστα της Κριστίν μετά του περίπου υπουργού αμύνης Προφούμο, και σου λέει τι
γίνεται εδώ, ποιός ψαρεύει ποιόν; Οπότε πιάνουν τον Προφούμο με τρόπο και τον
ρωτάνε, και αυτός ψεύδεται, και λέει δεν τρέχει τίποτα με την Κριστίν, απλώς
γνωστή. Και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, της έγραψε και γράμμα πως θα φύγει
σε κάτι δουλειές, και μην τον είδατε τον Παναή. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Και το ζήτημα καλώς εχόντων
θα έληγε εκεί, διότι όλα υπό έλεγχον.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Πλην όμως η Κριστίν Κήλερ, αμέσως
μετά τον Προφούμο γνώρισε -πάλι μέσω του Στήβεν- έναν τραγουδιστή τζαμαϊκανό,
ονόματι Λάκη Γκόρντον, που ήταν και λίγο ντηλεράκι, έσπρωχνε χόρτο. Αυτός της
έχωνε και καμιά σφαλιάρα μεταξύ των τρυφεροτήτων, οπότε η Κριστίν γνώρισε κι’
έναν άλλον μόρτη, ονόματι Τζώνη Έτζκομπ, από την Αντίγκουα ήτανε, που έκλεινε
γκρουπάκια αφροτζάζ σε διάφορα κλαμπ. Και του λέει του Τζώνη το και το, ο Λάκης
με πήρε σπίτι του και με βίασε υπό την απειλή μαχαίρας. Πάει ο Τζώνης στο
μαγαζί που τραγούδαγε ο Λάκης, κι’ έγινε ο χαμός. Αποτέλεσμα, ο Λάκης με
δεκαεφτά ράμματα από τις μαχαιριές στη μούρη. Όταν έβγαλε τα ράμματα ένα μήνα
μετά, τα έβαλε σ’ ένα φάκελο και τα ταχυδρόμησε της Κριστίν μ’ ένα μπιλιέτο
απειλητικό, «τις διπλές θα σου κάνω.» <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Πλην όμως και ο Τζώνης που
τον είχε για προστασία ήταν εξίσου ζηλιάρης, άσε που τον έπιασε και μ’ άλλην. Επιπλέον ο Τζώνης της κόλλαγε να βάλει τις ψηλές γνωριμίες της να τον καθαρίσουν για τα ράμματα του Λάκη. Οπότε αγανάχτησε αυτή, τα βροντάει, φεύγει από το σπίτι του Τζώνη, και πάει στου Στήβεν, που έμενε μια φίλη της,
από τα πάρτι κι’ αυτή, την Μάντη που λέγαμε, που την καλαφάτιζε ο υποκόμης Άστον με τον πύργο. Αλλά την
κυνήγησε εκεί ο Τζώνης, κι’ επειδή δεν
άνοιγε να του μιλήσει, βγάζει το μπιστόλι, μπαμ, μπαμ, πέντε σφαίρες έριξε στην
πόρτα. Τα κορίτσια χεστήκανε, παίρνουν τηλέφωνο τον Στήβεν, παίρνει αυτός την
αστυνομία, τον μπουζούριασε η Σκότλαντ Γιαρντ τον Τζώνη Έτζκομπ.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Οπού έγινε σούσουρο, και τα
ταμπλόιντ -ο Τύπος δηλαδή- λυσσιάξανε να καλύψουνε το μπιστολίδι και τα
μαχαιρώματα μετά σεξ. Που παρουσιάζανε την Κριστίν ως η πέτρα του σκανδάλου με τους
μαύρους εραστάς και τα τοιαύτα τα γαργαλιστικά για την πλέμπα. Όπως ήταν λογικό
η Κριστίν πανικοβλήθηκε απροστάτευτη στην σέντρα, και τους λέει στα ταμπλόιντ,
εμένα που με βλέπετε δεν είμαι καμιά καλτάκα, έχω πλάτες εγώ, ξέρω τον Προφούμο
τον υπουργό, ξέρω τον Ιβάνωφ τον ναυτικό ακόλουθο, δηλαδή τους ξέρω καλά,
καλύτερα δεν γίνεται, όλα επακριβώς τα είπε!<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Και βγήκανε όλα τ’ άπλυτα
στη φόρα, τα ασυμμάζευτα! Ρεζουμέ, ο Προφούμο παραιτήθηκε, και απέθανε
πολιτικώς, διότι εκτός του ξενογάμης εξέθεσε τα απόρρητα της χώρας στον
σοβιετικό κίνδυνο. Μετά από λίγο παραιτήθηκε ολόκληρη η κυβέρνηση εξαιτίας του
σκανδάλου, το οποίον εκτός του σεξ είχε και άρωμα κατασκοπείας ψυχροπολεμικής, όπως
προείπα. Τον Ιβάνωφ τον ανακαλέσανε άρον-άρον στη Μόσχα, συνέχισε την καριέρα του στο ναυτικό,
πήρε και το παράσημο Λένιν. Ο Λάκης Γκόρντον κατηγορήθηκε για βιασμό και απειλές,
αλλά η Κριστίν απόσυρε τις κατηγορίες, και την γλύτωσε φτηνά. Ο Τζώνης από την
Αντίγκουα θα έτρωγε πολύ περισσότερα, που μαχαίρωσε τον Λάκη και απόπειρα κατά της
Κριστίν με το μπιστόλι, αλλά πάλι η Κριστίν απέσυρε τις κατηγορίες, κι’ έφαγε
μόνο εφτά χρόνια για οπλοφορία-οπλοχρησία.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά αυτός που πλήρωσε το
μάρμαρο ήταν ο Στήβεν ο χειροπράκτης. Διότι ουδείς κατάλαβε αν δούλευε για την
Ιντέλιτζενς και πήγε να διπλαρώσει τον Γεβγκένη, ή δούλευε για τους ρώσους και έβαζε
την Κριστίν να παγιδέψουνε τον Προφούμο, να τον εκβιάσουνε, να του πάρουν
πληροφορίες, ή όλα αυτά μαζί. Ούτε οι άγγλοι καταλάβανε, ούτε οι ρώσοι, ούτε οι
αμερικάνοι. Πιθανώς ούτε ο ίδιος να κατάλαβε που είχε μπλέξει. Το ζουμί είναι
που τον βρήκανε λιπόθυμο, μπουκωμένο ένα σκασμό βαρβιτουρικά. Πέθανε στο νοσοκομείο. Την επομένη θα δικαζόταν στο δικαστήριο κατηγορούμενος για μαστροπεία, αλλά ο φάκελος
εναντίον του ήταν ισχνότατος, δεν είχε λόγους να ανησυχεί.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Α ναι, το 1993, εν μέσω εκλογών
στην πρώην Σοβιετία, των πρώτων εκλογών με πολυκομματισμό, η Κριστίν πήγε στην
Μόσχα να βρει τον Γεβγκένη, άγνωστον γιατί. Τον άλλο χρόνο, ο Γεβγκένη βρέθηκε
νεκρός στο διαμέρισμά του. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Ζωγραφιές και φωτό: Τέσσερα
γυμνά, παστέλ, μολύβι και ακρυλικά, 24Χ20 cm, φωτό εποχής και λεζάντες.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #202124;">Η</span><span style="color: #202124;"> </span><span style="color: #202124;">μουζική</span><span lang="EN-US" style="color: #202124;">: I Saw Her Standing There, </span><span style="color: #202124;">του</span><span lang="EN-US" style="color: #202124;">
1963.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=mwBdWVTR-o8">https://www.youtube.com/watch?v=mwBdWVTR-o8</a>
<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Well,
she was just seventeen<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">You
know what I mean<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">And
the way she looked<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Was
way beyond compare<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">So
how could I dance with another<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">Ooh,
when I saw her standing there?<o:p></o:p></span></span></p><p>
<span style="font-size: x-large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hSBZNXttVup6fq60FkbapgSX0cnRomhzr79BHBX77PsWHU5tiR0bbEshXZxCPmxPz-aVnPekulScv4kp91SvwqvS8weFKtcsqqXjbGjWlHrhlctq7tD8u0HHbFCvnIPI9pjwzD-wlE_D4OT4-LO9yVIBpKi-BU8HEMFqnpqipDia3upN9z8OlQv_IPE/s5152/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%203.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5152" data-original-width="3864" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hSBZNXttVup6fq60FkbapgSX0cnRomhzr79BHBX77PsWHU5tiR0bbEshXZxCPmxPz-aVnPekulScv4kp91SvwqvS8weFKtcsqqXjbGjWlHrhlctq7tD8u0HHbFCvnIPI9pjwzD-wlE_D4OT4-LO9yVIBpKi-BU8HEMFqnpqipDia3upN9z8OlQv_IPE/w480-h640/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%203.JPG" width="480" /></a></span></div><span style="font-size: x-large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2o2qNqS3q0oj_WI75RlAr8b-rmySZ4ML8_7TC3Bkln-7NaI9DwzcrqD6m_AZwjxHomVqF8FZxAwxhPSHlhlfqLjYNitFJCv11Em37AZwfr3yN3f9VrouB85Nt4kUZUWfT57kdY7x-y7JBsaSY8ooaElqUNvRA1m0eQhAre-PKW1ewHq76DV-4yvSZo98/s633/christine-keeler-in-spain-colour-426x633.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="633" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2o2qNqS3q0oj_WI75RlAr8b-rmySZ4ML8_7TC3Bkln-7NaI9DwzcrqD6m_AZwjxHomVqF8FZxAwxhPSHlhlfqLjYNitFJCv11Em37AZwfr3yN3f9VrouB85Nt4kUZUWfT57kdY7x-y7JBsaSY8ooaElqUNvRA1m0eQhAre-PKW1ewHq76DV-4yvSZo98/s320/christine-keeler-in-spain-colour-426x633.jpg" width="215" /></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVKMrZumOVcOwHXxfvNtuL7XUqO2h2U5yDYgPFQGgWlJqSCm52yE2jcRji6xsK6C7m51wJ1LsdSy2aAv67iDy-U3rGSBhDj9azkfv3okqKYC-yJy2dtWZLHQbPFA7UE8sNhs_GI3EmpDcq7DLD6yRHbjftZDpHoFwR0ttBfaL8v3PCEGXZaMAN9oKMknw/s5060/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%202%20.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5060" data-original-width="3864" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVKMrZumOVcOwHXxfvNtuL7XUqO2h2U5yDYgPFQGgWlJqSCm52yE2jcRji6xsK6C7m51wJ1LsdSy2aAv67iDy-U3rGSBhDj9azkfv3okqKYC-yJy2dtWZLHQbPFA7UE8sNhs_GI3EmpDcq7DLD6yRHbjftZDpHoFwR0ttBfaL8v3PCEGXZaMAN9oKMknw/s320/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%81%202%20.JPG" width="244" /></a></div><br /></div><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwRjoqeSVPthTysI_yc3AEdAZGOD5ny7RToRqLeFaSbiUUsnkkmZl7ufAUOj-6_-XCqEySRF9xVfRa_fizkjUrWOL3eThsrLxwaEYSePCOG-x_4Kxcg3RrkvWvjOXPkOvyX1qPSuD8-18R9YRPu5dqAVayfNwn4DuWBU4mWUs2kSeez8qZ-ql8w11gcls/s904/aloysius-lucky-gordon-6th-june-1963.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="426" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwRjoqeSVPthTysI_yc3AEdAZGOD5ny7RToRqLeFaSbiUUsnkkmZl7ufAUOj-6_-XCqEySRF9xVfRa_fizkjUrWOL3eThsrLxwaEYSePCOG-x_4Kxcg3RrkvWvjOXPkOvyX1qPSuD8-18R9YRPu5dqAVayfNwn4DuWBU4mWUs2kSeez8qZ-ql8w11gcls/w302-h640/aloysius-lucky-gordon-6th-june-1963.jpg" width="302" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Λάκη Γκόρντον</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfI1_hDRfUFWZZnUSFvcE2vluTeEGlTKznkCrMbZExlhh4xGN7xeu8M1gCyJvIcFm5dZpLv4wyDIoauk5mdstpO483-FtfdD9Wrfy04UWeEZ4bEg9OOOk3igub0RSm7TFGM9Hq6V0MyM3kJcuH_L9tZxVEfNtSjodQLFxAEQUYjcz3W3cH-Z1ri-lZOEQ/s594/TELEMMGLPICT000222298977_trans_NvBQzQNjv4BqDijfCOMDtuyWS63sbX0ZBGiPgqhB1n7rBmNV9WE0cBM.webp" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="594" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfI1_hDRfUFWZZnUSFvcE2vluTeEGlTKznkCrMbZExlhh4xGN7xeu8M1gCyJvIcFm5dZpLv4wyDIoauk5mdstpO483-FtfdD9Wrfy04UWeEZ4bEg9OOOk3igub0RSm7TFGM9Hq6V0MyM3kJcuH_L9tZxVEfNtSjodQLFxAEQUYjcz3W3cH-Z1ri-lZOEQ/s320/TELEMMGLPICT000222298977_trans_NvBQzQNjv4BqDijfCOMDtuyWS63sbX0ZBGiPgqhB1n7rBmNV9WE0cBM.webp" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το ζεύγος Προφούμο</td></tr></tbody></table><br /><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhld2QYKmZnY-Pj_BFLrADWc4H6rNtRwenYbKkH3sM8uY6qyxfcEvtlGEDK0Ok_i_8lZ1ICXH458_WmW5dJA-Fz2HE1U_STCF0xcIE7mAT539g6_Kxf4Ind7obQnaBBp_Vhp_Tboeocdp8cg2OthLYbHUKWx9-9Wd4C_R5234NOreYzi_43WWElTT8aixQ/s560/stephen-ward-unconscious.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="560" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhld2QYKmZnY-Pj_BFLrADWc4H6rNtRwenYbKkH3sM8uY6qyxfcEvtlGEDK0Ok_i_8lZ1ICXH458_WmW5dJA-Fz2HE1U_STCF0xcIE7mAT539g6_Kxf4Ind7obQnaBBp_Vhp_Tboeocdp8cg2OthLYbHUKWx9-9Wd4C_R5234NOreYzi_43WWElTT8aixQ/s320/stephen-ward-unconscious.jpg" width="243" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Στήβεν πάει στο νοσοκομείο λιπόθυμος</td></tr></tbody></table><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-71661206664949742292022-05-06T15:38:00.020-07:002022-05-08T17:07:40.876-07:00The Night They Drove Old Dixie Down<p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP75xKqMo1vhsIusjGH5BJ3swdAzp2NjVo5w5Di_722G-g-iYFp5SVSicN66DD23bKzA_pHbeQAX4nptFpClsH21JD52pkFNgJJXRM3KWDflaGHsuszbEM56-30fRsvRmzkNzowtIIwkrPh7u4_jf7_PIEC8OcApaoqRUcB-nb-653jMT2mfYEiGWz/s768/146hpr_f3ee367dd1c6b3e-768x541.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="768" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP75xKqMo1vhsIusjGH5BJ3swdAzp2NjVo5w5Di_722G-g-iYFp5SVSicN66DD23bKzA_pHbeQAX4nptFpClsH21JD52pkFNgJJXRM3KWDflaGHsuszbEM56-30fRsvRmzkNzowtIIwkrPh7u4_jf7_PIEC8OcApaoqRUcB-nb-653jMT2mfYEiGWz/w662-h474/146hpr_f3ee367dd1c6b3e-768x541.jpg" width="662" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span><span style="font-size: x-large; line-height: 115%;">Ήταν κάποτε
ένα μουσικό συγκρότημα καναδοί. Αυτοί είχανε νοικιάσει ένα σπίτι στο Γούντστοκ,
εκεί που έγινε το εβέντ και παίξαν κιόλας, το <i>Μεγάλο Ροζ</i> το λέγανε το σπίτι, είχαν κάνει και μια περιοδεία με τον
Μπομπ Ντύλαν, ήτανε η μπάντα του Ντύλαν δηλαδή. Εξ ου και το όνομα του
συγκροτήματος, αφού αλλάξανε μερικά καταλήξαν να λέγονται The Band. Είχανε
φτιάξει κι’ ένα στούντιο στο υπόγειο και γράφανε, πρώτα με τον Ντύλαν, μετά τα
δικά τους. Πέρναν και κανά ναρκωτικό, αλλά όχι να γίνουνε χάλια όπως άλλοι.
Διότι ο καθένας τους έπαιζε δυο τρία όργανα. Και περνάγανε μέγκλα.</span></span></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά
αυτός που έγραφε τους στίχους και τις μουζικές ήταν ένας από το Τορόντο που τον
λέγαν Ρόμπι, αυτός έπαιζε κιθάρες, και τραγούδαγε, αλλά έπαιζε και πιάνο, διότι
το πιάνο αρμονικώς δίνει άλλες διαστάσεις στη σύνθεση, άρα και στην μελωδία
όπως δημιουργείται και στους στίχους επίσης, πλαταίνει και βαθαίνει την
φαντασία το πιάνο, εκεί απάνω που φτιάχνεις το τραγούδι. Λοιπόν, αυτός ο Ρόμπι
είχε στήσει μία περίπου μελωδία απάνω σε μια σειρά ακκόρντα, διότι έτσι
δουλεύουν οι τραγουδοποιοί άμα θέλετε να ξέρετε, και την έπαιζε στο πιάνο, την
τραγούδαγε χωρίς λόγια, έλεγε νανανά, διότι δεν έβρισκε το θέμα τι θα λέει το
τραγούδι. Οχτώ μήνες παιδευόταν, τίποτα, νανανά.</span></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Όπως
προανέφερα, το συγκρότημα ήταν όλοι καναδοί. Όλοι, πλην ενός. Αυτός λεγόταν Ληβόν,
δηλαδή έτσι τον λέγανε οι καναδοί τον Λαβόν για ευκολία, και ήταν αμερικανός
του κερατά, από το Άρκανσω, ο οποίος έπαιζε ντραμς κυρίως, αλλά και τραγούδαγε επίσης
πολύ ωραία, με γρέζι. Αυτό το Άρκανσω είναι Ντιπ Νότος, που λένε. Και είχε
πάρει τον Ρόμπι εκεί στο Άρκανσω, να τον γνωρίσει στην οικογένειά του. Και πάνε
εκεί στο Νότο, σ’ ένα χωριό, Μάρβελ Άρκανσω λέγεται το χωριό, και ήτανε μια
σπιταρόνα ουάου, το φυσάγανε το δολλάριο η οικογένεια, διότι ο πατέρας του Ληβόν
είχε μπαμπακοφυτείες, στρέμματα πολλά. Και είχε γοητευθεί κατά κάποιο τρόπο, ο Ρόμπι
ο χιονάνθρωπος από το Τορόντο απ’ αυτούς τους θερμούς ανθρώπους του Νότου, που
μιλάγανε τραγουδιστά, σα να χοροπηδάνε πάνω-κάτω, ο ρυθμός ήταν παντού στην
ατμόσφαιρα, και γενικώς η μουσική τους τον είχε επηρεάσει πάρα πολύ, και η
κάντρη, και η φολκ, και τα μπλουζ, και η τζαζ, και τα γκόσπελ, και τα
σπιρίτσουαλ, και τα ρυθμενμπλούζ, όλα, ο Ρόμπι γούσταρε και την άσπρη και την
μαύρη μουζική, και δεν είναι περίεργο σκεφτόταν που η ροκεντρόλ βγήκε μέσα από
αυτό το χωνευτήριο, άρα και η ροκ κατ’ επέκτασιν, ή ό,τι τέλος πάντων ήταν αυτό
που παίζανε, καθ’ ότι και ο Ντύλαν, και ο Ληβόν, και ο Ρόμπι, και όλοι τους από
αυτό το χωνευτήριο είχαν βγει, κι’ αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε.</span></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Εκείνο
που δεν καταλάβαινε ο Ρόμπι τότε ήταν το πέρα από την μουζική. Είχε πιάσει μια
συζήτηση με τον πατέρα του Ληβόν τον μπαμπακοπαραγωγό για τον Εμφύλιο και τα
ρέστα, και γυρνάει ο γέρος και του λέει σοβαρά <i>«μην ανησυχείς, Ρόμπιν. Ο Νότος θα αναστηθεί.</i></span><i><span style="line-height: 115%;">»</span></i><span style="line-height: 115%;"> Και ανατρίχιασε, ο Ρόμπι, εκείνη την
στιγμή, που τον προσεφώνησε με το επίσημο όνομά του -Ρόμπιν- και όχι
υποκοριστικώς -Ρόμπι- ξερωγώ, που δείχνει κάπως οικειότητα και θερμότητα. Και
που κυρίως ο Ρόμπι ήταν μισός ερυθρόδερμος Μοχώκ με Καγιούγκα και μισός
εβραίος. Και που αν ήταν και λίγο πόντιος θα ήταν το ανέκδοτο του Χάρη Κλυν που
λέει ποιοί είναι οι καλύτεροι ερασταί; Οι ινδιάνοι, οι εβραίοι και οι πόντιοι,
λέει εκείνη. Χαίρω πολύ, να συστηθώ, Τρελλή Αρκούδα Κοέν-Καραγιαννίδης! Δεν
χώραγε ο νους του το βάθος της σχιζοφρένειας του Νότου, κι’ όλα τα ανεπίλυτα
του Εμφυλίου, από την μία η ήττα και η ταπείνωσις που είχε βρυκολακιάσει, ο ρατσισμός
και η ακροδεξιά, και από την άλλη ένα ανακάτεμα πολιτισμών και ανθρώπων εν δημοκρατία
και αλληλεπιδράσει άνευ ορίων που διέγραφε λαμπρό το μουσικό μέλλον του
πλανήτη, και της Οικουμένης γενικότερα, και το δικό του μέλλον, και το μέλλον του
Ληβόν, και όλης της μπάντας.</span></span></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"><span><span style="line-height: 115%;">Εκεί που
γυρίσανε στο Μεγάλο Ροζ σπίτι έπαιξε στο πιάνο την μελωδία την νανανά του Ληβόν.
Ωραία, είπε ο Ληβόν. Και μετά του λέει ο Ρόμπι πως θέλει να φτιάξει ένα
τραγούδι που να μιλάει για τον Εμφύλιο από την οπτική μιας οικογένειας του
Νότου. Και του λέει ο Ληβόν «κάνε ό,τι θες, τον Αβραάμ Λίνκολν μονάχα να μην
αναφέρεις, δεν θα το πάρουνε καλά κεικάτω.» Και πήγανε παρέα στο χωριό, στο
Γούντστοκ πού είχε μια βιβλιοθήκη, και βάλανε κάτω τα γεγονότα, τις μάχες, τις
χρονολογίες, τους χάρτες, κι’ εκείνο που βγήκε ήταν το σενάριο για μια ταινία,
ή ένα μυθιστόρημα, σα να λέμε το <i>Όσα
παίρνει ο άνεμος, </i>αλλά ο ήρωας δεν είναι πλούσιος και τζέτερμαν σαν τον
Άσλεϊ, ούτε κακομαθημένο μυξοπάρθενο σαν την Σκάρλετ, ούτε ρεμάλι και τυχοδιώκτης
σαν τον Ρετ. </span><span style="line-height: 115%;">Ο ήρωας του </span><span style="line-height: 115%;">Ρόμπι</span></span><span style="line-height: 115%;"><span> λέγεται Βέρτζιλ Κέην. Που Βέρτζιλ είναι ο Βιργίλιος, ο
μέγας επικός ποιητής της Ρώμης που έγραψε την Αινειάδα. Και αυτό, είναι το
τραγούδι του το τραγικό.</span></span></span></blockquote></blockquote><p> </p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Ix5XgMRIx2jVB_NrQPSXfcLVvS38fTYYUV0gI6KeJbjLTu5l9Wi_RrYkhcXZ-5XTk1b9wXpm8lhmUkVIpNBxsKD5LB7S_wAJqZWkEslmjNZC3mVKXWKNCr37Got-GwzAQLYcZvd8C6jWI78MpLHZ94TCLa4wV1vZo5gYFkBQP2O__UETKwGot9ci/s272/download.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="185" data-original-width="272" height="435" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Ix5XgMRIx2jVB_NrQPSXfcLVvS38fTYYUV0gI6KeJbjLTu5l9Wi_RrYkhcXZ-5XTk1b9wXpm8lhmUkVIpNBxsKD5LB7S_wAJqZWkEslmjNZC3mVKXWKNCr37Got-GwzAQLYcZvd8C6jWI78MpLHZ94TCLa4wV1vZo5gYFkBQP2O__UETKwGot9ci/w640-h435/download.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Ρέμπελοι</span></td></tr></tbody></table></blockquote><p class="MsoNormal" style="text-align: left;">
</p>
<br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και
το τραγούδι λέει για τις τελευταίες μέρες της Συνομοσπονδίας. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Συνομοσπονδία
λέμε τους Νότιους, που τους λέμε και Ρέμπελους. (Έτσι τους έλεγε ο θείος ο Νικ
που ήρθε από την Αμερική, εν πάση περιπτώσει.) Και Ομοσπονδία ή αλλιώς Ένωση
λέμε τους Βόρειους, που τους λέμε και Γιάγκηδες. Κατανοητό; <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Είχε
λοιπόν μία γραμμή του μετώπου να πούμε, κειπέρα στην Βιρτζίνια, από το Ρίτσμοντ
-την πρωτεύουσα των Νοτίων- μέχρι το Πήτερσμπουργκ, πενήντα χιλιόμετρα νοτίως.
Κι’ ήταν ανατολικώς ο στρατηγός Οδυσσεύς Γκραντ και οι Γιάγκηδες, δυτικώς ο
στρατηγός Ρόμπερτ Ε. Λή και οι Ρέμπελοι. Απέναντι μέσα στα χαρακώματα και οι
δύο. Κι’ όλο το 1864 πέρασε με επιθέσεις, αντεπιθέσεις, κανονιοβολισμούς, μέχρι
λαγούμι σκάψανε και τους βάλαν φουρνέλο, αλλά μετά πέσαν μέσα στον λάκκο οι
ίδιοι, και τους γάμησαν οι άλλοι.. Αλλά και λόρδα άνευ προηγουμένου στο
στρατόπεδο των Νοτίων, διότι οι Βόρειοι κάναν επιδρομές στις γραμμές
ανεφοδιασμού , και καταστρέφαν ό,τι βρίσκανε, τα τραίνα προπάντων. Μ’ αυτά και
μ’ εκείνα φτάσαμε αρχές του 1865, κι’ η κατάσταση είχε γίνει πλέον τραγική. Για
τους Νότιους εννοείται.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Λοιπόν,
αυτός ο Βέρτζιλ Κέην υπηρετούσε στον σιδηρόδρομο Ρίτσμοντ-Ντάνβιλ. Υποχρεωτική
η θητεία, σημειωτέον. Φαντάρος ήταν, στην φρουρά των συρμών ή των σταθμών, ή σε
καμιά γέφυρα, σε κανά φυλάκιο. Το Ντάνβιλ ήταν καμιά διακοσαριά χιλιόμετρα
νοτιοδυτικώς του Ρίτσμοντ. Κι’ είχε μείνει τώρα αυτή η γραμμή η μόνη οδός
ανεφοδιασμού του στρατεύματος των Νοτίων, οι άλλες κομμένες. Ήταν ο ομφάλιος
λώρος, να πούμε, ο οποίος κρατούσε την Συνομοσπονδία εν ζωή, ούτως ειπείν. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτό
μέχρι που τον Μάρτιο του 1865 εμφανίστηκε κειπέρα ο στρατηγός Τζωρτζ Στόουνμαν
με το ιππικό του, πέντε χιλιάδες ιππείς, και τάκανε όλα μαντάρα στα μετόπισθεν
των Νοτίων. Έκαψε δυο τρία χωριά ή και περισσότερα, τρομοκράτησε τον πληθυσμό,
γκρέμισε μερικές γέφυρες, ανατίναξε κάτι ορυχεία, και ξήλωνε τις γραμμές του
τραίνου όπου τις έβρισκε μπροστά του. Μαζί και την γραμμή Ρίτσμοντ-Ντάνβιλ, που
ήτανε και ο Βέρτζιλ. Αλλά βρίσκανε τρόπο να την μπαλώσουνε, την συγκεκριμένη
γραμμή. Με το που μπήκε ο Απρίλης, λειτουργούσε ξανά. Διότι η κυβέρνησις της
Συνομοσπονδίας εφυγαδεύθη από το Ρίτσμοντ σιδηροδρομικώς, όπως θα δούμε στην
συνέχεια.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τωόντι,
ο Βέρτζιλ θυμάται πολύ καλά την αποφράδα 2<sup>α</sup> Απριλίου, ημέρα Κυριακή,
όταν έφτασαν τα μαντάτα από τον στρατηγό Ρόμπερτ Ε. Λή στον πρόεδρο της
Συνομοσπονδίας Τζέφερσον Ντέιβις, την ώρα που ηκκλησιάζετο αυτός, ήγουν πως το
μέτωπο κατέρρευσε, και έπρεπε να φύγει η κυβέρνησις άρον-άρον, να μην τους κάνει
τσακωτούς ο Γκραντ. Ο αρχιστράτηγος των Βορείων, που ήτανε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Χλώμιασε
ο Τζέφερσον Ντέιβις που τ’ άκουσε πως κατέρρευσε το μέτωπο. Κι’ είπε αμέσως να
πακετάρουν τα έγγραφα, και έφυγαν το ίδιο απόγευμα η κυβέρνησις με τον
σιδηρόδρομο του Βέρτζιλ Κέην όπως προείπα, που τους πήγε μέχρι το Ντάνβιλ, κι’
από κει με τ’ αλόγατα. Ο στρατός ομοίως διετάχθη να υποχωρήσει, πλην όμως κάποιος
αξωματικός είχε την φαεινή ιδέα να βάλουνε φώκο στις καπναποθήκες να μην πέσουν
εις τας χείρας του εχθρού τα καπνά βιρτζίνια, που λέμε. Διότι το Ρίτσμοντ ήταν
και βιομηχανικό κέντρο επεξεργασίας καπνού εκτός των άλλων. Αλλά η πυρκαγιά
πήρε έκταση, και εντωμεταξύ κάτι δημοτικοί ιθύνοντες είχαν κι’ άλλη φαεινή
ιδέα, να ανοίξουν τα βαρέλια με το ουίσκη, για του ίδιους λόγους δηλαδή, να μην
πέσουν εις τας χείρας του εχθρού, οπότε χύθηκε το ουίσκη στους δρόμους και
κύλησε απάνω στα καιόμενα καπνά βιρτζίνια, χύθηκε ο τέντζερης και βρήκε το
καπάκι που λένε, και όπως καταλάβατε για να μην μακρηγορώ, έπιασε φωτιά όλη η
βιομηχανική ζώνη του Ρίτσμοντ, και σταματάω εδώ την περιγραφή, για να μην
αναφερθώ που έτρεχε ο λιμασμένος όχλος με τις σέσουλες και τους μαστραπάδες να
μαζέψει τα ουίσκια που έρρεαν αφθόνως στους δρόμους, και πλατειάζω. Και κάνανε
και πλιάτσικα, μούχτι που λένε, ό,τι είχε απομείνει από τρόφιμα και άλλα είδη,
μια ωραία ατμόσφαιρα, πολύ ηρωική. Γενικώς το σκηνικό ήταν πολύ υποβλητικό,
διότι οι ουρανομήκεις φλόγες και οι εκρήξεις που τύλιγαν την πόλη καθρεφτίζονταν
στον ποταμό Τζέημς, και στις ανταύγειες της πυρκαγιάς ζωγραφίζοντας τις μορφές
των καθημαγμένων στρατευμάτων στη γέφυρα πότιζαν την νύχτα στην πυκνή αίσθηση της
φριχτής τραγωδίας. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Την
άλλη μέρα πήγε ο Δήμαρχος στους Βορείους και παρέδωσε την πόλη, ευτυχώς δηλαδή,
διότι ήρθαν οι Γιάγκηδες και σβήσαν την φωτιά, αλλιώς θα γινόταν παρανάλωμα το
σύμπαν. Δηλαδή οι Γιάνκηδες φέρθηκαν κύριοι, μοιράσαν και τρόφιμα στον
λιμοκτονούντα πληθυσμό.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwmFrmpaOGdJxJ_8A9nX0VoJoTWllnZcMmvO6qOuONgXEUOMZ7VLQtcGMrCtXGvsRLME_SQpB1WcZi9QWAFO-MirEiXXPIecKrxRnBiQrbv3mf1P0inmFsSrGPiYeoHnCmniGdiejeD4q75IQbqW9vsA-fY-_FrkyXCLGrK9pxUAQy2UfgsGaP1fxY/s225/images2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwmFrmpaOGdJxJ_8A9nX0VoJoTWllnZcMmvO6qOuONgXEUOMZ7VLQtcGMrCtXGvsRLME_SQpB1WcZi9QWAFO-MirEiXXPIecKrxRnBiQrbv3mf1P0inmFsSrGPiYeoHnCmniGdiejeD4q75IQbqW9vsA-fY-_FrkyXCLGrK9pxUAQy2UfgsGaP1fxY/w640-h640/images2.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Ερείπια στο Ρίτσμοντ</span></td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDTVW7sfmTHzdirzbCgflqm1zRb4IW5afLZ1C6z7Co7gEWzTeEZbuG0vMWcqOtA73-UqeX0YEldynKQ6KV1dW1ehDJcbf0fsRNAawsoL4JTJ5__9JnhNUI9EyEIzm3_7X5Y4iwr4jkq5XtIHo4VOnhq-t76Lmpf9bY3g-AcP7o9v58OkLYLKu0ZgBn/s624/Jeffer1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="624" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDTVW7sfmTHzdirzbCgflqm1zRb4IW5afLZ1C6z7Co7gEWzTeEZbuG0vMWcqOtA73-UqeX0YEldynKQ6KV1dW1ehDJcbf0fsRNAawsoL4JTJ5__9JnhNUI9EyEIzm3_7X5Y4iwr4jkq5XtIHo4VOnhq-t76Lmpf9bY3g-AcP7o9v58OkLYLKu0ZgBn/w640-h450/Jeffer1.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Το τραίνο του Βέρτζιλ που πήγε τον Ντέηβις από το Ρίτσμοντ στο Ντάνβιλ</span></td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα,
αλλιώς την περιγράφει την πτώση του Ρίτσμοντ ο Βέρτζιλ Κέην. Την νύχτα -λέει-
που γονατίσανε τον Νότο βαράγαν οι καμπάνες. Βαράγαν Ανάσταση; βαράγαν Μεγάλη
Παρασκευή; Μυστήριον το οποίο δεν διευκρινίζει ο ποιητής. Και όλος ο κόσμος
τραγούδαγε νανανά νανανά. Και για ποιόν λόγο να τραγουδάει ο κόσμος νανανά; Λες
και ο Ρόμπι δεν εύρισκε στίχους να βάλει στο ρεφρέν, και τ’ άφησε όπως ήταν
στην αρχή, χωρίς στίχους, νανανά.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Καμπάνες,
τραγούδια, και στο τέλος δεν ξέρουμε αν κλαίνε ή γελάνε ο κόσμος. Εγώ νομίζω
πως ο Ρόμπι το έγραψε έτσι το τραγούδι προσπαθώντας να εκφράσει τα συναισθήματα
του Ληβόν που ήταν κάπως μπερδεμένα. Διότι γι’ αυτόν το είχε γράψει να το πει,
ραμμένο στα μέτρα του, που λένε, αφού δικό του ήταν το βίωμα, αυτός ήταν ο
νότιος. Ο κουβαλώντας αναντάν μπαμπαντάν τον προγονικό ρεβανσισμό σαν σταυρό. Που
μέχρι χτες είχαν ξεχωριστούς ψύχτες και αποπάτους για τους μαύρους. Και που
ήθελε ν’ απαλλαχτεί από δαύτον, αλλά που τον είχε και μέσα του. Εντωμεταξύ, ο
Ρόμπι είχε οικογένεια, γιαγιά, μπαρμπάδες, και μένανε αυτοί σε ρεζέρβα ερυθροδέρμων
στον Καναδά, και πηγαίνανε επίσκεψη με την μάνα του. Και του έγραφε έναν ρόλο,
του Ληβόν. Του πλουσιόπαιδου από το Άρκανσω, με το ψυχικό νταραβέρι του, με το οικογενειακό
παρελθόν του, με τον ρατσισμό και την βαριά κληρονομιά της Ήττας να
διαχειριστεί. Νανανά.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> Διότι από την αρχή του πολέμου είχαν μαζευτεί
στο Ρίτσμοντ πρόσφυγες, πουτάνες, χαρτοπαίχτες, απατεώνες, κλεφτρόνια,
αληταριό, τα Σόδομα και τα Γόμορρα, πατείς με πατώ σε, συνωστισμός, και ο
αριθμός μεγάλωνε, σπίτια δεν υπήρχαν, τα χρειώδη πανάκριβα, η εγκληματικότης σε
δυσθεώρητα ύψη, η αστυνομία ανύπαρκτη. Είχε συμμορίες ανηλίκων που λήστευε τον
κοσμάκη στον δρόμο, τέτοιο χάλι, σα το σημερινό. Πως δηλαδή όλος αυτός ο άθλιος
και ετερόκλητος συρφετός ομονόησε αιφνιδίως την ώρα που καίγεται το σύμπαν, και
να τραγουδάνε ομοθυμαδόν νανανά-νανανά;<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Άσε
που η λειψανδρία του πολέμου είχε στείλει πολλές λευκές γυναίκες στις φάμπρικες,
ως εργάτριες δηλαδή. Πράγμα σκανδαλώδες προπολεμικώς, δεν επιτρεπόταν η γυναίκα
να δουλεύει, η άσπρη, εννοείται. Ράβαν στολές, φτιάχναν πυρομαχικά, όλα για την
πολεμική προσπάθεια. Στις 13 Μαρτίου 1863 έγινε μία έκρηξη σ’ ένα μπαρουτάδικο
που φτιάχναν φουσέκια, σκοτώθηκαν εξήντα εργάτριες. Μάλιστα, κύριε! Εντωμεταξύ
τα πράματα είχα σφίξει λόγω ελλείψεως τροφίμων και αυξήσεως τιμαρίθμου και
πληθωρισμού, ο οποίος ήταν θυελλώδης, και είχε φτάσει στην γιγαντιαία αύξηση 700%!
Επαναστάτησαν λοιπόν οι εργάτριες λίγες μέρες μετά το ατύχημα, 2 Απριλίου αυτό,
του εξηντατρία. Κι’ ας κερδάγανε οι Νότιοι παντού κατά κράτος στο πεδίον των
μαχών μέχρι τότε. Που επικρατούσε πατριωτικό φρόνημα ακμαιότατο, υποτίθεται. Και
μπήκαν μπροστά οι γυναίκες, και ξεσήκωσαν και άλλους κατηραμένους μαζί, πολύς
όχλος, και πήγαν να βρουν τον κυβερνήτη της Βιρτζίνιας, ο οποίος έκανε το βαρύ
πεπόνι και δεν τις δέχτηκε, τις εργάτριες. Οπότε έγινε το Ρίτσμοντ κόλαση,
πλιάτσικα και μούχτι. Έκλασαν πόμολα οι ιθύνοντες, φοβόνταν και τους μαύρους,
σου λέει ώρα είναι να ξεσηκωθούν κι’ αυτοί μέσα στο χάος. Μέχρι που ανέλαβε ο στρατός, φέραν το πυροβολικό κι’
έστησαν τα κανόνια οι πυροβοληταί μέσα στην πόλη, οπότε διελύθησαν οι ταραξίαι και
οι γυναίκες ησύχως κατόπιν τούτου. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και
αναρωτιέμαι, τι να ήταν το νανανά των γυναικών την ώρα που ο στρατός των
Ρέμπελων τα μάζευε και ξεκουμπιζόταν από την πόλη. Ήταν ο στρατός των αντρών,
των πατεράδων, των αδελφών τους, μάλιστα. Ήταν ο στρατός που τον ράβανε και τον
τυλίγαν τα φυσίγγια, βεβαίως. Αλλά ήτανταν επίσης ο στρατός που γύρισε τα
κανόνια του απάνω τους, να τα λέμε κι’ αυτά.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Προπολεμικώς,
στο Ρίτσμοντ ζούσαν πολλοί μαύροι, σκλάβοι και απελεύθεροι, και κάναν μία
σχετικώς κανονική ζωή, δηλαδή είχαν ένα σπίτι, ένα επάγγελμα, σύζυγο και
παιδιά. Διότι ήταν ένα πολύ μυστήριο σύστημα εκεί. Ο σκλάβος, να πούμε,
ενοικίαζε τον εαυτό του από τον αφέντη του έναντι ετησίου ενοικίου, κι’ ο
αφέντης του τον άφηνε να κάνει τον ξυλουργό, τον κουρέα, τον καραγωγέα, ό,τι
είχε κλίση τελοσπάντων, να βγάζει το ψωμί του. Να ζει σαν τους απελεύθερος,
δηλαδή. Λοιπόν ο μαύρος πληθυσμός είχε υπογράψει ένα αίτημα στην διοίκηση των Γιάνκηδων
και ζητούσε την απελευθέρωσή του μετά την λήξη του πολέμου, που θα τον κέρδιζε
ο Βορράς. Αυτοί δικαίως τραγουδάγανε τώρα από την χαρά τους.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Υπάρχουν
πολλά νανανά. Μπορεί και το τραγούδι στο ρεφρέν να μην έχει γραφτεί ακόμα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Λέει
κι’ ένα άλλο κουρλό ο Βέρτζιλ μέσα στο τραγούδι: <i>Στις δέκα του Μαΐου, το Ρίτσμοντ είχε ήδη πέσει. </i><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><i><br /></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά
το Ρίτσμοντ είχε πέσει στις δύο Απριλίου, όπως προανέφερα. Τι συνέβη στις δέκα
Μαΐου και το μνημονεύει έτσι ξεκάρφωτα στη ρίμα μέσα ο Ρόμπι; Διότι ενώ
αναφέρει διάφορες ημερομηνίες τι συνέβη, εδώ το αφήνει πολύ αινιγματικό. Είπανε
κάτι ξύπνιοι πως έτσι ακουγόταν καλύτερα, το δύο Απριλίου δεν χώραγε στο μέτρο,
οπότε έβαλε δέκα Μαρτίου που ακούγεται ωραία. Όμως ας πιάσουμε λίγο να δούμε τις
χρονολογίες.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Δύο
Απριλίου πέφτει το Ρίτσμοντ.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εννέα
Απριλίου ο στρατηγός Ρόμπερτ Ε. Λη παραδίδεται στον Γκραντ, στο Αππόματοξ.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Στις
δεκαπέντε Απριλίου δολοφονείται ο Λίνκολν στην Ουάσινγκτον.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και
στις δέκα Μαΐου ένα απόσπασμα στριμώχνει τον πρόεδρο της Συνομοσπονδίας -τον
Τζέφερσον Ντέιβις, ντε!- φεύγοντα διωκόμενο από χωρίου εις χωρίον, κάπου στην
Τζώρτζια. Αυτός προσπαθεί να την κοπανήσει λάθρα στο σκοτάδι, μασκαρεμένος το
παλτό της γυναίκας του, και με το σάλι της στο κεφάλι, αλλά συλλαμβάνεται. Η
είδηση φτάνει λίγο παραφουσκωμένη στον Βορρά, πως ο Ντέιβις συνελήφθη ντυμένος
γυναικεία. Το ρεντίκολο, να πούμε! Η χαρά του γελοιογράφου! Την νύχτα που
γονάτισαν τον Νότο.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κι’
όλα αυτά μέσα στο πρώτο κουπλέ-ρεφρέν. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf4_3T3jMV1COsuZ_a4K44y_SpplxA5uJO2b4fEHeeb2jOTLtdCiTustarJmaMJiADOw_pkgtE4LhnUFlIB_Y4a6cjC2PtXDGDLYuuBsk0tjqLN80huiAt_pcnkxYY10kxt3QgWmopXrVR8Pu8vg1L8VKukNdKmXkzOBscH6u8QwNs9XaetsdAK6VI/s550/currier-and-ives-lithography-18651.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="550" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf4_3T3jMV1COsuZ_a4K44y_SpplxA5uJO2b4fEHeeb2jOTLtdCiTustarJmaMJiADOw_pkgtE4LhnUFlIB_Y4a6cjC2PtXDGDLYuuBsk0tjqLN80huiAt_pcnkxYY10kxt3QgWmopXrVR8Pu8vg1L8VKukNdKmXkzOBscH6u8QwNs9XaetsdAK6VI/w640-h434/currier-and-ives-lithography-18651.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Γελοιογραφία σε εφημερίδα του Βορρά με την σύλληψη του Τζέφερσον Ντέηβις</span></td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η
συνέχεια του τραγουδιού διαδραματίζεται στην ιδιαιτέρα πατρίδα του Βέρτζιλ, στο
Τενεσή, όπου και επέστρεψε μετά τον πόλεμο. Μία μέρα, η γυναίκα του τον φωνάζει
<i>«Βέρτζιλ, τρέχα γρήγορα να δεις, έρχεται
ο Ρόμπερτ Ε. Λή»</i> Κι’ αυτό είναι πολύ παράξενο, διότι ο Ρόμπερτ Ε. Λή δεν
πάτησε το πόδι του στο Τενεσή, ούτε στον πόλεμο, ούτε μετά, μέχρι που πέθανε,
στα 1870. Δηλαδή τι; Βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως η γυναίκα του Βέρτζιλ
είναι βερεμένη υστερική και διακατέχεται από αχαλίνωτο ρεβανσισμό, και βλέπει
τον στρατάρχη στην φαντασία της να εκδιώκει τους Γιάγκηδες από τον τόπο. Ευσεβείς
πόθοι των νοσταλγών του παλαιού Νότου που βλέπανε στον ύπνο τους τον
αρχιστράτηγο που ερχόταν να διώξει τους αλαζόνες Γιάγκηδες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Αλλά όχι, τίποτε απ’ όλα αυτά. Αν προσέξουμε το τραγούδι, η γυναίκα του Βέρτζιλ
δεν λέει<i> «έρχεται ο Ρόμπερτ Ε. Λή.» </i>Λέει
καθαρά «<i>έρχεται <b>το</b> Ρόμπερτ Ε. Λή.»</i> Που το <i>Ρόμπερτ
Ε. Λή </i>ήτο ποταμόπλοιο. Ο Άρχων του Μισσισσιπή, έτσι απεκαλείτο. Λοιπόν, το
καλοκαίρι του 1870 έγινε της αγώνας ποταμοπλοίων, το <i>Ρόμπερτ Ε. Λή</i> εναντίον του <i>Νάτσες,
</i>από την Νέα Ορλεάνη ως το Σαιντ Λούις,</span> <span style="line-height: 115%;">1.154 μίλια πάνω στον ποταμό. Η κούρσα του αιώνα, σα να
λέμε. Και η κούρσα πέρναγε από το Τενεσή, που ήταν το σπίτι του Βέρτζιλ. Και
απλώς η έρμη η γυναίκα τον φώναξε να έρθει να δει το <i>Ρόμπερτ Ε. Λή</i> το ποταμόπλοιο που ερχότανε, το οποίο και τελικώς
επεκράτησε του <i>Νάτσες.</i> Ο Ρόμπερτ Ε.
Λη ο στρατάρχης πέθανε κανά δυο μήνες μετά.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Όπως και νάχει, ο Βέρτζιλ δεν τσιμπάει ούτε καν συμβολικώς, με το<i> Ρόμπερτ Ε. Λή το </i>ποταμόπλοιο-στρατάρχη.
Δεν τον νοιάζει που όλα είναι ρημαδιό και κόβει ξύλα για να επιβιώσει. Ούτε ο
πληθωρισμός τον νοιάζει, που καλπάζει εκτός εαυτού, που μαστίζει αλύπητα της
πολιτείες του Νότου. Πάρε ότι χρειάζεσαι, λέει, κι’ άσε τα υπόλοιπα στην τύχη.
Στον αγώνα για την επιβίωση. Το μόνο που τον νοιάζει είναι που ο πόλεμος πήρε της
πιο καλύτερους. Σαν τον πατέρα του πιο πριν, θα δουλέψει τη γη. Σαν τον αδερφό
του στους ουρανούς, που τάχθηκε με της Ρέμπελους. Ήταν δεκαοχτώ χρονών, γενναίος
και περήφανος, αλλά ένας γιάνκης τον έστειλε στον τάφο. Κι’ ορκίζεται ο Βέρτζιλ
στη λάσπη που πατάει, ένας ηττημένος Κέην δεν ανασταίνεται επ’ ουδενί. Κανών
απαράγραπτος. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο
Βέρτζιλ έχει αποδεχτεί την ήττα, και κλαίει τον αδερφό του.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Διότι
τώρα ο Νότος ζει την ιστορική περίοδο της <i>Ανασυγκροτήσεως,
</i>λένε τα βιβλία. Τελεί υπό στρατιωτική κατοχή, δεν υπάρχει οικονομία, δεν
υπάρχει υποδομές, δεν υπάρχει τίποτα. Η δουλεία καταργείται με συνταγματική
τροποποίηση. Ιδρύεται η Κου Κλουξ Κλαν. Οι μαύροι λυτζάρονται αθρόως και
κτηνωδώς, ελεύθεροι πια. Μετά την δολοφονία του Λίνκολν ανέλαβε ο αντιπρόεδρος
ο Τζόνσον, μαζί οι εργολάβοι, οι πολιτευταί, οι κερδοσκόποι και οι απατεώνες. Σκοπός
της <i>Ανασυγκροτήσεως </i>του Τζόνσον<i> </i>δεν ήταν η Ισότης. Ήταν η επικράτησις
του καπιταλιστικού Βορρά επί του φεουδαρχικού Νότου. Να επανεντάξουμε την λευκή
ελίτ στις δομές της Ένωσης. Οι μαύροι να κάνουν υπομονή. Κανάν αιώνα, και
βλέπουμε.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Να συγχωρέσουμε τον Βέρτζιλ Κέην που δεν τα διηγείται όλα αυτά. Ας τον αφήσουμε
ήσυχο στον δικό του θρήνο. Κάθε πράμα στον καιρό του.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: left;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNvHx8gUw7QoRWE6ZAgWnHb4MCI4B4eZV_vSEaF9Soo9NELgsJWz23caSYz0mo_lGpZ4M1C3V19L-2iSGZeSgyx2pPRCYdPuzlWJXhmgqO2bvQMSUQPUKE3YbEOvv7B93QyflCFKV6LeYWHeAx796hPQ6nHk9GiD-LLJ9bUdAOOmsYCNNYt2FmZUJv/s624/f5553ab2c6fe262a63f429dbb6c7b288.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="611" data-original-width="624" height="626" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNvHx8gUw7QoRWE6ZAgWnHb4MCI4B4eZV_vSEaF9Soo9NELgsJWz23caSYz0mo_lGpZ4M1C3V19L-2iSGZeSgyx2pPRCYdPuzlWJXhmgqO2bvQMSUQPUKE3YbEOvv7B93QyflCFKV6LeYWHeAx796hPQ6nHk9GiD-LLJ9bUdAOOmsYCNNYt2FmZUJv/w640-h626/f5553ab2c6fe262a63f429dbb6c7b288.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Αιχμάλωτοι Νότιοι</span></td></tr></tbody></table><br /><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το
τραγούδι κυκλοφόρησε το 1969, σαρανταπεντάρι βήτα πλευρά και μετά μπήκε και στο
άλμπουμ, και πήγε σφαίρα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Αλλά
πιο σφαίρα πήγε το 1971, που το τραγούδησε η Τζοάν Μπαέζ. Αυτή η Τζοάν έκανε
και κάποιες αλλαγές στο στίχο από μόνη της. Δηλαδή δεν λέει που ο Βέρτζιλ
υπηρετεί στο τραίνο φαντάρος. Λέει πως ήταν μηχανοδηγός. Διότι άλλο ο
σιδηροδρομικός που φέρνει τα εφόδια, κι’ άλλο ο στρατιώτης που έχει ντουφέκι.
Επειδή ο μηχανοδηγός δεν σκοτώνει, καταλάβατε; Δεν λέει που ήρθε το ιππικό του
Στόουνμαν και ξήλωσε της γραμμές, λέει «<i>ήρθε</i>
<i>πολύ-πολύ ιππικό και ξήλωσε της γραμμές.</i></span><i><span style="line-height: 115%;">»</span></i><i><span style="line-height: 115%;"> </span></i><span style="line-height: 115%;">Αυτό δηλαδή το έκανε με καλό σκοπό, για
να γελοιοποιήσει το ιππικό. Τέτοιες στρατιωτικές λεπτομέρειες τις λένε τα
αγοράκια, που εκπαιδεύονται και γίνονται στρατόκαβλα, ενώ τα κοριτσάκια που
είναι πιο ώριμες τα σνομπάρουν τα στρατοκαβλοϊστορικά. Και δεν λέει για τις
δέκα Μαΐου, που είχε πέσει ήδη το
Ρίτσμοντ. Διότι τι σημασία έχει αν έπεσε στις δέκα ή της τριανταμία, ποιος ο
λόγος να μπερδεύουμε τον ακροατή με λεπτομέρειες άνευ σημασίας; Τοιουτοτρόπως
το τραγούδι έγινε και πιο αντιπολεμικό, και πιο ευκολόπεπτο. Ήτανε και ο
πόλεμος του Βιετνάμ τότε, οπότε καταλαβαίνετε, η Τζοάν δεν ήθελε να μιλήσει για
τον Εμφύλιο, ήθελε να διαμαρτυρηθεί για το Βιετνάμ. Και δεν το βρίσκω επιλήψιμο
αυτό, το τραγούδι διαμαρτυρίας δηλαδή. Απλώς αυτό που έγραψε ο Ρόμπι μου
φαίνεται καλύτερο επειδή εξυπηρετεί κάτι παραπάνω από την διαμαρτυρία. Αλλά τι
να πω, ίσως να είμαι κι’ εγώ λιγάκι στρατόκαβλος και ανώριμος. Η μητέρα μου
πάντα το έλεγε αυτό, πως είμαι ανώριμος.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvG9iW1nuh0weP5XGcnx9SyYaqtkOOeZicuX01dfsR6WGKQI1BKuUCjvf--WjXJ_bDsgwWTsb1HktYq-KBKolQ6vKW9Kdc7-H8BC4ccaATsR8SjoFUY2LLu5sk8CCYWkiXZxcQ-ddVVIG2AJqJ6W4a5a2IvK5MR0hfFn_9cKzbmpbqWfjO-qVjIG2B/s259/download.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="195" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvG9iW1nuh0weP5XGcnx9SyYaqtkOOeZicuX01dfsR6WGKQI1BKuUCjvf--WjXJ_bDsgwWTsb1HktYq-KBKolQ6vKW9Kdc7-H8BC4ccaATsR8SjoFUY2LLu5sk8CCYWkiXZxcQ-ddVVIG2AJqJ6W4a5a2IvK5MR0hfFn_9cKzbmpbqWfjO-qVjIG2B/w482-h640/download.jpg" width="482" /></a></span></div><span style="font-size: x-large;"><br /><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μια άλλη αλλαγή που έκανε αυτή η Τζοάν
Μπαέζ είναι που δεν λέει που ο Βέρτζιλ λέει πως θα δουλέψει τη γη όπως ο πατέρας
του πριν απ’ αυτόν. Λέει πως είναι <i>εργαζόμενος όπως</i> ο πατέρας του πριν απ’ αυτόν. Αλλά κι’ αυτό το λέει για καλό σκοπό,
διότι ο εργαζόμενος είναι ο πραγματικός προοδευτικός και δημοκράτης, ενώ ο
αγρότης είναι ένας αντιδραστικός κολλημένος στην ιδιοκτησία του και στα ζώα του.
Μάλιστα, οι προοδευτικοί αμερικάνοι τους αγρότες του Νότου της αποκαλούν
υποτιμητικώς <i>κοκκινόσβερκους</i>, επειδή
αρπάζει σβέρκος της από τον ήλιο που
κάνουν αγροτικές εργασίες, και πιστεύουν στην υπεροχή της λευκής φυλής, και πάνε
και ψηφίζουν τον Τραμπ, και μετά κάνουν ντου να καταλάβουν την Βουλή. Η Τζοάν,
κόρη μεξικάνου μετανάστη και ακέραιη ακτιβίστρια ως σήμερα, δεν ήθελε να βάλει
τον Βέρτζιλ στο ίδιο τσουβάλι μ’ αυτόν τον εσμό. Και τον έκανε προλετάριο. Και
μπορεί να είναι συμπαθών της Συνομοσπονδίας, αλλά δεν σήκωσε και το όπλο σαν
τον αδερφό του, που σκοτώθηκε. Και προλετάριος, και ειρηνιστής, ο Βέρτζιλ.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πολιτικώς, βρίσκω πως η Τζοάν είχε
απόλυτο δίκιο, και εκτιμώ της προθέσεις της. Αλλά δυστυχώς με της προθέσεις
ούτε τραγούδια γράφονται, ούτε βάφονται αυγά. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">***</span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> Ο Γκαρθ -κημπορντίστας, ακκορντεονίστας και
σαξοφωνίστας της μπάντας- είχε πει πως ο Ληβόν σταμάτησε να τραγουδάει το
τραγούδι αυτό με τον Βέρτζιλ επειδή τσατίστηκε με την ερμηνεία της Τζοάν Μπαέζ.
Πάντως η τσαντίλα του Ληβόν πρέπει να ήταν πολύ βραδύκαυστη, διότι τελευταία
φορά που το τραγούδησε ήταν Πέμπτη, 25<sup>η</sup> Νοεμβρίου 1976, Ημέρα των
Ευχαριστιών, στο Σαν Φρανσίσκο. Την μέρα εκείνη ο Ληβόν τα πήρε άσκημα με τον
Ρόμπι, έχω να προσθέσω.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν
η αποχαιρετιστήρια συναυλία του συγκροτήματος, θέλανε -δηλαδή ο Ρόμπι ήθελε και
τους έψησε- να κάνουν μόνο στούντιο στο εξής, όπως οι Μπητλς.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Νοικιάσανε
ένα πρώην παγοδρόμιο που φιλοξενούσε παλιά και αγώνες μποξ, και ήταν τώρα αίθουσα
συναυλιών. Ηχητικά, φωτιστικά, τραπέζια, καθίσματα, τραπεζομάντηλα,
μαχαιροπήρουνα, όλα κομπλέ, μέχρι και κρυστάλλινους πολυελαίους κρεμάσανε, και
βάλανε τα σκηνικά της Τραβιάτας από την Όπερα του Σαν Φραντζίσκο για να τα
στήσουνε στην σκηνή. Ο σκηνογράφος του Γουέστ Σάιντ Στόρι, την έστησε την
σκηνή, δηλαδή, όχι κανάς τυχάρπαστος. Και μαζεύτηκαν πέντε χιλιάδες κόσμος, της
βγάλανε γαλοπούλα ψητή και κολοκυθόπιτα που τόχουν έθιμο οι αμερικάνοι τη Ημέρα
των Ευχαριστιών, όπως εμείς τον μπακαλιάρο σκορδαλιά του Ευαγγελισμού. Ήταν και
πολλοί προσκεκλημένοι ν’ ανέβουνε επί σκηνής να παίξουνε τιμητικώς με της
εορτάζοντες, ήτανε ο Μπομπ Ντύλαν, το
παλιό αφεντικό τους, ήτανε ο Έρικ Κλάπτον, ο Ρίνγκο Σταρ, ο Νηλ Γιάνγκ, η Τζόνι
Μίτσελ, ο Μάντι Γουώτερς, η μύτη του Νηλ Ντάιμοντ πουδραρισμένη μέσα στην κόκα,
ο Δόκτωρ Τζων, ο Βαν Μόρισον, και ποιος δεν ήτανε! Ήτανε και ο Μάρτιν
Σκορτζέζε, που θα φιλμάριζε όλη την συναυλία με πέντε κάμερες 35άρες, ο οποίος
Μάρτιν ήταν κι’ αυτός χεσμένος στην κόκα, και είχε προσλάβει πέντε οπερατέρ
αστέρια, κι’ άλλοι πολλοί. Υπερπαραγωγή!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε
έγινε ένας χαμούλης, διότι την τελευταία στιγμή τους λέει ο Μπομπ Ντύλαν, ξέρετε
το ξανασκέφτηκα, και τελικώς δεν θέλω να παίξω στην ταινία. Οπού γίνεται ο
Σκορτζέζε πύραυλος, και ο Ρόμπι που ήταν συμπαραγωγός του εβέντ έγινε άσπρος
σαν τα τραπεζομάντηλα, διότι την ταινία την πλήρωνε η Γουώρνερ Μπρος, αλλά υπό μίαν
προϋπόθεση, πως θα έπαιζε και ο Μπομπ Ντύλαν. Κι’ αν δεν έπαιζε ο Μπομπ Ντύλαν,
η παραγωγή ήταν μέσα πάνω από ένα εκατομμύριο δολλάρια. Ο λόγος που έκανε πίσω
ο Μπομπ ήταν που τον ίδιο καιρό έφτιαχνε την δική του ταινία, ένα τρίτον
συναυλία, ένα τρίτον φίξιον, ένα τρίτο ντοκυμανταίρ, και θάπαιζε και η Τζοάν
Μπαέζ, και η Τζόνι Μίτσελ, κι’ άλλοι, και φοβόταν μην του κλέψουνε την πρωτιά
και τα εισιτήρια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε
επενέβη ο έτερος παραγωγός, Μπηλ Γκράχαμ ελέγετο, και είπε μην ανησυχείτε, εγώ
θα τα κανονίσω, και μπήκε στο καμαρίνι του Μπόμπ, και οι άλλοι περίμεναν απόξω
και τρώγαν τα νύχια τους. Και βγήκε μετά από λίγα λεπτά, κι’ όλα εντάξει, ο
Μπομπ δεχόταν να τον φιλμάρουν δύο τραγούδια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο
Ληβόν εντωμεταξύ τα πήρε άσκημα με τον Ρόμπι, διότι ο Σκορτζέζε και ο Ρόμπι
τάχαν βρει, και οι κάμερες τράβαγαν όλο τον Ρόμπι, και τους υπόλοιπους της
μπάντας τους έδειχναν ως μαϊντανούς. Έτσι έγραψε ο Ληβόν στο βιβλίο του που
έβγαλε μετά. Και πως στις δεύτερες φωνές ο Ρόμπι τραγούδαγε με κλειστό
μικρόφωνο, και πρόσθεσαν της φωνές μετά, στο στούντιο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Όταν
βγήκε ο Ντύλαν να τραγουδήσει, το μικρόφωνό του ήταν τόσο ανεβασμένο που
ξεκουφαθήκανε οι πάντες, ο Σκορτζέζε δεν μπορούσε να δώσει οδηγίες, αλλά οι
καμεραμαν τον είχαν χεσμένο ούτως ή άλλως, ευτυχώς δηλαδή. Διότι τι να
σκηνοθετήσεις σε κάτι που συμβαίνει ερήμην σου; Το ζήτημα είναι τι θα γράψει η
κάμερα. Ευτυχώς τον ήχο τον διορθώσανε μετά, κι’ όταν είπε το Forever Young ο
Μπομπ ήταν όλα τέλεια. Και μπήκε το Forever Young στην ταινία, κι’ άμα έχετε
γενέθλια σας το στέλνω με της ευχές μου, μεγάλη τραγουδάρα του Ντίλαν αυτή! Γενικώς
συναυλία και γύρισμα ήταν ένα μπουρδέλο άνευ προηγουμένου, τρεις λαλούν και δυο
χορεύουν, φτιαγμένοι όλοι, μ’ αυτά και μ’ εκείνα τέλειωσε κάποια στιγμή, είχανε
το υλικό, ανασάνανε ο Ρόμπι κι’ ο Μάρτιν Σκορτζέζε κι’ ο Γκράχαμ, που είχε πάει
ως τότε η ψυχή τους βόρτα στον κώλο τους σαράντα φορές. Και μετά από διάφορα
μαγειρέματα βγήκε, Απρίλιος του 1978, της αίθουσες </span><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">The</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Last</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Waltz</span></i><i><span style="line-height: 115%;">, </span></i><span style="line-height: 115%;">που όσοι δεν το είδατε να το δείτε στο γιουτούμπ. <o:p></o:p></span></span></p>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η ταινία του
Ντύλαν, που ελέγετο <i>Ρενάλντο και Κλάρα, </i>είχε
βγει τρεις μήνες πριν, και είχε πάει άπατη.</span></span></p></blockquote></blockquote></blockquote><p> </p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Ληβόν
τραγούδησε το τραγούδι του Βέρτζιλ διπλωμένος στο σκαμνάκι του ντράμερ, κάπου της
την αρχή της βραδιάς. Πρώτα κάναν εισαγωγή μόνο τα πνευστά. Ήτανε πέντε-έξι
μέτρα από την Ντίξιλαντ, τον ύμνο των Νοτίων. Μόνο που ήταν τέσσερις φορές πιο
αργά. Τόσο λάργκο, ξερωγώ, τόσο τεμπέλικα και νωχελικά, τόσο βελούδινα, σαν να
λέγαν εντάξει, Βέρτζιλ, τέλειωσε, δεν έχει άλλο πόνο.</span></span></p></blockquote></blockquote></blockquote>
<p class="MsoNormal"><i><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></i></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWkUbY8NWEw94oG3gR_tqWHxt8Gyv4sszx1RH-OHfOudW9KCZKYXb9kP3b7s5CDLMvQNfMhB3SL5s4oBkfGHWTrf4sx-7vu6G4ZGV5Z-0x9-KRU1GI6nxy68q1DSeBiaY7PEZBmaagwtZ5VqUJahL4uFGUeJ1W3FTPHnlkugm5TQgcTi5Ew-dOl8Bl/s678/last-waltz-678x381.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="678" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWkUbY8NWEw94oG3gR_tqWHxt8Gyv4sszx1RH-OHfOudW9KCZKYXb9kP3b7s5CDLMvQNfMhB3SL5s4oBkfGHWTrf4sx-7vu6G4ZGV5Z-0x9-KRU1GI6nxy68q1DSeBiaY7PEZBmaagwtZ5VqUJahL4uFGUeJ1W3FTPHnlkugm5TQgcTi5Ew-dOl8Bl/w640-h360/last-waltz-678x381.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Ο Μπομπ Ντύλαν και ο Ρόμπι Ρόμπερτσον στο Τελευταίο Βαλς</span></td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Διότι τι ήταν ο ρέμπελος φαντάρος; Ένας σκατίβλαχος με ολίγη
γραφή και ανάγνωση, ή μπορεί και καθόλου, με ολίγα στρέμματα δικά του, με
προσωπική εργασία και της οικογενείας. Πήγε στον πόλεμο γιατί έτσι φανταζόταν
την Ελευθερία, την Ιδιοκτησία, και το Habeas Corpus. Αν δεν ήταν οι μαύροι, θα
ήταν ο πάτος της κοινωνίας, έπαιρνε κάποια αξία πατώντας στους μαύρους. Κι’
ήταν υπέρ της δουλείας. Ο ίδιος δούλους δεν είχε, αλλά κάποιος συγγενής του
μπορεί και να είχε. Όταν βγάλαν ένα νόμο όσοι έχουν είκοσι δούλους και πάνω να
μην υπηρετάνε στο στρατό, άρχισε την γκρίνια. Καθώς μάκραινε ο πόλεμος, οι
μισοί λιποτάκτησαν και πήγαν στα σπίτια της να μην τα κάψουν οι Γιάγκηδες, ο
πατριωτισμός είναι όσο φτάνει το μάτι. Τα υπόλοιπα ήταν ιδεοληψίες, ηρωισμός,
χτηνωδία, πείνα, κουρελαρία, ξυπολησιά, αρρώστιες και θάνατος. Μια τσιρίδα πάνω
στην έφοδο, The Rebel Yell.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Άμα τέλειωσε το πανηγύρι, είχανε χάσει τον πόλεμο, την
υπερηφάνεια τους, και ήταν ίσα κι’ όμοια με τον αράπη που είχε πλέον δικαίωμα
εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το διπλανό χωράφι να σκάβει. Ο ρέμπελος βρέθηκε
μαζί του στον πάτο της κοινωνίας. Και καθώς δεν είχε το ψυχικό σθένος να πενθήσει όπως ο Βέρτζιλ, γράφτηκε στην Κου Κλουξ Κλάν δίκην εκδικήσεως. Η Αόρατη
Αυτοκρατορία του Νότου, με τον Μεγάλο Μάγο, Δράκοντες, πύρινους σταυρούς,
μασκαραλίκια και βία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο
Βορράς κέρδισε γιατί είχε περισσότερη βιομηχανία, περισσότερους πόρους και
μεγαλύτερο πληθυσμό. Και, καταργώντας την δουλεία, ο καπιταλιστικός Βορράς
διέλυσε δια παντός την δουλοκτητική οικονομία του Νότου. Ο Νότος εναρμονίστηκε
άστε ντούε με την νέα τάξη, έγινε κι’ αυτός καπιταλιστικός, ανέπτυξε νέους τομείς
και βρήκε καινούργιους ρόλους, προπαντός που ο εικοστός αιώνας μπαίνοντας έφερε
θριαμβευτικώς ως δώρα την μηχανή εσωτερικής καύσεως, το αυτοκίνητο και το
πετρέλαιο. Γιατί από πετρέλαιο είχε ωκεανούς, στο Τέξας και στον Νότο γενικώς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Δύο
δεκαετίες αφότου τέλειωσε ο εμφύλιος, οι λευκές ελίτ του Βορρά και του
εκμοντερνισμένου Νότου τάχαν βρει στα βασικά. Και ουδείς λόγος υπήρχε να τα
χαλάσουν στα υπόλοιπα. Έτσι ψηφιστήκανε οι νόμοι των φυλετικών διακρίσεων, κι’
έτσι επιβλήθηκε μια δημόσια αφήγηση, η λεγόμενη <i>Χαμένος Σκοπός της Συνομοσπονδίας</i>.<i> </i>Ή σκέτα <i>Ο Χαμένος Σκοπός.</i>
Οι μαύροι, έλεγε η αφήγηση, δεν περνάγαν και τόσο άσχημα επί δουλείας. Και ο
πόλεμος δεν έγινε για την Κατάργηση, αλλά για να καταστρέψουν τον τρόπο ζωής
του Νότου και την οικονομία του, ήγουν το ίδιο. Και οι Γιάνκηδες κέρδισαν μεν
διότι βιομηχανικώς ήσαν πιο ανεπτυγμένοι, αλλά εμείς ήμασταν πιο γενναίοι,
είχαμε αίσθημα τιμής πιο ανεπτυγμένο, και αυτοθυσία πιο ανεπτυγμένη, και
φιλότιμο άνευ προηγουμένου, και ξέραμε την πολεμική μας τέχνη καλύτερα από τους
Γιάγκηδες, και γι’ αυτό αντέξαμε πέντε χρόνια, που ιδρώσανε να μας κάνουν
ζάφτι. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><i><span style="line-height: 115%;">Ο Χαμένος Σκοπός</span></i><span style="line-height: 115%;"> είχε γεμίσει τον Νότο αγάλματα του
στρατηγού Ρόμπερτ Ε. Λη, του προέδρου Τζέφερσον Ντέιβις, και διαφόρων
καραβανάδων της Συνομοσπονδίας, μη εξαιρουμένου του στρατηγού Νάιθαν Φόρεστ,
του πρώτου Μεγάλου Μάγου της Κου Κλουξ Κλαν, ο οποίος στον πόλεμο είχε
σφαγιάσει πεντακόσιους αιχμαλώτους, μαύρους μαζί με λευκούς του Τενεσή,
πατριωτάκια του Βέρτζιλ που είχαν καταταχτεί στον στρατό του Βορρά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> Στον <i>Χαμένο
Σκοπό </i>δεν χώραγε ο πόνος. Των μαύρων, των εξεγερμένων γυναικών του
Ρίτσμοντ, και του Βέρτζιλ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Ωστόσο
τα πράματα άρχισαν να αλλάζουν στην δεκαετία του εξήντα. Με την πορεία στην
Σέλμα, το όνειρο του Κινγκ και το δέος του Μάλκολμ Χ, την φοβέρα των Πανθήρων
και της ένοπλης εξέγερσης. Με της καυχησίες του Μωχάμεντ Άλι και της σηκωμένες
γροθιές στο βάθρο των διακοσίων μέτρων της Μελβούρνης, το Γούντστοκ και το Ήζι
Ράιντερ, την Μπαέζ, τον Ντύλαν, και κάτι άλλους που τους ξέκαν</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">a</span><span style="line-height: 115%;">ν τα ναρκωτικά, το πιοτό και οι
διαβόλοι τους. Και παραδόξως με τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Που έκανε μαύρους και
λευκούς ένα με τις λάσπες, την επιβίωση και την ενοχή. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μέσα
στην μεγάλη φωνή της Αμερικής ακούστηκε κι’ η μικρή φωνή του Βέρτζιλ Κέην από
το 1865.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Στα
2015, στην Σάρλοτβιλ της Νοτίου Καρολίνας, ένας σαλεμένος εικοσάρης -οπαδός της
λευκής υπεροχής- μπήκε μ’ ένα όπλο σε μια εκκλησία μαύρων μεθοδιστών που
μελετούσαν την Βίβλο και σκότωσε εννέα ανθρώπους. Υπό τις αντιδράσεις, το
δημοτικό συμβούλιο της πόλεως αποφάσισε να ξηλώσει το έφιππον άγαλμα του
στρατηγού Λη που ήταν στο ομώνυμο πάρκο, και μαζί ενός άλλου στρατηγού της
Συνομοσπονδίας με το παρατσούκλι <i>ο
Ξερολιθιάς, </i>κάποιου υποχόνδριου που τον σκότωσαν κατά λάθος οι δικοί του
στον Εμφύλιο, εκεί κοντά στην Σαρλοτβίλ. Κάποιος προσέβαλε την απόφαση στην
δικαιοσύνη, και η υπόθεσις κόλλησε, και δώστου ανέβαινε το θερμόμετρο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Στα
2017, μαζεύτηκαν στην Σαρλοτβίλ νεοναζί, ρατσιστές, η κουκλουξκλάν, κάθε
καρυδιάς ακροδεξιοί, αρκετοί με τα ντουφέκια τους, να διαδηλώσουν υπέρ των
αγαλμάτων. Μαζεύτηκαν και οι κανονικοί άνθρωποι, και έγινε χαμός. Ένα άλλο
υποκείμενο -κλασσική μούρη βουτυρόκωλου σπασίκλα χαμηλής ευφυίας- όρμησε με το
αυτοκίνητο πάνω στο πλήθος των αντιδιαδηλωτών, και σκότωσε μια άσπρη κοπέλλα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οι
αντιδράσεις γενικεύτηκαν, φασαρίες είχε και στο Ρίτσμοντ που είναι κοντά
σχετικώς, και πέσανε και οι γκραφιτάδες στο τοπικό άγαλμα του Ρόμπερτ Ε.
Λη και τον κάναν τον στρατηγό πολύχρωμο.
Για να μην γίνουν τα ίδια με την Σαρλοτβίλ, η δημοτική αρχή απεφάσισε να τον
ξηλώσει κι’ αυτόν, και τ’ άλλα τ’ αγάλματα, τον Τζέφερσον Ντέιβις, τον
Ξερολιθιά, και κάτι άλλους. Το ζήτημα ήχθη στην δικαιοσύνη, όπου κόλλησε ξανά,
κατά τα αναμενόμενα. </span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhczdbkJZeUEFZVibtCL1aCgIcHMvKLLSphMwwBERz19HYUlKHqW3EEBM8Z4p2fmJQUXVcfM-BXxERKDCIOI4SeRgbhjv8KkIyk6M-oAJj7ZzMwG3xAYo_qwFbltyBSRPi8dUxgfqm_L3moz_DSRXzgf3L-NsBjPFbYQxztWmuMpPW6vKR3wvpW395C/s3984/gettyimages-1227733518-1ac07d4ca80ff7ece898e957b2f798607b53fe66.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2983" data-original-width="3984" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhczdbkJZeUEFZVibtCL1aCgIcHMvKLLSphMwwBERz19HYUlKHqW3EEBM8Z4p2fmJQUXVcfM-BXxERKDCIOI4SeRgbhjv8KkIyk6M-oAJj7ZzMwG3xAYo_qwFbltyBSRPi8dUxgfqm_L3moz_DSRXzgf3L-NsBjPFbYQxztWmuMpPW6vKR3wvpW395C/w640-h480/gettyimages-1227733518-1ac07d4ca80ff7ece898e957b2f798607b53fe66.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Το άγαλμα του Λη στο Ρίτσμοντ, και καλοί ανθρώποι</span></td></tr></tbody></table><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /> <o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τον
Μάιο του 2020 ήταν η δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ, που από ειρωνεία της τύχης
δεν συνέβη στον Νότο, αλλά ψηλά στα καναδέζικα σύνορα. Αυτή ήταν η κουράδα που
ξεχείλισε τον βουλωμένο απόπατο της Αμερικής. Η οποία Αμερική άρπαξε φωτιά απ’
άκρου εις άκρον. Όχι μόνο για να τιμωρηθεί ο δολοφόνος. Όλη η ιστορία με τα
αγάλματα ξανάρθε στο προσκήνιο, μαζί με τις λεπτομέρειες της κτηνωδίας, και τα
ντεσού του βίου του Ντέρεκ Τσώβιν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η Νάσβιλ,
Τενεσή έχει ένα κάρο προσωνύμια. Μουσικούπολη, Αθήνα του Νότου, Προτεστάντικο
Βατικανό, Μικρό Κουρδιστάν, Νασβέγκας, και μερικά ακόμα. Λοιπόν, εκεί στην Νάσβιλ
ήταν ένα παχουλό παιδί με ξανθά μαλλιά μακριά, ο Μάρκους Κινγκ, από την Νότιο
Καρολίνα αυτός. Είχε ένα γκρουπάκι και παίζαν μουσική. Είπανε λοιπόν να κάνουνε
ένα αφιέρωμα στο Τελευταίο Βαλς, Αύγουστος του 2020. Διαδικτυακό, λόγω κόβιντ.
Νοικιάσανε ένα θέατρο, αλλά δεν είπανε που, να μην πλακώσει κόσμος. Και φώναξε
διάφορους γκεστ, μεταξύ των οποίων τον Έρλι Τζέιμς, να πει το τραγούδι του
Βέρτζιλ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτός ο
Έρλι ήταν από την Αλαμπάμα, και έχει κάτι φαβορίτες κόκκινες. Και ήθελε να κάνει κάτι εναντίον της
αστυνομικής βίας, και του ρατσισμού, διότι η κατάσταση είχε φτάσει στο
απροχώρητο. Οπότε έκατσε και παραποίησε τους στίχους του τραγουδιού. Κι’ έλεγαν
οι στίχοι πως αντίθετα με τον πατέρα του, που ήταν ρατσιστής και ο Έρλι δεν τον
κατάλαβε ποτέ, κι’ αντίθετα με τους παραχωμένους στο χώμα, που πολέμησαν με της
Ρέμπελους, που ήταν διεφθαρμένοι και βάλθηκαν να σκλαβώνουν κόσμο, αυτός -ο
Έρλι- πιστεύει πως πρέπει να θάψουμε το μίσος στον τάφο του, και ορκίζεται στη
λάσπη κάτω από τα πόδια του, πως αυτό το άγαλμα -του Ρόμπερτ Ε. Λη δηλαδή- θα
ξηλωθεί, όσο τσιμέντο και να του βάλουν!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ωραία,
σκέβομαι, κι’ όποιος δεν θέλει να ξηλωθεί ο Ρόμπερτ Ε. Λη να του ξηλωθούνε τ’ άντερα. Αλλά το τραγούδι τι έφταιγε; μιλάει
πουθενά για ρατσισμό; Εκθειάζει την δουλεία, τον Νότο και την Συνομοσπονδία;
Γιατί το σακατεύεις; Έδωσε κάποιες εξηγήσεις επ’ αυτού ο Έρλι σε μια
συνέντευξη, διότι εκεί στην πατρίδα του το βάζανε ρινγκτόουν στα κινητά τους
όλοι οι νοσταλγοί του Χαμένου Σκοπού, και οι ρατσιστές, φανεροί και κρυφοί.
Αυτό και το Σουήτ Χομ Αλαμπάμα των Λίνιαρντ Σκίνιαρντ, που ήταν κάτι ελεεινοί
ρατσιστές αυτοί, κι’ έπεσε το αεροπλάνο που τους μετέφερε και σκοτωθήκαν οι
μισοί από το συγκρότημα. Ωραία, ξανασκέβομαι, και τι μ’ αυτό; Κι’ εδώ οι
μακεδονομάχοι μας τραγουδάγανε μια την <i>Μακεδονία
ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα</i>, και μια <i>Αχ
Ελλάδα σ’ αγαπώ</i>, του Μανώλη του Ρασούλη. Τι να κάνουμε δηλαδή; Να
τραγουδάμε εμείς Αχ Ελλάδα σε μισώ και βαθιά σ’ αντιπαθώ; Γιατί είναι αμόρφωτοι
και βλάκες αυτοί, και δεν καταλαβαίνουν τι λέει το τραγούδι; Δεν το λέω εγώ
αυτό, πως είναι βλάκες. Ο Έρλι τα είπε στην συνέντευξη, στο Ρόλινγκ Στόουν το
περιοδικό. Λέει πως άμα ξέρανε πως ο Ρόμπι ήταν καναδός -μισός ινδιάνος, μισός
εβραίος, συμπληρώνω- και δεν ήταν δικός τους της αρείας φυλής, θα το μισούσανε
το τραγούδι, όχι θα το βάζανε ρινγκτόουν. Αλλά τόσο άσχετοι και ντουγάνια
είναι! <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τέλος
πάντων, για καλό σκοπό πήγαινε το παιδί. Με τα πολλά, τα αγάλματα τα βγάλανε πέρυσι.
Και στο Ρίτσμοντ, και στην Σαρλοτβίλ, και του Λη, και του Ντέιβις, και του
αλλουνού, του Ξερολιθιά. Και μαζί σε καμιά πενηνταριά σημεία σ’ όλη την
Αμερική, και μαζί την πολεμική σημαία την χιαστή, που την ξεπατώσανε απ’ όλα τα
δημόσια κτίρια και περιστάσεις, κι’ από τον στρατό, το ναυτικό και τους
πεζοναύτες.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgVs2W0OTN5vEFWOTmBQJFnB7IEUbZVTdgl1DmhfV27_9VNeaLx3hJmrVoFkXqmjUqrHwopEV7r4Id8DaSLFfSo0yomeBF5cph7CVzoEgeeXvK5u8UZwrIeckq248FaWfONTzbGhl-nckueSrXVc6wKFB8lRYkhwS_gKqVdjMGFjXhgKNXxPwru9dF/s735/Screen-Shot-2019-01-07-at-12.29.22-PM-735x413.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="735" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgVs2W0OTN5vEFWOTmBQJFnB7IEUbZVTdgl1DmhfV27_9VNeaLx3hJmrVoFkXqmjUqrHwopEV7r4Id8DaSLFfSo0yomeBF5cph7CVzoEgeeXvK5u8UZwrIeckq248FaWfONTzbGhl-nckueSrXVc6wKFB8lRYkhwS_gKqVdjMGFjXhgKNXxPwru9dF/w640-h360/Screen-Shot-2019-01-07-at-12.29.22-PM-735x413.png" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Ο Ληβόν Χελμ στο Τελευταίο Βαλς</span></td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πρώτα
κάναν εισαγωγή μόνο τα πνευστά, γέμισε η οθόνη χρυσάφι, η τούμπα, τα τρομπόνια,
η τρουμπέτα. Ήτανε πέντε-έξι μέτρα από την Ντίξιλαντ, τον ύμνο των Νοτίων. Μόνο
που ήταν τέσσερις φορές πιο αργά το τέμπο. Και τόσο βελούδινα, σαν να λέγαν εντάξει,
Βέρτζιλ, τέλειωσε, δεν έχει άλλο πόνο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Είναι
αργό κομμάτι, ο Ληβόν το λέει μορφάζοντας σαν άλογο της Γκουέρνικας, κάθιδρως,
κραυγάζοντας σαν κακός μαθητής που συλλαβίζει σπαράγματα πολεμικών ημερολογίων,
όλο ημερομηνίες, κι’ αναφορές, κι’ ονόματα και πόλεις, και συμβάντα ξεχασμένα,
που μόνο όσοι τάζησαν τα ξέρουν, και μόνο γι’ αυτούς να έχουν νόημα. Για τους
άλλους, μένει η γοητεία ενός τοπίου μυστικού και επικίνδυνου, τα μισόλογα μιας αλήθειας
ψιθυριστής. Αυτά που κατάργησε η Τζοάν μέσα στον ακτιβισμό της, και τον
τσάντισε, το Ληβόν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μετά έρχεται
το ρεφραίν, οι καμπάνες, τα γκόσπελ, η κηδεία του τζαζίστα στην Νέα Ορλεάνη όλο
χρωματιστά φουστάνια, η λύτρωση του σκλάβου από τον αυθέντη, και του χαζού η
λύτρωση και η προσευχή, ελθέτω η Βασιλεία Σου, αλλά ρύσαι ημάς, το μίσος και ο μέσα
έγκλειστος, κι’ ο προτεστάντης φανατισμός του, ήμαρτον Κύριε, κι’ αλαζονεία της
φυλής του ο δικός του ανήφορος, ο μη εισενέγκης, ο ψυχικώς αόμματος, κι’
αλκατράζ της αρρώστιας του λευκές κουκούλες στο σκότος της Υπεροχής, γεννηθήτω
το θέλημά Σου, κι’ αλυσίδες του τ’ αγάλματα, ασήκωτα, μπρούτζινα, άφες ημίν,
ώσπου τα πήρε άθυρμα ο άνεμος Πανδαμάτωρ,
αλλά ρύσαι ημάς, αλλά ρύσαι ημάς, νανανα, νανανανανανανα... <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> Είπανε πως ο Ληβόν θεωρούσε πως μαζί το
γράψανε το τραγούδι με τον Ρόμπι, και ήθελε τα κρέντιτς του ως συνδημιουργός.
Και γι’ αυτό δεν το ξανάπαιξε, μετά από εκείνη την Πέμπτη των Ευχαριστιών του
1976. Κι’ όχι επειδή το παραποίησε η Τζοάν Μπαέζ. Η οποία απολογήθηκε όταν
ρωτήθηκε σχετικώς, και είπε πως δεν τόκανε επίτηδες, αλλά τον καιρό της ηχογράφησης
δεν είχε το γραπτό κείμενο, και τόβγαλε από τον δίσκο των Band, που δεν
ακούγονται καθαρά τα λόγια. Μετά, στα ζωντανά, έλεγε την εκδοχή του Ρόμπι.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τέλος
πάντων, παρά την φαγούρα δεν τσακώθηκαν ποτέ. Έμειναν φίλοι αγαπημένοι, μέχρι
που πέθανε ο Ληβόν, το 2012.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο
Ρόμπι είναι μια χαρά. Το 2019 έκανε την μουσική για τον <i>Ιρλανδό</i> του Μάρτιν Σκορτζέζε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 2cm; text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">ΤΕΛΟΣ<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 42.45pt 0.0001pt 35.45pt; text-align: center; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: x-large;"><br /> </span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV-TMgdhQNlCcckA8iWWm5qaBOrTW3dVXwfc-evVxHcojzHPRY-RoGmgGyjy1SvGaEoLYGEhXsjGggqnPRfGW4eOlpLKMQDj6-AhxPvwekLYkoMdOphy1vII6LZ8RpiEd4nqqOvlpNsxBT2H2Vj08K6mPw_dzLk-lvolnqGRHwqPEKfGJhZ0Uvq5xt/s960/0a52222e858c661ec86778ef9034969a.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="552" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV-TMgdhQNlCcckA8iWWm5qaBOrTW3dVXwfc-evVxHcojzHPRY-RoGmgGyjy1SvGaEoLYGEhXsjGggqnPRfGW4eOlpLKMQDj6-AhxPvwekLYkoMdOphy1vII6LZ8RpiEd4nqqOvlpNsxBT2H2Vj08K6mPw_dzLk-lvolnqGRHwqPEKfGJhZ0Uvq5xt/w368-h640/0a52222e858c661ec86778ef9034969a.jpg" width="368" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Κι' άλλοι αιχμάλωτοι Νότιοι, κοντά στο Νορφολκ της Βιρτζίνια, στα 1864</span></td></tr></tbody></table><p></p>
<p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-right: 0cm; text-indent: 21.3pt;"><span style="background-color: #f6b26b; color: #202124; font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-right: 0cm; text-indent: 21.3pt;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"><span style="color: #202124;">Το</span><span style="color: #202124;"> <span lang="EN-US">The night they Drove Old Dixie
down το </span></span><span style="color: #202124;">είπαν</span><span style="color: #202124;"> </span><span style="color: #202124;">άπειροι</span><span style="color: #202124;"> </span><span style="color: #202124;">ερμηνευτές</span><span lang="EN-US" style="color: #202124;">. </span><span style="color: #202124;">Εδώ, οι τρεις εκτελέσεις που αναφέρονται στην ιστορία, μαζί με το αγγλικό
κείμενο -για σύγκριση από τους εμβριθείς.<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-right: 0cm; text-indent: 21.3pt;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Ο Ληβόν
Χελμ, στο αυθεντικό κείμενο του Ρόμπι Ρόμπερτσον, από το Τελευταίο Βαλς.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">
<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.45pt; margin-right: 42.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 42.45pt 0cm 35.45pt; text-indent: 1cm;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"><span style="color: #202124;"> </span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=jREUrbGGrgM"><span lang="EN-US">https</span>://<span lang="EN-US">www</span>.<span lang="EN-US">youtube</span>.<span lang="EN-US">com</span>/<span lang="EN-US">watch</span>?<span lang="EN-US">v</span>=<span lang="EN-US">jREUrbGGrgM</span></a><span style="color: #202124;"> <o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Virgil Caine is the name and I served on the
Danville train<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">'Til Stoneman's cavalry came and tore up the
tracks again<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">In the winter of '65, we were hungry, just
barely alive<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">By May the tenth, Richmond had fell<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">It's a time I remember, oh so well<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">The night they drove old Dixie down<br />
And all the bells were ringin'<br />
The night they drove old Dixie down<br />
And all the people were singin'<br />
They went, "Na, na-na-na, na-na"<br />
"Na, na, na-na, na-na, na-na-na"<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Back with my wife in Tennessee<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">When one day she called to me<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">"Virgil, quick, come see, there goes the Robert
E.Lee"<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Now I don't mind choppin' wood<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">And I don't care if the money's no good<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Ya take what ya need and ya leave the rest<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">But they should never have taken the very best<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Like my father before me, I will work the land<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">And like my brother above me, who took a rebel
stand<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">He was just eighteen, proud and brave<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">But a Yankee laid him in his grave<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">I swear by the mud below my feet<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">You can't raise a Caine back up when he's in
defeat<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin-right: 0cm; text-indent: 21.3pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="line-height: 115%;">Της</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">Τζοάν</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">Μπαέζ</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">, </span><span style="line-height: 115%;">του</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> 1971</span><span style="line-height: 115%;">.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=fW1Cv42xzYk" rel="nofollow" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=fW1Cv42xzYk</a> </span><br /></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Virgil Caine is my name and I drove on the
Danville train<br />
'Til so much cavalry came and tore up the tracks again<br />
In the winter of '65, we were hungry, just barely alive<br />
I took the train to Richmond that fell<br />
It was a time I remember, oh so well<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">The night they drove old Dixie down<br />
And all the bells were ringin'<br />
The night they drove old Dixie down<br />
And all the people were singin'<br />
They went, "Na, na-na-na, na-na"<br />
"Na, na, na-na, na-na, na-na-na"<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Back with my wife in Tennessee and one day she
said to me<br />
"Virgil, quick, come see, there goes the Robert E. Lee"<br />
Now, I don't mind, I'm chopping wood<br />
And I don't care if the money's no good<br />
Just take what you need and leave the rest<br />
But they should never have taken the very best<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Like my father before me, I'm a workin' man<br />
And like my brother before me, I took a rebel stand<br />
Well, he was just eighteen, proud and brave<br />
But a yankee laid him in his grave<br />
I swear by the blood below my feet<br />
You can't raise the Cain back up when it's in defeat<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Και η
βερσιόν του Έρλι Τζέημς, <o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=BpGJR9TyYww"><span lang="EN-US">https</span>://<span lang="EN-US">www</span>.<span lang="EN-US">youtube</span>.<span lang="EN-US">com</span>/<span lang="EN-US">watch</span>?<span lang="EN-US">v</span>=<span lang="EN-US">BpGJR</span>9<span lang="EN-US">TyYww</span></a><span style="color: #202124;"><o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;"> </span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Unlike my father before me, who I will never
understand<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Unlike the others below me, who took a rebel
stand<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">Depraved and powered to enslave<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">I think it’s time we laid hate in its grave<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="background-color: #fff2cc; font-size: x-large;">I swear by the mud below my feet<o:p></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 42.55pt; text-indent: 63.8pt;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"><span style="background-color: #fff2cc;">That monument won’t stand, no matter how much
concrete</span><o:p style="background-color: white;"></o:p></span></span></p><p align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-right: 0cm; text-indent: 21.3pt;">
</p><p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p>
<p align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 106.35pt; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p>
<p align="left" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 106.35pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 106.35pt; text-align: left; text-indent: 0cm;"><span lang="EN-US" style="color: #202124; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-22547253391151106862022-01-20T21:55:00.033-08:002022-01-21T13:54:10.787-08:00Once upon a time in the Alps<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3hVUwq_9QghXcH9YpkGu9qhYSfSo4Qye0Mte42LzY5aunRvBiJ4pc1ZGBF0feniAIcQcc_d37PqvkUBB7jIWJ-ZQCFYBwrUFUKmpZQxbdeiozZ-a_n_99iufjHLSmdNOmGlb_sRthIjax3qEzM8K49wp_JVKhgkazkYWznthASsOrq-U899GwaMDX=s1600" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1049" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi3hVUwq_9QghXcH9YpkGu9qhYSfSo4Qye0Mte42LzY5aunRvBiJ4pc1ZGBF0feniAIcQcc_d37PqvkUBB7jIWJ-ZQCFYBwrUFUKmpZQxbdeiozZ-a_n_99iufjHLSmdNOmGlb_sRthIjax3qEzM8K49wp_JVKhgkazkYWznthASsOrq-U899GwaMDX=w420-h640" width="420" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Passo di Stelvio, τέλη 19ου αι. ή λίγο μετά</td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η Ιστορία είναι έτσι φτιαγμένη ώστε το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει πάντοτε μέσα από συγκρούσεις πολλών ατομικών βουλήσεων, που με την σειρά τους είναι φταγμένες από ένα πλήθος ξεχωριστών συνθηκών ζωής. Έτσι, έχουμε αναρίθμητες τεμνόμενες δυνάμεις, μία άπειρη σειρά συνιστωσών δυνάμεων που δημιουργούν μία συνισταμένη -το ιστορικό γεγονός. Το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε ως το προϊόν μιας δύναμης που λειτουργεί ως σύνολο ασυνειδήτως και χωρίς πρόθεση. Γιατί κάθε ατομική βούληση αλλοιώνεται απ’ όλες τις άλλες, κι’ αυτό που γεννιέται είναι κάτι που δεν θέλησε κανείς. </span></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"> Επιστολή του Φρειδερίκου Ένγκελς στον Ιωσήφ Μπλοχ, Σεπτέμβριος του 1890</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μια φορά κι’ έναν καιρό ήταν ένα
Πριγκηπάτον. Σάντουιτς, από δω ο Ρήνος και η Έλβετία, από κει οι Άλπεις και η Αυστρία.
Μέγεθος ίσαμε ένα νησάκι, η μισή Λευκάδα, ξερωγώ. Έξι χιλιάδες ψυχές κι’ ο
κόσμος όλος, άλλα τόσα γελάδια, βάζαν και κανά δημητριακό, κανά λαχανικό, εκ
παραλλήλου άλλος έκανε τον τσαγκάρη, άλλος τον κουρέα, άλλος τον ξυλουργό,
πορευόντουσαν. Είχανε και μία τράπεζα, μια υφαντουργία, και μια εφημερίδα.
Είχανε και βουλή, δεκαπέντε μέλη. Είχανε κι’ έναν πρίγκηπα, ο Γιόχαν ο
Δεύτερος. Άμα φούσκωνε το ποτάμι έπνιγε τα χωράφια, γινόταν λιμός. Μερικοί
φεύγανε στην Αμερική, να βρούνε την τύχη τους. Άμα είχατε οφσόρ θα το ξέρατε,
αυτό το Πριγκηπάτον. Αλλά τον καιρό εκείνο δεν είχε οφσόρ και τα τοιαύτα στο
Ληχτενστάην, έτσι ελέγετο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Άμα λέμε τον καιρό εκείνο, λέμε τα
χρόνια που ενώθηκε η Επτάνησός μας με την Μητέρα Ελλάδα. Διότι η ιστορία μας
γίνεται στα 1866. Και τα χρόνια εκείνα, η Γερμανία δεν ήταν αυτό που ξέρετε
σήμερα. Ήτανε μία Συνομοσπονδία χαλαρή, να πούμε. Και είχε μέσα λογιώ-λογιώ γερμανικά
κράτη και κρατίδια. Ήτανε τα μεγάλα ονόματα, τα εξής δύο, η Αυστρία και η
Πρωσσία. Ύστερα ήταν κάτι μικρομεσαία, η Βαυαρία, και δύο τρεις άλλοι
μεγαλειότατοι και δούκες. Παρακάτω, ήταν κάτι λιμάνια και πόλεις που είχανε
ειδικά προνόμια, λόγω εμπορίου. Και πιο κάτω, κάτι πρίγκηπες, κάτι
μικροφεουδάρχες, κάτι παρακατιανοί, κάτι ελάχιστοι γαλαζοαίματοι. Ανάμεσά τους
και το Ληχτενστάην με τον Γιόχαν τον Δεύτερο. Εικοσιέξι ετών, στα βάσανα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα, οι δύο μεγάλοι είχανε έναν
ανταγωνισμό εκατό ετών μεταξύ τους. Η μεν Αυστρία ήταν απόγονος της Αγίας
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με το κύρος της, και τον Μότσαρτ, και τα ρέστα. Αλλά η
ανερχόμενη δύναμις ήταν η Πρωσσία. Διότι η Πρωσσία είχε φτιάξει μία τελωνειακή
ένωση με τα άλλα κράτη και κρατίδια, που την λέγαν τζολβεράην, που αυτό
σημαίνει πως στο εμπόριο μεταξύ γερμανικών κρατών δεν βάζουμε φόρους, αλλά ό,τι
έρχεται απόξω του αλλάζουμε τον αδόξαστο. Οπότε ήρθε η ανάπτυξις, η Πρωσσία είχε
φτιάξει πολλή βαριά βιομηχανία, είχε σιδηροδρόμους, τηλεγράφους, τεχνολογία, οργάνωση,
στρατηγικό κράτος, όλα κομπλέ. Και υποχρεωτική θητεία είχε τρία χρόνια όλοι, τα
στρατά γυμνάσια συνεχώς, και εκσυγχρονισμένο οπλισμό έφτιαχνε, κι’ έκανε σχέδια
για το μέλλον.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ενώ στην Αυστρία, αγρόν ηγόραζαν. Ήταν εκτός
τζολβεράην αυτοί, δεν αντέχαν τον ανταγωνισμό της Πρωσσίας. Η οικονομία της
πήγαινε κατά διαόλου, χρέος πολύ. Πέραν τούτου, είχε και πολιτικά θέματα. Ο
Αυτοκράτωρ της Αυστρίας, ο Φραγκίσκος Ιωσήφ των Απσβούργων ήτο συγχρόνως και
βασιλεύς της Ουγγαρίας. Που η Ουγγαρία δεν ήταν μέλος της Γερμανικής
Συνομοσπονδίας. Δηλαδή, η Αυτοκρατορία των Απσβούργων ήταν η μισή μέσα στην
Γερμανική Συνομοσπονδία και η μισή απόξω. Συγκεκριμένα, η πιο πολλή
Αυτοκρατορία δεν ήταν γερμαναραίοι αυστριακοί, διότι είχε τεράστια εδάφη η
Αυτοκρατορία, και στα εδάφη της μέσα είχε και αυστριακούς, και μαγυάρους, και κροάτες,
και σλοβένους, σέρβους, βόσνιους, τσέχους, σλοβάκους, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ρουμάνους, ιταλούς, ουκρανούς, όλοι αυτοί
αχταρμά, όλο εξεγέρσεις κάνανε, μπάτε σκύλοι αλέστε. Πώς να τους δώσεις όπλα για
τρία χρόνια ολωνών αυτών; Κι’ άμα ξεσηκωθούν;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί λοιπόν τώρα στο Βερολίνο ήταν ο
Βασιλεύς της Πρωσσίας ο Γουλιέλμος ο Πρώτος ο Χοχετζόλερν. Αυτός είχε έναν
πρωθυπουργό, τον Μπίσμαρκ. Ο οποίος τρωγότανε να ενοποιήσει τα γερμανικά κράτη
της Ομοσπονδίας υπό την ηγεσίαν της Πρωσσίας εννοείται, ήγουν να τα καταβροχθίσει.
Και να την κάνει πέρα την Αυστρία, που είχε κολαούζους τους ούγγρους και τους λοιπούς
υποανάπτυκτους, και δεν προόδευε. Αυτός λοιπόν ο Μπίσμαρκ πίστευε πως το ζήτημα
της ενοποιήσεως των απανταχού γερμανικών εδαφών και των πεπρωμένων του
Γερμανικού Έθνους λυνόταν μόνο με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αίμα
και ατσάλι.</i> Κι’ έβγαινε και τάλεγε αυτά στη βουλή, και φανατιζόταν ο
κόζμος. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.35pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Είχε εκείνη την εποχή ο εθνικισμός
πολλή έξαρση. Οι δημοκρατικές επαναστάσεις του 1848 που βάλανε φώκο σ’ όλη την
Ευρώπη είχαν καταπνιγεί, τους σακατέψανε, έπλεξε το βουβάλι στο αίμα που λένε,
κι’ αυτό που έμεινε ήταν οι πολυεθνικές απολυταρχίες και ο εθνικισμός. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.35pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Καλά, με εξαιρέσεις.<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiU9uGiREwQsHt52hA3gxpVDemfeGQsDrabr6zzb0zv8LTDlGEoNZ1nXPXBnIXNc6-sCOm7-je-HqhFZ6aAtSn30pSTUPhtrfsq7lDOGTNkWxqfL8SDIFxl66DVc3X5E9KsOem0rODYWODcvDTFWlOPoaEDCt2AgmTEJNr1tZvQrx3deaAdQRg_k-fd=s330" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="220" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiU9uGiREwQsHt52hA3gxpVDemfeGQsDrabr6zzb0zv8LTDlGEoNZ1nXPXBnIXNc6-sCOm7-je-HqhFZ6aAtSn30pSTUPhtrfsq7lDOGTNkWxqfL8SDIFxl66DVc3X5E9KsOem0rODYWODcvDTFWlOPoaEDCt2AgmTEJNr1tZvQrx3deaAdQRg_k-fd=w426-h640" width="426" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Όττο βον Μπίσμαρκ</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: center;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Είχε λοιπόν το ζουνάρι του λυμένο ο
Μπίζμαρκ, κι’ έψαχνε αφορμή δια καυγά. Διότι τάχε υπολογίσει και είχε καταλήξει
πως η Αυστρία ήταν μόνη της. Οι ρώσοι δεν θα βάζαν πλάτη, είχανε γίνει τούρκοι
με τους αυστριακούς, διότι οι αυστριακοί είχανε φερθεί σκάρτα, στον Κριμαϊκό
στηρίξανε πολιτικώς τους αγγλογάλλους. Οι εγγλέζοι εχέστηκαν, με το συμπάθειο
δηλαδή, διότι ούτε άμεσο συμφέρον είχαν με το τι γίνεται στας Ευρώπας, αλλά και
να είχαν, δεν είχαν στρατό να στείλουν, μόνο τον στόλο είχανε. Ο δε Λουδοβίκος
Βοναπάρτης -ο Ναπολέων ο Τρίτος ο λεγόμενος μικρός, Αυτοκράτωρ της Γαλλίας και
ανηψιός του αλλουνού, του Μεγάλου- είχε συναντηθεί πριν λίγο καιρό με τον
Μπίσμαρκ στο Μπιαρρίτζ στα μπάνια, και ο Μπίσμαρκ του είπε απόξω-απόξω πως είχε
λαμβάνειν ο Ναπολέων κάτι εδαφικά ανταλλάγματα, δηλαδή να προσαρτήσει το Λουξεμβούργο,
ή λίγο Βέλγιο, ξερωγώ. Αυτά με την προϋπόθεση που θα τον άφηνε ήσυχο -ο
Ναπολέων τον Μπίσμαρκ- και δεν θα ανακατευόταν αν γίνει πόλεμος με την Αυστρία.
Και ο Ναπολέων ο μικρός που ήτανε μεγάλος κόπανος του δήλωσε του Μπίσμαρκ πως
δεν θα ανακατευόταν. Λαγός την φτέρη κούναε. Διότι δεν κατανοούσε ο Ναπολέων ο
μικρός πως δεν τον συνέφερνε να αφήσει την Πρωσσία να ενοποιήσει την Γερμανία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήτανε τότε ένα Δουκάτο, το Σλέσβιγκ-Χολστάην,
που τόχε η Δανία, αλλά είχε πλειοψηφία κατοίκων γερμανόφωνοι. Οπότε λέει του
αυστριακού ο Μπίζμαρκ δεν πάμε να τους το πάρουμε; Γιατί σου λέει δεν μπορεί, μετά
όλο και κάποιο θέμα θα εφεύρω στην μοιρασιά, θα τσακωθούμε με τους αυστριακούς,
θα τους βγάλουμε από τη μέση, να κάνουμε κουμάντο μόνοι μας στο Γερμανικό Έθνος.
Όπερ και εγένετο, Πρωσσία και Αυστρία κάναν πόλεμο στην Δανία, το καταλάβανε το
Δουκάτο συνεταιρικά, και το μοιράσανε, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η
Πρωσσία πήρε το Σλέσβινγκ και η Αυστρία το Χολστάιν. Αλλά μετά, ο Μπίσμαρκ
βρήκε μια αφορμή και έστειλε τα στρατά του μέσα στο Χολστάιν. Τέλος πάντων, να
μην μακρηγορώ, το χοντρύνανε το ζήτημα, το Γερμανικόν Έθνος χωρίστηκε στα δύο,
οι μισοί πήγαν με την Πρωσσία, κάνανε απόσχιση. Οι άλλοι μισοί, που δεν βλέπανε
με καλό μάτι τις ορέξεις του Μπίσμαρκ να τους ενοποιήσει με το ζόρι, πήγαν με
την Αυστρία και μείνανε στην Συνομοσπονδία. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, ο Μπίσμαρκ, ο οποίος
έπαιζε με υπουλία, τάχε βρει με τους Ιταλούς να κάνουν αντιπερισπασμό, να
επιτεθούν συγχρόνως κι’ αυτοί στην Αυστρία να πάρουν την Βενετία, που ήταν
ιταλική εξ ανέκαθεν, αλλά την είχαν πάρει παλιά οι αυστριακοί. Γιατί ούτε η
Ιταλία δεν ήταν αυτή που ξέρουμε σήμερα. Εκτός της Βενετίας, της έλειπε και η
Ρώμη, που την είχαν οι γάλλοι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και γίναν όλοι αυτοί που λέμε μαλλιά
κουβάρια.<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDLlABbV47u3Bzw3LRujkoFm9ahD9dSYxTV-rKA4ZZNkVchXDZKttlgEjYtKnrupchmjZ914_g1wJGPI1Q7YzIW_w1K2Xj0VpQC40kDiBLVb4bV5LgmCsrKL_jcKYyykve22asZK-e0y9TQ9h9WjUb-UvvShr51zU1VRCnu8atS5XSARxZziTetT6M=s599" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="379" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjDLlABbV47u3Bzw3LRujkoFm9ahD9dSYxTV-rKA4ZZNkVchXDZKttlgEjYtKnrupchmjZ914_g1wJGPI1Q7YzIW_w1K2Xj0VpQC40kDiBLVb4bV5LgmCsrKL_jcKYyykve22asZK-e0y9TQ9h9WjUb-UvvShr51zU1VRCnu8atS5XSARxZziTetT6M=w404-h640" width="404" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ στα 1860 </td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μόλις μάθανε στο Ληχτενστάην πως κηρύχθηκε
πόλεμος, αρχίσανε να ανησυχούν. Διότι ως μέλος της Γερμανικής Συνομοσπονδίας το
Ληχτεντστάην είχε υποχρέωση να στείλει τον στρατό του να βοηθήσει την Αυστρία
και την Συνομοσπονδία εναντίον των πρώσσων. Διότι είχαν στρατό, τον τραβάγαν με
κλήρωση για τέσσερα χρόνια. Και οι λιχτενσταηνοί δεν γουστάρανε καθόλου να πάνε
στον πόλεμο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όμως ο Γιόχαν ο Δεύτερος
ήταν αυστριακός πρίγκηψ αναντάν μπαμπαντάν, και είχε και τον πύργο της
οικογενείας έξω από την Βιέννη, και χτήματα σπαρμένα μέσα σ’ όλη την
Αυτοκρατορία έκταση ίσαμε σαράντα Ληχτενστάην. Οπότε χωρίς να ρωτήσει κανέναν έθεσε
τας ένοπλες δυνάμεις της χώρας στην υπηρεσία της Αυστρίας. Αλλά εκεί πάνω
ξεσηκώθηκε ο κόζμος και η βουλή, και είπανε εμείς δεν θέλουμε να χύσωμε
γερμανικό αίμα αδελφικό, και δεν στέλνουμε στρατό να πολεμήσει τους πρώσσους.
Όχι επειδή τους λυπόντουσαν δηλαδή τους πρώσσους, αλλά βασικά δεν θέλαν να
μπλέξουν. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiuyZ_-DEtEqtFkhn6rjJreMS1WsUxcmqUTOEWBYEtdikRwZvJZ0akpSg3ascQGu4LMd_jNaajPnHidG34wLov-Q6aNxY57NjiNWXSLH-mmyEERJ0bJk2tBHZgy8kQCNurGiuxd5O7H43pYbuO2bmTomy45CSD64mRRp5VpQQkZyP8akP1fMmouGMh2=s278" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="278" data-original-width="181" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiuyZ_-DEtEqtFkhn6rjJreMS1WsUxcmqUTOEWBYEtdikRwZvJZ0akpSg3ascQGu4LMd_jNaajPnHidG34wLov-Q6aNxY57NjiNWXSLH-mmyEERJ0bJk2tBHZgy8kQCNurGiuxd5O7H43pYbuO2bmTomy45CSD64mRRp5VpQQkZyP8akP1fMmouGMh2=w417-h640" width="417" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Γιόχαν ο ΙΙ του Ληχτενστάην</td></tr></tbody></table><span style="line-height: 115%;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί πάνω στέλνει τηλεγράφημα ο
Γιόχαν, εντάξει, διευθετήθηκε το ζήτημα, δεν θα πάμε στον πόλεμο. Και ηρεμήσαν
αυτοί προς το παρόν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πλην όμως κάτι συνέβη και χάλασε η
διευθέτηση, ήρθε άλλο μπουγιουρντί από τους αυστριακούς να τα μαζέψουν και να
πάνε στο μέτωπο. Οπότε δώστου ξανά διαμαρτυρίες η βουλή, πολύ εκρηκτικό το
κλίμα, και ο κόζμος να φωνάζει μας προδώσανε, και μας πουλήσανε, βαριές
κουβέντες. Οπότε τι να κάνει πάλι ο Γιόχαν, πήγε αυτοπροσώπως στο πριγκηπάτο,
που δεν πάταγε ποτέ. Και τους λέει να βρούμε μια μέση λύση, βρε παιδιά. Να μην
πολεμήσετε με γερμανούς, εντάξει, όμως να σας στείλουμε να πολεμήσετε με τους
ιταλούς, νάναι και ο Αυτοκράτορας ευχαριστημένος, και να μην λάβουμε μέρος στον
αδελφοκτόνο τον πόλεμο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κι’ ετοιμάστηκε το εκστρατευτικόν
σώμα, δηλαδή τι εκστρατευτικόν σώμα, ογδόντα άνθρωποι ήταν, ούτε λόχος. Ζαλωθήκανε
οι φαντάροι τα γυλιά, τα ντουφέκια, ξιφολόγχες,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μπαλάσκες, καραβάνες, όλα κομπλέ, μπήκανε στην γραμμή για το Τυρόλο, κλάματα
οι συγγενείς, οι γυναίκες κυρίως, τσιρίζανε, οι συχωριανοί όλοι μαζεμένοι. Τους
είχανε στείλει να φυλάνε ένα πέρασμα, μια κλεισούρα στα σύνορα
Αυστρίας-Ιταλίας, πάνω στας Άλπεις. Που οι γερμαναραίοι το λέγαν Στίλφσερ Γιοχ
και οι ιταλοί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πάσσο ντι Στέλβιο, δύο
οχτακόσια μέτρα υψόμετρο και κάπου εκατόν εξήντα χιλιόμετρα ποδαρόδρομο μέσα
στα κακοτράχαλα τα βουνά, Άλπεις λέμε. Τέλη Ιουνίου εντωμεταξύ, τα χιόνια δεν
είχαν λιώσει ακόμα, κρύο ψόφος, υγρασία, κακουχία. <o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5Vnujdsmw8guVDKgiQyMrFqdbWuJHm7Un3vmhV-UHpH1kVNQ8f2HsWM47ADPTiG0idaoKXPQ6V3mrBklKi-b67k3Emz5bRRweq1_F1QaPyDkQQvGNW8ZqtUJHkkII4Nyg8dz9sBlofoT1Dza4amllm8xDl_Y4eVSiHaC69Vl8dvWrbRfLblyhdupm=s289" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="289" data-original-width="220" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5Vnujdsmw8guVDKgiQyMrFqdbWuJHm7Un3vmhV-UHpH1kVNQ8f2HsWM47ADPTiG0idaoKXPQ6V3mrBklKi-b67k3Emz5bRRweq1_F1QaPyDkQQvGNW8ZqtUJHkkII4Nyg8dz9sBlofoT1Dza4amllm8xDl_Y4eVSiHaC69Vl8dvWrbRfLblyhdupm=w487-h640" width="487" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Μόλτκε</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Απάνω στα σύνορα με την Πρωσσία
γινόταν το έλα να δεις. Ήτανε ένας αρχηγός του πρωσσικού επιτελείου, ο φον
Μόλτκε. Στη μάπα φτυστός ο Σώιμπλε. Αυτός λοιπόν είχε ετοιμάσει τα πολεμικά σχέδια
λεπτομερώς χρόνια πριν. Τα στρατά συγκεντρωθήκανε αστραπιαίως πριν από τους
αυστριακούς λόγω των σιδηροδρομικών γραμμών που είχανε στην Πρωσσία και των
συρμών. Είχανε και τηλέγραφους με σύρμα επίσης, να φεύγουν οι διαταγές παντού
πιτς φυτίλι. Περάσαν στην επίθεση μπλητζκρήκ, μπήκανε στην Σαξωνία πατκιούτ,
πήρανε την Δρέσδη, και συνεχίσανε μέσα στην Βοημία ανεμπόδιστα. Εκεί
συναντηθήκανε με τον κύριο όγκο του αυστριακού στρατού, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που ήτανε τα ζώα μου αργά, σ’ ένα μέρος που το
λέγαν οι τσέχοι Σαντοβά και οι γερμανοί Κένινγκρατζ. Και τους δώσανε μία
σπαλιόρα των αυστριακών, που τους αλληθωρίσανε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πρέπει να αναφέρω εδώ πως οι αυστριακοί
είχαν πυροβολικό πολύ καλύτερο από τους πρώσσους, έριχνε πιο μακριά. Όμως οι
πρώσσοι που ήταν πολύ εκπαιδευμένοι και πειθαρχημένοι όπως είπα, και ξέραν τη
δουλειά τους, είχαν μία άλλη μέθοδο στο πεζικό. Δεν προχωράγανε περπατητοί σε
παράταξη όπως γινόταν τον καιρό εκείνο, αλλά ήτανε διμοιρίες-διμοιρίες, και τρέχανε
σκόρπια, και αναπτύσσανε ταχύτητα, και δεν προλαβαίνανε τα κανόνια των άλλων να
τους σημαδέψουνε. Και την τελευταία στιγμή, διακόσα μέτρα ξερωγώ μακριά από το
πεζικό του εχθρού, είχανε ραντεβού, μαζεύονταν αστραπιαίως, φτιάχνανε πάλι
παράταξη. Αλλά τότε τα κανόνια των αυστριακών δεν κοτάγανε να τους ρίξουν μη
βαρέσουνε τους δικούς τους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν κι’ ένα άλλο, οι πρώσσοι είχαν κι’
ένα ντουφέκι, το ντρώιζε, που γέμιζε από πίσω με κλείστρο, ενώ οι αυστριακοί
γεμίζανε το ντουφέκι από μπροστά. Ως εκ τούτου, έπεφτε ο πρώσσος μπρούμυτα,
γονατιστός ξερωγώ, κρακ-κρακ, γέμιζε, κρακ-κρακ, έριχνε. Ενώ ο αυστριακός
καθόταν αναγκαστικώς όρθιος, διότι έσκιζε το φουσέκι με τα δόντια, έριχνε το
μπαρούτι μέσα στην κάνη να πάει κάτω, έβαζε μετά το βόλι, έβγαζε μία βέργα κάτω
από το ντουφέκι, έσπρωχνε με τη βέργα το βόλι να πάει στον πάτο κι’ αυτό,
ξανάβαζε την βέργα κάτω από το ντουφέκι, σήκωνε το ντουφέκι, σήκωνε μετά τον
κόκκορα, έβαζε ένα καψούλι στον κόκκορα, κι’ έψαχνε τον πρώσσο που ήταν
πεσμένος μπρούμυτα να τον σημαδέψει να του ρίξει. Αποτέλεσμα, ο πρώσσος τούχε
ρίξει εντωμεταξύ πέντε σφαίρες, κρυμμένος. Κι’ ο αυστριακός όρθιος φόρα παρτίδα
να προσπαθεί να γεμίσει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Καταλαβαίνετε λοιπόν με αυτά που
εξήγησα γιατί τους σκίσαν οι πρώσσοι.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, οι ιταλοί είχαν αρχίσει
κι’ αυτοί τις επιχειρήσεις να πάρουν την Βενετία και την Τεργέστη. Όμως τα
βρήκαν μπαστούνια. Μόνο στον τομέα των Άλπεων κατάφεραν κάτι, εκεί βρισκόταν ο
τρομερός Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι, δηλαδή ο Γαριβάλδης, με σαράντα χιλιάδες
εθελοντές, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κυνηγοί των Άλπεων</i>
ελέγοντο το σώμα αυτό, και τους είχε στριμώξει τους αυστριακούς άσκημα. Αυτοί
οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κυνηγοί των Άλπεων </i>που τους λέμε
και γαριβαλδινούς φοράγανε κόκκινα πουκάμισα, έτσι διαδίδεται. Αλλά αυτό είναι
ανακριβές, κάποιοι μόνο φοράγανε, διότι που λεφτά για πουκάμισα, οι άλλοι ό,τι είχανε
φοράγανε. Και κάτι παλιοντούφεκα είχανε της συφοράς, εδώ βάραγες εκεί πήγαινε,
και τραγουδάγανε: <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 163.0pt; margin-right: 198.4pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 198.4pt 0cm 163pt; tab-stops: 14.0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οι τάφοι ανοίξαν, βγήκαν οι νεκροί<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 163.0pt; margin-right: 198.4pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 198.4pt 0cm 163pt; tab-stops: 14.0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">οι μάρτυρές μας είναι όλοι αναστημένοι<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 163.0pt; margin-right: 198.4pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 198.4pt 0cm 163pt; tab-stops: 14.0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Την σπάθα στο χέρι, δάφνες στην κώμη, <o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 163.0pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.45pt 0cm 163pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">την φλόγα και τ΄όνομα της Ιταλίας στην καρδιά <o:p></o:p></span></span></i></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 163.0pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.45pt 0cm 163pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Γιατί στα 1866 η Ιταλία ήταν βασίλειο
μωρό πέντε ετών. Τον βασιλέα τον λέγαν Βίκτωρ Εμμανουήλ και είχε πρωθυπουργό
τον Καβούρ. Και καλέσανε τον Γαριβάλδη να καθαρίσει. Όπως είχε καθαρίσει τότε
που ελευθέρωσε την Σικελία, την Νάπολη, και γίνανε ιταλικές αυτές οι περιοχές.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhSAhioDVASHEHIT44b3SFU4K1pATO6n1htt0e1rF_KX0_s_tLEDLuPOaf1-Bkw3uxm-wRYBT1zXN3C8waQahBFMnSaXGnCtghzRP4C90qj0OaakdV23t4jS8tULcGOzgasDaZx7JpdgnwfRFUoyUF-OGOt4aPkU1bo7x3RGsuz94eD3YmS_j_muXJJ=s1144" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="587" data-original-width="1144" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhSAhioDVASHEHIT44b3SFU4K1pATO6n1htt0e1rF_KX0_s_tLEDLuPOaf1-Bkw3uxm-wRYBT1zXN3C8waQahBFMnSaXGnCtghzRP4C90qj0OaakdV23t4jS8tULcGOzgasDaZx7JpdgnwfRFUoyUF-OGOt4aPkU1bo7x3RGsuz94eD3YmS_j_muXJJ=w640-h328" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η μάχη της Μπεζέκα (21 Ιουλίου 1866.) Διακρίνεται ο Γαριβάλδης πάνω στην άμαξα</td></tr></tbody></table><span style="line-height: 115%;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κέντρο των επιχειρήσεων του Γαριβάλδη
ήταν η περιοχή βορείως της Μπρέσιας, στην λίμνη Γκάρντα. Έγιναν αρκετές μάχες, είχανε
απώλειες κρουνούς αιμάτων οι ιταλοί, ώσπου σ’ ένα χωριό ονόματι Μπεζέκα τους
κετετρόπωσαν τους αυστριακούς. Είχε τραυματιστεί και ο Γαριβάλδης σε μιαν άλλη
μάχη πριν, τον βρήκε ένας ατζαμής δικός του στο μηρό, και πήγαινε με την άμαξα,
δεν μπορούσε να καβαλήσει, ούτε να περπατήσει. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifZ4Do707xT36NOht6pS9Q0zKN09u3yCr1um528ftL1nR-TgaMZtMA7jJsNjKk9lwxqwoBYhgo9TY2Uibe8EoEejhTb7i-2jZSd8cMZb34aYu6Q0-chwptpMWTzPn5uSpU22XTvT98forApNuDG_v0DuroUvsBKndIqZXsx4bUQBmose6g5Cie_HFr=s711" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="711" data-original-width="474" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEifZ4Do707xT36NOht6pS9Q0zKN09u3yCr1um528ftL1nR-TgaMZtMA7jJsNjKk9lwxqwoBYhgo9TY2Uibe8EoEejhTb7i-2jZSd8cMZb34aYu6Q0-chwptpMWTzPn5uSpU22XTvT98forApNuDG_v0DuroUvsBKndIqZXsx4bUQBmose6g5Cie_HFr=w426-h640" width="426" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι</td></tr></tbody></table><span style="line-height: 115%;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτός ο Γαριβάλδης είχε φάει το
μολύβι με το κουτάλι. Την πρώτη την έφαγε στο χέρι το 1832, που ήταν ναυτάκι
του εμπορικού στην Μαύρη Θάλασσα, και τους μουντάρανε κάτι πειρατές. Την
δεύτερη την έφαγε από έναν γάλλο το 1849 στα παΐδια, στην πολιορκία της Ρώμης.
Είχε στείλει εκεί στρατό ο Ναπολέων ο μικρός να την πάρει πίσω από τους
επαναστάτες, οι οποίοι κατήργησαν τον Πάπα και εγκαθίδρυσαν την λεγόμενη<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Δημοκρατία της Ρώμης</i>. Η τρίτη του
σφηνώθηκε στον αστράγαλο το 1862 στο Ασπρομόντε, από έναν βερσαλιέρο με τα
φτερά, εκεί που μπήκε μπροστά να τους χωρίσει μην σκοτωθούν μεταξύ τους οι δικοί
του με τα βασιλικά στρατά της Ιταλίας. Το γιατί, ήτανε μια πολύ μπερδεμένη
κατάσταση, ο Γαριβάλδης πήγαινε να απελευθερώσει την Ρώμη από τον Ναπολέων τον
μικρό, αλλά παρενέβη ο Βίκτωρ Εμμανουήλ, ο οποίος είχε ανάγκη τον Ναπολέων τον
μικρό για προστασία, έγινε ό,τι έγινε. Τέλος πάντων, συνελήφθη ο Γαριβάλδης,
αλλά με σεβασμό. Τον πήρανε σ’ ένα καράβι να το γιατροπορέψουν, να σε κάψω αγά
μου να σ’ αλείψω μέλι, μην επεκταθώ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Έναν χρόνο βασανίστηκε με τον
αστράγαλο, μολύνθηκε, που αντισηψίες και τέτοια εκείνο τον καιρό, ούτε το
χλωροφόρμιο δεν ξέρανε καλά-καλά. Ήρθαν και τον εξέτασαν οι κορυφαίοι παθολόγοι
και χειρούργοι όλης της Ευρώπης, άγγλοι, γάλλοι, ρώσσοι, είδαν κι’ έπαθαν να
του την βγάλουν, ένας ιταλός δηλαδή του την έβγαλε στο τέλος. Και την τέταρτη
σφαίρα την είχε φάει τώρα κατά λάθος, από δικό του. Την πέμπτη θα του την
έριχνε κανάς ερυθρόδερμος ξερωγώ, κανένας βεδουίνος, τσακώνονταν ποιος έχει σειρά.<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-6ek_bQjAOG72jWOF2ZQX2IvuP7zBqkoVU_dRykfGMNqbDwivT0k8NcfLb3XrCrhom_Ah44XxrnHvWQ77_UNWN6wD6QrLslcIRAefNgEuZTrfOuRw6an5B7dBasKXNKcCG21zaoy1yRVsYg87Ao4-6rS6muhK5SYssz_x8LypjafOFs-SbLwplohD=s269" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="187" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg-6ek_bQjAOG72jWOF2ZQX2IvuP7zBqkoVU_dRykfGMNqbDwivT0k8NcfLb3XrCrhom_Ah44XxrnHvWQ77_UNWN6wD6QrLslcIRAefNgEuZTrfOuRw6an5B7dBasKXNKcCG21zaoy1yRVsYg87Ao4-6rS6muhK5SYssz_x8LypjafOFs-SbLwplohD=w445-h640" width="445" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Ανίτα. Πορτραίτο εκ του φυσικού</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Είχε και μία πέμπτη πληγή, ο
Γαριβάλδης. Αυτή λεγόταν Ανίτα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η Ανίτα όλο της το όνομα ήταν Άνα
Μαρία Ζιεζούς Χιμπέιρου ντα Σίουβα, και ήταν βραζιλιάνα, από μια μικρή πόλη του
νότου κειπέρα, την Λαγκούνα. Ο πατέρας της ήταν κάτι σαν καμπόης, συνόδευε τα
κοπάδια από το ένα μέρος στο άλλο, και η μάνα της από τας Νήσους των Αζορών, η απωτέρα
καταγωγή. Αλλά πέθανε ο πατέρας από τύφο, και αυτή παντρεύτηκε έναν τσαγκάρη
λόγω ανέχειας, που χωρίσανε μετά, διότι αυτός ήταν μαλθακός, μελάτος που λένε. Και
ήταν και υπέρ του Αυτοκράτορος της Βραζιλίας, τότε είχε Αυτοκράτορα η Βραζιλία,
όχι τον Πελέ, άλλον.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Στα 1834 ο Γαριβάλδης έκανε την
θητεία του στο πολεμικό ναυτικό της Σαρδηνίας, τότε δεν υπήρχε Ιταλία ακόμα.
Κι’ έμπλεξε σε μιαν επανάσταση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τους καρμπονάρους
και τον Ματζίνι, στην Γένοβα αυτό, και τόσκασε από το καράβι. Αλλά επανάσταση
δεν έγινε τελικώς, και τον βγάλαν λιποτάκτη, οπότε το σκάει αυτός να γλυτώσει, και
δικάστηκε εις θάνατον ερήμην. Φτάνει στην Βραζιλία, που είχε μία άλλη επανάσταση
κάτω στον νότο, την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Επανάσταση των Λέτσων*</i>.
Του δίνουν ένα καράβι οι Λέτσοι, μπαίνουν όλοι μέσα, πάνε και παίρνουν την
Λαγκούνα, που έμενε η Ανίτα. Κοίταγε με το κιάλι την προκυμαία ο Γαριβάλδης από
το καράβι, βλέπει μια κοπέλλα σαν τα κρύα τα νερά, ήταν με τις φίλες της παρέα.
Βγαίνει στη στεριά μπας και την συναντήσει, καπνός αυτή. Τον καλάνε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ’ ένα σπίτι για καφέ, και ω! του θαύματος εμφανίζεται
η Ανίτα! Κάτσανε στήλη άλατος να κοιτάζονται ενεοί και οι δύο σα να γνωρίζονται
από πάντα. Πρέπει να γίνεις δική μου, της λέει ο Γαριβάλδης. τρελός αυτός,
τρελή κι’ αυτή. Τριανταδύο αυτός, δεκαοχτώ εκείνη, στα 1839.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και την πήρε στο καράβι, συναγωνισταί
και ερασταί. Ο Γαριβάλδης ήταν κουρσάρος, είχε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άδεια καταδρομής</i> από τους επαναστάτες. Η Ανίτα ήταν μια παλαβιάρα
και μισή μέσα στην μάχη, πολύ παράτολμη, σουλατσάριζε στην κουβέρτα και τους
κουβάλαγε τα πυρομαχικά. Εντωμεταξύ, ήξερε και καβάλαγε και άλογα, ήταν
εξαίρετη ιππεύς, λόγω του πατρός της. Αυτή τον έμαθε τον Γαριβάλδη να καβαλάει,
αυτός κατραμόκωλος ήτανε, από ιππασία είχε μεσάνυχτα. Τέλος πάντων, γίνεται μια
μάχη στην στεριά, την πιάνουν αιχμάλωτη. Ζητάει αυτή να δει τα πτώματα, μήπως
σκοτώθηκε ο Γαριβάλδης. Ο αξωματικός, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί πολύ από την
ανδρεία της, της λέει εντάξει, να τα δεις. Την πάνε, βλέπει, δεν ήτανε. Οπότε
δεν κοιτάγανε αυτοί, καβαλάει ένα άλογο, το σκάει. Σκυλιάζουνε που τους
κορόιδεψε, την κυνηγάνε, ρίχνουν να την σκοτώσουν, αλλ’ εις μάτην. Πέφτει στο
ποτάμι καβάλα στο άλογο, γλυτώνει. Συνάντησε με τα πολλά τον Γαριβάλδη, οχτώ
μέρες μετά, γύρναγε με τ’ άλογο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ύστερα, γεννήθηκε το πρώτο τους
παιδί. Νεογέννητο ήταν, και παρολίγο να τους πιάσουν μέσα στο σπίτι τους. Το
κυκλώνουνε το σπίτι οι αυτοκρατορικοί, σκοτώσαν τους φρουρούς, ο Γαριβάλδης
έλειπε. Αρπάζει το παιδί, πηδάει από το πίσω παράθυρο, καβαλάει ξανά το άλογο,
την χάσανε μπροστά από τα μάτια τους. Γυρνάγανε με το μωρό αγκαλιά πάνω στ’
άλογο θεονήστικοι και οι τρεις, αυτή, το μωρό και τ’ άλογο, τέσσερις μέρες.
Μέχρι που την βρήκε ο Γαριβάλδης που την έψαχνε με αγωνία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τελικώς η επανάσταση των Λέτσων συνθηκολόγησε,
κι’ έφυγε το ζεύγος στην Ουρουγουάη. Εκεί παντρευτήκανε, κάνανε κι’ άλλα τρία
παιδιά. Έδινε μαθήματα ο Γαριβάλδης, γαλλικά και μαθηματικά, και ζούσανε. Άλλα
ντράβαλα εκεί, ήταν δύο κόμματα, οι κολοράδος και οι μπλάνκος, εμφύλιος. Ο
Γαριβάλδης ήταν με τους κολοράδος, τους φιλελεύθερους. Είχανε μπλέξει σ’ εκείνο
τον πόλεμο άγγλοι, γάλλοι, βραζιλιάνοι, αργεντίνοι, τα συμφέροντα στο Ρίο ντε
λα Πλάτα τεράστια, και τα λεφτά πολλά. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τελικώς γυρίσανε στην Ευρώπη, με τις
επαναστάσεις του 1848. Η Αννίτα με τα παιδιά φύγανε μπροστά, πήγανε στην πεθερά
της στην Νίκαια. Ο Γαριβάλδης έφτασε μετά, με άλλο καράβι. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Αλλά ξανάφυγε αμέσως για την Ρώμη,
στα 1949, να πολεμήσει τον Ναπολέοντα τον μικρό, όπως προανέφερα. Μετά πήγε και
η Ανίτα, γκαστρωμένη στο πέμπτο παιδί. Τότε ήταν που έφαγε ο Γαριβάλδης την
δεύτερη σφαίρα από τους γάλλους στα παΐδια. Και σα να μην έφτανε αυτό, η Ανίτα
κόλλησε ελονοσία, οι δημοκρατικοί υπέστησαν πανωλεθρία γιατί φέραν οι γάλλοι
ενισχύσεις. Φύγαν κακήν κακώς να σωθούν. Καιγόταν από τον πυρετό, εξαντλήθηκε ο
οργανισμός της, κι’ ο Γαριβάλδης χτυπημένος επίσης. Περιπλανώμενοι, κυνηγημένοι,
φτάσανε στ</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">ην Ραβ</span><span style="line-height: 115%;">έννα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί πέθανε, μαζί και το παιδί που
είχε στην κοιλιά. Αυτή ήταν η πληγή του η αγιάτρευτη. <o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEikhi4rAifmI6z6kan_ozFloUA183hNP8u1KdWItODfltkBNEUmS4UGATX0DLxDAgl_R_eaT4-hwNI6UCptWfaZrE9BOmf1gir7DsxDhxGxwCCrkCE_ce-0PaJKnn9_1cPYA4MtET1pnbExvuMCh6TH96H30z2PWgkXvdTfOzXkp-cchF78G7KG58Yd=s499" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="330" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEikhi4rAifmI6z6kan_ozFloUA183hNP8u1KdWItODfltkBNEUmS4UGATX0DLxDAgl_R_eaT4-hwNI6UCptWfaZrE9BOmf1gir7DsxDhxGxwCCrkCE_ce-0PaJKnn9_1cPYA4MtET1pnbExvuMCh6TH96H30z2PWgkXvdTfOzXkp-cchF78G7KG58Yd=w424-h640" width="424" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τον φώναξε μετά ο Βίκτωρ Εμμανουήλ το
1866 να αναλάβει το μέτωπο των Άλπεων, παρ’ ότι χαλάσαν τις καρδιές τους εκεί
που έφαγε την τρίτη σφαίρα από τον βερσαλιέρο, όπως προανέφερα, αλλά τέλος καλό
όλα καλά, νο χαρντ φήλιγκς. Ο Γαριβάλδης οφείλω να πω ήταν αναφανδόν υπέρ της
αβασίλευτης δημοκρατίας, αντικληρικός, ήταν και σοσιαλιστής, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Διεθνής είναι ο Ήλιος του μέλλοντος</i>,
έτσι είπε, και καρμπονάρος ήταν επίσης, πίστευε πολύ στον λαό. Ήταν πιο πολύ
διεθνιστής παρά εθνικιστής, για να καταλάβετε, διότι όπου του λάχαινε και
γινόταν αγώνας, βουρ όρμαγε στην φωτιά, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ήρωας
των Δύο Κόσμων</i> τον λέγανε. Αλλά ήταν και ρεαλιστής, έβλεπε πως μόνο ενωμένη
η Ιταλία θα έκανε χαΐρι να διώξει τους αμπσβούργους, και βοήθησε να την ενώσει,
στην ανάγκη με αρχηγό τον Βίκτωρα Εμμανουήλ. Και από κει που πριν ήτανε αυτός τοπικός
βασιλιάς στο Τορίνο και πέριξ, όχι σπουδαία πράματα δηλαδή, τον έφτιαξε ο
Γαριβάλδης βασιλέα της κοτζάμ Ιταλίας, τούδωσε την Νάπολη, τούδωσε τη Σικελία,
το ξαναλέω και επιμένω. Ιστορικός συμβιβασμός, παρά το τίποτα καλή κι’ η
Παναγιώταινα, ισχύει αυτό το ρητό.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτά όλα ήταν ο Γαριβάλδης. Όλα αυτά,
αλλά τίποτα από μόνο του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και ετοιμαζόταν τέλος πάντων να τους
κυνηγήσει τους αυστριακούς κουτσός, θα έμπαινε στο Τρέντο να το απελευθερώσει,
αλλά πήρε ένα τηλεγράφημα από το στρατηγείο να σταματήσει τις επιχειρήσεις
διότι έγινε ανακωχή. Κι’ ο Γαριβάλδης πικράθηκε που σκοτώθηκε τζάμπα τόσος κόζμος, αλλά
τι να κάνει; Έστειλε με βαριά καρδιά πίσω τηλεγράφημα, μία λέξις μόνο. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Υπακούω.</i> Διότι ήταν και κάπως ανυπάκουος
με τον βασιλιά της Ιταλίας και την κυβέρνηση, όπως ήδη ανέλυσα, και τις συνέπειές
του αυτές. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Γίνανε οι συνδιασκέψεις, πέσανε οι
υπογραφές, διευθετήθηκαν οι διαφορές, γίναν οι μεταβιβάσεις κι’ έγινε ειρήνη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja8Tj2H_KoQPu_S4CjTe_y0jQlK2LxZTIM8JzMVf8LeKlTvBG_5PPUXR0INGkFDH3tYixGRSpv034v3FFxpFnEq21cdDw13eAy9uyNZRtSwv7Jp-0AdzpRcporSq8q-VLrGDVOnQyLfXEjb3lwYtDZs8D23yRIaZUvGWOzEecCdE1wwN9VmyQrlfro=s652" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="460" data-original-width="652" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEja8Tj2H_KoQPu_S4CjTe_y0jQlK2LxZTIM8JzMVf8LeKlTvBG_5PPUXR0INGkFDH3tYixGRSpv034v3FFxpFnEq21cdDw13eAy9uyNZRtSwv7Jp-0AdzpRcporSq8q-VLrGDVOnQyLfXEjb3lwYtDZs8D23yRIaZUvGWOzEecCdE1wwN9VmyQrlfro=w640-h452" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το τηλεγράφημα του Γαριβάλδη που λέει <i>Υπακούω</i></td></tr></tbody></table><br /><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ποιος κέρδισε, ποιος έχασε;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η Πρωσσία έγινε κυρίαρχη και
αναμφισβήτητος ηγεμονική δύναμις στο Γερμανικόν Έθνος. Πρώτα πρώτα, μεγάλωσε. Προσάρτησε
το Σλέσβινγκ, το Χολστάιν, το Αννόβερο και κάτι άλλα ψιλά, αυτά γίναν Πρωσσία,
πάει. Ύστερα φτιάξανε μία καινούργια Γερμανική Συνομοσπονδία του Βορρά, και
μέσα βάλανε την Πρωσσία και μαζί τα υπόλοιπα βασίλεια και τα κρατίδια που δεν
ήταν Πρωσσία. Κι’ οποιανού τ’ αρέσει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τι συνέβη στο Ληχτενστάην-σάντουιτς
μεταξύ Αυστρίας και Ελβετίας; Τίποτα απολύτως. Ούτε καν την συνθηκολόγηση δεν
του ζήτησαν να υπογράψει, διότι ο Μπίσμαρκ δεν το θεώρησε εμπόλεμο μέρος. Και
έμεινε εντελώς ανεξάρτητο, αφού η παλιά Γερμανική Συνομοσπονδία είχε διαλυθεί,
και στην καινούργια δεν είχε προσχωρήσει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Απόξω από την Συνομοσπονδία μείνανε
τρία μεγαλούτσικα γερμανικά κράτη, τα οποία είχαν πολεμήσει με το μέρος της
Αυστρίας: η Βαυαρία, η Βάδη, και η Βυρτεμβέργη, οι μωρές παρθένες ξερωγώ, αυτές
μείνανε εκτός νυμφώνος. Γεροντοκόρες, αντελήφθησαν μετά πως είχαν μείνει μόνες
κι’ έρμες μέσα στον άτιμο τον κόζμο, και επιπλέον δίπλα τους ήταν το ανήμερο
θηρίο η Γαλλία να τους χάψει. Οπότε εναγκαλίστηκαν την αναπόφευκτη και
ασφυκτική σφαίρα επιρροής της αδελφής Πρωσσίας, διότι καλύτερα αυτή παρά να
έχουνε να κάνουνε με τους γάλλους μόνες τους. Και υπογράψανε αμυντικές
συμφωνίες, όπερ έστι σε περίπτωση επίθεσης καθ’ οιασδήποτε των συμβαλλομένων
χωρών από τρίτη δύναμη βάζανε τον στρατό τους υπό πρωσσική διοίκηση. Δηλαδή η
εθνική κυριαρχία, αντίος μουτσάτσος. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το βασίλειο της Αυστρίας και το
βασίλειο της Ουγγαρίας, από κει που ήταν δύο κράτη με έναν ηγεμόνα γίναν ένα
κράτος με δύο βασίλεια, η γνωστή σε όλους μας Αυστρουγγαρία, το οποίο θα
καταστεί σιγά σιγά ο ξεπεσμένος συγγενής της Πρωσσίας. Έχασε την Βενετία, την
οποία παραχώρησε στην Γαλλία και τον Ναπολέοντα τον μικρό. Και αυτό για να μην
της πέσουνε τα μούτρα να την παραδώσει στους παρακατιανούς τους ιταλούς. Όμως ο
Ναπολέοντας ο μικρός είχε κάνει μία μυστική συμφωνία με τον Βίκτωρα Εμμανουήλ και
τον Μπίσμαρκ, να τους δώσει των ιταλών την Βενετία και να κρατήσει αυτός για
πάρτη του την Νίκαια, που την είχε από το 1860 μ’ ένα δημοψήφισμα μαϊμού, έγινε
νοθεία τερατώδη. Που η Νίκαια ήταν ιταλική, ήταν μάλιστα η πατρίδα του
Γαριβάλδη. Έχουν εκεί το μουσείο του, με την σπάθα του με τα αίματα και την
κόκκινη στολή του. Αυτό δεν το συχώρεσε ποτέ ο Γαριβάλδης του Βίκτωρα Εμμανουήλ
και του Καβούρ. Δηλαδή που ξεπούλησαν την πατρίδα του την Νίκαια στον
Ναπολέοντα τον μικρό για να πάρουν την Βενετία. Που χρώσταγαν του Γαριβάλδη την
Νάπολη, την Σικελία, και τόσα άλλα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά κι’ ο Ναπολέοντας ο μικρός δεν
χάρηκε την Νίκαια για πολύ. Την έχασε, και μαζί έχασε όλη την Αυτοκρατορία του,
κι’ έμεινε ταπί, και απόθανε λίγο μετά στο Λονδίνο. Ορίστε τι συνέβη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Όταν τέλειωσε ο πρωσσοαυστριακός πόλεμος
του 1866, λέει του Μπίσμαρκ ο Ναπολέων ο μικρός τι θα γίνει με το Λουξεμβούργο
και το Βέλγιο που μου υποσχέθηκες; Αυτός του τα μάσαγε, είπα-ξείπα, χέζω την
παρόλα μου. Διότι σου λέει ο Μπίσμαρκ, αυτός εδώ μας πουλάει ουδετερότητα
έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων, οποία ποταπότης, τυχοδιωκτισμός και ιδιοτέλεια, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολιτική των μπουρμπουάρ</i>, έτσι το
απεκάλεσε αυτό ο Μπίσμαρκ, ο οποίος ήτο δίκαιος Αριστείδης και υπεράνω όλων, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ούμπερ άλες,</i> ξερωγώ. Και ξίνισε ο
γάλλος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ύστερα μπήκε και το θέμα της διαδοχής
στον ισπανικό θρόνο. Που παραιτήθηκε η βασίλισσα Ισαβέλλα λόγω της λαϊκής
εξεγέρσεως που υπέβοσκε χρόνια, και ψάχνανε καινούργιο βασιλιά. Και έβαλε την
ουρά του πάλι ο Μπίσμαρκ, και μπήκε υποψηφιότητα ένας δικός τους, ο Λεοπόλδος,
του παρακλάδου Χοχετζόλερν-Ζιγκμαρίνεν, συγγενής του Γουλιέλμου του Βασιλέως,
μακρινός ξάδερφος. Αλλά οι γάλλοι έγιναν έξω φρενών, και ο Ναπολέων αντελήφθη τελικώς
πως ο Μπίσμαρκ τον δούλευε ψιλό γαζί, και τι σφάλμα έκανε που δεν στήριξε την
Αυστρία το 1866, και τώρα θα βρισκόταν η Γαλλία σάντουιτς, πρώσσοι από βορρά,
πρώσσοι κι’ από νότο. Οπότε πίεσε τους ισπανούς και τον Λεοπόλδο, και απεσύρθη
η υποψηφιότης. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Λύσσιαξε ο Μπίσμαρκ, ο οποίος ήθελε
κι’ άλλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αίμα και ατσάλι.</i> Διότι ήξερε
πως σε περίπτωση πολέμου θα τους κερδάγανε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>οπωσδήποτε τους γάλλους. Έτσι τάχε λογαριάσει ο Μόλτκε, που πάλι είχε
έτοιμα τα σχέδια από πριν. Υπερείχαν τακτικώς και στρατηγικώς, και δεν πα
νάχανε οι γάλλοι καλύτερα ντουφέκια, θα τους κερδάγανε. Το ζήτημα ήταν όμως
πολιτικόν, να μην φαίνεται η Πρωσσία η επιτιθέμενη, αλλά να δείχνει ως λευκή
περιστερά. Και αντιθέτως, να φαίνεται πως η απειλή για την πανευρωπαϊκή ειρήνη προέρχεται
από την Γαλλία, και να μην τήνε βοηθήσει κανένας κερατάς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Έβγαλε λοιπόν ο Μπίσμαρκ μια δήλωση
πως το ζήτημα της υποψηφιότητας Λεοπόλδου ήταν ανοιχτό, δεν πα να παραιτήθηκε.
Οι γάλλοι θορυβηθήκανε, και στείλανε τον πρέσβη τους από το Βερολίνο στο Εμς,
στου διαόλου τη μάνα, εκεί όπου είχε πάει ο Βασιλεύς της Πρωσσίας για
ποδόλουτρα, και τον βρήκε ο πρέσβης στον περίπατο, και τούγινε στενός κορσές,
να δεσμευτεί πως δεν θα ξαναβάλουνε υποψήφιο τον Λεοπόλδο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ες αεί</i>. Και ο Γουλιέλμος, που δεν ήταν σίγουρος πως ήθελε πόλεμο,
του είπε πώς δεν γίνεται να δεσμευτεί <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ες
αεί</i>, διότι μεθαύριο ποιος ξέρει τι μας ξημερώνει. Αλλά πρόσθεσε πως δεν
είχε ιδέαν πως ο Λεοπόλδος είχε παραιτηθεί, τώρα τόμαθε που του τόπε ο πρέσβης,
και του είπε του πρέσβη να ξανάρθει όταν θα ενημερωνόταν περισσότερο τι ακριβώς
συνέβη να τα πούνε. Όταν λοιπόν ενημερώθηκε, έστειλε έναν υπασπιστή του να πει
στον πρέσβη που περίμενε στο ξενοδοχείο, πως δεδομένου του ότι ο Λεοπόλδος είχε
παραιτηθεί ήδη, να μην κάνει τον κόπο να ξαναζητήσει ακρόαση, το θέμα ήταν
λήξαν. Και τηλεγράφησε του Μπίσμαρκ τα καθέκαστα, τι είχε διαμειφθεί μετά του
πρέσβεως λεπτομερώς, και να βγάλει ένα ανακοινωθέν, αν νομίζει πως χρειάζεται. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Μπίσμαρκ εκείνη την ώρα ήταν με τον
Μόλτκε και τον υπουργό αμύνης, τρώγαν, πίναν, και συζητάγανε τον πόλεμο που θα
κάνουνε με την Γαλλία. Και του πάνε το τηλεγράφημα. Όπου το μαγείρεψε ο
Μπίσμαρκ όπως ήθελε αυτός, κι’ έβγαλε ένα ανακοινωθέν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">συμπυκνωμένο</i>, να μην μακρηγορεί, και τόστειλε στα πρακτορεία
ειδήσεων και σ’ όλες τις πρεσβείες. Το διαβάζει του Μόλτκε, καλό είναι του λέει
αυτός. Όπου ήταν επίτηδες τόσο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">συμπυκνωμένο</i>
ουτωσώστε να βγαίνει το συμπέρασμα άμα το διάβαζες πως πήγε ο πρέσβης να τον
δει, αλλά ο Γουλιέλμος ουδέποτε συναντήθηκε με τον πρέσβη να μιλήσουνε, παρά τούστειλε
έναν τυχαίο καραβανά -έναν επιλοχία, όχι τον κοτζάμ υπασπιστή του- να του πει πώς
να λείπει η συζήτησις, δεν έχει κάτι να συζητήσει επί του θέματος. Που αυτό ήταν
μεγάλος κόλαφος για την Γαλλία. Ήγουν πως τον έγραψε τον πρέσβη της γαλίας, και
του έστειλε έναν τζουτζέ-και όχι τον υπασπιστή του- να του πει να πα να
κουρεύεται.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Βουρλιστήκανε οι γάλλοι,
προσεβλήθησαν. Τους έπιασε η αλλαζονία τους, γίνανε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αλλοζανφάν αλλόφρονες, </i>να λέμε και κανά αστείο αλά Μαρούλα Ευθυμίου.
Εντωμεταξύ, ο πολύς κόσμος, μαζί και πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακόμα και οι
στρατηγοί, πίστευαν πως ο στρατός της Γαλλίας ήταν φοβερός και ανίκητος. Κι’
όχι μόνο στην Γαλλία, αλλά και στο εξωτερικόν υπήρχε αυτή η άποψις, ήταν πολύ
διαδεδομένη. Που αυτό ήταν μύθευμα, το επιτελείο δεν είχαν ούτε σχέδιο δράσης, ούτε
πως θα κάνουν επιστράτευση, ούτε ξέραν πως θα κινηθούν ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλοι, ούτε τίποτα, όλα χύμα. Γι’ αυτό τα
φορτώσαν μετά στον Ντρέιφους. Διότι έβαλε ο Ναπολέοντας τα χέρια του κι’ έβγαλε
τα μάτια του, οι άχρηστοι κήρυξαν πόλεμο στην Πρωσσία χωρίς πρόγραμμα καθόλου. Και
ρώσοι, άγγλοι, ιταλοί, αυστριακοί, ποσώς ανεμίχθησαν. Σου λέει κακός μπελάς
αυτοί οι Βοναπάρτηδες, όλο πάνε γυρεύοντας, είχανε και κακές ενθυμίσεις με
αυτουνούς από παλιότερα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όμως ήταν και κάτι άλλο που δεν σκεφτήκανε κηρύσσοντας
τον πόλεμο στην Πρωσσία, κηρύξανε μαζί πόλεμο σ’ όλο το γερμανικόν έθνος. Διότι
βάλανε στον πόλεμο την Βαυαρία, την Βάδη και την Βυρτεμβέργη, τις εκτός Γερμανικής
Συνομοσπονδίας δυνάμεις, οι οποίες εφαρμόσανε τις αμυντικές συμφωνίες με την
Πρωσσία αυτομάτως και προθύμως. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"></span></p><div style="text-align: center;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></div><span style="line-height: 115%;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjoy1_lncyOIZb45sPFVpelK2hoOYwgNozF9Z3DtgP6AwTnJN_RMlEVPBgzo1_4gQ8cbufxHZCfaqO4aA0fMpZQA0bXr5gzUdhLDXEXebGZNBpdWkewy5eJmHJsr4E0BR_CLBCTPoFlrwh_5xEOloUYU4vpHSVt5OLYK25jdhOuDA5tzaY-l9KxSTZU=s649" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="455" data-original-width="649" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjoy1_lncyOIZb45sPFVpelK2hoOYwgNozF9Z3DtgP6AwTnJN_RMlEVPBgzo1_4gQ8cbufxHZCfaqO4aA0fMpZQA0bXr5gzUdhLDXEXebGZNBpdWkewy5eJmHJsr4E0BR_CLBCTPoFlrwh_5xEOloUYU4vpHSVt5OLYK25jdhOuDA5tzaY-l9KxSTZU=w640-h448" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Ναπολέων παραδίδεται στον Γουλιέλμο, στο Σεντάν (2.9.1870)</td></tr></tbody></table><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Κι’ ενωμένοι πλέον οι γερμαναραίοι
πέσανε και τον συντρίψανε τον Ναπολέοντα τον μικρό. Κυκλώσανε τον γαλλικό
στρατό στο Σεντάν, τον Σεπτέμβρη του 1870, τους κάνανε κομμάτια. Ο οποίος
Ναπολέων πήγε μετά στον Γουλιέλμο στο στρατηγείο του και του παρέδωσε το σπαθί
του, και παραδόθηκε κι’ ο ίδιος, παραιτήθηκε κι’ από Αυτοκράτωρ των γάλλων κι’
απ’ όλα. Μόλις το έμαθε ο Μόλτκε χαμογέλασε για δεύτερη φορά στην ζωή του. Διότι
η πρώτη ήταν όταν πέθανε η πεθερά του. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">Στην Γαλλία έγινε προσωρινή
κυβέρνησις, και συνέχισε για λίγο καιρό τον πόλεμο. Εκεί πάνω νάσου κι’ ο
Γαριβάλδης ξεμπαρκάρει στην Μασσαλία μαζί με τους γιούς του και κάτι εθελοντές!
Έθεσε εαυτόν εις την υπηρεσίαν της Γαλλικής Δημοκρατίας. Στην αρχή δηλαδή υποστήριζε
τους πρώσσους, διότι σιχαινόταν τον Ναπολέοντα. Αλλά μόλις παραιτήθηκε ο
Ναπολέοντας, πήγε με την Δημοκρατία, ειδικά που οι πρώσσοι θέλανε να
προσαρτήσουν και λίγη Γαλλία. Έστησε λοιπόν έναν ανταρτοπόλεμο στα βουνά, στα
Βόσγεια, μαζεύτηκαν μαζί του τουρλού-τουρλού ιταλοί, ιρλανδοί, πολωνοί, γάλλοι
άτακτοι, κι’ άλλοι, μέχρι και κάτι έλληνες. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Σε μία περίπτωση αιφνιδίασαν ένα
σύνταγμα πομερανούς, τετρακόσιοι οι γαριβαλδινοί, χίλιοι οι άλλοι, τους πήραν
τα σώβρακα, άλογα, όπλα, και μία σημαία, έγινε ήρωας ο Γαριβάλδης και στην
Γαλλία. Τον βγάλαν και βουλευτή Νικαίας στις εκλογές, αλλά τα ξεφτέρια που
κάναν κουμάντο τώρα τον ακύρωσαν, είπαν πως δεν είχε πολεμήσει κανονικά, παράκουσε
διαταγές να πάει να ενωθεί με το σώμα του στρατηγού Βούρβαχη, κεφαλληνιακής
καταγωγής αυτός, και ο Βούρβαχης αναγκαστικώς πέρασε στην Ελβετία και παρεδόθη στους
ελβετούς. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σα να μου λες ο Γαριβάλδης έφταιγε
που χάσαν τον πόλεμο οι γάλλοι. Τέλος πάντων, της στραβής ψωλής της φταιν οι
τρίχες. Η ουσία είναι πως τον Γαριβάλδη τον τρέμανε για την φιλελευθερία του.
Τους μούτζωσε κι’ αυτός και γύρισε στην Ιταλία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μετά από λίγο οι γάλλοι
συνθηκολόγησαν. Η Γαλλία παραχώρησε στην Πρωσσία την Αλσατία και την Λωρραίνη.
Οι πρώσσοι μπήκανε στο Παρίσι, κάνανε και μία επίσημη τελετή μέσα στις
Βερσαλλίες, ο Βασιλεύς Γουλιέλμος ανακηρύχθηκε Κάιζερ, αυτοκράτορας δηλαδή πασών
των Γερμαναραίων! Η Γερμανική Συνομοσπονδία του Βορρά, και μαζί η Βαυαρία, η
Βάδη, η Βυρτεμβέργη ενώθηκαν, έγιναν Γερμανική Αυτοκρατορία, και μπήκαν όλα τα
πρόβατα στη στάνη. Κι’ έτσι ολοκλήρωσε ο Μπίσμαρκ το Δεύτερο Ράιχ, το λεγόμενο.
Στήνοντας έναν πόλεμο που ήξερε εκ των προτέρων πως θα κερδίσει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το Ληχτενστάην ουδαμώς επηρρεάστηκε
απ’ όλα αυτά τα κοσμογονικά, αφού ούτε πάρε δώσε είχε, αλλά ούτε και σύνορα με
την Γερμανική Αυτοκρατορία, κι’ ακόμα περισσότερο με την Γαλλία. Συνέχισε να
είναι σάντουιτς μεταξύ Ελβετίας και Αυστρίας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τότε έγινε κάτι το απρόβλεπτο, το
οποίο κανένα επιτελείο δεν είχε προβλέψει. Μέσα στο χάος της κατάρρευσης,
στρατιωτικό και πολιτικό, ο κόζμος στην Γαλλία, αγαναχτισμένος τόσα χρόνια μέσα
στην ανέχεια, την αδικία, την δυστυχία του Ναπολέοντα του μικρού, επαναστάτησε.
Σήκωσε τα όπλα, τα κανόνια που τους είχαν δώσει για τους πρώσσους, η Εθνοφυλακή
ελέγετο αυτό το σώμα, κι’ έτσι έγινε η Κομμούνα του Παρισιού, τον Μάρτιο του
1871. Άντεξε λίγο, όσο η εποχή των κερασιών. Μετά, την πνίξανε στο αίμα ο
στρατός που έστειλε η γαλλική κυβέρνησις, οι εκτελέσεις, οι φυλακές, οι
εξορίες, η απόλυτη χτηνωδία, βγάλαν οι στρατηγοί τα απωθημένα τους που τους
ξεφτίλησαν οι γερμανοί. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Γαριβάλδης τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της
Κομμούνας. Αλλά η Κομμούνα ήταν καταδικασμένη εκ των προτέρων. Οι άνθρωποι ήταν
απελπισμένοι από την πείνα και τους γερμανούς, δεν υπήρχε προετοιμασία. Του
είπαν να αναλάβει στρατιωτικός διοικητής, αλλά δεν δέχθηκε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Η Γαλλία άλλαξε καθεστώς, κι’ έγινε η
Τρίτη Δημοκρατία, που λένε. Που κράτησε μέχρι που ξαναμπήκαν μέσα οι γερμανοί, τότε
επί Χίτλερ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Α, κάτι άλλο απρόοπτο που συνέβη με
την κατάρρευση της Αυτοκρατορικής Γαλλίας, φύγαν ο γαλλικός στρατός που
προστάτευε την Ρώμη, και ήρθε ο ιταλικός στρατός του Βίκτωρα Εμανουήλ, κατελύθη
το κράτος του Πάπα, και του έμεινε το Βατικανό και η πνευματική εξουσία. Κι’
έτσι ολοκλήρωσε ο Μπίσμαρκ και την ενοποίηση της Ιταλίας, πολύ παραδόξως. Χωρίς
να το θέλει, της χάρισε μιαν τεράστια πολιτική νίκη, και μια υπέροχη πρωτεύουσα,
τίγκα σε Ιστορία και συμβολισμό. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Άρχισα πάλι να μακρηγορώ και να
απομακρύνομαι από το κυρίως θέμα μου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Το οποίον δεν είναι άλλο από το τι
συνέβη με το εκστρατευτικό σώμα του Ληχτενστάην, το οποίο είχε ξεκινήσει για το
Πάσο ντι Στέλβιο -που οι αυστριακοί το λένε Στίλφσερ Γιοχ- να πολεμήσει τους
ιταλούς.<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjh3Atdo8-VMNUc_S2lp45dGlUHKmv7US2cKtg4eLjXsq2kow5_4w7kv01hTmc3vqi4HAdxkL2KBN2TqBq8hfZ-b-jjQ-k5csEHKm6hPLBsWT8pkffsMf7PWjubTsaQX4cv27sti4RwLG_3n1lDcgmUdlvIe1kg8IQ68GnOP6oxkpLmAH9CDxCFwz8t=s249" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="249" data-original-width="202" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjh3Atdo8-VMNUc_S2lp45dGlUHKmv7US2cKtg4eLjXsq2kow5_4w7kv01hTmc3vqi4HAdxkL2KBN2TqBq8hfZ-b-jjQ-k5csEHKm6hPLBsWT8pkffsMf7PWjubTsaQX4cv27sti4RwLG_3n1lDcgmUdlvIe1kg8IQ68GnOP6oxkpLmAH9CDxCFwz8t=w519-h640" width="519" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pietro Pedranzini</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πάμε πίσω, στον Ιούλιο του 1866. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Από κει που έδωσε ο Γαριβάλδης την
τελευταία μάχη του, το Πάσσο ντι Στέλβιο είναι κάπου εκατό χιλιόμετρα βόρεια,
όπως πετάει το αεροπλάνο πάνω από την οροσειρά τις Άλπεις, κορφές με υψόμετρο
σχεδόν τρεις χιλιάδες μέτρα, απροσπέλαστες. Κοντά στα σύνορα με την Αυστρία και
την Ελβετία, το Τριεθνές.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Από την κλεισούρα του Στέλβιο
μπαίνεις από το Τυρόλο στην Λομβαρδία, και τούμπαλιν. Και είτε χτυπάς τον
Γαριβάλδη πισώπλατα, είτε πας για Μιλάνο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Στις δύο του Ιουλίου, μία φάλαγγα
αυστριακοί εμφανίστηκαν στην κλεισούρα. Δεν καθήσανε, πήρανε τον φιδωτό δρόμο
μέσα στα βουνά, δεν βρήκαν αντίσταση, και πιάσανε ένα χωριό οχτώ χιλιόμετρα πιο
κάτω, Μπόρμιο λεγόταν. Στείλαν κι’ ένα απόσπασμα παραπέρα, άλλα είκοσι
χιλιόμετρα μακριά, να κάνουν αναγνώριση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οι ιταλοί δεν χάσαν καιρό. Έστειλε ο
Γαριβάλδης ένα τάγμα, χίλιους διακόσιους άνδρες, να τους κόψουν τον δρόμο.
Γίνανε κάποιες αψιμαχίες μόνο, τίποτα σοβαρό. Οι αυστριακοί υποχώρησαν πίσω στο
Μπόρμιο, και περίμεναν. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, στις τρεις Ιουλίου έφτασαν
τα νέα της νίλας στο Κένινγκρατζ. Όλοι κατάλαβαν πως η Ειρήνη δεν θα αργούσε,
και το πιο καλύτερο ήταν να κάτσουν να την περιμένουν νάρθει όπου νάναι. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε κάθησαν και οι δύο
αντιμαχόμενοι στ’ αυγά τους και περίμεναν την Ειρήνη. Καλού κακού βγάζανε
περιπολίες, πέφτανε συνέχεια οι μεν πάνω στους δε, ήταν ανακατεμένος ο
ερχόμενος, αλλά δεν ντουφεκάγανε. Γιατί οι περισσότεροι γαριβαλδινοί ήταν από
εκείνα τα μέρη, λομβαρδοί, και οι αυστριακοί ήταν τυρολέζοι, από την άλλη μεριά
του βουνού, γείτονες, υπήρχε μία κατανόηση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Προσέξτε όμως τώρα διότι συνέβη κάτι
το δυσάρεστο. Ήτανε κάποιοι αυστριακοί, όχι όλοι, κάποιοι, που δεν φερνόντουσαν
σωστά, δηλαδή κάναν επιδρομές, μπαίναν στο Μπόρμιο, κλέβανε, τυρανάγανε τους
χωριανούς, τους προσβάλανε, τους χτυπάγανε, τους τρομοκρατούσανε, δεν τους
αφήνανε σε χλωρό κλαρί.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν κι’ ένας ιταλός ονόματι Πιέτρο
Πεντραντζίνι, αγρότης, γεννηθείς στο Μπόρμιο το 1826. Αυτός, όταν έγινε η
επανάσταση του 1848, είχε πολεμήσει τους αυστριακούς, ήταν στην Εθνοφρουρά του
Μπόρμιο, το οποίο αυτοανακηρύχθηκε μετέπειτα σε Ιταλική Δημοκρατία του Μπόρμιο,
για λίγο δηλαδή. Κατέλαβαν μάλιστα και το Πάσσο ντι Στέλβιο, μέχρι που το
ξαναπήραν σε λίγες μέρες οι άλλοι. Ήταν μαζί με τον Γαριβάλδη και στον πόλεμο
του 1859, που ιδρύθηκε μετά το Βασίλειο της Ιταλίας. Και ανέβαινε συνεχώς βαθμούς.
Και είχε φτάσει υπολοχαγός της Εθνοφρουράς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Τον Ιούλιο του 1866 λοιπόν, μαύρα
μεσάνυχτα, έντεκα του μηνός ήταν προς δώδεκα, ο Πεντραντζίνι είχε ένα
απόσπασμα, έντεκα άνδρες και δύο βερσαλιέροι, και επιτηρούσε τον δρόμο που
ανέβαινε από το Μπόρμιο πάνω στο Πάσσο ντι Στέλβιο. Αυτός ο Πεντραντζίνι τους
είχε άχτι τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυστριακούς, λόγω που δεν
ήταν σωστοί. Παίρνει λοιπόν το απόσπασμα, κι’ ας είχανε σταματήσει οι
εχθροπραξίες, και ανεβαίνει από ένα μονοπάτι που ήξερε στο βουνό, αποπίσω από
τον δρόμο, στο φαράγγι αποπάνω, μόνο κοτρώνες έχει τεράστιες, δεν φυτρώνει
τίποτα, είναι πολύ απότομα, αν έχετε ανέβει σε βουνό θα ξέρετε. Κι’ άρχισαν να
πυροβολάνε, κι’ είχανε και κάτι κέρατα σαν καραμούζες πούχουν στας Άλπεις, και
τα φυσάγανε και έβγαζαν ήχους, χαλάγανε τον κόσμο, και κατρακυλάγανε τις
κοτρώνες μέσα στο σκοτάδι, πίσσα όπως προανέφερα. Οπότε οι αυστριακοί που ήταν
αποκάτω στον δρόμο χεστήκανε, νομίζανε πως γίνεται κατολίσθηση κι΄έπεσε κανάς
βράχος και θα τους πλακώσει. Και πήγανε και κρυφτήκανε μέσα σ’ ένα σπίτι, αυτά
τα σπίτια τα είχανε χτίσει πιο παλιά για τους εργάτες που άνοιγαν τον δρόμο, τις
καντονιέρες τις λέγανε. Και τις είχανε σαν καταφύγια για τους ταξιδιώτες, να
ποτίζουν τα άλογα οι αμαξάδες, άμα τους έπιανε νύχτα να μαγειρέψουν, να
κοιμηθούν ξερωγώ. Πάει, τους φωνάζει ο Πεντραντζίνι, τους φοβερίζει πως έρχεται
ο Γαριβάλδης, τρεις και μία τους πήγε οι αυστριακοί. Και τους είπε να βγούνε
ένας-ένας έξω, να δώσουνε τα όπλα να παραδοθούνε. Και οι αυστριακοί βγήκανε,
και παραδοθήκανε. Εξηνταεφτά άτομα, παρακαλώ, κι΄ ένας αξιωματικός. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Έκτοτε σταματήσαν να προκαλούν οι αυστριακοί,
και δεν είχαμε άλλα ντράβαλα.<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUy6OrIE3wkMs8ZWQCqPX8HvjCILbRHapCcCWanZrMoyrgH-7sPOQq0W9-jfGJhjLhoijoEPIyadmTfcmwcIHRx8b3gQkeQMjknaS3h31FRXSFswLNhKFbWDyu8yDGx_PExiVDRkUgvjaUAdVFU0UIKQC-nYtG0zpgKJInPGdEu91-u2MLucOP5Sq3=s736" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="492" data-original-width="736" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUy6OrIE3wkMs8ZWQCqPX8HvjCILbRHapCcCWanZrMoyrgH-7sPOQq0W9-jfGJhjLhoijoEPIyadmTfcmwcIHRx8b3gQkeQMjknaS3h31FRXSFswLNhKFbWDyu8yDGx_PExiVDRkUgvjaUAdVFU0UIKQC-nYtG0zpgKJInPGdEu91-u2MLucOP5Sq3=w640-h428" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μία από τις καντονιέρες του Στέλβιο, καλά διατηρημένη ως σήμερα. Η ιστορική είναι ερείπια.</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ωραία, τώρα εσείς ξέρω τι σκεβήκατε, πως
μέσα στο σπίτι ήταν οι ληχτενσταηνοί που τους πιάσανε κορόιδα οι γαριβαλδινοί
και τους αφοπλίσανε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μ’ αρέσει ο τρόπος που σκεύεστε, κι’
εγώ το σκέβηκα αυτό, και γι’ αυτό έκατσα και το μελέτησα. Και ανακάλυψα πως
κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Ουδείς ληχτενσταηνός πιάστηκε αιχμάλωτος. Άλλους πιάσανε,
αυστριακούς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Διότι το γεγονός αυτό συνέβη έντεκα
προς δώδεκα Ιουλίου, ενώ ο στρατός του Ληχτενστάην ξεκίνησε από το Ληχτενστάην
στις εικοσιέξι Ιουλίου, και επίσης αν θυμόσαστε καλά -εγώ πάντως το έγραψα αυτό
ευθύς εξ αρχής και ήμουν ξεκάθαρος- είχαμε διαμαρτυρίες και διαβουλεύσεις, και
ήξεις- αφήξεις και σούξου-μούξου μανταλάκια, και δεν θέλουμε αδελφοκτόνο
πόλεμο, και μπλαμπλά, δεν φεύγανε. Με τις καθυστερήσεις και τις διαβουλεύσεις
και τις αντιδράσεις, αργήσανε. Και φτάσανε κατόπιν εορτής. Φινίτο λα μούζικα,
πασάτο λα φιέστα. Ας προσέχανε. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Μ’ αυτά και με κείνα φτάσανε στο Πάσο
ντι Στέλβιο που αυτοί το λέγανε Στίλφσερ Γιοχ. Κάνανε και περιπολίες, μπανίζανε
τους γαριβαλδινούς, τους μπανίζαν κι’ αυτοί, και τραβάγανε ο καθένας τον δρόμο
του. Η μόνη συμπλοκή που παρευρέθησαν ήταν ένα άλογο, ποιος ξέρει τι του κάνανε,
κι’ αυτό αγρίεψε και τους ρήμαξε στις κλωτσές με τα πισινά του. Απώλειες δύο ημέτεροι
τραυματίες ελαφρώς. Και ουδέν νεώτερον από το Δυτικόν Μέτωπον.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και τα περνάγανε πολύ χαλαρά και φίνα,
πίνανε τις μπύρες τους, τα σφηνάκια τους, τα κρασά τους που έχει εξαιρετικά η
περιοχή, καπνίζαν τα τσιμπούκια τους, και τέλη Αυγούστου γυρίσαν στα σπιτάκια
τους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Γιατί σπιτάκια είχανε, δεν είχανε
μπουρδέλα!<o:p></o:p></span></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgHeilb9IhJIfB7lqIptc0NSCVna02565mYCMRGN9mreJUUJRNo_9cYuR8CMAGod0G-7d1ztHpEsbKBvG_nN1YuhgSrAP6cu480Y9oGAFEocecyD4o6W4eZ9753hZ8i1BhiNPGTIJpYcVBX_YDP1gkb4e6azhIQKAvgDiyfFFZADkp3bY9qyvWQEkzn=s275" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgHeilb9IhJIfB7lqIptc0NSCVna02565mYCMRGN9mreJUUJRNo_9cYuR8CMAGod0G-7d1ztHpEsbKBvG_nN1YuhgSrAP6cu480Y9oGAFEocecyD4o6W4eZ9753hZ8i1BhiNPGTIJpYcVBX_YDP1gkb4e6azhIQKAvgDiyfFFZADkp3bY9qyvWQEkzn=w640-h426" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αποψις της πρωτεύοτσας του Ληχτενστάην Βαντούζ με τον πριγκηπικό πύργο, αρχές 20ου αιώνα</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Με το που μαθεύτηκε πως γυρίσανε,
βγήκανε όλοι, οι αρχές, οι συγγενείς, ο πληθυσμός να τους προϋπαντήσει. Μεγάλη
ιλαρότης κατέκλυσε το Ληχτενστάην, τους ρωτάγανε τι έγινε, τους λέγαν αυτοί όλο
περηφάνεια τις περιπέτειες που περάσανε. Τους μετράνε να σιγουρευτούνε πως
είναι όλοι σώοι κι’ αβλαβείς, τους ξαναμετράνε, ρε σεις ογδόντα δεν φύγατε;
Ναι, ογδόντα. Τώρα πως γίνατε ογδονταένας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Που βρέθηκε ο παραπανήσιος, ουδέποτε
διελευκάνθη το μυστήριον. Άλλωστε το Ληχτενστάην φημίζεται πως κρατάει μυστικά,
ό,τι μπαίνει στο Ληχτενστάην, μένει στο Ληχτενστάην, δεν βγαίνει παραέξω.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Φήμες πάντως υπήρξαν. Και κυκλοφοράνε
ακόμα μέχρι σήμερα. Άλλοι λένε πως ήταν ένας ιταλός, που τους έγινε τσιμπούρι
να τον βάλουνε λαθρό στα σύνορα για κανά μεροκάματο. Άλλοι λένε, όχι,
αυστριακός ήταν, αρνητής συνειδήσεως που τόχε σκάσει από την μονάδα του. Κι’
άλλοι λένε εντάξει, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τα πράγματα είναι απλά,</i>
αυστριακός αξιωματικός ήταν, ο οποίος συνόδευσε τιμητικώς τους ήρωας στην
πάτρια γη. Διότι είναι παρατηρημένο, άμα ο άλλος ετοιμάζεται να πει μεγάλη
παπαρία, πάντα αρχίζει με ένα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τα πράγματα
είναι απλά.</i> <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ήτανε και η τοπική εφημερίδα, η οποία
βγήκε με εκτενές ρεπορτάζ από την επιστροφή των γενναίων. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τα παιδιά μας δείχνουν ανακουφισμένα που έλαβε τέλος η σκληρή
δοκιμασία της Λομβαρδίας.»</i> Και παρακάτω γράφει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«φαίνεται δεν τους άρεσαν οι τυρολέζες, οι οποίες δεν τα έχουν και τόσο
πλούσια τα ελέη.»<o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Νόστιμο αυτό, που λέει κι’ ο
Κωσταντάρας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Περάσανε δύο χρόνια, το 1868
καταργήσανε και τον στρατό εντελώς, να αλαφρύνει και ο προϋπολογισμός, να
πλερώσουνε να φτιάξουνε κανά ανάχωμα κει στον Ρήνο να μην ξεχυλίζει στα χωράφια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Έγινε ο Πρώτος Παγκόσμιος, έγινε και
ο Δεύτερος, ανενόχλητο το Ληχτενστάην. Μόνο μεταπολεμικώς ενοχλείται, τώρα
προσφάτως. Την μια ρίξαν οι ελβετοί στις ασκήσεις κάτι όλμους, πέσανε στο
χιονοδρομικό. Την άλλη τους φύγανε κατά λάθος κάτι ρουκέτες αντιαεροπορικές,
βάλαν φωτιά σ’ ένα δασάκι. Την παράλη, χάσαν τον δρόμο τους στον παλιόκαιρο οι
φαντάροι που είχανε γυμνάσια, κάναν εισβολή δύο χιλιόμετρα. Αλλά το καταλάβαν
και γυρίσανε πίσω. Ευτυχώς που δεν είχαμε θύματα. Αλλά οι ληχτενσταϊνοί δεν
ξέρουν τι τους ξημερώνει, με την ανευθυνότητα των ελβετών. Δηλαδή βρίσκουνε και
τα κάνουνε. Να που χρειάζεται, ο στρατός.<o:p></o:p></span></span></p>
<br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgYrLcmiU9-jakhZSnRGTjNBzdtTjEO1fxm7nAz4-PqUTSmpGOFyiMfTevcj0JsAqX3YQWxPNU4CvRUFw2rimvPq4cbcPS9vRZ4YXQFyvC6lVfkyeMNwwWGe9BBJg3XcPA6sPhaq4ka-YNbcXpYdACd56BDQ76Hjl-2ktIEKBgPJ-n7uHPsMJ22BsTt=s1201" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1201" data-original-width="860" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgYrLcmiU9-jakhZSnRGTjNBzdtTjEO1fxm7nAz4-PqUTSmpGOFyiMfTevcj0JsAqX3YQWxPNU4CvRUFw2rimvPq4cbcPS9vRZ4YXQFyvC6lVfkyeMNwwWGe9BBJg3XcPA6sPhaq4ka-YNbcXpYdACd56BDQ76Hjl-2ktIEKBgPJ-n7uHPsMJ22BsTt=w458-h640" width="458" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Αντρέας Κίμπερ γύρω στα 1935</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ανάμεσα σ’ αυτούς που πήγαν στο
μέτωπο και γυρίσανε, ήταν κι’ ένας Αντρέας Κίμπερ, αγρότης, ετών εικοσιέξι,
τότε. Αυτός ζούσε έκτοτε με τις αναμνήσεις του, είχε νοσταλγία, είχε φτιάξει
και σύλλογο βετεράνων στρατού του Ληχτενστάην. Και φόραγε την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στολή κι’ έβγαζε φωτογραφίες σαν καρνάβαλος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, φτιάχτηκε σιδηροδρομική
γραμμή, κι’ άρχισαν να έρχονται τουρίστες. Οπότε ο Αντρέας έγινε αξιοθέατο,
βγάλανε και καρτ ποστάλ και τις πουλάγανε. Ήτανε νιός και γέρασε, πέθανε το
1939 πλήρης ημερών, και συνέχισαν να κυκλοφοράνε οι καρτ ποστάλ, που είναι ο
Αντρέας με την στολή την επίσημη, και τη ντουφέκα και τα σέα του, και το
παράσημο που τούδωσε ο πρίγκηπας για τας υπερεσίας του στην πατρίδα, σένιος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Πιέτρο Πεντραντζίνι ξαναγύρισε στα
χωράφια του, στην γυναίκα του, στα παιδιά του, στο Μπόρμιο, καλά πήγε κι’ αυτός.
Παρασημοφορήθηκε με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">χρυσούν μετάλλιον
στρατιωτικής αξίας </i>που έπιασε τους αυστριακούς στην καντονιέρα,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές και
βγήκε πρώτος σε ψήφους, κι’ έγινε και γραμματέας της κοινότητας στο Μπόρμιο,
μέχρι που πέθανε στα 1903, εβδομηνταεφτά χρονών. Τούχουνε πλακέτα στο χωριό,
βαφτίσανε το μονοπάτι που ανέβηκε το βουνό με τ’ όνομά του, και είναι πολύ
περήφανοι, και μπράβο τους, ρησπέκτ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: center; text-indent: 21.25pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ο Γαριβάλδης, μετά από τον πόλεμο στα
Βόσγια με τους Πρώσσους, αποσύρθηκε σ’ ένα νησί κοντά στην Σαρδηνία, την
Καπρέρα, απέναντι από την Κορσική, που τόχε κληρονομιά. Ήταν μαζί με όλη την
φαμίλια του, είχε φτιάξει και σπίτι. Είχε περάσει κι’ ο Μπακούνιν κάποια στιγμή
από κει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Ξαναπαντρεύτηκε, έκανε κι’ άλλα τρία
παιδιά. Καλά, από τον θάνατο της Ανίτας και μετά είχε άπειρες περιπέτειες,
βαρόνισσες, κόμισσες, υπηρέτριες, μπανκιέρισσες, ιταλίδες και ξένες, να μην
μακρηγορώ, γιατί αν μπλέξουμε με τα ερωτικά του Γαριβάλδη δεν θα ξεμπερδέψουμε
ποτέ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πέθανε και θάφτηκε εκεί, έχει και το
άγαλμά του, να κοιτάει προς την Νίκαια. Και το άγαλμά του στην Νίκαια κοιτάει
την Ιταλία. Και κάθε πόλη στην Ιταλία έχει κι’ από έναν Γαριβάλδη, κι’ όλοι είναι
γυρισμένοι να κοιτάνε την Ρώμη. Και στην Ρώμη έχει έναν Γαριβάλδη πάνω στ’
άλογο νάναι σταματημένο εκεί, και γύρω γύρω Ρώμη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Αυτό του ξίνισε του Πάπα, και όταν
ήταν ο Μουσσολίνη στην Ιταλία του είπε να το ξηλώσει. Αλλά ο Μουσσολίνη δεν είχε τα νεφρά να τα βάλει με τον Γαριβάλδη. Και του λέει του Πάπα όχι μόνο
δεν θα το ξηλώσω, αλλά θα φέρω και την Ανίτα εδώ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Και την φέρανε από την Ραβέννα που
ήταν θαμμένη, νάναι δίπλα στον Γαριβάλδη. Και εγκαινίασε και το άγαλμα της Ανίτας
ο Μουσολίνη, να καλπάζει με το παιδί στην αγκαλιά. Και ήταν μαζεμένοι οι
φασισταρέοι και χαιρετάγανε με το κουλό απλωμένο, και έβγαλε και λόγο ο ντούτσε,
καλά και ντε η μητρότητα και η Ιταλία, και τα μαύρα πουκάμισα που είναι η συνέχεια
των κόκκινων, και τρίχες κατσαρές, τον κρεμάσαν ανάποδα μαζί με την αγαπητικιά, που δεν έφταιγε σε τίποτα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">Πάει, τέλειωσε ο Μουσσολίνη, μείναν
τα αγάλματα. Το ένα ακούνητο, να φυλάει τον τόπο από τα ζόμπια. Και τ’ άλλο
να καλπάζει σαν τον αέρα, με το βρέφος στην αγκαλιά.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="text-indent: 21.25pt;">Διότι είναι νόμος στους καλούς
αγαλματάδες, άμα το άλογο καλπάζει, παναπεί ο καβαλλάρης πέθανε στην μάχη. </span><span style="mso-spacerun: yes; text-indent: 21.25pt;"> </span><span style="mso-spacerun: yes; text-indent: 21.25pt;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhY5BYfJeqloSnnrRSlazIoEyRfuyUW1siSw4khnS23dAj3wfOViZIgu68Aae39_4WJeuQ9_1s9-8Mr_PAT7gymKhWW_fD6HS6gYEypByYcC6daoR9A4r-utPOOs1_GMg11jyz5K4DwTacPOhyC3a8PuWVWGw7NXjw78u-SGwjhvq5S9RjaA3g-zhaR=s2848" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2134" data-original-width="2848" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhY5BYfJeqloSnnrRSlazIoEyRfuyUW1siSw4khnS23dAj3wfOViZIgu68Aae39_4WJeuQ9_1s9-8Mr_PAT7gymKhWW_fD6HS6gYEypByYcC6daoR9A4r-utPOOs1_GMg11jyz5K4DwTacPOhyC3a8PuWVWGw7NXjw78u-SGwjhvq5S9RjaA3g-zhaR=w640-h480" width="640" /></a></span></span></span></div><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> ΟΎμνος των Κυνηγών των Άλπεων (του Γαριβάλδη.) </span></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: x-large;"></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 35.35pt 10pt 2cm; text-indent: 21.3pt;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=yuxSZioToMc"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">https://www.youtube.com/watch?v=yuxSZioToMc</span></span></a><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><b>Υποσημειώσεις</b><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.45pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 115%;">*Από το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">farrapos</span><span style="line-height: 115%;">, ζητιάνοι, κουρελήδες στα πορτογαλικά,
που ίδρυσαν την βραχύβια Δημοκρατία του Ρίο Γκράντε. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ragamuffin_War"><span style="line-height: 115%;">https://en.wikipedia.org/wiki/Ragamuffin_War</span></a><span style="line-height: 115%;"> <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.55pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 35.35pt 6pt 42.55pt; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></span></p><span style="font-size: medium;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-85295893879052176852021-12-29T16:01:00.006-08:002021-12-30T03:59:09.749-08:00I'm forever blowing bubbles <p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjN6yxe2DCucg7hshoaDnn63MUnbxuSguK4B92fcdNCOgoOaDkT2RwrKst3UG8s0Se8EC_HEgV2PzGhiYHISzPR6h1fc6OYjBr-WfKFFYsQjqWmCrkwh6-0qOWuBZQaVXgKPo413H2vlUgP-yIhMg-NDHnlZ3NlvDUeU5fzrD69YSRH3ButTuKHhMxd=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1644" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjN6yxe2DCucg7hshoaDnn63MUnbxuSguK4B92fcdNCOgoOaDkT2RwrKst3UG8s0Se8EC_HEgV2PzGhiYHISzPR6h1fc6OYjBr-WfKFFYsQjqWmCrkwh6-0qOWuBZQaVXgKPo413H2vlUgP-yIhMg-NDHnlZ3NlvDUeU5fzrD69YSRH3ButTuKHhMxd=w514-h640" width="514" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US;">Gerard
Dou, Still Life with a Boy Blowing Soap-bubbles, 1635-36</span></td></tr></tbody></table><br /> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">I'm
forever blowing bubbles,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Pretty
bubbles in the air.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">They
fly so high,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Nearly
reach the sky,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Then
like my dreams,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">They
fade and die.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Fortune's
always hiding,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">I've
looked everywhere,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">I'm
forever blowing bubbles,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Pretty
bubbles in the air.</span><span style="font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 262.25pt; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 4.0cm; margin-right: 63.7pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 10.0pt;">Τραγούδι του Μπροντγουέη, του 1919, σε μουσική
του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">John</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Kellette</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span style="font-size: 10.0pt;">και στίχους των</span>
<span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">James</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Kendis</span><span style="font-size: 10.0pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">James</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Brockman</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">and</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Nat</span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Vincent</span><span style="font-size: 10.0pt;">,
με το συλλογικό ψευδώνυμο Jaan Kenbrovin<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 163.05pt; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Ήτανε ένας ολλανδός και ζωγράφιζε,
παλιά, στα 1635. Ήτανε τότε της μόδας να ζωγραφίζουνε συμβολικώς, τι είναι ζωή,
τι είναι πλούτος, τι είναι νιάτα, τι είναι ηδονή, τι ομορφιά, τίποτα δεν είναι,
ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης, όλα ένας θάνατος είναι στο τέλος.
Έπιασε λοιπόν ο ολλανδός κι’ έφτιαξε ένα παιδάκι με ξανθά μπουκλάκια που έκανε
σαπουνόφουσκες, και τις κοίταγε που πλέχανε στον αέρα, κι’ εκεί που πλέχανε προς
τα πάνω, ζωγράφισε και μια νεκροκεφαλή! Περάσανε τα χρόνια, πάει πέθανε ο
ζωγράφος, τον θάψανε. Και να σας τον πω, δεν θα τον ξέρετε. Εκείνο τον καιρό
αντιγράφανε όλοι ο ένας τον άλλον, κι’ όλοι ζωγράφιζαν σαπουνόφουσκες και
νεκροκεφαλές.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Πέρναγε ο καιρός. Ήτανε τώρα ένας άλλος
ζωγράφος, εγγλέζος, ο Μιλαίη. Αυτός ήταν σε ένα παρεάκι, τους προραφαελίτες,
αλλά τους βαριόταν και λίγο, το στυλ τους να πούμε, μπούχτησε. Οπότε είδε τη
ζωγραφιά του ολλανδού, και λέει, για στάσου, δεν βάζω τον εγγονό μου να τον
ζωγραφίσω να κάνει σαπουνόφουσκες στον αέρα σ’ αυτό το στυλ το ολλανδικό; Γιατί
ο εγγονός του είχε επίσης μπουκλάκια ξανθά. Όπερ και εγένετο. Παρέλειψε βέβαια
τις νεκροκεφαλές και τις αηδίες του ολλανδού, δεν τις προτίμαγε άλλο ο κόσμος. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα ήταν κι’ ένας λόρδος, ο σερ
Γουίλιαμ Ίνγκραμ, αυτός ήταν εκδότης, έβγαζε ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Αγόρασε
λοιπόν την ζωγραφιά από τον Μιλαίη, ο οποίος δεν ήταν ακατάδεχτος με τις λίρες
Αγγλίας. Μάλιστα αγόρασε πακέτο και τα δικαιώματα, κι’ έβαλε τον εγγονό με τις
μπουρμπουλήθρες εξώφυλλο στο περιοδικό, έγχρωμο. Έγινε πάταγος, υπήρχαν κάποιοι
που βρίζανε τον ζωγράφο διότι θυσίασε τον εγγονό του στον βωμό του κέρδους,
αλλά γενικώς άρεσε πολύ η ζωγραφιά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Την είδε την ζωγραφιά ένας, Τόμας Μπάρατ
τον λέγανε. Αυτός ήτανε σώγαμπρος, δηλαδή γενικός διευθυντής στην επιχείρηση
του πεθερού του, που ήταν σαπωνοβιομήχανοι μεγάλοι, αυτή η οικογένεια. Αλλά
ήταν ο Μπάρατ αυτός διάλέμπαμέσα του, πρωτοπόρος της διαφημίσεως. Και αγοράζει
την ζωγραφιά από τον σερ Γουίλιαμ, και τα δικαιώματα μαζί, και βγάζει ρεκλάμα
τον εγγονό να κάνει σαπουνόφουσκες να διαφημίζει τα σαπούνια της επιχειρήσεως!
Ο σώγαμπρος απεδείχθη χρυσορυχείο δηλαδή, διότι η ρεκλάμα έκανε μεγάλη καριέρα,
μέχρι την δεκαετία του είκοσι την βάζανε στα περιοδικά τα εγγλέζικα, αφίσες, και
πουλάγανε σαπούνι. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"></p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimNBjxpuaNhjRz00oYyYAyxL_UbJXdw5QXQdMfQvuyG3AyaiL6JNDzEYPr2qR2jPy7piyb6KSoH9avn1O0l6R8m-nkI7c9RtnMXPMAucZlVhGQk72atEaYd2o09TL78ah4VdoFG34dWxaMLLmo1_WrDFykdVP8IyJ7EJNg-jd7etP-TW5FH0bCOKqD=s600" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="451" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEimNBjxpuaNhjRz00oYyYAyxL_UbJXdw5QXQdMfQvuyG3AyaiL6JNDzEYPr2qR2jPy7piyb6KSoH9avn1O0l6R8m-nkI7c9RtnMXPMAucZlVhGQk72atEaYd2o09TL78ah4VdoFG34dWxaMLLmo1_WrDFykdVP8IyJ7EJNg-jd7etP-TW5FH0bCOKqD=w482-h640" width="482" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span lang="EN-US" style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">Bubbles (Αρχικ</span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">ός</span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;"> </span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">τίτλος</span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;"> <span lang="EN-US">A Child's World.) </span></span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">Λάδι</span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;"> </span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">του</span><span lang="EN-US" style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">1886, </span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">του</span><span lang="EN-US" style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;"> Sir John Everett Millais. </span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;"> Εδώ, αναπαραγωγή σε αφίσσα της σαπωνοποιίας </span><span lang="EN-US" style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">P</span><span style="line-height: 18.4px; text-align: justify; text-indent: 28.4px;">eαrs που εξασφάλισε τα δικαιώματα</span></td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά μεγάλη καριέρα έκανε επίσης και ο
εγγονός με τις μπούκλες. Ο οποίος μεγάλωσε εντωμεταξύ, και μπήκε στο Βασιλικό
Ναυτικό, και ήτανε μάλιστα να μπαρκάρει αξωματικός με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κουήν Μαίρη</i>, το καταδρομικό, αλλά πήρε μπαλλάκι για στεριά
τελευταία στιγμή, στην υπηρεσία αποκρυπτογραφήσεων, μία μέρα πριν σαλπάρει το<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Κουήν Μαίρη </i>για την ναυμαχία της
Γιουτλάνδης. Πολύ βύσμα! Διότι το στείλανε άπατο οι γερμαναραίοι, το<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Κουήν Μαίρη,</i> μαζί με το πλήρωμα
συμπούρμπουλοι. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ματαιότης ματαιοτήτων,
όλα μπουρμπουλήθρες. Και την γλύτωσε ο εγγονός, και υπηρέτησε και στον Δεύτερο
Παγκόσμιο, στις μυστικές υπηρεσίες του Ναυτικού. Κι’ έφτασε στον βαθμό του
ναυάρχου, αν αγαπάτε! Ύστερα πολιτεύτηκε κιόλας. Κι’ έμεινε στην Ιστορία με το
παρατσούκλι του, ο Μπουρμπουλήθρας, από την ζωγραφιά του παππού του, τόσο μέγκλα
ήταν η ρεκλάμα.<o:p></o:p></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi4YhWuWx-KLn4QW96lVmRq6_cxh_8pW6PdMPtjR5BsA5VfaZeP00f5rb2N39owjipqUEuo_xNPueMpMt1obEwm1uR7ziwawU1oiFzTTOQ_nVjBnU7PpyvTMbmDFCWVHxT9bQ77-BkU-tykxFe-n-mYM2ZlqWmc3d7vLvXETFWAd-zmsoTwiKrXFPfd=s1200" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="894" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi4YhWuWx-KLn4QW96lVmRq6_cxh_8pW6PdMPtjR5BsA5VfaZeP00f5rb2N39owjipqUEuo_xNPueMpMt1obEwm1uR7ziwawU1oiFzTTOQ_nVjBnU7PpyvTMbmDFCWVHxT9bQ77-BkU-tykxFe-n-mYM2ZlqWmc3d7vLvXETFWAd-zmsoTwiKrXFPfd=w476-h640" width="476" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Ο Αντιναύαρχος William Milbourne James (1881–1973,) ο επονομαζόμενος</span><span style="line-height: 115%; text-indent: 21.3pt;"> <span lang="EN-US">Sir Bubbles, </span></span><span style="line-height: 115%; text-indent: 21.3pt;">από</span><span style="line-height: 115%; text-indent: 21.3pt;"> </span><span style="line-height: 115%; text-indent: 21.3pt;">τον</span><span style="line-height: 115%; text-indent: 21.3pt;"> <span lang="EN-US">Arthur
Douglas Wales-Smith</span></span></span></p></td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί στο Λονδίνο ήταν μία περιοχή που
την λένε Γουέστ Εντ. Φτώχεια, υποσιτισμός, ασθένειες, ντόκοι, εργοστάσια, μετανάστες,
παράγκες, οι πρώτες λαϊκές πολυκατοικίες. Είχε κι’ ένα ναυπηγείο εκεί πάνω στο
ποτάμι, που έφτιαχνε καράβια, κυρίως πολεμικά. Λοιπόν, ο διευθυντής του
ναυπηγείου λεγόταν Άρνολντ Χιλλ, και ήταν πολύ μυστήριο βαπόρι. Έμενε σ’ ένα
διαμερισματάκι, στην ίδια γειτονιά με τους εργάτες του. Και ήταν ο πρώτος που
εφάρμοσε το οχτάωρο, τον καιρό που στην βιομηχανία βαράγανε δεκάωρα και
δωδεκάωρα. Ήταν επίσης φυτοφάγος, πρόεδρος της Φυτοφαγικής Εταιρείας Λονδίνου,
που είχε και τον Γκάντι στην εκτελεστική επιτροπή, ο Γκάντι ήταν στο Λονδίνο
τότε. Έπαιζε και μπάλλα, ο Χιλλ, ερασιτεχνικώς, και στίβο επίσης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οπότε είπε να φτιάξει μία ομαδίτσα να παίζουν
οι εργάτες του ναυπηγείου. Αλλά η ομαδίτσα πήγαινε καλά, και ανέβαινε τις
κατηγορίες, μέχρι που μπήκε πρώτη εθνική. Οπότε ο Χιλλ την έκανε μετοχική
περιορισμένης ευθύνης, να πούμε, με μετοχές ν’ αγοράζουν οι υποστηρικταί και οι
οπαδοί. Και της άλλαξε όνομα, την βαφτίσαν Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ, από την
γειτονιά. Κι’ άλλαξε φανέλλες, φοράγανε βυσσινί με γαλάζια. Κι’ άλλαξε γήπεδο,
νοικιάσαν ένα πατατοχώραφο, το ισιώσανε, το βάφτισαν Μπόλειν Γκράουντ. Γιατί
εκεί κοντά ήταν λέει το σπίτι της Άννας Μπόλεϊν, που την καρατόμησε ο σύζυγός
της ο Μεγαλειότατος ο Ερρίκος ο όγδοος. Εκεί πήγαινε και την κορτάριζε. Αυτά
λέει η παράδοση, διότι αν ήταν αυτηνής το σπίτι δηλαδή, δεν υπάρχουν χαρτιά. Φτιάξαν
σιγά-σιγά κερκίδες, και αποδυτήρια. Που στην αρχή οι παίχται ντυνόντουσαν σε
μια ταβέρνα κειδίπλα και περνάγανε το δρόμο με τα σώβρακα να πάνε να αγωνιστούν.
Μία φορά, σ’ αυτή την ταβέρνα πήγε <span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US">
</span>Γκάντι, ήταν φίλοι με τον Χιλλ, και ήπιε μία
κρήμ σόδα με τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ, και συζητάγανε για μπάλλα και για
σοσιαλισμό. Διότι του άρεσε του Γκάντι η μπάλλα, κι’ ας σας φαίνεται περίεργο. Η
ταβέρνα είναι ακόμα εκεί, Μπόλεϊν Τάβερν λέγεται. Την έχουν βγάλει διατηρητέα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Το καρνάγιο μόνο φαλίρησε, στα 1911. Δεν
άντεξε τον ανταγωνισμό του βορρά, αυτοί ρουφάγανε το αίμα του εργάτη, κρατούσαν
το κόστος εργασίας χαμηλά, κάνανε καλύτερες προσφορές, άντε να τους κάνεις
ζάφτι. Πήγε ο Χιλλ στον Τσώρτσιλ που ήταν λόρδος του ναυαρχείου, να του δώσει
καμιά παραγγελία κι’ αυτουνού, κανά καταδρομικό ξερωγώ, εις μάτην. Κι’ ας
πηγαίνανε για πόλεμο και χτίζανε αβέρτα καράβια. Να επιβιώσει ναυπηγείο με
φιλοεργατική πολιτική και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φιλελεύθερη
κυβέρνηση, γίνεται; Δεν γίνεται. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά η ομάδα πήγαινε πρίμα, κράτησε και
το παλιό έμβλημα, που είχε δύο σταυρωτά σφυριά, αυτά που είχανε για να μπήγουν
τα πυρωμένα πιρτσίνια στις λαμαρίνες των πλοίων. Λόγω παραδόσεως, ξερωγώ. Και η
ομάδα την λέγανε χαϊδευτικώς <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Σφυριά</i>.
Και παίξανε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Σφυριά</i> και Τελικό
Κυπέλλου στο Γουέμπλεϊ το 1923, αν θέλετε να ξέρετε. Και παρ’ ολίγον να
κερδάγανε.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj_JuF2KE5fhysW6RhpeiNi2srQEAtsPRJ_ymhe2FvlcaGfcEWKl2KiuODAZQ-34JVUVTI7U1Hp64AAYjBBHaMv6ekRgiEXy9FhiCcBNLnIi6c0fUx_f6JwYR0wnw3KmJDL4o7FB8xF2VkyPmxsUWGr0TP9wwRXB27JIC0MM6N7WRkDT8xpZptjqmxR=s400" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="304" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj_JuF2KE5fhysW6RhpeiNi2srQEAtsPRJ_ymhe2FvlcaGfcEWKl2KiuODAZQ-34JVUVTI7U1Hp64AAYjBBHaMv6ekRgiEXy9FhiCcBNLnIi6c0fUx_f6JwYR0wnw3KmJDL4o7FB8xF2VkyPmxsUWGr0TP9wwRXB27JIC0MM6N7WRkDT8xpZptjqmxR=w486-h640" width="486" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Billy "Bubbles" Murray</td></tr></tbody></table><br /><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Εκείνα τα χρόνια είχε και ένα σχολείο
κοντά στο γήπεδο. Εκεί ήταν κι’ ένας μαθητής, ο Μπίλλη Μάραιη, που τον φωνάζαν
κι’ αυτόν Μπουρμπ<span lang="EN-US">o</span>υλήθρα. Ο λόγος ήταν διότι είχε
μπουκλίτσες κι’ έμοιαζε με τον άλλον, τον εγγονό του ζωγράφου στην διαφήμιση.
Αλλά ήταν πιο μορτάκος αυτός, όχι βουτυρόπαιδο σαν τον ναύαρχο. Και ο οποίος
έπαιζε μπάλλα στην σχολική ομάδα. Εντωμεταξύ, ο διευθυντής του σχολείου ήτανε
πολύ ποδοσφαιρόφιλος. Και για να εμψυχώσει τον Μπουρμπουλήθρα και την ομάδα του,
τραγούδαγε ένα τραγούδι της επιθεώρησης που είχε έρθει από την Αμερική, και
ήταν πολύ του συρμού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">Μπουρμπουλήθρες
κάνω πάντα<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">ωραίες
μπουρμπουλήθρες στον αέρα<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">πετάνε
ψηλά<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">φτάνουν
σχεδόν στον ουρανό<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">και
σαν τα όνειρά μου μετά<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">ξεθωριάζουν
και πεθαίνουν.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">Η
Τύχη πάντα μου κρύβεται<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">έψαξα
παντού.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">Μπουρμπουλήθρες
κάνω πάντα<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 6.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">ωραίες
μπουρμπουλήθρες στον αέρα…<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.45pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, ο εν λόγω διευθυντής ήταν
φίλος με τον βοηθό προπονητού της Γουέστ Χαμ, τον Τσάρλη Πέηντερ, και ήξερε και
αρκετούς παίχτες της. Οπότε του λέει δεν τον παίρνεις τον μικρό να τον
δοκιμάσεις; Και τον πήρε αυτός δοκιμαστικό. Έπαιξε ο Μπουρμπουλήθρας σε κάτι
φιλικά, του τραγούδαγε ο διευθυντής τις Μπουρμπουλήθρες, δεν ήθελε πολύ,
κόλλησε η κερκίδα κι’ άρχισε να τραγουδάει κι’ αυτή μαζί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Κι’ ήτανε η μελωδία τόσο πιασάρικη που
συνεχίζανε να την τραγουδάνε και χωρίς να παίζει ο Μπίλλη Μάραιη. Διότι ο
Μπουρμπουλήθρας δεν επέπρωτο να κάνει καριέρα στο ποδόσφαιρο. Χάθηκαν τα ίχνη
του, δεν ξέρουμε τι απέγινε και πως. Πάντως σε επίσημο αγώνα της Γουέστ Χαμ δεν
έπαιξε ποτέ. Μπουρμπουλήθρες, σαν τα όνειρα ξεθωριάζουν και πεθαίνουν…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Σφυριά</i>, τα πήρε ο διάολος και τα σήκωσε. Ο Χιλλ δεν ασχολιόταν
πια, ήθελε να κάνει κάτι με μια μηχανή αυτοκινήτου, αλλά δεν τα κατάφερε. Λίγα
χρόνια μετά, πέθανε. Από αρθρίτιδα. Και στην ομάδα έκανε κουμάντο ο προπονητής,
<span lang="EN-US">o</span> Σιντ Κινγκ, τριάντα χρόνια ήτανε στο τιμόνι, τον
είχαν κάνει και μέτοχο. Ο οποίος έπινε, τελευταίως είχε ξεφύγει, την προπόνηση
την είχε αναλάβει ο βοηθός, ο Τσάρλη Πέηντερ, που ήταν πολύ εντάξει, έμοιαζε
και του Χεμινγουαίη. Είχανε ωραία επίθεση, ωραία ανάπτυξη, είχανε φτιάξει πάσινγκ
γκέημ πριν εφευρεθεί το πάσινγκ γκέημ. Αλλά στην άμυνα είχανε θέματα. Διότι ο Κινγκ
δεν έπαιρνε νέους παίχτες. Υπήρχαν υπόνοιες πως διοχέτευε τα λεφτά στην τσέπη
του. Οπότε το 1931 <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Σφυριά</i> ξαναπέσανε
στην βήτα εθνική. Ο Κινγκ παραφρόνησε εντελώς ένεκα του γεγονότος και της
μπέβας, και σε μία συνεδρίαση της διοικούσης επιτροπής μπήκε μέσα τύφλα, τους
έβρισε. Όπου τι να κάνουνε αυτοί, υπάρχουν και όρια, του κόψανε ένα μικρό
επίδομα λόγω δοκίμου και μακροχρόνου υπηρεσίας, και τον απολύσανε. Και αυτός
στην βουρλισία του έπιασε και έφκιαξε ένα κοκτέηλ τζην, ουίσκη, ξερωγώ τι
έβαλε, μαζί με βιτριόλι, και τόπιε, και πάει πέθανε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Ανέλαβε ο Τσάρλη Πέηντερ. Αλλά η
κατάσταση δεν άλλαξε. Πάντως ο κόσμος φόραγε την κουστουμιά την καλή και
συνέρρεε στο γήπεδο. Όπως οι άλλοι στο θέατρο, να πούμε. Και οπωσδήποτε καπέλο,
άλλοι ρεπούμπλικα, οι περισσότεροι τραγιάσκα, πιο του λαού. Κορδέλλες,
κονκάρδες, κασκώλ, ροκάνες, μπάντες, ενθουσιασμός, φαντασμαγορία, μπουρμπουλήθρες…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyE6qquTXIozFY8qwYwF1_4PmMVme41yeeRWwem1vIsH7cxtTfUFhW77bE_bEyfxOf6gYotY7Uvl29An70rRkxorf34kbUhpXYfDy49pXP2xX28RNp9OibN8Ih-R--8Y7sUFHDqVA4mk7s5LrYAYy0dInnpdBZYAXCLt7rdWEP7qTwGVnLBGdS_r_G=s1379" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1341" data-original-width="1379" height="622" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyE6qquTXIozFY8qwYwF1_4PmMVme41yeeRWwem1vIsH7cxtTfUFhW77bE_bEyfxOf6gYotY7Uvl29An70rRkxorf34kbUhpXYfDy49pXP2xX28RNp9OibN8Ih-R--8Y7sUFHDqVA4mk7s5LrYAYy0dInnpdBZYAXCLt7rdWEP7qTwGVnLBGdS_r_G=w640-h622" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjai1YGSMMUE14h3a9UTMsf186uwbJREUb13OnLRfQvu2s9aT2pzkJth50kVEMjL0Xfc7UFYNIqnPgbO5QXOTv8nWM4o_1VH0SExdZ-HslOcC_JZVAcVGCs_hftIE9v_12CkJqumu44VrKeq5q4TC7Cxb28yqkpZcXVxMArJHTx9XWiuEFIYHHktnft=s896" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="896" data-original-width="650" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjai1YGSMMUE14h3a9UTMsf186uwbJREUb13OnLRfQvu2s9aT2pzkJth50kVEMjL0Xfc7UFYNIqnPgbO5QXOTv8nWM4o_1VH0SExdZ-HslOcC_JZVAcVGCs_hftIE9v_12CkJqumu44VrKeq5q4TC7Cxb28yqkpZcXVxMArJHTx9XWiuEFIYHHktnft=w464-h640" width="464" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfiNh0y99o6rlhikzPwRyGzIlCHzSlrl0U-tsHYAwukXcShzCMrKx2eNKogHko-ZO36UpJfinULtpIMvJ1mu5iDMba4MkLFiWGrwS_qm-3Jf_5ODu4h_8PngI5Ae06djeWLtR8OqUfV2nV5ubscL3VbJZLhx4ni_kZAR7PHhmvz2jga9XsZSq6O7Wu=s962" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="690" data-original-width="962" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfiNh0y99o6rlhikzPwRyGzIlCHzSlrl0U-tsHYAwukXcShzCMrKx2eNKogHko-ZO36UpJfinULtpIMvJ1mu5iDMba4MkLFiWGrwS_qm-3Jf_5ODu4h_8PngI5Ae06djeWLtR8OqUfV2nV5ubscL3VbJZLhx4ni_kZAR7PHhmvz2jga9XsZSq6O7Wu=w640-h460" width="640" /></a></div><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiWyiQlXA8hZYTwvZtasAJHtgKfGlI500KjQkt9P5B23byt5DfU6WeEuw1cRU5mo5bGimNjFOdCVDvgPOz0Wl172sqhWWUQQyPrwMve8bcGGUtYeT6HDcpMmeVpePi_idCt3_Kdb_j0RxwoNBvpXJdKldPPfyaEsp2KeQmBONQSlO9kR3ihSpjX6Syp=s1000" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="1000" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiWyiQlXA8hZYTwvZtasAJHtgKfGlI500KjQkt9P5B23byt5DfU6WeEuw1cRU5mo5bGimNjFOdCVDvgPOz0Wl172sqhWWUQQyPrwMve8bcGGUtYeT6HDcpMmeVpePi_idCt3_Kdb_j0RxwoNBvpXJdKldPPfyaEsp2KeQmBONQSlO9kR3ihSpjX6Syp=w640-h476" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μπόλεϊν, δεκαετία του 30</td></tr></tbody></table><br /><p></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Έρχονται τώρα οι άλλοι και σου λένε
άλλα, δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. Όχι αγαπητέ, τις Μπουρμπουλήθρες τις είπανε
στο Μπόλεϊν Γκράουντ μόνο από τον Πόλεμο και μετά. Δηλαδή βαράγαν οι σειρήνες,
έτρεχε ο κόσμος να κρυφτεί στα υπόγεια, κι’ εκεί τραγουδάγαν τις
Μπουρμπουλήθρες να πάρουν θάρρος, που τους είχαν κοπεί τα ήπατα από τους βομβαρδισμούς
του Χίτλερ. Σταμάταγαν οι σειρήνες, μαζεύονταν στο γήπεδο να δουν την ομάδα να
παίζει. Λειψή, διότι οι μισοί είχαν φύγει φαντάροι. Σε λειψό πρωτάθλημα, τοπικό,
οι επίσημες διοργανώσεις είχαν διακοπεί λόγω του πολέμου. Και ξανατραγουδάγαν
τις Μπουρμπουλήθρες, να πάρουν θάρρος οι παίχται. Και οι οπαδοί να κάνουνε
κουράγιο, αν είναι να τους σκάσουν τίποτα μπόμπες στο κεφάλι, ας το πάρει ο
διάολος κι’ αυτό. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhbZGLVWS33sHuFYZ5vFnuClNbnS64zYaYdaKkMimEeIv1gEl_CY8aLBz8B6Ouebig6iCreBbKaZlhteBWHjTRcwT41CTAwLeh5qPJHhzTvvXYbinLaTsZBFrdy_h0p0WtnZIkW7ijOL9K8Z0AKWfO_ELa33y8hUusmmrvjthHnuq-wA2toyVLP5PNu=s1000" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="689" data-original-width="1000" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhbZGLVWS33sHuFYZ5vFnuClNbnS64zYaYdaKkMimEeIv1gEl_CY8aLBz8B6Ouebig6iCreBbKaZlhteBWHjTRcwT41CTAwLeh5qPJHhzTvvXYbinLaTsZBFrdy_h0p0WtnZIkW7ijOL9K8Z0AKWfO_ELa33y8hUusmmrvjthHnuq-wA2toyVLP5PNu=w640-h440" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα τσικό στο Μπόλεϊν, γύρω στα 1930.</td></tr></tbody></table></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Το Γουέστ Χαμ μαρτύρησε κείνα τα χρόνια,
κι’ όλο το Δυτικό Λονδίνο το ρημάξανε. Διότι τι θα χτυπήσουν οι γερμανοί; Τους
ντόκους, τα πλοία, τις εγκαταστάσεις, τις αποθήκες, την βαριά βιομηχανία, τις
πυκνοκατοικημένες περιοχές με τους εργάτες. Το 1945 έπεσε μία ιπτάμενη βόμβα
ακριβώς στο σημείο του κόρνερ, το διέλυσε το γήπεδο. Μετά, τα εντός τα παίζανε
όπου βρίσκανε.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj5FpTBCVK8qqIZC-JvWSbhWD89dTR1K9yCN7pP3ruZbidQXN5CnsRls-K-LBoRVqRuo4GsPmaLB3AaEwCsZ2nZr6MCrnRLoE8R--2RWY5PCKpL2PXLmk-eRT11eFEoJOD-_--oVUd1Q09JsQ9dCGRyGVhbl_kGXfF_vOIlx2mqdMMc0N0x2Q0a5MVE=s479" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="306" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj5FpTBCVK8qqIZC-JvWSbhWD89dTR1K9yCN7pP3ruZbidQXN5CnsRls-K-LBoRVqRuo4GsPmaLB3AaEwCsZ2nZr6MCrnRLoE8R--2RWY5PCKpL2PXLmk-eRT11eFEoJOD-_--oVUd1Q09JsQ9dCGRyGVhbl_kGXfF_vOIlx2mqdMMc0N0x2Q0a5MVE=w408-h640" width="408" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vera Lynn</td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Η Βέρα Λύν ήταν η Βέμπω της Αγγλίας. Σ’
όλο τον πόλεμο τραγούδαγε για τους φαντάρους, τους ναύτες, τους αεροπόρους, μέχρι
την Μπούρμα πήγε και τραγούδησε. <span lang="EN-US">To</span><span lang="EN-US"> </span>έργο του Κιούμπρικ που λέει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πεντάγωνο καλεί Μόσχα </i>το έχετε δει; Είναι αυτή που τραγουδάει στο
τέλος που σκάνε τα πυρηνικά. Ε, αυτή ήταν βαμμένη βυσσινί και γαλάζιο, Γουέστ
Χαμ έως μυελού οστών, γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί παραδίπλα. Και όταν τέλειωσε
ο πόλεμος και το διορθώσανε, τραγούδησε τις Μπουρμπουλήθρες μέσα στο Μπόλεϊν
Γκράουντ, το 1947. Χαμός. Πέθανε 101 χρονών πέρυσι, και την θάψαν με
στρατιωτικές τιμές. Τέτοια φίρμα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Η περιοχή όλη γης μαδιάμ εκείνα τα
χρόνια. Είχανε βάλει και κάτι τολ να στεγάσουνε τους άστεγους. Μέναν ανθρώποι
εκεί μέχρι την δεκαετία του εξήντα. Πάντως η ανάπτυξις άργησε αλλά ήρθε. Το
Δυτικό Λονδίνο βγήκε τελικώς από την εποχή του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Γύρισε ο
τροχός, και ο πτωχός είναι γνωστόν τι έκανε. Κύπελλο το 1964, Κύπελλο το 1972,
Κύπελλο το 1980. Και Κύπελλο Κυπελούχων 1965.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgiiI4P3Yoed9llv0OyFTyixrmGPMUcLXGDbJWFqUAQo-v_m6-Y__q6Qxjy9JG8eTg6WfwhBlawGG09j95P9LBFE1waqeBJAta9re3dl6JJQY7GUOqUeTXWx9LvSFkjKuBzZ640W2qJ-x-z80QtMG-707B8I7XW1U-rVAntUkG9k1nySp1fQPZYh4W_=s271" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="271" height="439" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgiiI4P3Yoed9llv0OyFTyixrmGPMUcLXGDbJWFqUAQo-v_m6-Y__q6Qxjy9JG8eTg6WfwhBlawGG09j95P9LBFE1waqeBJAta9re3dl6JJQY7GUOqUeTXWx9LvSFkjKuBzZ640W2qJ-x-z80QtMG-707B8I7XW1U-rVAntUkG9k1nySp1fQPZYh4W_=w640-h439" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νεόδμητα πλάι στο γήπεδο, 1972</td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"> Πρωτάθλημα μηδέν. Και τέρμα τα
δίδραχμα, αυτά είναι τα τρόπαια των Σφυριών μέχρις σήμερον. Εν πάση περιπτώσει,
δεν κάνουν οι τίτλοι την ομάδα, η ομάδα κάνει τους τίτλους. Η σπουδαιότερη
διάκριση της Γουέστ Χαμ είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Διότι η Εθνική
Αγγλίας ήταν ο Μουρ, ο Πήτερς, και ο Χαρστ, τα παιδιά της Γουέστ Χαμ, αυτοί
πήρανε τον τελικό από τους γερμαναραίους. Στο Γουέμπλεϊ μέσα αυτό. Τι θα πει
δεν πέρασε η μπάλα τη γραμμή, και ο λάισμαν ήταν κουμουνιστής, και τι έδειξε η
ψηφιακή τεχνολογία, και μας τα λέτε αυτά πενήντα χρόνια μετά, και
μπουρμπουλήθρες! </span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjf7mjFLkY3XpR_T7iS-GnIg1-kZPIsGcM39rNzdkgMrzYbSV-ortRYoepdWLlAajr9kA6jdzvgdBsDa7s8DogVkEkjd9dvIKKomiYzqH6bnUt2PiajtPbYn2Wwf2ZTcLRNJuNB5TyOgk3eY6Srbas9OnXjJqRLk_c4vR1nQcxqTLjIJfZkNpxL1XO2=s225" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjf7mjFLkY3XpR_T7iS-GnIg1-kZPIsGcM39rNzdkgMrzYbSV-ortRYoepdWLlAajr9kA6jdzvgdBsDa7s8DogVkEkjd9dvIKKomiYzqH6bnUt2PiajtPbYn2Wwf2ZTcLRNJuNB5TyOgk3eY6Srbas9OnXjJqRLk_c4vR1nQcxqTLjIJfZkNpxL1XO2=w640-h640" width="640" /></a></td></tr></tbody></table></span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 35.45pt 0.0001pt 2cm; text-align: justify; text-indent: 21.25pt;"><br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πήτερς, Χαρστ, Μούρ, και Ρέη Γουίλσον της Έβερτον. Πιο δεξιά, Τζωρτζ Κοέν της Φούλαμ και Τζάκι Τσάρλτον της Ληντς.</td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: 13.3333px; text-indent: 28.3333px;"> </span><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Τους φτιάξανε και άγαλμα, η ομάδα μαζί
με τας δημοτικάς αρχάς. Έξω από την ταβέρνα της Μπόλεϊν της καρατομημένης. Οι
πρωταθληταί πανηγυρίζουν. Το έργο δείχνει τους τρεις της Γουέστ Χαμ στον Τελικό
του Γουέμπλεϊ, κι’ ακόμα έναν, της Έβερτον, αυτός βρέθηκε να σηκώνει τον Μπόμπι
στην πλάτη του, δεν γινόταν να μην τον βάλουν στο άγαλμα. Γιατί ήταν και στην
φωτογραφία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Στην βαθμολογία, σταθερά στη μέση της Πρέμιερ
τα τελευταία χρόνια. Άμα κατέβεις παρακάτω, φλερτάρεις τον υποβιβασμό. Κι’ αν ανέβεις,
είναι μαθηματικώς βέβαιον πως θα σκάσεις ως την σαπουνόφουσκα της ζωγραφιάς.
Γιατί αν δεν σκάσεις, αν μείνεις αιωνίως στην κορυφή, κάτι ανώμαλο συμβαίνει μ’
εσένα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Στις 16 Μαΐου 1999 συνεννοηθήκανε 23.680
κόσμος μέσα στο Μπόλεϊν και γεμίσανε τον αέρα σαπουνόφουσκες! Το έγραψε το
Γκίνες, το μεγαλύτερο πλήθος που έκανε συντονισμένα σαπουνόφουσκες ποτέ. Η
ματαιότητα αγκαλιάζει την Αθανασία! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Το 2001 αναβαθμίσανε το γήπεδο. Βάλανε
στη φάτσα δύο παπαριές σαν πύργους. Να θυμίζουνε λέει το σπίτι της Άννας
Μπόλειν που ήταν εκεί δίπλα. Που το σπίτι της Άννας Μπόλεϊν το είχανε γκρεμίσει
το 1955. Που δεν θύμιζε το σπίτι της Άννας Μπόλεϊν με τίποτα, θύμιζε την
Ντίσνεϊλαντ. Τέτοια κιτσιά δεν ξανάγινε στην παγκόσμια Ιστορία του ποδοσφαίρου,
δίπλα του η Φιλαδέλφεια είναι Παρθενώνας δηλαδή. Αλλά δεν πειράζει.
Μπουρμπουλήθρες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Μαζευόταν ο κόσμος πριν από το μάτς,
έπινε τις μπύρες του στην παρακείμενη Μπόλεϊν Τάβερν, έτρωγε φισεντσίπς και
τσηζμπέργκερ, και κάτι παμπ παραδίπλα, και πήγαινε μετά να δει το ματς, να
τραγουδήσει τις Μπουρμπουλήθρες, να πέσει σε έκσταση, να ερωτευτεί τον Ντι
Κάνιο και τον Τέβες, ξερωγώ. Ωραία περνάγανε. Αλλά δεν τους άρεσε, των
διοικούντων, και αποφασίσανε να μετακινήσουν την έδρα της ομάδος λίγο πάρα
πέρα, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. Που δεν ήξερε τι να το κάνει ο Μπόρις
μετά τους Αγώνες να το κάνει απόσβεση. Το πήρε η Γουέστ Χαμ. Μεγαλύτερη
χωρητικότητα, πάρκινγκ, ανέσεις, εκτός οικισμού. Στο ντέρμπι με την Μίλγουωλ να
σφάζονται τα παιδιά με την ησυχία τους, να μην ενοχλούν. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Να είσαι οπαδός είναι σαν να ανεβαίνεις
στο τραινάκι του λουναπάρκ. Σε τραβάει μέχρι την κορυφή της κούρμπας. Εκεί
μετεωρίζεσαι για λίγο, ίσα να δεις τον κόσμο από ψηλά, να ζήσεις την θέωση για μια
στιγμή. Μετά βουτάς στο χάος, σε καταπίνει ο ίλιγγος, κι’ ένας λίγος θάνατος
καραγκιόζης. Τσιρίζουνε όλοι, και γελάνε στα μούτρα ενός Χάρου γελοίου,
απίθανου, ασθενικού. Οι οπαδοί φτιάχνουν σαπουνόφουσκες από ψευδαισθήσεις
θριάμβου με καρικατούρες καταστροφής. Μόνο που μέσα στο Μπόλεϊν έχουν συνείδηση
της αυτοεξαπάτησης. Και αυτήν την συνείδηση, την εξομολογούνται τραγουδιστά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Τελευταίος ασπασμός στο ματς με την
Γιουνάιτεντ, στις 10 Μαΐου 2016. Κέρδισαν οι γηπεδούχοι 3-2. Με το σφύριγμα, οι
τελευταίες Μπουρμπουλήθρες στο Μπόλεϊν Γκράουντ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Μετά το γκρέμισαν, το αξιοποίησαν
πολυκατοικίες. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Βλέπω το βίντεο και μούρχεται να δακρύσω.
Διότι σκέφτομαι πως αν δεν ήταν αυτός που έγραψε τις Μπουρμπουλήθρες, ο
Κενμπρόβιν, ο οποίος ήταν τρεις στιχουργοί συγχρόνως, και ο συνθέτης που έβαλε
την μουζική, ο Κελέτ, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ο Μπίλλη Μάρεη
που δεν έπαιξε ποτέ επισήμως στην ομάδα, και ο Τσάρλη Πέηντερ ο προπονητής που
τον έβαλε να τον δοκιμάσει, και η Βέρα Λυν η φίρμα του Πολέμου, και ο καριόλης
ο Χίτλερ που βομβάρδισε το Λονδίνο, και πιο πριν ο ζωγράφος ο Μιλαίη, ο οποίος
πούλησε την ζωγραφιά με τον εγγονό του τον ναύαρχο στον σερ Γουίλιαμ τον
εκδότη, που κι’ αυτός τον πούλησε στον σώγαμπρο με τα σαπούνια και το
διαφημιστικό δαιμόνιο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ο Χιλλ ο
χορτοφάγος, και το ναυπηγείο, και οι εργάτες με τα σφυριά τους, οι παίχτες και οι
οπαδοί της Γουέστ Χαμ, ακόμα κι’ εκείνος ο ολλανδός ζωγράφος στην αρχή-αρχή, που
ζωγράφησε ένα πιτσιρίκι να κάνει σαπουνόφουσκες το 1635, και ο Μπόμπι Μουρ ο αρχηγός, και
o Τζεφ Χαρστ το δοκάρι κι' έξω που μέτρησε, και ο Μάρτιν Πήτερς το δεύτερο γκολ, αν δεν ήταν όλοι εκείνοι, θέλω να πω, τι θα
τραγουδάγανε τώρα αυτοί εδώ; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Τίποτα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipf2hMgvLTesWIx2ZRdosIXDWJIJbDHrY2DwtuWcgJhhjihPAV8QpxtLi1roiEhn2czwMqSJ6VOjGzwdjoXpTaeQ7fSxyNL0NRox_uGNuvwz4FXAQxffZrtKss_f4Qlp2cccDfkUHDv-Jk0fH8X3YUAwRZypRCcyTIdnF27goCm5eRnPI_h-C4-1fW=s700" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="700" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipf2hMgvLTesWIx2ZRdosIXDWJIJbDHrY2DwtuWcgJhhjihPAV8QpxtLi1roiEhn2czwMqSJ6VOjGzwdjoXpTaeQ7fSxyNL0NRox_uGNuvwz4FXAQxffZrtKss_f4Qlp2cccDfkUHDv-Jk0fH8X3YUAwRZypRCcyTIdnF27goCm5eRnPI_h-C4-1fW=w640-h384" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι οπαδοί, το άγαλμα, και η ταβέρνα της Μπόλειν με τα κόκκινα τούβλα</td></tr></tbody></table><br /><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Σημειώσεις<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Τελευταίο I'm Forever Blowing Bubbles, στο
<span lang="EN-US">Boleyn</span> πριν γκρεμιστεί, στις 10 Μαΐου 2016.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Sw1Sx8KCM88"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">https</span>://<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">www</span>.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">youtube</span>.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">com</span>/<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">watch</span>?<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">v</span>=<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Sw</span>1<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Sx</span>8<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">KCM</span>88</a> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η
Βέρα Λυνν τραγουδάει <span lang="EN-US">I</span>'<span lang="EN-US">m</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Forever</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Blowing</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">Bubbles</span>, ολόκληρο.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><span lang="EN-US"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=UQ97jkVnX0A">https://www.youtube.com/watch?v=UQ97jkVnX0A</a>
</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Μία εκτέλεση του 1919. Κρατάει 102
χρόνια το σουξεδάκι, και συνεχίζει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=dNV6wCQfcoA">https://www.youtube.com/watch?v=dNV6wCQfcoA</a>
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Το <span lang="EN-US">Boleyn</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Ground</span><span lang="EN-US">
</span>συχνά αναφέρεται και ως <span lang="EN-US">Upton</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Park</span>.
Ήταν το όνομα της περιοχής, μεταξύ West Ham και East Ham. Πήρε το όνομά της
όταν χτίστηκε, στα τέλη του 19<sup>ου</sup> αιώνα. Δεν υπήρχε ποτέ πάρκο εκεί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;">Το γκολ του Τζεφ Χαρστ που έκρινε τον Τελικό
Αγγλίας-Γερμανίας του 1966 κατακυρώθηκε εσφαλμένα, από λάθος του επόπτη, ή μπορεί
και επίτηδες. Η ψηφιακή ανάλυση του φιλμ έδωσε τέλος στις συζητήσεις για την εγκυρότητα
του γκολ. Όχι όμως για την πρόθεση του επόπτη. Τι ακριβώς έγινε, εδώ: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 2.0cm; margin-right: 35.35pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=ROn1Z22T9fo">https://www.youtube.com/watch?v=ROn1Z22T9fo</a>
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-right: 35.35pt; text-align: justify;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-51829893599767803142021-09-17T09:35:00.003-07:002023-11-20T15:38:00.185-08:00Ο Μίκης, ο Χρόνης Μίσσιος, και τα παϊδάκια.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinJLDEmEZZ9BGVc6bVh4OPF9XqfEOYxAnxfW8JGaHI7rqplaPEkr-wzIlh7YvJpdJdfnF4IbhLo6vMc5Ap6RDW-BNJbJk-68iBea-azTSu9YrTQTGXU-NGg2J_NggmvTqlHtBxJ5siZEo/s852/lambrak5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="837" data-original-width="852" height="628" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinJLDEmEZZ9BGVc6bVh4OPF9XqfEOYxAnxfW8JGaHI7rqplaPEkr-wzIlh7YvJpdJdfnF4IbhLo6vMc5Ap6RDW-BNJbJk-68iBea-azTSu9YrTQTGXU-NGg2J_NggmvTqlHtBxJ5siZEo/w640-h628/lambrak5.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 39.15pt 0cm 36pt; text-align: justify; text-indent: 30pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τον
Χρόνη Μίσσιο τον γνώρισα μια βραδιά που φάγαμε μαζί παϊδάκια σε μια ταβέρνα στο
Καπανδρίτι. Ήταν χειμώνας, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80. Περάσαμε πολύ
ωραία, και η συζήτηση εξαιρετική, για τα επίκαιρα, για τα παλιότερα, όλα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Λέγαμε για τον
Σαββόπουλο. Εγώ, εκείνο τον καιρό, τα Τραπεζάκια Έξω τα θεωρούσα ως έκφραση
μιας νέας ελληνικότητας, της οποίας η Ορθοδοξία ήταν ένα έξτρα αξεσουάρ, αν
ήθελες την έπαιρνες μαζί με τον υπόλοιπο δίσκο, αν δεν ήθελες πάλι, δεν την
έπαιρνες, κι' αν ο Σαββόπουλος ήθελε τελοσπάντων να τα γυρίσει και να
θρησκέψει, δικός του ήταν λογαριασμός. Γιατί, στο φινάλε και ο Μίκης δεν ήταν
κωλοτούμπας; Που κατέβηκε με το Εσωτερικό, είδε που δεν περπατάει, και κατέβηκε
με το Εξωτερικό να βγει βουλευτής;* <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Να τι μου είπε, ο
Μίσσιος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Άκου, εγώ τους ξέρω
και τους δύο, ήμουνα γραμματέας στους Λαμπράκηδες της Θεσσαλονίκης, τον ένα τον
είχα καθοδηγούμενο, και τον άλλο καθοδηγητή, ήταν πρόεδρος της οργάνωσης. Και
θα σου πω ένα πράμα, ο ένας υπολογίζει κάθε του κίνηση όπως τον βολεύει και με
κάθε λεπτομέρεια, ένας οπορτουνιστής είναι, αλλά ο άλλος δεν μπορείς να τον
κρατήσεις κακία, αυτά που λέει τα πιστεύει, όσο αλλοπρόσαλλα κι' αν είναι.
Διότι είναι τρελλός. Ο Μίκης, για να καταλάβεις, δεν συνειδητοποιεί τις
συνέπειες του τι κάνει και τι λέει. Και δεν έχει καμία απολύτως συναίσθηση του
κινδύνου. Άλλο να φοβάσαι, και παρ' όλα αυτά να τραβάς μπροστά, αυτό είναι
φυσιολογικό. Κι' άλλο πράμα να τραβάς μπροστά γιατί πιστεύεις πως απλώς ο
κίνδυνος είναι ανύπαρκτος. Τέτοιο είδος ανθρώπου, δεν έχω γνωρίσει άλλον.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Θα σου πω μιαν
ιστορία. Ήταν τότε που είχαν δολοφονήσει τον Λαμπράκη. Κι' ήρθε ο Μίκης στην
Θεσσαλονίκη να μιλήσει. Εμείς, ζούσαμε απάνω μέσα στην πιο μαύρη τρομοκρατία,
να φανταστείς δεν τολμούσαμε να βγούμε μόνοι μας στον δρόμο μη μας σακατέψουνε,
πάντα πηγαίναμε τρεις-τρεις, ή και περισσότεροι. Έφερα λοιπόν πέντε παλληκάρια
από τους οικοδόμους να τον φυλάνε, κάτι θηρία ανήμερα, δύο μέτρα ο καθένας. Να
φυλάνε τον Μίκη. Τον πάμε στο ξενοδοχείο, και καθόμασταν μπάστακες. Νάσου
λοιπόν ο Μίκης, κάνει ένα ντους, ξυρίζεται, σενιάρεται, με ζώνουν εμένα τα
φίδια...<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Μίκη, για που τόβαλες;
του λέω. Άρχισε να τα μασάει αυτός, και τι, λογαριασμό θα σου δώσω, όπου
γουστάρω πάω, νταντά μου είσαι, τέτοια. Μίκη, δεν πρόκειται να πας πουθενά, του
ξαναλέω. Εδώ δεν είναι Αθήνα, εδώ είναι ζόρικα τα πράματα, δεν μπορείς να
βγαίνεις μόνος σου νυχτιάτικα και να μην ξέρουμε που πας. Τίποτα, αυτός. Θα πάω.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Με τα πολλά, το σκάει
το παραμύθι. Του είχε τηλεφωνήσει μια κοπέλα, άγνωστη, δεν την είχε ξαναδεί,
και τούχε κλείσει ραντεβού, τράβα γύρευε που έμαθε σε ποιό ξενοδοχείο ήταν ο
Μίκης. Αδύνατο, του λέω, αυτοί εδώ μπορεί να σούχουν στήσει παγίδα, να σε
σκοτώσουν, να σε μπλέξουν με καμιάν ανήλικη, να σε πάρουν φωτογραφίες, ό, τι
μπορεί να βάλει ο νους σου. Αμετάπειστος, αυτός. Και τι σε βάλαν, δερβέναγα
στον πούτσο μου; Έτσι μούλεγε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Με τα πολλά
συμβιβαστήκαμε, να πάμε όλοι μαζί, ο Μίκης, εγώ και τρία θηρία από τους
Λαμπράκηδες οικοδόμων. Μια και δυό, μπαίνουμε στον βάτραχο -είχε μία Σιτροέν
βάτραχο τότε- ο Μίκης στο τιμόνι, δίπλα εγώ, τα τρία θηρία στριμωγμένοι πίσω. Και
τραβάμε για την Όλγας. Τότε εκεί πέρα ήταν ερημιά, κατεβαίναν λύκοι, δεν είχαν
μπαζώσει ακόμα την παραλία. Φτάνουμε λοιπόν προς τη Μαρτίου κάπου, ήταν μία
έπαυλη εκεί, θεοσκότεινη, σα Χίτσκοκ. Κατεβαίνουν τα νταμάρια, χτυπάνε το
κουδούνι, ανοίγει μία κοπελίτσα, ένα κανονικό κορίτσι, τίποτα ύποπτο ή παράξενο
ή μυστηριώδες. Μια ξαδέρφη της ήταν στους Λαμπράκηδες και της είπε για το
ξενοδοχείο. Μπαίνουν αυτοί στην έπαυλη, κάνουν μια γύρα, καθαρή η έπαυλη. Γυρνάνε
πίσω, πάει ο Μίκης στο σπίτι, οι άλλοι καθήσαμε στο αυτοκίνητο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Δεν προλάβαμε να
κάνουμε τσιγάρο, και νάσου ο Μίκης, βγαίνει, γυρνάει πίσω. Τσιμουδιά εμείς,
βάζει μπροστά, φεύγουμε. Τι έγινε, ρε Μίκη; τον ρωτάω με τα πολλά. Οπότε
γίνεται αυτός πυρ και μανία, άει σιχτίρ, λέει, μπορώ να γαμήσω με τρεις μαντράχαλους
να μου κρατάν φανάρι απόξω από την πόρτα; Αλλά μάλλον έφυγε γιατί η κοπέλα δεν
ήταν ακριβώς αυτό που περίμενε. Αυτό είναι το πιο πιθανό. Και τάβαλε μαζί μας. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Γι’ αυτό σου λέω, από
άνθρωπο που δεν φοβάται θάνατο, τι να του καταλογίσεις. Μίκης είναι, ό,τι θέλει
κάνει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αυτά μου είπε, αυτά σας
λέω. Και τα θυμήθηκα αυτά πολλές φορές από τότε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τα παϊδάκια, η ρετσίνα,
καταπληκτικά.</span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">*Τότε δεν είχε πάει
ακόμα με τον Μητσοτάκη.</span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η μουζική: Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου. Σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, με την Μαίρη Λίντα. </span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=WYy3PKzgaVI "><span style="font-size: x-large;">https://www.youtube.com/watch?v=WYy3PKzgaVI </span></a><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-55139999064066633232021-05-04T00:24:00.003-07:002021-05-05T03:40:26.806-07:00Mέρες Απελευθέρωσης<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ3ZqlF0pdtZ370a6NB5mw2r6quvN4yteXg4CGCxbAdy-KMNdUws61vWn8lUcORS_lqe7IfNXHJp6TKnoGnI5phx65NX0WdhFhvq_dV0uMKTAMzK64WYhRRhfw_nk8lLJvH23U3vmI1gs/s640/Liberation-Zwolle-1945-GS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="472" data-original-width="640" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ3ZqlF0pdtZ370a6NB5mw2r6quvN4yteXg4CGCxbAdy-KMNdUws61vWn8lUcORS_lqe7IfNXHJp6TKnoGnI5phx65NX0WdhFhvq_dV0uMKTAMzK64WYhRRhfw_nk8lLJvH23U3vmI1gs/w640-h472/Liberation-Zwolle-1945-GS.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zwolle, 1945</td></tr></tbody></table><br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Απρίλιο
του 1945 αυτοκτόνησε ο Χίτλερ, παραδόθηκε το Βερολίνο, παραδόθηκε και ο
γερμανικός στρατός στην Βόρειο Ιταλία, και τον Μουσολίνι τον κρεμάσανε ανάποδα
οι παρτιζάνοι στο Μιλάνο μαζί με την δόλια την Κλάρα Πετάτσι. Όπου νάναι τέλειωνε
ο πόλεμος, ήταν ζήτημα ημερών.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εκείνο
τον καιρό, οι γερμανοί είχανε στην Ολλανδία σύνολο 150.000 άνδρες, στρατό,
αεροπορία και ναυτικό πολύ, να φυλάνε τα λιμάνια και την ακτογραμμή. Στα νότια
εντωμεταξύ ήτανε ένα καναδικό σώμα, γύρω στους 60.000 άνδρες. Ο πόλεμος είχε
κριθεί, αλλά δεν κοτάγανε να προχωρήσουνε πολύ μέσα στην Ολλανδία, διότι εν
τοιαύτη περιπτώσει οι γερμανοί θα τινάζανε τα φράγματα και θα πλημμύριζε ο
τόπος, θα πνιγότανε το σύμπαν, γαία πυρί μιχθήτω. Ψοφάγανε εντωμεταξύ όλη η
Ολλανδία από την πείνα, λιμός τρομερός. Κι' έγινε μια συμφωνία τέλη Απριλίου
1945 να κάνουνε ανεμπόδιστα ρίψεις οι Σύμμαχοι με τρόφιμα, για τον άμαχο
πληθυσμό δηλαδή, και οι γερμανοί τόχαν πάρει απόφαση πως έληξε το παιγνίδι, και
είπαν εντάξει, όπερ και εγένετο με τις ρίψεις. Κι' έτσι άρχισαν οι καναδοί και
οι γερμανοί να έχουν μια συνεργασία. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στις 4 Μαΐου οι γερμανοί
παραδόθηκαν και στην Βόρεια Γερμανία, την Δανία και τις Κάτω Χώρες. Την
επομένη, 5 του μηνός, ο διοικητής των καναδών, ο στρατηγός Φούλκς, συναντήθηκε
με τον διοικητή των γερμανών στην Ολλανδία, τον στρατηγό Μπλάσκοβιτς, σ' ένα
ξενοδοχείο η συνάντησις, παρουσία και του βασιλικού συζύγου της βασιλίσσης
Τζουλιάνας που ήταν γερμαναράς αλλά εκπροσωπούσε την ολλανδική Αντίσταση, και
συμφωνήσανε τις λεπτομέρειες της παραδόσεως. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, οι Σύμμαχοι
είχανε ήδη καταστρώσει εκ των προτέρων σχέδιο γι' αυτή την στιγμή. Τους
απασχολούσε πως θα κουμαντάρανε έναν σκασμό αιχμαλώτους, καθότι ήτο Ηλίου
φαεινότερον πως οι γερμανοί ήτανε κακός μπελάς, άντε να μαζέψουνε τα όπλα, άντε
να τους μαντρώσουνε, άντε να τους ταΐζουνε. Βρήκανε λοιπόν μια ωραία πατέντα. Οι
γερμανοί δεν θάτανε αιχμάλωτοι πολέμου υπό την Συνθήκη της Γενεύης, αλλά
"αφοπλισθέντα στρατεύματα" ξερωγώ, "παραδοθέντες," ειδικό
καθεστώς. Ήτοι να παραδώσουνε μεν τα όπλα, να μαζευτούν σε στρατόπεδα, αλλά να
κρατήσουν την οργάνωσή τους, τους διοικητές τους, τους αξιωματικούς τους, τα επιτελεία
τους, τις επικοινωνίες τους, την επιμελητεία τους, να έχουνε και τις αποθήκες
με τα τρόφιμα τις δικές τους, και τα συσσίτιά τους να τα κανονίζουνε μόνοι
τους, και τους κανονισμούς τους να τους έχουνε τους δικούς τους, και τους
νόμους τους ναζιστικούς τους, και τα στρατοδικεία τους, και τα όλα τους όπως
πριν κομπλέ. Από πειθαρχία αυτοί είναι και άριστοι και τυφλοί, σου λέει. Να
τους βάλουμε λοιπόν να κάνουνε την δουλειά αντί για εμάς. Επιπλέον, σκεβότανε ο
Τσώρτσιλ, μεθαύριο που θα συγκρουστούμε με τους ρώσους, ποιούς θα βάλουμε
μπροστά; Αυτουνούς. Να τους πιάσουμε λοιπόν με το μαλακό. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στις 8 Μαΐου παραδόθηκε
η Γερμανία και επισήμως, στο Βερολίνο. Στις 9 τα χαράματα επικύρωσαν και οι
Ρώσοι την συμφωνία, και έληξε ο πόλεμος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μ' αυτά και με κείνα
μπήκανε λοιπόν οι καναδοί στην Ολλανδία ως απελευθερωτές, γέλια και χαρές ο
κόσμος, σημαίες, ντύθηκε στα πορτοκαλλιά η χώρα, που είναι το χρώμα του Οίκου
της Οράγγης, της οικογενείας της Τζουλιάνας. Εντωμεταξύ, η Αντίσταση είχε
ράμματα για τη γούνα τους, των γερμανών. Κι' όπου τους έβρισκε μπόσικους, τους
άλλαζε τον αδόξαστο. Κι' επειδή οι γερμανοί δεν είχαν ακόμη αφοπλιστεί, έβλεπες
και το εξής παράδοξο, στο ένα πεζοδρόμιο να είναι οι καναδοί και στο απέναντι
οι γερμανοί πάνοπλοι να παραφυλάνε για παρτιζάνους, και να μην τρέχει κάστανο. Αλλά
η κατάσταση μπορούσε να ξεφύγει εκτός ελέγχου ανά πάσα στιγμή και να γίνουνε
μαλλιά κουβάρια συμπούρμπουλοι, και γερμανοί και καναδοί και παρτιζάνοι.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ήτανε λοιπόν ένα
σύνταγμα καναδέζικο, οι Σήφορθ Χαϊλάντερς. Αυτοί πήρανε διαταγές και μπήκανε
πρώτοι και καλύτεροι μετά βαΐων και κλάδων στο Άμστερνταμ. Κι' από εκεί, το
σύνταγμα καταυλίστηκε στο Ζάανταμ, ένα προάστιο εκεί δίπλα. Κι' ο 4<sup>ος</sup>
λόχος έπιασε θέσεις σ' ένα παλιό εργοστάσιο, όπου θα έρχονταν οι ναυταίοι του
Ράιχ να παραδοθούν. Στους Σήφορθ Χαϊλάντερς που είχαν χύσει το αίμα τους ποτάμι
στην Ιταλία δεν τους πολυάρεσε η ιδέα να φυλάνε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>-ή πιο καλύτερα να προστατεύουν- τους γερμανοί
μην τους πειράξει η Αντίσταση. Οι οποίοι δεν ήταν αιχμάλωτοι, αλλά αφοπλισθέντες.
Και που δεν είχανε σαφείς εντολές πως ακριβώς να τους φερθούν, με το ζόρι ή με
το γάντι. Οι καναδοί εντωμεταξύ ήταν καμιά εκατοστή, όχι παραπάνω, και οι
γερμανοί κάπου 3.000 άνδρες. Έτσι και φτύνανε, θα τους πνίγανε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τέλος πάντων, όλα πήγανε
καλά, ο αφοπλισμός έγινε χωρίς παρατράγουδα. Οι γερμανοί είχανε διοικητή έναν
φρεγκατενκαπιτάν -αντιπλοίαρχος σα να λέμε- ονόματι Αλεξάντερ Στάιν. Αυτός
ήτανε κάτι σαν λιμενάρχης του Άμστερνταμ, επί Κατοχής. Και τώρα διοικούσε τους
ίδιους άνδρες με πριν, αλλά μέσα στο εργοστάσιο. Και οι καναδοί είχαν την
άνωθεν εποπτεία, και δεν μπερδεύονταν και πολύ με τις δουλειές των γερμανών. <o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ο Ράινερ Μπεκ είχε
γεννηθεί το 1916 σε μιαν βιομηχανική πόλη, που οι γερμανοί την λέγαν Γκλάιβιτς
και οι πολωνοί την λέγαν Γκλίβιτσε. Ο πατέρας του ήταν σοσιαλδημοκράτης, και
επί Βαϊμάρης αστυνομικός διευθυντής. Όταν ήρθε ο Χίτλερ, τον ξήλωσε. Αλλά
υπήρχε κι' άλλο πρόβλημα. Η μάνα του Ράινερ ήταν εβραία, οπότε ημιεβραίος ήταν
κι' ο Ράινερ και οι αδερφές του. Και λόγω τούτου τον διώξαν κι' από το σχολείο.
Την μία του αδερφή την διώξαν από το πανεπιστήμιο, της άλλης της πήραν την
άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, μαία ήταν.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKM0ibjzco0A5U4FgCuaG_WO6rqniZ7MPvKIz7YeXOWR9-8ZCwLflFb_AdqJA7wv23d3i6Upm0JwF3SJwjY4R4dEegJvHDSWfO0RF6CsWwrsB39-qIMXY51BVuD0Mf8hT4qM6SKBphUV4/s172/beck.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="160" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKM0ibjzco0A5U4FgCuaG_WO6rqniZ7MPvKIz7YeXOWR9-8ZCwLflFb_AdqJA7wv23d3i6Upm0JwF3SJwjY4R4dEegJvHDSWfO0RF6CsWwrsB39-qIMXY51BVuD0Mf8hT4qM6SKBphUV4/w372-h400/beck.jpg" width="372" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Reiner Beck</td></tr></tbody></table><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η κατάσταση πήγαινε από
το κακό στο χειρότερο, οπότε το 1936 ο Ράινερ έφυγε λαθραίως στον Καναδά, και
μπάρκαρε σ' ένα φαλαινοθηρικό. Αλλά το 1938 πέθανε ο πατέρας του, και γύρισε να
βοηθήσει την οικογένεια. Έπιασε δουλειά σ' ένα αλιευτικό. Τότε ήταν που κηρύχθηκε
ο πόλεμος, και το αλιευτικό επιτάχθηκε. Το πλήρωμα επιστρατεύτηκε μαζί με το
αλιευτικό, και ο Ράινερ ντύθηκε ναύτης, ειδικότης μηχανικός. Και μέσα στην δίνη
των γεγονότων, ποιός χέστηκε αν ήταν εβραίος ή χριστιανός ή δαλαϊλάμα. Γύρισε
μάλιστα με άδεια στο Γκλάιβιτς, φόραγε και την στολή. Κι' έκανε και πλάκα, και
με τα πολιτικά μπάσταρδος, και με τα ναυτικά μπάσταρδος, έτσι έλεγε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μετά, οι γερμανοί βάλανε
μπροστά την τελική λύση. Η οικογένεια στάθηκε τυχερή. Ήταν ένας παλιός
υφιστάμενος του πατέρα από την αστυνομία, που τώρα ήταν στην Γκεστάπο. Αυτός
κανόνισε να μπλοκάρουνε τα χαρτιά της μάνας, και δεν την στείλανε στο Νταχάου.
Η άλλη κόρη, η φοιτήτρια, μπήκε στην Αντίσταση, την πιάσανε στο Βερολίνο. Πως
απέδρασε κι' έφυγε στο Άμστερνταμ, Κύριος οίδε. Και η άλλη, η μαμή, πάλι την
γλύτωσε. Άκουσον-άκουσον! Ακόμα και στο Ράιχ συνέβαιναν τέτοια παλαβά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Να μην μακρηγορώ, τέλη
του 1944 ο Ράινερ βρέθηκε κι' αυτός σε μια μονάδα φρούρησης του ναυτικού, κοντά
στο Άμστερνταμ. Άγνωστον πως, έπιασε επαφή με την αδερφή του. Εντωμεταξύ
περνάγανε τα αρεοπλάνα τα εγγλέζικα, ρίχνανε τρακτ, από εμπρός στριμωγμένοι,
από πίσω ξεκομμένοι, από τον Χίτλερ ξεγραμμένοι, να τι γράφανε, και τους τσιγκλάγανε
να λιποτακτήσουνε, τους υπόσχονταν μάλιστα προστασία βάσει του διεθνούς δικαίου,
γιατί τέλειωνε ο πόλεμος, τζάμπα θα πηγαίνανε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί πάνω, τούρχεται
φύλλο πορείας για την Γερμανία. Τον ζώσανε τα φίδια, διότι εκεί στην Γερμανία
θα βρίσκανε που ήταν εβραίος, και θα τον στέλναν για εξόντωση. Οπότε τόσκασε, πήγε
προσωρινά στης αδερφής του. Μετά, κάτι φίλοι τον έκρυψαν σε μια σοφίτα για πιο
ασφάλεια, μαζί μ' έναν άλλο γερμανοεβραίο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί τον βρήκε η
Απελευθέρωση. Κι' είπε πως την γλύτωσε. Και πήγε και παραδόθηκε στην Αντίσταση,
μαζί μ' έναν άλλον. Αυτός λεγόταν Μπρούνο Ντόρφερ, εικοσιδύο ετών, ασυρματιστής
στα ναρκαλιευτικά. Την είχε κοπανήσει κι' αυτός, και τον έκρυβε μια θεία του
που ζούσε στο Άμστερνταμ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Αντίσταση δεν
έβλεπε απαραιτήτως με καλό μάτι τους λιποτάκτες, που ήτανε κάθε καρυδιάς καρύδι.
Και τους παρέδινε στους καναδούς, στους Σήφορθ Χαϊλάντερς δηλαδή. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO-LqRUtCp4duaSSPA0Fb7MLd3qe6tMEBPCHzX03PQ1QyCfdnTGxofVTDb0_1qN65CEMLyt_DVPhsSlmVibgq6-u_shJV-JoS0ETmfSrV97XKyHlmJo53SuORCmojiPctQCHEsnK-wCbY/s166/Bruno_Dorfer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="166" data-original-width="160" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO-LqRUtCp4duaSSPA0Fb7MLd3qe6tMEBPCHzX03PQ1QyCfdnTGxofVTDb0_1qN65CEMLyt_DVPhsSlmVibgq6-u_shJV-JoS0ETmfSrV97XKyHlmJo53SuORCmojiPctQCHEsnK-wCbY/w386-h400/Bruno_Dorfer.jpg" width="386" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bruno Dorfer</td></tr></tbody></table><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στους Σήφορθ Χαϊλάντερς
διοικητής ήταν ένας Μπελ-Ίρβινγκ, αντισυνταγματάρχης, αλλά αυτός θα επέστρεφε
στον Καναδά την επομένη. Χρέη διοικητού έκανε ένας ταγματάρχης ονόματι Μέις.
Κι' αυτός έστειλε στον 4<sup>ο</sup> λόχο να τους βάλουν μαζί με τους άλλους,
στο εργοστάσιο με τους αφοπλισθέντες, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διότι
"είναι γερμανοί, και δεν έχουμε πουθενά αλλού να τους βάλουμε."<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Από τον Άννα στον Καϊάφα,
που λένε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τώρα διοικητής στον λόχο
που φύλαγε το εργοστάσιο ήταν ένας άλλος ταγματάρχης, ονόματι Ντένις Πηρς. Πήρε
λοιπόν τους δύο λιποτάχτες, και τους πήγε στο εργοστάσιο. Στην αρχή οι γερμανοί
δεν θέλαν να τους βάλουν μέσα. Δεν θέλανε προδότες, λέει. Και τσακώθηκε ο Πηρς
με τον διερμηνέα, έναν υποπλοίαρχο στις τορπιλλακάτους, Χόσλινγκερ τον λέγαν.
Αλλά τελικώς ενέδωσαν, και τους πήραν. Τους έβαλαν χώρια σ' ένα γραφείο, κι' έβαλε
ο Πηρς να τους φέρουν να φάνε, και να προσέχουνε μην τους ριχτούνε οι άλλοι
νυχτιάτικα. Κι' ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Θεώρησε πως το ρύθμισε το ζήτημα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Την άλλη μέρα, ο Στάιν ο
φρεγκατενκαπιτάν ανακοίνωσε στον Πηρς πως θα περάσει τους λιποτάχτες ναυτοδικείο,
καθώς αυτό προεβλέπετο στο ειδικό καθεστώς "περί αφοπλισθέντων
στρατευμάτων." Επιπλέον, ο Πηρς διαπιστώνει πως ο γερμανικός κώδικας προβλέπει
-υπό έκτακτες συνθήκες- την ποινή του θανάτου για λιποταξία ακόμα και σε καιρό
ειρήνης. Που δεν το φανταζόταν, οι καναδοί δεν είχαν τέτοια ούτε καν σε καιρό
πολέμου. Στέλνει λοιπόν σήμα στην ταξιαρχία πως ο Στάιν το και το, θέλει να
τους στήσει στον τοίχο τους λιποτάχτες. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Διότι τον είχε μυριστεί
τον Στάιν τι καθήκης ήτανε. Στον γερμανικό στρατό, και πιο πολύ στο ναυτικό, ήτανε
πολλοί κολλημένοι, θεωρούσαν πως τον Πρώτο Πόλεμο τον έχασαν επειδή δεν εκτελούσαν
αρκετούς λιποτάκτες, όπως οι αγγλογάλλοι. Οπότε είχαν λυσσιάξει, κι' όποιον έπιαναν
δεν υπήρχε περίπτωση να γλυτώσει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Είχανε έναν έφεδρο
αξιωματικό του δικαστικού, τον Κον, του ιδίου φυράματος κι' αυτός, και τον
έβαλε ο φρεγκατενκαπιτάν πρόεδρο, κι' άλλους δύο μέλη, κι' έναν δημόσιο
κατήγορο. Είχανε διορίσει και δύο αξιωματικούς δικηγόρους στους
κατηγορούμενους. Και παρατάχθηκε όλο το στρατόπεδο στις δεκατρείς Μαΐου δέκα η
ώρα το πρωΐ, να παρακολουθήσουνε την δίκη. Και πήγε και ο Πηρς με τον διερμηνέα
του. Πέντε μέρες μετά την λήξη του πολέμου, αυτά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και γίναν όλα κανονικά
και νομίμως, και ο Κον απηύθυνε ερωτήσεις στους κατηγορούμενους, και μιλήσανε
και οι δικηγόροι, και ζητήσανε την επιείκεια του δικαστηρίου. Όπου κάποια
στιγμή ο Ράινερ Μπεκ είπε να μιλήσει κι' αυτός, και απευθυνόμενος στον
φρεγκατενκαπιτάν Στάιν είπε πως όταν λιποτακτήσαμε εμείς ο πόλεμος είχε ήδη
χαθεί, και οποιαδήποτε αντίσταση θα κατέληγε σε μιαν αιματοχυσία άνευ νοήματος.
Οπότε εκει πάνω ο Στάιν πετάχτηκε πάνω σαν ελατήριο κι' άρχισε να παραληρεί και να ωρύεται σαν
τον Χίτλερ, και να του λέει του Ράινερ πως μας αποκαλείς δηλαδή δολοφόνους, και
τους αξιωματικούς σου και τους συμπολεμιστές σου, κι' εγώ δεν θα τα επιτρέψω
αυτά. Αποσύρθηκε μετά το δικαστήριο ν' αποφασίσει. Σε πέντε λεπτά γυρίσανε πίσω.
Απόφασις εις θάνατον δια τυφεκισμού και οι δύο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Όχι δηλαδή, αλλά για να
ξέρουνε οι ναύτες ποιός θα κυβερνάει την Γερμανία και μετά τον πόλεμο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αμέσως μετά, ο Στάιν
ζήτησε την επικύρωση της ποινής από τον Μπλάσκοβιτς. Του Μπλάσκοβιτς, ευχαρίστησίς
του. Ήταν επίσης διαβόητος για το μίσος του στους λιποτάκτες. <o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Όμως τυφεκισμός χωρίς
τυφέκια, δεν γίνεται. Και τους γερμανούς τους είχανε αφοπλίσει με το που ήρθανε
στο εργοστάσιο. Πέμπει λοιπόν ο σκατόψυχος ο Στάιν έναν αξιωματικό στον
Μπελ-Ίρβινγκ, τον διοικητή του συντάγματος,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και ζητάει ωμά να του δώσει ντουφέκια και σφαίρες να κάνει την εκτέλεση.
Και του το κόβει ο Μπελ-Ίρβινγκ, όχι του λέει, μην είσαι ηλίθιος, ο πόλεμος
τέλειωσε. Και τούπε να πα να τα μεταφέρει τα αισθήματά του αυτά στον διοικητή
του. Κι' έφυγε, διότι πολέμαγε χρόνια πολλά, Σικελία, Ιταλία, Φλάνδρα, είχε
σιχαθεί, και είχε φύλλο πορείας να πάρει το αεροπλάνο το ίδιο πρωΐ για Λονδίνο,
κι' από κει για Καναδά. Κι' έμεινε ο ταγματάρχης Μέις, δεν είχε το ανάστημα να
πάρει αποφάσεις.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, ο Πηρς στον
4<sup>ο</sup> λόχο καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα. Τηλεφωνάει στην ταξιαρχία να
του πούνε τι να κάνει. Και η ταξιαρχία έστειλε σήμα στην μεραρχία. Και η
μεραρχία έστειλε σήμα πως δεν είναι δική μας δουλειά, είναι δουλειά των
γερμανών, και δεν ανακατευόμαστε. Και το ζήτημα έμεινε εκεί, δεν πήγε παραπάνω
στην ιεραρχία, στο γενικό επιτελείο του σώματος και στον Φουλκς. Ή πήγε, και αυτοί
κάναν τον κινέζο. Διότι εκείνο που τους έκοβε ήταν να μη γίνουν οι γερμανοί
σκορποχώρι, κι' αρχίσουν τις αθρόες λιποταξίες, και ποιός τους μαζεύει. Οπότε
μερικές εκτελέσεις δεν βλάπτουν. Άσε τους γερμανούς να κάνουν παιχνίδι, ξέρουν.
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οι γερμανοί κοινοποίησαν
την επικύρωση του Μπλάσκοβιτς στους καναδούς, και η ταξιαρχία τηλεφώνησε στον
Πηρς να του πει πως η εκτέλεση θα γίνει, κι' αν είχαν έρθει οι γερμανοί για τα
περαιτέρω. Και σε λίγο του το στείλαν και γραπτώς. Και ήρθαν οι γερμανοί. Και
ένιψε τας χείρας του ο Πηρς, και ξεκλείδωσε ένα δωμάτιο που είχε φυλαγμένα τα όπλα,
και τους έδωσε οκτώ γερμανικά ντουφέκια από τα παραδοθέντα, και δεκάξι σφαίρες.
Και έφυγε το εκτελεστικό απόσπασμα σ' ένα καναδέζικο φορτηγό, μαζί με τους δύο
κατάδικους. Κι' έστειλε ο Πηρς τον υποδιοικητή του κι' έναν αρχιλοχία μαζί, μην
εμφανιστούνε τίποτα παρτιζάνοι κι' έχουμε άλλα. Και τους πήγανε εκεί κοντά στον
τοίχο ενός καταφύγιου, και τους εκτελέσανε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έπιασε κάποια στιγμή ο
Πηρς τον Χόσλινγκερ τον διερμηνέα και τον ρώτησε πως εκτελέσατε δύο ανθρώπους
για λιποταξία σε καιρό ειρήνης. Με μια τόσο ωραία μέρα. Και του λέει ο
Χόσλιγκερ πως αυτοί οι δύο ήταν λιποτάκτες, κι' άμα τους αφήναμε να γυρίσουνε,
θα κάνανε παιδιά και θα τους λερώνανε κι' αυτωνών τα μυαλά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Οι εκτελέσεις
μαθεύτηκαν, και δεν ήταν μόνο ο Μπεκ και ο Ντόρφερ, ήταν και πεντέξι άλλοι, σε άλλα
στρατόπεδα. Και είχανε τσαντιστεί οι καναδοί οι αξιωματικοί και φαντάροι στις
μονάδες. Αλλά και οι παρτιζάνοι τάχαν πάρει, και δεν δίνανε άλλους λιποτάχτες
στους καναδούς. Οπότε στις 17 Μαΐου αλλάξανε οι διαταγές. Στο εξής, τα
γερμανικά στρατοδικεία δεν μπορούσαν να επιβάλλουν ποινές πάνω από δύο χρόνια, </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">o</span><span style="mso-ansi-language: EL;">ύτε να εκτελούν καταδίκες σε θάνατο χωρίς την έγκριση των καναδών.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τον ίδιο μήνα έγινε και
η εκκένωση των αφοπλισθέντων στρατευμάτων. Με γερμανική τάξη, ακρίβεια και
πειθαρχία, και με λεπτομερές σχέδιο που κατέστρωσε το επιτελείο του
Μπλάσκοβιτς. Οι καναδοί δώσαν απλώς το οκέι. Και πήγανε από κει που ήρθανε, σε
στρατόπεδα στην Γερμανία, εκεί στον Ρήνο. Από το 1946 και μετά άρχισαν να τους αμολάνε να πάνε
σπίτια τους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μετά από λίγο, φύγανε και οι καναδοί. Γυρίσανε
στον Καναδά με δόξες και τιμές. Και βρήκαν και οι ολλανδοί την ησυχία τους.
Γιατί εδώ που τα λέμε, είχαν αρχίσει να τους βαριώνται, τους απελευθερωτές.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τον Σεπτέμβρη του 1966 συνέβη
κάτι. Το Σπήγκελ δημοσίευσε ένα άρθρο για την εκτέλεση του Μπεκ και του
Ντόρφερ, με μαρτυρίες και στοιχεία και ντοκουμέντα από το υπουργείο αμύνης του
Καναδά. Έτσι έμαθαν οι αδερφές του Μπεκ τι είχε συμβεί με τον αδερφό τους. Και
η μια τους κατέθεσε μήνυση κατά του Κον, ο οποίος ήταν τώρα αρχιδικαστής στην
Κολωνία. Αθωώθηκε τελικώς ελλείψει αποδείξεων, αλλά έγινε ντόρος πολύς σ' όλη
την Ευρώπη. Ο Κον πήγε να τα ρίξει στους καναδούς, πως ήταν δική τους έμπνευση,
τα ναυτοδικεία. Αλλά δεν είπε ονόματα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πήραν συνέντευξε κι' από
τον διοικητή τον Στάιν, ο οποίος τώρα ήταν 76 χρονών συνταξιούχος, και είπε αυτός
πως δεν ήθελε αρχικά να πάρει τον Μπεκ και τον Ντόρφερ στο εργοστάσιο, αλλά ένας
καναδός στρατηγός τού είχε πει πως έπρεπε να τους περάσει ναυτοδικείο, και τότε
τους πήρε να τους δικάσει. Και είπε επίσης πως έτσι κι' αλλιώς δεν πειράζει η
εκτέλεση, δεν έχασε και τίποτα η Γερμανία, γιατί οι λιποτάκτες μετά γίνονται όλοι
εγκληματίες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ο καναδός πρέσβυς στην
Βόννη είπε πως η όλη υπόθεσις είναι τρικυμία σ' ένα φλυτζάνι τσάι. Και ο
υπουργός αμύνης του Καναδά είπε στην βουλή πως το άρθρο του Σπήγκελ στερείται
παντελώς βάσεως. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πλην όμως ο υπουργός εδέχετο
τα πυρά της αντιπολίτευσης για άλλα θέματα, οπότε οι καναδέζικες εφημερίδες το
τραβήξανε κι' άλλο. Και τελικώς διατάχθηκε έρευνα από το δικαστικό του στρατού.
Ρωτήσανε και τον Πηρς. "Προσπαθήσαμε να το σταματήσουμε, πιστέψτε με, αλλά
δεν γινόταν τίποτα." Αυτά είπε. Και είπε και ο Φουλκς σε μια εφημερίδα πως
δεν ήξερε πως οι γερμανοί είχαν δικά τους στρατοδικεία, και πως η ασφάλεια των
καναδών στρατιωτών και το καλό των αμάχων ολλανδών τον απασχολούσε πιο πολύ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τους γερμανούς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Υπό το βάρος των ευρημάτων
της έρευνας και την όλη φασαρία βγήκε ο υπουργός και το παραδέχτηκε, ναι είπε, έχουμε
ευθύνη. Αλλά ποιό το κέρδος να το πάμε παραπέρα μετά από τόσα χρόνια; Και ξεχάστηκε
το ζήτημα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το 1997 ξανάγινε η δίκη
του Μπεκ στην Γερμανία, και αθωώθηκε. Επί τω λόγω που ήταν εβραίος, και η
λιποταξία ήταν δικαιολογημένη, αφού κινδύνευε η ζωή του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το 2002 ακυρώθηκαν με νόμο
όλες οι καταδίκες για λιποταξία επί Ράιχ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αποζημιώσεις δεν δοθήκανε.
Αλλά δεν βαριέσαι, ο Μπεκ και Ντόρφερ δικαιωθήκανε έστω και αργά, κι' αυτό έχει
σημασία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 30.0pt; margin-right: 21.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η</span><span style="mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">μουζική</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">: When I Grow Too Old to Dream, </span><span style="mso-ansi-language: EL;">με</span><span style="mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">την</span><span style="mso-ansi-language: EN-GB;"> <span lang="EN-GB">Vera Lynn, </span></span><span style="mso-ansi-language: EL;">του</span><span style="mso-ansi-language: EN-GB;"> <span lang="EN-GB">Sigmund Romberg. </span></span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 30.0pt; margin-right: 21.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span lang="FR"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=W1vXsbqZnK4"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">https</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">://</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">www</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">youtube</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">com</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">/</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">watch</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">?</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">v</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">=</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">W</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">1</span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">vXsbqZnK</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">4</span></a></span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p><br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-38997463723653396112021-04-15T19:46:00.003-07:002021-04-16T18:51:53.816-07:00Τον Νίκο τον γνώρισα ακουσίως.<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrP2svkA7JcITZlJm3GEa6dUd792VMHW68JeyN-whXi7l81l6oF4UcVMC_L5M1J2zIHD3_B9V-WD_npzGfuYRuOsFkeNMBPsJB6MGQzJywHP1n0i344WVCaOmhr3X_YtAPrneZpekFKw4/s675/nikos-papazoglou-6.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="540" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrP2svkA7JcITZlJm3GEa6dUd792VMHW68JeyN-whXi7l81l6oF4UcVMC_L5M1J2zIHD3_B9V-WD_npzGfuYRuOsFkeNMBPsJB6MGQzJywHP1n0i344WVCaOmhr3X_YtAPrneZpekFKw4/w512-h640/nikos-papazoglou-6.jpg" width="512" /></a></div><br /><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μία φίλη μου είχε ζητήσει να της γράψω τα τραγούδια μου σε κασέτα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«για να τ’ ακούει». </i>Εκείνη τα πήγε του
Νίκου. Κι’ αυτός ενδιαφέρθηκε να τα ηχογραφήσει στο στούντιο της οδού Παπάφη.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν άνοιξη του 1980. Είχα πάρει πτυχίο τον Μάρτιο, και ετοιμαζόμουν
να φύγω διακοπές τον Ιούνιο στο εξωτικό Κέντρον Εκπαιδεύσεως «Παλάσκας».
Περιμένοντας, γέμιζα το κενό μου στην Θεσσαλονίκη, φιλοξενούμενος σ’ ένα
διαμέρισμα της οδού Δαγκλή, παρέα με αιώνιους φοιτητές, φρικιά, περιθωριακούς,
χρήστες, μηχανόβιους, γόνους καλών οικογενειών και γάτες. Μάλιστα, ο ενοικιαστής
του διαμερίσματος ανήκε σε όλες τις πιο πάνω κατηγορίες, εξαιρουμένης ίσως της
τελευταίας. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Όμως δεν ήταν η πανίδα του διαμερίσματος που με χάλαγε. Η αγωνία μου -κρυφή,
αλλά συνειδητή- άλλη ήταν: άξιζαν άραγε τίποτα τα τραγούδια μου; Κι’ αν ναι,
υπήρχε τρόπος να ακουστούν έξω από το αμφιθέατρο της Νομικής του Αριστοτελείου;
Ερχόταν λοιπόν ο πέραν πάσης προσδοκίας Νίκος να δικαιώσει τους πόθους μου. Γιατί
δεν ήταν ένας σκέτος παραγωγός. Εκείνο τον καιρό, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δευτέρα ξημερώματα</i> είχε γίνει το σάουντρακ της νύχτας μου. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Στο σαλονάκι του στούντιο ήπιαμε καφέ, καπνίσαμε πολλά τσιγάρα και
παίξαμε τραγούδια. Μου τραγούδησε τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αύγουστο</i>.
Όμως απαλλαγμένος από το φορτίο της αποδοχής φορτώθηκα τον άλλο νταλκά του
καλλιτέχνη: το τρακ. Από την μια μεριά της τζαμαρίας, ο Νίκος μπροστά στην
κονσόλα. Από την άλλη, εγώ μπροστά στο μικρόφωνο. Ύστερα, αυτοπροσκαλέστηκαν
στο στούντιο γνωστοί και φίλοι, κι’ έκαναν έναν απίστευτο χαλασμό, πάρτι
στήσανε. Δεν ήξερα πώς να τους μαζέψω, ντρεπόμουν για κείνα τα καμώματα,
ντρεπόμουν και να τους πω να φύγουν. Το μόνο που κατέγραψε η μπομπίνα ήταν σύγχιση,
φάλτσα και παντελής έλλειψη ρυθμού. Η είσοδός μου στο προαύλιο του τραγουδιού
ήταν τραυματική. Πλην όμως τετελεσμένη.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Το κατάλαβα από μόνος μου, εκείνη η κατάσταση -για την οποία ευθυνόταν
αποκλειστικά η ατζαμοσύνη μου, μουσική και κοινωνική- τον είχε ενοχλήσει. Εκείνος
δεν μου είπε τίποτα. Είχε μια βαθειά ευγένεια. Απέφευγε οτιδήποτε θα μπορούσε
να εκληφθεί ως αλαζονεία ή έπαρση.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ούτε κάστανα χάριζε, όμως.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Τον συνάντησα μια φορά στη Σελήνη, και γκρίνιαζα πως δεν μπορώ να μετρήσω
το ζεϊμπέκικο. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">-Δεν μπορείς γιατί δεν το αγαπάς, μου είπε.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ομολογώ πως πληγώθηκα. Υπό την απειλή της ύβρεως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τουρκόσποροι</i>, ο παππούς μου είχε θάψει την καταγωγή του -κι’ ίσως
τον καημό του- στα τάρταρα ελαφρότητας του Βαφτιστικού. Έτσι, ζεϊμπέκικα ή κάτι
που τους μοιάζει, έγραψα μόνο δύο, κι’ αυτά ζαβά. Το ένα μιλάει για τον Κουρτζ,
τον τρελό ήρωα του Κόνραντ και του Κόπολα. Το άλλο μιλάει για τον σκορπιό, αυτό
το αντιπαθές αρπακτικό αρθρόποδο. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο
καθείς με τα όπλα του</i>, είπα. Η μαγεία της ντρίμπλας του Γκαρίντσα οφειλόταν
στο σακατλίκι του. Είχε το ένα πόδι έξι πόντους πιο κοντό από το άλλο.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ευτυχώς, εκείνες της μέρες πηδούσα από το μπαλκόνι της Δαγκλή στο
διπλανό διαμέρισμα, όπου κατοικούσε μία φοιτήτρια φιλολογίας, εκπάγλου
καλλονής. Ξέχασα το αντιγύρισμα του Νίκου και την μουσική μου αναπηρία. </span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;">***</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Γεννήθηκε μέσα στην λαϊκή μουσική κι’ όρμησε έφηβος έξω της. Έφυγε
μετά στο Άαχεν με το ροκ συγκρότημα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ζηλωτής.
</i>Το όνομα, για να δηλωθεί η καταγωγή του γκρουπ.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Πάντως, τα Ζηλωτικά είναι η πιο δυσερμήνευτη εξέγερση που γνώρισε
η πόλη σ’ όλη της την ιστορία. Άθλιοι εναντίον αρχόντων. Ναυτικοί εναντίον
γαιοκτημόνων. Η ζωή του ανθρώπου εναντίον της μυστικής της άρνησης. Η Ανατολή εναντίον
της Δύσης. Χαίνοντες ελληνικοί διχασμοί. Αδυναμία να αποδεχθούμε τον εαυτό μας ακέραιο,
καθώς αλλάζει:</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: x-large;">Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί
να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που
συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μάς
θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε
θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού
μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη
διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι
και οι δικές μας αντιθέσεις, σ' ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος.*<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μετά την προπαίδευση πήρα μπαλάκι για την Ναυκρατούσα, μια πλωτή μικρογραφία
πατρίδας μέσα στο κρασάτο πέλαγο. Οι ειδήσεις από τον Βορρά έλεγαν πως «στου
Παπάζογλου γράφουν μια παρέα αρχιτέκτονες, δικηγόροι, καθηγητές, παίζουν
μπουζούκια, μπαγλαμάδες, αλλά τα τραγούδια τους<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> δεν είναι όπως οι κομπανίες».</i> Βέβαια, η περιγραφή δεν απέδιδε με
ακρίβεια τους Χειμερινούς Κολυμβητές, που δεν τους ήξερα ακόμη. Ο μόνος που
ήξερα ήταν ο Μιχάλης Σιγανίδης. Που τον αγαπούσα και εκτιμούσα απεριόριστα. Κάτι
γινόταν λοιπόν, στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αγροτικόν</i>, καθώς εγώ
αρμένιζα και η χώρα ακιζόταν στην λαμπερή ευρωπαϊκή της πόζα. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Στην Θεσσαλονίκη μόνο, πουθενά αλλού δεν γίνονται αυτά, σκεφτόμουν. Ο αγνώμων.
Διότι ένα τηλεφώνημα του Χατζιδάκι στον Αβέρωφ -τον υπουργό!- μ’ έβγαλε από τον
μπουλμέ και με πήγε αεροπορικώς σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα. Εκεί πρωτάκουσα το
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αχ Ελλάδα! </i>από τους δημιουργούς του
αυτοπροσώπως, την Βάσω Αλαγιάννη και τον Μανώλη Ρασούλη. Ο Νίκος το ηχογράφησε δέκα
χρόνια μετά, αλλά το φρόντισε το ξένο τραγούδι σαν δικό του. Κάθε φορά που το
ακούω σκέφτομαι πως καλός ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σταθμός του
Μονάχου</i>, αλλά τι θα ήμασταν σε μια ξενιτιά χωρίς ελευθερία; Και χωρίς
ξενιτιά, πως θα την αντέχαμε, τέτοια πατρίδα; Ο Άνθρωπος που αίρεται πάνω από
το ανθρώπινο -ή ο Έλληνας που αίρεται πάνω από την ελληνικότητα-, αυτός ανήκει στην
Κρήτη του Ρασούλη και του Καζαντζάκη. Ο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νίκος άγγιξε αυτόν τον Άνθρωπο με τον θρήνο του
εικοσιδύο.</span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large;">***</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Βαρδάρης, ήλιος, μάτια, στάση, λεωφορείο, κρύο που έφτανε ως το
κόκκαλο, όλα βαφτίστηκαν σ’ αυτόν τον θρήνο. Από πού τον κράταγε, το ήξερε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Υπήρχε πάντα. Πρέπει να το ΄χω πάρει από τη
μητέρα μου, της οποίας το τραγούδισμα ήτανε κάπως έτσι. Δηλαδή μου δόθηκε σαν
μητρική γλώσσα, δεν το αναρωτήθηκα ποτέ.**</i><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κι’ απ’ τη μάνα στον γιό, η τραγουδιστή γλώσσα κρατούσε φυλακισμένη μέσα
της την άλλη γλώσσα -σαν τις ρώσικες κούκλες, ή μήπως την φανέρωνε;- που έχανε
τα λόγια της, κόμπιαζε, βούλιαζε στις γαλακτερές ανταύγειες της οθόνης, κι’
αναδυόταν πάλι σπαραχτικά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Φύγανε κακήν
κακώς…Η μητέρα μου μάλιστα ήτανε παρούσα…μάλλον…έτσι, δεν ξέρω, ήτανε πολύ
θολό…ήτανε παρούσα μπροστά στην σφαγή του μπα…του πατέρα της. Και άκουσα ένα
πράγμα, το οποίο δεν το έχω εξακριβώσει, ότι της έκανε νόημα να γυρίσει από την
άλλη μεριά να μην βλέπει.*** </i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Το αληθινό βάρος της ζωής μας -και σ’ όλη την ζωή μας κουβαλάμε μαζί
και τις ζωές των άλλων, των πριν από εμάς- μπορεί να αποτιμηθεί μόνο σε ώριμη
ηλικία, τελικώς. Ποτέ πριν δεν είχε μιλήσει δημόσια για όλα αυτά, ο Νίκος. Τα σήκωσε
όμως με πρωτοφανή ζωτικότητα, εφευρίσκοντας μέχρι τέλους ακατάπαυστα τον εαυτό
του, με τραγούδια, με πλεούμενα, με αεροπλάνα, με αμπέλια, με ό,τι βάζει και
δεν βάζει ο νους του ανθρώπου.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ήρθε να με ακούσει, τον Ιανουάριο του ενενηντατέσσερα, που είχα παίξει
στην Θεσσαλονίκη. Αισθανόμουν λίγο σαν το μικρό αδελφάκι που γύρισε να δείξει
του μεγάλου τι κατάφερε. Είχαμε πέντε χρόνια διαφορά. Ύστερα, γυρίσαμε τα
μπαράκια, μια τεράστια παρέα που αραίωνε όσο περνούσαν οι μικρές ώρες. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Με τον Νίκο χωρίσαμε στην Παραλία, λίγο πριν τα χαράματα.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Β. Ν.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">*Σημείωμα του Ν.Π. στο «Χαράτσι», Λύρα,
1983.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">** Συνέντευξη του Ν.Π στην Κρυσταλία
Πατούλη, περιοδικό Thessaloniki Confidential, 2010<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">*** Συνέντευξη του Ν.Π. στη Βίκυ Φλέσσα,
ΝΕΤ, «Στα Άκρα», 2008.</span><span style="font-size: 9pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">(Δημοσιεύτηκε στα Ενθέματα της ΑΥΓΗΣ, στις 12 Ιουνίου 2011.)</span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-5909368452600263982021-02-16T19:53:00.001-08:002021-02-16T19:57:01.599-08:00Όνειρο σιέστας της 16ης Φεβρουαρίου 2021 (Απόπειρα να γίνω σκηνοθέτης-ηθοποιός.)<p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiZepKbUDVHL5rGD1xDjYqkL64Z8oxqUCgEnCEUgSau0tbd6gOQ3kpzkj_3CFSJvZ4rg6wd2WQRQBzRT9ic9eUkIGTnIl07weK5Kw8QESkft1dkBIaZRG8HBSxs7OqlEQxRtLc7rVdn8s/s5078/%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25828.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3553" data-original-width="5078" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiZepKbUDVHL5rGD1xDjYqkL64Z8oxqUCgEnCEUgSau0tbd6gOQ3kpzkj_3CFSJvZ4rg6wd2WQRQBzRT9ic9eUkIGTnIl07weK5Kw8QESkft1dkBIaZRG8HBSxs7OqlEQxRtLc7rVdn8s/w640-h448/%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25828.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ονειρο σιέστας 16.2.2021. Παστέλ και ακρυλικά, 40Χ24 cm.</td></tr></tbody></table><br /><p></p><div style="text-align: justify; text-indent: 23.8px;"> <span style="font-size: x-large;"> </span><span style="text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large;">Με φωνάξανε να
σκηνοθετήσω και να πρωταγωνιστήσω σ' ένα θεατρικό, πάω στις πρόβες, κάπου στη
Συγγρού, σ' ένα διώροφο του πενήντα, εκεί είναι οι πρόβες.</span></span></div><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ανεβαίνω την σκάλα που
πάει στον πρώτο όροφο, εκεί είναι ο θίασος, έτοιμοι ντυμένοι ρούχα Λουή Κατόρζ,
και μόλις με βλέπουν γυρνάνε όλοι μαζί, γειά σαααας! να με χαιρετήσουν.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">-Όχι έτσι βρε παιδιά,
λέω, "υποτίθεται πως δεν με περιμένετε, πρέπει να μιλάτε μεταξύ σας
ανέμελοι, και εσείς (απευθύνομαι στην πρωταγωνίστρια) θα μετρήσετε ως το τρία,
και μετά θα γυρίσετε γεμάτη τρόμο ή πλησμονή, αυτό το αφήνω στην ερμηνευτική
σας διαίσθηση, και θα πείτε: Εσείς; Οπότε όλοι οι άλλοι θα σταματήσετε την
κουβεντούλα, και θα γυρίσετε να με κοιτάξετε σιωπηλοί, εδώ επίσης ο καθένας θα
ακολουθήσει την φωνή της διαισθήσεώς του, έχετε απόλυτη ελευθερία."<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Με ακούνε όλοι πολύ
προσεκτικά, αλλά ίσως και να είναι αμήχανοι γιατί είχαν βολευτεί με σκηνοθέτες
τύραννους που όλο τους βρίζανε, αλλά τουλάχιστον δεν χρειαζόνταν να σκέβονται
για να παίξουν, τους έλεγε τι να κάνουν ο κακούργος ο σκηνοθέτης. Μπορεί και να
λένε μέσα τους πως είμαι άσχετος, δεν ξέρω να τους καθοδηγήσω, γι' αυτό τους
λέω κάντε ό,τι καταλαβαίνετε. Όμως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, διότι είχα
παίξει Ιππόλυτο με το Εθνικό το 1953, σκηνοθεσία Ροντήρη, με Κάκια Παναγιώτου,
Κωστόπουλο, εγώ τώρα ήμουνα στην κοιλιά της μάνας μου, που ήταν στον χορό, από
τις πρόβες εκεί, και στις παραστάσεις εκεί, και μόλις τέλειωσαν και οι παραστάσεις
-που ήμουνα σε όλες αναγκαστικώς-, τσουπ! βγήκα. Αλλά δεν τους τάχα πει αυτά, στους
ηθοποιούς, διότι δεν μ' αρέσει να περιαυτολογώ, ούτε να βγαίνω και να λέω που
με κακοποίησε η μάνα μου στο θέατρο. Οπότε αυτοί ενδέχεται να νομίζουν πως είμαι
κανένας καλαμπόρτζης.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAgWLuppiX9Aw5mZhOKF_T0NgE3QmeTwF-Aum7W5bGRwS1WrwiP_q53gJVCAyIVZjl1wqmzgjNPRDvx0ZT-ULLgETPOGvycZSc6MLFLysMCtDPYEuo5oPSBjuD4kXJphbS8-S0CNwZeM/s864/%25CE%2599%25CF%2580%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="634" data-original-width="864" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAgWLuppiX9Aw5mZhOKF_T0NgE3QmeTwF-Aum7W5bGRwS1WrwiP_q53gJVCAyIVZjl1wqmzgjNPRDvx0ZT-ULLgETPOGvycZSc6MLFLysMCtDPYEuo5oPSBjuD4kXJphbS8-S0CNwZeM/w640-h470/%25CE%2599%25CF%2580%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιππόλυτος, με το Εθνικό στο Ηρώδειο τον Οκτώβρη του 1953. Κάπου εδώ είμαι κι' εγώ.</td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά εκεί που πάμε να
αρχίσουμε την πρόβα, νάσου σκάνε φουριόζοι από την σκάλα πεντέξι του θιάσου που
την είχαν κοπανήσει, δεν παίζανε σ' αυτή τη σκηνή, ή είχαν πάει προς νερού τους
ή για καφέ, δεν γνωρίζω να σας πω. Χαχαχα! τα γέλια, μες την καλή χαρά. Διακόπτεται
η πρόβα με τη φασαρία. Κι' είναι ένας που μου λέει "μια στιγμή να διακόψω,
να πω κάτι στην κυρία Μπαχλακούρα, και φεύγω," και κάνει να περάσει να πάει
στην Μπαχλακούρα, και πετάγεται και μια άλλη και λέει "μια στιγμή, να
απασχολήσω τον κύριο με την μωβ περούκα, να του δώσω μία αμίτα που μου είπε να
του φέρω απ' έξω, διψάει," και μαζί και οι άλλοι σπρώχνουνε να μπούνε στην
αίθουσα, κι' όλοι κάτι λένε, και κάνουν απερίγραπτο θόρυβο, οπότε εγώ ενοχλούμαι
απ' όλη αυτή την αταξία, και λέω (ευγενικά το λέω) " μια στιγμή, βρε παιδιά,
πρόβα έχουμε, σε λίγο, στο διάλειμμα, δεν γίνεται; Λίγη κατανόηση!"<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά που αυτοί, με σπρώχνουνε
όλοι μαζί να μπούνε, όπου λέω εδώ παίζεται ένα παιχνίδι εξουσίας και δεν γουστάρω
καθόλου, και τα παίρνω στο κρανίο, διότι σκέπτομαι δώσε θάρρος στον χωριάτη να
σ' ανέβει στο κρεβάτι, και λέω (ευγενικά το λέω) "παρακαλώ, παρακαλώ, όχι
τώρα, στο διάλειμμα!" και τους σπρώχνω κι' εγώ, αφού αυτοί αρχίσανε να με
σπρώχνουνε πρώτοι στο κάτω-κάτω, αλλά εγώ ευγενικά, χωρίς υπέρμετρη βία, και τους
παίρνω σβάρνα και κουτρουβαλάνε όλοι μαζί από τις σκάλες, και γυρνάω εγώ στην
πρόβα μου.</span></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε βλέπω τους άλλους
που ήταν στην αίθουσα νάχουν κατεβάσει κάτι μούτρα μέχρι κει κάτω. Και να με
κοιτάνε πολύ περίεργα. Μπράβο λέω, αμέσως μπήκανε στο πετσί του ρόλου τους. Αλλά
όχι, πλανώμαι πλάνην οικτράν. Διότι πετάγεται ένας με μουστάκι, και μου λέει
"δεν έχετε κανένα δικαίωμα να συμπεριφέρεσθε με αυτόν τον τρόπο!" Και
λέω που τον ξέρω, που τον ξέρω, και τελικώς μοιάζει με έναν χωροφύλακα που παίζει
στις Μέλισσες, όχι τον Βόσκαρη το κάθαρμα, ούτε τον χοντρό, έναν άλλον, έναν πιτσιρικά
που έχει επίσης μουστάκι, που λέει σε μια φάση "εγώ νομίζω πως η Ζοχούλα θέλει
να πάρει κάποια απόσταση για να κάνει την επιλογή μόνη της." Πολιτισμένος
χωροφύλακας του εξήντα, δηλαδή. Δεν μπορεί νάναι άλλος, ο ίδιος είναι!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Οι άλλοι βεβαίως με
παρατηρούν που θέλω να ρίξω τους τόνους και δεν μιλάω, και νομίζουν πως είναι λόγω
αδυναμίας χαρακτήρος, κι' αρχίζουν το εξάψαλμο που δεν έχω κανένα δικαίωμα να
συμπεριφέρομαι έτσι. Οπότε απηύδησα εγώ. Ούτε να το συζητήσω καθόλου ήθελα το θέμα,
και μη με πείτε υπερόπτη ξερωγώ, ψηλομύτη ξερωγώ, γιατί ισχύει το όποιος μπλέκει
με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες, αυτό ισχύει. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 36pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">-Ακούστε, τους λέω,
"δεν ήρθα από μόνος μου εδώ, εσείς με φωνάξατε να κάνω τον σκηνοθέτη και
να παίξω. Αλλά άμα δεν γουστάρετε, με γειά σας, με χαρά σας, και πάλι ωραίοι είμαστε."
<o:p></o:p></span></p><p>
<span style="font-size: x-large;">Και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια από τη σκάλα που είχα έρθει, κι' απόξω
ήταν μια μηχανή μεγάλου κυβισμού, την καβάλησα κι' έφυγα για τη θάλασσα. </span></p><p><span style="font-size: x-large;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sQ4xOkqJTwcUAr-em-mNQflCOPzSP4pVaSeTlRwUqnQrY_STG2_YhaAI1ARp3E9oiR4BdvMCZ7DIGCfD-ZqdKHIWGdzF5Mp4Nxl4kvy5Nt_LbVh9Ev7Xat17wYbespcuL5LnuFcOOH4/s3546/%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3546" data-original-width="3053" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sQ4xOkqJTwcUAr-em-mNQflCOPzSP4pVaSeTlRwUqnQrY_STG2_YhaAI1ARp3E9oiR4BdvMCZ7DIGCfD-ZqdKHIWGdzF5Mp4Nxl4kvy5Nt_LbVh9Ev7Xat17wYbespcuL5LnuFcOOH4/w552-h640/%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B8%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" width="552" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Όνειρο σιέστας, λεπτομέρεια.</td></tr></tbody></table><span style="font-size: x-large;"><br /> </span><p></p>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-733959442950351912021-02-02T19:05:00.001-08:002021-02-02T19:05:54.553-08:00Σχετικά με τον Βασίλη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifYsVZY3bd5HCQTYEv6vjbaaM7rNL6QQGoNkQHefAqb_sQGx3NMrc521S8NZomsaJidzTvB2Ij-blEN5sSAEjm0s89qw4l3oFAjUwbtpvC-2-0lzWq80rx_pbgfQsOlPeSuVcWbe1pJ3I/s5000/%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25B3%25CF%258E9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5000" data-original-width="3787" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifYsVZY3bd5HCQTYEv6vjbaaM7rNL6QQGoNkQHefAqb_sQGx3NMrc521S8NZomsaJidzTvB2Ij-blEN5sSAEjm0s89qw4l3oFAjUwbtpvC-2-0lzWq80rx_pbgfQsOlPeSuVcWbe1pJ3I/w484-h640/%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25B3%25CF%258E9.jpg" width="484" /></a></div><br /> <span style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: x-large;">-Έχω ζώα! είπε.</span></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-indent: 24.0pt;"><span style="font-size: x-large;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-indent: 24.0pt;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν
καλοκαίρι, οι δικοί μου δούλευαν, με έστελναν εκεί άμα δεν ήταν κάποιος να με
κρατήσει. Από την Αγία Βαρβάρα στα Σίδερα, τρία λεφτά με το αυτοκίνητο, τότε. Στην
κουζίνα η μάνα του έφτιαχνε μακαρόνια με κιμά, και το τρανζίστορ έπαιζε ελαφρό
πρόγραμμα, το Κυπαρισσάκι μου αψηλό με τη Μούσχουρη, το Ξέρω μια κάποια
γειτονιά του Μαρούδα, επιτυχίες της εποχής, ξερωγώ. Η μάνα του τραγούδαγε πολύ
ωραία, κι' ο πατέρας του επίσης. Από κει πήρε, τραγούδαγε εξ απαλών ονύχων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">(Α, τι
θυμήθηκα. Δευτέρα δημοτικού, κάνει γυμναστικές επιδείξεις η Κατρανίδαινα στο
ΑΣΤΡΟΝ το χειμερινό, στους Αμπελοκήπους. Που ήταν πολύ μαλακισμένη ιδέα, γιατί
μας είχανε κλεισμένους σ' ένα θλιβερό υπόγειο, να βγάζουμε την μπέμπελη, γιατί
αν αγαπάτε; Για να βγούμε επί σκηνής να κάνουμε τους εξερευνητές με κάτι
αποικιακές κάσκες από φελιζόλ, χακί σορτσάκια, και κιάλια πλαστικά από το
περίπτερο. Μια άθλια χορογραφία, ένα άθλιο τραγούδι, μια άθλια αγγαρεία.
Τραγωδία μεσούντος Ιουνίου 1962.) <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Άρχισε
να αραδιάζει στο κεφαλόσκαλο της κουζίνας τα πλαστικά ζώα του ΡΟΛ, μια λιτανεία
λιονταριών, τίγρεων, ελεφάντων και δεν ξέρω τι άλλων ειδών της τροπικής
πανίδος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν και
οι γάτες, οι αληθινές. Κυκλοφορούσαν παντού. Με ονόματα Κλεοπάτρα, Νεφερτίτη,
δυναστείες γάτες. Είχε παίξει την Κλεοπάτρα η Ελίζαμπεθ Ταίηλορ, εκείνο τον
καιρό.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Τον
γοητεύανε τα ζώα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Τα
άλογα, προπάντων. Ο Ιβανόης και ο Ελ Σιντ. Αρματοδρομίες, ο Μπενχούρ με τα άσπρα
άλογα, ο Μεσσάλας με τα μαύρα, τον χτύπαγε τον Μπενχούρ με το μαστίγιο. Αλλά ο
Μπενχούρ του το τράβηξε και του το πήρε, κι' έχωνε ο Μεσσάλας τον άξονα που
είχε δρεπάνι στον τροχό του Μπενχούρ να του σπάσει τις αχτίνες, αλλά τελικώς ο
Μεσσάλας κυλιότανε στα χώματα και στα αίματα και στις σκόνες, κι' ο Βασίλης τα
διηγιόταν όλα αυτά με μία παθιασμένη παραστατικότητα άνευ προηγουμένου, τάχε
δει όλα αυτά τα έργα στο ΑΜΙΡ, τι θαύμα, τα σκηνοθετούσε μετά αυτός ξανά από
την αρχή. Γιατί ήταν σα να τάβλεπες, καθώς τα αφηγιόταν. Κι' όταν είδα πρώτη
φορά εγώ τον Μπενχούρ πριν λίγα χρόνια, νόμιζα πως τον είχα ξαναδεί τότε, στο
ΑΜΙΡ, που στο ΑΜΙΡ δεν πάτησα ποτέ μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Είχε μία
φλέβα βαθύτατα δραματική. Προπάντων για το δράμα που γίνεται εικόνα. Ζωγράφιζε
και καλά, ειρήσθω εν παρόδω. Τα Κλασσικά Εικονογραφημένα, στίβες. Οι Άθλιοι. Ο
Κόμης Μοντεχρίστος. Τζέην Έυρ. Τα ανθρώπινα πεπρωμένα, συντριβή και δικαίωση. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά άμα
ήθελε, γινόταν απίστευτα κωμικός. Κατ' ιδίαν, τρομερός μίμος. Έκανε την Σαπφώ
Νοταρά πιο καλά απ' ό,τι η Σαπφώ Νοταρά τον εαυτό της. Αλλά δεν ενέδιδε στην
κωμωδία. Αν εξαιρέσεις την οπερέττα, βέβαια. Α, ενέδωσε τουλάχιστον άπαξ, στην
μαύρη και πικρή Λα Νόννα, που ο Πιατάς έκανε την βουλιμική γριά που τους πέθανε
όλους. Κι' όποιος τον ήξερε, καταλάβαινε στο παίξιμο του Πιατά τα σουσούμια και
τους μορφασμούς του Βασίλη που κορόιδευε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μετά τον
Μπενχούρ και τα Κλασσικά Εικονογραφημένα ήρθε το Γυμνάσιο, ο Λόρκα και η όπερα.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ήμασταν
στην ίδια τάξη, στο ίδιο σχολείο, είχαμε το ίδιο όνομα και επώνυμο, κι' είχαμε
και οι δύο γεννηθεί τον Ιούνιο του 1954. Πέραν αυτών, δεν είχαμε κανένα άλλο
κοινό στοιχείο. Ήταν καλός, ιδίως στα θεωρητικά. Ήμουν σκράπας παντού. Οπότε,
όταν άκουγα "Βασίλης Νικολαΐδης, στον πίνακα," μου κόβονταν τα ήπατα.
Μόνο όταν άκουγα "του Χρήστου" συνερχόμουν. Εγώ ήμουνα του Νικολάου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μου είπε
να σας ανακοινώσω πως έφυγε. Πάει να σκηνοθετήσει Λουτσία Ντε Λαμερμούρ. Με
Κάλλας, Ντι Στέφανο και Γκόμπι, διευθύνει ο Τούλιο Σεραφίν. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Και
επίσης, σας αφιερώνει:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-indent: 24.0pt;"><span style="font-size: x-large;"><span lang="ES">Del</span><span lang="ES"> </span><span lang="ES">ciel</span><span lang="ES"> </span><span lang="ES">clemente</span><span lang="ES"> </span><span lang="ES">un</span><span lang="ES"> </span><span lang="ES">riso</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-indent: 24.0pt;"><span lang="FR"><span style="font-size: x-large;">la
vita a noi sarà...</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span lang="FR"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Η φωτό:
Στην αγκαλιά της θειάς μας της Ελένης. Του 1955.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 51.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 24.0pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Η
μουζική: Γύρνα φτερωτή του μύλου, από τον Ματωμένο Γάμο. Με τον Λάκη Παππά. Το
αγαπούσε πολύ, νομίζω.<o:p></o:p></span></p>
<span style="font-size: x-large;"> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=aQL9QFluUBU">https://www.youtube.com/watch?v=aQL9QFluUBU</a></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-63836899650100509892021-01-13T13:55:00.006-08:002021-01-14T03:01:51.458-08:00Προμηθέας επ' Ανάφη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdw2kt5SJNIMuQylhss95SimxX0SXwYZWCvkD347NwG05TZqpHQpF0ro4I_HsmbBCKlEVUL9AjIcrOL54Mh_L4ExoRxqH1AOdeZin0QhFq3BdVfKiFarzz9Nj431GjqD54QoUTo3tekaM/s5046/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258212.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5046" data-original-width="3689" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdw2kt5SJNIMuQylhss95SimxX0SXwYZWCvkD347NwG05TZqpHQpF0ro4I_HsmbBCKlEVUL9AjIcrOL54Mh_L4ExoRxqH1AOdeZin0QhFq3BdVfKiFarzz9Nj431GjqD54QoUTo3tekaM/w468-h640/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258212.jpg" width="468" /></a></div><br /> <p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Δεν ξέρω πως γινόταν το
μαγικό, και κάθε Ιούνιο, Ιούλιο, βρισκόμουν με λεφτά. Έπαιρνα το βαπόρι κι'
έφευγα, άντε με το καλό, ραντεβού τον Σεπτέμβρη, σαν τους σινεμάδες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Διότι τα λεφτά δεν
κάνουν την ευτυχία. Ευτυχία είναι να μην φυσάει και να κάνει αμμοβολή την
νύχτα, και να πάρει η άμμος το σχήμα του κορμιού σου κάτω από το σλιπινμπάγκ,
κι' από πάνω ναοί στο σχήμα τ' ουρανού μ' αστέρια. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Παίζαμε αθλοπαιδιές στην
παραλία όλη μέρα. Εμείς είχαμε ανακαλύψει το σωρβάιβωρ πριν τριάντα χρόνια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αγαπημένο άθλημα όλων
ήταν η αμμογουβόσφαιρα. Δηλαδή είχαμε μια μπάλα, και μία γούβα στην άμμο, κι'
εμείς βάζαμε πόδια και χωρίζόμασταν σε δύο ομάδες, και μπαίναμε στη θάλασσα,
ρηχά, βαθιά, άπατα, δεν είχε σημασία. Κι' όποια ομάδα έβαζε τη μπάλα στη γούβα,
έπαιρνε πόντο. Ο μόνος κανόνας ήταν να μην πατήσεις έξω από το νερό, τότε είχε
φάουλ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά εμείς δεν μετράγαμε
πόντους. Άλλος ήταν ο σκοπός του παιχνιδιού.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Διότι εμείς παίζαμε
γυμνοί, δηλαδή. Τώρα, τα κορίτσια ήταν επίσης τσιτσίδι, και κάθονταν πίσω από
τη γούβα, και μας βλέπανε να τσακωνόμαστε. Και βαθμολογούσαν τσουτσούνια. Και
προσθέτανε τους βαθμούς κάθε ομάδας, και όποια ομάδα έπαιρνε την μεγαλύτερη
βαθμολογία, κέρδαγε. Αλλά δεν μας λέγανε τις βαθμολογίες, ούτε καν αθροιστικώς,
οπότε μόνο αυτές ξέρανε ποιά ομάδα κέρδισε, και ποιός ήταν εμβηπή ξερωγώ, ούτε
μας λέγανε ποιά τα κριτήρια της βαθμολογίας.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε εμείς παίζαμε μόνο
για την χαρά του αθλητισμού και την ευγενή άμιλλα, αυτό θα πει αγνός
αθλητισμός, η νίκη δεν είναι το παν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τα απογεύματα παίζαμε
ένα άλλο παιχνίδι, την αναφιώτικη ρουλέτα. Παίζανε δηλαδή, γιατί εγώ βαριόμουνα
τον τζόγο. Αποπάνω από την παραλία ήταν ένας γκρεμός, ήταν για να κρατάει ίσκιο
τις πρωινές ώρες και να κοιμόμαστε λίγο περισσότερο. Είχανε λοιπόν ένα μπαλλάκι
του τένις, και το ρίχνανε ψηλά στο γκρεμό, και κατρακύλαγε μετά το μπαλάκι από
τις χαραγματιές του γκρεμού, και πήγαινε πότε από δώ, πότε από κει, αναλόγως.
Αλλά τελικώς ξαναρχόταν κάτω στην παραλία. Οπότε οι παίκται φτιάνανε πορτούλες
στην άμμο με κλαδάκια, και ποντάρανε πότε τάλληρο, πότε δεκάρικο, κατόπιν
συμφωνίας. Και σ' οποιανού την πορτούλα πέρναγε το μπαλλάκι, τα μάζευε όλα. Και
μέχρι που να νυχτώσει να μην βλέπουνε άλλο, οπότε να πάνε στης Μαργαρίτας να
φάνε, παίζανε αυτή τη μαλακία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εγώ, όπως προανέφερα,
δεν μου άρεσε ο τζόγος και δεν έπαιζα. Αλλά καθόμουν και τους έβλεπα, κι'
έσπαγα πλάκα με την βλακεία τους, που τσακώνονταν, όχι η πορτούλα σου ήταν
μεγαλύτερη, όχι που κούνησες τα ξυλάκια, όχι που το μπαλλάκι πέταξε κάτω το
ξυλάκι και δεν μετράει. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν κι' ένας πολύ
καλαμπόρτζης. Ήρθε λοιπόν η σειρά του να ρίξει, και ρίχνει μια στραβή, και πάει
το μπαλλάκι και κάθεται σ' ένα θάμνο πάνω στον γκρεμό. Ρίχνανε αυτοί μετά
πέτρες να το ξεσκαλώσουνε, εις μάτην.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εγώ, όπως σας είπα και
πιο πριν, καθόμουν από μια μεριά κι' έκανα χάζι. Και δεν ξέρω πως μπαίνει ο
διάλος μεσαθέ μου, και τους λέω θα πάω να το κατεβάσω το μπαλλάκι, αλλά θέλω
γκανιότα, το δέκα τοις εκατόν των σημερινών κερδών. Και λένε αυτοί εντάξει.
Αλλά εγώ τους έκανα πλάκα, δεν ήθελα λεφτά. Διότι είναι γρουσουζιά να παίζεις
την κεφάλα σου για τα φράγκα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μια και δυο λοιπόν,
φοράω το τζην μου και κάτι τίμπερλαντ της ιστιοπλοΐας πολύ ειδικά για γκρεμούς
που είχα αγοράσει κοψοχρονιά σ' ένα στοκάδικο, και να μην μακρηγορώ, φτάνω στον
θάμνο, πιάνω το μπαλλάκι, και το πετάω στην παραλία εν μέσω ουρονομήκων
επευφημιών, όχι μόνο των παικτών που επανέκτησαν το μπαλλάκι τους, αλλά και
πλήθους άλλων λουομένων της παραλίας, που έσπευσαν να παρακολουθήσουν τον
τολμητία που έφερε πίσω το απολωλός μπαλλάκι.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Καθόμουν εγώ λοιπόν
μεταξύ ουρανού και γης και απολάμβανα τον θρίαμβό μου και την δόξα μου, αλλά
κάποια στιγμή είπα εντάξει, να κατέβω τώρα. Αλλά να κατέβω, μια κουβέντα ήταν.
Διότι ο θάμνος που είχε σκαλώσει το μπαλλάκι βρισκόταν σ' ένα σημείο πολύ
επικλινές σαν τσουλήθρα, και δεν είχε καμιά πέτρα ή ρίζα να πιαστείς, ήταν λάσπη
ξεραμένη σα σκόνη, σαν ταλκ, πολύ ψιλή. Κι' εγώ ξαπλωμένος στην τσουλήθρα ανάσκελα.
Και μετά από την τσουλήθρα ο γκρεμός ήταν πολύ κάθετος, είκοσι μέτρα ύψος. Κι'
εγώ δεν ήξερα πως έφτασα εκεί, σερνόμουνα με την πλάτη, κι' ευτυχώς που είχα
φορέσει το τζήν και τα τίμπερλαντ, είχα καλύτερη πρόσφυση πάνω στο ταλκ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πάω λοιπόν να μετακινηθώ
πέντε πόντους δεξιά, χρρρ γλυστράω δύο μέτρα πάνω στο ταλκ προς το γκρεμό που έχασκε
να με καταπιεί. Ευτυχώς σταμάτησε εκεί η κατρακύλα μου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ήμουν ένας Προμηθέας. Είχα
χαρίσει στους ανθρώπους το μπαλλάκι του τένις. </span></span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Το μπαλλάκι, ο ταχυδρόμος της Τύχης είχε επιστρέψει
ως δικός μου μαντατοφόρος! Για να φέρει στους ανθρώπους το μήνυμα πως Τύχη δεν
υπάρχει. Τύχη είναι η άγνοια. Τύχη είναι μία ανθρώπινη κατασκευή. Τύχη είναι η
υπεκφυγή του ανθρώπου να αναλάβει την ευθύνη της Ειμαρμένης του. Αυτό ήταν το
προμηθεϊκό μου μήνυμα! </span></span><span style="font-size: x-large; text-indent: 11.9pt;">Και τώρα για τιμωρία ήμουν δεσμώτης
πάνω στον βράχο, χωρίς αλυσίδες, παρά μόνον από την βαρύτητα!</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARE0uIvQ1pRL2HHI4EB4kfQEhX6yDp92XvNOysMOiWsZQxWblNkiEwqYpfHjdOgDQ9Q03511m-ts-g0dDvXfCzuCN6FCktlJLD7pUW36aETOlwiltschp3FLgusdyR7Gv_F8c_iP6oTU/s4627/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258218.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4627" data-original-width="3471" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARE0uIvQ1pRL2HHI4EB4kfQEhX6yDp92XvNOysMOiWsZQxWblNkiEwqYpfHjdOgDQ9Q03511m-ts-g0dDvXfCzuCN6FCktlJLD7pUW36aETOlwiltschp3FLgusdyR7Gv_F8c_iP6oTU/w300-h400/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258218.jpg" width="300" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ έβλεπα
αποκάτω που μαζευόταν κι' άλλος κόσμος, και μ' έπιανε μία υψοφοβία και με
γαργαλάγανε οι πατούσες μου. Ήτανε και κάτι εκδρομείς φλώροι από την Σαντορίνη,
και φωνάζανε "πέσε-πέσε" και σκεφτόμουνα άμα κατέβω κάτω θα σας γαμήσω
καριόληδες, αλλά τους είπανε οι άλλοι και το βουλώσανε, γιατί θα τρώγανε πολλές
σφαλιάρες ενθύμιο από την Ανάφη. Και επεκράτησε άκρα του τάφου σιωπή μέσα στο
γλυκό καλοκαιριάτικο απόγευμα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά το βασικό πρόβλημα παρέμενε
ανεπίλυτο, και αυτό ήταν να κατέβω απεκειπάνω σε ένα κομμάτι και να μη με μαζεύουν
με το κουταλάκι του γλυκού. Διότι αν αστοχούσα και στην επόμενη προσπάθεια πλαγίας
μετακινήσεώς μου προς το πλησιέστερο σταθερό σημείο στηρίξεως, αντιός πάμπα μία,
που λέει και το γνωστότατο τανγκό. Και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα συνέβαινε,
διότι η κατάστασις που είχα περιέλθει ήταν απελπιστική, οποιαδήποτε πλάγια
μετακίνησίς μου είχε ως αποτέλεσμα την κάθετον ολίσθησίν μου προς τον γκρεμό
στο δεκαπλάσιο, ή εικοσαπλάσιο, ή και παραπάνω, δέκα πόντοι δεξιά ίσον ένα, δύο,
τρία μέτρα γλύστρα, και μετά άντε γειά!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έλα όμως που το ένστικτο
της αυτοσυντηρήσεως πάντοτε υπερισχύει ως πεπρωμένο και Ειμαρμένη της Ανθρωπότητος,
και νικά διηνεκώς την βαρύτητα και τους άλλους εναντίους νόμους της Φύσεως, και
ο Προμηθεύς ελεύθερος πάντοτε χωρεί εις τους αιώνας των αιώνων, δοξασμένος και
κραταιός του Σύμπαντος άρχων! Διότι εκείνη την στιγμή όλη μου η ύπαρξις συσπειρώθηκε
εις μίαν και μόνην θέληση, ωσάν στρατός και Έθνος εν κινδύνω! Διότι εκείνη την
στιγμή κάθε απόληξις του νευρικού μου συστήματος ιχνηλατούσε σε επαφή με την
γλυστερή επιφάνεια που είχε γίνει θανάσιμος αντίπαλος, κι' έστελνε σήματα και
πληροφορίες, εδώ κρατάει, εδώ γλυστράει, εδώ έτσι κι' έτσι, εκατομμύρια σήματα έφταναν
στο ένα κέντρο του νωτιαίου μου κι' από εκεί στο κέντρο της συνειδήσεως, που
αποφάσιζε αστραπιαίως κι' έστελνε λεπτομερείς διαταγάς σε ομάδας μυών, σε κάθε
ραχιαίο, σε κάθε τετρακέφαλο, σε κάθε παλαμιαίο και ελμινθοειδή, εσύ σπρώξε, εσύ κράτει, εσύ πιο κει, και σε πλήρη σύνταξη
εκινούντο οι μύες συντονισμένα προς την πολυπόθητη σωτηρία, πέντε εκατοστά δεξιά,
άλλα δέκα μετά, είχα γίνει σώμα και πνεύμα μία ενότης που με ξεπερνούσε, κι' ήταν
όμως εντός μου η ενότης, χωρίς διάσπαση ή αμφισβήτηση! <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Χίλια καπούλια ταύροι τού κρατάν τη βάση· δικέφαλος αϊτός, κι απάνω μου
τινάζει τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του στην κεφαλή μου πλάι και
μέσα στην ψυχή μου, και το μακρά και το σιμά για με πια είν' ένα!...<o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Να μην μακρηγορώ, διήνυσα
εκείνα τα τρία μέτρα ή χιλιόμετρα σούρνοντας χέρια-πόδια-πλάτη-κώλο ανάσκελα, κι' έφτασα εκεί
που είχε πιασίματα και πατήματα, και μετά με σίγουρες κινήσεις κατέβηκα μέχρι κάτω
στην αμμουδιά και στο ξέσπασμα των ενθουσιωδών και ειλικρινών χειροκροτημάτων. Ήταν
μάλιστα εκεί μεταξύ των περιέργων και μια παρέα ελβετοί ορειβάται, που είχαν
παρακολουθήσει με θαυμασμό τον άθλο μου, και μου είπαν πως έχω πολύ ταλέντο. Εγώ
όμως δεν το καλλιέργησα έκτοτε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Με την δύση του ήλιου
και με το που πήγαμε για μάσες στης Μαργαρίτας, η δόξα μου είχε δύσει κι' αυτή.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μερικά πρωινά μας ξυπνάγανε
η φασαρία από κάτι </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">F</span><span style="mso-ansi-language: EL;">-16 που πετάγανε ξυστά από την επιφάνεια της θάλασσας
και τα βράχια. Ήτανε μία ατραξιόν τυπικώς αναφιώτικη, οι πτήσεις. Θυμάμαι επίσης
που ο Γιάννης ο Νικολετόπουλος είχε έρθει στο νησί με μία μπουκάλα βότκα που είχε
καφτερή πιπεριά μέσα. Δεν είχα ξαναπιεί τέτοια βότκα, παράξενη μου φάνηκε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν κι' ένα κορίτσι που
με το που θα γύρναγε στην Αθήνα, θα παντρευόταν. Ένα βράδυ που ήμασταν στης Μαργαρίτας
ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο μου κι' άρχισε να κλαίει σιγανά. Εγώ τάχασα,
γιατί ήταν πάρα πολύ όμορφη, μελαχροινή, κι' ήταν κι' άλλοι παρόντες που ξέρανε
το ζευγάρι, και αισθανόμουν πολλή αμηχανία. Έτσι είμαι εγώ, άμα μ' αρέσει μία
πολύ με πιάνει αμηχανία. Αλλά κι' άλλοι τους πιάνει αυτό, και άντρες και γυναίκες.
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Απεφάσισα -λόγω αυτής
της αμηχανίας μου- να κάνω άλλη μια ταρζανιά, ν' ανέβω στην Καλαμιώτισσα και να
γυρίσω αυθημερόν, οχτώ ώρες πορεία στο λιοπύρι, άσε το μονοπάτι για την κορυφή,
δεν είναι για υψοφοβικούς.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIOsGvyaqNM6dFy59zrQtX4lPjAFf2vV45OxXIEBM-XDk8gJL1IPTqIyscDnyhH6XxOw1qAjyVONdIH9am4PXr13fcgvx2jZcKN4ondinZik7DzkrvLmfXGbR38Jit_yUFt087gqca6EU/s5152/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258216.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5152" data-original-width="3864" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIOsGvyaqNM6dFy59zrQtX4lPjAFf2vV45OxXIEBM-XDk8gJL1IPTqIyscDnyhH6XxOw1qAjyVONdIH9am4PXr13fcgvx2jZcKN4ondinZik7DzkrvLmfXGbR38Jit_yUFt087gqca6EU/w300-h400/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%258216.jpg" width="300" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η μουζική: Καλαμιώτισσα,
του 1992. Στο κοντραμπάσσο, ο Χάρης Μέρμηγκας. Και στο άλτο σαξόφωνο ο Ντίνος
Αποστόλου. Εκτός από την κιθάρα έπαιξα και το πιατίνι, αν θυμάμαι καλά.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=NnB0P8IurRc">https://www.youtube.com/watch?v=NnB0P8IurRc</a>
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 11.9pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οι ζωγραφιές: Προμηθέας Ι, ΙΙ, ΙΙΙ. Πενάκι, παστέλ και
ακρυλικά σε χαρτί.<o:p></o:p></span></span></p><br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-69787822181283695672020-12-02T15:42:00.007-08:002020-12-03T00:52:55.713-08:00Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου 1944<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGWWwJHCL0-I8eIHikhANF3uPPs7FEzp7ALj28Rybmwv3Rr3F_hV6kDTVM0bGMk4cne10hjic0tc93YK6OdwCW05kG9iMeXQeR7xP7ydu7VVwQ2FnZ5DJGSVHTt-Jj1Zw32US09QrQA9Y/s1600/3+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BA+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1213" data-original-width="1600" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGWWwJHCL0-I8eIHikhANF3uPPs7FEzp7ALj28Rybmwv3Rr3F_hV6kDTVM0bGMk4cne10hjic0tc93YK6OdwCW05kG9iMeXQeR7xP7ydu7VVwQ2FnZ5DJGSVHTt-Jj1Zw32US09QrQA9Y/w640-h486/3+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BA+2.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p> </o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μαζεύτηκαν στις
συνοικίες να ξεκινήσουν για την Πλατεία Συντάγματος.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Το μπλοκ της Νέας
Σμύρνης και της Καλλιθέας συναντήθηκαν στην Συγγρού. Και πέρασε η Καλλιθέα
μπροστά. Από πίσω ήρθαν το Φάληρο, η Γλυφάδα, η Βούλα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Κατά τις δέκα έφτασαν
στο Σύνταγμα από την Αμαλίας. Από την Βασιλίσσης Σοφίας κατέβαινε το μπλοκ της
Καισαριανής, Βύρωνα, Ζωγράφου, Παγκρατίου και τα λοιπά. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Το μπλοκ της Αμαλίας με
την Καλλιθέα μπροστά πέρασε μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και
βρισκόταν καμιά τριανταριά μέτρα από την Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, στην
συμβολή Πανεπιστημίου και Βασιλίσσης Όλγας. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Βγαίνουν τότε καμιά
πενηνταριά αστυφύλακες μέσα από το κτίριο της Διεύθυνσης. Κι' αρχίζουν να
ρίχνουν στους διαδηλωτές. Δισταχτικά στην αρχή, μετά πυκνά. Ρίχνουν κι' από τα
παράθυρα των Ανακτόρων, που είναι τώρα η Βουλή. Κι' από την Μεγάλη Βρετάνια. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο Νίκος Φαρμάκης ήταν
τότε νεαρός, μέλος της Χ. Είχε πάει στα Ανάκτορα με το ποδήλατό του, να
παραδώσει κάτι πυρομαχικά. Είχε ένα γερμανικό αυτόματο, ένα περίστροφο και μια
χειροβομβίδα. Έδειξε εκεί ένα χαρτί που έδινε ο Σπηλιωτόπουλος στους χίτες, και
πέρασε μέσα. Του είπανε να ανέβει επάνω, να πιάσει ένα πόστο σ' ένα παράθυρο,
μ' έναν χωροφύλακα. Και να μην πυροβολήσει πριν φτάσει η διαδήλωση στον Άγνωστο
Στρατιώτη. Είχε ένα γερμανικό αυτόματο. Από εκεί, ο Φαρμάκης είδε στο μπαλκόνι
της Αστυνομικής Διεύθυνσης τον διευθυντή της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, μαζί με
τρεις τέσσερις άλλους αξιωματικούς. Να κάνει σινιάλο μ' ένα μαντήλι. Κι'
αρχίζουν οι αστυφύλακες να ρίχνουν με αυτόματα, οπλοπολυβόλα και ντουφέκια.
Μετά σταματάνε. Μία κοπέλλα βουτάει μία κόκκινη σημαία στο αίμα ενός σκοτωμένου
σα σφουγγάρι, κι' αρχίζει να την κουνάει πέρα δώθε, και το αίμα γράφει την
τροχιά της σημαίας στον αέρα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Στις αρχές της
Πανεπιστημίου, στο καφενείο του Γιαννάκη, στεκόταν κι' ένας άγγλος
αντισυνταγματάρχης. "Άντρες, γυναίκες, παιδιά, που λίγο πριν φώναζαν,
βάδιζαν, γελούσαν, γεμάτοι ζωντάνια και απείθεια έπεσαν κάτω με το αίμα να
τρέχει από τα κορμιά και τα κεφάλια τους στην άσφαλτο, ή στις σημαίες που
κρατούσαν..."<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Σταμάτησαν μετά από λίγο
οι πυροβολισμοί. Απόμεινε το πλήθος να κοιτάει αποσβολωμένο. Μετά λέγανε τα
ονόματα των σκοτωμένων, και μετά τα φώναζαν, ο ένας των αλλωνών. Και μετά τα
γοερά κλάματα, οι βρισιές...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Απέναντι, στην Όθωνος,
ήταν τα γραφεία του ΚΚΕ, που είχαν ένα στημένο πολυβολείο. Αν θέλανε, θα είχαν
κάνει την Αστυνομική Διεύθυνση κόσκινο. Μαζί με τον Έβερτ, που κοίταγε από το
μπαλκόνι. Αλλά δεν έριξαν ούτε σφαίρα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο Έβερτ έδωσε μία
συνέντευξη το 1958 και παραδέχτηκε πως αυτός έδωσε την διαταγή στους αστυνόμους
να ανοίξουν πυρ. Αλλά διευκρίνισε πως "αφού
συναντήθην με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και επ' τη βάσει υπευθύνων διαταγών
τας οποίας είχα, διέταξα τη βιαίαν διάλυσιν των διαδηλωτών"
("ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" 12/12/1958)*.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Οι αστυφύλακες μπήκαν
πάλι μέσα στο κτίριο. Κανά δυό που τους πρόλαβε το πλήθος στους γύρω δρόμους,
τους λύντσαραν.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ύστερα, κατέβηκαν τα
αγγλικά τεθωρακισμένα από την Βασιλίσσης Όλγας, λίγο πιο πάνω, που περίμεναν. Σταμάτησαν
μπροστά στην Αστυνομική Διεύθυνση.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Μετά, το πλήθος
συγκεντρώθηκε στο κάτω μέρος της πλατείας. Το πρόγραμμα της διαδήλωσης
συνεχίστηκε κανονικά, μίλησαν ο Παρτσαλίδης και ο Ζεύγος. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο επίσημος απολογισμός
ήταν έντεκα νεκροί. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Από την Μεγάλη Βρετάνια
παρακολουθούσαν δεκάδες δημοσιογράφοι. Ο Ντμίτρι Κέσελ, ένας ουκρανός
φωτογράφος που είχε έρθει μαζί με τον αγγλικό στρατό, πήρε τις καθηλωτικές
φωτογραφίες της Πλατείας Συντάγματος το πρωί της Κυριακής, 3 Δεκεμβρίου 1944.
Κι' άλλες πολλές, τις επόμενες μέρες.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"> Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου, γεγονός
που τάραξε τον Τσώρτσιλ στην ησυχία του.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο Ρούζβελτ έγινε έξαλλος
με τον Τσώρτσιλ. "Σε ποιό σημείο θα φτάσουν για να διατηρήσουν το
παρελθόν," είπε. Το Στέητ Ντιπάρτμεντ καταδίκασε την σφαγή, και το
αμερικάνικο ναυτικό έβγαλε διαταγή να μην παρασχεθεί καμία βοήθεια στους
άγγλους για μεταφορά στρατευμάτων τους στην Ελλάδα.<o:p></o:p></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: center; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Στο Α' Σώμα έμαθαν τα
καθέκαστα σχεδόν αμέσως. Έστειλαν μια μοτοσυκλέτα στον Σιάντο, στην
Φιλαδέλφεια. Τάχε μάθει. Ζήτησε αυτός να πάει ο Πυριόχος εκεί, στην Κεντρική
Επιτροπή του ΕΛΑΣ. Πήγε αυτός, ήταν και ο Ορέστης, ο διοικητής της ΙΙ Μεραρχίας**. Το σχέδιο ενέργειας -που είχε εκπονηθεί για την περίπτωση βασιλικού
πραξικοπήματος- μπαίνει σε εφαρμογή, αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή. Σε γενικές
γραμμές, το Σώμα Στρατού της Αθήνας έπρεπε να αφοπλίσει τα αστυνομικά τμήματα, την
Χ στο Θησείο, και τις φυλακές στην Βουλιαγμένης και τον Ταύρο, που κρατούσαν δωσίλογους
και ταγματασφαλίτες. Αλλά κυρίως δεν έπρεπε να έρθει σε εμπλοκή με τους
άγγλους. Σε πρώτη φάση, η ΙΙ Μεραρχία θα έπαιρνε θέσεις στην Νέα Φιλαδέλφεια,
τη Χασιά, το Ψυχικό και το Χαλάντρι, και το πυροβολικό της θα έπιανε τα
Τουρκοβούνια, ώστε να μπορεί να χτυπήσει την Ορεινή Ταξιαρχία στο Γουδί. Και το
Α Σώμα Στρατού να εγκαταστήσει το στρατηγείο του στην Φιλαδέλφεια. Κρατήσανε
όμως και την Σίνα, με έναν αγγλόφωνο αξιωματικό, και μερικούς συναγωνιστές για
τα τηλέφωνα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο Ορέστης είχε ένα ύφος
που δεν άρεσε του Σιάντου. Κοίταγε το ρολόι του, είχε ένα ραντεβού στην Ελευσίνα
με κάποιον άγγλο διοικητή... <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Γύρισε ο Πυριόχος και τα
μετέφερε όλα αυτά. Ετοιμάσαν τις διαταγές για τις μονάδες σύμφωνα με τις
οδηγίες του Σιάντου. Τις έστειλαν γύρω στο μεσημέρι.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Περασμένες οχτώ το βράδυ,
στέλνει σύνδεσμο ο Σιάντος στο στρατηγείο, στην Κυψέλη, να πάνε να τον βρουν
στην Φιλαδέλφεια, ο Νέστορας, ο Πυριόχος και ένας άλλος του επιτελείου.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Πάνε αυτοί, το ραντεβού
ήταν σ' ένα σπίτι. Αποτσίγαρα, φλυτζάνια, ήταν κι' άλλοι πριν απ' αυτούς. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ρωτάει ο Σιάντος τι
δυνάμεις έχουν. Το Α' Σώμα έχει 6.500 άντρες, με ελαφρύ οπλισμό. Και η ΙΙ
Μεραρχία που έρχεται, έχει 3.500, και τμήμα πυροβολικού. Οι άλλοι (Ρίμινι,
Χωροφυλακή, Αστυνομία, Χίτες, κλπ) γύρω στις 10.000. Και 4.500 ταγματασφαλίτες
κρατούμενοι, που θα μπορούσαν να τους δώσουν όπλα. Μ' αυτόν τον συσχετισμό,
νικάμε, του λένε οι ελασίτες. Αλλά αν ανακατευτούν οι άγγλοι, αδύνατον. Ο
Σιάντος λέει πως οι άγγλοι μπορεί να επέμβουν, είχε αξιόπιστες πηγές.
Συμπέρασμα, η ΙΙ Μεραρχία να αποσυρθεί στην Πάρνηθα, να μην δώσει αφορμή. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Πάνω στην κουβέντα του
λέει ο Νέστορας του Σιάντου πως αν είχαν βάλει στην Αθήνα όπλα, όπως ζητούσε
παλιότερα ο Φάνης, τώρα θα μπορούσαν να οπλίσουν 17.000 στρατό. Διότι η Καζέρτα
απαγόρευε την είσοδο στην Αθήνα μόνο ενόπλων ανδρών, όχι σκέτο όπλων, οπότε
τώρα θα τους σαρώναμε.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Καθόταν και σκεφτόταν, ο
Σιάντος.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">-Σπύρο, είναι και πολλά
άλλα "αν," είπε μετά. "Τώρα εδώ είμαστε. Τώρα να δούμε τι θα
κάνουμε." Και είπε μετά να ανακαλέσουνε όλο το σχέδιο, να γυρίσει πίσω η
ΙΙ Μεραρχία, να μην επιτεθούν στην Ρίμινι. Μόνο αφοπλισμός της Χ στο Θησείο,
και της Χωροφυλακής, στα προάστια. Και αφοπλισμός των αστυνομικών τμημάτων της
Αθήνας, ει δυνατόν με διαπραγματεύσεις.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Γυρίσαν πίσω με τις νέες
οδηγίες του Σιάντου. Κάτσαν, ξαναγράψαν τις καινούργιες διαταγές. Τις στείλαν κι'
αυτές γύρω στα μεσάνυχτα. Η ΙΙ Μεραρχία να γυρίσει πίσω, να πάρει θέσεις στην
Χασιά, την Νέα Ιωνία, και την Κηφισιά. <o:p></o:p></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: center; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Στην Μεγάλη Βρετανία
είχαν δώσει του Παπανδρέου τρία δωμάτια. Μαζεύτηκαν εκεί όλη η κυβέρνηση. Ο
Παπανδρέου ήταν σε άθλια κατάσταση, οι άλλοι είχαν πιάσει την κουβέντα,
καφενείο. Ήρθε να τον δει ο Σκόμπη,
έμεινε μισή ώρα. Μετά, ο Παπανδρέου έπεσε και κοιμήθηκε. "Μαζί του
κοιμήθηκε και το κράτος," έγραψε στο ημερολόγιό του ο Κανελλόπουλος. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Ο Σοφούλης ήθελε να
αποσύρει τους δικούς του από την κυβέρνηση. Ο δε Λήπερ ευνοούσε μία λύση κυβέρνησης
Σοφούλη, ώστε να εκτονωθούν τα πράγματα, να καλμάρουν την αριστερά, να μην
κλιμακωθεί η κρίση. Ο Σοφούλης δεχόταν να αναλάβει. Κι' ο Παπανδρέου υπέβαλε
την παραίτησή του. Την δεύτερη μέσα στο 1944. Την προηγούμενη φορά στο Κάιρο,
τον Αύγουστο. Αλλά ο Τσώρτσιλ ήταν και πάλι ανένδοτος, ήθελε να κρατήσει τον
Παπανδρέου στην κυβέρνηση. Τηλεγράφησε του Λήπερ τα εξής:<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">"Πρέπει να
υποχρεώσετε τον Παπανδρέου να κάνει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε
ότι, εάν το κάνει, θα υποστηριχθεί με όλες τις δυνάμεις μας. Αν παραιτηθεί,
φυλακίστε τον έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες. Θα
μπορούσε το ίδιο καλά να αρρωστήσει και να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς.
Έχει περάσει ο καιρός που η οποιαδήποτε ομάδα Ελλήνων πολιτικών θα μπορούσε να
επηρεάσει αυτή την εξέγερση του όχλου. Η μόνη του ελπίδα [του Παπανδρέου] είναι
να βγει απ' αυτή την κατάσταση, τασσόμενος ανεπιφύλακτα στο πλευρό μας... "<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Κι' έμεινε ο Παπανδρέου
πρωθυπουργός. Κι' ας μην τον ήθελε κανένας. Ούτε καν ο ίδιος.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Την άλλη μέρα, ένας
αλεξιπτωτιστής από τη Γλασκώβη που παραφύλαγε ελεύθερους σκοπευτές, είπε πως
"είναι μια φριχτή δουλειά" και πως "στο Κασίνο ήταν άσκημα, αλλά
τουλάχιστον ήξερες τι έκανες." <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"> Παραπομπές<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">*Και ο γιός του Άγγελου
Έβερτ, ο Μπουλντόζας, είπε πως την εντολή για την βίαιη διάλυση της διαδήλωσης
την έδωσε ο Παπανδρέου:<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=162798&wordsinarticle">http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=162798&wordsinarticle</a><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 45.1pt; margin-right: 45.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">** Η Κεντρική Επιτροπή
του ΕΛΑΣ συστάθηκε με προσωπική απόφαση του Σιάντου, και νομιμοποιήθηκε
επισήμως με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ την επομένη, 2 Δεκεμβρίου
1944. Την αποτελούσαν ο Σιάντος, και οι μη κομματικοί Μανώλης Μάντακας, και ο
Μ. Χατζημιχάλης, πρώην στρατιωτικοί καριέρας, που ουσιαστικά δεν ήταν παρά σύμβουλοι
του Σιάντου. Ο Γιάννης Πυριόχος, πρώην συνταγματάρχης του πυροβολικού, ήταν ο στρατιωτικός
διοικητής του Α' Σώματος του ΕΛΑΣ. Καπετάνιος του ήταν ο Νέστορας, ο Σπύρος
Κωτσάκης. Ο καπετάν Ορέστης ήταν ο Αντρέας Μουντρίχας, από τους ικανότερους
διοικητές του ΕΛΑΣ. Διοικούσε την ΙΙ Μεραρχία, μια εμπειροπόλεμη μονάδα με βαρύ
οπλισμό, που -στην κλιμάκωση της κρίσης, και με ενδεχόμενο ένα βασιλικό πραξικόπημα-
ξεκίνησε πεζοπορώντας την 1<sup>η</sup> Δεκεμβρίου από την Χαλκίδα
για να ενταχθεί στο Α΄ Σώμα της Αθήνας. Ο Φάνης ήταν ο Βασίλης Μπαρτζιώτας, γραμματέας της κομματικής οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Πηγές<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Τα βασικά: Χαραλαμπίδης,
σελ. 65-79. Κωτσάκης, σελ. 56-68.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Τα γεγονότα στην Πλατεία
Συντάγματος, με την μαρτυρία της Ζωρζ Σαρρή, και βέβαια του Νίκου Φαρμάκη, από
την εκπομπή Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα, του 2006.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 45.0pt; margin-right: 45.0pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 45pt 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=L9km1I5tuaY">https://www.youtube.com/watch?v=L9km1I5tuaY</a>
<o:p></o:p></span></p><p>
<span style="font-size: x-large;"> Φωτό<span lang="DE">: Dmitri Kessel </span><span lang="FR"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Dmitri_Kessel"><span lang="DE">https://en.wikipedia.org/wiki/Dmitri_Kessel</span></a></span></span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-85951308537708192722020-11-29T04:24:00.006-08:002020-11-29T06:26:32.756-08:00Βερμέερ ιμιτασιόν, αλλά αυθεντική ιμιτασιόν<p> </p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggP69gg0oEteC3epffNLKz1BQR6DgF2hyCfxV_fSYpPuIoYmV3zS3orPPuQEUjRmv8mpZr7yK1j-8TFKg8aU9_Z3FslJwxTSBT2FkMgpkU0SCO2PGXT_o4A5nD3ZN78ZX84prj9lz5_v0/s900/christ-and-the-adulteress.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="876" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggP69gg0oEteC3epffNLKz1BQR6DgF2hyCfxV_fSYpPuIoYmV3zS3orPPuQEUjRmv8mpZr7yK1j-8TFKg8aU9_Z3FslJwxTSBT2FkMgpkU0SCO2PGXT_o4A5nD3ZN78ZX84prj9lz5_v0/w622-h640/christ-and-the-adulteress.jpg" width="622" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Ιησούς και μοιχαλίς</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ήταν ένα παιδί στην
Ολλανδία ονόματι Χαν φαν Μέεγκερεν, διότι έτσι τα τραβάνε τα έψιλον εκεί, σα να
βελάζουν πρόβατα. Αυτό το παιδί είχε ένα πατέρα πολύ μαλάακεν. Όλο τον έβαζε
τιμωρία, γράψε εκατό φορές <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν ξέρω
τίποτα, δεν είμαι τίποτα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα.</i> Λοιπόν, αυτό το παιδί
είχε αντιθέτως έναν καλό δάσκαλο. Ο οποίος είχε μία πετριά με τον Βερμέερ. Και
τούδειχνε του Χαν πως ζωγράφιζε ο Βερμέερ, ο μικρός πολύ ταλέντο. Ήθελε άμα
μεγαλώσει να γίνει ζωγράφος να ζωγραφίζει σαν τον Βερμέερ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά ο πατέρας του,
τίποτα. Θα πας στο Πολυτεχνείο να γίνεις αρχιτέχτονας. Τι να κάνει ο Χαν, πήγε
Πολυτεχνείο στο Ντελφτ. Κι' ήτανε και καλός. Και έκανε και αθλητισμό κωπηλασία.
Αγόρασε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο κωπηλατικός σύλλογος ένα παλιό
φρούριο στο κανάλι απάνω να το κάνει εγκαταστάσεις. Έπιασε λοιπόν ο Χαν κι'
έκανε τα σχέδια, και βγήκε μία ανακαίνιση μεραγκλαντάν, με προσθήκη να έχει
υπόστεγα, να βάζουν μέσα τις βάρκες, τα κουπιά, τα τιμόνια, τα σέα τους, τα μέα
τους. Ακόμα υπάρχει, αυτό το φρούριο, άμα πάτε στο Ντελφτ στο κανάλι, να το
δείτε. Παντρεύτηκε μία από την Ινδονησία, Άννα ντε Βόογκτ ελέγετο, λύσσιαξε ο
πατέρας του, κάνανε και δύο παιδιά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εντωμεταξύ,
ήρθε η ώρα των πτυχιακών, να γίνει αρχιτέκτονας. Οπότε λέει στον πατέρα του δεν
γαμιέσαι κι' εσύ και η αρχιτεχτονική, εγώ θα γίνω ζωγράφος σα τον Βερμέερ, που και
ο Βερμέερ από εκεί ήταν, από το Ντελφτ. Αλλά τα παλιά χρόνια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και δεν πήρε το πτυχίο
του.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έδωσε, μπήκε στην
Ακαδημία Καλών Τεχνών της Χάγης, κάτι σαν ΑΣΚΤ να πούμε, τέλειωσε, έγινε βοηθός
εκεί. Έκανε και κάτι μαθηματάκια έξτρα, κάτι ρεκλάμες, πορευόταν. Και
ζωγράφιζε, στυλ Βερμέερ. Ώσπου έκανε και δύο καλές εκθέσεις με έργα του,
ξεπούλησε. Έπιασε καλά λεφτά. Τότε ήταν που γνώρισε την Τζο Έρλεμανς, ηθοποιός
αυτή, ήταν γυναίκα ενός κριτικού τέχνης, τραβηχτήκανε άσκημα. Αυτός έπινε και
τον κώλο του, επίσης. Αλλά είχε γίνει πολύ του συρμού, έδωνε μαθήματα
ζωγραφικής σε κάτι κυρίες της Αυλής, κονόμαγε. Ταξίδευε, Λονδίνα, Παρίσια,
Κυανή Ακτή, οι ζάπλουτες, κάτι αμερικάνες, κάτι εγγλέζες, τον χρυσώνανε να τους
κάνει το πορτραίτο, στυλ ολλανδική σχολή, να πούμε.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd_cMXuAM9OUKJQuvkujF96YadYIjq31379qEYj5uDS-iaS1Ao4XVDQVwYI3JiiOpGdT-iIdoMQvYcbfmtllIEN0RdIB3Q1FXK2iz8X5g7ee9AiwaSTLkC13iazMROdl82oHfsmDk0B_o/s250/JoOerlemans.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="228" data-original-width="250" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd_cMXuAM9OUKJQuvkujF96YadYIjq31379qEYj5uDS-iaS1Ao4XVDQVwYI3JiiOpGdT-iIdoMQvYcbfmtllIEN0RdIB3Q1FXK2iz8X5g7ee9AiwaSTLkC13iazMROdl82oHfsmDk0B_o/w401-h346/JoOerlemans.jpg" width="401" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Τζο Έρλεμανς</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στο τέλος η Άννα δεν
άντεξε τα γκομενιλίκια του, τον χώρισε. Πήρε αυτή τα παιδιά, πήγε στο Παρίσι.
Παντρεύτηκε αυτός μετά την Τζο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ, οι κριτικοί
τον είχαν στοχοποιήσει τον Χαν, λέγανε πως δεν είναι αυθεντικός, ξερωγώ, πως
μιμείται τον Βερμέερ και τους άλλους του Χρυσού Αιώνος, και εδώ την σήμερον γίνονται
επαναστάσεις στην Τέχνη, κυβισμός, υπερρεαλισμός, κι' αυτός είναι ένα καρακιτσαριό
και μισό, και δεν είναι δημιουργικός, πολύ δευτερίλα, τέτοια του γράφανε. Κι' ο
Χαν φαν Μέεγκερεν τα πήρε στο κρανίο, και με κάτι άλλους είχανε μια φυλλάδα,
και τους τάχωνε χοντρά των κριτικών, δεν παραδεχότανε άλλη τέχνη από τους μεγάλους
μάστορες, τον Βερμέερ, τον Ρέμπραντ, τον Καραβάτζιο, και τα άλλα,
ιμπρεσιονισμός, εξπρεσιονισμός, φωβισμός, ντανταϊσμός, κυβισμός, σουρρεαλισμός
είναι κολοκύθια μετά ριγάνεως, ατάλαντοι και πουλάνε φύκια για μεταξωτές
κορδέλλες. Ήτανε πολύ εριστικός, στο τέλος τον παρατήσανε κι' οι λίγοι που τον υποστηρίζανε.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCkOUtth2ibxyV-Zpcad9kkpvdm7oAC7RkyXk23hyphenhyphenouKIAaC2gMgjPFzE98saludavG8zzrFq1LasscDMaUiJY3f5GqUCN4ke7Xg4-YcS31hHZzE1Asjf-rb2wJ-6sMURLggblGYtroc0/s300/portrait+paulina+viola+de+Boer%252C+1944%252C+oil+on+canvass.+115%252C5X117%252C5.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="296" data-original-width="300" height="631" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCkOUtth2ibxyV-Zpcad9kkpvdm7oAC7RkyXk23hyphenhyphenouKIAaC2gMgjPFzE98saludavG8zzrFq1LasscDMaUiJY3f5GqUCN4ke7Xg4-YcS31hHZzE1Asjf-rb2wJ-6sMURLggblGYtroc0/w640-h631/portrait+paulina+viola+de+Boer%252C+1944%252C+oil+on+canvass.+115%252C5X117%252C5.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Πωλίνα Βιόλα ντε Μπόερ. Κόρη της Τζο από τον πρώτο της γάμο, ζωγραφισμένη από τον Χαν.<br /></span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το είχε πάρει βαριά να
του λένε πως μιμείται, δεν το παραδεχόταν αυτό. Διότι άμα ζωγραφίζεις το ίδιο
καλά με τον Βερμέερ ώστε οι κριτικοί να μην μπορούν να ξεχωρίζουνε εσένα από
τον Βερμέερ, είσαι κι' εσύ Βερμέερ. Και οι κριτικοί δεν καταλαβαίνουνε την
τύφλα τους. Έπιασε λοιπόν και ζωγράφισε έναν πίνακα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άνδρας και γυναίκα στο τσέμπαλο</i>, κι' από κάτω βάζει την τζίφρα του
Βερμέερ. Και τον πάει σ' έναν ειδικό, πολύ σπεσιαλίστα στον Βερμέερ, Αμπραάμ
Μπρέντιους ελέγετο, αυθεντία. Και το κατάπιε αμάσητο το τσέμπαλο, ο Μπρέντιους,
και έγραψε κι' ένα άρθρο, ότι βρέθηκε και καλά ένας άγνωστος Βερμέερ. Βούηξε ο
τόπος! Τον πίνακα τον αγόρασε ένας τραπεζίτης, πλέρωσε καλά.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0_9_7ESlTIAkEnPnrw3wZ-TNarjhg4ldqJZAKP5NJymjm0kXaPc_MLfmIVsOCTxopFBACyK-NIRwErQCweFn4uAaWgIfcfzE7DMbU3vr_KmOSOxCq_SQhMJzbuTNSN6hXjNPJyWoSE30/s308/spinet.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="308" data-original-width="252" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0_9_7ESlTIAkEnPnrw3wZ-TNarjhg4ldqJZAKP5NJymjm0kXaPc_MLfmIVsOCTxopFBACyK-NIRwErQCweFn4uAaWgIfcfzE7DMbU3vr_KmOSOxCq_SQhMJzbuTNSN6hXjNPJyWoSE30/w524-h640/spinet.jpg" width="524" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Άντρας και γυναίκα με τσέμπαλο</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Με τα λεφτά από τον
πίνακα ο Χαν πήρε την Τζο και πήγανε σ' ένα χωριό στην Κυανή Ακτή, κοντά στο
Μονακό. Πιάσανε μια βίλλα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βίλλα
Πριμαβέρα</i>, πορτοκαλλιές, τριαντάφυλλα στον κήπο, θέα στη θάλασσα και στο
Μεντόν από ψηλά, ζωάρα. Και καθόταν ο Χαν στην βίλλα και μελέταγε τι μπογιές
έβαζε ο Βερμέερ, πως τις έφτιαχνε, τι υλικά, τι πινέλα είχε, τις μεθόδους, τις
τεχνικές, την βιογραφία του, όλα. Μέχρι και ποτήρια εποχής αντίκες αυθεντικές,
και ένα κανάτι πήγε και βρήκε του 17<sup>ου</sup> αιώνα αυθεντικό επίσης, που
τα φτιάχνανε στο Ντελφτ, να τάχει για μοντέλα. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjfNBj9rydIMOAT1vAXSwKKubnp-5MCfPGLrcFT2SA6lXYc8tsSWcN3zaVbqc7Xd5gWsLySWFE3bfYWyo4PvnGSOCA5h8lbRC62j8DAi1HcxPPpwnCc-gM1cce-tfzGOJGHLoM5B7qfo/s350/villaprimavera1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="239" data-original-width="350" height="438" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjfNBj9rydIMOAT1vAXSwKKubnp-5MCfPGLrcFT2SA6lXYc8tsSWcN3zaVbqc7Xd5gWsLySWFE3bfYWyo4PvnGSOCA5h8lbRC62j8DAi1HcxPPpwnCc-gM1cce-tfzGOJGHLoM5B7qfo/w640-h438/villaprimavera1.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Βίλλα Πριμαβέρα, στην Roquebrune</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και πήγε κι' αγόραζε
παλιούς καμβάδες, τους πλάκωνε ένα στρώμα βακελίτη, κι' αποπάνω δημιουργούσε με
μπογιές που είχανε τότε, μια περιουσία έδωσε για δώδεκα γραμμάρια λάπις λάζουλι,
λευκό του μολύβδου, κιννάβαρη, και πινέλλα έφτιαχνε μόνος του από τρίχες ασβού,
ίδια με του Βερμέερ, να πετύχει την ίδια πινελλιά. Κι' άμα τέλειωνε τον πίνακα,
τον έβαζε στον φούρνο στους εκατό βαθμούς, στους εκατόν είκοσι ξερωγώ, να σκληρύνει
ο βακελίτης να γίνει ένα με τη μπογιά. Κι' άμα κρύωνε, τύλαγε τον καμβά σ' έναν
κύλινδρο, να κάνει ο βακελίτης τα σπασίματα ολόιδια σαν να ήταν τρεις αιώνες
πολυκαιρία. Και τα σπασίματα τα γέμιζε με μελάνι, κόλλαγε η σκόνη μετά πάνω στο
μελάνι, κι' είχε κι' ένα καφέ βερνίκι, που δεν ξεχώριζε από την λίγδα των
αιώνων που είχανε οι αυθεντικοί βερμέερ. Τους πρώτους πίνακες που έφτιαχνε δεν
τους έδειξε πουθενά, βελτίωνε συνέχεια την τεχνική του, και καλλιτεχνικώς και
τεχνικώς.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ώσπου το 1936 είχε πάει
στο Βερολίνο, που έκανε ο χίτλερ τους ολυμπιακούς. Και γύρισε, κι' έκατσε και
έφτιαξε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο δείπνος στην</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εμμαούς</i>, που ήτανε του Καραβάτζιο ένας
πίνακας, στο Μιλάνο. Αλλά οι ειδικοί λέγανε πως ο Βερμέερ είχε πάει στην Ιταλία
να σπουδάσει τους ιταλούς κάποια στιγμή. Οπότε ο Χαν ζωγράφισε αυτόν,
εμπνευσμένο από τον Καραβάτζιο αλλά στο στυλ του Βερμέερ, και με τη τζίφρα του
Βερμέερ αποκάτω. Και πέσανε να προσκυνήσουνε, οι ειδικοί, που βρέθηκε βερμέερ
από την ιταλική περίοδο του μαιτρ. Και τον πούλησε σ' ένα μουσείο στην Ολλανδία,
μισό εκατομμύριο γκίλντες.</span></span><span style="text-indent: 32.1333px;"><span style="font-size: x-large;">Και με τα λεφτά αγόρασε μια άλλη βίλλα, στην Νίκαια στη Ριβιέρα, σε μια περιοχή που πηγαίνανε διακοπές βασιλιάδες και δούκες και βαρώνοι. Πάλι με κήπο, τριαντάφυλλα, ελαιόδενδρα, θέα στη θάλασσα, πέντε σαλόνια, δώδεκα δωμάτια, παλαιωμένα έπιπλα, ζωάρα!</span></span><span style="font-size: xx-large; text-indent: 24.1pt;"> </span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πούλησε κι' άλλα, μέχρι
που μυρίστηκε πως έρχεται ξανά πόλεμος. Οπότε γύρισε στην Ολλανδία. Συνέχισε να
ζωγραφίζει, να πουλάει τις μαϊμούδες, και ν' αγοράζει ακίνητα, στο κέντρο του
Άμστερνταμ, φιλετάκια. Ήρθε η Κατοχή, το βιολί του αυτός. Αλλά επειδή δεν
ξέρεις τι σε περιμένει, την χωρίζει την Τζο, δηλαδή εικονικώς, μαζί μείνανε,
στα χαρτιά χωρίσανε. Και της μεταβιβάζει τη μισή περιουσία που έβγαλε από τις
μαϊμούδες, καλού κακού. Το ζήτημα είναι να έχεις εμπιστοσύνη στην γυναίκα,
διότι αλλιώς χάθηκες. </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Κυρίως που από υγεία ο
Χαν δεν πήγαινε και πολύ καλά, κάπνιζε τόνα πάνω στ' άλλο, έπινε τον σκασμό,
είχε καβατζάρει και τα πενήντα. Η ποιότης της εργασίας εξέπιπτε, η
δημιουργικότης του ξεθύμαινε, δεν εύρισκε και τα υλικά λόγω Κατοχής. Αλλά εκεί
αυτός, στον αγώνα. Σου λέει τώρα δεν μπορούνε να με συγκρίνουνε με τα ορίτζιναλ
και να με πιάσουνε, γιατί τα μουσεία είχαν μαζέψει τα ορίτζιναλ στο υπόγειο
λόγω βομβαρδισμών. Είχε ζωγραφίσει λοιπόν έναν πίνακα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Χριστός και η μοιχαλίς</i>, άγνωστος βερμέερ αυθεντικός επίσης. Οπότε
βρίσκει έναν ολλανδό τραπεζίτη ναζισταρά, τον Αλόις Μίεντλ. Του τον φουσκώνει,
τσεπώνει ένα εκατομμύριο εφτακό χιλιά γκίλντες. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Να κάνω εδώ μία
παρένθεση, αυτός ο Αλόις Μίεντλ ήταν μεγάλο καθήκι. Η γυναίκα του μάλιστα ήταν
εβραία, αλλά οι γερμανοί κάναν τα στραβά μάτια στην περίπτωση αυτή. Ήξερε
λοιπόν πολλούς πλούσιους εβραίους συλλέκτες. Τους πούλαγε εκδούλευση να τους
στείλει στην Αμερική, και αγόραζε τις συλλογές τους κοψοχρονιά. Τους λήστευε
δηλαδή, αλλά τι να κάνουνε αυτοί, δεν είχαν άλλη εναλλακτική. Αλλά άμα ήταν
σκέτοι εβραίοι χωρίς περιουσία, που είχε κάτι υπαλλήλους εβραίους ο Μίεντλ,
αυτούς τους έδωσε στους γερμανούς, δεν γυρίσανε. Λοιπόν, ο Μίεντλ ήταν επίσης
κολλητός του Γκαίρινγκ, και κάνανε δουλειές μαζί. Ο Γκαίρινγκ αγόραζε πίνακες,
είχε συλλογή έργα τέχνης κλεμμένα σ' όλη την Ευρώπη, τι Βανγκόνγκ, τι Μονέ, τι
Μποτιτσέλι, παρίστανε τον συλλέκτη, το γουρούνι το δίποδο. Κι' αντάλλαξε τον
Χριστό με την μοιχαλίδα με καμιά εκατοστή άλλους πίνακες πιο παρακατιανούς, συν
ένα ποσό παγκουί σε λίρες Αγγλίας. Έβγαλε κι' ο Μίεντλ καλή προμήθεια. Τέλος
πάντων, κλείνω την παρένθεση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το ζήτημα είναι που όταν
μπήκαν οι αμερικάνοι στη Γερμανία, ο Γκαίρινγκ έκρυψε την συλλογή σ' ένα αλατωρυχείο
στας Άλπεις, στην Αυστρία. Νόμιζε πως θα πάει κι' αυτός Αργεντινή. Αλλά οι
αμερικάνοι κάναν ολόκληρη επιχείρηση, την βρήκανε την συλλογή, την πήραν πίσω. Τελικώς<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Ο Χριστός και η μοιχαλίς</i> μαζί με άλλοι
αυθεντικοί πίνακες της ολλανδικής σχολής γυρίσανε στην Ολλανδία. Ψάχνανε τώρα
οι ολλανδοί να βρούνε πως ο άγνωστος αυτός βερμέερ βρέθηκε στην συλλογή του Γκαίρινγκ,
και ψάχνοντας ανακρίνανε και τον Μίεντλ, ο οποίος είχε κι' άλλα ράμματα στη
γούνα του, ήτανε στη στενή. Οπότε για να γλυτώσει τα χειρότερα τα ξερνάει όλα
σα τη γάτα, το και το, ο φαν Μέεγκερεν μου τον πούλησε. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2_C8fU5o1rEU8B-GB2pewo2Fvgwwru_Sr5s1Bl6oInznYqOHtrlOLVUi9nlHYPiwTZEgjY_0W_ctzOez_SKSubuUSLjjae_F3HEHmg_ZzN7nagC_G8dW_xTAZ-oB4U3w1FhZn7-iFmn4/s485/Nazi-looted-art-Goering.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="485" height="508" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2_C8fU5o1rEU8B-GB2pewo2Fvgwwru_Sr5s1Bl6oInznYqOHtrlOLVUi9nlHYPiwTZEgjY_0W_ctzOez_SKSubuUSLjjae_F3HEHmg_ZzN7nagC_G8dW_xTAZ-oB4U3w1FhZn7-iFmn4/w640-h508/Nazi-looted-art-Goering.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Οι αμερικάνοι με τον Ιησού και την μοιχαλίδα.</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και βρέθηκε ο Χαν φαν
Μέεγκερεν κι' αυτός στη στενή, κατηγορούμενος για συνεργασία με τους ναζιστές
και που τους παρέδωσε την πολιτιστική κληρονομιά της Ολλανδίας ξερωγώ, τα όσια
τοις κυσί. Λέμε στην Απελευθέρωση γίνονται αυτά, που θα πει θα τον στήνανε στον
τοίχο, όχι παίξε-γέλασε. Τι να κάνει λοιπόν ο Χαν, άλλη λύση δεν υπήρχε, τους είπε
την αλήθεια. Α ρε ηλίθιοι, νομίζατε πως θάδινα ορίτζιναλ Βερμέερ τού χοντρού
του Γκαίρινγκ, εγώ τον έφτιαξα τον Χριστό με την μοιχαλίδα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ο εισαγγελέας, ο
ανακριτής, δεν τον πιστεύανε όπως ήταν φυσικό, αλλού αυτά ρε τομάρι. Κι' ήτανε
ζόρικα τα πράματα. Οπότε τι κάνει ο Χαν, φέρτε λέει τις μπογιές και τα πινέλλα
μου στην φυλακή, βάλτε και μάρτυρες εδώ να βλέπουν, και κάθεται και έφτιαξε
έναν άλλον πίνακα ιμιτασιόν, ίδιον με τον αυθεντικό, δηλαδή τον ιμιτασιόν που
είχε πουλήσει για αυθεντικό βερμέερ Και τους πέσανε τα σαγόνια ολωνών, όπως
καταλαβαίνετε.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αυτό είχε και καλές και
κακές συνέπειες. Οι καλές ήταν που η κατηγορία για δοσιλογισμό απεδυναμώθη. Και
όχι μόνον απεδυναμώθη, αλλά ο Χαν φαν Μέεγκερεν έγινε εν μία νυκτί πρώτη μούρη
της Αντίστασης, που τσάκωσε το ένα εφτακό από τους γερμανούς και τους έδωσε τη
μαϊμού βερμέερ. Αποφυλακίστηκε μέχρι την εκδίκαση της υποθέσεώς του, γύρισε
σπίτι του, έβγαινε βόρτα, τον χαιρετάγανε στον δρόμο, ήρωας! <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οι κακές συνέπειες ήταν
ότι εμφανίστηκε η Εφορία και του ζήταγε αναδρομικά φόρους από τις πωλήσεις των
πλαστών, που τάχε εισπράξει μαύρα, όπως είναι φυσικό, συν οι τόκοι και τα
πρόστιμα. Και δεν έφτανε αυτό, του κάναν αγωγή οι αγορασταί που τους είχε
εξαπατήσει και γυρεύανε αποζημιώσεις γιγαντίων διαστάσεων. Γιατί αποζημιώσεις, ρε
μυστήριοι; Αφού δεν καταλαβαίνατε την διαφορά!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τέλος πάντων, τον
αλληθωρίσανε τον Χαν, κήρυξε πτώχευση. Του τα βγάλαν στο σφυρί όλα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αλλά το καλό με τις
κακές συνέπειες ήταν που δεν αποδείχτηκε πως το διαζύγιο με την Τζο ήταν
εικονικό, οπότε η Τζ</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">o</span><span style="mso-ansi-language: EL;"> κράτησε ό,τι της είχε μεταβιβάσει, και ήταν
αρκετό να ζήσει πολυτελώς ως τα βαθιά γεράματα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντωμεταξύ ορισμένοι εξαπατηθέντες
αγορασταί δεν επείθοντο πως εξηπατήθησαν, θέλανε την κεφαλή του επί πίνακι, δηλαδή
πως οι μαϊμούδες ήταν αυθεντικοί βερμέερ, να μην χάσουνε την αξία τους. Και πως
τάλεγε όλα αυτά για να γλυτώσει την κεφάλα του. Και για να γλυτώσει την κεφάλα
του όλη η αγορά της ολλανδικής σχολής κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα. Διότι
σου λέει ο φιλότεχνος τι να πάω στο μουσείο να δω μαϊμούδες, δεν πάω στον ζωλογικό κήπο πιο καλά; Και ο μέλλων αγοραστής λέει κορόιδο είμαι ν' αγοράσω εγώ βερμέερ και να μου
βγει μάπα; Οπότε οι τιμές και των ορίτζιναλ βερμέερ πηγαίνανε ντουγρού να
καταβρακωρθούν. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τελικώς το δικαστήριο
διόρισε επιτροπή πραγματογνωμόνων να αποφανθεί επί της γνησιότητος των
μαϊμούδων που έφτιανε ο Χαν φαν Μέεγκερεν. Πρόεδρος ήταν ένας βέλγος, Πωλ
Κόρεμανς, διευθυντής του εργαστηρίου των μουσείων όλου του Βελγίου, είχε
κατανόηση αυτός, ξηγημένος. Με κλασσικές σπουδές, λατινικά, αρχαία ελληνικά,
αλλά είχε και ντοκτορά αναλυτικής χημείας. Είχε βοηθήσει και στην Αντίσταση,
έκρυβε κόσμο. Και του εξήγησε ο Χαν πως δούλευε τον βακελίτη και τις μπογιές
και τους παλιούς καμβάδες, όλα τα κόλπα του τάπε. Και η επιτροπή εξέτασε τις
μαϊμούδες με ακτίνες Χ και άλλα επιστημονικά μέσα του Κόρεμανς, και επαλήθευσε
τα ευρήματα, δηλαδή που ο βακελίτης δεν υπήρχε την εποχή του Βερμέερ, όπερ έδει
δείξαι. Και που ο μόλυβδος που είχε το λευκό του μολύβδου που έβαζε ο Χαν ήταν
καθαρός, του εμπορίου. Ενώ ο μόλυβδος στην εποχή του Βερμέερ είχε ψήγματα ασήμι
και αντιμόνιο, εκείνο τον καιρό δεν ξέραν να βγάλουν τόσο καθαρό μολύβι. Και
άλλα πολλά βρήκανε, το μπλε κοβάλτιο που είχε ο Χαν δεν υπήρχε τον καιρό του
Βερμέερ επίσης, και δεν συμμαζεύεται, ο Κόρεμανς είχε τεκμηριώσει τα ευρήματα
στο έπακρον. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οπότε το δικαστήριο
απεφάνθη πως οι πίνακες δεν ήταν του Γιαν Βερμέερ φαν Ντελφτ αλλά του Χαν φαν
Μέεγκερεν, και συνεπώς <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Ιησούς και η
μοιχαλίς </i>δεν ανήκε στην εθνική κληρονομιά των Κάτω Χωρών, και ο Χαν γλύτωσε
το ντουφέκι. Κι' έφαγε έναν χρόνο μοναχά για την πλαστογραφία. Και ο Χαν είπε στην
απολογία του πως συγχαρητήρια, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων είχε κάνει έξοχη
δουλειά. Και ο Κόρεμανς είπε μετά του Χαν πως ήταν μεγαλοφυΐα, ο μεγαλύτερος
παραχαράκτης όλων των εποχών. Και ο Χαν του είπε πως τις μαϊμούδες τις έφτιαχνε
όχι για τα λεφτά, αλλά επειδή δεν αναγνωρίζανε το ταλέντο του, να τους
ξεφτιλήσει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Κι' εκεί που περίμενε
στο σπίτι του να ρθουν να τον πάρουν να τον πάνε στην ψειρού να εκτίσει τον ένα
χρόνο, τούρθε καρδιακή προσβολή. Τον πάνε στο νοσοκομείο, παθαίνει και δεύτερη.
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και πέθανε, ο Χαν φαν
Μέεγκερεν. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1947. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και δεν πήγε φυλακή.
Καθόλου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά αναδρομικές έκανε
πολλές. Άμστερνταμ, Βασιλεία, Ζυρίχη, Λονδίνο, Βερολίνο, Νέα Υόρκη, και που δεν
πήγε ο Χαν με τις μαϊμούδες του, συνέχισε την ζωάρα κι' αφότου πέθανε. Τόσο
καταξιώθηκε, μέχρι που βγήκανε και μαϊμούδες φαν Μέεγκερεν. Δηλαδή μαϊμούδες
των αυθεντικών μαϊμούδων βερμέερ. Που ίσως να είναι και αυτές αυθεντικές. Δηλαδή
μπορεί και να μην υπάρχουν μαϊμούδες. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Διότι είναι ένα διήγημα
του Μπόρχες που το λένε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πιερ Μενάρ,
συγγραφέας του Κιχώτη. </i>Αυτός ο Πιερ Μενάρ λοιπόν ξαναγράφει μερικά κεφάλαια
από τον το αθάνατο αριστούργημα του Θερβάντες, πάλι στα ισπανικά του 17<sup>ου</sup>
αιώνα, λέξη προς λέξη, γράμμα προς γράμμα, ούτε ένα κόμμα παραπάνω ή λιγότερο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και όμως, το έργο είναι
εντελώς πρωτότυπο. Αυτός ο Δον Κιχώτης του Μενάρ -λέει ο Μπόρχες- είναι ένα
έργο αυθεντικό, και κατά πολύ σπουδαιότερο εκείνου του Θερβάντες. Διότι ο Μενάρ
δεν είναι ο Θερβάντες. Το να γίνει Θερβάντες θα του ήταν πολύ εύκολο. Μαθαίνεις
παλιά ισπανικά -που τα έμαθε-, πολεμάς τους τούρκους, ξεχνάς και την ευρωπαϊκή
ιστορία μεταξύ 1600 και 1930, κι' έγινες Θερβάντες. Σιγά τα ωά. Ενώ ο Μενάρ
έχει διαβάσει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το Μεθυσμένο Καράβι </i>του
Ρεμπώ, που δεν τόχε διαβάσει ο Θερβάντες. Αλλά γράφει επίτηδες σε μία γλώσσα
επιτηδευμένη που δεν μιλιέται πια, ήγουν ακκίζεται και κάνει γλωσσικά νάζια
μυστήρια και καταπληκτικά που προκαλούν απέραντο θαυμασμό στον αναγνώστη, ενώ ο
Θερβάντες έγραφε στεγνά στην καθομιλουμένη της εποχής του, πολύ μπανάλ και τον
βαριέσαι. Έπειτα, ο Μενάρ έχει ζήσει τον Πρώτο Παγκόσμιο, που δεν τον έζησε ο
Θερβάντες. Ξέρει περί Μπέρτραντ Ράσσελ, τον ειρηνιστή, που του Θερβάντες ούτε
που του περνάει από το μυαλό τι εστί κίνημα για τον ειρηνισμό όταν λέει για τον
πόλεμο. Οπότε -λέει ο Μπόρχες- ο Κιχώτης του Μενάρ είναι απείρως πιο
καταπληκτικός συγγραφέας από τον Θερβάντες, διότι πρέπει να τον διαβάζουμε μέσα
από τον πλούτο της δικής του εμπειρίας, που έχει πιο πλούσια βιώματα από τον
Θερβάντες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και κάθομαι και
σκέβομαι, μήπως και ο Χαν φαν Μέεγκερεν είναι απείρως πιο συνταρακτικός
ζωγράφος από τον Βερμέερ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Κάθομαι και παρατηρώ τον
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιησού και η μοιχαλίς.</i> Και λέω μέσα
μου κοίτα να δεις, ο μπεκρής ο Χαν ζωγράφισε έναν Ιησού τύφλα να κλείνουν τα
μάτια του, και νουθετεί δήθεν την μοιχαλίδα Τζό συντετριμμένη χαμηλοβλεπούσα ως
Μάρθα Βούρτση, και μας κάνει πλάκα. Που ένας Βερμέερ, ακόμα κι' αν ζωγράφιζε
έναν Ιησούς και μοιχαλίς ολόιδιο με του Χαν φαν Μέεγκερεν, ουδέποτε θα
διενοείτο ή θα τολμούσε να μας κογιονάρει -κι' εμάς και την ηθική και την
θρησκεία- μ' αυτό τον τρόπο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά που να τα καταλάβουνε
αυτά οι κριτικοί, και οι πραγματογνώμονες, και οι δικασταί, και το γουρούνι ο
Γκαίρινγκ.</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0TLhx93MppkFri_I4_fgCs-sxro2cfZawJav6FHy38e2VjaV-ox0FcI-DDN9q2_dgFvEpOYy_HD9j0P9lWVIDLLyvaDY0H8rudjIPkYnjOlB0OzyfTpzpMp5lKZ5jFLXkxdh7aUu6AE/s268/meegeren.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="268" height="449" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0TLhx93MppkFri_I4_fgCs-sxro2cfZawJav6FHy38e2VjaV-ox0FcI-DDN9q2_dgFvEpOYy_HD9j0P9lWVIDLLyvaDY0H8rudjIPkYnjOlB0OzyfTpzpMp5lKZ5jFLXkxdh7aUu6AE/w640-h449/meegeren.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Ο Χαν στο εδώλιον του κατηγορουμένου</span></td></tr></tbody></table><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-88798384487315222852020-11-21T20:13:00.002-08:002020-11-23T22:05:32.510-08:00Η Στεφάνα, η Βελίνκω, η Αισέ κι' οι πρόξενοι<p> </p><p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 30.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 33.15pt 0cm 30pt; text-align: center; text-indent: 18pt;"><span style="text-indent: 18pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH24V2Or-MUgYmQUELLFx1fYijBIo-jGai59-SZ_p7DdpSVQ2GL_VS6p74eSi5PKDlABjhj-Gl_LN0t0Y8o3-N6skxIMEVLYgPvnoSeZD4LGbty6DfSUTAjO0E_Z6R_nl2WwMqo60xnvc/s1500/Murder_of_Moulin_and_Abbot_ILN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1142" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH24V2Or-MUgYmQUELLFx1fYijBIo-jGai59-SZ_p7DdpSVQ2GL_VS6p74eSi5PKDlABjhj-Gl_LN0t0Y8o3-N6skxIMEVLYgPvnoSeZD4LGbty6DfSUTAjO0E_Z6R_nl2WwMqo60xnvc/w488-h640/Murder_of_Moulin_and_Abbot_ILN.jpg" width="488" /></a></div><br /><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Το 1876 γίναν αυτά, ήταν
η χρονιά των τριών σουλτάνων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ήτανε μία χριστιανή
κοπέλλα ανήλικη, ονόματι Στεφάνα ή Βελίνκω, αναλόγως τις πηγές ή και τις
συγκυρίες, και ζούσε στην Μπογδάνιτσα, κοντά στη Γευγελή ένα χωριουδάκι. Όνομα
πατρός Ντέλιο Γκιόζα, αποθανών. Όνομα μητρός Μάτω (Μαρία.) Θρήσκευμα, Χριστιανή
Ορθόδοξη. Ηλικία, ετών δεκαπέντε κατά δήλωσίν της. Είπε που πάει στη βρύση να
φέρει νερό, και εξηφανίσθη. Την ψάχνει η μάνα της, πουθενά. Περάσανε καμιά
δεκαριά μέρες, τίποτα, καπνός η Στεφάνα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εφημολογείτο πως ήταν
ζωηρή, και τραβιότανε μ' ένα τουρκάκι, τον Μουσταφά. Και πήγε στη μάνα του
αυτουνού και της λέει δώσε μας την ευκή σου. Αλλά αυτή της λέει πρώτα να
ασπαστείς τον μουσουλμανισμό, και μετά να σε βάλω σπίτι μου. Και δεν την έμπασε
στο σπίτι. Πήρε αυτή σβάρνα τα τουρκόσπιτα,είχε παρεδώσε με τούρκους γειτόνους,
την συμπαθούσαν. Στο τέλος την ντύσανε στα τούρκικα, την βάλανε γιασμάκι και
φερετζέ, να πάει Σαλονίκη, να δώσει την άδεια το Μεγκλίς, να γίνεται μωαμεθανή,
να παντρεφτεί τον τούρκο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 27.2pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Μεκλίς ήταν το συμβούλιο
του βαλή, του περιφερειάρχη, να πούμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και την πήγανε στον
σταθμό να πάρει το τραίνο. Μαζί και μια αράπισσα για συνοδεία να μην την
πειράξουνε στο δρόμο. Στο Καρασούλι ο σταθμός, είκοσι χιλιόμετρα μακριά. Το
Καρασούλι ήταν το Πολύκαστρο νομού Κιλκίς, επί Σουλτάνων. Και δεν την πήγανε
στη Γευγελή που ήταν η μισή απόσταση. Μη μαζευτούνε κειπέρα τίποτα χριστιανοί
να την πάρουν πίσω. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αλλά η μάνα της -άγνωστον
πως- είχε μάθει τα καθέκαστα, κι' είχε πάει στη Γευγελή, και πήρε κι' αυτή το τραίνο
για τη Σαλονίκη. Να δει τον Δεσπότη να ενεργήσει να μην το τουρκέψουνε το
κορίτσι.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και βρεθήκανε στο ίδιο κομπαρτεμάν.
Η Στεφάνα, η μάνα της, και ο κολαούζος η αράπισσα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Γίνονταν τέτοια πολλά
εκείνα τα χρόνια, είχε ανέχεια μεγάλη. Άμα ήταν το κορίτσι φτωχό αλλά όμορφο, χριστιανοπούλα
ήταν, εβραιοπούλα ήταν, έβρισκε έναν τούρκο λίγο ευκατάστατο, την έπαιρνε.
Πολλές το προτιμάγανε. Να περνάνε λίγο ανθρωπινά, χαλάλι η ντροπή, και το όνομά
της που μαγάριζε, και η τιμή της οικογενείας στη λάσπη, και το θρήσκευμα, και
όλα. Άλλο θέμα οι απαγωγές. Και τέτοια γίνονταν επίσης. Κλέβανε οι μπέηδες
άπιστες ανυπεράσπιστες, τις τουρκεύανε με το άστε ντούε, τις βάζανε στα χαρέμια
τους, κι' άντε εσύ να καθαρίσεις στον κατή. Τώρα είναι μουσουλμάνα, σου λέει,
δεν γίνεται να ξεγίνει.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Τρελοκομείο Ο
Υπερήφανος Αίμος. Εν τω μηνί Μαΐω και έτει 1876 η Οθωμανική Αυτοκρατορία
πήγαινε κατά διαόλου. Αι Μεγάλαι Δυνάμεις μοίραζαν κιόλας τα ιμάτιά της πάνω
στον χάρτη. Οικονομικώς είχε βαρέσει κανόνι, οι πόλεμοι την είχαν εξοντώσει, η
φορολογία βάρυνε κι' άλλο, ο κόσμος αγαναχτούσε, ο στρατός χάλι μαύρο, οι σλάβοι
άντε πάλι ξεσηκώνονταν. Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, όλα μαντάρα. Οι ρώσοι
υποδαυλίζανε την εξέγερση. Φιρί φιρί πηγαίνανε για καινούργιο πόλεμο. Ο
Αβδουλαζίζ καταλάβαινε τι γινόταν, αλλά έκανε το κορόιδο, γύρναγε τ' άλλο
μάγουλο. Πολιτική κατευνασμού. Γιατί αν έκανε πόλεμο, θα κερδίζαν ξανά οι ρώσοι
</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">sans</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">voir</span></i><span style="mso-ansi-language: EL;">. Κι' αυτή τη φορά θα πλένανε τα ποδάρια τους στον
Βόσπορο. Ο Μεγάλος Ασθενής, αφού. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Το ένα έφερνε το άλλο.
Οι αγγλογάλλοι πιέζαν για μεταρρυθμίσεις, να ησυχάσουν οι χριστιανοί, άρα να
μην έχουν πάτημα οι ρώσοι για πόλεμο, άρα να μην πάρουνε τη Σαλονίκη και βγούνε
στη Μεσόγειο. Έτσι στανικώς έδωσε το Χάττι Χουμαγιούν ο Αβδουλαζίζ. Ελευθερία,
Ισότης, Αδελφότης, λέει. Να γίνουνε οι τούρκοι ίδια με τους κιαφίρηδες. Αλλά άντε
βγάλε εσύ από τη γκλάβα του μπέη και του μουφτή -το βαθύ οθωμανικόν κράτος- πως
το μαγαζί δεν τόχουν κληρονομικό από τον πατέρα τους. Άρα μεταρρυθμίσεις γιοκ. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Διότι ο μπέης ήτανε
μαζί γαιοκτήμονας και τοπάρχης, και ο μουφτής ερμηνευτής του Κορανίου και της
Σαρίας. Αναντάν μπαμπαντάν εκεί, στην Μακεδονία, ξέρανε πράματα κι' ανθρώπους
και καταστάσεις. Ενώ ο βαλής ήταν περαστικός. Θα καθόταν κανά χρόνο, άντε
ενάμισι, θα 'ρχόταν άλλος μετά. Δεν τους εμπιστευόταν η Πύλη να κάτσουν πολύ σ'
ένα μέρος. Είχε δανειστεί τοκογλυφικώς ν' αγοράσει το πόστο, κι' έπρεπε να
κάνει απόσβεση στίβοντας τον κοσμάκη πριν λήξει η θητεία του. Στ' αρχίδια του και
το Χάττι Χουμαγιούν, και το βιλαέτι Θεσσαλονίκης, κι' ο Αβδουλαζίζ ο σουλτάνος.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Οι μπέηδες αλωνίζανε και
το συμβούλιο του βαλή, το μεκλίς. Που θα έκρινε την υποψηφιότητα της Στεφάνας
για είσοδο στο Ισλάμ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εδώ και δέκα χρόνια είχε
γεμίσει ο τόπος τσερκέζοι νταήδες. Ήταν στον Καύκασο αυτοί, εισέβαλαν οι ρώσοι,
ανείπωτα αίσχη τους έκαναν, ήρθαν εδώ κακήν κακώς. Και τώρα κατέφθαναν κάτι βόσνιοι
σαλεμένοι, τους σφάζαν οι σέρβοι. Τους έβλεπε ο εντόπιος μουσουλμάνος, άκουγε
τα φριχτά που ιστορούσαν, και έφριττε κι' αυτός. Ήταν ο επόμενος στη σειρά.
Κινδύνευε, και ως εκ τούτου γινόταν επικίνδυνος. Και για τους γκιαούρηδες, και για
τους φράγκους, και για τον Σουλτάνο. Διότι γκιαούρης κατάντησε κι' ο Σουλτάνος,
γην και ύδωρ προσέφερε. Κι' ήτανε το καζάνι να τινάξει το καπάκι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αλλά και τους χριστιανούς
τους ζώναν τα φίδια. Σου λέει αυτοί θα μας ετοιμάζουν σφαγή εδώ πέρα. Κι' αναλόγως,
οι βουλγαρίζοντες παρακάλαγαν αμάν πότε να κατέβουν οι ρώσοι κι' οι βούλγαροι.
Κι' οι ελληνίζοντες αμάν πότε ν' ανέβουν οι έλληνες και τα εγγλέζικα τα πολεμικά.
Οι αρχές τρέμανε πως έχουνε σχέδιο οι ραγιάδες να κάνουν εξέγερση κι' εδώ, να
προκαλέσουν επέμβαση της Ρωσίας. Ή των Μεγάλων Δυνάμεων, να κάνουν την Σαλονίκη
διεθνές καθεστώς. Να τους πετάξουν έξω, τους τούρκους. Έτσι συζητιόταν. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Α, ήτανε και οι
εβραίοι. Δεν λέμε οι πλούσιοι. Λέμε οι χαμάληδες και οι νερουλάδες και οι
καρβουνιαραίοι. Ρακένδυτοι και πεινασμένοι. Το μεγαλύτερο μιλέτι στην πόλη εξ
απόψεως πληθυσμού, το πιο σιωπηλό, το πουθενά προσβλέπον για προστασία. Που
λέγανε ό,τι και να γίνει, πάλι εμείς θα την πληρώσουμε. Και το βουλώνανε. Καβέσα
κε σε αμποκό, νο σε κορτό.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Θεσσαλονίκη, ακυβέρνητη πολιτεία, Θεσσαλονίκη,
πολιτεία της προσφυγιάς.</span></i><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Γλώσσες, τούρκικα,
λαντίνο, ελληνικά, βουλγάρικα, αλβανικά, αρμένικα, βλάχικα, γαλλικά, ιταλικά...
Τρώγλες και επαύλεις, εμπόρια, συμβόλαια, μετοχές, μπέηδες, τσιφλίκια,
λεβαντίνοι, δεξιώσεις, πορσελάνες, κρινολίνα, μπυραρίες. Καΐκια, γολέτες, πανιά
στην προκυμαία, τα πρώτα βαπόρια στο λιμάνι, τ' αγόρια πότε πουτάνες, πότε
πλύστρες, πότε κλέφτες. Παρελάσεις, μπάντες, μπόχα, χαμάμ, ντερβίσηδες και
καλόγριες, συμβίωση και έχθρα, εθνοτικοί τσαμπουκάδες δι' ασήμαντον αφορμήν, καδρόνια
και καρέκλες, μαχαίρια, άγρια πράματα, μέτραγε νεκρούς το καλντερίμι. Και
πετροπόλεμοι μαχαλά με μαχαλά η μαρίδα. Κουμπέδες, καταστήματα, μιναρέδες,
προσευχές λυγμοί στον ουρανό, συναγωγές πατρίδες, Καστίγια, Αραγκόν, Καταλάν,
Πορτουγκάλ, Μαδέρα, και εκκλησίες εις τους αιώνας των αιώνων, παριζιάνικα
σκέρτσα, λεπτά αρώματα, λαγνείες, έρωτες, βυζαντινοπρέπεια, καπιταλισμός στην
εφηβεία του, θίασοι εξ Ευρώπης, βαλκανικές εθνεγερσίες, τοκογλυφία, πυρκαγιές, αμανέδες,
φέσια, δολοπλοκίες, διαφθορά, αβελτηρία, ζαπτιέδες, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">spleen</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">oriental</span></i><span style="mso-ansi-language: EL;">, κάστρα, φυλακές, δημόσιες εκτελέσεις να κάνει χάζι το πλήθος, και φόβος
του άλλου σ' ένα καθρέφτη, φόβος, φόβος... <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Κάθε Μάιο η πόλη ανθεί
στις καταιγίδες. Αστράφτει, μπουμπουνίζει, χαλάει ο θεός τον κόσμο. Για δέκα
λεφτά αυτό. Μετά, ο ήλιος βρίσκει μια τρύπα μέσα από τα σύννεφα. Εκεί στη δύση
του, πίσω από το λιμάνι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και γεμίζει ροδοπέταλα
τον Θερμαϊκό. <o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Από το τραίνο κατέβηκε
πρώτη η αράπισσα. Μετά η Στεφάνα κι' η μάνα της. Τι λέγανε, τι δε λέγανε, τι να
σας πω. Η καθεμιά τάλεγε αλλιώς, κι' η αράπισσα δεν καταλάβαινε τα ντόπικα. Κι'
οι άλλες μαρτυρίες που υπάρχουν, ο καθείς τα δικά του. Διότι άμα συμφωνούσαν,
τι σόι Βαλκάνια θάτανε;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ήταν 7 Μαΐου, του Αγίου
Γεωργίου, έξι το απόγευμα. Που τον γιορτάζανε χριστιανοί και μωαμεθανοί
παρομοίως, Χιντιριλέζ το λένε οι τούρκοι, Εντερλέζι οι γιούφτοι. Κι' είχανε
βγει όλοι όξω, άλλοι στο καφενείο του σταθμού, κι' άλλοι στο σεργιάνι. Φαίνεται
πως η Στεφάνα επέμενε να γίνει μωαμεθανή, δεν την μετέπεισε η μάνα της στο
τραίνο. Φώναξε λοιπόν δύο ζαπτιέδες να της πουν που είναι το Διοικητήριο να
πάει. Οπότε μπήγει τις φωνές η μάνα, μου κλέβουν το κορίτσι. Τρέξανε λοιπόν κάτι
σιδηροδρομικοί χριστιανοί να την βοηθήσουνε, την πήρανε από τους ζαπτιέδες. Τάχασε
η Στεφάνα, άρχισε να αμφιταλαντεύεται, αμφέβαλε τι θέλει, βάζει τα κλάματα,
πέφτει στην αγκαλιά της μάνας της. Μαζεύτηκε κόσμος, αρχίσαν να σπρώχνονται
τούρκοι με χριστιανούς ποιός θα πάρει το κορίτσι, κι' εκεί απάνω κάποιος ελαφρόμυαλος
νεαρός απλώνει το ξερό του και τραβάει το γιασμάκι από το πρόσωπο της κοπέλλας.
Αυτό ήταν η έσχατη προσβολή για τους τούρκους! Διότι έτσι εξευτελίζεις όλο το
μιλέτι του Προφήτη, και τώρα -όπως ήταν το κλίμα εκρηκτικό- ζήτω που καήκαμε. Αλλά
σ' εκείνο ακριβώς το σημείο εισέρχεται στο δρώμενο η από μηχανής άμαξα του
αμερικανού προξένου. Αρπάζει ο ελαφρόμυαλος νεαρός την Στεφάνα, την σπρώχνει μέσα
στην άμαξα, και ντουγρού για το αμερικάνικο προξενείο...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Την μάνα δεν την πήρανε
μαζί. Πήγε στο προξενείο με τα πόδια, αλλά δεν ήταν μακριά, κειδίπλα στην
Εγνατία. Κι' από πίσω οι ζαπτιέδες, που είδανε που πήγαινε η άμαξα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ποιός ήταν αυτός ο τζερεμές
που είχε αποσπάσει το γιασμάκι από το πρόσωπο του κοριτσιού και το κορίτσι από
τα νύχια των τούρκων;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ελέγετο Γεώργιος Άμποτ.
Είχε και την γιορτή του. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήτο δεκαοκτώ
ετών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">*** <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ποιοί ήταν οι Άμποτ της
Θεσσαλονίκης;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο πατριάρχης, ο
Μπαρτόλομιου Άμποτ είχε έρθει στα 1770 ως εκπρόσωπος της Αγγλικής Εταιρίας της
Ανατολής. Έκανε περιουσία στη Σαλονίκη, λοβιτούρες, παντρεύτηκε ρωμιά, και τα
παιδιά του τα βάφτισε ορθόδοξα, όχι διαμαρτυρόμενα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο γιός του
Μπαρτόλομιου, ο Τζωρτζ Άμποτ, ο Τζωρτζάκης, καλό αγγειό επίσης, είχε φεσώσει
όλη την επιχειρηματική τάξη της πόλεως, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας. Μέχρι
και τις αδερφές του εξαπάτησε με τα κληρονομικά, τις άφησε στον άσσο. Αυτός ο
Τζωρτζάκης παντρεύτηκε την κόρη του Νάνου Καυταντζόγλου, την Δόμνα, και κάνανε
τέσσερα παιδιά: τον Τζων Νέλσων Άμποτ, τον Τζέκη που τον φωνάζανε, τον Ρόμπερτ,
τον Μπάμπη, κι' ένα κορίτσι, την Καρολίνα-Σάρα, την Σαρούλα. Κι' άλλο ένα
αγόρι, Χένρη αυτός, πέθανε νωρίς. Ο Καυταντζόγλου, ο πεθερός του Τζωρτζάκη,
ήταν ζάπλουτος καπνέμπορος, ο πιο πλούσιος θεσσαλονικεύς την εποχή εκείνη, και
με επιρροή μεγάλη. Που όταν πέθανε φάγανε βασιλικά μέχρι τα δισέγγονά του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αυτός ο πρώτος γιός του
Τζωρτζ Άμποτ, ο Τζέκης, εμπορευότανε βδέλλες. Τις είχανε περί πολλού τότε τις
βδέλλες οι γιατροί, για αφαιμάξεις, και πλερώνανε αδρά. Ήταν ένας εβραίος που
είχε ένα πηγάδι με βδέλλες κανονικό χρυσορυχείο. Τον σκότωσε ο Τζέκης, και του
το υφάρπασε. Τα κατάφερε μετά και πήρε το μονοπώλιο της βδέλλας από την Υψηλή
Πύλη, και δεν είχε άλλο ανταγωνισμό. Κι' έκανε αμύθητη περιουσία με την εξαγωγή
βδέλλας που έκανε στην Ευρώπη. Ο Τζέκης έγινε ο βασιλιάς της βδέλλας, ξερωγώ.
Και τοκογλύφος πολύ ήτανε, είχε χρεωμένα ολόκληρα χωριά, τους αγρότες τους
ρούφαγε το αίμα. Και τους πασάδες τους δάνειζε, και τους μπέηδες, άπασα την
διοίκηση, μέχρι και τον Μητροπολίτη δάνειζε. Χώρια τα λαδώματα. Και τον άφηναν
να κάνει κουμάντο ελεύθερα σ΄ ό,τι ατιμία ήθελε μέσα στην Θεσσαλονίκη. Όταν
ήρθε ο Σουλτάνος επίσκεψη, τον πήρε στον πύργο του στο Ρετζίκι, και τονε κέρασε
καφέ, και τον καφέ τον έψησε στο μαγκάλι, και στο μαγκάλι έκαψε εξήντα χιλιάδες
λίρες τούρκικες, και ο Σουλτάνος ρώτησε αν είναι καλύτερος ο καφές ψημένος με
λίρες. Και απάλλαξε τον πύργο του Τζέκη από την φορολογία. Αλλά δεν δέχθηκε να
φιλοξενηθεί στο Ρετζίκι. Όχι μόνο ο Σουλτάνος, όποιος συνάνταγε τον Τζέκη Άμποτ
στο δρόμο, έφτυνε τον κόρφο του. Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Αλλά είχε μέσα στη
Θεσσαλονίκη πέντε γκόμενες, σπιτωμένες όλες. Και στα χωριά που χρωστάγανε,
χαρέμια ολόκληρα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο δεύτερος γιός, ο
Μπάμπης ξεκίνησε κι' αυτός τις βδέλλες μαζί με τον Τζέκη, αλλά γίνανε μαλλιά
κουβάρια, χωρίσαν τα τσανάκια τους. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ηρακλείδη, κι'
αποκτήσανε τρία παιδιά. Τον Χένρη, που τον φωνάζανε Χαρέλο, την Μαίρη, και τον
Αλφρέδο. Η Σαρούλα παντρεύτηκε έναν γάλλο, κάναν δώδεκα παιδιά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο Χαρέλος, με τα λεφτά
που του άφησε ο παππούς του ο Καυταντζόγλου, είχε αγοράσει απέραντες εκτάσεις
δάση στον Όλυμπο, έκανε εξαγωγή ξυλείας στα ναυπηγεία τα εγγλέζικα, και είχε
κονομήσει χοντρά. Επιπλέον, ήταν πρόξενος της Γερμανίας στην Θεσσαλονίκη, και
πρόξενος ευρωπαϊκής Δυνάμεως θα πει κύρος και προνόμια έναντι των οθωμανικών
αρχών. Παντρεύτηκε την Άννα Καραθεοδωρή, κόρη του γιατρού του Σουλτάνου. Ήταν
νέοι, δεν είχαν προλάβει για παιδιά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Η Μαίρη παντρεύτηκε τον
πρόξενο της Γαλλίας Ζυλ Μουλέν, που πριν ήταν στο Σεράγεβο και είχε πάρει
μετάθεση στην Σαλονίκη πριν λίγα χρόνια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο Άλφρεντ μπήκε στο
καπνεμπόριο. Παντρεύτηκε την Ευφροσύνη Σοβατζόγλου, και κάνανε τρία παιδιά. Τον
Ροβέρτο, που πήρε το όνομα του παππού του, Μπάμπης. Και δύο κορίτσια, την Καίτη
και την Ολυμπία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πρέπει επίσης να
προσθέσω πως η Δόμνα απεδήμησε το 1819, και ο Τζωρτζάκης έκανε άλλους δύο
γάμους. Εις δευτέραν του γάμου κοινωνία συνήλθε με την Ζωρζέτα Τζουστινιάνι,
την λεγόμενη Κοκονέλα, μιαν εξώλης και προώλης, είχε μαδήσει τουλάχιστον μισή
ντουζίνα παραλήδες φραγκολεβαντίνους πριν από τον Τζωρτζάκη. Και μετά την
Κοκονέλα, μιαν Ανέζα Φουντρία, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Απέκτησε κι' άλλα
παιδιά, και με την Κοκονέλα και με την Ανέζα, αλλά δεν ξέρουμε ονόματα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Θέλω να πω, αυτός ο
Γεώργιος Άμποτ και ο Χαρέλος ήταν ετεροθαλή αδέρφια. Eνώ ο Ζυλ Μουλέν ήταν γαμπρός του Χαρέλου Άμποτ.<o:p></o:p></span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmptc5fXlckzRoV1JACxWJuNF2BZAbz0wG79vQQgrZwUQQdipiCgzFe2ycotWCW0tjlU74SzSK2YGl-fV1lXnVuSH5H6rGnepBXmVAzu1ebP_7rRp8kgmFNs2g7sHOjbteIXgWl33HJgI/s700/Henry_Abbott_Jules_Moulin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="700" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmptc5fXlckzRoV1JACxWJuNF2BZAbz0wG79vQQgrZwUQQdipiCgzFe2ycotWCW0tjlU74SzSK2YGl-fV1lXnVuSH5H6rGnepBXmVAzu1ebP_7rRp8kgmFNs2g7sHOjbteIXgWl33HJgI/w640-h476/Henry_Abbott_Jules_Moulin.jpg" width="640" /></a></div><br /><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Η Θεσσαλονίκη ήταν
δηλαδή γεμάτη με Άμποτ μέχρι αηδίας. Βρετανοί στα χαρτιά, εγγλέζοι στις μπίζνες,
λεβαντίνοι στα ερωτικά, ορθόδοξοι στο θρήσκευμα, έλληνες στην γλώσσα, και
ρωμιοί σ' όλα τ' άλλα. Και πάππου προς πάππο θεσσαλονικείς, τρεις γενιές και τέσσερις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ας γυρίσουμε πίσω στην
σκηνή του σιδηροδρομικού σταθμού. Τι γύρευε στον σταθμό η άμαξα του προξένου
της Αμερικής που πήρε την Στεφάνα; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Λοιπόν, πρώτα πρώτα να
το ξεκαθαρίσουμε, ο πρόξενος της Αμερικής δεν ήτο αμερικανός. Ήταν ρώσος
υπήκοος. Δηλαδή δεν ήταν από τη Ρωσία, από το Γραμματίκοβο ήταν η καταγωγή του,
το Άνω Γραμματικόν Πέλλης σήμερον. Αλλά είχε έναν συγγενή γιατρό της ρώσικης
πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, και πήρε την υπηκοότητα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Δεν ξέρω αν το ξέρετε,
αλλά με την Επανάσταση του 1821 ξεσηκωθήκανε στην Νάουσα, αλλά τους καταπνίξανε
στο αίμα. Το Γραμματίκοβο δεν αφήσανε πέτρα στην πέτρα, έφυγε η οικογένεια του
παππού Χατζηλαζάρου συν γυναιξί και τέκνοις με τ΄ άλογα, στο τσακ γλυτώσανε, πήγανε
στας Σέρρας. Ο Δημήτριος Χατζηλάζαρος, έφυγε μειράκιο από την Νάουσα, και μεγάλωσε
εκεί. Και πρόκοψε, κτηματίας, εμπόριο σιτηρών. Παντρεύτηκε την Χρυσάνθη
Οικονόμου, από πολύ μεγάλο τζάκι της Εδέσσης κι' αυτή. Κάνανε τρία παιδιά, Ευριπίδης,
Νικόλαος και Περικλής, χώρια τα κορίτσια Οι δουλειές του Δημήτριου αυγαταίνανε,
οπότε κάποια στιγμή η οικογένεια μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πέθανε ο γέρος, τα
παιδιά είχανε μία εταιρία, Υιοί Δημητρίου Χατζηλαζάρου, συνεχίσαν την δουλειά
του πατέρα τους, κάναν χρυσές δουλειές με τα σιτηρά. Εκ των τριών, ο Περικλής που
ήταν ο μικρότερος, ήταν και ο ιθύνων νους της επιχειρήσεως. Αυτός παντρεύτηκε μία
αμερικάνα, την Λούση, που ήταν κόρη ενός βουλευτού των Ηνωμένων Πολιτειών. Την
γνώρισε στην Ελβετία, ήτανε για σπουδές ο Περικλής κειπέρα, και ο πατέρας της
αυτηνής ήταν πρόξενος στην Γενεύη, είχε χάσει την έδρα εντωμεταξύ. Έτσι κάπως λόγω
πενθερού έγινε πρόξενος της Αμερικής στη Θεσσαλονίκη, ο Περικλής. Αλλά μετά η
Λούση πέθανε. Είχανε ένα αγοράκι μαζί, τον Κλέωνα. Αυτός ο Κλέων ήταν ο μπαμπάς
της Μάτσης Χατζηλαζάρου της υπερρεαλίστριας, άμα θέλετε να ξέρετε.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τέλος πάντων, να μην μακρηγορώ, εκείνες τις
μέρες ο Περικλής Χατζηλάζαρος είχε πάει στα Βοδενά, το σόι της μάνας του για. Ανεξαρτήτως
οικογενειακών δεσμών, πρέπει να τονιστεί επιτακτικώς πως ο Περικλής
δραστηριοποιείτο περί της εθνικής υποθέσεως πολύ ενεργά. Ίσως γι' αυτό είχε
πάρει μαζί του παρέα τον έλληνα πρόξενο, τον Βατικιώτη, κι' έναν Μαυροκορδάτο,
όχι τον πρίγκηπα, αυτός είχε αποδημήσει προ πολλού, έναν άλλον, μάλλον ο γιός
του, βουλευτής με τον Τρικούπη. Είχα πάει να μοιράσουν ελληνικά βιβλία στο
σχολείο. Εν πάση περιπτώσει, να μην σας κουράζω, ο Περικλής Χατζηλαζάρου είχε πει
πως θα γύριζε εκείνο το απόγευμα με τον σιδηρόδρομο, αλλά δεν γύρισε, ούτε και
ειδοποίησε που δεν θα γύριζε. Έτσι είναι, όποιος πάει στην Έδεσσα μένει πάντα
λίγο παραπάνω, είναι κανόνας αυτό. Οπότε καθόταν ο αμαξάς και περίμενε άδικα
των αδίκων. Κι' εκεί απάνω άρχισε ο καυγάς με την Στεφάνα, τη μάνα της, τον
Τζώρτζη και τους χωροφύλακες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Τώρα, ο Τζώρτζης και ο
Περικλής γνωρίζονταν, διότι η αδερφή του Τζώρτζη ήταν νταντά του μικρού Κλέωνα.
Ποιά ήταν η μάνα τους τρέχα γύρευε, διότι με τους απογόνους της Κοκονέλας και
της Ανέζας δεν έβγαζες άκρη στο Αμποτέικο. Επιπλέον, οι αδελφοί Χατζηλάζαροι
είχαν παντρέψει δύο αδερφές τους στους Άμποτ. Οπότε πάει ο Τζώρτζης που τον
ξέρανε και τους ήξερε, και λέει του αμαξά χάιντε πάμε πριν μας την πάρουν πίσω οι
τούρκοι. Ήτανε και οι άλλοι ρωμιοί και φωνάζανε να την πάρει και να φύγει. Τι
να πει ο αμαξάς, έκανε αυτό που έλεγε ο Τζώρτζης, δεν κάθησε να σκεφτεί και πολύ.
Και πήρανε τη Στεφάνα και φύγανε. Και οι ζαπτιέδες κι' οι άλλοι τούρκοι κωλώσανε,
η άμαξα του προξένου της Αμερικής, σου λέει. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε το
πράμα. Και πήραμε πίσω την Ελένη, ο Τρωικός Πόλεμος... <o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Έπεσε η νύχτα, κι'
ανέβαινε η ένταση αργά και νωχελικά. Μαζευτήκανε οι τούρκοι στα τζαμιά, ήτανε ένας
μουφτής Ιμπραήμ κι' ένας άλλος, ο Εμίν εφέντης. Αυτός ήταν από το συμβούλιο του
βαλή, αλλά ήταν επίσης και γραμματεύς του ιεροδικείου. Αυτοί ξεσηκώνανε τα
πνεύματα. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeJpKhcC1r7xHiMT2kVdkfW3HxjiocCVnCtyZn6vQP96VX4o339ABWEWiu3EjXWKoOKpXZK28Mi1fpAwi-R-Va89BsKOct1NE-woipuM3DmD_CpYgMyLBRn4LUYV1eABSYSRjngl4N3g/s622/Thessaloniki_old_goverment_house_-_before_1891.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="622" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeJpKhcC1r7xHiMT2kVdkfW3HxjiocCVnCtyZn6vQP96VX4o339ABWEWiu3EjXWKoOKpXZK28Mi1fpAwi-R-Va89BsKOct1NE-woipuM3DmD_CpYgMyLBRn4LUYV1eABSYSRjngl4N3g/w640-h418/Thessaloniki_old_goverment_house_-_before_1891.png" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Το παλιό Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης (πριν το 1881.)</span></td></tr></tbody></table><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><br /><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Το πρωΐ κατά τις δέκα
μαζευτήκανε καμιά εκατοστή μπροστά στο Διοικητήριο, το Κονάκι που λέγανε στα
τούρκικα, και ζητάγανε να τους δώσουνε την Στεφάνα πίσω. Αυτό το Διοικητήριο
ήταν εκεί που είναι και τώρα το Διοικητήριο, αλλά ήταν λίγο παλαιότερο από το
τωρινό, πιο μικρό. Ήταν τώρα μέσα ο βαλής, ο Μεχμέτ Ρεφέτ πασάς, κι' ο
διοικητής της αστυνομίας, συνταγματάρχης, ο Σελήμ Αλαΐ μπέης. Βγήκαν στο
μπαλκόνι, τους είπαν να κάνουν μια επιτροπή να μιλήσουνε, και οι άλλοι να
διαλυθούνε. Κάνανε οι διαμαρτυρόμενοι μουσουλμάνοι μια επιτροπή, αλλά δεν
διαλύθηκαν. Στέλνει τότε ο βαλής δύο υπαλλήλους στο αμερικάνικο προξενείο να
πάρουνε την Στεφάνα πίσω, ο ένας ήταν ρωμιός. Χτυπάνε, βγαίνει η κυρία Χρυσάνθη
Χατζηλαζάρου, η μητέρα του Περικλή, στην πόρτα. Που είναι η Στεφάνα; Δεν είναι
εδώ. Που είναι; Δεν ξέρω. Που είναι ο γιός σας; Στα Βοδενά. Ο άλλος γιός σας;
Στο γραφείο. Φωνάξτε τον, παρακαλώ. Φωνάζουνε τον Νικόλαο Χατζηλαζάρου, έρχεται
αυτός. Ούτε και αυτός γνώριζε. Τι να κάνουνε οι υπάλληλοι, φύγανε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αλλά λέγανε ψέματα, οι
Χατζηλαζαρέοι, γνωρίζανε. Είχανε φυγαδέψει την Στεφάνα και την μάνα της από την
πίσω πόρτα, και ήτανε τώρα στο σπίτι κάποιου Αυγερινού, φίλου του Περικλή,
βλάχου στην καταγωγή και αυστριακού υπηκόου. Εν τω μεταξύ, η ταραχή φούσκωνε.
Οι μαζεμένοι στο Κονάκι αποφάσισαν να πάνε στο παρακείμενο Σαατλί τζαμί,
απέναντι από το Διοικητήριο, επί της Οδού Προξένων, όπως ονομάζεται σήμερα. Και
βγήκανε ντελάληδες και καλούσαν όποιον αγαπάει τον Μωάμεθ, να πάρει μαχαίρι,
ματσούκι, ό,τι έχει ο καθένας, και να πάει στο Σαατλί τζαμί. Κατεβαίνανε οι μουσουλμάνοι,
τούρκοι, αλβανοί, βόσνιοι, τσερκέζοι, μαζί και ιεροσπουδασταί με τις πράσινες
σημαίες του Προφήτη, ιερός πόλεμος, τζιχάντ.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnZoTfYJGy0K4zXNudcCxZB-FlajgU9XdwSkylZAR1baM-xMUumcCVRH6fcrf4xIrwdiE5PrRtFSxAcAq1A1J2FJzdPYPmQw6zXDRqc2oXcRaYB64zMVnUmeHZ1i-Ycdq3PpSv9_xPbM/s800/821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="495" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnZoTfYJGy0K4zXNudcCxZB-FlajgU9XdwSkylZAR1baM-xMUumcCVRH6fcrf4xIrwdiE5PrRtFSxAcAq1A1J2FJzdPYPmQw6zXDRqc2oXcRaYB64zMVnUmeHZ1i-Ycdq3PpSv9_xPbM/w396-h640/821.jpg" width="396" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Το Σαατλί τζαμί μετά το 1912</span></td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Στο τζαμί πήγε και ο
μουφτής Ιμπραήμ, κι' ο Εμίν εφέντης, κι' άλλοι από το μεκλίς. Μπέηδες, αγάδες,
γαιοκτήμονες ισχυροί, όλη η οθωμανική ελίτ, ο σκληρός πυρήνας. Μπήκανε σ' ένα
δωμάτιο στα ενδιαιτήματα του μουδίρη, του διευθυντού να πούμε, είχε κορανική
σχολή το τζαμί. Και συσκεύονταν τις επόμενες κινήσεις τους, πως να κινηθούνε να
πάρουνε πίσω την Στεφάνα που είχαν απαγάγει οι χριστιανοί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πάει ο Σελήμ μπέης της
αστυνομίας στο τζαμί, βλέπει τι γίνεται, καταλαβαίνει πως η κατάστασις
επιδεινώνεται ραγδαίως και εκτός ελέγχου. Γυρνάει στο Κονάκι, ακριβώς απέναντι
στον δρόμο ήταν, είχε εκεί καμιά εικοσαριά ζαπτιέδες που κωλοβάραγαν, τους
στέλνει στο τζαμί. Τραβάει μετά στη στρατώνα να φέρει ενισχύσεις. Επρόκειτο για
ένα εφεδρικό σύνταγμα πυροβολικού, είχανε τα κανόνια των οχυρώσεων. Ήταν κάτι τοπτσήδες
εκεί που ξυνόντουσαν. Που είναι ο διοικητής; Λείπει. Τι να κάνει ο Σελήμ μπέης,
φεύγει, πάει στο λιμάνι, ήταν ένα πολεμικό δεμένο, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ικλαλιγιέ</i>. Λέει του κυβερνήτη βγάλε το άγημα έξω, έχουμε θέμα. Του
λέει αυτός δεν γίνεται, έχω δώσει εξόδου στους πεζοναύτες από το πρωί για το
Χιντιριλέζ, είναι στο Μπεξινάρι.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εκεί που διεδραματίζοντο
αυτά τα γεγονότα, νάσου ο Χένρη Άμποτ, ο πρόξενος της Γερμανίας, μαζί με τον
γαμπρό του, τον Ζυλ Μουλέν, πρόξενο της Γαλλίας, μια και δυό εμφανίζονται στο Διοικητήριο.
Μόνοι τους, ούτε καβάση ούτε τίποτα. Ρωτάνε, που είναι ο βαλής; Ο βαλής ήταν
στο γραφείο του, αλλά είχε πει να τους πούνε ψέματα πως δεν είναι εκεί, ήθελε
να τους αποφύγει. Φεύγουν οι δύο πρόξενοι, βλέπουν κόσμο στο τζαμί, πάνε να
δουν τι γίνεται, μαθαίνουν πως το συμβούλιο είναι μέσα και συνεδριάζει. Λένε
εκεί θάναι κι' ο βαλής. Κάνουν παρντόν, παρντόν, να περάσουνε μέσα στο πλήθος,
τους αφήσανε, δεν τους πειράξανε. Αλλά μετά που δεν βρήκαν τον βαλή, θέλαν να
φύγουν. Αλλά το πλήθος δεν τους αφήνανε, φέρτε το κορίτσι λέγανε. Και μείνανε
αυτοί στο δωμάτιο με το συμβούλιο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εν τω μεταξύ ο Σελίμ ο
διοικητής της αστυνομίας γύρισε άπρακτος στο τζαμί, και έμαθε που οι πρόξενοι είχανε
μπει μέσα και δεν τους αφήνανε να βγουν. Πάει στο Κονάκι, το λέει του βαλή, το
και το. Άμα άκουσε ο βαλής πως οι πρόξενοι μπήκανε μέσα στο τζαμί, του κοπήκανε
τα ήπατα. Αμάν! λέει, "τι γυρεύουν εκεί;" Πάει να δει, και τους
βρίσκει στο δωμάτιο μαζί με τους μπέηδες του συμβουλίου του. Εκείνη την ώρα ο Χένρη
έγραφε ένα γράμμα στο αδερφό του τον Άλφρεντ, να πάει στο αμερικάνικο προξενείο
να φέρει την Στεφάνα. Γιατί έτσι νόμιζε, πως η Στεφάνα ήταν στο προξενείο, δεν
ήξερε τα νεότερα. Πάνε, βρίσκουν τον αδερφό του, του δίδουν το γράμμα. Φεύγει αμέσως
εκείνος, χτυπάει την πόρτα του προξενείου, νάσου πάλι η κυρία Χρυσάνθη στην
πόρτα. Που είχε πληροφορηθεί τα καθέκαστα που είχανε τους προξένους στο τζαμί,
και εδέησε να μιλήσει, κάτι φήμες, λέει, κυκλοφορούν, πως είναι στο σπίτι του
Αυγερινού. Έτσι μου είπανε, έτσι σας λέω, μη σας πάρω στον λαιμό μου. Κι' έκανε
την αθώα περιστερά. Φεύγει ο Αλφρέδος να πάει στου Αυγερινού, και κείνη τη
στιγμή εμφανίζεται ο καβάσης του αγγλικού προξενείου με δέκα χωροφύλακες, και
μια επιστολή του προξένου, Μπλουντ ελέγετο ο άγγλος πρόξενος, να τσακιστούν οι
Χατζηλάζαροι όποιος την έχει να δώσουν αμέσως την Στεφάνα, διότι η κατάστασις
είναι κρίσιμος, ο όχλος κρατάνε τους προξένους ομήρους. Οπότε πήραν δρόμο όλοι
μαζί, ο Άλφρεντ, ο καβάσης και οι ζαπτιέδες, για το σπίτι του Αυγερινού.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και πράγματι, ο όχλος
διογκωνόταν και οι πράσινες σημαίες αύξαναν. Είχανε αγριέψει πολύ οι μωαμεθανοί,
απειλούσαν να σκοτώσουν τους προξένους. Στις γειτονιές, οι χριστιανοί και οι
εβραίοι είχαν κλειστεί σπίτια τους, ψυχή δεν κυκλοφόραγε στην Σαλονίκη. Μονάχα
στον φραγκομαχαλά είχε λίγους στο δρόμο, και σχολιάζανε. Ήταν ένας Κραζέφσκι,
γραμματικός της γαλλικής πρεσβείας, μόλις κατάλαβε πως κάτι τρέχει, πήγε να βρεί
τον Μουλέν, αλλά τούπαν οι αστυνόμοι καλύτερα φύγε, θα τα κάνεις χειρότερα, εδώ
κινδυνεύει κι' ο βαλής ο ίδιος κειμέσα. Τότε ο Κραζέφσκι έφυγε να ειδοποιήσει
τον πρόξενο της Αυστρίας, που ήταν ο πρύτανις του σώματος. Έξω από το προξενείο
έπεσε απάνω στον πρόξενο της Ιταλίας, τον Φοσκαρίνι. Μπαίνουν, πάνε και
βρίσκουν τον αυστριακό. Ο οποίος ήταν της γνώμης να μην κάνουν τίποτα. Οπότε
φύγανε ο Κραζέφσκι με τον Φοσκαρίνι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τον
στρατώνα, εκεί που είχε πάει ο Σελίμ μπέης της αστυνομίας, μπας και βρούνε
τίποτα ενισχύσεις να στείλουν στο τζαμί. Αυτή η φορά ήταν εκεί ο διοικητής,
ένας συνταγματάρχης, Ατά μπέης ονομαζόταν. Του λένε πως έχουν τα πράγματα, και
να στείλει στρατό στο τζαμί. Τους πέρνει αυτός στο γραφείο, τους κερνάει καφέ,
τσιγαράκι, και τους λέει δουλειά σας είναι να διαμαρτυρηθείτε στον αμερικάνο
πρόξενο που μας πήραν το κορίτσι, όχι να μου λέτε τι να κάνω εγώ. Οπότε του
λέει ο Φοσκαρίνι δουλειά μας είναι να διαμαρτυρηθούμε στον αμερικάνο, αλλά
εσένα δουλειά σου είναι να στείλεις τα στρατά στο Σαατλί Τζαμί, διότι αν πάθουν
τίποτα οι πρόξενοι την έχεις βάψει, η ευθύνη σου τεράστια και θα εκτεθείς
ανεπανόρθωτα. Το σκέφτηκε αυτό ο Ατά μπέης, και το βρήκε σωστό. Οπότε λέει
στους στρατιώτες να ετοιμαστούν πάραυτα και να κατευθυνθούν τροχάδην στο Σαατλί
τζαμί. Κι' αυτός καβάλησε το άλογο κι' έφυγε σα να του βάλαν νέφτη στον κώλο. Με
το που έφτασε μπήκε στο δωμάτιο, κι' ήταν μέσα οι δύο πρόξενοι, ο βαλής, ο
διοικητής της αστυνομίας, και όλο το συμβούλιο, και τον ρωτάει ο διοικητής της
αστυνομίας γιατί δεν έστειλε τόση ώρα στρατό, και λέει ο Ατά μπέης πως δεν είχε
διαταγές να στείλει στρατό.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αλλά κι' αυτοί που είχε
διατάξει να σπεύσουν, ουδέποτε έφθασαν στο Σαατλί τζαμί.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εντωμεταξύ η Στεφάνα
δεν ερχόταν, και ο όχλος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχε αφηνιάσει
εντελώς. Είχανε κατακλύσει τον περίβολο του τζαμιού, και θέλανε ν' ανέβουν
απάνω, που ήταν το δωμάτιο με τους προξένους. Εκεί πέρα ήταν οι είκοσι ζαπτιέδες
με δύο αξιωματικούς, έναν λοχαγό Αλή αγά κι' έναν υπολοχαγό Αχμέτ εφέντη. Αρχηγοί
των ταραξιών ήταν ένας Μποσνιάκ Ιμπραήμ, σκλάβος, ένας Τσερκές Γιαβέρ, άνεργος-χαρτοπαίκτης,
κι' ένας μπουζτζής, που πουλάει πάγο, Μέτο Χασάν ονόματι. Αυτοί κάνανε πρώτοι
το ντου, και τον πετάξανε κάτω τον Αλή αγά, κι' ανεβήκανε. Αλλά δεν μπορούσαν
να σπάσουνε την πόρτα του δωματίου. Οπότε ο Μέτο Χασάν ανέβηκε από τη στέγη και
κατάφερε να φτάσει σ' ένα παράθυρο, που είχε κάγκελα. Κι' έβγαλε ένα κάγκελο,
και φώναξε τους άλλους και βγάλαν κι' άλλα κάγκελα αυτοί και μπήκανε. Και οι
άλλοι απόξω με τον Τσερκές Γκιαβέρ σπάσανε τελικώς την πόρτα, και μπήκανε κι'
αυτοί. Κι' αρχίσανε να βαράνε όλοι μαζί τους προξένους με τα κάγκελα τα
σιδερένια, κι' άλλοι με τα ματσούκια, κι' άλλοι τους μαχαιρώνανε, κι' άλλοι
πήρανε τις καρέκλες και τους βαράγανε. Ο βαλής φώναζε σταματήστε, σταματήστε,
αλλά τίποτα, δεν σταματάγανε αυτοί. Αλλά και οι επίλοιποι παρόντες, δύο
συνταγματαρχαίοι με τις σπάθες, ο ένας της αστυνομίας, ο άλλος του πυροβολικού,
μαζί και οι μπέηδες οι ισχυρότατοι με κύρος, ο μουφτής ο πεφωτισμένος ξερωγώ,
δεν κάναν τίποτα, κοιτάγανε. Μονάχα ο λοχαγός ο Αλή αγάς έπεσε πάνω στον Μουλέν
να τον προστατέψει, και εκλιπαρούσε ο Μουλέν να τον σώσει ο Αλή αγάς, αλλά
κάποιος τον έπιασε από τ' αρχίδια τον λοχαγό, και τάσφιξε, και λιποθύμησε ο Αλή
αγάς από τον πόνο, συνήλθε αργότερα στη στρατώνα που τον πήγαν σηκωτό. Ο βαλής,
το συμβούλιο, οι συνταγματαρχαίοι, σηκωθήκαν και φύγαν. Και συνεχίσανε ο όχλος
να τους βαράνε τους δύο προξένους, λιωμένο το κεφάλι του ενός, βγαλμένα τα
μάτια του άλλου, μαχαιριές, δεν αναγνωρίζονταν τα πτώματα. Τάχανε πεταμένα στον
περίβολο. Ο Φοσκαρίνι ο ιταλός πήγε, και φρόντισε να τους πάρουν από κει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Μετά, ο όχλος κατευθύνθηκε
προς το αμερικανικό προξενείο, δηλαδή την οικία Χατζηλαζάρου, να τους
περιλάβουν κι' αυτούς. Αλλά ήταν τυχεροί, οι Χατζηλάζαροι. Εκεί που πήγαιναν ο
όχλος πέσαν απάνω στους ζαπτιέδες, που είχαν βρει εντωμεταξύ την Στεφάνα στο
σπίτι του Αυγερινού, και την πήγαιναν στο Διοικητήριο. Οπότε ηρέμησαν τα πνεύματα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Στο Διοικητήριο είχαν
μαζευτεί οι πρόξενοι, και σούρναν τα εξ αμάξης στον βαλή, τον Ρεφέτ πασά. Ο
οποίος ήταν ένα ράκος και μισό, δεν μιλιόταν. Και ευλόγως, διότι αυτός είχε το
γενικό πρόσταγμα, άρα και την γενική ευθύνη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πρέπει να επισημάνουμε
πως ο Περικλής Χατζηλάζαρος δεν είχε δώσει ακόμη σημεία ζωής, Ήταν ακόμη στα
Βοδενά; Ήταν στο προξενείο; Ήταν κάπου αλλού κι' έκανε την πάπια; Ουδείς μας
πληροφορεί περί αυτού.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αυτός ο Μπλαντ, ο
πρόξενος της Αγγλίας, ήταν μεγάλο μούτρο, πιο φιλότουρκος πεθαίνεις, οι τούρκοι
της Σαλονίκης τον λατρεύανε. Και ήταν πολύ γνώστης των οθωμανικών ζητημάτων, αλλά
και της διεθνούς πολιτικής, πολύ διορατικός άνθρωπος . Ήθελε λοιπόν το όλο πράγμα
να πέσει στα μαλακά, να καλύψει τον βαλή και τους άλλους ιθύνοντες, διότι η
διεθνής κοινή γνώμη έπνεε μένεα εναντίον των τούρκων, τους παρουσίαζε ως
βάρβαρα χτήνη, και τους χριστιανούς, βουλγάρους, σέρβους, ως πολιτισμένους
ευρωπαίους. Κι' ας κάναν τα ίδια και χειρότερα, μπορώ να πω. Αυτή η μονομερής εικόνα
στις εφημερίδες ευνοούσε τους ρώσους και τις επιδιώξεις τους να κατέλθουν στην
Μεσόγειο. Και δεν βόλευε την Αγγλία, που επεδίωκε το Αιγαίο και τα Δαρδανέλια
να μείνουν υπό τουρκικό έλεγχο. Δι' όλους αυτούς τους λόγους ο Μπλαντ εστράφη εναντίον
του Βατικιώτη, του έλληνα προξένου, και του Χατζηλαζάρου, ο οποίος ήταν ρώσος
υπήκοος, πως αυτοί ήταν πίσω την απαγωγή της Στεφάνας στον σταθμό, για να
επιρρίψουν την ευθύνη στην οθωμανική διοίκηση. Και πήγαν μετά στα Βοδενά, δήθεν
να μοιράσουν βιβλία στο σχολείο, για το ξεκάρφωμα. Ο Περικλής πάλι, για να
ξεπλύνει το όνομά του, έγραψε μιαν αναφορά στον αμερικάνο πρέσβη στην Πόλη, και
τούλεγε πως τα γεγονότα δεν τα οργάνωσε ούτε αυτός, ούτε κανείς άλλος,
χριστιανός ή μουσουλμάνος. Και πως απλώς το κορίτσι το έκλεψε να το τουρκέψει ο
Εμίν εφέντης του μεκλίς, ο οποίος είναι πλουσιώτατος και εξωλέστατος, για να το
βάλει στο χαρέμι του. Και οι ρωμιοί εξανέστησαν και αντέδρασαν αυθορμήτως, από
υπερβολικό πατριωτικό ζήλο. Και η μάνα του κι' ο αδερφός του απλώς έδρασαν
κινούμενοι από ανθρωπισμό, να γλυτώσουν την κοπέλλα που την είχε απαγάγει ο
Εμίν εφέντης να την τουρκέψει και να κάνει λαγνουργίες, και δεν σκεφτήκαν τις
συνέπειες. Και οι τούρκοι από την πλευρά τους είναι πικραμένοι λόγω των
στρατιωτικών ατυχιών τους στην Ερζεγοβίνη και την Βουλγαρία να καταπνίξουν τις
εξεγέρσεις, γι' αυτό και αντέδρασαν άσκημα. Αργότερα ξεθύμανε ο θόρυβος, και
τον Μπλαντ τον βόλευε ο πρόξενος της Αμερικής να πρόσκειται στο αγγλόφιλον
Βασίλειον της Ελλάδος. Οπότε τον συμπάθησε. Κι' όλα καλά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Οι κυβερνήσεις των
Μεγάλων Δυνάμεων έκαναν τελεσίγραφο στην Υψηλή Πύλη ζητώντας ασφάλεια για τους
ξένους υπηκόους και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Επίσης ο Μπλαντ ζήτησε
τηλεγραφικώς από τον πρεσβευτή του στην Αθήνα να ειδοποιήσει να στείλουνε κανα
πολεμικό στην Σαλονίκη, διότι η κατάστασις ήτο εκτός ελέγχου, και οι οθωμανικές
αρχές ήταν εντελώς ανίκανες να επιβάλουν την τάξη. Και κατέπλευσε αμέσως ένα
αγγλικό, κι' από πίσω πέντε τούρκικα, δύο ελληνικά, δύο γαλλικά, ένα ρώσικο,
ένα ιταλικό, ένα αυστριακό κι' ένα αμερικάνικο, κι έρχονταν κι' άλλα, στο τέλος
είχαν μαζευτεί διακόσια δέκα εννιά κανόνια απέναντι από την όμορφη Θεσσαλονίκη,
κι' όποιος έχει νεφρό ας κουνηθεί. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο φόβος κυβέρναγε στην
Θεσσαλονίκη. Οι χριστιανοί και οι εβραίοι φοβόνταν τους μουσουλμάνους, κι' οι
μουσουλμάνοι τα κανόνια. Κι' έγινε ηρεμία. Οι ρωμιοί πανηγύριζαν κρυφά την
άφιξη των ελληνικών πλοίων, διότι η μυλωνού τον άντρα της με τους
πραματευτάδες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Η Πύλη διόρισε καινούργιο
βαλή, και μιαν ανακριτική επιτροπή να ανακρίνει τα γεγονότα. Ήταν ένας
απεσταλμένος του σουλτάνου, ένας εκπρόσωπο του υπουργείου δικαιοσύνης, έναν
γάλλο κι' έναν γερμανό, που εκπροσωπούσαν τις κυβερνήσεις των σκοτωμένων. Ο
Μπλαντ τότε είπε να βάλουν κι' έναν άγγλο στην επιτροπή, γιατί ο Χένρη Άμποτ, ο
γερμανός πρόξενος ήταν βρετανός υπήκοος, και τους έπεισε και βάλανε και άγγλο.
Και πήγανε η επιτροπή μαζί με τα καράβια στην Σαλονίκη, να κάνουνε τις
ανακρίσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πιάσανε λοιπόν
τριανταπέντε άτομα που συμμετείχαν στο μακελειό, και τους δικάσανε συνοπτικώς
πάνω σ΄ένα πολεμικό τούρκικο. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Hc97H3FfsM9rAr1v-qjn2Bn8IRGgdWQClN4BcMtAuk837Ilo2cBD4jiYX3QzwsbgTLJlZDS6Z3wVH-NDHkQhvgNg3UhlcjovFDRHhkmffioDmGkEVdqm0pGomYFaaSRLSbQr4vpyD00/s800/Le_Monde_Illustr%25C3%25A9_1876.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="800" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Hc97H3FfsM9rAr1v-qjn2Bn8IRGgdWQClN4BcMtAuk837Ilo2cBD4jiYX3QzwsbgTLJlZDS6Z3wVH-NDHkQhvgNg3UhlcjovFDRHhkmffioDmGkEVdqm0pGomYFaaSRLSbQr4vpyD00/w640-h422/Le_Monde_Illustr%25C3%25A9_1876.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Ο απαγχονισμός, από το γαλλικό περιοδικό Le Monde Illustré</span></td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Έξι τους κρεμάσανε εκεί
μπροστά στην παραλία, εκεί που είναι η Πλατεία Ελευθερίας. Τον Μποσνιάκ Ιμπραήμ
τον χαρτοπαίχτη, τον Τσερκές Γιαβέρ τον φούρναρη, τον αράπη Χασάν, χαμάλης
ήταν, ένας επονομαζόμενος Φερχάτ, υπηρέτης, τον Ουζούν Σουλεϋμάν, σφαγεύς-εκδορεύς,
και τον Χουσεΐν εφέντη, γιό του Ιμπραήμ εφέντη, άνεργος, συντηρούμενος από τον
αδελφό του. Είχανε παρατάξει πεζικό, ιππικό, είχε μαζευτεί κόσμος και ντουνιάς
να δει, αλλά δεν βγάζανε κιχ. Τους φέρανε τους κατάδικους, είχαν αυτοί τα
ζωνάρια τους σφιγμένα, λεβεντιές, λες και πηγαίνανε να παλέψουνε. Τους βάλανε
νερό να πλυθούνε, να κάνουνε την προσευχή τους, τους είπε δυο λόγια ο ιμάμης.
Πήγε πρώτος ο αράπης. Φόρεσε μόνος του τη θελιά στο λαιμό του, κι' έδωσε
μια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κλωτσά στην καρέκλα. Αργήσανε να
πεθάνουνε, κλωτσάγανε τον αέρα, δεν τους ρίξανε από ψηλά να σπάσει ο σβέρκος
τους, έτσι ήταν η κρεμάλα αλά τούρκα, σκάσανε από ασφυξία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Σε θάνατο καταδικάστηκε
και ο Μέτο Χασάν ο μπουζτζής και μερικοί άλλοι, αλλά δεν εκτελέστηκαν εκείνη τη
μέρα. Οι υπόλοιποι φάγανε άλλος τρία, άλλος πέντε, άλλος ισόβια, στα κάτεργα οι
περισσότεροι. Είχε και τρεις καταδίκες εις θάνατον ερήμην, την κοπανήσανε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ο βαλής, οι
αξιωματικοί, δικάστηκαν κι' αυτοί από το στρατοδικείο. Οι ποινές ζάχαρη, για τα
μάτια των κουτόφραγκων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Εντωμεταξύ, στην Κωνσταντινούπολη
και σ' άλλες πόλεις είχε ταραχές εξ αιτίας της όλης καταστάσεως, ήτανε πολύ
έκρυθμη, πήγαινε για εμφύλιο να σφαχτούνε μωαμεθανοί με χριστιανοί. Τελικώς
έγινε πραξικόπημα, έπεσε η φιλορωσική κυβέρνησις, παραιτήθηκε και ο Αβδουλαζίζ.
Ο οποίος αυτοκτόνησε στο τέλος Μαΐου, έκοψε τις φλέβες του μ' ένα ψαλίδι.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ανέβηκε ο Μουράτ ο Πέμπτος,
ο γιός του. Στην Θεσσαλονίκη δοξολογίες, προσευχές, ο ιμάμης, ο ραβίνος, ο
μητροπολίτης, αγαλλίαση, ομόνοια, όλες τα μιλέτια ενωμένα ξανά, η αρμονία
ξανάρθε με τις φιέστες της στέψης του νέου μας σουλτάνου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αλλά οι φράγκοι τον
χαβά τους, ο γερμανός, ο γάλλος, είχανε φάει τα λυσσιακά τους στην επιτροπή. Που
κρεμάσανε έξι από την πλέμπα, και κάτι έγινε, και τους ηθικούς αυτουργούς τους
είχανε απείραχτους. Ο Μπίσμαρκ κυρίως ήταν πολύ επικριτικός, ο ευρωπαϊκός και διεθνής
τύπος ψέλνανε τους οθωμανούς τον αναβαλλόμενο. Οπότε τι να κάνει η Υψηλή Πύλη,
υπέκυψε, δώστου πάλι στρατοδικεία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Αυτή τη φορά ο πρώην
βαλής Ρεφέτ πασάς έφαγε τρία χρόνια φυλακή, και μετά την φυλακή να κάνει άλλα
δεκαπέντε χρόνια κάτεργα. Πέθανε το 1885. Ο Σελίμ Αλαΐ Μπέης, ο διοικητής της
αστυνομίας που έτρεχε περαδώθε να βρει ενισχύσεις, φυλάκιση τριών μηνών και
μετά δεκαπέντε χρόνια κάτεργα. Ο Ατά Μπέης, ο διοικητής του πυροβολικού, τρία
χρόνια φυλακή. Κι' ο Ριζά μπέης, ο κυβερνήτης του<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Ικλαλιγιέ,</i> που έστειλε τους πεζοναύτες εξόδου στο Μπεξινάρι,
φυλάκιση δέκα ετών. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKRjCD43hnImlEvM8Zw9oTeqsjggJM_cd8k4fb5hDGCieU7buTDIU2UqLmFLDyA0Ot6P5Rwv7L5bW4q2ERByMZ2aQX0EeK7mvEeZJW3WaMy4pR0sdeSK1dYHDn_OiJ5T57mI_0Z2U0yS4/s800/Le_Monde_Illustr%25C3%25A9_1876_Deposition_of_officials_in_Thessaloniki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="561" data-original-width="800" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKRjCD43hnImlEvM8Zw9oTeqsjggJM_cd8k4fb5hDGCieU7buTDIU2UqLmFLDyA0Ot6P5Rwv7L5bW4q2ERByMZ2aQX0EeK7mvEeZJW3WaMy4pR0sdeSK1dYHDn_OiJ5T57mI_0Z2U0yS4/w640-h448/Le_Monde_Illustr%25C3%25A9_1876_Deposition_of_officials_in_Thessaloniki.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η καθαίρεση, από το Le Monde Illustré</td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και καθαίρεση επίσης. Η
σεμνή τελετή έλαβε χώρα εντός των τειχών, χωρίς θεατές. Αλλά με τον στρατό σε
παράταξη, με τυμπανοκρουσίες, σηκώσαν τις σημαίες της Γερμανίας και της Γαλλίας
πάνω στο τείχος, και τις χαιρετήσανε οι τοπτσήδες με σαρανταδύο κανονιές. Μετά,
άρχισε το θλιβερό τυπικό, τους σπάσαν το σπαθί, τους ξηλώσαν τις επωμίδες, τα
παράσημα, τα κουμπιά, όλα τα διακριτικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχαν
στη στολή, κι' αυτοί κάθονταν οι δυστυχείς στην προσοχή. Όλοι οι πρόξενοι ήταν
εκεί, μόνο ο Μπλαντ δεν πήγε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Ήτανε και το θέμα του
Εμίν εφέντη, που ο Περικλής τον κατηγόραγε πως ξεσήκωνε τους τούρκους γιατί
ήθελε την Στεφάνα για πάρτη του. Αυτόν τον είχανε ξεχάσει, αλλά τώρα που
υπήρχαν πιέσεις, τον θυμήθηκαν. Ερεύνησε η επιτροπή στο χωριό της Στεφάνας, και
κάποιοι μίλησαν που ήταν επιστάτης σ' ένα τσιφλίκι εκεί κοντά. Ο ίδιος
παραδέχτηκε πως ήταν μέσα στο ίδιο τραίνο με την Στεφάνα τότε που κατέβηκε στην
Σαλονίκη, αλλά δεν την είδε εκεί μέσα. Τουτέστιν, ο Χατζηλαζάρου είχε δίκιο,
και δεν έλεγε παπαριές να την βγάλει καθαρή. Κατόπιν τούτου, ο Εμίν εφέντης
έφαγε τρία χρόνια εξορία, αιτία λόγω ελλείψεως εμπιστοσύνης, έτσι έλεγε η
απόφασις. Στη Λιβύη, που δεν είναι τόσο ωραία όσο στη Σαλονίκη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Πριν κλείσει ο χρόνος
είχε πέσει και ο Μουράτ ο Πέμπτος, τον εκθρονίσανε λόγω τρέλας, κι' ανέβηκε ο
αδερφός του, ο Αβδουλχαμήντ ο Δεύτερος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Το 1876 ήταν η χρονιά
των τριών σουλτάνων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Τον άλλο χρόνο έγινε ο
ρωσοτουρκικός. Τέλειωσε στον Άγιο Στέφανο της Κωνσταντινουπόλεως, εκεί πέσαν οι
υπογραφές, Βοσνία και Ερζεγοβίνη τις πήρε η Αυστρία, η Βουλγαρία έγινε ντε
φάκτο ανεξάρτητη στην επιρροή της Ρωσίας, έπαιρνε την Ρωμυλία, όλη την
Μακεδονία, κι' έβγαινε στο Αιγαίο. Ήγουν να γίνει η Καβάλα ρώσικος ναύσταθμος.
Οι άγγλοι αντιδράσαν αμέσως, κι' οι ρώσοι τα μαζέψαν, ειδ' άλλως θα γινόταν κι'
άλλος Κριμαϊκός. Συμφωνήσανε να τα συζητήσουν όλα από την αρχή, αι Μεγάλαι
Δυνάμεις μεταξύ τους συν οι κουρέλες οθωμανοί...<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 17.85pt;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Η προφορική παράδοση λέει
πως η Στεφάνα έζησε ως μωαμεθανή με το όνομα Αισέ. Δεν ξέρουμε αν παντρεύτηκε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Η προσωπική μου
μυθολογία λέει επίσης πως στην Ανταλλαγή ξανάγινε χριστιανή. Για να μη την
διώξουν δηλαδή, μαζί με τους άλλους. Από Αισέ έγινε Στεφανία. Έμαθε τα ελληνικά
του πλήθους αυτών που ήρθαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;">Και χάθηκε, μέσα στην
Θεσσαλονίκη των ψιθύρων.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi10lpoTPXleANKhK-4qwWGf73sH5rY3WljP106yzcuBVRriDG_ipIKxz_3G4jSeq_ZRMBWwpm3npbzuI-8sqi1K4PsM3bHJwn1vN4TVbIo4xnnR2dn2ep6_IDxy9aETTRVKVu9GM3xEik/s1200/w395390+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1200" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi10lpoTPXleANKhK-4qwWGf73sH5rY3WljP106yzcuBVRriDG_ipIKxz_3G4jSeq_ZRMBWwpm3npbzuI-8sqi1K4PsM3bHJwn1vN4TVbIo4xnnR2dn2ep6_IDxy9aETTRVKVu9GM3xEik/w640-h374/w395390+%25281%2529.png" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1939</td></tr></tbody></table><br /><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η μουζική: Τίνος ειν' η
νύφη. Με την μπάντα Γιώργου Ουρούμη. Από την συλλογή Τραγούδια δίχως λόγια, του
Πολιτιστικού Συλλόγου Έδεσσας "Ο Μέγας Αλέξανδρος." </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3gkiq_JpAm0&t=41s"><span style="font-size: x-large;">https://www.youtube.com/watch?v=3gkiq_JpAm0&t=41s</span></a>
<o:p></o:p></span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-15169816904122293512020-10-23T17:48:00.012-07:002020-10-25T19:25:39.003-07:00Γιατί λες πως είσαι δεξιός; <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguUNHKsYI-j_-0dMvXiJM1w49n0_F-Fa-ji451kuIrYB6aMiT6-qZXZt7FwT_FiscNlKxkb20ZYpPsdxBdJ3OqDt7AVX4HGfXhPTmVAbkn49BDmeLmZE1U5KsmDDDTtJfOKbBeEF-uKmY/s2048/a_LIFO_Xatzidakis_2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1780" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguUNHKsYI-j_-0dMvXiJM1w49n0_F-Fa-ji451kuIrYB6aMiT6-qZXZt7FwT_FiscNlKxkb20ZYpPsdxBdJ3OqDt7AVX4HGfXhPTmVAbkn49BDmeLmZE1U5KsmDDDTtJfOKbBeEF-uKmY/w556-h640/a_LIFO_Xatzidakis_2.jpg" width="556" /></a></div><br /> <p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 29.95pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Γιατί λες πως είσαι
δεξιός; τον ρώτησα. Ήμασταν στο στούντιο το φθινόπωρο του 1981, και γράφαμε τα
τραγούδια της Κέρκυρας. Μόλις είχε κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 29.95pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Άρχισε να μου λέει πως
είναι συνδεδεμένος με την δεξιά, τον Καραμανλή και τον Αβέρωφ, και συνεπώς ήταν
θέμα ευπρέπειας να υποβάλει την παραίτησή του από το Τρίτο. Και πως στην
Αμερική είχε πάει τότε για άλλους λόγους, κι' όχι πως τον κυνηγούσε η χούντα,
και δεν μπορούσε να βγει να κάνει τώρα τον αντιστασιακό, όπως διάφοροι άλλοι,
όνομα και μη χωριό. Λες και τούλεγα να βγει να πει πως είναι αριστερός, δηλαδή.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 29.95pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">(Οφείλω να πω πως χάρη
στην φιλία του με τον Αβέρωφ, υπουργό εθνικής αμύνης, είχα βρεθεί κι' εγώ να
τραγουδάω πριν ένα μήνα στην Κέρκυρα. Διότι αυτός πήρε τηλέφωνο τον Αβέρωφ, κι'
ο Αβέρωφ πήρε τον υπασπιστή του να πάρει τον κυβερνήτη μου να μου δώσει
άδεια, διότι υπηρετούσα στο Ναυτικό σ' ένα πλοίο εγώ.)<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 29.95pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Για τα άλλα, ποτέ δεν
είπε κουβέντα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 29.95pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εκεί γύρω στα
Χριστούγεννα του 1944 η ΕΠΟΝ Παγκρατίου θα έκανε μία συναυλία στο Παλλάς,
υπάρχει ακόμα το σινεμά αυτό, στην Υμηττού. Είχαν μία χορωδία, κάνανε πρόβα ένα
χριστουγεννιάτικο ορατόριο, στίχοι δικοί του και μουσική επίσης, με τον φόβο
των άγγλων που βομβάρδιζαν με τα μπωφάιτερ όπου βλέπανε και μαζευόταν κόσμος.
Παγωμένη η αίθουσα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τραγούδαγαν η χορωδία
"η Γέννησή σου Χριστέ των Λαών την προσπάθεια φωτίζει να σκορπίσουν τα
μαύρα σκοτάδια και να λάμψει το φως Λευτεριάς," κι' έπαιζε αυτός πιάνο,
κι' ακούγανε και τις εκρήξεις στην Καισαριανή, στον Βύρωνα. Και λίγες μέρες
μετά έπεσε και η Καισαριανή, και το Παγκράτι, και ο Βύρωνας, και βρέθηκαν όλοι
αυτοί να περπατάνε μέσα στο μαύρο σκοτάδι να περάσουν πάνω από τον Υμηττό να
γλυτώσουν. Η Ελένη Γλύκατζη, κι' ο Χατζιδάκις τυλιγμένος με μια κουβέρτα.
Βρέθηκε μετά σ' ένα χωριό, βορειότερα στο πουθενά. Και κρυφάκουγε δύο ελασίτες,
έναν χοντρό κι' έναν άλλο, που λέγαν πόσους έφαγαν και πως τους έφαγαν. Πάγωσε
το αίμα του. Έγινε ύστερα η Βάρκιζα, γύρισαν στην Αθήνα. Δίναν παραστάσεις μέσα
στην πιο ασφυκτική τρομοκρατία. Του σπάσαν τα δόντια στο τέλος, χίτες,
φαντάροι, τους κυνηγούσαν. Στην Λάρισσα. Και κείνον τον χοντρό ελασίτη τον
συνάντησε μετά ασφαλίτη. Μπορεί να μην ήταν ελασίτες τότε, νάταν της
Πολιτοφυλακής, σκέφτομαι. Πολλοί χωροφύλακες μπήκανε στην Πολιτοφυλακή, μέσα
στο χάος του Δεκέμβρη. Αυτοί μαζεύανε κυρίως τους ομήρους. Που ξαναγίναν
χωροφύλακες μετά την Βάρκιζα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 30.0pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 0cm; margin: 0cm 33.15pt 0cm 30pt; text-align: center;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Από την διάλεξη του
1949 κρατάω δύο εικόνες μέσα από την Κατοχή. Να τι γράφει:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πάνω σε μια γυμνή και παγωμένη άσφαλτο με μοναδικό
φωτισμό την ψυχρή όψη ενός φεγγαριού, προχωράμε μ΄ένα φίλο. Ένας λεπτός μα
διαπεραστικός ήχος μπουζουκιού καθρεφτίζεται -λες- μες στην άσφαλτο και μας
ακολουθεί βήμα προς βήμα. Ο φίλος μου προσπαθεί να μου εξηγήσει τη διάθεση
φυγής και την έντονη εμμονή σ΄αυτή τη διάθεση που κρατούν οι τέσσερις νότες του
περιφερόμενου τότες τραγουδιού «Θα πάω εκεί στην αραπιά». Μάταια προσπαθούσε να
μου μεταδώσει τη συγκίνησή του και να μου δείξει μαζί αυτό το αντίκρισμα που
υπήρχε αυτής της «διάθεσης φυγής» – καθώς την ονόμαζε στην όλη δημιουργημένη
ατμόσφαιρα της πολιτείας των Αθηνών.<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και λίγο παρακάτω:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αργότερα ο ίδιος φίλος, στον ίδιο δρόμο, μου
μιλούσε για κάτι καινούργιο. Μα τώρα ήταν καλοκαίρι και η άσφαλτος μύριζε. Το
ίδιο σκοτάδι, μα η κάψα έλιωνε τις φωνές και τις έφτιαχνε μόνιμους ίσκιους στα
σπίτια. Υπήρχε γύρω μας κάτι ρευστό. Μια καινούργια ρεμπέτικη κραυγή
-καινούργια για μένα βέβαια- κυλούσε μ’ ένταση ανάμεσα στα στενά και βρώμικα
πεζοδρόμια του Πειραιά και της Αθήνας. Ακούγαμε την πρώτη στροφή που έλεγε
«Κουράστηκα για να σ΄ αποκτήσω αρχόντισσά μου μάγισσα τρανή». Κι ο φίλος μου
εξηγούσε θίγοντας όλο τον ανικανοποίητο ερωτισμό που έπνιγε την ατμόσφαιρα.
Ακόμα, προσπαθούσε να μου εξηγήσει το τραγικό στοιχείο του τραγουδιού που
ερχόταν αντιμέτωπο σε μια εποχή που μόνο συνθήματα κυκλοφορούσαν τρέχοντας. Αργότερα
πολύ, θα ‘βλεπα πόσην αλήθεια είχαν τα λόγια του, γιατί τότες ακόμη έπαιζα με
τις πραγματικές αξίες ανυποψίαστος.<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και να τι έγραψε μερικά
χρόνια αργότερα από εκείνη τη συζήτηση στο στούντιο:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών –
όπως το πλαστογράφησαν οι ίδιοι κι όπως το απέδωσε η επίσημη ιστορία των
φαντασμάτων. Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους
συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι
και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα
ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη υποστήριξη του νεαρού τότε κράτους, είχανε
ένα εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας. Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που
πιστέψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο
χωροφύλακα, στο ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που
αντιμετώπιζαν πριν λίγα κιόλας χρόνο, όταν ακόμη υπήρχαν Γερμανοί. Και θέλησαν,
πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για
τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν – σαράντα χρόνια τώρα (σαράντα χρόνια τα
περιέχω μέσα μου και τα δουλεύω για να τα πω κάποια φορά).<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Φυγή, και πνιγμένος
ερωτισμός, και γερμανοί, και φόβος, και προδοσία, και θάνατος. Και μετά μια ανάπηρη
Απελευθέρωση, και σημαίες, κι' ενθουσιασμός. Κι' ύστερα πάλι ξανά φόβος και
προδοσία και θάνατος. Και Τσιτσάνης, κάπως παραφθαρμένος, μάγισσα τρελλή είναι
η αρχόντισσα, όχι τρανή, αλλά χαλάλι...<o:p></o:p></span></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 30.05pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Σαράντα χρόνια τα
δούλευε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Λες κι' εκείνα τα
τραγούδια και τα γεγονότα ένα κουβάρι, είχαν αλληλοκαβαληθεί -τα γεγονότα
καβάλα στα τραγούδια, ή κι' ανάποδα, δεν ξέρω- ή πιο σωστά είχανε γίνει μία
ενιαία οντότητα, κι' είχανε αφηνιάσει. Και τρέχανε αδέσποτα, κι' αυτουνού
δουλειά ήταν να τα εξημερώσει, να τους δώσει το νόημα που αξίζαν, να ησυχάσει
κι' αυτός, κι' αυτά, κι' ο τόπος όλος, το καθημαγμένο ελληνικό έθνος. Κι' ήρθαν
με τη σειρά οι Λαϊκές Ζωγραφιές, κι' οι Πασχαλιές, κι' ο Σκληρός Απρίλης, και
τα Πέριξ. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Γενικώς στην οικογένεια
τον θεωρούσαν εξευγενισμένο, ευαίσθητο και καθωσπρέπει, αρμόζοντα στην κοινωνική
τους θέση και καλλιέργεια. Θυμάμαι τις Πασχαλιές να παίζουν σε κάποιο ραδιόφωνο
ή πικάπ, κάποια Μεγάλη Παρασκευή, του 61 πιθανώς, ή του 62. Ήμουν εφτά στα
οχτώ, και θεωρούσα πως ήταν μουσική για κορίτσια. Είχαμε διακοπές, και
πασχαλιές στον κήπο, κι' ήταν απόγεμα, και θα πηγαίναμε επίσκεψη στη γιαγιά. Το
σπίτι μύριζε σοκολάτα. Σπάσαμε ένα κουνέλι και φάγαμε από ένα κομμάτι, η
σοκολάτα ήταν πικρή, νηστίσιμη, αλλά έτσι κι' αλλιώς δεν νηστεύαμε και πολύ.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αργότερα, που ταξίδευα
συχνά με την Ολυμπιακή, θυμάμαι τον Σκληρό Απρίλη που τον βάζαν πριν την
απογείωση και μετά την προσγείωση, για να χαλαρώνουν οι επιβάτες. Τα Ματόκλαδά
σου λάμπουν, του Μάρκου. (Εντάξει, ίσως κάνω λάθος, μπορεί να ήταν το Χαμόγελο
της Τζοκόντας.)<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πιο αργότερα, άλλαξα
γνώμη. Είχε έρθει η Μεταπολίτευση, και μαζί αρχίσανε οι συζητήσεις για τα
παλιά, πάντα μέσα σε παραταξιακό πλαίσιο βέβαια, αν είχε κατέβει ο Άρης τον
Δεκέμβρη και τέτοια φαιδρά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τότε ήταν που
άκουσα το Σουήτ Μούβη, είχε τον δίσκο ο συγκάτοικός μου στην Θεσσαλονίκη, οπότε
όλα άλλαξαν χροιά. Και το έργο το είδα το 1980, που το επιτρέψανε εδώ. Είχε τα
παιδιά κάτω στον κάμπο, και τα σάπια πτώματα της σφαγής του Κατίν. Που τα
Παιδιά κάτω στον κάμπο τα είχε γράψει ο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Χατζιδάκις για ένα θεατρικό του Δαμιανού το 1945, με άλλη μουσική και
άλλους στίχους, αλλά η ιδέα ήταν η ίδια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και μιας και πιάσαμε τα
πτώματα. Τους νεκρούς των Δεκεμβριανών, τους θάβαν όπου βρίσκανε. Διότι δεν
υπήρχε τρόπος να πας να κάνεις κηδεία στο νεκροταφείο. Η προγιαγιά μου, για
παράδειγμα, είχε πεθάνει από φυσικό θάνατο. Βρήκανε λοιπόν ένα καροτσάκι -ο
παππούς μου με τον πατέρα μου και τον θείο μου- και την φορτώσανε να την πάνε
από Τέρμα Ασκληπιού στον Άγιο Νικόλαο Πευκακίων να την θάψουν. Κι' ήταν ένας
πούστης εγγλέζος από τον Λυκαβηττό κι' έριχνε με το πολυβόλο, σβιν σβιν οι
σφαίρες, και πέφταν αυτοί μπρούμυτα. Σταμάταγε ο εγγλέζος, σηκώνονταν ξανά
μανά, και τραβάγαν πάλι το καροτσάκι. Δεινοπάθησαν για να φτάσουν. Τέλος
πάντων, τέλειωσαν τα Δεκεμβριανά. Τον Γενάρη πιάσαν να ξεθάβουν τα πτώματα για
να τα αναγνωρίσουν. Τόνα δίπλα στ' άλλο συλλήβδην, εμπόλεμους, άμαχους των
βομβαρδισμών, εκτελεσμένους της Πολιτοφυλακής, αρρώστους, όλους αχταρμά, και
περνάγανε οι συγγενείς ανάμεσα μ' ένα μαντήλι στη μύτη από την πτωμαΐνη, και
ψάχνανε. Και βάζαν φωτογραφίες σα το Σουήτ Μούβη οι εφημερίδες, και πηχιαίους τίτλους
ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ. Και τι να δουν οι δικοί μου; Η γιαγιά η
Ελένη πρωτοσέλιδο, αγνώριστη έτσι που είχε μισολυώσει μέσα στο χώμα, ωστόσο την
γνώρισαν από τα ρούχα, κι' αυτή σφαγιασθείσα υπό των κουμμουνιστών!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το 2016 βάλθηκα να
γράψω το Χρονολόγιο του Δεκέμβρη. Πρώτα απ' όλα να βάλω τα γεγονότα σε μια
σειρά, για δική μου χρήση. Είχα μπούσουλα τον Χαραλαμπίδη, αλλά παράλληλλα είχα
και τον Κωτσάκη, καπετάνιο του Πρώτου Σώματος του Εφεδρικού ΕΛΑΣ της Αθήνας,
και τον Μπαρτζιώτα, γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, κι' ένα σωρό άλλες
πηγές, ελληνικές και ξένες. Και τις φωτογραφίες του Ντμίτρι Κέσσελ. Και τις αφηγήσεις
στα οικογενειακά τραπεζώματα. Πολλές φωνές, πολλές πραγματικότητες, πολλά γιατί, πως να τα συνθέσεις όλα αυτά, ποιά η συνισταμένη, ποιό το νόημα; </span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><span style="text-indent: 40.0667px;">Έγραφε ο Ταχτσής στο οπισθόφυλλο του πικρού Απρίλη:</span></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal; text-indent: 30.05pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στο’να κομμάτι μετά το άλλο, γυρίζει σε κείνες
τις, για μας τουλάχιστον, κοσμογονικές μέρες της νιότης μας, όχι σ’ αναζήτηση
κανενός «χαμένου καιρού», αλλά σε μια προσπάθεια να τις δει σ’ όλες τους τις
δυνατές διαστάσεις: έτσι όπως ήταν στην πραγματικότητα, έτσι όπως νομίζαμε τότε
πως ήταν κι έτσι όπως θα τις βλέπαμε, αν μπορούσαμε να τις δούμε απ’ την
απόσταση που τις βλέπουμε τώρα, ν’ ακούσει όλους τους ήχους.</span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 40.0667px; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Να γιατί οι Πασχαλιές ήταν μέσα από την νεκρή γη, και ο σκληρός Απρίλης ήταν του 45.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 40.0667px; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;">Έπλεκε επιτάφιους από ρεμπέτικα.</span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: center; text-indent: 30.05pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">***<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Άνθρωποι απείρως πιο
σοφοί από μένα έχουν πει για το πένθος και τις φάσεις του, και για το συλλογικό
τραύμα, και τους μηχανισμούς με τους οποίους περνάει από γενιά σε γενιά. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οι άλλοι είναι πάντα
θύτες κι' εμείς πάντα θύματα; Μήπως αυτοί οι ρόλοι αλλάζουν διαρκώς στην
εξέλιξη της τραγωδίας; Μήπως ο κόσμος χωρίζεται σε θύτες και θύματα, κι' όχι σε
εμείς και οι άλλοι; Μήπως πέρα από τις γενικές, αφηρημένες αυτές κατηγορίες -εμείς
και οι άλλοι, θύτες και θύματα, νικητές και ηττημένοι, δίκαιοι και άδικοι- τις
ωστόσο αναγκαίες για την πρόσληψη των γεγονότων ως Ιστορία, υπάρχει ένα σημείο
απ' όπου η ανθρώπινη συνείδηση αλλάζει ποιότητα, κι' όλα γίνονται αλλιώς; Και
τότε μπορούν τα πράματα -αυτά που περιείχε μέσα του, και τα δούλευε να μας τα
πει σαράντα χρόνια - να συχωρεθούν και να βρούνε ανάπαυση;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Το 1980, έγραφε στο
οπισθόφυλλο της εποχής της Μελισσάνθης:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μια πρώτη ανάγνωση: Λίγο μετά τον πόλεμο, είδα σε
μια εφημερίδα -κίτρινη την θυμάμαι- σαν όλες τις εφημερίδες μια είδηση χαμένη
μέσα στις πολλές από την κατεστραμμένη Γερμανία. Ελεγε για μια γυναίκα που ο
πόλεμος της είχε αρπάξει όλους τους δικούς της και για να επιζήσει έρημη καθώς
ήταν, πουλούσε έρωτα μες στο ερειπωμένο υγρό λιμάνι του Αμβούργου. Και ένα
βράδυ, όπως τριγύριζε στους σκοτεινούς δρόμους του λιμανιού, γνωρίζει ένα
στρατιώτη, νέο παιδί και άρρωστο σχεδόν, που επέστρεψε από την αιχμαλωσία.
Πηγαίνουν για έρωτα σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο και πάνω στο κρεβάτι, από ένα
φυλαχτό που είχε κρεμασμένο στο λαιμό του, τον αναγνώρισε – ήταν ο γιός της.
Τρέχει έξαλλος αυτός και πνίγεται στα κρύα νερά του λιμανιού. Και εκείνη, που
το μυαλό της σάλεψε, απόμεινε τρελλή ν’ αποζητάει το γιο της στο λιμάνι. Εδώ
τελειώνει η είδηση...<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πώς ήρθε τ’ όνομα της Μελισσάνθης μέσα μου ξαφνικά;
Μια γυάλινη ηρωίδα του μεσοπολέμου, να παίρνει έτσι αυθαίρετα την όψη μιας
τρελλής μητέρας, ερωμένης και αδερφής μες στα ερείπια μιας κατεστραμμένης
πόλης. Η ιστορία αυτή άφησε μέσα μου μια ταραχή ως τώρα, που τελείωσα την εποχή
της Μελισσάνθης, χωρίς να ξέρω αν τέλειωσα και με το προσωπό της...<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πως γίνεται μετά κι'
αυτή η τρελλή γερμανίδα βρίσκεται στην Αθήνα της Απελευθέρωσης, άγνωστον. Την
κυνήγησαν διαδηλωτές και της σπάσαν τα κόκκαλα. Την θάψαν βιαστικά, πάει χάθηκε.
Η εποχή της Μελισσάνθης τέλειωσε, γράφει:<i style="mso-bidi-font-style: normal;">
<o:p></o:p></i></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Σήμερα ζώ για πάντα το χαμό της. Και ο κόσμος μας
δεν πάει να γίνει καλύτερος. Με όλα όμως αυτά, δεν θέλω να δώσω ιστορικές
διαστάσεις στην Μελισσάνθη και την εποχή της.<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Επιθυμώ να καταγράψω μόνο την προσωπική μου
περιπέτεια και συμμετοχή στην πρόσφατη ιστορία του κόσμου έτσι καθώς την έζησα
μες από το σπίτι μου και μέσα από την πόλη που εξακολουθώ να ζώ.<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-indent: 30.05pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Σκέφτομαι πως αν είχε γίνει σκηνοθέτης, τι ταινίες θα έφτιαχνε;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η Μελισσάνθη με τις
στρεβλές <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σα σιδεριές από κατεστραμμένα σπίτια
σαν χέρια αιχμηρά</i> μελωδίες παραήταν για την νεοελληνική ελαφρότητα και την
σοσιαλιστική αυταρέσκεια της δεκαετίας του 80. (Σ' αυτό το σημείο προσπερνάω την
αυριανική χυδαιότητα.) Ο δίσκος πάτωσε. Έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να σαρκάσει.
"Ο δίσκος πήγε υπέεεγοχα" είπε, τραβώντας έτσι μια ιδέα παραπάνω το
ε. "Πουλήσαμε τετγακόσια κομμάτια. Την επόμενη φορά θα πάμε ακόμα
καλύτεγα. Θα πουλήσουμε μόνο διακόσια." <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Βέβαια, φύσει παιγνιώδης
και ελάχιστα σοβαροφανής, επανέκδωσε μετά λίγα χρόνια μια συλλογή με τραγούδια
του για τον ελληνικό κινηματογράφο. Και στο οπισθόφυλλο έγραφε ειλικρινέστατα πως
τα έγραψε για λόγους βιοποριστικούς, και πως οι άλλοι συνθέται αργούσαν να
παραδώσουν τη δουλειά, και ο Φίνος τούπε να τα γράψει αυτός για να
ξεμπερδεύουμε. Και πως σήμερα -το 1985- οι εταιρίες τ' ανακάλυψαν εκ νέου και
τα βγάζουν σε δίσκους. Και δικαίωμά τους, όπως και δικό του να επωφελείται μιας
τέτοιας παρελθοντολογίας. Αυτά έγραφε, κι' από κάτω την υπογραφή του. Ο δίσκος
πούλησε 50.000 κομμάτια με τη μία. Ως τώρα, δεν ξέρω, μπορεί νάναι τα τριπλά ή
τα τετραπλά. Θάθελα να προσθέσω πως εκείνα τα τραγούδια, που τότε τα θεωρούσα
σαχλά και κοριτσίστικα, σήμερα τα ακούω με συγκίνηση. Ίσως επειδή είναι το
σάουντρακ της παιδικής μου ηλικίας. Και πράγμα περίεργο, όταν ακούω τον Γλάρο
από τον Δεληβοριά μυρίζω θάλασσα πιο έντονα απ' ό,τι με τη Βουγιουκλάκη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά δεν είναι αυτό το
θέμα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η εποχή της Μελισσάνθης
τελείωσε, είπαμε. Και δεν είχαμε βρει το πρόσωπό της, αλλά να, μπορούσε να περιέχει ακόμα και το πρόσωπο μιας γερμανίδας. Κατά τα λοιπά, την είχαμε καταπιεί αμάσητη, την είχαμε προσπεράσει, την
είχαμε υποστεί χωρίς να την βιώσουμε, την είχαμε χάσει χωρίς να την πενθήσουμε.
Την διεκδικούσαμε με πολιτικάντικους διαξιφισμούς αγνοώντας την ουσία της. Κι'
αυτοί που την έζησαν, αλλά κι' εμείς οι επόμενοι, οι της Μεταπολίτευσης. Και τώρα
περνάγαμε στην διάδοχη κατάσταση με ανοιχτούς λογαριασμούς. Ως κοινωνία, ως
υπαρξιακή ανάγκη, και ως ψυχική συγκρότηση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τον Δεκέμβρη του ίδιου
σωτηρίου έτους 1981 παρουσίασε τις Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς, στην Πλάκα.
Βρέθηκα κι' εγώ μαζί ν' ανοίγω εκείνο το πρόγραμμα, μαζί μ' άλλους τρεις από
τους Αγώνες της Κέρκυρας (την Ηδύλη Τσαλίκη, τον Σταύρο Παπασταύρου, και τον
Γιώργο Μακρή.) <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Προσπαθούσα να
προσεγγίσω εκείνο τον κόσμο των καθημερινών ανθρώπων που διηγιόνταν οι μπαλάντες,
των ωστόσο στυγερών δολοφόνων της κάθε μέρας. Δεν έβγαζα άκρη. Η κόλαση είναι
οι άλλοι, είπε κάποιος. Καθόμουν στη μπάρα, πίσω από τα τραπεζάκια, άδεια τα
περισσότερα. Το πρόγραμμα δεν τράβαγε. Έπινα, κάπνιζα, κι' άκουγα την Αλεξάνδρα
να τραγουδάει την Μαριάνθη των Ανέμων. Ήταν διπλά ταραγμένη, από την έλλειψη
κοινού κι' από τον ρόλο μιας γυναίκας που υποδυόταν και που -παρά την θητεία
της στο θέατρο- της ήταν εντελώς ξένη και απροσπέλαστη: εσωτερική μετανάστρια
στην υδροκέφαλη Αθήνα, παραγκωνισμένη, ασήμαντη, κοινότοπη, ανερωτική, τρομοκρατημένη,
βίαιη, και παντελώς ασυνάρτητη. Κάτι σαν Θέμις Σκορδέλη πριν γίνει χρυσαυγίτισσα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-size: x-large;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Είναι κρυφές αυτοαναλύσεις, εξομολογήσεις και
περιδιαβάσεις στον κληρονομημένο αθέατο χώρο της ψυχής μας, </span></i><span style="mso-ansi-language: EL;">έγραψε πίσω από τον δίσκο. Ήταν η εκδίκηση της
Μελισσάνθης σκέφτομαι τώρα, μετά από πολλά χρόνια. Η κληρονομιά της ήταν το παθητικό που ακόμα χρωστάμε. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μετά από λίγες μέρες έφυγα
από το μαγαζί. Κάποιος -ο Καρακατσάνης, ο Τάσος δηλαδή, όχι ο Θύμιος- είχε την
ιδέα να σφίξουμε λίγο το πρόγραμμα, αυτό ήταν λέει το πρόβλημα. Οπότε τα παιδιά
της Κέρκυρας θα έβγαιναν όλα μαζί επί σκηνής, ώστε να μην γίνεται κοιλιά στο
μπες βγες. Κι' ενόσω ο ένας θα τραγούδαγε, οι άλλοι θα έχασκαν και θα χαμογέλαγαν
στο κοινό, και θα περίμεναν τη σειρά τους. Κι' αυτός συμφώνησε. Εγώ διαφώνησα,
δεν μπορώ να κάνω τη γλάστρα, του είπα. Σαν μεζές για ούζο θα είμαστε κειπάνω, μια
ελιά, μια φέτα ντομάτα, μια φέτα αγγούρι, μια αντζούγια. Δεν γίνεται να βγαίνουμε
ένας ένας όπως μέχρι τώρα; Μου είπε πως λυπάται, αλλά δεν γίνεται. Είπα γειά, τον
έσφιξα τρυφερά στον ώμο, κι' έφυγα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έτσι κάπως έγιναν τα πράματα.
Και τον πρώτο μου μεγάλο δίσκο τον έβγαλα στον Μάτσα. Θύμωσε. Τι νόμιζα δηλαδή,
πως επειδή έφυγα δεν θα μου έβγαζε τον δίσκο; Γιατί όντως, αυτό νόμιζα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 39.1pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 39.1pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Και γιατί δεν άντεχα
πατρικές φτερούγες να με σκέπουν. Ειδικά αν έπρεπε να κάνω συμβιβασμούς προκειμένου
να με σκέπουν. Και πιο ειδικά, όταν είχα αγάπη γι' αυτές τις φτερούγες. Αλλά
δεν πειράζει, καλύτερα έτσι, άνοιξα τις δικές μου. Κι' ας λιώνανε σαν του Ίκαρου. Για το μόνο που λυπάμαι είναι
που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να του τα πω όλα αυτά. Αλλά και μερικά άλλα, που
σκέφτηκα μετά και τα γράφω τώρα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Είχα καθήσει να πιω έναν
καφέ στο καφενείο που είναι Αθηνάς και Σοφοκλέους, απέναντι από το υπερπολυτελές ξενοδοχείον
ΠΙΝΔΑΡΟΣ. Δεκέμβριος, πριν τέσσερα χρόνια. Και τον θυμήθηκα, κι' αυτά που έγραφε
για την οδό Αθηνάς, που είναι η καρδιά της Αθήνας, και η Αθήνα είναι η καρδιά
του Έθνους, και μια φωτογραφία του Κέσσελ, ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ φύλλο και φτερό, με το σέρμαν
στη διασταύρωση νάχει τον πυργίσκο γυρισμένο προς το Μοναστηράκι, και τους
αλεξιπτωτιστάς να παραφυλάνε την Σοφοκλέους, οι ελασίτες γκρεμίζαν τις μεσοτοιχίες,
περνάγανε μέσα από μπουρδέλα και σινεμάδες, και δεν ξέρανε αυτοί από που θα βγούνε
να τους χτυπήσουνε. Κι έβγαλα και μία φωτογραφία τωρινή, και θάθελα να μπορώ να
του τις δείξω, να τις βάλω δίπλα δίπλα, να! να! εδώ είναι όλα, όπως τα ξέρεις,
εδώ κι' η Μελισσάνθη, προλαβαίνουμε, προλαβαίνουμε... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgmjWEb2ysghss-aNuhbxD7H_kh80cqYH2tesaNi5axlcHiGSm30UE7XdrehEkgvxQmAkBDXBBxPwPYCjF5YO5SQphv-F7DIQnR6EKJ34336KCpi7FXIxfRA3G8FNGP9h28h0515jOUI/s800/%25CE%25A0%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="688" data-original-width="800" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgmjWEb2ysghss-aNuhbxD7H_kh80cqYH2tesaNi5axlcHiGSm30UE7XdrehEkgvxQmAkBDXBBxPwPYCjF5YO5SQphv-F7DIQnR6EKJ34336KCpi7FXIxfRA3G8FNGP9h28h0515jOUI/w400-h344/%25CE%25A0%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: x-large;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXeYQz94nJjfQwHaceeMn5NbLS6ok09dpe9wVR23lAghH-2FaDHVKGfngt1L4xGGnu4XQwZEYDyteZ1HQYbsAoGTD6a9Dhp4-v_gPUdOacObnAWp5eFImHn9fyyNJsJ-o8a8BCcfaA3Qs/s2048/%25CE%25A0%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%25823%25CF%2584%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXeYQz94nJjfQwHaceeMn5NbLS6ok09dpe9wVR23lAghH-2FaDHVKGfngt1L4xGGnu4XQwZEYDyteZ1HQYbsAoGTD6a9Dhp4-v_gPUdOacObnAWp5eFImHn9fyyNJsJ-o8a8BCcfaA3Qs/w400-h300/%25CE%25A0%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%25823%25CF%2584%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> <br /></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 30pt; text-indent: 30pt;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><b>Σημειώσεις.</b></span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 30pt; text-indent: 30pt;"></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 30pt; text-indent: 30pt;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Την ιστορία του στα Δεκεμβριανά, την βρήκα εδώ: Ο
Μάνος Χατζιδάκις της ΕΠΟΝ», των</span><span lang="FR"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">Αλέξη Βάκη</span><span lang="FR"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">και</span><span lang="FR"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">Ιάσονα Χανδρινού.</span><span lang="FR"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.musicpaper.gr/topics/item/5425-o-manos-xatzidakis-tis-epon">https://www.musicpaper.gr/topics/item/5425-o-manos-xatzidakis-tis-epon</a>
<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ακόμη, παραθέτω αποσπάσματα
από την Διάλεξη του Μ.Χ στο Θέατρο Τέχνης, 31.1.1949. Από το άρθρο του Τα παιδιά
της γαλαρίας, στο περιοδικό «Το Τέταρτο» (τεύχος 3, Ιούλιος 1985). Κι από τα
σημειώματα στα οπισθόφυλλα των δίσκων του: Ο σκληρός Απρίλης του 45 (κείμενο του
Κώστα Ταχτσή,) Η εποχή της Μελισσάνθης, Ο Ελληνικός Κινηματογράφος και ο Μάνος
Χατζιδάκις Παρουσιάζουν, και Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 33.15pt 6pt 30.05pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τα σχόλιά του για την
εμπορική επιτυχία της εποχής της Μελισσάνθης μου τα είπε ο Στάμος Σέμσης. </span><o:p></o:p></span></p><span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><b></b></span></span><p></p>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-5639744687212270782020-06-19T04:49:00.000-07:002020-06-19T04:49:16.909-07:00Το κόκκινο φουστάνι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz-SPLvDlPzzT32dfw8uo8XSazBS3xre0bfgFrQx9VpN3Jm0eCdtHxyGBGlJHNjZdXK_QC4bVEo9IpCQ-qSFTYyx2VVAY1ULjeEH7OjsGe_qETJecGiT6NANGIMl0_XzuQGyAlgJmGnE8/s1600/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_06.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1498" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz-SPLvDlPzzT32dfw8uo8XSazBS3xre0bfgFrQx9VpN3Jm0eCdtHxyGBGlJHNjZdXK_QC4bVEo9IpCQ-qSFTYyx2VVAY1ULjeEH7OjsGe_qETJecGiT6NANGIMl0_XzuQGyAlgJmGnE8/s640/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_06.tif" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Τι γίνεσθε μητέρα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Ναι, τι γίνεσθε μητέρα, όλο
ειρωνείες είσαι!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Γιατί το λες αυτό; Εις ένδειξιν
σεβασμού εγώ...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Σκατιά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Γιατί μητέρα σκατιά το σπλάχνο
σας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Μπόγια, που σ' έλεγε κι' η
γιαγιά σου. Ε μπόγια!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Μάρμω, σου έφερα ένα δωράκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Έφερες μιλφέιγ από την Δέσποινα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Μιλφέιγ φτάνει, σούφερα
προχτές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Ψεύτη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Βρε Μάρμω, μπουλάντησες;
Δεν σούφερα προχτές, έφαγες και το μισό το δικό μου. Και της Νικολίνας θάτρωγες,
αν σ' αφήναμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Αααα (κάνει πως δεν θυμάται,
ή πως θυμήθηκε αμυδρά.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">- Λοιπόν, είχαμε πάει στην
αναδρομική του Μόραλη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Ωραία ήταν;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Χαμός γινόταν, ήταν
τελευταία μέρα. Και τυχερή, γιατί μας ξενάγησε ο επιμελητής της έκθεσης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Εμένα δεν με πήγες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Δεν σε πήγα διότι δεν γίνεται
οι άλλοι να πηγαίνουν με τα πόδια κι' εσύ να πετάς αποπάνω. Λοιπόν άκου, είχανε
και τα σκίτσα από τα κουστούμια, τα σκηνικά, όλα. Είχαμε κι' εμείς ένα κορνιζαρισμένο
στο σπίτι, που σούχε χαρίσει ο Μόραλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Το πουλήσατε το σπίτι; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Όχι ακόμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Ε, πουλήστε το.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Εντάξει, αλλά όχι να το δώσουμε
τζάμπα. Άκου, μη με διακόπτεις. Είχανε και το φουστάνι σου, που χόρευες. (Της
δείχνω την φωτογραφία.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs4itNE9r5_SguV-NoRsoPDlFqN1l_6ZLCog6Q6EPNEm2WgxucGwQi6OMOr4wEoJgZy3wBEfyyFN7l7lBV-za4C3mGppfZVgFDWrreahIuJBiJo6-QfWo5hB39eFZZIEaACfcfjhTg3h8/s1600/IMG_4211.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs4itNE9r5_SguV-NoRsoPDlFqN1l_6ZLCog6Q6EPNEm2WgxucGwQi6OMOr4wEoJgZy3wBEfyyFN7l7lBV-za4C3mGppfZVgFDWrreahIuJBiJo6-QfWo5hB39eFZZIEaACfcfjhTg3h8/s640/IMG_4211.JPG" width="480" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Αααα! Αυτό ήτανε, υπάρχει
ακόμα; Καλή τρέλα κι' αυτή! (Βάζει τα γέλια.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Μετά που τέλειωσε η ξενάγηση,
έπιασα τον επιμελητή κι τούπα, και κουβέντα στην κουβέντα μ' έστειλε στο
Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής, εκεί είναι οι φωτογραφίες του Μόραλη, τράβαγε καθώς
χορεύατε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Που;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Στο Μορφωτικό Ίδρυμα της
Εθνικής Τραπέζης. Κι' έκλεισα ραντεβού, και βρήκα ένα σωρό φωτογραφίες που χορεύεις
με τον Γριμάνη. Και διάλεξα μερικές, μου τις στείλανε ηλεκτρονικώς και στις τύπωσα.
(Της δείχνω τις φωτογραφίες.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1PL5hzYU45jEqgecs677tiBkuSxwNEo9zmpyHQGYkqBzKAtCb1rxnLUDLAZnYb7SnWCvIBAU8GV07MpqeF0vYYmI826rccmfpkvfuRhDeZrOIKq7wmYmoJwM2M0Jj3dLPiHjqIHOAASI/s1600/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_11.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1498" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1PL5hzYU45jEqgecs677tiBkuSxwNEo9zmpyHQGYkqBzKAtCb1rxnLUDLAZnYb7SnWCvIBAU8GV07MpqeF0vYYmI826rccmfpkvfuRhDeZrOIKq7wmYmoJwM2M0Jj3dLPiHjqIHOAASI/s640/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_11.tif" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<o:p><span style="font-size: x-large;"> </span></o:p><span style="font-size: x-large;">-Αααα!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Δεν τις βρίσκεις εύκολα,
αυτές. Δεν κυκλοφοράνε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Βρε! Πως ήμουνα και πως
κατάντησα! Καλή τρέλα! (Βάζει πάλι τα γέλια.)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Τι κατάντησες; Και τότε πέταγες,
και τώρα πετάς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">-Σκατιά! Ε σκατιά!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNSTZvng8s-QQP4UEODkcodiXFSLq3u3tb-W3MfKGbJqOJyZBC7795S1uGVDBWGkyn3WvlSR7o3vJpcXadgy2ML-xTnOFmN2yIuQrdNAaqbSYnGgx4H7RZtJGVCcWcJQo8IMO04Ox8ydU/s1600/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_16.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1216" data-original-width="1600" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNSTZvng8s-QQP4UEODkcodiXFSLq3u3tb-W3MfKGbJqOJyZBC7795S1uGVDBWGkyn3WvlSR7o3vJpcXadgy2ML-xTnOFmN2yIuQrdNAaqbSYnGgx4H7RZtJGVCcWcJQo8IMO04Ox8ydU/s640/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1_1951_16.tif" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Οι φωτό: Του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιάννη Μόραλη, από τις παραστάσεις στο Ρεξ, το
1951. Από το αρχείο του ΜΙΕΤ. Και </span></span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">το φόρεμα της Αρχόντισσας. Η φωτό από την
αναδρομική έκθεση του Μόραλη στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, Μάιος 1919. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Η μουζική: Η Αρχόντισσα του
Βασίλη Τσιτσάνη, για δύο πιάνα, 1951. Στο άλλο πιάνο, ο Αργύρης Κουνάδης.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=khIwsUNwYKQ">https://www.youtube.com/watch?v=khIwsUNwYKQ</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τις πιο θερμές μου ευχαριστίες
στον Νίκο Παΐσιο, επιμελητή της αναδρομικής <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για την πληροφόρηση. Και την Βούλα Λιβάνη, υπεύθυνη
του αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, για την παραχώρηση
των φωτογραφιών.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-57654087592627619612020-04-03T19:03:00.001-07:002020-04-03T20:14:10.250-07:00Ντίνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjndt2cTXsnQ8-odYbitYXBiG4BWVG4qNnAfHDI_jWazuCL18dDteyPH91Yztx_D_xetkdDpGEw8-uZWNpu0cEoRYaGr50_DMCo8cKNbx8tJIzBqPV2Ov4AI82J6AA7Io7YkMqijqEX6CY/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjndt2cTXsnQ8-odYbitYXBiG4BWVG4qNnAfHDI_jWazuCL18dDteyPH91Yztx_D_xetkdDpGEw8-uZWNpu0cEoRYaGr50_DMCo8cKNbx8tJIzBqPV2Ov4AI82J6AA7Io7YkMqijqEX6CY/s640/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> Γύρω στο 1960, η Ντίνα με την αδερφή μου.<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Γιατί, πότε και πως
πήρε των ομματιώ της κι' έφυγε από τη Σάμη, ποτέ δεν μάθαμε. Δεν μίλαγε γι'
αυτό το θέμα. Ούτε και γιατί παράτησε μετά τα καπνοχώραφα και κατέβηκε στην
Αθήνα. Εμάς, μας την σύστησε μια μακρινή συγγένισσα. Δούλευε ο πατέρας μου, δούλευε
κι' η μάνα μου. Κι' ήρθε η Ντίνα να κρατάει το σπίτι, κι' εμάς τα δύο. Εγώ της
πρώτης δημοτικού, η αδερφή μου ενός χρόνου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τσιγάρα Άριστα
Ματσάγγου σέρτικα. Της λέει ο πατέρας μου -που κάπνιζε Παλλάς φίλτρο- γιατί δεν
καπνίζεις αυτά που είναι πιο ελαφρά; και της πρόσφερε. Όχι, του λέει, εγώ αυτά
προτιμάω, του Ματσάγγου. Καφές στο μπρίκι, δεν υπήρχε και άλλος καφές τότε,
νομίζω το καφέ ήταν και το αγαπημένο της χρώμα, μπεζ φούστα, καφέ σκούρο
ζακέτα, και καφέ προς το κόκκινο μαντήλα, απαρεγκλίτως όταν έβγαινε έξω. Είχε
βέβαια και πολύχρωμες μεταξωτές, με τα καλά της για την Κυριακή που είχε ρεπό. Και
μία κορμοστασιά λαμπάδα, την καμάρωνε η μάνα μου, που ήταν και στο Εθνικό, κι'
όλοι το λέγανε αυτό με την κορμοστασιά της, πόσο στητή ήτανε. Και σβέλτα, αεικίνητη.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Ένα πρόσωπο που
φαίνονταν οι παρατεταμένες περιποιήσεις του θερινού ήλιου της Θράκης και της
Μακεδονίας, σκληρός ήλιος, σκληρή δουλειά, σκληρή ζωή. Δεν μπορούσες να
καταλάβεις ηλικία. Όμορφη όχι, δεν ήταν. Αλλά και πάλι, δεν ξέρω. Αν είχε ζήσει
αλλιώς, αλλού, και σ' άλλη εποχή. Και κάτι μάτια κάρβουνα, και μαλλιά μαύρα,
κοράκου χρώμα, φυσικά, δεν τάβαφε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Σχολείο δεν είχε πάει.
Ούτε διάβαζε, ούτε έγραφε. Ο βίος ο πλάνης, το σχολείο της. Πως αμέ, Κιλκίς, Δροσάτο,
Καβάλα, Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή, όλα τα μέρη τάχε γυρίσει, και Θεσσαλονίκη είχε
πάει, και στον Λευκό Πύργο, παντού σ' εκείνα τα μέρη είχε κάνει. Κι' έλεγε τι
όμορφα που είναι, τα νοσταλγούσε. Όλες τις εργασίες στα καπνά επίσης τις ήξερε,
τις είχε δουλέψει, τις απαριθμούσε με περηφάνεια, πότισμα, μάζεμα, βελόνιασμα,
σ΄όλες είχε διαπρέψει. Κι' η γλώσσα της ήταν ακονισμένη σε κείνα τα μέρη,
ντοπιολαλιές κι' ανθρώποι και φυλές, εκκλησιές, χωριά, σπιτάκια, μιναρέδες, ένα
χαρμάνι με τα κεφαλλονίτικα, το σκοτάδι τόλεγε σκοτίδα, κι' είχε και μίαν
έκφραση της υπέρτατης αγανάκτησης και απαξίωσης συνάμα, τόνε κοίταγε σαν μίασμα
τον άλλονε, να πούμε, κι' έλεγε μέσα από τα δόντια της "τσόλασι μπόζι μου!"
Άγνωστον σε ποιά γλώσσα αυτό το τσόλασι μπόζι μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Κέρβερος. Κουμάντο στο
σπίτι έκανε αυτή, τι θα φάμε, τι θα πιούμε, και το σπίτι λαμπίκο, να πλύνει να
σκουπίσει, κανένας δεν της έλεγε κάνε κείνο, κάνε τ' άλλο, κι' είχε και τον
ακάθιστο, σβούρα. Κι' αλλοίμονο άμα έμπαινες μέσα και δε σκούπιζες τα πόδια
σου, όχι μόνο εμείς -μικροί και μεγάλοι-, αλλά κι' οι μουσαφιραίοι που κάνανε
να μπούνε τους έβαζε την αγριοφωνάρα, τα πόδια σας, τότε ήταν όλο λάσπες οι δρόμοι,
τι να κάνουνε αυτοί, συμμορφώνονταν και μπαίνανε μετά περιδεείς, με την μόνιμη
επωδό από πίσω να τους συνοδεύει τσόλασι μπόζι μου! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μαζί μας να κάτσει στο
τραπέζι δεν καταδεχότανε, ούτε στις γιορτές.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κι' όχι πως δεν επέμεινε μια-δυό φορές η μάνα μου, ο πατέρας μου. Τους
τόκοψε. Περίμενε να τελειώσουμε, να μαζέψει τα πιάτα, να τα πλύνει, να τα
σκουπίσει, να τα βάλει στα ντουλάπια, να ταχτοποιήσει τα πάντα. Κι' ύστερα,
καθόταν να φάει με την ησυχία της, να το φχαριστηθεί. Είχε κι' ένα μπουκαλάκι
δικό της, το γέμιζε χύμα ρετσίνα από τον μπακάλη, εκτός κι' αν είχαν φέρει
πεσκέσι καμιά νταμιτζάνα ρομπόλα της γιαγιάς, εκεί δεχόταν το κέρασμα. Στο φαΐ ήταν
μετρημένη, ούτε πολύ ούτε λίγο, αλλά είχε τις παραξενιές της. Έφερνε ο πατέρας
μου ροκφόρ, μούχλα, η Ντίνα το σιχαινόταν. Μια φορά ξεμείναμε από φέτα, είχε
μόνο ένα έμενταλ, το δαγκώνει, το πετάει μετά στο πιάτο, που έκανε γκελ το
έμενταλ κι' έπεσε μέσα στο ιμάμ, σα λάστιχο είναι, είπε μετά τσαντισμένη.
Τσόλασι μπόζι μου! Πάντως, φαΐ δεν πέταγε. Και προπαντός ψωμί. Άσε που φίδι που
σ' έφαγε αν σ' έβλεπε να τσιμπάς το ψωμί με το πηρούνι. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εμένα μου είχανε μία
κυρία που μου έκανε γαλλικά. Η μαντάμ Τόνια. Ελληνίδα μεν, αλλά μεγαλωμένη στο
Βέλγιο, και μετά στο Βελγικό Κονγκό, που τους πήγε τρεις και μία με τον
Λουμούμπα και γυρίσανε κακήν κακώς, πέθανε και ο άντρας της μετά, κι' έκανε
μαθήματα για να ζήσει. Αυτή, λοιπόν, με αγαπούσε πολύ, και μου μάθαινε και
παιδικά τραγούδια, γαλλικά, καλύτερος τρόπος για να μάθεις μια γλώσσα δεν έχει.
Όπου μπαίνει η Ντίνα μέσα στο δωμάτιο να της φέρει τον καφέ με το γλυκό του
κουταλιού στο δισκάκι, και το νερό από το ψυγείο. Κι' ακούει που τραγουδάμε.
Άκου να σου πω, της λέει, δεν σε πλερώνουνε για να τραγουδάτε, γαλλικά σε
πλερώνουνε να τον μάθεις. Κέρβερος. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span><span style="text-indent: 30.05pt;">Από τέτοια, όσα θες να
σου πω. Από την Κεφαλονιά μπορεί να έφυγε χωρίς τίποτα, από κουρλαμάρα όμως
επήρε μαζί της ένα τσουβάλι. Υποδείξεις και κουβέντες δεν σήκωνε από κανένα. Η
μάνα μου είχε συμβιβαστεί μ' αυτόν τον χαρακτήρα της, κι' όχι μόνο επειδή της
ήταν πολύτιμη. Αυτή είναι η Ντίνα, και πάει τέλειωσε. Έχει το σκέρτσο της το
Ντινάκι (στο μυαλό εννοώντας,) που έλεγε σιγανά κι' ο θείος ο Βάγγος, και
γέλαγε διακριτικά. Που πάει να πει η ιδιορρυθμία της έχαιρε ασυλίας σ' όλη την
οικογένεια, σε συγγενείς και φίλους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Γλεντζού περιωπής. Μια
Καθαρά Δευτέρα -πρέπει να ήταν τον καιρό που είχε έρθει ο Νταβίδιας από την
Αμερική- είχε μαζευτεί όλο το σόι στο σπίτι. Περνάγανε κάτι πλανόδιοι απόξω,
βιολιά, κλαρίνα, ξέρωγώ, τους φώναξε ο Τάκης μέσα -ο αδερφός του πατέρα μου
αυτός-, κι' άρχισε ένα γλέντι τρικούβερτο. Μεράκλωσε η Ντίνα, άφησε την
κουζίνα, κι' άρχισε το χορό, λαϊκά, δημοτικά, νησιώτικα, όλα τάξερε. Μέχρι και
μια φιγούρα που κανείς δεν είχε ξαναδεί, ήτανε πλάτη με πλάτη ο θείος Τάκης και
η Ντίνα, με μπλεγμένα τα χέρια από πίσω, και σκύβει ο Χρήστος, και σηκώνει την
Ντίνα στον αέρα, και κοίταγε αυτή το ταβάνι. Και ρωτάει ο θείος Τάκης τι
βλέπεις Ντίνα; κι' απαντάει η Ντίνα ουρανό! και ρωτάει η Ντίνα τι βλέπεις; Και
λέει ο θείος Τάκης χώμα! Και μετά το κάναν κι' ανάποδα, σήκωσε η Ντίνα τον θείο
Τάκη. Θερίο, κοτζάμ άντρα τον σήκωσε στον αέρα, και φωνάζανε ξανά μανά, τι
βλεπεις; ουρανό! τι βλέπεις; χώμα! Καλά, που τάμαθες εσύ αυτά, την ρωτάει μετά
ο θείος Τάκης. Εγώ που τάμαθα; του λέει η Ντίνα, εσύ που τάμαθες! Και ρίχνανε
και κλεφτές ματιές ο ένας τ' αλλουνού, σε μιαν μυστική ένωση μεταξύ τους ως ένα
ον μεταφυσικό, το νόημα που είχε κείνο το χώμα κι' ο ουρανός, κι' εκείνη η
φιγούρα η τελετουργική η ντερβίσικη, μόνο αυτοί ξέρανε. Και όλοι οι άλλοι ένα
γύρω, χειροκροτηταί. Μόνο η μάνα μου την τσίμπησε οίστρος, και πατάει μια
στριγγλιά, και πετάει ένα ποτήρι γεμάτο κρασί στον αέρα! (Και της έκανε τον
αυστηρό ο πατέρας μου να μαζευτεί.) Και φύγανε μετά οι πλανόδιοι να πάνε κι'
αλλού, το μεροκάματο της Καθαράς Δευτέρας, με φόντο τον δρόμο, μιαν ελαφρά
νέφωση διάστικτη χρωματιστούς χαρταετούς και τραγούδια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Που είπαμε τραγούδια, η
Ντίνα είχε ένα τραντζιστοράκι. Γερμανικό μάλλον, με δερμάτινο κάλυμμα και
πτυσσόμενη κεραία. Τόχε στο καμαράκι της, μαζί με τα Άριστα Ματσάγγου και το
μπουκαλάκι της. Λαϊκά άκουγε, αλλά κείνο τον καιρό είχε μόνο την Ε.Ι.Ρ.Τ και το
Ενόπλων, και παίζανε κυρίως ελαφρό πρόγραμμα, λαϊκά παίζανε όχι πολύ συχνά,
προπάντων στις εκπομπές των φωνογραφικών εταιρειών, την εκπομπή σας προσφέρουν
αι εταιρείαι Κολούμπια, Χιζ μάστερβόης και Κάπιτολ, εγώ την Ντίνα την έχω
συνδέσει με την φωνή της Μπέλλου, τον Τσιτσάνη, τον Μητσάκη, τον Γαβαλά, τον
Χιώτη, την συννεφιασμένη Κυριακή, και το μπακάλικο του Νικηταράκου που μ'
έστελνε να φέρω καφέ, ζάχαρη ξερωγώ, άμα είχαμε ξεμείνει, το μπακάλικο που
μύριζε πετρέλαιο και παστό μπακαλιάρο, το μπακάλικο με τα γυμνά μπετά, έχω να
λάβω γράμμα σου σαράντα μέρες τώρα, τα γυμνά μπετά με τις σιδερόβεργες
σηκωμένες σ' έναν γκρί ουρανό σαν ικεσίες, τάχα να ζεις ή χάθηκες σαν το πουλί
στη μπόρα...<o:p></o:p></span></span><br />
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcnJ8nKr0U3M1ifMtPqQjTKU1opObB4B1-o8ZP_0X83xF1Ui0x-hJaEN22xp1QvQv_xHCMRVJiQjNk4l33UhNqQIrCbvX2Ac5GPlENrAgdsFvh1G5YGjCQNwPFl14Sk5H9yQ-nHuoGjB4/s1600/%25CE%2586%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2585.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="320" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcnJ8nKr0U3M1ifMtPqQjTKU1opObB4B1-o8ZP_0X83xF1Ui0x-hJaEN22xp1QvQv_xHCMRVJiQjNk4l33UhNqQIrCbvX2Ac5GPlENrAgdsFvh1G5YGjCQNwPFl14Sk5H9yQ-nHuoGjB4/s320/%25CE%2586%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2585.JPG" width="320" /></a></div>
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Για τα ερωτικά της,
κανένας ποτέ δεν έμαθε τίποτα. Μόνο εγώ, μια φορά. Είχα πάει στο καμαράκι της
κάτι να την ειδοποιήσω. Και βγάζει από κάπου μια φωτογραφία μαυρόασπρη και μου
την δείχνει. Ήταν ένας φαντάρος με μπερέ, και με ψιλό μουστακάκι, με τόνα
γόνατο στο χώμα σε θέση βολής, κράταγε ένα στεν και χαμογελούσε μόρτικα. Ποιός
είναι αυτός; την ρωτάω. Ο αρρεβωνιαστικός μου, μου λέει αυτή. Και που είναι;
την ξαναρωτάω. Σκοτώθηκε, μου λέει. Στον συμμοριτοπόλεμο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έβγαινε ελευθέρας τις
Κυριακές. Είχε κάτι γνωστούς, συγγενείς, μένανε στα Τουρκοβούνια αποκάτω, σε
κάτι ανηφόρες πάνω από την Πανόρμου, η Πανόρμου τότε χωματόδρομος κι' αυτή. Και
μια ξαδέρφη νομίζω, στη Γούβα. Ή πάγαινε σινεμά, μόνη της. Τις ελληνικές ταινίες
τις έβλεπε ξανά και ξανά, προπάντων τα δράματα, με παραστρατημένες, αμαρτία,
τέτοια. Στις ξένες δεν πήγαινε, δεν καταλάβαινε τι λέγανε. Μια δυο φορές μόνο,
που τις ελληνικές που παίζανε τις είχε δει όλες και τις είχε βαρεθεί. Της είχε
πει η μάνα μου την υπόθεση, μέσες άκρες. Αθήναιον, Έλλη, Αρζεντίνα, Άστρον.
Δίπλα στην Γρανάδα είχε κι' ένα καλό σουβλατζίδικο. Καθόταν κι' έπαιρνε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια μερίδα γύρο με γαρνιτούρα πιτούλα κομμένη,
πατάτες, ντοματούλα, κρεμμυδάκι. Και μια μπύρα. Φόραγε τα καλά της, ενίοτε και
γάντια. Άμα δε βλέπουνε τα χέρια μου, δεν θα με περνάνε για αριστοκράτισσα; με
ρώτησε...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πέτρες και λακκούβες
ήταν η αγάπη της, είτε την έδινε, είτε την διεκδικούσε. Αγάπη δίχως πείσματα
δεν έχει νοστιμάδα, έλεγε. Και επίσης όποιος σ' αγαπάει σε κάνει και κλαις. Έπαιζα
με τις λάσπες; Ερχόταν και με μάζευε. Κακός μπελάς. Τι είσαι, κανάς γ</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">ιο</span><span style="mso-ansi-language: EL;">ύφτος; μούλεγε. Κυρίως όμως η αδερφή μου. Η Ντίνα την είχε μεγαλώσει από
βρέφος, κι' η αδερφή μου την λάτρευε πιο πολύ από τη μάνα μας, έλειπε συνεχώς
αυτή με το Θέατρο. Που πήρε να της μοιάζει η μικρή και στον χαρακτήρα, της Ντίνας.
Το γινάτι από την Ντίνα το πήρε. Τσαούσα την ανέβαζε, τσαούσα την κατέβαζε.
Μέχρι που της κόλλησε το παρατσούκλι... <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μια φορά την είχε
βγάλει βόρτα, βραδάκι ήτανε. Μ' αγαπάς, της λέει η Ντίνα. Σ' αγαπάω, της λέει
αυτή. Πόσο; Πολύ. Πόσο πολύ; Πάρα πολύ σου είπα. Κουβέντα στην κουβέντα, η
Ντίνα να μην πείθεται πόσο πολύ την αγαπάει η αδερφή μου. Ξαπλώνει λοιπόν τέζα
μέσα στο δρόμο, και βόγγαγε, έκανε πως πεθαίνει, και το κοριτσάκι να πλαντάζει
στο κλάμα, σ' αγαπάωωωω, μην πεθάνειειειεις...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Στην Κεφαλονιά δεν
ξαναπάτησε. Μόνο μία φορά. Ένα καλοκαίρι, που πήρε την άδειά της, γύρω στο 1965
πρέπει νάταν. Ως τουρίστρια, επισκέφθηκε τον Άγιο, το σπήλαιο στη Δρογγαράτη,
μας έφερε και μία καρτποστάλ από την Κουνόπετρα όταν γύρισε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Να σου πω πως τσακώθηκε
με την μάνα μου κι' έφυγε; Κι' άμα θες το πιστεύεις, διότι τέτοιο εργασιακό
καυγά δεν θα ξανακούσεις. Η μάνα μου είχε φαγωθεί να την ασφαλίσει στο ΙΚΑ. Βρε
καλή μου, βρε χρυσή μου, τι σε κόφτει; Αφού εγώ θα στα πληρώνω όλα, νάχεις μια σύνταξη να
πορεύεσαι στα γεράματα. Τίποτα η Ντίνα. Όχι, να μου τα δώσεις στο χέρι, ούτε
ΙΚΑ θέλω ούτε τίποτα. Κουβέντα στην κουβέντα, της λέει η μάνα μου τι να σε κάνω,
είσαι τυχοδιώκτρια. Και τι είσαι συ που θα με πεις εμένα τυχοδιώχτρια; της λέει
η Ντίνα. Που καταλάβαινε πως δεν ήταν για καλό το τυχοδιώκτρια, αλλά τι θα πει
ακριβώς, άντε να της εξηγήσει η μάνα μου. Εύθικτη, μύγα στο σπαθί της δεν
σήκωνε. Μεγαλοβδομάδα ήταν, είχαν ανθίσει οι πασχαλιές στον κήπο, το θυμάμαι
σαν τώρα. Έφτιαξε την βαλίτσα της κι' έφυγε, χωρίς να μας ρίξει ούτε μια ματιά.
Σ' εμένα, στην αδερφή μου έστω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πορεύτηκε η Ντίνα, δεν
χάθηκε, μαθαίναμε από τους συγγενείς της στα Τουρκοβούνια. Πάνω στον δεύτερο
χρόνο, σπάει η μάνα μου το πόδι της, άλλον ένα χρόνο τραβιόταν στα νοσοκομεία.
Τόμαθε η Ντίνα, και ξαναγύρισε ένα διάστημα να περισώσει την κατάσταση. Ύστερα
ξανάφυγε, χωρίς καυγά αυτή τη φορά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Είχε εγκατασταθεί στο
Αίγιο. Είχε μιαν ανηψιά εκεί, νομίζω. Έμενε σ' ένα δωματιάκι, δεν χρειαζόταν
πολλά. Μαθαίναμε νέα της μια στις τόσες, μια γειτόνισσα δίπλα είχε τηλέφωνο,
την εξυπηρετούσε. Χριστούγεννα και Πάσχα της έστελνε η μάνα μου κι' ένα δωράκι.
Κρατήσαμε έκτοτε επαφή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Πήγα και την βρήκα, το
1977 νομίζω. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συγκινήθηκε. Εγώ τότε αλλού γι
αλλού. Με τον χρόνο μονάχα παίρνουν οι ζωές των ανθρώπων την βαρύτητά τους, και
με την ελαφρότητα της νικοτίνης, και μαζί με τα τραγούδια του πενήντα, και μαζί
με κάθε είδους απίθανες και απρόοπτες περιστάσεις, εκ πρώτης όψεως ασύνδετες,
να σκάνε σα πυροτεχνήματα το Πάσχα, να φέρνουν την Ντίνα, ζωντανή και
περιπλανώμενη, ζόρικια και εύθραυστη, στο νυν και αεί. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μια φορά, πάνε χρόνια που
μας είχε αφήσει χρόνους, ήμουνα στη λαϊκή, κι' ακούω έναν να διαλαλεί τα
λαχανικά του πολύ παράξενα, " αχ Μακεδονία, και τα μαρούλια σου ακόμα
πικρά είναι!" φώναζε. Απόρησα, και γύρισα να δω, και με είδε αυτός που
γύρισα, και με λέει έλα δω να σε πω μια ιστορία. Ευχαριστώ, λέω, μαρούλια ψώνισα. Βρε έλα δώ, πάω τέλος πάντων. Όταν είχαν έρθει οι πρόσφυγες
τότε που ήρθανε, ήτανε νύχτα, εδώ τους είπανε θα εγκατασταθείτε, κι' όπως ήτανε
ξεθεωμένοι πέσαν να κοιμηθούνε όπου βρίσκανε, μέσα στα χωράφια. Ξυπνάει ένας
μέσα στη νύχτα, τον είχε κόψει η λόρδα, απλώνει τα χέρια του, είχε κάτι φύλλα
παντού, κόβει, τρώει, φαρμακώθηκε. Αχ μπρε Μακεδονία, και τα μαρούλια σου πικρά
είναι! βάζει μια φωνή. Με εννόησες; μου λέει ο μανάβης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον
δεν έτρωγε μαρούλια, καπνά έτρωγε. Δεν βλέπανε στο σκοτάδι, είχανε πέσει να κοιμηθούν μέσα στα
καπνοχώραφα γιά. Στα ίδια μέρη, στα ίδια χωράφια, στα ίδια χωριά που μας έλεγε
η Ντίνα τι όμορφα που είναι, και που τάχε δουλέψει, και τα νοσταλγούσε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span><br />
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgREtW5chZzZ0iJOL3LQBplCKvAzoWv2y3K22KziXhQbHrqjpGfYzGG-5xwDQbrLjqdjK_VMsRFXBWGgpw1PF4Mf6OZR0lmh5zZqvjp8ss3rj7-oe8aG7ry025Qhym0h92GPC5KvRcSMMU/s1600/%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2597+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="630" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgREtW5chZzZ0iJOL3LQBplCKvAzoWv2y3K22KziXhQbHrqjpGfYzGG-5xwDQbrLjqdjK_VMsRFXBWGgpw1PF4Mf6OZR0lmh5zZqvjp8ss3rj7-oe8aG7ry025Qhym0h92GPC5KvRcSMMU/s640/%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2597+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η καλλιέργεια του καπνού, του Τάσσου και της Λουκίας Μαγγιόρου, 1960, λεπτομέρεια.</td></tr>
</tbody></table>
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Το τραγούδι: Η Σωτηρία
Μπέλλου και ο Βασίλης Τσιτσάνης, Σαν απόκληρος γυρίζω, ζωντανό το 1972.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.05pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=4brIJ48qmxg">https://www.youtube.com/watch?v=4brIJ48qmxg </a></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-82521115882801941402020-03-17T07:05:00.000-07:002020-03-17T08:17:34.693-07:00Ο κύριος Μανώλης.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-indent: 24.1pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-indent: 24.1pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7NxDqpQPY1-BsnQvFli6Ys0JS-ZrQ6EnVCZfgHOtkUQHUQMyXxgzfcBEYUZfpGXi3r9_NdMH02PRjwQDJgP3DvySSdSu28p5XTKm6DtwBW3GuNOUDpipl47KqMjqRcGbHJrhWDJ9P8Gk/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%258213.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1119" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7NxDqpQPY1-BsnQvFli6Ys0JS-ZrQ6EnVCZfgHOtkUQHUQMyXxgzfcBEYUZfpGXi3r9_NdMH02PRjwQDJgP3DvySSdSu28p5XTKm6DtwBW3GuNOUDpipl47KqMjqRcGbHJrhWDJ9P8Gk/s640/%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%258213.jpg" width="446" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-indent: 24.1pt;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-indent: 24.1pt;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">(Στους δικηγόρους που τραγουδάνε τις νύχτες.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-indent: 24.1pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Με πήρε η θεία μου η
Ελένη τηλέφωνο, και μου είπε πως είπε στον κύριο Μανώλη Π. πως αυτός που πήρε
το βραβείο της Κέρκυρας, που έλεγε την Σανταρόζα, ε λοιπόν, ήταν ο ανηψιός της,
ο γιός του Νίκου -εγώ είμαι αυτός ο ανηψιός- και πως είχα σπουδάσει νομικά, και
δεν παρέλειψε μάλιστα να του πει πως είχα αριστεύσει στις πτυχιακές, στο Αστικό
είχα πάρει 10/10. Και πως ήθελα να γίνω δικηγόρος, κι' αν ενδιαφερόταν να με
πάρει ασκούμενο στο γραφείο του. Ενδιαφερόταν για το μέλλον μου, η θεία μου η
Ελένη. Και ο κύριος Μανώλης είπε ναι, πολύ ευχαρίστως, και ήθελε κι' αυτός πολύ
να με γνωρίσει, και να πάμε σπίτι του κανά απόγευμα που θάχα εξόδου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Ήμασταν πολύ φίλοι από
προπολεμικώς με την γυναίκα του, την Αλίκη, έμενε από τότε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στου Γκύζη αυτή. Και μετά ήμασταν μαζί στο
ΕΑΜ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Ήσουνα κι' εσύ στο ΕΑΜ,
θεία; ρώτησα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Πως δεν ήμουνα, δεν
ήμουνα στην Αλληλεγγύη; Κι' εγώ, κι' ο πατέρας σου, κι' ο θειός σου ο Τάκης,
κι' η Αλίκη και ο Μανώλης! Γκύζη και Νεάπολη, μια γειτονιά ήμασταν τότε, τι
νομίζεις!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Και τι έκανες στην
Αλληλεγγύη; ρώτησα ξανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Δεν έκανα μαθήματα
γαλλικών στα παιδάκια; Και παραστάσεις κάναμε, και θέατρο, και κουκλοθέατρο,
ένα σωρό πράγματα! ξανάπε εμφατικά η θεία μου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Μιλάμε τώρα για το καλοκαίρι
του 1982, που ήταν ο Αντρέας πρωθυπουργός και αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση,
κι' ήταν -κατά την θεία Ελένη- όλη η οικογένεια πασόκοι και αντιστασιακοί επί
Κατοχής. Επί ένα τρίμηνο δηλαδή, από την Απελευθέρωση ίσαμε που άρχισαν τα
Δεκεμβριανά. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Εντάξει, να πάμε θεία,
είπα. Όχι πως είχα καμιά σκορδοκαΐλα ν' αρχίσω την άσκηση. Της τόπα δηλαδή πιο
πολύ για να μην την απογοητεύσω. Διότι με την Κέρκυρα τους είχα κάνει
οικογενειακώς πολύ περήφανους, και όπου βρίσκονταν και όπου στέκονταν μιλάγανε
για εμένα. Με μοστράρανε παντού, σε φίλους και γνωστούς, λες και πήραμε μαζί το
βραβείο. Κι' εγώ δεν ήθελα να νομίζουν πως καβάλησα το καλάμι με την επιτυχία
μου αυτή στην Κέρκυρα, ήμουν σεμνό παιδί, και επομένως δεν μπορούσα να αρνηθώ
την πρόσκληση του Μανώλη. Που θα πρόσθετε στο ευυπόληπτο σόι των
Γιοκουσκουμτζόγλου μερικά επιπλέον γραμμάρια οικογενειακής υπερηφάνειας. Αυτή θα
ήταν η πρώτη και τελευταία μου φορά που θα τους έκανα περήφανους, άλλωστε. Αυτή
ήταν η μοναδική μου ευκαιρία. Οπότε το κανονίσαμε για την ερχόμενη Παρασκευή απόγευμα,
που θάχα εξόδου παρασκευοσάββατο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Μόνο θεία, της λέω,
"κατά τις οκτώ εγώ θα φύγω, γιατί έχει ματς." Είχε το Μουντιάλ
εκείνες τις μέρες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τέλος πάντων, να μην
μακρηγορώ, πήγαμε την Παρασκευή κατά τα συμφωνηθέντα, στις έξι. Στου Γκύζη
μένανε, όπως προανέφερα. Η θεία μου τους πήρε και παγωτό κασάτο που θα
πηγαίναμε επίσκεψη. Χτυπάμε το κουδούνι, παίρνουμε το ασανσέρ, ανεβαίνουμε στο
ρετιρέ, ανοίγει η κυρία Αλίκη, αγκαλιές, φιλιά, γειάσααας, τι γίνεστεεεε,
χρόνια και ζαμάνιαααα, τα γνωστά. Ο Μανώλης ήταν στο γραφείο ακόμη, αλλά
οσονούπω θα γύριζε. Κάτσαμε στην βεράντα, ήπιαμε καφέ, είπαμε για την Κέρκυρα
που πήρα το βραβείο, είπαμε για τον Αντρέα, είπαμε για το Εσωτερικό που ήμουνα
στον Ρήγα εγώ ως φοιτητής, μετά ήπιαμε και λεμονάδα. Από την βεράντα είχε και
θέα, έβλεπα τον ήλιο να χαμηλώνει προς την Πειραϊκή, γαλαζόγκριζη πίσω από τις
πολυκατοικίες, τυλιγμένη στα πορτοκαλλί και τα ροζ της πέπλα, που μου θυμίζουν
τόσο βαθύτατα και συγκινητικά κείνο το τραγούδι του Χιώτη, πολύ γνωστό, τα
Ηλιοβασιλέματα, με την Μαίρη Λίντα. Διότι αυτό το τραγούδι το θυμάμαι από πολύ
μικρός, πριν πάω σχολείο. Πηγαίναμε επίσκεψη στον παππού και τη γιαγιά και την
θεία την Ελένη, θάχε την γιορτή της πιθανώς, γιατί ήταν ένα ζεστό απόγευμα όπως
το σημερινό, και σταμάτησε ο πατέρας μου το αυτοκίνητο για να πάρει τσιγάρα
στην Αλεξάνδρας, κοντά στις Φυλακές Αβέρωφ. Εκεί θα το άκουσα, θα τόπαιζε το
τραντζιστοράκι του περιπτερά. Έχει μία γεύση από καραμέλλα πορτοκάλλι, αυτό το
τραγούδι, και μία ευωδιά από γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Κατά τις επτάμισι,
κατέφθασε -με τα πολλά- και ο Μανώλης. Δεν υπάρχει λόγος να σας κάνω μία
περιγραφή του ατόμου, θα αρκεστώ να σας πω πως ήταν φτυστός ο Πάγκαλος, ο
Θόδωρος. Και στη μούρη, και στα κιλά. Που ήσουνα, άργησες, του λέει η Αλίκη.
Διότι ήξερε που πήγαινε στο καφενείο κι' έπαιζε πρέφα. Πάθος μεγάλο, η πρέφα
και το φαΐ. Κάθιδρως, πήγε ν' αλλάξει πουκάμισο, από πίσω και η Αλίκη να του το
ξεκρεμάσει από τη ντουλάπα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Γίνανε οι συστάσεις,
ήρθε και το παγωτό, το σέρβιρε σε κάτι μπωλάκια χρωματιστά, πιάσαμε την
συζήτηση, μούδωσε συγχαρητήρια ο Μανώλης για την Σανταρόζα που ήταν πολύ
ευρηματικό τραγούδι, κι' αυτουνού το γραφείο στη Σανταρόζα ήταν, και επίσης για
την αριστεία μου στο Αστικό, κι' άρχισε να<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>με ρωτάει κάτι για τις εμπράγματες δικαιοπραξίες, και τις ενοχικές, και
για τα συμβόλαια που γράφουμε το "πωλεί και μεταβιβάζει," γιατί το
γράφουμε; Τούπα εγώ, τσάτρα πάτρα. Μπράβο, ξέρει Αστικό αυτός, είπε
απευθυνόμενος στην θεία μου, αλλά κάπως συγκαταβατικά. Κι' άρχισε μετά να μου
λέει για μια υπόθεση με μεταγραφές -που την κέρδισε στον Άρειο Πάγο- και κάτι
νομολογίες. Να μην επεκτείνομαι και σας κουράζω μ' αυτά τα θέματα. Και μετά μου
είπε πως άμα θέλω να κάνω την άσκηση μαζί του, να με δηλώσει στον Σύλλογο. Και
του είπα εντάξει, αλλά από Σεπτέμβρη που θα απολυόμουνα, πιο πριν δεν γινόταν
διότι υπηρετούσα σε καράβι. Και μου είπε εντάξει, θα σε δηλώσω εγώ από τώρα, κι'
άμα έχω καμιάν άδεια και όρεξη να περνάω από το γραφείο να παίρνω μια ιδέα από
το επάγγελμα. Κι' είπα εντάξει. Και σε λίγο είπα ότι εγώ να πηγαίνω τώρα διότι
ήθελα να δω το ματς. Και πετάγεται η Αλίκη και λέει δεν καθόμαστε να το δούμε
όλοι μαζί, και να παραγγείλουμε και πίτσες και καμιά μπύρα; Και είπα πάλι
εντάξει. Δεν θυμάμαι ποιός έπαιζε με ποιόν, στη φάση των ομίλων ήταν. Το ματς
δεν το φχαριστήθηκα, μίλαγε η Αλίκη με την θεία μου συνεχώς. Μετά τους
καληνυχτήσαμε και φύγαμε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Αλλά πως να πηγαίνω στο
γραφείο, αυτό ήταν πρακτικώς αδύνατο. Όταν δεν έλειπα ταξίδι, είχα βάρδια ένδον.
Κι' όταν δεν ήμουν ένδον, γύρναγα σπίτι μου κατά τις πέντε το απόγευμα. Πότε να
φάω, πότε να κοιμηθώ λίγο, πότε να κατέβω στην Σανταρόζα; Και την άλλη μέρα ξύπναγα
αξημέρωτα για να είμαι στην Σαλαμίνα στις εφτά. Δύο φορές πήγα όλες κι' όλες,
που είχα άδεια. Για να κρατήσω την επαφή, που λένε. Την πρώτη, με κέρασε και
τυρόπιττα. Αυτός έφαγε δύο. Την δεύτερη που πέρασα, ήταν και μία τσαπερδόνα εκεί,
της είχε βάλει ένα γραφειάκι δίπλα στο δικό του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Να σου συστήσω την
δεσποινίδα Φανή, μου είπε ο Μανώλης. Η Φανή μου έδωσε χαμογελαστή το χέρι της. "Κάνει
την άσκησή της εδώ, αλλά μόλις απολυθείς να έρθεις κι' εσύ, θα τα βολέψουμε κάπως,
θα σου βάλω κι' εσένα ένα γραφείο εκεί." Έτσι είπε, ο Μανώλης, και έδειξε
κάπου αορίστως στον χώρο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έφυγα κι' εγώ, με την
σιγουριά πως όλοι οι καλοί χωράνε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Απολύθηκα στις αρχές του
Σεπτέμβρη του ίδιου έτους. Εικοσιέξι μήνες είχα υπηρετήσει, και τους εικοσιτέσσερις
θαλάσσια υπηρεσία. Όπως καταλαβαίνετε είχα χαρμανιάσει, τρία καλοκαίρια έβλεπα
τα νησιά που ήξερα να μου γνέφουν από μακριά, την θάλασσα να με προκαλεί, τον ήλιο
να μου χαμογελά, κι' εγώ τίποτα, να λιώνω μέσα σ' εκείνο το σιδερένιο τέρας που
κατάπινε μαζούτ. Οπότε έφυγα αμέσως για διακοπές, πήγα Καστελόριζο, μετά στα
Κουφονήσια, αλλά τι να το κάνεις, ο Σεπτέμβριος έχει μέσα του μία μελαγχολία,
νυχτώνει νωρίς, κάνει ψυχρίτσα κάπως τα βράδια, και τα βράχια παίρνουν μιαν απόχρωση
προς το κόκκινο, την απόχρωση του καλοκαιριού που ξεψυχάει. Επέστρεψα λοιπόν κατά
τα μέσα Οκτώβρη, και μια και δυό πήγα να βρω τον Μανώλη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Χαίρετε, του λέω μπαίνοντας.
"Ήρθα."<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Με κοίταξε ανόρεχτα μ' ένα
κοιμισμένο βλέμμα θολό πίσω από τις γιαλαμπούκες που του γούρλωναν τα μάτια σαν
του ροφού.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Ήρθες να κάνεις τι; είπε
μετά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Ήρθα όπως είπαμε, απάντησα
απορημένος. " Δεν μου είπατε πως μόλις απολυθώ να έρθω στο γραφείο να κάνω
άσκηση;"<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Άκου να σου πω, είπε πάλι
ο Μανώλης. "Να είσαι δικηγόρος και τη νύχτα να πηγαίνεις στα κέντρα να
τραγουδάς, δεν γίνεται αυτά τα πράματα." Είχε μία έκφραση σα να πάτησε
σκατά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Αυτό το ξέρατε, δεν το
ξέρατε; ρώτησα απολογητικά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">-Δεν γίνονται αυτά, είπε
πάλι αυτός. "Τραγουδιστής και δικηγόρος, δεν γίνεται."<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Δίπλα, η Φανή έκανε πως
κάτι ψάχνει σ' ένα φάκελλο και δεν άκουγε τα διαμειβόμενα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">- Εντάξει, είπα κι' εγώ,
κι' έφυγα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Τα παρεπόμενα αυτής της
παράξενης μεταστροφής του Μανώλη τα μάθαμε μετά από την θεία μου την Ελένη. Η
οποία τηλεφώνησε της Αλίκης για να μάθει τι είχε συμβεί με τον Μανώλη και δεν
με ήθελε πια για ασκούμενο. Και βεβαίως ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε,
διότι βγήκε στη φόρα η ύπαρξις της Φανής στο γραφείο, και η Αλίκη δεν γνώριζε τίποτε
περί Φανής. Και όταν τόμαθε έγινε ο κακός χαμός, τούπε ή αυτή ή εγώ, αλλά αυτός
δεν την έδιωχνε, μέχρι που στο τέλος του ζήτησε διαζύγιο, και πήρε την κόρη
τους και πήγε στο πατρικό της. Μετά νομίζω τα ξαναβρήκανε. Αλλά δεν είμαι και σίγουρος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Έκτοτε δεν τον ξανάδα. Μόνο
μία φορά, Ιούλιος του 1987 ήτανε, είχα πάει στην Ευελπίδων να δω κάτι αποφάσεις,
λιοπύρι εντωμεταξύ, να λιώνουν οι πέτρες. Που τον βλέπω τον Μανώλη να τρεκλίζει
ημιλιπόθυμος και μουσκίδι στον ιδρώτα, με τα μάτια σβησμένα και θολά, σε άσκημη
κατάσταση. με την τσάντα την δερμάτινη να τραμπαλίζεται πέρα δώθε από το χέρι του, πολύ γελοία να κλυδωνίζεται. Μπροστά στο κτίριο 12, κοντά στο κυλικείο. Τον χαιρέτησα, με χαιρέτησε
κι' αυτός με έναν γρυλισμό, μάλλον δεν με γνώρισε. Τι διάλο, σκέφτηκα, δεν είχε
κανέναν στο γραφείο να τρέχει στις αγγαρείες; Και δεν ασχολήθηκα άλλο, μετά από
λίγες μέρες έφυγα για την Φολέγανδρο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Όταν γύρισα από τις
διακοπές, έμαθα τα κακά νέα. Πάει, ο Μανώλης. Κρέπαρε, δεν άντεξε στον καύσωνα
εκείνου του καλοκαιριού, όπως και πολύς κόσμος. Δεν είχε τότε που να βάλουν
τους πεθαμένους και τους βάζανε στα ψυγεία του ΟΣΕ. Κι' ας είχε βάλει αιρκοντίσιον
στο γραφείο, από τους πρώτους είχε βάλει, με διαβεβαίωσε η θεία μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">ΥΓ. Η δικηγορία είναι
πολύ τζαναμπέτικο επάγγελμα. Απαγορεύεται να κάνεις οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα,
είτε ως μισθωτός, είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας. Επίσης είναι ασύμβατη με την
ιδιότητα του δικηγόρου κάθε δραστηριότης "απάδουσα στην αξιοπρέπεια του
λειτουργήματος." <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάποιον -τόχα ψάξει
τότε το θέμα- τον είχαν διαγράψει επειδή ήταν δάσκαλος του καράτε. Μιαν άλλην,
επειδή έκανε κονσομασιόν. Στην Γαλλία, σχετικά πρόσφατα, είχαν διαγράψει μιαν
δικηγόρο επειδή τραγουδούσε στον δρόμο, κι' έβγαζε δίσκο. Αλλά δικαιώθηκε τελικώς.
Όσο για εμένα, με κάλεσαν από τον Σύλλογο, προ ετών. Έκαναν μία βραδιά
τραγουδιού όπου θα τραγουδούσαν μέλη του Συλλόγου. Ήθελαν την άδειά μου για να
τραγουδήσουν την Σανταρόζα, και να με προσκαλέσουν τιμητικώς να παρευρεθώ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η μουζική: Ηλιοβασιλέματα,
του Μανώλη Χιώτη, με την Μαίρη Λίντα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=h9-ocx-WerU">https://www.youtube.com/watch?v=h9-ocx-WerU</a></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: x-large;">Η ζωγραφιά: Ο κύριος Μανώλης
με ζακέττα μελέτης (γραφείου.) Μολύβι, ακρυλικά, παστέλ στο τετράδιο της
Φλωρεντίας. </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 30.05pt; margin-right: 21.25pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-41593317489202029472019-11-05T16:27:00.000-08:002019-11-05T16:27:06.570-08:00Εκδρομή Στην Βεργίνα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWcE-njOjhxp_ywKZZg5cnup4HTxyesVOyYO1C9I4_HLVJb-_5o7cnnBA0B5YXJSrI6B_asUb3AO74YQDe3QQrsMyLTRlBOI_nryWJgaGJZ6sAjUEtZ8e9OSVlBwg09vj-eLOa8SLJAvo/s1600/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%259A.+%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1010" data-original-width="1600" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWcE-njOjhxp_ywKZZg5cnup4HTxyesVOyYO1C9I4_HLVJb-_5o7cnnBA0B5YXJSrI6B_asUb3AO74YQDe3QQrsMyLTRlBOI_nryWJgaGJZ6sAjUEtZ8e9OSVlBwg09vj-eLOa8SLJAvo/s640/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%259A.+%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B16.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Ξεκινήσανε οι γραίες να πάνε εκδρομή στην Βεργίνα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Θα περνάγανε το πούλμαν και από την Νάουσα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Ειδοποιήθηκε ο Δήμος, ο οποίος έχει πρώτη προτεραιότητα
την ανάπτυξη του Τουρισμού. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Και έστησαν αστραπιαίως ένα χάπενινγκ, να τους
υποδεχθεί στην πόλη ο Μεγαλέξαντρος, που θα πηγαίνανε προσκύνημα το πούλμαν
στον τάφο του πατέρα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Έτσι γίναν τα πράματα, κύριε Πρόεδρε, και τ' άλλα
που μάθατε εσείς στην Αθήνα είναι συκοφαντίες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 57.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η ζωγραφιά: Γαλήνιο δειλινό του Νοέμβρη, κάπου
στην Κεντρική Μακεδονία. Ακρυλικά και παστέλ στο μπλοκ του Γιατρού, 31Χ25 </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">cm</span><span style="mso-ansi-language: EL;">. Από μία φωτό του Ταξιδευτή και Επιστροφέα Βασίλη Τουμαζάτου, </span></span><a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206088394126382&set=a.10201016607734892&type=3&theater"><span style="font-size: large;">κλικ εδώ για την φωτό</span></a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-32581288494624205252019-11-04T18:42:00.000-08:002019-11-04T18:42:37.018-08:00Νοέμβρης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm63v7mCyZu75fMkDumvmQOsYjk61UEsg36nfEauToxO0-CBGdqyN4Lpv1odslcwiyNVIE4r-DupWoFA1Hd6ZRE1NkGI050z2Z_v10THVetD8guvuGoTv7b5N1FExB1UQYt1P0P7r86gA/s1600/%25CE%259D%25CE%25BF%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%25828.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1087" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm63v7mCyZu75fMkDumvmQOsYjk61UEsg36nfEauToxO0-CBGdqyN4Lpv1odslcwiyNVIE4r-DupWoFA1Hd6ZRE1NkGI050z2Z_v10THVetD8guvuGoTv7b5N1FExB1UQYt1P0P7r86gA/s640/%25CE%259D%25CE%25BF%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%25828.jpg" width="434" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Ακρυλικά και παστέλ σε Α4 πολυτελείας.</span></td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-45902640000188927912019-11-01T18:55:00.000-07:002019-11-02T02:11:55.950-07:00U-1206. (Η διαφορά του γέρου από το υποβρύχιο.)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hERJ0pdmlTnQ-N3ESDMZ-xUXqwL3ZnKSpAtW55xzGzEIAzruCV1Z22svQKfeFW2Hx3SeA_hDOV9W499GjFgvYgPQa4hjvOb4jcausMxxa97iU1Uv21Ogunyy75Zap4X7TMyDiFsUo64/s1600/Schlitt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="298" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hERJ0pdmlTnQ-N3ESDMZ-xUXqwL3ZnKSpAtW55xzGzEIAzruCV1Z22svQKfeFW2Hx3SeA_hDOV9W499GjFgvYgPQa4hjvOb4jcausMxxa97iU1Uv21Ogunyy75Zap4X7TMyDiFsUo64/s640/Schlitt.jpg" width="476" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-size: x-small;">Kapitänleutnant</span></span><span style="background-color: white; color: #222222; font-size: 14px;"> </span></span>Karl-Adolf Schlitt</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Ξέρετε τι διαφορά έχει ο
γέρος και το υποβρύχιο;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Η διαφορά είναι πως ο γέρος
μπορεί να πάει και από πέσιμο, ενώ το υποβρύχιο όχι. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον
πως το υποβρύχιον μπορεί να πάει από χέσιμο όπως ο γέρος. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Εξηγούμαι για να μην
παρεξηγούμαι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ήτανε ένα υποβρύχιο
γερμανικόν ονόματι </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">U</span><span style="mso-ansi-language: EL;">-1206, πολύ σπέσιαλ ολοκαίνουργιο, ούτε έγερνε ούτε
τίποτα, ηυξημένη αυτονομία είχε, κι' ένα σύστημα με σουλήνα σαν αναπνευστήρα
ξερωγώ, να βυθίζει στα ρηχά και να μπορεί να δουλεύει τις ντήζελ* να πηγαίνει. Είχε
κι' ένα σύστημα σα Τζηπηές, τον παππού του Τζηπηές δηλαδή, γιατί είμαστε Απρίλιο
του 1945, και ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Ξεκίνησε λοιπόν το υποβρύχιον
από την Νορβηγία, να πάει παρθενικό ταξίδι δια τας ακτάς της Σκωτίας, περιπολία
να βρει καμιά εφοδιοπομπή να τορπιλίσει. Με το που ήτανε μέσα στον Ωκεανό, του
χαλάει η μία ντήζελ. Δεν πειράζει, λέει ο κυβερνήτης, ο καπετάνιος δηλαδή, ο
οποίος ήταν και νεαρός υποπλοίαρχος, ναυτόκαβλος, Καρλ-Άντολφ Σλίτ ονόματι, έχουμε
την άλλη την ντήζελ, πάμε. Αλλά με το που φτάνουνε στη Σκωτία, έξω από το
Αμπερντήν ήτανε, εκεί θα στήνανε καρτέρι, περνάγανε οι νηοπομπές, χαλάει και η άλλη
ντήζελ. Εντωμεταξύ, η θάλασσα ήταν γεμάτη εγγλέζικα αντιτορπιλλικά, και
περιπολικά, και ο ουρανός γεμάτος αεροπλάνα, τα οποία κυνηγούσανε τα υποβρύχια,
που κυνηγούσανε τα φορτηγά με τα πολεμοφόδια. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Τι να κάνουνε; Δεν μπορούσανε
να στήσουνε καρτέρι χωρίς τις ντήζελ. Καταδυθήκανε λοιπόν εξήντα μέτρα κάτω, να
μην φαίνονται. Και πηγαίνανε με τις ηλεκτρομηχανές. Και πέσανε οι μηχανικοί με
τα μούτρα να επισκευάσουνε τις ντήζελ. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Εκεί πάνω, του ήρθε του
κυβερνήτου να κάνει το χοντρό του. Ήταν 14 Απριλίου, και σε δύο μέρες ο κυβερνήτης
έκλεινε τα εικοσιεφτά και γινόταν εικοσιοχτώ ετών. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το πολύ σπέσιαλ υποβρύχιο
</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">U</span><span style="mso-ansi-language: EL;">-1206 είχε και μιαν άλλη επαναστατική καινοτομία:
είχε και καμπινέ υπερπιέσεως, που λειτουργούσε με πεπιεσμένο αέρα, ώστε να
μπορεί το πλήρωμα, (σαρανταοχτώ ψυχές όλοι μαζί) να ανακουφίζεται εν καταδύσει.
Πλην όμως το σύστημα ήταν αρκούντως περίπλοκο, διότι το προϊόν δεν μπορούσε να
πάει κατευθείαν στη θάλασσα επειδή η πίεσις στον βυθό ήταν μεγαλύτερη απ' ό,τι
μέσα στο υποβρύχιο. Είχανε λοιπόν ένα σύστημα με βαλβίδες, όπου έκλεινες τη μια
βαλβίδα, άνοιγες την άλλη, και πήγαινε η σκατούλα σ' ένα θάλαμο, και μετά είχε
κι' άλλη βαλβίδα, κι' άλλη μετά, και πήγαινε σ' έναν άλλο θάλαμο, και τις ανοιγόκλεινες
όλες με κάποια σειρά, και στο τέλος την έπαιρνε ο πεπιεσμένος αέρας και την εκτόξευε
στη θάλασσα, όπως τις τορπίλες δηλαδή, κουραδοτορπίλη σα να λέμε. Αλλά είχε κι'
έναν μηχανικό ειδικά εκπαιδευμένο στην λειτουργία του καμπινέ, διότι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι βαλβίδες είχανε μία συγκεκριμένη σειρά,
εξυπακούεται, δεν ήταν σα να τραβάς το καζανάκι και έληξες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Τώρα, ο κυβερνήτης δεν φώναξε
τον σκατομηχανικό. Νόμιζε πως ήξερε. Μπορεί και να ντρεπόταν. Κι' άρχισε να
ανοιγοκλείνει τις βαλβίδες μόνος του. Αλλά το σκατό δεν προχωρούσε παραέξω. Είδε
κι' απόειδε, έστειλε να φωνάξουν τον ειδικό.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Έρχεται ο ειδικός. Αλλά
δεν του είπε ο καπετάνιος που είχε πειράξει τις βαλβίδες και δεν ήξερε ποιές ήταν
ανοιχτές και ποιές κλειστές. Κι' ούτε κι' ο άλλος ρώτησε τον καπετάνιο, ντρεπόταν,
δεν τούκοψε, ήταν τρελαμένος, που προσπαθούσε με τους άλλους μηχανικούς να φτιάξουν
τις ντήζελ, ποιός ξέρει. Η κακιά η ώρα, που λένε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Εκεί λοιπόν που πιάνει
να ανοιγοκλείσει τις βαλβίδες, κάνει ένα μπράφ ο απόπατος και τον κάνει τον
κυβερνήτη τον Καρλ-Άντολφ Σλίτ σύσκατο, μαζί και τον μηχανικό. Και αυτό ήταν το
λιγότερο, έμπαινε η θάλασσα ασταμάτητα, δεν μπορούσανε να κλείσουνε τις βαλβίδες,
άρχισε να πλημμυρίζει το σκάφος! Δίπλα ακριβώς από τον καμπινέ εντωμεταξύ ήταν
οι μπαταρίες των ηλεκτρομηχανών. Πλημμυρίζει το υπόφραγμα με τις μπαταρίες, κάνει
ένωση το θαλασσόνερο με τα υγρά των μπαταριών, και βγάζει ένα αέριο πολύ
δηλητηριώδες, διοξείδιο του χλωρίου ονόματι. Πανικός! Τι να κάνει ο κυβερνήτης,
διέταξε ανάδυση να μην σκάσουν! <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Έλα όμως που χαλάει και
η αντλία των μπάλλαστ! Είχανε πλημμυρίσει κι' απ' τον καμπινέ, το </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">U</span><span style="mso-ansi-language: EL;">-1206 έβαλε τη μουσούδα προς τα κάτω κι' άρχισε να βυθίζεται κι' άλλο προς
τον πάτο! Και να σκάνε από το διοξείδιο του χλωρίου εντωμεταξύ. Κόλαση! Είδανε
και πάθανε να αδειάσουν τα μπάλλαστ με πεπιεσμένο αέρα, αμολήσανε και τις τορπίλλες
στον γάμο του καραγκιόζη να ελαφρύνουνε, ανεδύθη το σκάφος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αλλά ήταν μέρα. Και τους
είδε ένα εγγλέζικο αεροπλάνο, και τους ρίχνει μία μπόμπα, νταν, αχρηστεύθηκε το
υποβρύχιο </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">U</span><span style="mso-ansi-language: EL;">-1206.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Τι να κάνει ο Καρλ-Άντολφ,
είπε να καταστρέψουν την συσκευή της κρυπτογράφησης, το "Αίνιγμα" που
λέγανε το περίφημο, να φουντάρουνε και τους κωδικούς, να βουλιάξουνε και το
υποβρύχιο, και να μπούνε στις λαστιχένιες βάρκες να σωθούνε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Τέσσερις πνιγήκανε, τους
έριξε η φουρτούνα στα βράχια. Τους άλλους, τους μάζεψε ένα αλιευτικό που τόχαν
μετατρέψει οι άγγλοι σε περιπολικό, και σωθήκανε.</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Μετά από μερικές μέρες,
ο Χίτλερ αυτοκτόνησε και τέλειωσε κι' ο πόλεμος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">Ο Καρλ-Άντολφ Σλίτ επέστρεψε
στην Γερμανία το 1948. Στη δίκη της Νυρεμβέργης κατέθεσε υπέρ του ναυάρχου Ντένιτζ,
και την σκαπούλαρε ο ναύαρχος, έφαγε μόνο δέκα χρόνια. Ο Καρλ-Άντολφ μπήκε στην
πολιτική, και μετά και στις εφημερίδες. Πέθανε το 2009. Από πέσιμο ή χέσιμο, δεν ξέρουμε.</span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 42.0pt; margin-right: 63.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 30.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-size: large;">*Για όσους και όσες δεν
ενδιαφέρονται τα πολεμικά αφηγήματα δράσεως και δεν ξέρουν τα σχετικά με τα
υποβρύχια, να διευκρινήσω: <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το γερμανικόν
αυτό υποβρύχιον, όταν αναδύεται στην επιφάνεια είχε δύο μηχανές ντήζελ και πήγαινε
γρήγορα και μακριά. Όταν όμως καταδύεται, δεν είχε αέρα να δουλέψει τις ντήζελ.
Τι κάνει τότε; Είχε και δύο ηλεκτρομηχανές με μπαταρίες, και τις έβαζε μπροστά
και πήγαινε. Κι' άμα ανέβαινε ξανά, τις ξαναφόρτιζε από τις ντήζελ, είχε μια
γεννήτρια και τις ξαναφόρτιζε. Αλλά με τις ηλεκτρομηχανές δεν μπορεί να πάει γρήγορα,
δεν δίνουνε ισχύ στις προπέλες. Οπότε το σχέδιο ήταν το εξής, τη νύχτα που δεν
τους βλέπανε ανεβαίνανε στην επιφάνεια, γεμίζανε τις μπαταρίες, αερίζανε το σκάφος,
κάνανε την ανάγκη τους, κι' άμα βλέπανε κανά κομβόι πλησιάζανε, βυθίζανε να μην
φαίνονται, αμολάγανε τις τορπίλλες, καταδύονταν, κι' απομακρύνονταν σιγά-σιγά
με τις ηλεκτρομηχανές, να μην τους βρούνε τα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>αντιτορπιλλικά. Την μέρα, ήτανε συνεχώς σε κατάδυση. Ελπίζω να ήμουν
κατατοπιστικός.<o:p></o:p></span></span></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-83980856023184572232019-10-21T20:18:00.000-07:002019-10-21T23:40:10.879-07:00Θεωρίαι Συνωμοσίας (Το αληθές πρόσωπο του Τζόκερ δεν υπάρχει.)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7lxocX8rNxN_gjC8e96nYjqapryJDjsFOEf4o1leSTMHGzYQZw96PXa23n1dS1U28BoEnkmCZOGmDZGIi2P5diiEPONAIbAz5sq_UKEwbB_Zkq_3EtS_WuvR_5i0FSMMTKslksKtXrXI/s1600/joker7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1246" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7lxocX8rNxN_gjC8e96nYjqapryJDjsFOEf4o1leSTMHGzYQZw96PXa23n1dS1U28BoEnkmCZOGmDZGIi2P5diiEPONAIbAz5sq_UKEwbB_Zkq_3EtS_WuvR_5i0FSMMTKslksKtXrXI/s640/joker7.jpg" width="498" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Θα τα μάθατε στις ειδήσεις,
αλλά θα σας τα πω εγώ πως γίνανε τα πράματα, διότι έχω προσωπική εμπειρία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Προχτές είχα πάει με την σύζυγό μου να δούμε τον
Τζόκερ στην Αελλώ. Όπως έχετε διαπιστώσει όλοι, είμαι μπέημπηφέης, δηλαδή δεν
με κάνεις πάνω από δεκαπέντε, άντε σκάρτα δεκάξι. Εκεί που καθόμασταν στην ουρά
να βγάλουμε εισιτήριο, νάσου η αστυνομία, λέει στην σύζυγό μου να φύγουμε διότι
είμαι ανήλικος. Βρε καλέ μου, βρε κακέ μου, μάλλιασε η γλώσσα της αυτηνής να
τους εξηγεί, τίποτα οι αστυνομικοί, αμετάπειστοι, ο ανήλικος έξω. Να δείξω
ταυτότητα, λέει. Αλλά δεν την είχα μαζί μου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Να μη σας πολυλογώ, ήτανε και δύο κυρίες που
κοιτάγανε μαζί με τους περίεργους που μαζευτήκανε. Και δεν μιλάγανε. Εμένα μου
έκαναν εντύπωση, διότι φόραγαν κάτι καμπαρτίνες δερμάτινες, μαύρες, τι διάλο
είπα, με τέτοια ζέστη, αλλά δεν έδωσα σημασία. Οπότε πλησιάσανε αυτές, και λένε
της συζύγου να τις ακολουθήσουμε δια εξακρίβωσην στοιχείων διότι υπάρχει και
παραμέλησις ανηλίκου (εγώ είμαι αυτός.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Και τι είσαστε εσείς; ρωτάει η σύζυγος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Διεύθυνσις Συγχρόνου Πολιτισμού, κυρία μου, είπε
η μία, που είχε μια φάτσα σκέτο ξίδι που δώσανε στο Χριστό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εγώ δεν είπα τίποτα, διότι κατά βάθος το
διασκέδαζα, που με πήρανε για τεκνάκι, διότι η άλλη με την μαύρη καμπαρτίνα -όχι
η ξινή, η άλλη- ήτανε πολύ θελκτική, έμοιαζε την Κριστίν Κήλλερ, κι' εγώ δεν
μίλαγα, διότι φανταζόμουν πως αποκάτω από την καμπαρτίνα θα ήταν μάλλον γυμνή,
και θα με αποπλάναγε ως ανήλικο. Τα συνηθίζουνε κάτι τέτοια μυστήρια, στο
Πολιτισμού, αν θυμόσαστε τον Ζαχόπουλο, επί Κωστάκη Καραμανλή, αν καταλάβατε τι
εννοώ. Με την βασική διαφορά που τώρα αντί Ζαχοπούλου είχαμε την Κριστίν Κήλλερ.
Και αυτή η Κριστίν Κήλλερ ήταν πολύ μοιραία γυναίκα, γυναίκα της καταστροφής
που λένε, εξώλης και προώλης, ένανε υπουργό αμύνης παλιότερα, τον Προφιούμο,
τόνε κατέστρεψε την καριέρα, στην Αγγλία, διότι αυτή τα είχε και με έναν ρώσο
κατάσκοπο της Γκεπεού, κι' άλλα πολλά ακατονόμαστα είχε κάνει, είχε κι' άλλους
πολλούς εραστάς, συγχρόνως με τον υπουργό και τον ρώσο είχε έναν αλάνη, έναν τζαμαϊκανό
τραγουδιστή, μετά έναν άλλο από τας Δυτικάς Ινδίας, πολύ μόρτη επίσης, λίγο
ντήλερ, λίγο νταβαντζής αυτός, ο οποίος δούλευε κι' ένα άθλιο μπαρ της συφοράς,
παράνομο. Το λοιπό τσακωθήκανε αυτοί οι δύο αναμεταξύ τους, ο από τας Δυτικάς
Ινδίας παρολίγο να σφάξει τον άλλονε, δεκαεφτά ράμματα στη μούρη του κάνανε στο
νοσοκομείο, του τζαμαϊκανού. Αυτά
εξάπτουνε την φαντασία ενός ανηλίκου, όπως και να το κάνουμε. Τέλος πάντων, να
μην μακρηγορώ, άλλο είναι το θέμα μου. <o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQAacboXjiYW0NT2qHAMP_jGxHcKGx0fbX5PPVbSIlgN7JnBOWKgElslkzcir8ZUtVBmtYyoqWUYZm4RnH2bBhNNwb_QinhZlpXs-U54ZRoPIxZ2Hw7P1HgNzjxCHnzK7zqhA_GVgpzv0/s1600/Christine+Keeler.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="400" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQAacboXjiYW0NT2qHAMP_jGxHcKGx0fbX5PPVbSIlgN7JnBOWKgElslkzcir8ZUtVBmtYyoqWUYZm4RnH2bBhNNwb_QinhZlpXs-U54ZRoPIxZ2Hw7P1HgNzjxCHnzK7zqhA_GVgpzv0/s640/Christine+Keeler.jpg" width="518" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κριστίν Κήλλερ</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Άντε λοιπόν, μπροστά τα Δέρτα με τσι μηχανές, πίσω
εμείς στο περιπολικό, να πάμε δια την εξακρίβωσην. Αμ δε! Αντί να στρίψωμε
Αλεξάνδρας για τα Χρυσοχοϊδέικα τραβάμε ίσα Πατησίων, στρίβουμε ακριβώς πίσω
από το Μουσείο, στη Μπουμπουλίνας! Μου κοπήκανε τα ήπατα, θες τώρα να
ξανανοίξανε το παλιό παράρτημα και νάχουμε άλλες μπελλέτζες! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ευτυχώς δεν μας πηγαίνανε εκεί που φοβόμουνα. Μας
πηγαίνανε δίπλα ακριβώς, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Μπαίνουμε μέσα, ανεβαίνουμε,
ήτανε μια πόρτα που έλεγε Αξιωματικός Υπερεσίας, μπαίνουμε ξανά μέσα. Ήτανε μία υπεύθυνη σ' ένα γραφείο, ούτε που μας κοίταξε. Έπεσε μια αμηχανία στην
ατμόσφαιρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Αγόρι, θες μία πορτοκαλλάδα; είπε τότε η Κριστίν
Κήλλερ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Ευχαριστώ, μία Καραντάνη μπλε με χωρίς ανθρακικό,
είπα εγώ και της χαμογέλασα. Αλλά δεν πρόλαβα να πω να βάλει και δυο δάχτυλα
Στόλι, διότι εκεί πάνω ξύπνησε η Αξιωματικός Υπερεσίας, και της έριξε μια ματιά
της Κριστίν σαν τον μαύρο θάνατο, και της είπε σε παρακαλώ ξεκουμπήσου και φύγε
από δω αμέσως, και δαγκώθηκε, η Κριστίν, κι' έφυγε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Γύρισε ύστερα στη σύζυγο. "Δε ντρεπόσαστε που
πήγατε τον γιό σας στο Τζόκερ; της λέει άγρια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Οπότε εγώ όπως καταλαβαίνετε τα πήρα στο κρανίο
διπλά, πρώτον διότι μίλαγε άσκημα στη σύζυγο, και δεύτερον και κυριώτερον
μούκανε χαλάστρα με την Κριστίν. Η κάργια. Οπότε άφησα κατά μέρος τα σκέρτσα
και βγήκα στην αντεπίθεση με τη μία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Κι' εσείς τι αρμοδιότητα έχετε να κάνετε ελέγχους
ανηλίκων στα σινεμά; την λέω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Διαταγή της Προϊσταμένης αρχής, μου λέει με
θρασύτητα εξουσίας. (Αλλά εγώ την είχα πάρει χαμπάρι πως κώλωσε. Έτσι είναι η
φάρα της.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Πρώτον, εδώ δεν έχετε διαταγές. Διαταγές έχει η
Αστυνομία. Εσείς έχετε εγκυκλίους, της ξαναλέω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Κι' εσείς τι είσαστε, δικηγόρος; με ρωτάει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Ναι, της ξαναλέω. Έχετε εγκύκλιο να λέει πως
μπορείτε να καλείτε την αστυνομία και να ζητάτε ταυτότητες;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Έχουμε προφορική εγκύκλιο της Προϊσταμένης Αρχής,
μου ξαναλέει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Ακούστε, της ξαναλέω εμπιστευτικώς και με πολύ
καλή προαίρεση. "Πρώτον προφορική εγκύκλιος δεν υπάρχει τέτοιο πράμα στο
Δημόσιο. Και δεύτερον όταν λέμε προϊσταμένη αρχή, τι εννοούμε; Ή τον Διευθυντή,
τον κύριο Κωστάκη, ή τον Γενικό Γραμματέα, τον κύριο Γιατρομανωλάκη ή την
Υπουργό, την κυρία Μενδώνη. Οπότε, να την πάρετε αμέσως τηλέφωνο, την προϊσταμένη
αρχή, διότι θέλω να μάθω ποιός έδωσε το πράσινο να μπαίνετε παράνομα στα σινεμά
με την αστυνομία να παρενοχλείτε τους ανήλικους."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πήρε ένα τηλέφωνο κειπέρα, κάτι έλεγε ψιθυριστά να
μην ακούμε, τόκλεισε μετά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Αύριο θα τοποθετηθεί η κυρία Υπουργός, είπε μετά.
"Θα γίνει ΕΔΕ για το ζήτημα."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Μάλιστα, είπα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Να φύγουμε; είπε η σύζυγος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Δεν είπε τίποτα, οπότε γυρίσαμε να φύγουμε. Αλλά
στην πόρτα μ' έπιασε μία έκλαμψη. Γύρισα αργά προς το μέρος της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Η ΕΔΕ δεν θα βγάλει τίποτα, της είπα.
"Κατάλαβα τι έχει συμβεί! Ο Τζόκερ! Αυτός τα έκανε όλα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Ο Τζόκερ! μου λέει η Αξωματικός Υπερεσίας.
"Τι εννοείτε;"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ξαφνικά είχα ενηλικιωθεί στα μάτια της. Είχα
ωριμάσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">-Ο Τζόκερ! Το αληθές του πρόσωπο δεν υπάρχει. Ο Τζόκερ
δεν έχει πρόσωπο, έχει μόνο προσωπεία! Εμφανίζεται μπροστά σας, άλλοτε με το
προσωπείο του κυρίου Κωστάκη, του Διευθυντού σας, ή με εκείνο του κυρίου
Γιατρομανωλάκη, του Γενικού, ή και της Υπουργού ακόμη, της κυρίας Μενδώνη! Και
σας δίνει διαταγές παράλογες και γελοίες, να κάνετε ελέγχους στους σινεμάδες,
ώστε να γίνει η υπερεσία και το υπουργείο ρεντίκολο, να εκτεθεί ανεπανόρθωτα,
να καταρρακωθεί ο Πολιτισμός μας στα μάτια του κόσμου! Όπως εκείνος ο σατανικός
Φαντομάς, που πότε γινόταν ο Ζαν Μαρέ, ο δημοσιογράφος, πότε ο Λουή Ντε Φυνές,
ο αστυνομικός που τον κυνηγούσε αδιάκοπα! Αλλά εις μάτην! Πάντοτε ο Φαντομάς
νικούσε, πάντοτε παρέμενε ασύλληπτος, πάντοτε εμφανιζόταν με άλλην μάσκα, πάντα
εξαφανιζόταν θεαματικά, πάντοτε ο διώκτης του γινόταν καταγέλαστος στις οθόνες
των σινεμάδων όλης της Υφηλίου! Όπως και ο Τζόκερ! Πάντα ο Τζόκερ θα νικά! Πάντα
ο Πολιτισμός μας θα ηττάται! Θα συντρίβεται υπό το βάρος των γελώτων και των
καγχασμών των ανηλίκων παιδιών, των παιδιών της γαλαρίας που τρυπώσαν τζαμπέ στο Αυστηρώς Ακατάλληλον δι' ανηλίκους, και όσων ακόμη έμειναν παιδιά στην ψυχή, ατίθασοι
στο μυαλό, και Έρωτες στα ήσυχα δειλινά στ' ακρογιάλι, ή στα μαύρα νερά του
σκοτεινού τους πόθου! Γειά σας, και φιλιά στο κορίτσι με την μαύρη καμπαρτίνα, η
εξουσία την χαλά, και μου χρωστά μίαν πορτοκαλλάδα με στόλι να της πείτε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Βγήκαμε στην Πατησίων. Δεν προλαβαίναμε. Θα παίζεται
όμως για κάμποσο ακόμα. Είπαμε να πάμε να πιούμε κάτι.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ζωγραφιά: Τζόκερ. Μολύβι, παστέλ, ακρυλικά στο μπλοκάκι, 14Χ13 cm.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η μουζική: Το φινάλε από το 8 1/2, του Φελίνι και του Ρότα:</span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1CqfEJyMjVM">https://www.youtube.com/watch?v=1CqfEJyMjVM</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εδώ, για την Κριστίν Κήλλερ:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%BF"><span style="font-size: large;">Σκάνδαλο Προφιούμο</span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εδώ, οι μεταμορφώσεις του Φαντομά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=hPqtok4gyBI&t=31s"><span style="font-size: large;">Φαντομάς</span></a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-83572733966716440842019-09-24T17:39:00.000-07:002019-09-24T18:34:29.573-07:00Ημερολόγιο δρόμου (Ιούνιος 2019.)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ξεκίνησα να πάω όχι από την
Εθνική, αλλά από τους παράδρομους. Πέρασα πρώτα από τον Ασπρόπυργο, αλλά δεν
λέει και πολλά ως μέρος. Πέρασα Ελευσίνα, Μάνδρα, και πήρα τον παλιό δρόμο των
Θηβών. Πέρασα την Αγιά Σωτήρα που είχε ο πατέρας μου πέντε στρέμματα δασικό, δηλαδή
όταν το αγόρασε το 1965 ήταν κοτρώνες, αλλά
έκτοτε δασώθηκε, να μην μακρηγορώ, την υπόθεση την έχασα στο Συμβούλιο
της Επικρατείας. Εκεί στην Αγιά Σωτήρα έφαγα μια τυρόπιττα, μόλις τις βγάζαν
από το φούρνο. Συνέχισα από Δομοκό, που σταματήσανε οι τούρκοι το 1897, γιατί
αν συνεχίζανε θα μπαίνανε στην Αθήνα, αλλά οι Δυνάμεις τους είπανε όχι, ως εδώ
και μη παρέκει.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πήγαινα, πήγαινα, σα
νάχα νέφτη στον κώλο.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6oAMwqLDkZAAS-52YDRIaTYFduEw0LfL9EtbJSUxn_eniAby9fJ53yWg40pOShp21CE9nnL5poOQJZ6b6kY44xsBwe7T2hv1JwYNIvjCTjgwNEjWxe430DE02W4IbOR1r2oeUS-6cQLc/s1600/IMG_4986.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6oAMwqLDkZAAS-52YDRIaTYFduEw0LfL9EtbJSUxn_eniAby9fJ53yWg40pOShp21CE9nnL5poOQJZ6b6kY44xsBwe7T2hv1JwYNIvjCTjgwNEjWxe430DE02W4IbOR1r2oeUS-6cQLc/s400/IMG_4986.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο κάμπος της Άμφισσας. Στο βάθος, η Ιτέα.</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ1E6TV4Aw-f677IPht2lApE_pPEY1JbxSoVmrj1w2Zaj1ciTlzIN2sDPPEwGZMLcDH1e1kGu8NNApBgRZZPK2soVx7jPb6J3oaNDrGuaYxCKzmpGVDcjzksWy_AflJjrHrxJY7_OfZ_8/s1600/IMG_4999.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ1E6TV4Aw-f677IPht2lApE_pPEY1JbxSoVmrj1w2Zaj1ciTlzIN2sDPPEwGZMLcDH1e1kGu8NNApBgRZZPK2soVx7jPb6J3oaNDrGuaYxCKzmpGVDcjzksWy_AflJjrHrxJY7_OfZ_8/s400/IMG_4999.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η γαλλική γέφυρα στον Ληθαίο</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB94YtdgJ2PrMzZHslutLMIhAyYkRfJNVhld2eYUKXP5OMTcQhM7Isfkud0DwI4XfpwVl44DmOx63g4XGxOozQfPzXs1XDLN51ohw2qwZ34N1cgn1U3smaHIxPicXLjOF948TsDioXWJw/s1600/%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%25829.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB94YtdgJ2PrMzZHslutLMIhAyYkRfJNVhld2eYUKXP5OMTcQhM7Isfkud0DwI4XfpwVl44DmOx63g4XGxOozQfPzXs1XDLN51ohw2qwZ34N1cgn1U3smaHIxPicXLjOF948TsDioXWJw/s320/%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%25829.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Τσιτσάνης κι' εγώ 4 χρονών, του 1959</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πέρασα από Αράχοβα,
αποκάτω ήταν ο κάμπος της Άμφισσας, μια θάλασσα ελιές, και μετά η θάλασσα η
κανονική. Τον διέσχισα, και ανέβηκα στο Μπράλλο, μετά μπήκα κατά λάθος σε μια
αουτοστράντα καινούργια, κι' έφτασα στα Τρίκαλα. Είναι πολύ ωραία, έχει ένα
ποτάμι κατάφυτο και μια γέφυρα σιδερένια, του 1888, την φτιάξανε οι γάλλοι, που
φτιάξανε και τις γέφυρες στο Σηκουάνα. Πήγα στο Μουσείο Τσιτσάνη κι' έβγαλα
φωτογραφίες με τον Τσιτσάνη και τη Νίνου, παλιές μαυρόασπρες. Έβγαλα και το
μπουζούκι του (ένα από αυτά, είχε αρκετά.) Είχε και μία πλούσια συλλογή με
δισκάκια των 45 ψηφιοποιημένα, κι' ακούς όποιο θες, εγώ άκουσα το Μάμπο. Πέραν
τούτου, δεν έχει άλλα εκθέματα, αλλά θα βάλουνε, λέει.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Την άλλη μέρα έφυγα,
πήγα Καλαμπάκα. Αυτά τα βράχια τα βλέπεις και λες όταν τα έφτιαχνε ο Θεός
έπαιρνε ναρκωτικά οπωσδήποτε. Έχει τουρίστες, χαμός γίνεται, βαριόμουνα να
επισκεφθώ τα μοναστήρια με τόσο κόσμο, τρωγόμουνα να φτάσω Γιάννενα. Διότι
ήθελα να δω τον Αμίν, είχα να τον δω εικοσιδύο χρόνια.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh80uQmY5aUt__D8L6HCPYBZAOl7O0mBukUib_UEV80IiY2x5wS2QNvytZ1EMbWfpCdZBo75nWTNneqhbN16E03xhkotsLT4PcF_U7MkiRkuGzrw3UYwaI3XqMZ-GS_Wl87EhPNr8rQg-Y/s1600/IMG_5056.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh80uQmY5aUt__D8L6HCPYBZAOl7O0mBukUib_UEV80IiY2x5wS2QNvytZ1EMbWfpCdZBo75nWTNneqhbN16E03xhkotsLT4PcF_U7MkiRkuGzrw3UYwaI3XqMZ-GS_Wl87EhPNr8rQg-Y/s400/IMG_5056.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μετέωρα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZfXbtaSuEEF61EhA322_QitmpliiuZJOw1rIBE-EelVYrCE1h77JS-FFpgVoL_UXBvlH81yB8Nx9lE-JzXITP9qPI-7kfmOHrtOoARd1r_KOhUFWIY8w5M3Gc5IU4gI_3Bl6qXT_3Qo/s1600/IMG_5061.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZfXbtaSuEEF61EhA322_QitmpliiuZJOw1rIBE-EelVYrCE1h77JS-FFpgVoL_UXBvlH81yB8Nx9lE-JzXITP9qPI-7kfmOHrtOoARd1r_KOhUFWIY8w5M3Gc5IU4gI_3Bl6qXT_3Qo/s400/IMG_5061.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μονή Βαρλαάμ</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πέρασα πάνω από τα
βουνά, έφτασα Κατάρα. Αυτό το μέρος το θυμόμουν γιατί το λέγαν οι δικοί μου,
τότε που είχαμε πάει με το φιατάκι, το 1958. Επίσης θυμόμουν που έκανε ψύχρα
και συννεφιά (ήταν Σεπτέμβρης,) και σταματήσαμε εκεί, σ' ένα πολύ φτωχό χωριό.
Και μαζεύτηκαν παιδάκια, και ο πατέρας μου τους έδωσε ένα κουτί με σοκολατάκια
μαργαρίτες και μπισκότα πτι μπερ, που εγώ δεν τάτρωγα, ήμουνα μίζερος στο θέμα
του φαγητού. Αυτά τα παιδάκια κάναν γιορτή, κι' εγώ είχα ενοχές που αυτά δεν
έχουνε κι' εμείς έχουμε και δεν το εχτιμάμε. Όλο έτσι μου λέγανε. Και τα σοκολατάκια τα δώσανε για να έχουνε την
ευκαιρία να μου το πούνε δια μία εισέτι φορά. Και η μάνα μου πήγε να
κατουρήσει.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-wVarn4KFRhT8ES9MkO4mV2FePNlCGoNHnH4T6ray46h9P7-SY8L7l28w2QhoX9uBH3h8paU0RgqJmy6OxTLWBZQ7u3_nnkVn9bMgbmizbb1xKmO2XxovhekojqFhBbJNknwDnTFDySg/s1600/IMG_5074.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-wVarn4KFRhT8ES9MkO4mV2FePNlCGoNHnH4T6ray46h9P7-SY8L7l28w2QhoX9uBH3h8paU0RgqJmy6OxTLWBZQ7u3_nnkVn9bMgbmizbb1xKmO2XxovhekojqFhBbJNknwDnTFDySg/s400/IMG_5074.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στα ορεινά, από Καλαμπάκα προς Γιάννενα.</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_R6rv05WpwNpACzneyN6POXvSTMAdNc5MGZq4CVQrm5QoOx3Wi9u8-KahIeWSkq6pidmNoUHgLt2oYvIe22AEiA3Y0zKICvkoC-0En9na6TRwlpQd_o-L9gescR3KXnN2D0_4Omm-Q7w/s1600/IMG_5075.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_R6rv05WpwNpACzneyN6POXvSTMAdNc5MGZq4CVQrm5QoOx3Wi9u8-KahIeWSkq6pidmNoUHgLt2oYvIe22AEiA3Y0zKICvkoC-0En9na6TRwlpQd_o-L9gescR3KXnN2D0_4Omm-Q7w/s400/IMG_5075.JPG" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γιάννενα</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Μετά την Κατάρα, άντε
πάλι, άλλη αουτοστράντα, έχουνε γεμίσει τον τόπο αουτοστράντες και τούνελ, δεν
φχαριστιέσαι πια ταξίδι. Κι' έχουνε σοκολατάκια όλοι. Που λέει ο λόγος. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Φτάνω στα Γιάννενα.
Ρωτάω εκεί που είναι τα μαγαζιά (κάτι σαν Ψυρρή ή Λαδάδικα Ιωαννίνων,) δεν τον
ξέρανε, ούτε το μαγαζί που φτιάχνει έθνικ μεζέδες ξέρανε. Με τα πολλά, τον
βρήκε μια πιτσιρίκα με τατουάζ και δαχτυλίδια στη μύτη, στο κινητό τον βρήκε.
Πάω στο μαγαζί, κλειστό. Ρωτάω στο δίπλα, ήταν καφετέρια, πάνω στην ώρα λένε,
να η κόρη του, ήρθε ν' ανοίξει.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Γυρνάω, τι να δω! Μια
κοπελλάρα δύο μέτρα πολύ βαθύ μελαχρινό, σαν τα κρύα τα νερά! Δηλαδή η
Ναόμι Κάμπελ πλάι της μοιάζει κάπως
σαρακοστιανή, να καταλάβετε. Είμαι φίλος του μπαμπά σου από πριν να γεννηθείς,
της συστήνομαι, και νάσου και η Σταματία, η μάνα της. Βάζει τις φωνές που με
βλέπει, από τον γάμο τους είχα να την δω, παίρνει τηλέφωνο τον Αμίν, που
τούχανε δώσει άδεια. Ήτανε στο χωριό, μου λέει να κατέβει, κάτσε κει του λέω,
έρχομαι.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Το χωριό λέγεται
Ροδοτόπι Ιωαννίνων, αν έχετε ακουστά, Δεκατέσσερα χιλιόμετρα είναι, αλλά έχει
πολλές αγελάδες. Κάθε πρωΐ έρχεται η Δωδώνη και γεμίζει γάλα το βυτίο. Τέλος
πάντων, έψαχνα το σπίτι, σ' έναν ανήφορο. Βγαίνει κι' ο Αμίν έξω και μούδινε
οδηγίες από το κινητό, βλέπω τα μαλλιά του, μπαμπάκι. Συγκινήθηκα, και
αγκαλιαστήκαμε και του χάϊδευα τα μαλάκια, γιατί τράβηξε πολλά τότε, και δεν
μπορούσα να βοηθήσω, κανένας δεν μπορούσε, μούπε μετά. Τέλος πάντων, με είδε
που παρ' ολίγον να με πάρουν τα ζουμιά, δεν κοιτάς ρε μαλάκα, μου λέει, που δεν
σούμεινε τρίχα στο κρανίο, εμένα λες που άσπρισα.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Να μην μακρηγορώ, με τον
Αμίν είχαμε στήσει τις Ατασθαλίες στο σπίτι του, με ένα τετρακάναλο φοστεξάκι
της κασέτας, την ηρωϊκή εποχή των αναλογικών ηχογραφήσεων. Μαγειρεύαμε μύδια
καφτερά, πίναμε ρακή και γράφαμε, και μετά πήγαμε στο στούντιο του Μακρή το Συν
Ένα, και γράψαμε τις βάσεις, μετά μπήκαν τα άλλα όργανα, και τ' ακούτε τώρα στο
γιουτιούμπ. Διότι ο Αμίν είναι σπουδαίος μουσικός. Μάλιστα, ο δαίμων του
τυπογραφείου -τον καιρό εκείνο της πρέσας και της στοιχειοθεσίας- αντί να
γράψει "ο σουδανός βιρτουόζος των κρουστών" είχε γράψει "ο
σουηδός βιρτουόζος των κρουστών," και τούμεινε το παρατσούκλι, ο σουηδός
βιρτουόζος, του Αμίν.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Μετά πήγαμε στο καφενείο
για μπύρες και σουβλάκια, είχανε κι' ένα κατσικάκι μούρλια. Μάλιστα το καφενείο
είχε πελούζα με γκαζόν παρακαλώ, ήτανε σαν δεξίωση σε αφρικανική πρωτεύουσα,
στη Ναϊρόμπη ξερωγώ. Μούρθε να σας κάνω πλάκα πως πήγα στη Ναϊρόμπη ναπούμε,
αλλά όχι, Ροδοτόπι Ιωαννίνων είμαστε στη φωτογραφία.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSqn2fux10dH8UxDSyHGhbd-HVeNqx1iKUP-ZZNkcbJ8VQL2ZL0JvWU8rrp6j53_jntvYNJ-3HXiCugxqKjXbBf_56FOhpUt1UYIMNF1rYWJO-zjQMd_SLpT0C_Kj0BAQOT70u8qFf2E/s1600/IMG_5078.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSqn2fux10dH8UxDSyHGhbd-HVeNqx1iKUP-ZZNkcbJ8VQL2ZL0JvWU8rrp6j53_jntvYNJ-3HXiCugxqKjXbBf_56FOhpUt1UYIMNF1rYWJO-zjQMd_SLpT0C_Kj0BAQOT70u8qFf2E/s640/IMG_5078.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Αμίν</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Κοίτα ρε συ, μου λέει σε
κάποια φάση ο Αμίν, πως τα φέρνει άμα έχει κέφια! Πήγες εσύ από την Ελλάδα στην
Αφρική να νταραβεριστείς με τους πρόσφυγες, και τώρα εγώ που ήρθα από την
Αφρική να νταλαβερίζομαι με πρόσφυγες στην Ελλάδα. Διότι στα Γιάννενα έχει
πολλές δομές υποδοχής, και ο Αμίν είναι διερμηνέας από την αραβικήν στην
ελληνικήν. Που χρειάζονται διερμηνέα από το να πάνε στον γιατρό μέχρι να κάνουν
αίτηση για άσυλο, για να καταλάβετε.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijC0Q07okYGpp1LfS8iyXxoSEUig3QTaTezIPCScYCoHmi2tB-HAwfvLaVOrncszqwbQVE4pGKm6IgVp2ph-smfzS67nEPi1VJV0uKdeke0bUSOxy3dp2sxJB-QPCN0SoCe3QJUh7iQi0/s1600/IMG_5083.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijC0Q07okYGpp1LfS8iyXxoSEUig3QTaTezIPCScYCoHmi2tB-HAwfvLaVOrncszqwbQVE4pGKm6IgVp2ph-smfzS67nEPi1VJV0uKdeke0bUSOxy3dp2sxJB-QPCN0SoCe3QJUh7iQi0/s400/IMG_5083.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Φλού αρτιστίκ στο ηπειρώτικο δείλι</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Την άλλη μέρα έφυγα από τα
Γιάννενα, εν πάση περιπτώσει έχω μία παλιότερη ανάρτηση για τα Γιάννενα, τάχω
ξαναπεί, εντωμεταξύ με τρώγανε και τα πόδια μου για τον δρόμο. Έφτασα Κόνιτσα,
και έπιασα την κοίτη του Αώου. Και δικαίως λέγεται Αώος, διότι η κοίτη του
είναι από το Α ως το Ω, έχει πολύ φάρδος. Πλην όμως από νερό είχε μόνο ένα
ρυάκι ανοιχτό τυρκουάζ στη μέση, που κυλούσε ήρεμα, πολύ ωραίο χρώμα στα άσπρα
βότσαλα της κοίτης. Πολύ γουέστερν. Μετά έπιασα ν' ανέβω υψομετρικώς προς
Καστοριά. Έκανε ζέστη, είχα κορακιάσει. Ήταν ένα χωριό, Χρυσή ονομάζεται. Είχε
μία βρύση με τρεχούμενο νερό, ήταν κι' ένας που φόρτωνε ένα ημιφορτηγάκι μαζί
με την κυρά του, ΥΛΟΤΟΜΙΚΟΝ έγραφε το αμάξι απάνω. Πίνεται; τον ρωτάω. Μόνο
πίνεται; μου λέει. Πίνω λοιπόν, κρύσταλλο ήταν, ήπια, ήπια, έπλυνα και το
κεφάλι μου, χόρτασα δροσιά.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiobgEEBHlCpEk_DbeI-9wMT2-oXWFSw9GeVnFR5LVK8lwjII3ekSEdg4GA7Ev_QZ9R3jqqIdNShLZIKtlMozxMM-Tz54CoDz2v9W6Ga1AKZei6-GCZQZMhqvn5a_nR0_1Nw7YS9OjVCOY/s1600/IMG_5095.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiobgEEBHlCpEk_DbeI-9wMT2-oXWFSw9GeVnFR5LVK8lwjII3ekSEdg4GA7Ev_QZ9R3jqqIdNShLZIKtlMozxMM-Tz54CoDz2v9W6Ga1AKZei6-GCZQZMhqvn5a_nR0_1Nw7YS9OjVCOY/s400/IMG_5095.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κόνιτσα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEiDaZb2PyGBOKDGpDQnwBI7hHvgPAbUe5pGA9bhVnWkHJriCcFlFeSwuPH_lsjCDR1w75ykakvJnZdLODJ8j6k0vS45tR0o8lwhN-Kw62DbsETfaG5Ft-JL3GkUqT69pWMvmaTRkCfY/s1600/IMG_5112.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEiDaZb2PyGBOKDGpDQnwBI7hHvgPAbUe5pGA9bhVnWkHJriCcFlFeSwuPH_lsjCDR1w75ykakvJnZdLODJ8j6k0vS45tR0o8lwhN-Kw62DbsETfaG5Ft-JL3GkUqT69pWMvmaTRkCfY/s400/IMG_5112.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αώος</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πήρα πάλι τον δρόμο μου.
Και μετά από λίγο βρήκα την ταμπέλα ΠΑΡΚΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ, δηλαδή ήμουνα
στον Γράμμο, εκεί που γίνανε οι μάχες. Τώρα να σας πω την αμαρτία μου, να με
πας στο Βατερλώ στο Βέλγιο, θα κάνω ξενάγηση του ξεναγού. Τόσο πωρωμένος με τις
μάχες. Στο σπίτι μου, έχω τον Δεκέμβρη του 44 στα πόδια μου, και υπερηφανεύομαι
πως ξέρω άριστα τι συνέβη σε κάθε γωνιά της πόλεως των Αθηνών, Πειραιώς και
περιχώρων, να σας ξεναγήσω καλύτερα κι' από τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη. Αλλά στον
Γράμμο, είμαι αδαής. Ήξερα πως είχε μουσείο, ξεναγήσεις και ξενώνα. Πήρα λοιπόν
τον χωματόδρομο μέσα στο θαυμάσιο δάσος. Ο ξενώνας ωραίος, το Μουσείο, όλα.
Μόνο που δεν είχε ψυχή ζώσα, όλα κλειδωμένα. Και σκεφτόμουνα πως δεδομένου που
το αυτοκίνητό μου ήτανε ρώσικο, ήμουνα η βοήθεια που ζήταγε διακαώς ο
Ζαχαριάδης να του στείλουνε οι ρώσοι, έφτασε λοιπόν τώρα επί Πούτιν, αν και
καθυστερημένη και μη αναμενόμενη πλέον, λαο ως εκ τούτου δεν με περίμενε
κανένας. Τι να κάμω, συνέχισα τον χωματόδρομο, είχε κάτι καλώδια της ΔΕΗ
αποπάνω, κάπου θα βγάζει είπα, τα καλώδια, και πήγαινα με τα καλώδια. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWYGyiGJnevtRXsV6GbdfjjG1fh3z4raiMbdIMHa8eLkz5w3vxSXwToDG30hXMcL3VisdZ_KkZfK9QwT6YE0ZyzHnwemBBpqzHgABUpbjBjzbgHTUswtWXtRAOpM8X9XCo0SALmHqpbL0/s1600/IMG_5122.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWYGyiGJnevtRXsV6GbdfjjG1fh3z4raiMbdIMHa8eLkz5w3vxSXwToDG30hXMcL3VisdZ_KkZfK9QwT6YE0ZyzHnwemBBpqzHgABUpbjBjzbgHTUswtWXtRAOpM8X9XCo0SALmHqpbL0/s400/IMG_5122.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf6EMqYs_6P3stBebXNtCO7fXtTZU00WcgelZoBiEunCgGZMd6bwLoM6BFNt1a_PUs9AbY1iJCWMJOglQEGK6c70Es5dgvKSZWC08kBISHEmu8I2GaPQthG0gYdwMg-Y3brNo6yHDZX7Y/s1600/IMG_5124.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf6EMqYs_6P3stBebXNtCO7fXtTZU00WcgelZoBiEunCgGZMd6bwLoM6BFNt1a_PUs9AbY1iJCWMJOglQEGK6c70Es5dgvKSZWC08kBISHEmu8I2GaPQthG0gYdwMg-Y3brNo6yHDZX7Y/s400/IMG_5124.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiytXtm4sPWzS58jWh28_rjC9exQPYlxgRPVr9x3lZpqPqzGCzjxPoI-LBuaaakVu7iKUkG0BYrUrnaavI8gN6CcukmoFdvEG1VP2od9M89RrQCzkrZzDGnuEbNrZlPy7vDFk1WiGnv88I/s1600/IMG_5126.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiytXtm4sPWzS58jWh28_rjC9exQPYlxgRPVr9x3lZpqPqzGCzjxPoI-LBuaaakVu7iKUkG0BYrUrnaavI8gN6CcukmoFdvEG1VP2od9M89RrQCzkrZzDGnuEbNrZlPy7vDFk1WiGnv88I/s320/IMG_5126.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γράμμος</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πήγα, πήγα, το τοπίο
επιβλητικό, ένα απότομο φαράγγι ανάμεσα στα έλατα, βουνά πελώρια. Αλλά ούτε
αμπριά, ούτε χαρακώματα, ούτε το μνημείο του ΔΣΕ που φωτογράφισε η φίλη μου η
Ίρμα Αμοργίνα βρήκα. Έκανα καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα μέσα στην πυκνή ορεινή
βλάστηση, απέναντι έχασκαν μεγαλοπρεπείς άγριοι γκρεμοί στεφανωμένοι από σιωπηλά
σύννεφα, οι ψυχές των σκοτωμένων, ωραιότατα είπα, η Εθνική μας Συμφιλίωσις κρύβει
τα μυστικά της στην πυκνή ορεινή βλάστηση, στους ανελέητους γκρεμούς και τα
σιωπηλά σύννεφα, και ξαναβγήκα στην άσφαλτο για Καστοριά. Θυμήθηκα το τραγούδι
του Τσιτσάνη, Κάποια μάνα αναστενάζει, λέγεται πως το τραγουδούσαν τις νύχτες
οι κυβερνητικοί, κι' απέναντι οι άλλοι τους φώναζαν να το ξαναπούνε, να το
μάθουνε κι' εκείνοι. Ως εκ τούτου, το απαγόρευσαν να παίζεται από τα ραδιόφωνα,
δια να μην υπονομεύεται το ηθικόν λαού και στρατού. Μόνο στην Θεσσαλονίκη
επιτρεπόταν, λέγεται, γιατί αστυνομικός διευθυντής ήταν ο Μουσχουντής, Αυτός ο
Μουσχουντής ήταν κουμουνιστοφάγος και κανίβαλος, ήτανε αυτός μάλιστα ο οποίος
είχε στήσει όλη την σκευωρία στη δολοφονία του Πολκ, που τα φορτώσανε στον
φουκαρά τον Στακτόπουλο. Κι' από την άλλη, ήτανε λάτρης του ρεμπέτικου, ο
Μουσχουντής, είχε λέει συλλογή από 5.000 πλάκες, και ήταν και κουμπάρος του
Τσιτσάνη. Τράβα γύρευε τι είχε μέσα στο κρανίο του, ο Μουσχουντής. Και ο
Τσιτσάνης.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Θα ξαναπάω στον Γράμμο.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7DZu2HFBvl8wZS2bIT1lIFKzGDFqaAB_7MENQEe-q8FXUhZvrJJuxetHk_P43oZOIR0RF3dRQuk0v1n9S1X7mTXkEwg7BhjxWtZRymN40AvBZrCIzcfWDSIeMpcr1ZBqVbNX63OcEVf8/s1600/IMG_5151.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7DZu2HFBvl8wZS2bIT1lIFKzGDFqaAB_7MENQEe-q8FXUhZvrJJuxetHk_P43oZOIR0RF3dRQuk0v1n9S1X7mTXkEwg7BhjxWtZRymN40AvBZrCIzcfWDSIeMpcr1ZBqVbNX63OcEVf8/s640/IMG_5151.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καστοριά</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Από το πρώτο ταξίδι
-εκείνο του 1958 ή του 1959- έχω μόνο συγκεχυμένες εικόνες μιας λίμνης, που
μάλλον είναι δύο τελικώς, των Ιωαννίνων και της Καστοριάς. δηλαδή μείναμε και
στις δύο πόλεις, θέλω να πω ήμουνα πολύ μικρός. Τέλος πάντων, την παλιά
συνοικία της Καστοριάς την λένε Ντολτσό,
και ρώτησα την κυρία στη ρεσεπσιόν τι θα
πει Ντολτσό, και μου λέει η περιοχή έχει μικροκλίμα, και επειδή ήτανε πιο ζεστό από την άλλη πόλη που είχε ψόφο, τη
βγάλανε έτσι, θα πει στα ιταλικά γλυκό,
ντόλτσε. Παραξενεύτηκα εγώ, και λέω πότε είχε εδώ ιταλούς και δεν το ξέρω, και
μου λέει αυτή πολύ παλιά, επί Ιουστινιανού, και συμπέρανα πως ήταν τότε που η
επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας ήταν τα λατινικά, και επί Ιουστινιανού βγάλανε
νομοθεσία τας Νεαράς, που ήταν στα ελληνικά. Και θυμήθηκα επίσης που στους
παλιούς λεγεωνάριους, τους δίνανε χτήματα στην επαρχία, να φυλάνε και τον τόπο
ευκαιρίας δοθείσης, κι’ αυτοί μιλάγανε τα λαϊκά λατινικά, απ’ όπου προκύψανε τα
βλάχικα, τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά, τα ρουμάνικα, εξ ου και ντολτσό,
που θα πει γλυκό, όπως είπαμε, από το κλίμα που έκανε ζέστη και γύρω γύρω ψόφο.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ySIfmnGEmi-PP6Ydb0odx9RhsY70fzz70_AgX9mTxxJe-jWiKqw_6fx-Nh9h6_Ms9oEDEypkf81JrBmKTDqQsjC-WX7ywrnSKDgCTs9_iQsYjbTg7DdU6pV6JjJ5Brlhc1L_-wemkhI/s1600/IMG_5154.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ySIfmnGEmi-PP6Ydb0odx9RhsY70fzz70_AgX9mTxxJe-jWiKqw_6fx-Nh9h6_Ms9oEDEypkf81JrBmKTDqQsjC-WX7ywrnSKDgCTs9_iQsYjbTg7DdU6pV6JjJ5Brlhc1L_-wemkhI/s640/IMG_5154.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καστοριά και σύννεφα πανωκάτω</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εκεί στο Ντολτσό έφαγα
κι΄ένα εξαιρετικό μοσχάρι με πουρέ μελιντζάνας, που το λέμε χουνκιάρ μπεγιεντί
στα ελληνικά. Που θα πει Ο Ηγεμών Ηυαρεστήθη. Και πως προέκυψε αυτό; Είναι
επειδή ήταν ένας σουλτάνος, ο Μουράτ, πολύ σκατόψυχος και ιδιότροπος, ελληνικής
καταγωγής ήτανε αυτός. Δηλαδή η μάνα του ήταν ελληνίδα από την Μύκονο, την
είχαν πιάσει σκλάβα, διότι η Μύκονος ήταν βενετσάνικη τότε, και ήταν σε πόλεμο
οι βενετσάνοι με τους οθωμανούς, και οι οθωμανοί κάνανε ντου και την πήρανε. Αλλά
αυτή ανερριχήθη σε όλα τα αξιώματα του χαρεμιού, και έγινε σουλτάνα. Έτσι
εξηγούνται όλα, που ήταν κακομαθημένος αυτός λόγω μάνας. Λοιπόν ο Μουράτ είχε
βαρεθεί όλα τα πολυτελή εδέσματα που του ετοιμάζανε, και είπε στους μαγείρους
του να κόψουν το κεφάλι τους να του φτιάσουν κάτι το πρωτότυπο, αλλιώς θα τους
τόκοβε ο μπόγιας, το κεφάλι τους. Έπεσε ένας πανικός στην κουζίνα του σαραγιού -όπως
καταλαβαίνετε- κι ένας σκέβηκε να κάψουν τη μελιντζάνα και να την ανακατέψουν
με μπεσαμέλ, που είχε έρθει η συνταγή από τας κουζίνας του Λουδοβίκου του
Δεκατουτετάρτου στας Βερσαλλίας, που τον είχανε στα ώπα ώπα οι οθωμανοί, κείνο
τον καιρό τον Δεκατοτέταρτο. Κι’ άμα τόφαγε ο Μουράτ φχαριστήθηκε, κι’όλα καλά
με τα κεφάλια των σεφ. Να προσθέσω
επίσης που εκεί στην Μακεδονία μας στο κοκκινιστό βάζουνε μπαχάρι, δεν
βάζουνε κανέλλα όπως στο ρυζόγαλο, και είναι πιο ωραίο με το μπαχάρι. Διότι
στον νότο οι περισσότεροι βάζουνε κανέλλα παντού, εκτός από τον χαλβά του
μπακάλη, ούτε λεμόνι βάζουνε του χαλβά, που κανονικά θάπρεπε να βάζουν και
κανέλλα και λεμόνι. Είναι και μερικοί δωχάμω που ούτε στη μπουγάτσα την γλυκιά
βάζουν κανέλλα, μονάχα τα λαδερά, μέχρι και τις μπάμιες, τις ταράζουν στην κανέλλα.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqPklV4zaSv1stR2IQ21yOnAOOUVwIUNaOJ-iyUWUgZZIr2f_Dvjrnl2wIIBSYSHXerBeEyz67URsdQkBnprY6dOva_uNCLqaWMO4ohln9ANbpc1UATPtD2Q4fYBzvUfbZFM9U-R1ahac/s1600/IMG_5163.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqPklV4zaSv1stR2IQ21yOnAOOUVwIUNaOJ-iyUWUgZZIr2f_Dvjrnl2wIIBSYSHXerBeEyz67URsdQkBnprY6dOva_uNCLqaWMO4ohln9ANbpc1UATPtD2Q4fYBzvUfbZFM9U-R1ahac/s640/IMG_5163.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">F.Y.R.O.M και σύννεφα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Έφυγα την άλλη μέρα από
Καστοριά και πήγαινα προς Φλώρινα από τον παλιό δρόμο, αλλά κάποια στιγμή βγήκα
εκ λάθους μου πάλι στην αουτοστράντα, και τι διαπιστώνω, οι πινακίδες όλες
γράφανε <span lang="EN-US">FYROM</span>, και ΠΔΓΜ,
οπότε επειδή οι Πρέσπες λένε πως αν οι όροι περί ονομασίας της γείτονος δεν
τηρηθούν, ακυρώνεται η συμφωνία, πέρασα καρφί μέσα από την Φλώρινα κι έφυγα για
Πρέσπες, να ειδοποιήσω να τις αλλάξουν, τις πινακίδες. Ξανά βουνά και δάση. Στο
Πισοδέρι συνάντησα πολλή αστυνομία με τζήπ, αλλά υπέθεσα πως θα τις είχαν δει
κι’ αυτοί τις πινακίδες, οπότε ήταν εκ περισσού να τους το πω, κι’ έκατσα και
ήπια έναν καφέ. Διότι -σκέφτηκα- καλώς κάνουν και εφησυχάζονται η αστυνομία, τα
προβλήματα δεν έχουν σχέση με τις διεθνείς συμβάσεις και τα ονόματα και τις
ταμπέλες ανθρώπων και δρόμων, αλλά από πού περνάει ο αγωγός με το πετρέλαιο,
και ποιανού είναι το πετρέλαιο και ποιος κονομάει και κάνει κουμάντο
γεωπολιτικώς. Κι’ άμα θέλουμε να αντιστεκώμεθα εθνικώς με τις ταμπέλες, να
αντιστεκώμεθα όσο θέλουμε ελεύθερα, κανένας δεν κόπτεται, μόνον με το
πετρελαιϊκόν να μην έχωμε τίποτα ματσαράγκες, διότι τότε -και μόνον τότε- θα
γίνουν οι ταμπέλες των ανθρώπων μείζον ζήτημα, και δεν θάχουμε πάρει χαμπάρι
πως και γιατί μπλέξαμε με τα μειονοτικά και τα τοιαύτα. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVhDi-ew5RaL9f6Vi0qLQNvk5KjZ5eKDx_KXexTpYni40-RLczUtyg_vfDYX5IYZSVumMu7Mgtg0sysUaToZ2YHeGrX7OtWJFRl1yOij8HLwriiPSIGW_SAzJWmbjc6W3_I5EDeYyWNTQ/s1600/IMG_5166.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVhDi-ew5RaL9f6Vi0qLQNvk5KjZ5eKDx_KXexTpYni40-RLczUtyg_vfDYX5IYZSVumMu7Mgtg0sysUaToZ2YHeGrX7OtWJFRl1yOij8HLwriiPSIGW_SAzJWmbjc6W3_I5EDeYyWNTQ/s400/IMG_5166.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Προς Πισοδέρι, στο βάθος η Φλώρινα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz5NjMlY_AscTMOp5eJZfO_W4-G9swnvyOdazzE3KXwlk_Ko6RCIAHlbB50IAW5mEqrreQ2Ail_rg1Quz4TxutJekQrJcy4IVhVo6KpwFcEnXc-PFqaSTPhJNUdc9w4a2F9N4uRxgQnbE/s1600/IMG_5167.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz5NjMlY_AscTMOp5eJZfO_W4-G9swnvyOdazzE3KXwlk_Ko6RCIAHlbB50IAW5mEqrreQ2Ail_rg1Quz4TxutJekQrJcy4IVhVo6KpwFcEnXc-PFqaSTPhJNUdc9w4a2F9N4uRxgQnbE/s400/IMG_5167.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καταυλισμός μονίμων εξοχικών τροχοσπίτων στο Πισοδέρι</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQrDYy-NZ_WEOQgA7UGZhFsnJ1KHRCRug7q98S_NCDeT1owRmV664qiqLZ_Bf9w3HYpFtxmwGPHMcHYklj910KiDabWYguPSNPEXSldJ3wE3AeSAhz5MerXC8vofDasORqESihjvn0g0g/s1600/IMG_5172.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQrDYy-NZ_WEOQgA7UGZhFsnJ1KHRCRug7q98S_NCDeT1owRmV664qiqLZ_Bf9w3HYpFtxmwGPHMcHYklj910KiDabWYguPSNPEXSldJ3wE3AeSAhz5MerXC8vofDasORqESihjvn0g0g/s400/IMG_5172.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι Πρέσπες από πάνω</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Έφτασα στις Πρέσπες,
πήγα να δω τον Άγιο Αχίλλειο, ερείπια. Έχει κάτι μικρές αγελάδες εκεί, πολύ
νόστιμες, δηλαδή ήταν χαριτωμένες, ζωντανές, όχι μπριζόλες. Καλαμιές, πλάβες,
τα Μυστικά του Βάλτου, ξερωγώ. Αυτά ήταν στα Γιαννιτσά, αλλά εκεί την αποξηράνανε,
τη λίμνη.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiryRk2paaMpQtp700MmvbJunBuXDaF8JjhXmzNtFmEseCwu4smbEZOI0wMMZ9BwXq0vMWMqpSn5EajVzvFwAosvxXZNz092f1zkZGcREEqeT6qijL7I7TVKwSAB6cNyx_I3ItD6ePNKCQ/s1600/IMG_5190.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiryRk2paaMpQtp700MmvbJunBuXDaF8JjhXmzNtFmEseCwu4smbEZOI0wMMZ9BwXq0vMWMqpSn5EajVzvFwAosvxXZNz092f1zkZGcREEqeT6qijL7I7TVKwSAB6cNyx_I3ItD6ePNKCQ/s400/IMG_5190.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πλάβα και αγελάδες</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74cOU6xe9oWNswx5rAVjuNClDk9zTiGxLeKEz_ILfyOVvSl3v3Ml5kOwUR_Lt_lwl7e3ARMl3NvTKf-meaoo-pqNFaBcdReLbvwzZIzEEcYOOj76PogsIVXtA9hgjDZJOW3EeKA7Gjso/s1600/IMG_5198.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg74cOU6xe9oWNswx5rAVjuNClDk9zTiGxLeKEz_ILfyOVvSl3v3Ml5kOwUR_Lt_lwl7e3ARMl3NvTKf-meaoo-pqNFaBcdReLbvwzZIzEEcYOOj76PogsIVXtA9hgjDZJOW3EeKA7Gjso/s400/IMG_5198.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άγιος Αχίλλειος</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> Ήτανε και μεσημέρι, ζέστη,
υγρασία, λέω δεν κάθομαι να φάω καμιά πέστροφα, που είναι και το τοπικό πιάτο,
βάζουνε μάλιστα και μπούκοβο. Έφαγα, ήπια και δύο μπύρες και σαλάτα λάχανο,
πήρα δρόμο κι’ έφτασα σε μία εκκλησία, Αγία Παρασκευή, είχε καταπληκτικό τέμπλο
ξυλόγλυπτο, και αγιογραφίες μακεδονικής σχολής, του 1912 η εκκλησία. Εκεί δίπλα
είχε κι’ ένα μνημείο. Διότι εκεί είχε γίνει η συνέλευση των γυναικών του ΔΣΕ,
πριν περάσουν οι αντάρτες στην Αλβανία να σωθούν. Αλλά μετά περάσανε και κάτι
αεκτζήδες αντιφασίστες, βάλανε ένα αυτοκόλλητο αποκάτω, και απέτισαν
τιμάς και στις γυναίκες και στον ΔΣΕ, καλά νάναι τα παιδιά. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkUEWWNtkeXYqrkoEEhKgaZZRMcJYknfAr3ud8L5EfiURQsCh6n-U0M0Ayu6o0vcnY_0mAoQvhil5-YEK90UGPA2AQK4Q_1Cc4m2oZBr-KLxqaAJCEfSE_8jt5oEUrA7ltpaxvOjHbUM/s1600/IMG_5255.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkUEWWNtkeXYqrkoEEhKgaZZRMcJYknfAr3ud8L5EfiURQsCh6n-U0M0Ayu6o0vcnY_0mAoQvhil5-YEK90UGPA2AQK4Q_1Cc4m2oZBr-KLxqaAJCEfSE_8jt5oEUrA7ltpaxvOjHbUM/s400/IMG_5255.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αγία Παρασκευή</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibfAlApIXp1oU1cFltYpYZjcelSRYAiBKrGZjQnGGlULTtUdPnpHU4489PmG6u5uZGJPqb1GxtbzBd1Cj0QRJjccJZ5DKMZUplBkIey84Vh1lryTZp80deai8aiKBCo1TKliU2JvKUHM4/s1600/IMG_5242.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibfAlApIXp1oU1cFltYpYZjcelSRYAiBKrGZjQnGGlULTtUdPnpHU4489PmG6u5uZGJPqb1GxtbzBd1Cj0QRJjccJZ5DKMZUplBkIey84Vh1lryTZp80deai8aiKBCo1TKliU2JvKUHM4/s400/IMG_5242.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το τέμπλο</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWq8-YkZQaUJySD33xExpctx0sCMiCh4WQMOvuwgXqeNCtIUntlBK9yvbyz8XWTrNr5eqBCCjzKYl7NpsUNHNNPUziSjxYsq8aMJ4M_LhvVydU8_usQ-17o9G82KNtpaOursSqrJLguqI/s1600/IMG_5238.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWq8-YkZQaUJySD33xExpctx0sCMiCh4WQMOvuwgXqeNCtIUntlBK9yvbyz8XWTrNr5eqBCCjzKYl7NpsUNHNNPUziSjxYsq8aMJ4M_LhvVydU8_usQ-17o9G82KNtpaOursSqrJLguqI/s400/IMG_5238.JPG" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το μνημείο της συνδιάσκεψης </td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiyluhYrwjjBzg_4QipNSyj3SrFC7uLz_7GvKlSB5de3Q7zp8K51w1PgzSwHzcA5nlt8oJHv37-jcp0MUesUYqwPD-gyUzGUaNNyMIw3RhEdcIGeTa433tqoc2PbDd4yt-4PfleftBNAc/s1600/IMG_5233.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="898" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiyluhYrwjjBzg_4QipNSyj3SrFC7uLz_7GvKlSB5de3Q7zp8K51w1PgzSwHzcA5nlt8oJHv37-jcp0MUesUYqwPD-gyUzGUaNNyMIw3RhEdcIGeTa433tqoc2PbDd4yt-4PfleftBNAc/s400/IMG_5233.JPG" width="223" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κάτω από το σήμα του ΔΣΕ, αποτίει τιμή ο Δικέφαλος</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Τέλος πάντων, πάρα κάτω
βρίσκω ένα χωριό, Βροντερό λέγεται. Είχε μία στάνη, αυτή λες και έμεινε από τον
19<sup>ο</sup> αιώνα, την πήρα φωτογραφία, και επίσης πολλά τρακτέρ και
αγροτικά. Περιπλανήθηκα στη φύση, μέχρι την αλβανική μεθόριο, αλλά έφυγα μετά,
επισκέφθηκα και άλλα χωριά, μίλησα με τουρίστες και άλλους κατοίκους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8OCZjrw7Y_6Fky-QOVfL-vZ2rgprmlL4bCrdMOzr02Vfa7Wm32cCJUCKVQrRdDZA5kORQZC645dVeDZopovhlKE7NqxBFfYLwSY2qMp_hUtmZT1X5CpfPptgjwL_W2Gwf8zlljAMefnc/s1600/IMG_5256.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8OCZjrw7Y_6Fky-QOVfL-vZ2rgprmlL4bCrdMOzr02Vfa7Wm32cCJUCKVQrRdDZA5kORQZC645dVeDZopovhlKE7NqxBFfYLwSY2qMp_hUtmZT1X5CpfPptgjwL_W2Gwf8zlljAMefnc/s640/IMG_5256.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Βροντερό. Πέτρινο κτίσμα με καλαμωτή για στέγη. Μάλλον στάνη.</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Έψαχνα ένα κατάλυμα για
τη νύχτα, φτάνω σ' ένα χωριό που δεν θα το αναφέρω, βλέπω ένα ξενοδοχείο.
Κλειστό, κι' είχε ένα χαρτί ΓΙΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΑΡΤΕ ΤΗΛ, κι' είχε ένα κινητό. Ήρθε με
τα πολλά μια κυρία μου άνοιξε. Την ρωτάω που να φάω, μου λέει στην πλατεία,
εκεί. Πάω, είχε μόνο καλαμάκια. Μπαγιάτικα, της εβδομάδος. Νηστικός
έμεινα. Μου χάλασε η διάθεση. Την άλλη
μέρα έφυγα πρωΐ-πρωΐ. Με σκοτεινές και μπερδεμένες σκέψεις. Έφυγα για την
Έδεσσα ντουγρού, δεν έμεινα Φλώρινα καθόλου, φοβόμουνα μη βγει ο Καντιώτης από
τον τάφο και με κυνηγάει. Κι' έπειτα, την Φλώρινα την έχουμε συνδυάσει με
χειμώνα, λόγω Αγγελόπουλου κυρίως.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εκεί κοντά στο Πισοδέρι
είναι το χωριό του καπετάν Κώττα. Ο καπετάν Κώττας άλλοτε λεγόταν Κωνσταντίνος
Χρήστου και άλλοτε Κότε Χρίστοφ. Ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα. Και δεν μίλαγε
ελληνικά ντιπ. Κι' όταν τον κρέμασαν οι τούρκοι <i>Ντα ζίβε γκρτσκι, </i>ζητωκραύγασε και κλώτσησε μόνος του το σκαμνί. Άγριες
εποχές, ποιός είναι τι και ποιός είναι με ποιόνε, μία ομίχλη τυλίγει το Βάλτο,
εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε, που λέει κι' ο άλλος. Υπάρχει μία
ιστορία, προφορική. Ήταν κάτι χωρικοί, γυρίζανε νύχτα από την πανήγυρη, είχανε πάει να πουλήσουν τα προϊόντα τους,
όπου πετάγονται από κάτι δέντρα κάτι αθρώποι σαν τους βρυκόλακες, με τα
μαχαίρια, τις ξιφολόγχες, τους πετσοκόψανε μέχρις ενός. Μόνο δύο
παιδάκια γλυτώσανε, ήταν απάνω στ' άλογο, ταράχτηκε αυτό κι' άρχισε έναν
καλπασμό ακατάσχετο, και γλυτώσανε. Πέρασε πάνω από μισός αιώνας και βάλε, τρία τέταρτα, το παιδάκι ήταν γέρος πια, κι' είχε παιδιά κι' εγγόνια. Πάει λοιπόν στο σχολείο που θα
κάνανε γιορτή τα εγγόνια με τη δασκάλα για τον Μακεδονικό Αγώνα, και κοίταζε στον τοίχο τις
ζωγραφιές, που είχανε τον Παύλο Μελά, τον Τέλλο Άγρα, τον Καραβαγγέλη και
άλλους, κι' είχαν και τον Κώττα. Με τον που τον βλέπει ο γέρος, έγινε μπλαβής από την ταραχή του! Αυτός
ήτανε ο βρυκόλακας με τα μαχαίρια! Τώρα, ήτανε, δεν ήτανε, του φάνηκε πως ήτανε, παιδί για, κι' είχαν περάσει κι' εβδομήντα χρόνια, τράβα γύρευε. Εν πάση περιπτώσει, και
να μην το έκανε το συγκεκριμένο ο Κώττας, έκανε άλλα, δεν ήταν κανάς όσιος. Αλλά είπαμε,
εδώ είναι Βαλκάνια. </span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio4FfMkGf_T7uARJW6c3NhTf2QA9cfxvP6UN_YkzD2LDqwKZSTuCae-WhrCRzPafLBsEmXb7m5fy3bDM0iGebMJ8rS9E8nzpxzKsjP9l_93LjiI00WqvZji7eoVBYNG2x2y4xG7fsuzLU/s1600/Macedonian_Greek_Konstantinos_Kotas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1168" data-original-width="747" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio4FfMkGf_T7uARJW6c3NhTf2QA9cfxvP6UN_YkzD2LDqwKZSTuCae-WhrCRzPafLBsEmXb7m5fy3bDM0iGebMJ8rS9E8nzpxzKsjP9l_93LjiI00WqvZji7eoVBYNG2x2y4xG7fsuzLU/s640/Macedonian_Greek_Konstantinos_Kotas.jpg" width="408" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο καπετάν Κώττας</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Η προφορική ιστορία
είναι ψίθυροι, υπονοούμενα και τελικώς ποίηση. Χώνεται κάτω από τη γη, στο
συλλογικό μας ασυνείδητο, για να φυτρώσει όχι βεβαίως ως μνησικακία, παρά μόνο ως
αλήθεια, έχει ράμματα για τη γούνα μας, η αλήθεια, και η ποίηση παίζει κρυφτό,
έτσι και έβγαινε φόρα παρτίδα, πάει τζάμπα και το κρυφτό και η ποίηση, η αλήθεια περιμένει εσένανε να πας να την βρεις, η αλήθεια δεν υπάρχει, μαθαίνεις όμως πολλά ψάχνοντάς την, κι' η ποίηση σου φέγγει σαν φωσάκι τον δρόμο, και σου εξάπτει την περιέργεια, αν έχεις, και την ανάγκη σου να βρεις ένα νόημα στην τραγωδία, και περιμένει να
περάσει η τωρινή η τρικυμία που τηνε πνίγει, όπως το κοριτσάκι, περιμένει να πέσει ο
καιρός, <i>"όταν απλώσουν τα κύματα θα
μπω να κολυμπήσω"*</i>, είπε, και μιαν άλλη φορά με ρώτησε "εσείς τι
είσαστε, πρόσφυγας ή ντόπιος;"</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ξέρω πολύ κόσμο στην
Έδεσσα, κει που πήγαινα στην αουτοστράντα -πάλι κατά λάθος- με τηλεφώνησαν
μόλις φτάσω να πάω κατευθείαν για καφέ, και πιο πριν στην Καστοριά με είχαν ειδοποιήσει να
μου φτιάξουν μουσακά, και μούφτιαξε η διάθεση, τα βράδια βγαίναμε σ' έναν
καφενέ που έχει εξαιρετικά κεφτεδάκια πολύ μικρά, και καφτερές πιπεριές, και
γλυκές, και διάφορους άλλους ωραίους μεζέδες, και τσίπουρα, και μαζευόμαστε και γίνεται πολλή
πλάκα, και λέμε και τα τοπικά εκεί. Είχα κι' ένα θεματάκι, άναβε ένα λαμπάκι
στο καντράν, με στείλανε σ' ένα συνεργείο ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, συνονόματος, στην έξοδο
προς Σκύδρα ήταν, πήγα το άλλο πρωί, ειδικός στα Νίβα, το τσέκαρε στο
κομπιούτερ, είχε το πρόγραμμα, είχε καεί κάποιος αισθητήρας στην εξάτμιση,
ήγουν τίποτα. Τι χρωστάω, ρωτάω, την αγάπη σου, μου λέει, κουρεμένος
κλαρινογαμπρός ο μάστορας εντωμεταξύ. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Στην Έδεσσα έμενα πεντέξι
μέρες, ξέρω πολύ κόσμο. Σε λίγο θα κλείσουμε μισό αιώνα γνωριμίας. Κάθομαι και
κοιτάω τους καταρράκτες, και λέω πόσα κιλά νερό νάχουν πέσει από κειπάνω τόσα
χρόνια.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaFG7bA0m3pu276ipb5I77sjfIy9IvHbTcNYL-f5CqAC40DL87FD7yJIBaNi4Z66vd9TCl2xz0OCB85qDqS49Moz_Tu8xMe-0tPJ89rwn9x18aC6_oKH8XXgxqiTiSd7rSykO6p-Nnd9c/s1600/IMG_5283.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaFG7bA0m3pu276ipb5I77sjfIy9IvHbTcNYL-f5CqAC40DL87FD7yJIBaNi4Z66vd9TCl2xz0OCB85qDqS49Moz_Tu8xMe-0tPJ89rwn9x18aC6_oKH8XXgxqiTiSd7rSykO6p-Nnd9c/s640/IMG_5283.JPG" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πόσα κιλά νερό, τόσα χρόνια.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkSRqgghZ69f3Tg3x0N5_sLDkD22PaaWnVmH9VBwwwSX2uQ2vlWryFfExSEVPCoQN-qqrmsjhyDv0I_DfksCgqXyZnWGfmyT8jwUaSZlrB1y5_aoJWR_9OORd5A7rp1rlG1kAJpB2M5IE/s1600/IMG_5288.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1600" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkSRqgghZ69f3Tg3x0N5_sLDkD22PaaWnVmH9VBwwwSX2uQ2vlWryFfExSEVPCoQN-qqrmsjhyDv0I_DfksCgqXyZnWGfmyT8jwUaSZlrB1y5_aoJWR_9OORd5A7rp1rlG1kAJpB2M5IE/s640/IMG_5288.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Έδεσσα, η θέα στον κάμπο από τους καταρράκτες</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">*Δανεισμένο από το Όταν απλώσουν τα
κύματα, στο <span lang="EN-US">Chiaroscuro</span><span lang="EN-US"> </span>του Βασίλη Παπά, εκδόσεις Κίχλη.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxCw5y8c4k2UNDeocTN6vtomsO9m6AWeqAtw_RlZwCaHwcm5K2daAVhMGrZ3iSQF6gue8F3l7UvvP2T3-asl2rPdilGXPvYKDadVblZbAwHKDPFdLB1G4Z287zz5fbrD2y3B5P6cYFLGY/s1600/vivlio_2_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="630" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxCw5y8c4k2UNDeocTN6vtomsO9m6AWeqAtw_RlZwCaHwcm5K2daAVhMGrZ3iSQF6gue8F3l7UvvP2T3-asl2rPdilGXPvYKDadVblZbAwHKDPFdLB1G4Z287zz5fbrD2y3B5P6cYFLGY/s640/vivlio_2_0.jpg" width="416" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 33.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-53060229298865277622019-06-08T14:41:00.000-07:002019-06-08T14:41:41.628-07:00Marseille<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbXSmWn7_LEHoSaH_NZKjHF0AqnX9sQq57YDQgslkGL6691OEFH2-o5osCsYSnMdfOsMUqQsFnVX_eYqGZBwCJ0lgElDzCNcFmdSdMT_VZbX7cvu5CL3ZlSxnpvItiZ3EL0hXGbcUc7xw/s1600/marseille2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1142" data-original-width="1600" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbXSmWn7_LEHoSaH_NZKjHF0AqnX9sQq57YDQgslkGL6691OEFH2-o5osCsYSnMdfOsMUqQsFnVX_eYqGZBwCJ0lgElDzCNcFmdSdMT_VZbX7cvu5CL3ZlSxnpvItiZ3EL0hXGbcUc7xw/s640/marseille2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><br />
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>ὡς</span><span> </span><span>οὐχ</span><span> </span><span>ὑπέρφευ</span><span> </span><span>θνητὸν</span><span> </span><span>ὄντα</span><span> </span><span>χρὴ</span><span> </span><span>φρονεῖν</span><span lang="EN-US">.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>ὕβρις</span><span> </span><span>γὰρ</span><span> </span><span>ἐξανθοῦσ᾽</span><span> </span><span>ἐκάρπωσεν</span><span> </span><span>στάχυν</span><span lang="EN-US"></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>ἄτης, ὅθεν
πάγκλαυτον ἐξαμᾷ θέρος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αισχύλου,
Πέρσες, 820-822</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 0cm; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Που θα
πει πως του θνητού δεν του πρέπει η έπαρσις. Διότι η ύβρις ανθίζοντας καρπώνει
το στάχυ της άτης, και πολύκλαυτη θερίζει την σοδειά.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αδελφοί Γκερινί. Πενία
και των γονέων. Καθ' ότι ο πατήρ καρβουνιάρης, και τα τέκνα οκτώ. Παιδιά
τέσσερα, κορίτσια δύο. Το χωρίον ονόματι Καλενζάνα, κοντά στο Κάλβι, εάν έχετε
ακουστά. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Στην Κορσική, τα πρώτα
χρόνια του 20<sup>ου</sup> αιώνα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Να τα πιάσουμε όλα από
την αρχή.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 18.0pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Καράβια πάνε κι'
έρχονται. Από τότε που ήρθαν οι έλληνες από την Φώκαια να κάνουνε εμπόριο.
Έκτοτε, μια ζωή επιδρομές, λιμοί, λουπαναριά, παρανομία, έρωτας, βία, αταξία,
ναρκωτικά, προβλήτες, γερανοί, εργοστάσια, ναυπηγεία, φυγάδες, πρόσφυγες, όλες
οι φυλές, εξεγέρσεις, απεργίες, εκτελέσεις, δολοφονίες, φτωχογειτονιές, κι' ένας
ήλιος μεσογειακός να χαμογελάς χωρίς να θες, και μια θάλασσα να χορταίνει η
ψυχή το μπλε να ξεπλένεται, και μια προφορά τραγουδιστή, φιλόξενη στα φωνήεντα,
μια κουβέντα σου λένε και φτιάνεις συκώτι από τα γέλια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 18.0pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span><span> </span>Με την εκβιομηχάνιση ήρθαν πολλοί μετανάστες,
ιταλοί, κορσικανοί, αλγερινοί. Είχανε έναν δήμαρχο σοσιαλιστή, γιατρός ήτανε
αυτός. Επί δημαρχίας του ήρθανε και οι αρμένηδες, όσοι γλυτώσανε δηλαδή, το
1923. Πιάνει λοιπόν και γράφει ο σοσιαλιστής δήμαρχος του νομάρχη πως έρχονται
σαράντα χιλιάδες μετανάστες, "<i>υστερημένοι
των πάντων, ανυπότακτοι εις τα δυτικά ήθη, στασιασταί κατά παντός μέτρου
υγιεινής, ακινητούντες εν τη απαθεία των, την παρητημένην, την παθητικήν, την
προγονικήν..." </i>και να τους στείλει πίσω στην πατρίδα τους, "<i>αυτήν την θλιβεράν ανθρωπίνην αγέλην," <span> </span></i>διότι είναι κίνδυνος -άκουσον!- δια το
έθνος να μας κολλήσουνε ασθένειες.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τότε οι εκλογές ήταν
πολύ δυναμικές, έπεφτε ξύλο, πέφτανε και μπιστολιές, σκοτωνόταν και κανένας
πότε πότε. Οι υποψήφιοι στρατολογούσανε μπράβους από τον υπόκοσμο να κάνουν τη
δουλειά τους. Ο γιατρός δεν γνώριζε από τέτοια. Οπότε είχε ανάγκη κάποιονε να
ξέρει την πιάτσα να κάνει κουμάντο. Κι' αυτός ήταν ένας κορσικανός ονόματι Σιμόν
Σαμπιανί. Που τον έκανε αντιδήμαρχο. Πολύ μυστήρια περίπτωση, αυτός ο Σαμπιανί.
Παρασημοφορηθείς τρίς επ' ανδραγαθία εις το πεδίον της τιμής στον Πρώτο Πόλεμο,
είχε χάσει ένα μάτι και τρείς αδελφούς στας εχθροπραξίας. 'Εκανε λοιπόν μετά
καριέρα στην πολιτική ως ήρως, είχε τους δικούς του από το νησί να βοηθάνε στις
εκλογές, βγήκε και βουλευτής, ήτανε αρχικώς στους σοσιαλιστάς, πιο μετά πήγε στους
κουμμουνιστάς, κι' όπου έβρισκε χωνότανε. Να μην μακρηγορώ, είχε φτιάξει μια πελατεία
προσωπική, ο Σαμπιανί, τον υπολογίζανε στην τοπική πολιτική σκηνή, είχε
επιρροή. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Το 1931 πέθανε ο
γιατρός, κι' ανέλαβε στον δήμο ένας άλλος, όχι τους σοσιαλιστικού κόμματος, της
κεντροαριστεράς αυτός, των ριζοσπαστών, αλλά πιο ταραμάς. Ο Σαμπιανί εκεί,
βράχος, αντιδήμαρχος. Με αναβαθμισμένες αρμοδιότητες μάλιστα, προσλάμβανε, ανέθετε,
διόριζε, έδωνε άδειες λειτουργίας καταστήματος, έδερνε, όλα που κάνει ο
δήμαρχος, τελοσπάντων, αυτός ήτανε γενικός δερβέναγας. Έκανε τον δήμο μπάχαλο, μην
μακρηγορώ, μέχρι και την πυροσβεστική με τις αντλίες τις προπολεμικές την είχε
αφήσει. Έπιασε ένα πολυκατάστημα φωτιά, καήκανε εβδομήντα άνθρωποι. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ήτανε κι' ένας άλλος,
κορσικανός πάλι, ο Πωλ Καρμπόν.<span> </span>Αυτός
πρώτα ήταν ένας μορτάκος, μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της πόλεως, στο Παλιό
Λιμάνι. Το δεκατέσσερα πήγε φαντάρος, αλλά πλάκωσε κάποιον στο ξύλο, οπότε τον
ξεφορτωθήκανε στα πειθαρχικά τάγματα που ήτανε στην Αφρική, μέσα στην έρημο,
στην κόλαση. Τότε ακριβώς κηρύχθηκε ο πόλεμος, ο Μεγάλος που λέγαμε, και τα πειθαρχικά
τα στείλανε πρώτα-πρώτα στο Δυτικό Μέτωπον, ήγουν στην μηχανή του κιμά
κατευθείαν, τέσσερα χρόνια χαρακώματα, συρματοπλέγματα, αέρια και θάνατος. Μετά
έπιασε δουλειά σε μία ναυτιλιακή, ένας κολοσσός ήτανε η ναυτιλιακή αυτή. Και
ταξίδευε, Ινδοκίνα, Μέση Ανατολή, Αφρική, παντού στις αποικίες. Εντωμεταξύ,
κορσικανοί είχε όπου Γης, αστυνομικοί, τελωνειακοί, στρατιωτικοί, εμπόροι,
τυχοδιώχτες, προαγωγοί, έβρισκε άκρες παντού, άμα ήσουν κορσικανός. Κι' έφερνε
όπιον, κονόμαγε. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Μια φορά στο Κάιρο
ερωτεύτηκε μια πουτάνα, και την πήρε να φύγουνε κρυφά. Αλλά τον πιάσανε οι
αγαπητικοί και τον θάψανε στην έρημο πασαλειμμένο μέλι να τον φάνε τα
μερμήγκια. Φύγανε αυτοί, μετά. Εκεί πάνω εμφανίστηκε από μηχανής μία γνωριμία
του που είχε κάνει κειπέρα στο Κάιρο, ιταλός αυτός, αλλά γεννημένος στη
Μασσαλία, ονόματι Φρανσουά Σπιριτό. Αυτός τον έσωσε. Και γίνανε αδέρφια έως
τέλους, και συνεταίροι. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τότε ήτανε που ο
Μουσολίνη κήρυξε τον πόλεμο στην Αβησσυνία, κι' είχανε βάλει την Ιταλία στο
εμπάργκο, η Κοινωνία των Εθνών που ήταν τότε. Εντωμεταξύ, στη Μασσαλία οι μισοί
ήτανε ιταλοί μετανάστες, στενάζανε, είχε έλλειψη, μακαρόνια, αλλαντικά, τυριά,
θέλανε τα δικά τους, τα γαλλικά δεν φτουράγανε. Οπότε τι σκαρφιστήκανε ο
Καρμπόν με τον ιταλό, φορτώνουνε ένα καράβι παρμεζάνα να το φέρουνε λαθραίο.
Τους καρφώσανε όμως, και πάει, κατεσχέθη το έκνομον φορτίον. Ευτυχώς υπήρχε
ένας νόμος, επειδή το εμπόρευμα ήτο ευαίσθητο να χαλάσει, το βγάλανε μάνι-μάνι
στη δημοπρασία. Πάνε κι' αυτοί λοιπόν, πιάνανε τους πλειοδότας, να σου πω του
λέγανε, του δείχνανε το κουμπούρι πούχανε απομέσα από το σακάκι, τι να
πλειοδοτήσει μετά αυτός, του κοβότανε τα ήπατα, όπου φύγει-φύγει. Την πήρανε
πίσω μπιρ παρά την παρμεζάνα, και την πουλήσανε νόμιμα, ούτε εμπάργκο, ούτε
εκτελωνισμοί, ούτε φόροι, ούτε να κρύβονται, ούτε τίποτα. Πουλήσανε στον
κοσμάκη, να βάζει στα μακαρόνια. Ήρωες γίνανε στη Μασσαλία.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τώρα ο Καρμπόν τον ήξερε
τον Σαμπιανί, είχανε υπηρετήσει μαζί στο μέτωπο, σε μίαν αιματηρότατη μάχη.
Οπότε του ζήτησε του παλαιού συμπολεμιστού και συμπατριώτου ένα ρουσφετάκι, ν'
ανοίξει ένα μπαρ στην Μασσαλία, να βάλει και κορίτσια, να σπρώχνει και το όπιο.
Και δεν του χάλασε το χατήρι, ο συμπολεμιστής. Τόνα χέρι νίβει τ' άλλο, σου
λέει, αυτόν τον χρειάζομαι και για τις εκλογές, και για διάφορα άλλα. Να μην
μακρηγορώ, καλά πήγαινε το μαγαζί, αλλά ο Καρμπόν με τον Σπιριτό δεν είχανε
ησυχία, ήθελαν να δημιουργηθούνε κι' άλλο. Πήγαν κι' άνοιξαν κερχανατζίδικο στο
Κάιρο. Μαζί, αχώριστοι. Έφερναν κορίτσια από την Γαλλία για τους μπέηδες, κι'
άλλες τις πουλάγανε σ' όλη τη Μέση Ανατολή, τότε δεν είχε νομοθεσία τράφικινγκ
και τέτοια, κονομάγανε καλά.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrJlbbHAQI_rY6Z9zSKA2lv0iMMBot4q8KmjQThTyXP1rXk61SLQLdEtbwjoWV20UiSmuJc-k8beTLAyYq5CJSzjJd0pR1XWd0OWK-Xb1gLg-og7Ky-Q4qEmM3BEAw7uzu7OTXn3lCldg/s1600/YAMI-2_MAFIA-ET-REPUBLIQUE_FILM-1_071-e1492527140593-1228x630.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="627" data-original-width="851" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrJlbbHAQI_rY6Z9zSKA2lv0iMMBot4q8KmjQThTyXP1rXk61SLQLdEtbwjoWV20UiSmuJc-k8beTLAyYq5CJSzjJd0pR1XWd0OWK-Xb1gLg-og7Ky-Q4qEmM3BEAw7uzu7OTXn3lCldg/s640/YAMI-2_MAFIA-ET-REPUBLIQUE_FILM-1_071-e1492527140593-1228x630.png" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Σιμόν Σαμπιανί (αρ,) Πωλ Καρμπόν (κέντρο,) και Φρανσουά Σπιριτό (όρθιος,) στην Μασσαλία, 1934</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Οι κορσικάνοι, οι
ιταλοί, οι ρώσοι, πολωνοί, όλοι, άμα μεταναστεύανε στη Γαλλία τονίζονται το
επώνυμον στην λήγουσα. Στην Κορσική σε λένε Σαμπιάνι, φερ' ειπείν. Περνάς
απέναντι, σε λένε Σαμπιανί. Και το μικρό στα γαλλικά. Ο Φραντσέσκο Φρανσουά, ο
Σεργκέι Σερζ, ο Αντουάν, ο Μπαρτελεμύ, και ούτω καθεξής. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αδελφοί Γκερινί, πενία
και των γονέων. Πρώτος έφυγε ο δευτερότοκος, ο Μπερτελεμί, ο επιλεγόμενος
χαϊδευτικώς Μεμέ, δεκατριών χρονών ήτο, μη γνωρίζων γραφήν και ανάγνωσιν. Μόνον
κορσικάνικα μίλαγε, γαλλικά ντιπ. Τάμαθε στο Μπορντώ, γνώρισε και μία
χαρτορίχτρα, τον έμαθε κι' άλλα γαλλικά αυτή, έκανε κάτι θελήματα για τον
υπόκοσμο, είχε κορσικανούς και στο Μπορντώ, μπήκε στο νόημα της ζωής. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο πρωτότοκος, ο Αντουάν,
έφυγε λίγο αργότερα. Αυτός κατέληξε στη Μασσαλία και έγινε πρώτα γκαρσόνι και
εν συνεχεία νταβατζής. Πήγε ο μικρός να τον βρει, μπήκε κι' αυτός στη δουλειά.
Αρχικώς εξέδιδε την χαρτορίχτρα. Αλλά γρήγορα οι δουλειές αυγάτισαν, καθ' ότι
οι αδελφοί Γκερινί απεδείχθησαν ζόρικα παιδιά και εκτόπισαν κάτι αλγερινούς
προαγωγούς από την πιάτσα. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο Σαμπιανί, ο Καρμπόν, ο
Σπιριτό δεν ανησυχήσανε, τους είχανε για υπεργολάβους ξερωγώ, υποστηρίζανε το
ριζοσπαστικόν κόμμα, της κεντροαριστεράς δηλαδή, δέρνανε μαζί στις εκλογές τους
δεξιούς, αυτοί ήταν οι πολιτικοί αντίπαλοι τότε.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Εκείνη την εποχή -στα
1934 είμαστε- ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ήταν στην εξουσία, κι' ο Φράνκο έκανε
πρόβα τζενεράλε το πραξικόπημα με κάτι απεργούς μεταλλωρύχους στας Αστουρίας. <span> </span>Στην Γαλλία κυβέρναγε η κεντροαριστερά, όμως η
ακροδεξιά είχε πάρει κι' εκεί αέρα. Γινότανε και το έλα να δεις με τα
οικονομικά σκάνδαλα. Ήταν ένας ουκρανικής καταγωγής, ο Αλεξάντρ Σταβισκί. Ο
ωραίος Σασά τον αποκαλούσαν. Αυτός ήταν μεγαλοαπατεώνας ολκής, πολύ ταλέντο.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος, επιτυχημένος.
Όταν λοιπόν ο Σασά πήγαινε σχολείο, βούτηξε τις μασέλες του πατέρα του και τις
πούλησε σε κάτι κλεπταποδόχους. Αργότερα είχε πολλές επιτυχίες στην απάτη, είχε
και άνωθεν προστασία, τα κατάφερνε και γλύτωνε πάντα. Μέχρι που τον στριμώξανε,
είχε στήσει μια πυραμίδα με ακάλυπτα ομόλογα του Δημοσίου, εξακόσια εκατομμύρια
φράγκα έφαγε. Δηλαδή έβγαζε καινούργια ομόλογα και πλήρωνε τα προηγούμενα, και
κράταγε τη μίζα του. Ώσπου έσκασε το κανόνι στο τέλος, πάει, έχασε ο κοσμάκης
τα λεφτά του. Ξεσηκωθήκανε και οι πέτρες κατά του κοινοβουλευτισμού που ήταν
σάπιος και υπέθαλπε τον Σταβισκί και άλλα λαμόγια, πολιτικοί, σκουλήκια. Οπότε
δεν πήγαινε άλλο, έπρεπε να προσαχθεί ο ωραίος Σασά στην Δικαιοσύνη. Πήγε η
αστυνομία στο σαλέ του στο Σαμονί να τον πιάσει, αλλά υπήρχε ένα θέμα, άμα τον
μπουζουριάζανε αυτός θα ξέρναγε ποιός και ποιός ήταν στο κόλπο με τα ομόλογα.
Οπότε, αντί να τον συλλάβουν τον φάγανε λάχανο. Και είπανε πως αυτοκτόνησε. Με δύο
σφαίρες από τα τρία μέτρα. Και βγήκε το ανέκδοτο που ήταν πολύ μακρυχέρης, ο Σταβισκί,
κι' αυτοκτόνησε από τα τρία μέτρα με δύο σφαίρες. Έγινε μεγάλο σκάνδαλο, έτσι
απροκάλυπτη η συγκάλυψη, πέφτει ο πρωθυπουργός, ανεβαίνει ένας άλλος, πάλι της
κεντροαριστεράς πλειοψηφίας.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaPdjVuh7_v0J5yoOivd5o_VNZf5eS8hhOPUrLJgaWbq8KQnf0qm3kLkOPHkfvffrJMDt2F1SZY7BLUlCPSMyh6DvNDSoLvSiiMTANI2DOMqY7f4gO_JYAdsjL9WvFzkb1o9ZBZHbUW8M/s1600/Alexandre_Stavisky_-_Police_Magazine_-_14_janvier_1934.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="781" data-original-width="800" height="624" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaPdjVuh7_v0J5yoOivd5o_VNZf5eS8hhOPUrLJgaWbq8KQnf0qm3kLkOPHkfvffrJMDt2F1SZY7BLUlCPSMyh6DvNDSoLvSiiMTANI2DOMqY7f4gO_JYAdsjL9WvFzkb1o9ZBZHbUW8M/s640/Alexandre_Stavisky_-_Police_Magazine_-_14_janvier_1934.png" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Ο Ωραίος Σασά, το μουστάκι ήταν για παραπλάνηση.</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κατεβήκανε τότε συλλαλητήριο
οι φασίστες κατά της κεντροαριστεράς, που ήταν διάφορα κόμματα οι φασίστες, η
νέα μόδα στην πολιτική. Παρ' ολίγον να μπούνε μέσα στη Βουλή να τα κάνουνε γης
μαδιάμ, οπότε η αστυνομία έριξε στο ψαχνό, φάγανε δεκαπέντε εκ των διαδηλωτών.
Άλλο σκάνδαλο, ξαναπέφτει η κυβέρνησις. Δηλαδή έπεσαν μέσα σε λίγες μέρες δύο
κυβερνήσεις κεντροαριστεράς, κι' ανέβηκε στο τέλος ένας της δεξιάς, της
παραδοσιακής. Όμως αυτό έφερε και το άλλο επακόλουθο, οι κουμμουνισταί και το
σοσιαλιστικό κόμμα σου λέει εδώ πάμε να γίνουμε Βαϊμάρη, συσπειρωθήκανε,
έρχονταν και εκλογές οσονούπω.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ανέλαβε μετά ένας
δικαστής να διελευκάνει το σκάνδαλο των ομολόγων μαζί και την αυτοκτονία του
ωραίου Σασά, τίμιος, ακούμπησε αυτός υπουργούς, βουλευτάς, διευθυντάς,
δημάρχους, δικαστάς, εφημερίδας. Του τηλεφωνάνε λοιπόν κάτι άγνωστοι να πάει
στη Ντιζόν, αρρώστησε η μάνα σου, λέει. Ξεκινάει να πάει στη μάνα του ο
δικαστής. Και ω! του θαύματος, δεν έφτασε ποτέ στην Ντιζόν, τον βρήκανε κομμάτια,
δεμένο στις γραμμές του τραίνου, κι' αυτός αυτοκτόνησε είπανε. Ο δε φάκελος της
υποθέσεως εξηφανίσθη ως δια μαγείας! Άλλο σκάνδαλο, πολύ χοντρό κι' αυτό.
Έπρεπε λοιπόν να βρούνε ενόχους, ποιός έδεσε τον δικαστή στις γραμμές και ποιός
εξαφάνισε τα στοιχεία. Και πιάσανε τον Καρμπόν με τον Σπιριτό πως είχαν κάνει
τη δουλειά, αλλά μετά δεν βρήκαν κάτι, τους αφήσανε. Γυρίσανε στη Μασσαλία
θριαμβευταί, ο Σαμπιανί τους περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Ποιός έφαγε τον
δικαστή, δεν μάθαμε ποτέ. Στην δίκη για το σκάνδαλο καθαυτό, πολιτικοί,
διευθυνταί, η σύζυγός του ωραίου Σασά, πραγματικώς ωραιοτάτη και αυτή, μοντέλο
της Κοκό Σανέλ της διάσημης μοδίστρας, όλοι οι κατηγορούμενοι πέσανε στα
μαλακά.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwdUWlZ8N7ODNcBxcAMX6p3srJcEMNuuwvpNzFK0yvsl-CI2Vlw-aYUL2IZDjAqO89mS3v0ErM6h12iGlqCWWuR2LFg6RryFYQ8Mopng0pbiJuweiKRMRUhm-aCPCf7eQEFI-XbLW8B0s/s1600/Arlette_Stavisky_-_Police_magazine_-_14_janvier_1934.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="349" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwdUWlZ8N7ODNcBxcAMX6p3srJcEMNuuwvpNzFK0yvsl-CI2Vlw-aYUL2IZDjAqO89mS3v0ErM6h12iGlqCWWuR2LFg6RryFYQ8Mopng0pbiJuweiKRMRUhm-aCPCf7eQEFI-XbLW8B0s/s640/Arlette_Stavisky_-_Police_magazine_-_14_janvier_1934.png" width="372" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span> <span style="font-size: small;">Αρλέτ, σύζυγος Αλεξάντρ Σταβισκί</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Μ' αυτά και με κείνα,
ήρθανε οι δημοτικές εκλογές του 1935. Ο Σαμπιανί υποστήριζε τον κεντροαριστερό,
τον ταραμά που ξανακατέβαινε. Όμως οι σοσιαλισταί κατεβάσανε δικό τους υποψήφιο
στη Μασσαλία, γερή υποψηφιότητα, τον υποστήριζε και το κουμμουνιστικόν κόμμα,
διότι είχε επέλθει η προσέγγισις που είπαμε. Οι αδελφοί Γκερινί λοιπόν
προσφέρανε τις υπηρεσίας τους στον σοσιαλιστή. Με τον γνωστό δυναμισμό τους,
εξυπακούεται. Και ο σοσιαλιστής κέρδισε. Και ώφειλε να ανταποδώσει στους
Γκερινί την εξυπηρέτηση, έτσι πάν αυτά. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον, με τις
πλάτες του δημάρχου την υποσκελίσανε την συμμορία του Σαμπιανί, που την είχαν
άμεσο ανταγωνιστή στην πουτανιά και τις προστασίες και τα μαγαζιά. Τον άλλο
χρόνο, είχε και τις βουλευτικές. Σοσιαλιστές, κουμμουνιστές και κεντροαριστεροί
κατεβήκανε μαζί, κερδίσανε, γίνεται η κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου. Είναι τότε που
εθεσπίσθη στην Γαλλία το οκτάωρο στην εργασία, το εξαήμερο, και οι θερινές
διακοπές να τις πλερώνει ο εργοδότης. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Μ' αυτά και με κείνα, βρεθήκανε
οι Γκερινί στα πράματα, παρέα με τον σοσιαλισμό και το οχτάωρο. Κι' άρχισαν να επεκτείνονται
και εκτός Μασσαλίας. Ανοίγουν μπουρδέλο στο Αλγέρι -τότε ήταν Γαλλία, η Αλγερία-,
μετά άλλο μπουρδέλο στην Τουλούζη, μετά κι' άλλα μπουρδέλα σε άλλες πόλεις,
φέραν και τα υπόλοιπα αδέλφια από την Κορσική να τους βοηθάνε στις δουλειές. Εγκέφαλος
της οικογενείας ήταν ο Αντουάν, ο στρατηγός να πούμε. Ψυχρός και συγκρατημένος,
αλλά τον τρέμανε οι πάντες. Διότι άμα τον έπιανε το γλυκύ του, η Παναγία να σε
φυλάει, αδίσταχτος. Ο μικρότερος, ο Μεμέ, ήταν άλλο πράμα, πάρα πολύ
δημοσιοσχεσίτης, έκανε παρέα με τραγουδιστάς, ηθοποιούς, πολιτικούς,
επιχειρηματίες, του άρεσε η διασημότης, ήταν πάντα λεζάντα, ξερωγώ. Φτιάξανε
κι' ένα ξενοδοχείο πολυτελείας, <i>Γκραν
Οτέλ Μεντιτερανέ</i>, ήταν το διαμάντι των επιχειρήσεων Γκερινί, εκεί είχε την
έδρα του ο Μεμέ, ο Αντουάν ήταν πολύ εσωστρεφής δεν εμφανιζόταν συχνά. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span><span> </span>Ήταν επίσης ακριβοδίκαιος που λένε, τον είχανε
μεσολαβητή μέσα στον υπόκοσμο να λύνει τας διενέξεις, λόγω και του κύρους που
είχε. Άμα προέκυπτε κανένα θέμα, στον Μεμέ πηγαίνανε να επιλύσει την διαφορά, ο
λόγος του υπείχε θέση δικαστικής αποφάσεως, ήτανε άνθρωπος των ισορροπιών, όχι
σαν τον άλλονε, τον μεγαλύτερο.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9SRbBTML1AD4f_Lw6_GYOVvWNP_UkhYCaizVF1cM0vw4SlCslslMoxhDUcLxYzcam51oESM-s7CO-pisO8PcphJF_AWJY2X0c8MPqU_i6_6rByIvYKoQ_FCfuUb41PfM2vbVdRRVHvco/s1600/photos-archives+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="1116" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9SRbBTML1AD4f_Lw6_GYOVvWNP_UkhYCaizVF1cM0vw4SlCslslMoxhDUcLxYzcam51oESM-s7CO-pisO8PcphJF_AWJY2X0c8MPqU_i6_6rByIvYKoQ_FCfuUb41PfM2vbVdRRVHvco/s640/photos-archives+%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Αντουάν και Μεμέ Γκερινί (φωτό της Ασφαλείας.)</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο δε Σαμπιανί και οι
δικοί του, κάνανε τη νίλα τους γαργάρα, και δεν είχαμε τίποτα πόλεμο συμμοριών,
που βλέπουμε στον Νονό. Όμως με τις πολιτικές ανακατατάξεις, έπρεπε να βρουν
πολιτικά ερείσματα εκτός ευρύτερης αριστεράς, διότι την αριστερά την είχανε
καπαρωμένη οι Γκερινί. Προσχωρήσανε λοιπόν σ' ένα φασιστικό κόμμα -ανάμεσα στα
πολλά που είχαν ξεφυτρώσει μέσα στην μεσοπολεμική αναμπουμπούλα- ο Σαμπιανί, ο Καρμπόν
με τον ιταλό τον Σπιριτό, μαζί και οι μπράβοι τους.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Το 1939 είχαμε τον
Δεύτερο Πόλεμο. Και όπως γνωρίζουμε όλοι, τον χάσανε οι γάλλοι. Και η μισή
Γαλλία με το Παρίσι είχε Κατοχή, και η άλλη μισή λεγόταν <i>Ελευθέρα Ζώνη</i>, με πρωτεύουσα το Βισύ, και είχε αρχηγό τον στρατάρχη
Πετέν, που λίγο ήταν ουδέτερος και πολύ συνεργαζόταν με τους γερμανούς. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Η Μασσαλία ήταν στην <i>Ελευθέρα Ζώνη</i>. Και καθ' ότι διεθνής
λιμήν, ήτανε μπάτε σκύλοι αλέστε κι' αλεστικά μη δίνετε, κατάσκοποι, φυγάδες,
αντιστασιακοί, πολιτικοί πρόσφυγες, εβραίοι, ισπανοί δημοκρατικοί, όλοι από την
Μασσαλία περνάγανε, να πάνε Αργεντινή, Μεξικό, ΗΠΑ, όπου δεν είχε ακόμα πόλεμο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span><span> </span>Ήταν τώρα κι' ένας αστυνομικός επιθεωρητής
ονόματι Ρομπέρ Μπλεμάν. Ο Μεσιέ Ρομπέρ, έτσι απεκαλείτο στον υπόκοσμο. Αυτός
είχε έρθει μετάθεση στη Μασσαλία πριν τον πόλεμο, επικεφαλής μιας ειδικής
υπηρεσίας αντικατασκοπίας. Είχε πολεμήσει τους γερμανούς το δεκατέσσερα, δεν
μπορούσε ούτε να τους μυρίσει. Αλλά γούσταρε την παρανομία, είχε μία έφεση,
τους έκανε παρέα, πήγαινε στα μπαρ τους, φόραγε κάτι κουστουμιές μέγκλα όπως
αυτοί, ήτανε βαρύς, δεν φερόταν ως δημόσιος υπάλληλος κανονικός. Αυτός ο Μεσιέ
Ρομπέρ μπήκε λοιπόν στην Αντίσταση, είχε επαφή με τους ανθρώπους του Ντε Γκωλ
στο Λονδίνο. Μάλιστα σκέφτηκε κάτι πρωτοποριακό, να βάλει τον υπόκοσμο στην
υπηρεσία του αντιναζιστικού αγώνα. Και στρατολόγησε μεταξύ άλλων τον Μεμέ
Γκερινί. Κι' αυτός έφερε και τους υπόλοιπους της οικογενείας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Στέλνανε λοιπόν οι
γερμανοί κατασκόπους στη Μασσαλία, είχανε η Αντίστασις τις πληροφορίες της που
ελέγχανε την πόλη με τους μαφιόζους, τους πιάνανε τους γερμανούς οι μαφιόζοι,
τους δίνανε στην αστυνομία του Βισύ, τους απελαύνανε αυτοί πίσω στην Κατεχόμενη
Ζώνη, άντε και να μην το ξανακάνετε. Αλλά όχι όλους. Όχι. Είχανε μια βίλλα, και
τους πιο επικίνδυνους τους πηγαίνανε ζούλα εκεί. Και τους περιλάβαιναν που λες οι
μαφιόζοι, οπού οι γερμανοί ξερνάγανε το γάλα της μάνας τους. Μετά εξαφανίζονταν
δια μαγείας, και κανένας δεν τους ξανάβλεπε, ούτε ζωντανούς, ούτε πεθαμένους. Ίσαμε
πενήντα κατασκόπους της Άμπβερ ξεκάνανε έτσι, οι αντιστασιακοί γκάγκστερ. Δε πα
να διαμαρτυρόταν η γερμανική διοίκησις από το Παρίσι στην κυβέρνηση του
στρατάρχου Πετέν στο Βισύ, τι γίνανε αυτοί, τίποτα. Άνοιξε η γη και τους
κατάπιε, τι να σας κάνωμε, μάιν χέρεν, έχει και άγγλοι κατάσκοποι η πόλις, δεν
στέλνετε μόνον εσείς τους δικούς σας. Διότι η Μασσαλία είχε τους δικούς της
νόμους και κανόνες, και μην ψάχνετε να βρείτε πως και διατί.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Δουλεύανε και ασύρματο,
και στέλνανε τις πληροφορίες στο Λονδίνο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Εντωμεταξύ, ο Σαμπιανί,
ο Καρμπόν και ο Σπιριτό δουλεύανε για τους γερμανούς, την Γκεστάπω. Αυτοί δεν
ξέρανε πως ο Μπλεμάν ήταν του Ντε Γκωλ. Ή το ξέρανε, αλλά δεν ήθελαν να
συγκρουστούν, απολύτως λογικό αυτό, διότι η Γκεστάπω ήταν κι' αυτή μπίζνες, δεν
ήταν και πολύ ιδεολόγοι. Πάντως προσπαθήσανε να τον στρατολογήσουνε. Ο Μεσιέ
Ρομπέρ δεν μάσησε όμως. Κάποια στιγμή όμως εξετέθη πάρα πολύ, συνέλαβε έναν υψηλόβαθμο
αξιωματούχο του Πετέν, λύσσιαξαν στο Βισύ οι ανώτεροι, οπότε χρειάστηκε να την
κοπανήσει από τη Μασσαλία.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Την κοπάνησε λοιπόν στο
Αλγέρι, ο επιθεωρητής Μπλεμάν, όπου ήδη είχαν αποβιβαστεί οι αμερικάνοι, και
μαζί τους ήταν ο Ντε Γκωλ, και οι <i>Ελεύθεροι
Γάλλοι</i>. Που οι περισσότεροι ήταν άραβες και αφρικανοί από τας αποικίας. Να
τα λέμε κι' αυτά.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNx7jt2vCX5nRPimx7c9K1xnYlRneftuITsNXltsu2KdCfD2DQE0u90gUdRHS9fmcxUMm3-venbOuCTzd5N4-m4pvRNy44HvOdyjFBMAkCTfFouj1x7FOXRIX3aERSnTKo0H9qPM_NEAY/s1600/blemant.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="150" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNx7jt2vCX5nRPimx7c9K1xnYlRneftuITsNXltsu2KdCfD2DQE0u90gUdRHS9fmcxUMm3-venbOuCTzd5N4-m4pvRNy44HvOdyjFBMAkCTfFouj1x7FOXRIX3aERSnTKo0H9qPM_NEAY/s640/blemant.jpeg" width="422" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Ρομπέρ Μπλεμάν</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τον Καρμπόν τον
γκεσταπίτη τον έφαγε η Αντίσταση. Όχι επίτηδες, τυχαία. Επέστρεφε από το Παρίσι
με το τραίνο, που ήταν γεμάτο γερμανούς, και το ανατινάξανε. Του Καρμπόν του
κοπήκανε τα πόδια, πέθανε από την αιμορραγία. Πριν πεθάνει ζήτησε ένα τσιγάρο,
και είπε <i>"</i></span><i><span lang="EN-US">c</span></i><i><span>' </span></i><i><span lang="EN-US">est</span></i><i><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">la</span></i><i><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">vie</span></i><i><span>."</span></i><span> Στην κηδεία του ήταν ο Τινό Ροσσί ο τραγουδιστής,
που ήτανε κορσικανός επίσης. Κι' η Μιστενγκέτ, ηθοποιός και τραγουδίστρια, κι'
άλλοι διάσημοι, υπόκοσμος, γκεσταπίτες, όλοι πήγανε. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Και πολύ ορθώς έπραξε ο
Μπλεμάν που έφυγε, διότι λίγο μετά οι γερμανοί μπουκάρανε και κατέλαβαν την <i>Ελευθέρα Ζώνη</i>, να προλάβουνε τους
συμμάχους που σχεδίαζαν απόβαση και στην Ριβιέρα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κατέφθασαν λοιπόν τα
στρατά των γερμανών στην Μασσαλία με τα τανκς και τα κανόνια. Κι' από κοντά η
Γκεστάπω, το κυνηγητό των αντιστασιακών, το μάζεμα των εβραίων. Με το που
φτάσανε, ανατινάξανε το Παλιό Λιμάνι, τις συνοικίες που ήταν μόνο οι φτωχοί, το
μαγειρείο της αντίστασης, το ιστορικό κέντρο της πόλεως, τα καντούνια της
αμαρτίας...</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Η ραχοκοκαλιά της Αντιστάσεως
ήταν οι σοσιαλισταί και οι κουμμουνισταί, και αρχηγός της στην Μασσαλία ήταν ο
Γκαστόν Ντεφέρ, δικηγόρος, πολύ καλής οικογενείας, πολύ σοσιαλιστής. Αυτός
συνεργάζεται με τον Μπλεμάν και με τους αδελφούς Γκερινί. Διότι ο Αντουάν
μπορεί να δεξιωνόταν τους γερμαναραίους στα μαγαζιά του, και διάφοροι τον
στραβοκοιτάγανε για δοσίλογο, αλλά συγχρόνως έκρυβε αντιστασιακούς και
εβραίους, τα κωλάδικα ήσαν η καλύτερη κάλυψις για τέτοιες δραστηριότητες. Ένας
άλλος αδελφός, ο Πασκάλ, ήταν επί των δικτύων διαφυγής, έβρισκε πλαστά χαρτιά,
διαβατήρια, και τα ρέστα. Ο δε δευτερότοκος, ο Μεμέ, ρίχνεται μέσα στη φωτιά.
Λένε πως έσωσε τον Γκαστόν Ντεφέρ δύο φορές. Και πως έστηνε ενέδρες στους
γερμανούς μέσα στα στενά. Πως έκοψε το κεφάλι ενός δοσίλογου. Πως χτύπησε ένα κομβόι
γερμανούς να απελευθερώσει μια εβραιοπούλα. Πως επιτέθηκε σ' ένα γερμανικό
τανκς στη Μασσαλία μέσα στο κέντρο. Και πολλές άλλες ανδραγαθίες. Κι' επίσης ότι
ταξίδεψε στην Κορσική να κλέψει το αμόρε του, που δεν τον θέλανε οι δικοί της.
Αλλά το πλοίο το βύθισε ένα γερμανικό υποβρύχιο, πάει, πνίγηκε η μικρή μπροστά
στα μάτια του.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Έγινε τελικώς η
συμμαχική απόβασις, βομβαρδισμοί, χιλιάδες σκοτωθήκανε, κινητοποιήθηκε η
Αντίστασις να βοηθήσει τους αμερικάνους και τους <i>Ελεύθερους Γάλλους</i>. Παραδόθηκαν μετά από μερικές μέρες μαχών οι
γερμανοί, η Μασσαλία απηλευθερώθη συγχρόνως με το Παρίσι, έγινε και δοξολογία
στην Νοτρ Νταμ ντε λα Γκαρντ, ψηλά στον λόφο.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpUdaW8S9h-BUZe83aAmbQwvB5O1Sdij7pUlywlLAgxtVvwjq3KfqRQyUZEC2aMCRbUiFcdr2oDSfSl6MWlSZwR4lg5hfRPYNljr1eTTRKZ2wCTtJ2lt1J4Cq2jON2LPLhOzc0Xyz2f8/s1600/CNRD_liberation-Marseille_defile-sur-Vieux-Port_21-08-1944_photo-J-Pirotte.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1080" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpUdaW8S9h-BUZe83aAmbQwvB5O1Sdij7pUlywlLAgxtVvwjq3KfqRQyUZEC2aMCRbUiFcdr2oDSfSl6MWlSZwR4lg5hfRPYNljr1eTTRKZ2wCTtJ2lt1J4Cq2jON2LPLhOzc0Xyz2f8/s640/CNRD_liberation-Marseille_defile-sur-Vieux-Port_21-08-1944_photo-J-Pirotte.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span> <span style="font-size: small;">Δυνάμεις της Αντίστασης στο Παλιό Λιμάνι, στην Απελευθέρωση.</span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuA30vfl6m7-98GzQOI_1Cat42yt9Vutczm-JniRxZ-QCGkaD1mvc1G_lWVqJi5imVlFRGgQm4PDEFYc11qcF0XvE6r30rR6TnzGbczc5OXeKXuuO-wBDVughA6PDZTFIHulQPVc-t_kk/s1600/image1-300x199.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="199" data-original-width="300" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuA30vfl6m7-98GzQOI_1Cat42yt9Vutczm-JniRxZ-QCGkaD1mvc1G_lWVqJi5imVlFRGgQm4PDEFYc11qcF0XvE6r30rR6TnzGbczc5OXeKXuuO-wBDVughA6PDZTFIHulQPVc-t_kk/s640/image1-300x199.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Μαροκινοί των Ελευθέρων Γάλλων, πάλι στο Παλιό Λιμάνι.</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Μετά την Απελευθέρωση, ο
Γκαστόν Ντεφέρ εξελέγη βουλευτής, ήταν πλέον μεγαλοπαράγων της Μασσαλίας. Ο Αντουάν
απέκτησε με τον Γκαστόν κι' άλλα σοβαρά ερείσματα στους σοσιαλιστάς, και συνέχισε
να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του, πουτάνες, μαγαζιά, προστασίες, τέτοια. Ο
Μεμέ παρασημοφορήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό, και συνέχισε να διάγει βίον
λαμπερόν και πολυτελή, παρέα με τους διασήμους, τους πλουσίους και τις φίρμες
της σώου μπιζνές και του θεάματος. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο Σαμπιανί έφαγε ερήμην
εις θάνατον. Εξηφανίσθη στην Αργεντινή, και μετά εγκαταστάθηκε στην Ισπανία με
ξένο όνομα, επί Φράνκο τότε. Εκεί πέθανε. Ο Σπιριτό κατέληξε στην Αμερική,
αργότερα καταδικάστηκε για ναρκωτικά. Επέστρεψε, λένε, κάποτε, είχε ένα
ρεστωράν στην Τουλών, πέθανε γέρος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Γύρισε βεβαίως και ο
Μπλεμάν, ο αστυνομικός επιθεωρητής που συμπαθούσε τους Γκερινί. Αυτός ξέπλυνε τον
Αντουάν από τα παρεδώσε του με τους γερμανούς. Κι' ότι φακέλους είχε η υπηρεσία
μέσα στον υπόκοσμο, ποιός συνεργάστηκε, ποιός κατέδωσε, ποιός βασάνισε, ποιός
εκτέλεσε, ποιός δούλεψε με την Γκεστάπω, τάδωσε όλα του Αντουάν, χαρτί και
καλαμάρι. Οπότε οι Γκερινί κάνανε μια προσφορά στους δοσιλόγους που δεν
μπορούσαν να την αρνηθούν -που έλεγε ο Μάικλ Κορλεόνε- ήγουν ή μας τα αφήνετε
όλα και φεύγετε ή σας στέλνουμε στο εδώλιο και στο απόσπασμα, τους πήραν
τοιουτοτρόπως όλες της δουλειές, όχι μόνο Μασσαλία, Παρίσι, Νίκαια, παντού όπου
είχε πορνεία, προστασία, μαγαζιά, τους διώχνανε. Και μείνανε οι Γκερινί
ηγεμόνες μέσα στη νύχτα, μετά τον πόλεμο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τώρα, πως έμπλεξε ο Λάκη
Λουτσιάνο με τους Γκερινί, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Διότι προπολεμικώς ο
Λουτσιάνο ήταν ο νονός του οργανωμένου εγκλήματος στην Αμερική, αλλά τον
μπαγλαρώσανε για φοροδιαφυγή, τριάντα χρόνια έφαγε. Το σαρανταένα που μπήκε και
η Αμερική στον πόλεμο, οι Πληροφορίες του Ναυτικού φοβότανε μην έρθουνε
κατάσκοποι γερμανοί, γιαπωνέζοι ξερωγώ, στο λιμάνι στην Νέα Υόρκη και κάνουν
δολιοφθορές. Και πήρε επαφή το Ναυτικό με τη μαφία, που αυτοί ελέγχανε τα
συνδικάτα τους ντοκέρηδες, για συνεργασία. Κι' αυτοί οι μαφιόζοι το σφυρίξανε
του Λάκη, που ήτανε μέσα. Κι' αυτός έβαλε κάτι δικούς του και μπατάρανε ένα
υπερωκεάνιο μέσα στο λιμάνι. Και είπε στους ναυταίους εδώ, κύριοι, εγώ θα
κανονίσω για πάρτη σας με τους αθλίους γερμανούς που αρχίσαν τις δολιοφθορές,
αλλά κανονίστε κι' εσείς μια μεταγωγή, γιατί εδώ που είμαι είναι απαίσια. Και
τον αλλάξανε φυλακή.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Και δημιουργήθη μία
σχέσις, ξερωγώ, με το Ναυτικό. Οπότε, όταν ήταν να γίνει η απόβασις στη
Σικελία, τον προσεγγίσανε πάλι οι ναυταίοι, τον Λάκη Λουτσιάνο, να κανονίσει με
την σικελική μαφία για πληροφορίες, σαμποτάζ, παρενόχληση, και κανόνισε ο Λάκη,
μέχρι και γυναίκες βάλανε να τους απομονώσουνε τους γερμανούς, στρατηγούς,
ταξιάρχους, συνταγματαρχαίους, τις θέσεις κλειδιά που λέμε, να μην είναι στο
πόστο τους την ώρα της αποβάσεως, να αργήσουν να κινηθούν οι αμυνόμενοι. Και σε
αντάλλαγμα, ο Λάκη απελάθηκε με το που τέλειωσε ο πόλεμος, δηλαδή τον αμολήσανε
και πήγε στην Ιταλία, ούτε γάτα ούτε ζημιά.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τώρα, στην Ιταλία πήγε
με τα λεφτά μάτσο, να κάνει μπίζνες με τη Καμόρα, τη Ντραγκέτα, τη Μαφία.
Λαθρεμπόριο τσιγάρα αμερικάνικα, μάλμπορο, κάμελ, λακηστράικ, νάιλον κάλτσες,
καπότες, δίψαγε η φουκαριάρα η Ευρώπη για είδη πολυτελείας, ακόμα ρημαδιό ήταν.
Τώρα, αυτά τα λαθραία τα περνάγανε κάτι κορσικανοί καπεταναίοι, καλοί ναυτικοί,
αλλά ψιλικατζήδες, χωρίς όραμα να δημιουργήσουνε. Και λέει ο Λάκη Λουτσιάνο δεν
τους οργανώνω αυτουνούς, να κόψουμε μονέδα; Όπερ και τα συμφωνήσανε. Ερχόταν
λοιπόν το εμπόρευμα στο Μαρόκο, στην Ταγγέρη συγκεκριμένως, ήτο Διεθνή Ζώνη,
αδασμολόγητη. Από κει τα παίρνανε τα τσιγάρα οι κορσικανοί και τα βγάζανε στη
Μασσαλία, που κάνανε κουμάντο οι Γκερινί να το διοχετεύσουν στην αγορά. Διότι
τα ξανθά βιρτζίνια τα αρωματικά, πούναι πιο γλυκόπιοτα, οι γάλλοι τότε τα
είχανε περί πολλού, μια ποικιλία μελαχροινή καπνίζανε μόνο ο λαός, γκωλουάζ,
ζητάν, στούκας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Εντωμεταξύ, στη Μασσαλία
τρέχανε οι εξελίξεις. Λόρδα, πληθωρισμός, όλη η Γαλλία ήταν στο δελτίο. Οι
κουμμουνισταί ήταν αμέσως μετά τον πόλεμο πρώτο κόμμα σε ψήφους, μπήκε στην
κυβέρνηση ενότητος, μαζί με τους γκωλικούς και τους σοσιαλιστάς, βγάλανε και
δήμαρχο κουμμουνιστή στη Μασσαλία. Αλλά τους διώξανε μετά από τον συνασπισμό,
και κάνανε κυβέρνηση μόνο η δεξιά με τους σοσιαλιστάς. Χάσανε και τον δήμο.
Αλλά είχαν ακόμα δύναμη, κρατάγανε, είχανε τα συνδικάτα τους, τους λιμενεργάτας,
κατεβήκανε σε απεργία, το 1947 αυτά. Υποτίθεται για τις αυξήσεις στο εισιτήριο
του τραμ. Αλλά οι πραγματικοί λόγοι είναι που θα ερχόταν το σχέδιο Μάρσαλ, και
θα ξεφόρτωνε στη Μασσαλία, και θέλανε να το μπλοκάρουνε το σχέδιο Μάρσαλ, από
τη Μόσχα έπεσε η γραμμή. Είχαμε Ψυχρό Πόλεμο. Οπότε στείλανε απεργοσπάστες και
μπράβους, ο Μπλεμάν και οι Γκερινί, να σπάσουν την απεργία. Εκεί πάνω χόντρυνε
το πράμα, γιατί κάνανε ντου οι λιμενεργάτες στην πόλη, και σπάσανε τα
μπουρδέλα, τα κωλάδικα, τα μαγαζιά της οικογενείας. Βγήκανε τα μπιστόλια, τα
μαχαίρια, τα λοστάρια, όλα. Εκεί πάνω σκοτώθηκε κι' ένα παληκάρι, τον πυροβολήσανε
πάνω στο ντου στα μαγαζιά που είπαμε πριν, οι μάρτυρες κατέθεσαν πως ήταν ο
Μεμέ Γκερινί που έριξε, ο αντιστασιακός. Έγινε αργότερα δικαστήριο,
κατηγορούμενοι ο Μεμέ και ο Αντουάν και άλλοι του σιναφιού, αλλά στο ακροατήριο
όλοι είχαν πάθει αμνησία. Αθώοι. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Οι απεργίες στην
Μασσαλία είχαν εντωμεταξύ επεκταθεί σ' όλη τη χώρα. Κι' αυτό ανησύχησε του
αμερικάνους, που θέλανε να σπρώξουν το σχέδιο Μάρσαλ χωρίς προβλήματα.
Στείλανε, λοιπόν έναν Ίρβινγκ Μπράουν, ήταν συνδικαλιστής πρώτα αυτός, μετά
έγινε πράχτορας της </span><span lang="EN-US">CIA</span><span>, και είχε διασπάσει πιο παλιά τα συνδικάτα των
ντοκέρηδων στη Νέα Υόρκη, ήξερε. Και χώσανε και πολλά δολάρια, με τη σέσουλα.
Και τα καταφέρανε να διασπάσουνε το κουμμουνιστικό συνδικάτο, την Γενική
Συνομοσπονδία Εργασίας που ελέγετο, σα να λέμε το ΠΑΜΕ, και αποσπάστηκε ένα
μέρος λεγόμενο Εργατική Δύναμις, μη κομμουνιστικόν, της </span><span lang="EN-US">CIA</span><span>, ώστε να αποσοβηθεί ο ερυθρός κίνδυνος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Το 1950 είχε άλλες φασαρίες,
οι λιμενεργάτες δεν εξυπηρετούσαν τα καράβια που φεύγανε για την Ινδοκίνα, φορτώνανε
πολεμικό υλικό και φαντάρους να πολεμήσουνε τους Βιετμίνχ. Γίνανε απολύσεις στο
λιμάνι, οπότε το συνδικάτο απάντησε με γενική απεργία. Ξαναστείλανε οι Γκερινί
τους μπράβους τους, και αυτό ήταν το τελικό χτύπημα για τους κουμμουνιστάς. Βοηθήσανε
μετά και τον Γκαστόν Ντεφέρ, τον αντιστασιακό δικηγόρο, τον κολλητό τους τον
σοσιαλιστή να πάρει και την δημαρχία, και θρονιάστηκε ο Γκαστόν μόνιμος δήμαρχος
από το 1953 μέχρι το 1986 που πέθανε αδιαλείπτως, εξ ου και η Μασσαλία έχει
σοσιαλιστική παράδοση. Και βεβαίως η βοήθεια με το αζημίωτο, διότι ουδέποτε
ενοχλήθησαν οι Γκερινί υπό του νόμου, που μπάζανε τις καραβιές τα λαθραία, που
δουλεύανε τα πορνεία, και δεν δίδανε λογαριασμό σε κανένα. </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8suoi5viTMaTisNDa9ZghD310n-r4ndTy7sflPpYwUU0TMdSZ2xaOLdZRYNPpsnCZSyRUDua-4l6LiD57IgqjhUZNlbjo8Cvicim4Nmrt9LktmvVWxz5e0EpBChldlpnkthVOt15b2w/s1600/defere.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="277" data-original-width="493" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8suoi5viTMaTisNDa9ZghD310n-r4ndTy7sflPpYwUU0TMdSZ2xaOLdZRYNPpsnCZSyRUDua-4l6LiD57IgqjhUZNlbjo8Cvicim4Nmrt9LktmvVWxz5e0EpBChldlpnkthVOt15b2w/s640/defere.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Ο Γκαστόν Ντεφέρ με τον Φρανσουά Μιτεράν</span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Πάντως ο Ντεφέρ
τόλεγε η ψυχή του. Κάποτε έβρισε έναν δεξιό στη βουλή, πάψε ζώον του λέει, κι'
αυτός τον προκάλεσε σε μονομαχία. Κι' έγινε η μονομαχία με σπαθί, παρακαλώ, και
ο Γκαστόν απαίτησε να είναι ακονισμένα κανονικά. Και τον μάτωσε τον άλλον, κανονικά,
αλλά όχι να πεθάνει, και κέρδισε ο Γκαστόν.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFaxDWfe_xKgR3b4qK1MRprrShDsX3C7WZAA9RIEhvVMsP5b_WMF78WvEz3YkQ_MSBIZImVVBkMlzc5-SUMkA3rR-ZJ2MP65o_U-GC2TfyWutc_lJbirjqTm6mVeiQPOPlxiiQ4BgE3a8/s1600/duel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="185" data-original-width="273" height="433" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFaxDWfe_xKgR3b4qK1MRprrShDsX3C7WZAA9RIEhvVMsP5b_WMF78WvEz3YkQ_MSBIZImVVBkMlzc5-SUMkA3rR-ZJ2MP65o_U-GC2TfyWutc_lJbirjqTm6mVeiQPOPlxiiQ4BgE3a8/s640/duel.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span> <span style="font-size: small;">Η μονομαχία του Γκαστόν, το 1967.</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Οπότε ο Λάκη Λουτσιάνο
από την Νάπολη που διήγε υπό την επιτήρησιν της ιταλικής αστυνομίας να
παρουσιάζεται στο τμήμα, αλλά νταραβεριζόταν χωρίς να φαίνεται και με τις
ηρωίνες, σκέβηκε κάτι πρωτοποριακό. Αντί να μπάζουμε μάλμπορα και κάμελ από την
Αμερική στη Μασσαλία, πιο καλύτερα να βγάζουμε πρέζα από τη Μασσαλία στην
Αμερική, πιο επικερδές είναι. Πολύ πιο επικερδές.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Έτσι λοιπόν στήθηκε το
Φρεντς Κονέξιον το λεγόμενο, τέλη δεκαετίας πενήντα, αρχές εξήντα. Αρχικώς μέσω
του δικτύου λαθερεμπορίου τσιγάρων, που ήταν στημένο, έτοιμο. Φέρνανε από την
Τουρκία, Μέση Ανατολή, τη παπαρούνα το γάλα, είχανε τα εργαστήρια σε κάτι
βίλλες απομονωμένες στας εξοχάς της Προβηγκίας, οι Γκερινί και οι
συνεργαζόμενοι. Διότι οι κορσικάνοι πήραν τη δουλειά της επεξεργασίας από τους
σικελούς, καθ' ότι οι σικελοί τσακώνονταν συνέχεια, δεν ήταν σωστοί
επαγγελματίαι να τα βρούνε, όλο φόνους μεταξύ τους κάνανε. Οπότε ο Λουτσιάνο
έδωσε τη δουλειά στους Γκερινί. Και βγάζανε αυτοί 98% καθαρή ηρωΐνη, πήγαινε
στην Αμερική διαμάντι, την κόβανε εκεί, στην παραλαβή. Τεράστιος τζίρος,
διεθνής μπίζνα η πρέζα, ένα δίκτυο με χίλια παρακλάδια, μέχρι και ο πρεσβευτής
της Γουατεμάλας τον πιάσανε να έχει ηρωΐνη στον διπλωματικό σάκο, υπολογίζεται
μέχρι διακόσια κιλά να διακίνησε, ο πρεσβευτής συνολικά, όχι σε ένα ταξίδι,
βεβαίως, μέσα σ' ένα χρόνο αυτή η ποσότης. Ένας άλλος ήταν παρουσιαστής της
γαλλικής τηλεοράσεως, πολύ διάσημος. Αυτόν τον πιάσανε με μια κάντιλλακ ηρωΐνη
στη Γαλλία να την πάει στην Αμερική. Αλλά όσους και να πιάνανε, το Φρεντς Κονέξιον
δούλευε ρολόι, και τους αρχηγούς δεν τους αγγίξανε ποτέ. Ήταν τόσο τεράστιες οι
μπίζνες των Γκερινί με την πρέζα, που είχαν και υπεργολάβους κάτι άλλες
οικογένειες, πήγαινε πυραμιδωτώς η ιεραρχία, οι Φρανσισί, οι Βεντουρί, οι Ορσινί,
από το όνομα του αρχηγού της ονομαζόταν η κάθε συμμορία. Αυτός μάλιστα ο
Ορσινί, ήταν γκεσταπίτης επί Κατοχής. Ο Φρανσισί αντιθέτως, είχε λάβει μέρος
και αυτός στην Αντίσταση. Περασμένα-ξεχασμένα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κάποια στιγμή ο Ρομπέρ
Μπλεμάν ο επιθεωρητής, ο Μεσιέ Ρομπέρ, μετά που έσπασε τις απεργίες στους
ντόκους, αποφάσισε να παραιτηθεί από την υπηρεσία και να μπει στις μπίζνες. Το
ατού του ήταν οι μυστικές υπηρεσίες, που είχε άριστες επαφές. Άνοιξε, λοιπόν
κι' αυτός κάτι μαγαζιά στη Μασσαλία, προσέλαβε κι' έναν νεαρό, τον Τάνη Ζάμπα,
τον έβαλε γενικό διαχειριστή στη Μασσαλία, ανοίχτηκε μετά στην Αφρική, κι'
ήθελε να επεκταθεί και στο παίγνιο, να ανοίξει καζίνα στο Παρίσι. Που είχε μία
νομοθεσία τότε να επιτρέπεται ποντάρισμα άνευ ορίου. Πολλά λεφτά, και ιδανικό
πλυντήριο των κερδών από την πρέζα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αυτό δεν άρεσε του
Αντουάν Γκερινί, για τρεις λόγους. Πρώτον, διότι ο Μεσιέ Ρομπέρ είχε τις δικές
του άκρες με την εξουσία και τις μυστικές υπηρεσίες, γεγονός που τον καθιστούσε
ανεξάρτητο, ήγουν επικίνδυνο. Δεύτερον, ο Μεσιέ Ρομπέρ δεν ήτο κορσικανός. Τρίτον
και κύριώτερον, γιατί ο Αντουάν ήταν αλαζών και υπερμέτρως φιλοκερδής, είχε
πολλή απληστία μέσα του. Δεν τον φτάναν τα αμύθητα κέρδη που είχε βγάλει από
την πρέζα που είχε το μονοπώλιο της επεξεργασίας και μεταφοράς, ήθελε να
επεκταθεί στα παίγνια, που ήταν εκτός των χωρικών υδάτων, ούτως ειπείν. <span> </span>Λύσσιαξε, το λοιπόν, να μην αφήσει τον Μπλεμάν
να εξελιχθεί μόνος του. Ώσπου με τα πολλά, τα βρήκανε και μπήκε συνεταίρος.
Αλλά τότε συνέβη κάτι παράξενο, μπήκανε ληστές μέσα στο καζίνο εν ώρα λειτουργίας,
τα κάναν όλα ρημαδιό, πήρανε όλα τα λεφτά, γδύσανε και την ερίτιμον πελατεία,
τιμαλφή, κοσμήματα, ρολόγια, όλα, και γίνανε της Αναλήψεως. Ο Αντουάν φαγώθηκε
πως ήταν δουλειά του Μπλεμάν, για να ανακτήσει τον έλεγχο του καζίνου, και
ήθελε να τον φάει. Όμως κανένας δεν ψήθηκε στην πιάτσα από τα σαθρά
επιχειρήματα του Αντουάν. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Έγινε το λοιπόν συνέλευσις
των οικογενειών στην βίλλα του Αντουάν, τους λέει εγώ τις αποφάσεις μου τις
πήρα, το γουρούνι τον μπάτσο που μας πρόδωσε θα τον φάω ούτως ή άλλως, αλλά
θέλω και την γνώμη σας διότι σας αγαπάω όλους. Πέφτει παγωμάρα στην συνέλευση.
Διότι είχε βάλει η αδελφή του και μία καλαθούνα με μπίλιες, οι μισές όνυχα, οι
μισές ελεφαντοστούν, να ψηφίσουν. Όπως στον Νονό, στον Κόπολα. Εκεί πάνω ο Μεμέ
εξανίσταται, δεν έχουμε ανάγκη να τον φάμε τον μπάτσο, αντιθέτως θα φάμε το
κεφάλι μας μ' αυτό που πας να κάνεις, διότι θα άνοιγαν οι ασκοί του Αιόλου,
αυτό άμα άρχιζε δεν θα τέλειωνε ποτέ. Καλά τούλεγε, δηλαδή. Τίποτα ο Αντουάν. Παράφορος
από πάντα, παρά τα πλούτη και την ισχύ που είχε, αγροίκος είχε μείνει, ένας
ισχυρογνώμων χωρικός πολύ θερμόαιμος και ασυγκράτητος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Εκεί λοιπόν που πήγαινε στο
εξοχικό του έξω από τη Μασσαλία ο Μεσιέ Ρομπέρ με την σύζυγό του, απογεματάκι
ήτανε, Μάιος του 1965, τον διπλαρώνει μία άλλη κούρσα, τρεις ήταν μέσα, ο
οδηγός κι' άλλοι δύο με αυτόματα, και τον γαζώσανε, τον κάναν κόσκινο, πάει ο
Ρομπέρ Μπλεμάν. Η γυναίκα δίπλα, δεν έπαθε τίποτα, της έξυσε το αυτί μία σφαίρα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο Μεμέ έμαθε τα νέα πριν
σκοτεινιάσει, ήτανε στο μπαρ του <i>Γκραν
Οτέλ</i> <i>Μεντιτερανέ</i>, το στολίδι των
επιχειρήσεων της οικογενείας, εκεί πήγαινε ο Αλαίν Ντελόν, ο Τζώνη Χαλινταίη,
και όλοι οι διάσημοι φίλοι του Μεμέ. Κι' άρχισε αυτός να καταριέται στα
κορσικάνικα, θα μας σκοτώσουν τώρα όλους, φώναζε. Έτσι ήταν, όπως τάλεγε ο Μεμέ,
κι' αυτό φάνηκε αμέσως. Στην κηδεία του Μεσιέ Ρομπέρ μαζεύτηκε πολλή παρανομία
από παντού, από Μασσαλία, Νίκαια, Παρίσι, Βρυξέλλες, ακόμη και άνθρωποι της φρατρίας
Γκερινί πήγανε, που ήταν στην σύσκεψη στη βίλλα. Οπότε γίνεται πιο κατανοητόν
το μέγεθος της μαλακίας του Αντουάν. Διότι ο Μπλεμάν απεδείχθη πως δεν ήτο
κανάς παρακατιανός που νόμιζε ο Αντουάν, κι' όλοι ψαχνόντουσαν, σου λέει θες
νάμαι εγώ ο επόμενος; Το πράμα πήρε ταχέως διαστάσεις, οι φίλοι του Μπλεμάν
πιάσαν έναν άνθρωπο των Γκερινί, τον κλείσανε στο υπόγειο ενός μπαρ και τον
βασανίζανε ανηλεώς, κι' αυτός τα ξέρασε όλα. Μετά τον εκτελέσανε, βέβαια. Επιβεβαιώθη
πέραν πάσης αμφιβολίας πως εντολεύς της δολοφονίας του Μπλεμάν ήταν ο Αντουάν
Γκερινί, μέσω ενός Αντρεανί, της φρατρίας του αυτός, ο οποίος προσέλαβε τους τρεις
εκτελεστάς. Και ανάμεσα στους τρεις εκτελεστάς ήταν και ο Ρενέ Μοντολονί. Αυτός
ο Μοντολονί ποιός ήταν; Ήταν ο νόθος γιός του Μεμέ, τον είχε κάνει με τη σύζυγο
ενός άλλου της συμμορίας. Κι' όσο μπόι του έλειπε -ήταν ένα εξήντα- τόσο
μοβόρος και αδίσταχτος ήταν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο δήμαρχος ο Γκαστόν
Ντεφέρ αποστασιοποιήθηκε άρον-άρον, σου λέει η φιλία φιλία, αμοιβαία στήριξις
ναι, αλλά με τον τρελό δεν θέλω παρτίδες. Κι' απέσυρε την πολιτική του στήριξη.
Το αυτό συνέβη και με τις οικογένειες που ήταν συνεταίροι στην πρέζα, είπανε αυτός
υπερέβη τα εσκαμμένα, στο τέλος θα φάει κι' εμάς. Και κάνανε πέρα τους Γκερινί,
αρχίσανε να μην τους πληρώνουν και το μερτικό τους<span> </span>στα καζίνα. Αυτό που συνέβη δηλαδή είναι πως
ο Αντουάν, στην μανία του να κρατήσει τον έλεγχο της καταστάσεως, είχε προκαλέσει
την απώλειά του χωρίς να το καταλάβει. Εντωμεταξύ, ο Τάνη Ζάμπα, ο διαχειριστής
του Μπλεμάν, βρήκε κενό χώρο που εδημιουργήθη με την κρίση, και μπήκε δυναμικά
να το γεμίσει, εδραίωνε τη θέση του στη Μασσαλία. Αλλά κι' άλλοι
αυτοδημιούργητοι ενεφανίσθησαν, φρέσκο αίμα στην πιάτσα. Αυτοί οι νεοείσακτοι σκοτώνονταν
για το παραμικρό, ούτε μπέσα είχανε, ούτε ισορροπίες, ούτε σεβασμό, ούτε
τίποτα. Ούτε τους ένοιαζε και οι παράπλευρες απώλειες, να κάθεται ο άλλος δίπλα
να πίνει το ποτό του και να τρώει μια αδέσποτη, τέρμα τα δίδραχμα, γράψε λάθος,
να η νέα γενιά. Έγινε η Μασσαλία ένα διηνεκές μακελειό. <span> </span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Α, τον ένα εκτελεστή του
Μεσιέ Ρομπέρ τον φάγανε λάχανο στο αεροδρόμιο του Αζατσιό, το 1966.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Περάσανε δυο χρόνια από το
φόνο του Μπλεμάν. Το 1967 είμαστε, συγκεκριμένα, Ιούνιος. Κι' εκεί που ο
Αντουάν έβαζε βενζίνη στη μερσεντές, σε μία Σελλ μέσα στη Μασσαλία, τον
διπλαρώνει μία μεγάλου κυβισμού με δύο κρανοφόρους απάνω, κατεβαίνει ο ένας με
δύο μπιστόλια, μπαμ, μπαμ, μπαμ μπαμ από το παράθυρο, ανοίγει την πόρτα, μπαμ, μπαμ,
μπαμ, μπαμ μπαμ, μπαμ, μπαμ, έντεκα σφαίρες σύνολον, πάει ο Αντουάν. Ήταν κι' ο
γιός του μέσα στη μερσεντές, δεκαοχτώ χρονών, δεν τον πειράξανε. Τώρα, αν ήταν
ο Ζάμπα πίσω από τη δολοφονία, ή οι φίλοι του Μπλεμάν, ή άλλοι ανερχόμενοι
κακοποιοί, ή παλιοί συνεταίροι στην πρέζα, δεν μαθεύτηκε παρά εικασίες μόνον.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3mC5UKk3coJGvDARNUgquHBuT6VKfJLBfGQC9D4KRQdV2f_kqa5tCVCVGfvaQEZDHJaPw1sA5hRATDzVWT_PfWM3ic2OKKuzx2X0crm47SZvQu1mHTbTkW7XuRaPwFaTx-cX1At_y4-I/s1600/guerini_o.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="728" data-original-width="1031" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3mC5UKk3coJGvDARNUgquHBuT6VKfJLBfGQC9D4KRQdV2f_kqa5tCVCVGfvaQEZDHJaPw1sA5hRATDzVWT_PfWM3ic2OKKuzx2X0crm47SZvQu1mHTbTkW7XuRaPwFaTx-cX1At_y4-I/s640/guerini_o.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Λίγη ώρα μετά από την δολοφονία του Αντουάν Γκερινί</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Έγινε η κηδεία του
Αντουάν με όλες τις τιμές στην Κορσική, στο χωριό των Γκερινί, την Καλενζάνα. Προσγειώνονταν
τόνα μετά το άλλο τα τσάρτερ με τους προσκεκλημένους, μεσίστια η σημαία,
λουλούδια, στέφανα, σκοτεινά βλέμματα οι άντρες, στα μαύρα οι γυναίκες του
χωριού, όλα κομπλέ. Την ίδια ώρα, στην βίλλα του θανόντος στη Μασσαλία
μπουκάρανε δύο μαλακισμένα, και βουτήξανε 180.000 φράγκα και τα κοσμήματα της
χήρας, κοσμήματα πολύτιμα, μεγάλης αξίας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Όπου ο Μεμέ που ήταν ο
μετριοπαθής και ο εχέφρων, έγινε τούρκος ανεξέλεγκτος, παράνοια έπαθε. Του είχε
κολλήσει πως η δολοφονία του Αντουάν ήταν δουλειά των μπουκαδόρων. Εντωμεταξύ,
τα δύο χαζά πήγανε να σπρώξουν κάτι χρυσαφικά σ' έναν κλεπταποδόχο, ονόματι ο
Κουτσός. Βλέπει αυτός πάνω σ' ένα δαχτυλίδι τα αρχικά της χήρας, </span><span lang="EN-US">AG</span><span>, Αλίς Γκερινί, τον ζώσαν τα φίδια, λέει στους διαρρήκτας να το σκεφτώ και
θα σας πω. Και πάει στους αδελφούς Γκερινί, το και το τους λέει, αυτοί το
κάνανε, ήταν γνωστοί στην πιάτσα. Ο ένας εντωμεταξύ έδωσε πίσω το μερίδιό του
και εξηφανίσθη από προσώπου γης, στην Ισπανία. Ο άλλος ήταν πιο χαλβάς, δεν
ήταν από την Μασσαλία. Αυτός είχε ήδη σπρώξει τα μισά από το μερτικό του. Έδωσε
πίσω τα υπόλοιπα, αλλά δεν έφυγε, έκλεισε ραντεβού με τον Μεμέ, να ζητήσει
συγγνώμη, ξερωγώ. Στο <i>Μπαρ τον Φίλων</i>,
σε κεντρική λεωφόρο, ουδέν κρυπτόν. Ήπιανε κάτι, και του λέει ο Μεμέ πάμε μια
βόλτα με τη μερσεντές -όλοι μερσεντές είχανε- να κουβεντιάσουμε. Κι' ήτανε κι'
ο άλλος αδελφός, ο Πασκάλ, και δύο μπράβοι. Και τον βρήκαν τον μικρό πεταμένο
σ' ένα γκρεμό πάνω από τη θάλασσα, κόσκινο από τις σφαίρες, καταξεσκισμένο από
τα μαρτύρια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Τώρα προσπαθώ να
φανταστώ τι συμβαίνει μέσα στη γκλάβα του Μεμέ. Διότι απ' όλα τα αδέρφια ήταν ο
μόνος που προσπαθούσε να συνεφέρει τον Αντουάν, ο οποίος είχε καβαλήσει το
καλάμι. Όλοι οι υπόλοιποι, κότες. Τάλεγε αυτός, σα την Κασσάντρα, και τώρα ποιό
το αποτέλεσμα; Ο Αντουάν στο χώμα, κι' όλοι οι άλλοι αποδιοπομπαίοι. Ας ήρθανε στην
κηδεία. Ο Μεμέ τόξερε, δεν είχε τόπο να σταθούνε πια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κι' εκεί απάνω έρχεται η
έσχατη προσβολή, η προσβολή στον νεκρό. Κι' εκεί είναι που τρελαίνεται εντελώς
και ο Μεμέ. Κι' όλα ένας πύργος τραπουλόχαρτα, κι' ο Μεμέ τα φυσάει, και
σκορπάνε όλα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Διότι τους είδανε, στο <i>Μπαρ τον Φίλων, </i>που τα λέγανε με τον
μικρό, και φύγανε μετά. Έσπασε ο ιδιοκτήτης, και έδωσε κατάθεση. Σιγά σιγά
εκτυλίχθηκε το κουβάρι της ερεύνης. Και τώρα που δεν έχουνε τις αρχές και τους
πολιτικούς δικούς τους, δεν συμμαζεύεται η κατάστασις επ' ουδενί. Όπως παλιά,
με τον πιτσιρικά τον ντοκέρη. Και κατέφθασε η Δίωξις <span> </span>Οργανωμένου Εγκλήματος στο <i>Γκραν Οτέλ Μεντιτερανέ</i>, το στολίδι των
επιχειρήσεων Γκερινί, αν θυμάστε που το ξανάπα. Εκεί που ερχόταν ο Αλαίν Ντελόν
και ο Τζώνη Χαλινταίη με την Συλβή Βαρτάν, και άλλοι πολλοί διάσημοι πελάτες
και συνδαιτυμόνες του. Που τον Τζώνη Χαλινταίη τον απόλυτο ροκ σταρ τον
αποκαλούσε ο Μεμέ <i>Ζοζό.</i> Που αυτό τον
ενοχλούσε κάπως, τον Τζώνη, τον χαμήλωνε. Αλλά δεν τολμάς να κάνεις
παρατηρήσεις στον κύριο Γκερινί, όπως θέλει σε λέει, και εσύ δεν επιτρέπεται να
τον λες Μεμέ, τον λες κύριο Γκερινί, και το κάνεις γαργάρα, το <i>Ζοζό. </i></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κι' ούτε να σκεφτούνε
προλάβανε να βγάλουνε τα κουμπούρια. Και τους περάσαν τα βραχιόλια. Του Μεμέ,
κι' άλλους πέντε. Και το μόνο που βρήκε να πει ο Μεμέ του επιθεωρητού της
Διώξεως Οργανωμένου Εγκλήματος ήταν "μικρέ, μόλις έκανες μια μεγάλη
μαλακία." </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsab41YYaM2kXprwVY_YafklzIDWg3gBA2i2riIaSsskw2r_NaMAz98WhlbxvLEA3gW-i5VqQekFhpp7EEHl91wtsEKbObUaUOrpyyE82ZtacpkVeF0AvPNrzbUb2a3fXkGyBeam-J6l4/s1600/B9BoQ6dIYAEczwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1052" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsab41YYaM2kXprwVY_YafklzIDWg3gBA2i2riIaSsskw2r_NaMAz98WhlbxvLEA3gW-i5VqQekFhpp7EEHl91wtsEKbObUaUOrpyyE82ZtacpkVeF0AvPNrzbUb2a3fXkGyBeam-J6l4/s640/B9BoQ6dIYAEczwn.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 39.15pt 6pt 72pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-size: small;">Ο "Μεμέ" Γκερινί και η συμμορία του συλλαμβάνονται κατά την διάρκεια πολεμικού συμβουλίου, ο τίτλος της έγκριτης εφημερίδος (κυριακάτικη έκδοση της 6.8.67.)</span> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αλλά μπορεί και να
τόλεγε στον εαυτό του.<i> </i></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο νόθος γιός, ο Ρενέ,
είχε ένα ατύχημα με το αμάξι, νοσηλευόταν σε μία κλινική στις Κάννες. Μπήκανε
μέσα και τον σφάξαν στο κρεβάτι του. Μ' ένα μαχαίρι που σφάζουν στην Κορσική τα
γουρούνια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Αυτό έγινε καθώς δικάζαν
τον Μεμέ, τον αδελφό του τον Πασκάλ, και τους δύο μπράβους για τον φόνο του
λωποδυτάκου. Έφαγε ο Μεμέ εικοσιπέντε, ο Πασκάλ και οι δύο μπράβοι από
δεκαπέντε.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Ο Μεμέ αποφυλακίστηκε το
1978 υπό όρους, έπασχε από καρκίνο. Αποσύρθηκε στο Μονπελιέ, και πέθανε σε μία
κλινική. Λίγο πριν πεθάνει είπε "δεν θα ξαναπάω στη Μασσαλία."</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 24.1pt;">
<span style="font-size: large;"><span>***</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Δεν ήξερα με τι τραγούδι
να κλείσω αυτή την ιστορία.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Με τον Αντουάν στο χώμα
και τον Μεμέ στη φυλακή, σκέφτηκα του Τσιτσάνη, το <i>Ξημερώνει και βραδιάζει</i>. Αλλά μετά το άφησα, προφανώς και δεν ήταν
εκεί ο άξων της ιστορίας, στην απεγνωσμένη προσπάθεια του Μεμέ να αποτρέψει τον
αδελφό του τον κόπανο από το να τα κάνει όλα ρημαδιό.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Σκέφτηκα καλύτερα το <i>C'est un mauvais garçon</i>, που το τραγούδαγε
ο θείος μου ο Τάκης, και που μ' αρέσει πολύ, επιτυχία του '31, που λέει για τα
μαγκάκια, τους λαϊκούς γκόμενους της εποχής που είχαν συνεχώς το ζουνάρι τους
λυμένο για καυγά, και λιώνανε οι δεσποινίδες για πάρτη τους. Δηλαδή αυτό που
ήταν ο Μεμέ, ο Αντουάν, ο Καρμπόν, ο Σπιριτό, ή για την ακρίβεια σ' αυτό που
υπήρξαν πριν χάσουν την αθωότητά τους στο νταβατζιλίκι, την πολιτική και το
εμπόριο ναρκωτικών. Αλλά και πάλι, η ιστορία άρχιζε από την απώλεια αυτής της
αθωότητας.<span> </span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Η οικογένεια Γκερινί
έσβησε από το Λιμπροντόρο της παρανομίας. Ακολούθησε ένας αμείλικτος πόλεμος
για τον έλεγχο της πρέζας, πολύ αίμα χύθηκε, και κανένας δεν επικράτησε, μόνο η
αναρχία. Ο Λάκη Λουτσιάνο είχε πεθάνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, το 1962.
Ύστερα οι αμερικάνοι στριμώξανε τους τούρκους, και η τούρκικια κυβέρνηση είπε
πως θα απαγορεύσει την καλλιέργεια της παπαρούνας που βγάζει την ηρωΐνη από το
1971 και μετά. Εκείνα τα χρόνια περίπου, οι αμερικάνοι στριμώξανε παραλλήλως και
τους γάλλους να ενεργηθούνε περισσότερο, και τελικώς οι γάλλοι φάνηκαν πιο
συνεργάσιμοι, δίναν πληροφορίες στους αμερικάνους, γέμισαν οι αποθήκες της
αστυνομίας στην Νέα Υόρκη τόνους κατασχεμένη πρέζα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Μέχρι που κάποιος
παρετήρησε πως μαζεύονταν τα ποντίκια και έτρωγαν την ηρωΐνη με μεγάλη όρεξη.
Την κάνανε χημική ανάλυση. Και ήτανε αλεύρι.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Κατέληξα στην <i>Αμαπόλα. </i>Μία ρούμπα του 1920, την έγραψε
ένας ισπανός που έφυγε πρώτα στην Κούβα και μετά στην Αμερική. Την τραγουδήσανε
στα ισπανικά και στα αγγλικά. Στα γαλλικά την τραγούδησε ο Τίνο Ρόσσι, φίλος
του Καρμπόν αλλά και του Μεμέ Γκερινί, και ήτανε επίσης κορσικανός. Και στα
ελληνικά, την <i>Αμαπόλα</i> την είπε η
Δανάη, και μετά ο Γούναρης. Ώσπου την έβαλε και ο Έννιο Μορικόνε στο σάουντρακ
του <i>Ήταν μια φορά στην Αμερική</i>, του
Σέρτζιο Λεόνε, το 1984. Αλλά δεν είναι απλώς που είναι διεθνής και διαχρονική
επιτυχία που το βάζω.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Πρέπει να σας πω πως <i>Αμαπόλα </i>στα ισπανικά είναι η παπαρούνα. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>(Αμαπόλα, Αμαπόλα,
ζωντανεύεις τα όνειρά μου όλα, έτσι λέει.)</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Η ζωγραφιά: </span><span lang="EN-US">Marseille</span><span>. Πενάκι, μολύβι, παστέλ και γκουάς στο καλό
τετράδιο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span>Το τραγούδι: Αμαπόλα, με
την Δανάη. Σε μουζική του José María Lacalle και στίχους Πωλ Μενεστρέλ.
Ηχογράφηση του 1933.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span lang="FR"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=tspsRD7xD-A">https<span lang="EL">://</span>www<span lang="EL">.</span>youtube<span lang="EL">.</span>com<span lang="EL">/</span>watch<span lang="EL">?</span>v<span lang="EL">=</span>tspsRD<span lang="EL">7</span>xD<span lang="EL">-</span>A</a></span><span lang="FR"> </span><span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 72.0pt; margin-right: 39.15pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 24.1pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-21506834006540096992019-04-18T18:10:00.000-07:002019-04-21T10:33:36.553-07:00Μία καλοκαιρινή ιστορία (Η σούμα)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR0XoKqKwv3mHLqWsiWCC0wvxP8Nr5TYZDxdFwOYQss3wqqDlrH0ofdpOtOqoPX0h0lC24YshP5QfKnolfk7hPy620tRPLkW6AD2Hpdphb61Cs67Qy0BJZhXs7TQadO-AGrNSd_Zh1QI4/s1600/%25CE%259C%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1124" data-original-width="1600" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR0XoKqKwv3mHLqWsiWCC0wvxP8Nr5TYZDxdFwOYQss3wqqDlrH0ofdpOtOqoPX0h0lC24YshP5QfKnolfk7hPy620tRPLkW6AD2Hpdphb61Cs67Qy0BJZhXs7TQadO-AGrNSd_Zh1QI4/s640/%25CE%259C%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">Δειλινό στον Μάναγρο. Παστέλ και ακρυλικά, 23Χ16 cm.</span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Στον Δ.Κ.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Αποφάσισα να γράψω μία
καλοκαιρινή ιστορία που μου συνέβη παλιά, πάνε δεκαεφτά δεκαοχτώ χρόνια. Το
μεγαλύτερό της προσόν είναι που είναι καλοκαιρινή. Διότι είναι παρατηρημένο,
όσο ανθίσταται ο χειμώνας, τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι να φαγωθούμε μεταξή μας
για την Παναγία των Παρισίων. Γι' αυτό και το αποφάσισα αυτό, να την γράψω,
δηλαδή. Διαφορετικά, δεν έχει και πολλή σημασία.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ήμασταν λοιπόν στην
Βολισσό. Η Βολισσός είναι στην βόρεια Χίο, αν έχετε ακουστά. Στην Χίο και στην
Κάρπαθο -ίσως και σε άλλα νησιά, δεν ξέρω- συμβαίνει ένα παράξενο πράγμα. Εκεί
που στα νότια γίνεται το έλα να δεις από αρχές Αυγούστου, στα βόρεια δεν πατάει
ψυχή. Η αγαπημένη μου το αποδίδει αυτό που στα βόρεια τα νερά είναι μπούζι.
Αυτό όμως ισχύει μόνο μερικώς, μόνον για την Βολισσό, αλλά για την Κάρπαθο
γιατί; Εκεί τα νερά είναι πολύ ζεστά, τόσο που γεμίζει η θάλασσα σμέρνες. Αν
και άμα δεν τις πειράξεις, δεν σε πειράζουνε κι' αυτές. Αλλά είναι και το
ταξίδι πιο μακρύ, για την Κάρπαθο. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Τέλος πάντων, να μην μακρηγορώ,
η Βολισσός έχει μία παραλία πολύ φαρδιά και σε μήκος πολλά χιλιόμετρα, τον
Μάναγρο. Έχει ψιλό-ψιλό βοτσαλάκι σαν άμμο, και δεν πατάει ψυχή όπως είπα, ούτε
τους βλέπεις ούτε σε βλέπουνε. Μέσα η θάλασσα είναι καθαρή και βαθιά, και ο
βυθός αμμώδης, και οι ελαφρώς χαμηλές θερμοκρασίες του νερού σου δίνουν την
αίσθηση που πετάς ψηλά στους δροσερούς αιθέρες. Έτσι συνηθίζεις στην μονοτονία
του υποθαλάσσιου τοπίου αρκετά μέτρα βάθος αποκάτω σου, φοράς μάσκα και
αναπνευστήρα και βατραχοπέδιλα εύκαμπτα χάισπήντ, ιταλικά πολύ καλής ποιότητος,
οπότε πας μακρινές βόρτες ξεκούραστος, ξεχνιέσαι στον σταθερό σου ρυθμό σαν την
μηχανή του αεροπλάνου σου, και τότε ο πάτος μεταμορφώνεται και σε μεταμορφώνει,
γίνεται η Έρημος της Ζαχάρας, κι' εσύ γίνεσαι Σαιντ-Εξηπερή ξερωγώ, και
υπερίπτασαι, κατεβαίνεις, ανεβαίνεις, και κάθε συστάδα φύκια γίνεται καταπράσινη
όασις, άλλοτε με βεδουίνους στ' άλογα και άλλοτε με τουαρένγκ στις γκαμήλες,
συναντάς καραβάνια ψαριών, και κάθε βραχάκι -αν είσαι τυχερός και ανακαλύψεις
ένα στην πορεία- είναι το Τιμπουχτού, που άγριες φυλές ντουφεκάνε τον κάθε
Ροβύρο τον Καταχτητή, και το αεροσκάφος του τον Άλμπατρο, και τον κάθε Εξηπερή,
και τον κάθε Μικρό Πρίγκηπα, και τον κάθε
οραματιστή, τον κάθε ρωμαντικό κολυμβητή, τον κάθε αφελή φελλό, και τον
κάθε επιπλέοντα βλάκα, το κάθε μεγαλοφυές παιδί σε Θάλασσες και Ουρανούς, οπού
απομένει η ελπίδα στην Οικουμένη...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZGhEZ99QnKxrOFLK9fDJmV4BpNyock1tFiIPQTD_IYjrS-b2mOLkaFyvSEb9s9UDrlCk4d5yiHgrc6pRJOKhz5fA-fI3_ssDdAK3GuQTWN-XW8wKhsAr7KP6JDFAA6Yuyk8pdhi77eKM/s1600/%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZGhEZ99QnKxrOFLK9fDJmV4BpNyock1tFiIPQTD_IYjrS-b2mOLkaFyvSEb9s9UDrlCk4d5yiHgrc6pRJOKhz5fA-fI3_ssDdAK3GuQTWN-XW8wKhsAr7KP6JDFAA6Yuyk8pdhi77eKM/s400/%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 27.2pt 6pt 24.1pt; text-align: center; text-indent: 23.9pt;">
<span style="font-size: large;"> <span style="font-size: small;">Φιγούρες στον βυθό. Μάναγρος, Αύγουστος του 2001.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Μετά έβγαινες στο ψιλό
ζεστό βοτσαλάκι να ζεσταθούν τα κοκαλάκια σου. Μέχρι αργά το απόγεμα, που
έπεφτε ο ήλιος στον ορίζοντα. Και με την αχλή της Όστριας, τα χρώματα τα
παστέλ, κόκκινα, πορτοκαλιά, κίτρινα, μωβ. Παίρναμε το δρόμο με τα πόδια για το
σπίτι, δέκα λεφτά ήταν, δεν παίρναμε αυτοκίνητο.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Πίσω ακριβώς από την
παραλία με το βοτσαλάκι, σ' όλο της το μήκος πέρναγε ένας χωματόδρομος. Έκανε
όμως και μερικά ζιγκζάγκ, κι' άμα οδηγούσες εκεί έπρεπε να προσέχεις. Ένας
γερμανός που δεν πρόσεχε είχε χάσει τον δρόμο και πήγε και κόλλησε στο χαλικάκι
με το νοικασμένο το κουρσάκι. Του είπα να φέρω το δικό μου να τον τραβήξω, αλλά
αυτός δεν ήθελε, από αλαζονεία πιο πολύ. Ο γερμανός, σου λέει, δεν κολλάει ούτε
στη Λιβύη, ούτε στο Αλαμέιν, ούτε πουθενά, θα κολλήσει στη Βολισσό; Ή πιθανώς
και να φοβόταν πως θα πάρω το κουρσάκι δεμένο όπως ήταν στο νίβα και θα φύγω.
Αυτοί είμαστε!</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Και πίσω από τον δρόμο
ήταν ένας απέραντος ελαιώνας. Τον διασχίζαν άλλοι χωματόδρομοι, φιδωτοί. Σε
πήγαιναν σε μικρά σπιτάκια σπαρμένα εδώ κι' εκεί, κρυμμένα μέσα στις ελιές. Εκεί,
σ' ένα τέτοιο είχαμε πιάσει δωμάτια. Φτηνά, και του κάνανε και παζάρια τα
κορίτσια αποπάνω και τόριξε κι' άλλο ο φουκαράς, εγώ ντρεπόμουν, αλλά δεν
άκουγαν τις διαμαρτυρίες μου. Και μόλις βράδιαζε, πηγαίναμε να φάμε στο χωριό.
Είχε μία πλατεΐτσα που την λέγανε ο Πύθωνας, με ένα ταβερνάκι που είχε απ' όλα,
πανσέτες, μπριζόλες, μαγειρευτά, κοκκινιστό πολύ ωραίο, γεμιστά, πατάτες
τηγανητές, σαλάτες, φέτα, κρασάκι, πολύ ωραία περνάγαμε. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Τέλος πάντων, να μην
μακρηγορώ, αλλά τα λέω κι' αυτά διότι μου έχουν εντυπωθεί. Ένα τέτοιο δειλινό
λοιπόν, γυρίζαμε στο σπιτάκι με τις ελιές μαζί με την αγαπημένη μου να βρούμε
και τους άλλους δια τα περαιτέρω. Είχαμε αφήσει πίσω μας την παραλία, την
έκρυβαν οι ελιές. Και αίφνης ακούω μία μηχανή να ωρύεται από κείνη τη μεριά,
γκάζια φουλ, έπρεπε νάναι μεγάλο αυτοκίνητο. Σταμάτησε μετά. Και μία φωνή
αντρική έφτασε από την μεριά της θάλασσας. Μια φωνή που τραγουδούσε την
θάλασσα. Στα ναπολιτάνικα! </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span lang="FR">Vide 'o mare quant'è bello</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Spira tantu sentimento<span lang="EN-US">...</span><span lang="EN-US"> </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Μετά χάθηκε πάλι η φωνή.
Ξανάρχισε το μαρσάρισμα μετά μανίας. Και μετά σιωπή ξανά. Και μετά, πάλι η
φωνή.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Μας φτάνει μόνο, μας
φτάνει μόνο ένα κύμα στ' ακριγιάααλι</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">κι' ένα σπιτάκιιι, κι'
ένα σπιτάκι φτωχικό στην αμμουδιά...</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Και μετά πάλι το
μαρσάρισμα.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Ωραίος άνθρωπος, είπα
στην αγαπημένη μου. Όχι μόνο δεν γαμοσταυρίζει που κόλλησε στην άμμο, αλλά
τραγουδάει ανέμελος σαν τον Αύγουστο, και έχει και μουσική κουλτούρα
κοσμοπολίτικη, και έχει και ωραία φωνή, τενόρος καλός! Αυτόν αξίζει να πάω να
τον τραβήξω. Η αγαπημένη μου γκρίνιαξε λίγο, κάτσε στ' αυγά σου χριστιανέ μου
που θα τρέχεις να ξεκολλάς τον κάθε κολλημένο, και πότε θα κάνεις μπάνιο, θα
περιμένουν τα παιδιά να πα να φάμε, αλλά εγώ ήμουν ανένδοτος να τον σώσω, και
μια και δυο πήρα το νίβα και κατέβηκα στην παραλία, προς τα κει που άκουγα το
μαρσάρισμα. Σουρούπωνε, δεν είχε φως, τον γύρευα δια της ακοής.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Τον βρήκα μετά από λίγο.
Είχε μια μερσεντές μεγάλη, παλιά, από τις πισωκίνητες, και την είχε χώσει με τη
μούρη σ' ένα βαθούλωμα μέχρι τον προφυλαχτήρα, και οι πίσω δεν πιάνανε στην
άμμο, κι' είχανε βουλιάξει κι' αυτές, γιατί έκανε μπρος πίσω να βγει, και
βούλιαξε περισσότερο, και δεν έβγαινε. Αυτός ήταν ένας οστεώδης άνθρωπος
πατημένα τα εξηντατόσα, φαλακρός αλλά με περιποιημένο μουστάκι και βερμούδα,
σαν κάτι συνταξιούχους πλοιάρχους του πολεμικού ναυτικού, αλλά εκκεντρικός
πολύ.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Καλά, δεν με ξεκόλλησες
ακόμα, είπε μόλις κατέβηκα από το νίβα να εξετάσω την κατάσταση. Έτσι μούρθε
εκείνη τη στιγμή να ξαναμπώ στο νίβα και να φύγω, και να τον αφήσω σύξυλο, το
γαμοπίλαφο, που θα με πει εμένα έτσι. Αλλά φαίνεται πως άλλον περίμενε, και μέσα
στο σύθαμπο δεν έβλεπε καλά, και άλλαξε τόνο, είχε κατέβει να μαζέψει τις
κυρίες από την θάλασσα γιατί κουράστηκαν στο σερφ και βαριόνταν να ανέβουν με
τα πόδια, και να, σε κείνη την λακκούβα χώθηκε με τη μούρη μέσα. Μακριά από την
θάλασσα, που να το περιμένει πως είχε λακκούβα με άμμο εκεί.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Να μην μακρηγορώ, είχα
κάτι ιμάντες για να δένω τις βαλίτσες καλά και ντε, έδεσα τη μερσεντές, τραβάω
εγώ με την όπισθεν, μαρσάρει εκείνος, τίποτα. Ξανά άλλη μία, γκαζώνω κι' άλλο,
γκαζώνει κι' αυτός, πέτρες, χώματα παντού, κραααακ! σκίζονται οι ιμάντες σαν
χασές. Γιατί η μερσεντές η παλαιά ζύγιζε ένα πάτζερ. Ευτυχώς είχα και κάτι
άλλους, πιο ανθεκτικούς, αυτή την φορά βγήκε. Κι' εκεί απάνω φάνηκε το ποιόν
του ως ανθρώπου και των σαλονιών και της πιάτσας, διότι πρώτα με ευχαρίστησε
όπως μόνο ένας παλαιός αστός ξέρει και το κάνει, και μετά μου είπε πες μου που
μένεις -ήξερε τους πάντες στην Βολισσό, όπως φάνηκε- και τι ουίσκι πίνεις να
σου στείλω αύριο ένα κασόνι. Τζέημσον του είπα, τότε όλο το Χαλάντρι Τζέημσον
πίναμε. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Γυρνάω σπίτι, λέω του
Παρεούλη αυτός μούπε θα μας στείλει ένα κασόνι Τζέημσον, πάει καταστραφήκαμε
λέει ο Παρεούλης, να πάρουμε τηλέφωνο να έρθει γρήγορα ο Γιατρός. Όχι να μας
χορηγήσει καμία ένεση να συνέλθουμε μετά, αλλά επειδή ο Γιατρός έπινε πολύ σοβαρά,
οπότε θα έριχνε την κατά κεφαλήν κατανάλωση, ώστε να μην γίνουμε πάρα πολλά
κομμάτια, αν με κατανοείτε τι θέλω να πω. Αλλά ο Γιατρός δεν μπορούσε, είχε
κανονίσει να πάει αλλού.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Φαίνεται πάντως πως
εκείνος ο μυστηριώδης άνθρωπος είχε διαβάσει τους φόβους μας. Διότι την επομένη
κατέφθασε στο σπίτι περπατητός μέσα από τα ελαιόδεντρα, κι' έφερε ένα διαφανές
μπουκάλι χωρίς ετικέτα και μου τόδωσε. Είναι σούμα, μου είπε, την φτιάχνουνε
εδώ, τώρα Τζέημσον θα βρεις όπου και να πας, αυτήν εδώ δεν θα την βρεις ούτε
στη Χίο, ούτε πουθενά στην Υφήλιο, είναι από την κάβα μου. Με ευχαρίστησε ξανά,
και έφυγε.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Εδώ θα ήθελα να ανοίξω
μία παρένθεση και να εξηγήσω τι είναι η σούμα σε όσους δεν γνωρίζουν, διότι
είναι επόμενο άλλοι να γνωρίζουν τι είναι και να έχουν κοπανήσει μάλιστα, και μία
ή και δύο ή και περισσότερες, και άλλοι να μην έχουν ιδέα τι είναι, και να
νομίζουν πως είναι ο λογαριασμός στο μαγαζί ή κάτι τέτοιο. Οπότε οφείλω να
εξηγήσω ώστε να μην υπάρξει καμία παρανόησις. Σούμα λοιπόν είναι μία ρακή την
οποίαν παρασκευάζουν δι' αποστάξεως σύκων, τα οποία αφθονούν στην Χίο, οι
συκιές δηλαδή φύονται, και τα μαστιχόδενδρα. Και μην νομίσετε πως είναι τίποτε ηδύποτον,
ήγουν σα λικέρ, επειδή τα σύκα είναι γλυκά. Ούτε και την αρωματίζουν με
μαστίχα, το οποίον συνηθίζεται στο νησί, αλλά για το ούζο αποκλειστικώς, ή για
καμία σάλτσα, ή έστω μερικοί που βάζουν στον καφέ τον τούρκικο που λέμε, και
μοσχοβολάει. Όχι. Η σούμα αυτή ήταν η ομορφότερη ρακή που έχω πιεί, ήταν φίνα
και ξερή σαν την πιο αδαμάντινη τσικουδιά, και είχε ένα άρωμα λεπτότατο, που
αναστάτωνε σαν πέρασμα γυναίκας αγγίζοντας μ' ένα θρόισμα τον σκυθρωπό διαβάτη
συγκλονίζοντάς τον με ρίγος θεικό, ή σαν βρεμένα αγριόχορτα τη νύχτα. Την
ήπιαμε λοιπόν, με το βρισκούμενο κατά την τοπική έκφραση, ντόπιο χλωρό τυρί,
ελιές, σαρδέλλες του κουτιού και μια ντομάτα τριαντάφυλλο με λίγο αλατάκι. Το
μεσημέρι. Τα μεσημέρια, ο ήλιος πέρναγε ανάμεσα στις φυλλωσιές των ελαιόδεντρων,
κι' έφτιαχνε σκιερές δαντέλλες πάνω στ' άνυδρο χώμα, και χιλιάδες τζιτζίκια του
Ελύτη νανούριζαν έπειτα την σιέστα μας, κι' η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι
από τη σούμα.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Το απόγευμα που
κοιτάζαμε το δειλινό μετά το μπάνιο μας, ήρθε ο δωρητής της σούμας και μας
κάλεσε στο σπίτι του. Ήταν στο ύψωμα πάνω από τη θάλασσα, ένα χαριτωμένο σπίτι
που δεν βλαστήμαγε ελιές και κύματα. Κι' έτσι ήπιαμε κι' άλλη σούμα, από άλλο
μπουκάλι η καθεμία, και μάθαμε παραπάνω γι' αυτόν. Ήταν βολισιανός στην
καταγωγή, αλλά γνήσιος πειραιώτης. Τι ομάδα ήταν, θα το μαντέψατε, μας είπε.
Όπως κάθε γνήσιος πειραιώτης ήταν Εθνικός. Δεν ήταν πλοίαρχος που νόμιζα, ήταν
του Μετσοβίου, πολιτικός μηχανικός. Αλλά ένας ντόπιος μάστορης που τον είχε
φωνάξει δεκαπέντε μέρες τώρα να του κάνει κάτι μερεμέτια όλο τον έστηνε. Και
ξέρετε πως λένε στα χιώτικα το σ' έχω χεσμένο; μας ρώτησε. Δεν ξέραμε εμείς,
που να ξέρουμε. "Θα έρτω, θα έρτω!" το λένε.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Έπιασε να μας λέει κι'
άλλες ιστορίες για το χωριό και τους ανθρώπους του, ήταν ένας γέρος, περασμένα
τα ενενήντα, που πολέμησε στη Μέση Ανατολή, κι' ήτανε μετά στην εξέγερση της
Ταξιαρχίας που τους βάλανε στο Σύρμα. Στην Νυχτερίδα αυτό, διευκρίνισε. Και μας
περιεργαζόταν διερευνητικά αν καταλαβαίναμε για τι πράμα μιλάμε . Κι' εμείς
είπαμε ναι, την είχαμε διαβάσει, και τον Φάνη ξέραμε, και τον Σιμωνίδη, και τη
Χήρα, και τη Νάνση, και το Ανθρωπάκη. Ε, λοιπόν αυτός ο γέρος ζούσε λοιπόν
ακόμα, εκεί στη Βολισσό. Που είχε γνωρίσει -ο γέρος- τον Γιάννη τον Σαλά. Που ο
Σαλάς ήταν ο Φάνης του Τσίρκα. Και τα αρβυλάκια που φόραγε στην Σάμο, στον
Εμφύλιο, ε, αυτός ο γέρος του τάχε χαρίσει, όχι ο Παράσχος που λέει το
μυθιστόρημα (για τις ανάγκες του μύθου.) Που όταν τον σκότωσαν τον Φάνη στο
Κοκκάρι στη Σάμο το σαρανταεννιά, τάχε βγάλει να κοιμηθεί και τάχε βάλει
μαξιλάρι τα αρβυλάκια. Που του τα περάσανε μετά στον λαιμό από τα κορδόνια,
όταν του κόψαν το κεφάλι και το περιφέρανε από χωρίου εις χωρίον να το δει ο
κόσμος. Προς απόδειξιν της ρωσσικής βοηθείας ήντινα ελάμβανον οι
κομμουνιστοσυμμορίται. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;">Το τραγούδι: Μας φτάνει μόνο. Του Φίλωνα Αρία, με τον Τώνη Μαρούδα και την Κούλα Ευστρατοπούλου. Του 1947.<a href="https://www.youtube.com/watch?v=34MpVe8YMPA">https://www.youtube.com/watch?v=34MpVe8YMPA</a> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 24.1pt; margin-right: 27.2pt; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 23.9pt; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5051194952240769158.post-73772024548573920412019-04-06T22:52:00.002-07:002022-04-18T04:37:19.181-07:00Aντικρουόμενες αφηγήσεις, εικασίες και φήμες για τα έργα και τις ημέρες των προέδρων Πωλ Καγκάμε της Ρουάντας, Γιοουέρι Μουσεβένι της Ουγκάντας, Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά του Κονγκό, και μερικά πράγματα ακόμα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if !mso]><img src="https://img1.blogblog.com/img/video_object.png" style="background-color: #b2b2b2; " class="BLOGGER-object-element tr_noresize tr_placeholder" id="ieooui" data-original-id="ieooui" />
<style>
st1\:*{behavior:url(#ieooui) }
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1027"/>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapelayout v:ext="edit">
<o:idmap v:ext="edit" data="1"/>
</o:shapelayout></xml><![endif]-->
</span></div>
<div class="1">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b>Κανείς
δεν ξέρει τι ακριβώς είναι οι χούτου και οι τούτσι.</b></span></div>
</div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 36pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 36pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 6pt 9pt; text-indent: 27pt;">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 9.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 9pt; text-align: justify; text-indent: 27pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ούτε κι' αυτοί οι ίδιοι καλά-καλά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Αυτόχθονες δεν είναι. Αυτόχθονες είναι μόνο οι τουά, οι πυγμαίοι,
κυνηγοί και συλλέκτες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ύστερα έφτασαν από την λεκάνη του Νίγηρα -γύρω στον 11<sup>ο</sup> πΧ αιώνα-
οι γεωργοί. Ξεχέρσωσαν, έσπειραν, έφτιαξαν μικρά κρατίδια, κι' έδιωξαν τους
πυγμαίους πιο βαθιά στη ζούγκλα. Μάλλον ήταν ιεραρχημένες κοινωνίες, αυτά τα
πριγκηπάτα, με ηγεμόνα, αρχηγούς, και λαό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Τελευταίοι -γύρω στον 14<sup>ο</sup> αιώνα- έφτασαν οι αγελαδοτρόφοι.
Ίσως από την Αιθιοπία ή την Κένυα, όμως μπορεί κι' από άλλα μέρη της ανατολικής
Αφρικής. Ίσως και να μην ανήκαν σε ένα μεταναστευτικό κύμα, αλλά σε πολλά,
διαδοχικά, και διαφορετικής προελεύσεως. Με την κοινή τους όμως ασχολία, την
κτηνοτροφία, τα φύλα αυτά των αγελαδοτρόφων μπερδεύτηκαν μεταξύ τους, κι'
έγιναν μία ενιαία κοινωνική ομάδα. Με τους δικούς της πια ηγεμόνες και
πριγκηπάτα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Η επαφή των αγελαδοτρόφων με τους γεωργούς ήταν ειρηνική. Αντάλλασσαν
τα προϊόντα τους, γάλα με μπανάνες και φασολάκια. Μίλαγαν την ίδια γλώσσα και
πίστευαν τον ίδιο θεό, τον Ιμάνα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Τούτσι λέγονταν οι αγελαδοτρόφοι. Χούτου λέγονταν οι γεωργοί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Όμως το γάλα σπάνιζε και οι μπανάνες περίσσευαν. Οι τούτσι ήταν λίγοι
και οι χούτου πολλοί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι, αντικείμενο της ανταλλαγής έγινε και η εργασία. Οι χούτου έβοσκαν
τα κοπάδια των τούτσι και λάβαιναν την αμοιβή σε γάλα. Και οι τούτσι έγιναν σιγά
σιγά αφεντικά και οι χούτου κολίγοι. Χούτου στα ρουαντέζικα λέγεται επίσης ο
υπηρέτης, ή ο φτωχός. Όμως οι χούτου δεν ήταν όλοι φτωχοί. Είχε -όπως είπαμε- και
αρχηγούς χούτου, ηγεμόνες και τσιφλικάδες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Μερικές φορές, ο αυθέντης τούτσι χάριζε μερικά μοσχάρια στον κολίγο
χούτου ως ανταμοιβή. Τότε ο κολίγος έφτιαχνε δικό του κοπάδι και με τον καιρό
γινόταν και αυτός τούτσι. Κι' αν οιοσδήποτε τούτσι έχανε τα ζώα του -αν του
ψοφούσαν, λόγου χάριν- γινόταν χούτου, αλλά όχι οπωσδήποτε. Υπήρχαν δηλαδή τούτσι από μεγάλα τζάκια και
τούτσι από ταπεινά. Οι μικτοί γάμοι δεν αποκλείονταν. Οπότε, τα παιδιά γίνονταν
ό,τι κι' ο πατέρας. Αλλά αυτό που τελικά καθόριζε την κοινωνική θέση στο
σύστημα, ήταν ο πλούτος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Επίσης, οι αγελάδες γέννησαν στρατιωτική ισχύ. Κάποιος ηγεμόνας τούτσι
σκέφτηκε να δώσει σε μερικούς αρχηγούς χούτου κοπάδια με αντάλλαγμα στρατό. Οι
αρχηγοί έγιναν υποτελείς του, και με έναν πολυάριθμο και πειθαρχημένο στρατό
από χούτου -οι γεωργοί χούτου ήταν πάντα πολύ περισσότεροι από τους
αγελαδοτρόφους τούτσι-, ο δαιμόνιος τούτσι ηγεμών έγινε πανίσχυρος. Αλλά και οι
αρχηγοί των χούτου που συναλλάχθηκαν μαζί του βγήκαν κερδισμένοι, αφού τώρα
μπορεί να μην ήταν εντελώς ανεξάρτητοι, αλλά με τις αγελάδες είχαν γίνει
τούτσι μεγαλοτσέλιγκες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Με τον πολυάριθμο και πειθαρχημένο στρατό των χούτου, ο δαιμόνιος
ετούτος ηγεμών των τούτσι κατέκτησε αρκετά γειτονικά κρατίδια, που άλλα ήταν
των τούτσι και άλλα των χούτου. Οι διάδοχοί του συνέχισαν την κατακτητική αυτή
πολιτική και τους επόμενους αιώνες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Αυτή η ηγεμονία που καταβρόχθιζε τους γειτόνους της έγινε το βασίλειο
της Ρουάντας. Ο μακιαβελικός ηγεμών και οι διάδοχοί του πήραν το όνομα <i>μουάμης</i>. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Για τους ηττημένους ηγεμόνες, ο μουάμης -όπως κάθε κατακτητής- δεν είχε
έλεος. Τους ξεπάστρευε, και τα γεννητικά τους όργανα αποξηραμένα κουνιόνταν
κρεμάμενα στο ιερό τύμπανο <i>Καλίνγκα</i>,
που συμβόλιζε την θεϊκή του εξουσία. Ωστόσο, οι μουάμηδες δεν στόλισαν το ιερό
τύμπανο <i>Καλίνγκα </i>πέραν του πολιτικώς και
αισθητικώς αποδεκτού μέτρου. Αντιθέτως, εδραίωσαν διπλωματικότατα την εξουσία
τους αφομοιώνοντας τους κατακτημένους -και ειδικότερα τις οικογένειες των
ισχυρών- στις δομές του καθεστώτος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ο μουάμης διοικούσε τη χώρα με τους συμβούλους του. Αυτοί προέρχονταν
από μιαν ελίτ που περιλάμβανε τούτσι, χούτου και τουά. Υπό τον μουάμη και τα
ποικίλα συμβούλιά του -η κεντρική εξουσία, ούτως ειπείν- βρισκόταν μία πυραμίδα
από τοπικούς άρχοντες και αρχηγίσκους με ξεχωριστές αρμοδιότητες ο καθένας. Η
χώρα ήταν χωρισμένη σε τοπαρχίες. Και στην κάθε τοπαρχία, άλλος ήταν ο αρχηγός για
τα βοσκοτόπια, άλλος για τους αγρούς, κι άλλος για τους ανθρώπους και τον
στρατό. Οι άρχοντες των βοσκοτόπων, των ανθρώπων και του στρατού ήταν συνήθως
τούτσι. Όμως οι άρχοντες των αγρών ήταν συνήθως χούτου, μέχρι κάποια εποχή
τουλάχιστον. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Όμως έτσι που η φυσική τους ηγεσία είχε απορροφηθεί στην <i>κυβερνώσα τάξη</i> του βασιλείου, η μεγάλη
μάζα των χούτου, η βάση της πυραμίδας, από πρώην εταίροι μιας ανταλλακτικής
οικονομίας, κατάντησαν είλωτες. Ζούσαν οικογενειακώς σ' ετούτο τον λόφο ή τον
παραδίπλα, η καθεμιά φάρα στον δικό της. Κατά κάποιο τρόπο, είχαν -οι εξ
αίματος συγγενείς συλλογικώς- κληρονομικό δικαίωμα πάνω στην πτυχή εκείνη της
γής όπου ζούσαν όλη τους την ζωή. Καλλιεργούσαν τους αγρούς ενός τοπάρχη
γαιοκτήμονα χούτου, έβοσκαν τα κοπάδια ενός τοπάρχη τσέλιγκα τούτσι, πλήρωναν
τα οφειλήματα του καθενός σε είδος, κι' έστελναν τα παιδιά τους στον στρατό και
στις αγγαρείες του μουάμη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Όσο το βασίλειο της Ρουάντας μεγάλωνε και γινόταν ισχυρότερο, τόσο
σκληρότερη γινόταν η ζωή της μεγάλης μάζας των χούτου. Τα παλιά χρόνια, η
Ρουάντα ζούσε μεταξύ μύθου και προφορικής παράδοσης, γραπτή γλώσσα δεν είχαν.
Και σύμφωνα με την προφορική παράδοση, οι φρουροί που περιστοίχιζαν την
αιμοσταγή βασιλομήτορα <i>Κανζονγκέρα</i>
είχαν καρφωμένα στα δόρατά τους βρέφη. Έτσι εξασφαλιζόταν η κοινωνική υπακοή
των αποκάτω, στο βασίλειο της Ρουάντας. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: center; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">****</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Στα 1897 έφτασαν από την Τανγκανίκα
ενενήντα γερμανοί με δύο πολυβόλα. Ο επικεφαλής τους -ένας κόμης Αδόλφος φον
Γκέτζεν- έπιασε το χέρι του μουάμη και το κούναγε πάνω-κάτω. Σύμπασα η Αυλή
πανικοβλήθηκε με την χειραψία, γιατί όλοι ήταν βέβαιοι πως θα γίνει σεισμός
λόγω του ταρακουνήματος του μουάμη, μεσολαβητή μεταξύ Θεού και των επί της γης.
</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Η Ρουάντα άφησε τον μυθικό και εισήλθε
στον ιστορικό χρόνο.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι γερμανοί βοήθησαν τον μουάμη να
υποτάξει μερικούς ακόμη ηγεμόνες των χούτου που έκαναν τον ζόρικο, και επίσης
να καταπνίξει μερικές εξεγέρσεις.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;"> Ύστερα, το 1916 -με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο-
ήρθαν οι βέλγοι και έδιωξαν τους γερμανούς.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι βέλγοι ανέλαβαν να οργανώσουν εκ νέου
την Ρουάντα. Ήταν τότε του συρμού η <i>Ανθρωπομετρία</i>
και οι θεωρίες περί <i>ανώτερης και
κατώτερης φυλής</i>. Τους βόλευε, λοιπόν, να χωρίσουν τους ρουαντέζους σε
φυλές, ώστε να τους κατανοήσουν καλύτερα. Και να τους διοικούν, εξυπακούεται.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Τούτσι, λοιπόν, ήταν οι ψηλοί με την
ίσια μύτη, που μοιάζανε με ευρωπαίοι μόνο που είχαν μαύρο δέρμα, οι συνήθως
έχοντες αγελάδες. Αυτοί εθεωρούντο οι φυλετικά ανώτεροι, οι πιο έξυπνοι και οι
με ηγετικά προσόντα εκ των ιθαγενών. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν πως ήταν οι
κάτοικοι της χαμένης Ατλαντίδος. Όμως κάτι τέτοιο είναι απίθανο, διότι δεν
ξέρουμε που ήταν η Ατλαντίδα.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Χούτου ήταν οι κοντοί με την πλατιά μύτη
που δεν είχαν αγελάδες. Αυτοί εθεωρούντο αφελείς και απλοϊκοί, βιολογικώς και
οντολογικώς ήταν υποδεέστεροι των τούτσι, γι' αυτό και δικαίως οι τούτσι τους
υπέταξαν. </span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι βέλγοι έβγαλαν και ταυτότητες σ' όλο
τον κόσμο, που έγραφε <i>την φυλή</i> του
καθενός, για να μην μπερδεύονται μεταξύ τους. Αυτούς που είχαν κάτω από δέκα
αγελάδες τους έβαλαν με τους χούτου, κι' όσους είχαν δέκα και πάνω με τους
τούτσι. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που είχαν πάνω από δέκα αγελάδες και είχαν
πλατειά μύτη. Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς έλυσαν αυτό το πρόβλημα, οι βέλγοι.
Πάντως, κανείς δεν μπορούσε να αλλάξει αυτό που του είχαν γράψει οι βέλγοι
αστυνομικοί ως <i>φυλή</i>. Εκτός από τους
ίδιους τους βέλγους.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Ο μουάμης έγινε ανδρείκελο της
αποικιακής διοίκησης. Οι βέλγοι κατάργησαν το σύστημα με τους τρεις άρχοντες,
κι έβαλαν στη θέση του έναν και μοναδικό τοπάρχη, που σχεδόν πάντα ήταν τούτσι.
Έτσι τα πράγματα απλοποιήθηκαν. Ο ένας τοπάρχης έγινε παντοδύναμος έναντι των
ιθαγενών, άρα και πιο αυθαίρετος. Αντιθέτως, ήταν εντελώς εξαρτημένος από τους
βέλγους, αφού ήταν ο μόνος υπεύθυνος απέναντί τους για την διοίκηση της
περιφερείας του. </span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι βέλγοι κατάργησαν επίσης την
οικογενειακή κολλεγιά. Κι' αφού οι χούτου έχασαν τα δικαιώματα στη γη που
οικογενειακώς καλλιεργούσαν από γενιά σε γενιά, η γη απαλλοτριώθηκε υπέρ των
τούτσι. Όχι όλων των τούτσι εννοείται, αλλά των λίγων που είχαν τα παρεδώσε με
τους βέλγους. </span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι χούτου -η μεγάλη μάζα των αγροτών
δηλαδή- έγιναν ακτήμονες εργάτες που πια έκαναν αγγαρείες για δύο αφεντικά: τον
μουάμη και τον βέλγο διοικητή.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Παράλληλα με το ιδιοκτησιακό και το
διοικητικό, οι βέλγοι ασχολήθηκαν με το πνευματικό νοικοκύρεμα της αποικίας.
Τους βάφτισαν όλους χριστιανούς.</span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Οι φρέρηδες που ήρθαν από το Βέλγιο
άνοιξαν σχολεία και κατηχητικά. </span></div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-indent: 18pt;">
<span style="font-size: x-large;">Εκεί σπούδαζαν οι εκλεκτοί της
αποικιακής διοίκησης, στην συντριπτική τους πλειοψηφία γόνοι των τούτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Μέχρι που ήρθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Που τέλειωσε κι’ αυτός,
γεμίζοντας την Ευρώπη συντρίμμια και την Οικουμένη ελπίδες και ανεξαρτησίες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Οι τούτσι ξεσηκώθηκαν πρώτοι, φυσικό ήταν. Οι μορφωμένες ελίτ που είναι
πιο κοντά στην εξουσία ξεσηκώνονται πρώτες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Κι’ επειδή οι σοβιετικοί στήριζαν όλα τα αντιαποικιοκρατικά κινήματα,
μεταξύ των οποίων και εκείνο των τούτσι, οι βέλγοι αποφάσισαν πως οι τούτσι
ρέπουν στον κομμουνισμό. Οι φρέρηδες τότε σκέφτηκαν να επιτρέψουν σε
περισσότερους χούτου να μορφωθούν στα σχολεία. Οι χούτου ένοιωσαν ευγνωμοσύνη,
και δεν έγιναν κι’ αυτοί κομμουνιστές. Περίμεναν υπομονετικά την ανακήρυξη της
ανεξαρτησίας και τις εκλογές που μαγείρευε η βελγική διοίκηση. Οπότε, ως
πλειοψηφία -ήταν το 85% του πληθυσμού- θα έπαιρναν την εξουσία οπωσδήποτε, και
μάλιστα με δημοκρατικές διαδικασίες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι, οι χούτου έγιναν ο κυρίαρχος λαός, η δημοκρατική πλειοψηφία των
γηγενών, των αληθινών ρουαντέζων. Οι τούτσι έγιναν ο ξένος δυνάστης, τα
παράσιτα, επειδή κάποτε είχαν έρθει από την Αιθιοπία ή την Κένυα. (Λες και οι
χούτου δεν είχαν έρθει κάποτε από αλλού, και δεν είχαν διώξει τους πυγμαίους.)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες, οι χούτου και οι τούτσι αλλάζαν
νόημα και ουσία λες και ήταν στάμνες, απόξω μένουν ίδιες, σαν τις ταυτότητες,
χούτου και τούτσι, κι’ από μέσα βράζουν ξέχειλες με κάτι που μεταλλάσσεται
συνεχώς με τον καιρό, γίνεται μούστος, κρασί, ξύδι και Ιστορία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Στα τέλη του 1959 ξέσπασαν οι φασαρίες. Χιλιάδες τούτσι σκοτώθηκαν,
χιλιάδες καλύβες κάηκαν, χιλιάδες πρόσφυγες βρέθηκαν στις γύρω χώρες. Την
Ουγκάντα, το Μπουρούντι, το Κονγκό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Αυτή ήταν η ρουαντέζικη επανάσταση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Οι πρόσφυγες έγιναν αντάρτες. Οι αντίπαλοί τους τούς έλεγαν κατσαρίδες.
Έκαναν απελπισμένες επιδρομές στην πατρίδα, πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Την νύφη
την πλήρωναν αιματηρότατα οι τούτσι που είχαν μείνει μέσα στην Ρουάντα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Η Ρουάντα έγινε επισήμως ανεξάρτητη το 1962. Ο πρώτος της πρόεδρος ήταν
ο Γκρεγκουάρ Καϊμπάντα. Τον ανέτρεψε το 1972 ο αρχηγός του στρατού, ονόματι
Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">«Τούτσι είναι ο καλλιεργημένος, αυτός που έχει καλούς τρόπους, αυτός
που ντύνεται κομψά. Χούτου είναι ο αγροίκος, ο άξεστος, ο αμόρφωτος. Τούτσι ή
χούτου σε κάνει το επάγγελμά σου, οι παρέες ή το κόμμα σου. Όλα τα άλλα, είναι
ανοησίες.» Αυτά μου τα είπε κάποιος -ένα ξύπνιο παιδί από μικτό γάμο που
δούλευε για μία μη κυβερνητική οργάνωση- όταν πήγα εκεί. Εκεί πήγα το 1995,
πέντε αιώνες μετά την άφιξη των αγελαδοτρόφων, εννιά αιώνες από την άφιξη των
γεωργών. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Γκρεγκουάρ Καϊμπάντα ήταν χούτου. Ο Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα ήταν
χούτου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Πωλ Καγκάμε -ο τωρινός- είναι τούτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify; text-indent: 18pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;">Ελπίζω να σας έδωσα μιαν ιδέα για το τι είναι οι χούτου και οι τούτσι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify; text-indent: 17.85pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: x-large;"><o:p> </o:p><span style="text-indent: 17.85pt;"> </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-indent: 17.85pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-align: center; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: x-large;"> Α΄</span></b></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τα παιδιά δεν παίρνουν
το επώνυμο του πατέρα εκεί. Κάθε παιδί
έχει το δικό του επώνυμο. Όπως ακριβώς έχει το δικό του όνομα. Ο γιος του
Ντεογκράσιους και της Αστέρια Ρουταγκάμπουα, που γεννήθηκε το 1957 κοντά στην
Γκιταράμα, ονομάστηκε Πωλ Καγκάμε, και είχε τέσσερις αδελφές κι’ έναν αδελφό. Ο
Πωλ ήταν ο μικρότερος. Από τη μεριά του πατέρα του είχε συγγένεια με την
οικογένεια του μουάμη, του βασιλιά δηλαδή, η δε μητέρα του ήταν στενή φίλη της
βασίλισσας. Έφυγαν στις ταραχές του 1959 μ’ ένα αυτοκίνητο, είκοσι χιλιάδες
τούτσι σφάξανε τότε, η οικογένεια περιπλανήθηκε για λίγο στο Κονγκό και το
Μπουρούντι, μετά προσπάθησαν να γυρίσουν στη Ρουάντα, αλλά εις μάτην. Τελικώς
το 1960 κατέληξαν σ’ έναν προσφυγικό καταυλισμό στην Ουγκάντα, ο πατέρας πέθανε
λίγο μετά, οι αδελφές έφυγαν στην Ιταλία, κι' ο άλλος αδελφός σκοτώθηκε σε
αυτοκινητιστικό, λένε. Στην Ουγκάντα τους βάφτισαν "οι
πενηνταενιάρηδες" λόγω του ότι οι περισσότεροι είχαν έρθει με τις φασαρίες
του πενηνταενιά. Ήταν καλός μαθητής, αλλά επειδή ήταν ξένος δεν τον άφηναν να
σπουδάσει δωρεάν. Κάποιος φίλος της οικογένειας έστελνε χρήματα από το Βέλγιο.
Άλλοι λένε πως τα έστελνε η ίδια η βασίλισσα, η σύζυγος του μουάμη. Έτσι πάντως
τέλειωσε το γυμνάσιο στην Καμπάλα. Το 1976 ταξίδεψε για λίγο στη Ρουάντα, τότε
που με τον Χαμπιαριμάνα είχαν καλυτερέψει για ένα διάστημα τα πράγματα. Έψαχνε
τις ρίζες του, χωρίς να είναι σίγουρος τι θέλει να τις κάνει ακριβώς.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Εμμανουέλ Γκίζα
γεννήθηκε κι' αυτός το 1957, επίσης στην Γκιταράμα κι' επίσης από βασιλικό σόι.
Το 1960 βρέθηκε όπως ο Πωλ στα προσφυγικά, κι' ύστερα πήγε στο ίδιο σχολείο που
πήγε ο Πωλ. Είχε όμως μεγάλη διαφορά με
τον Πωλ στον χαρακτήρα και την εμφάνιση, γιατί ο Πωλ ήταν κοκαλιάρης, άσκημος
και εσωστρεφής, κι' ο Εμμανουέλ εύρωστος, ωραίος και δημοφιλέστατος. Όταν ο Εμμανουέλ
τέλειωσε το γυμνάσιο έφυγε στην Τανζανία, μιας και για τα ανήσυχα προσφυγάκια
του πενηνταεννιά, η Τανζανία με τις αριστερές ιδέες ήταν η Γη της Επαγγελίας. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Για τον Γιοουέρι
Μουσεβένι εικάζεται πως ήταν κι' εκείνος γεννημένος στη Ρουάντα το 1944, και
πως οι γονείς του ήταν επίσης τούτσι. Για το πότε ακριβώς και για ποιόν
λόγο βρέθηκε με τη μάνα του στην
Ουγκάντα, δεν υπάρχουν πληροφορίες. Το επώνυμό του το πήρε από τον ουγκαντέζο
πατριό του, θα πεί "ο γιός του άντρα του εβδόμου", γιατί ο πατριός
του είχε πολεμήσει με το έβδομο σύνταγμα των αφρικανών τυφεκιοφόρων στον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο. Το 1967 έφυγε κι' αυτός στην Τανζανία να σπουδάσει πολιτικές
επιστήμες, Μαρξ, Λένιν και Φραντζ Φανόν. Έπειτα, το 1970, μπήκε στις μυστικές
υπηρεσίες του Ομπότε, του νέου σοσιαλιστή προέδρου της Ουγκάντας. Όμως ένα
χρόνο μετά ήρθε το πραξικόπημα του Αμίν Νταντά, αγαλλίασαν Ουάσινγκτον και
Λονδίνο και Τελ Αβίβ, και ο Ομπότε με τον Μουσεβένι έφυγαν πάλι στην Τανζανία.
Αυτός ο Αμίν -που λέγανε πως ήταν και ανθρωποφάγος- άλλαξε στην συνέχεια
πολιτική, παράτησε τους δυτικούς και συντάχθηκε με τον Καντάφι και τους
σοβιετικούς. Ήταν ιδιόρρυθμος άνθρωπος. Μέγας οργανωτής θεαμάτων. Έβαζε τους
λευκούς -επιχειρηματίες, συμβούλους κλπ- να του υποβάλουν γονατιστοί τα σέβη
τους, ή να τον περιφέρουν στις πλάτες τους -σα λατέρνα- προς τέρψιν της Αυλής
του, ώστε να συνηθίσουν οι μαύροι στην ιδέα πως οι λευκοί δεν ήσαν ανώτεροι
εκείνων. Εκεί εξηντλείτο ο αντιαποικιακός αγώνας του Αμίν Νταντά. Τελικώς έγινε
περιβόητος με την αεροπειρατεία του PLO στο Έντεμπε, τότε που έκαναν επιδρομή
οι ισραηλινοί και απελευθέρωσαν τους ομήρους. Στην επιχείρηση εκείνη σκοτώθηκε ο
αδελφός του Νετανιάχου, αυτού που είναι τώρα πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ήταν ο
διοικητής των κομάντος.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στην Τανζανία, ο
Γιοουέρι Μουσεβένι γνώρισε τον Εμμανουέλ Γκίζα. Τον πήρε μαζί του στην Μοζαμβίκη
να εκπαιδευτούν στα όπλα με τους κομουνιστές του FRELIMO. Εκεί, λοιπόν, στη
Μοζαμβίκη, ο Εμμανουέλ Γκίζα βαφτίστηκε από μόνος του Φρεντ Ρουϊγκέμα. Αυτό
διάλεξε για πολεμικό του ψευδώνυμο, και μ' αυτό έμεινε στην Ιστορία. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τελικώς ο Ίντι Αμίν Νταντά
έβγαλε τα μάτια του μόνος του γιατί άνοιξε πόλεμο εναντίον της Τανζανίας,
επειδή ο Νυερέρε έδινε άσυλο στους ουγκαντέζους αντιπάλους του. Μαζί με τους
τανζανούς πολέμησαν και οι ουγκαντέζοι αντικαθεστωτικοί, πρώτοι και καλύτεροι ο
Ομπότε με τον Μουσεβένι που είχε από κοντά του και τον Φρεντ. Ο Αμίν ηττήθηκε,
παρανοϊκός ήταν και υποπτευόταν τους πάντες, είχε διαλύσει και τον στρατό με
την ζούρλα του. Ανατράπηκε το 1979 κι’ έφυγε στην Σαουδική Αραβία. Μόλις όμως
οι αντάρτες κατέλαβαν την εξουσία τσακώθηκαν μεταξύ τους. Ο Ομπότε έγινε πάλι
πρόεδρος -νόθεψε τις εκλογές- και ο Μουσεβένι, που ήταν αντίθετος, ξαναβγήκε αναγκαστικά
πάλι στο κλαρί. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Ο Γιοουέρι Μουσεβένι μάζεψε χιλιάδες
πενηνταενιάρηδες από τα αζήτητα της Ιστορίας. Ετούτοι οι απόκληροι απετέλεσαν
την ραχοκοκαλιά του στρατού του. Ο Φρεντ ήταν το δεξί του χέρι. Πολλοί άλλοι
τούτσι έγιναν αξιωματικοί. Ανάμεσά τους κι' ο Πωλ Καγκάμε. Μάλιστα ο Φρεντ
Ρουϊγκέμα δεν τον είχε ξεχάσει τον παλιό του συμμαθητή, έτσι ο Πωλ βρέθηκε στις
μυστικές υπηρεσίες, θέση που του άρμοζε οπωσδήποτε περισσότερο από τα πεδία των
μαχών, λόγω ιδιοσυγκρασίας και σωματικής κατασκευής. Ξεκίνησε λοιπόν το
αντάρτικο κατά του Ομπότε, το οποίο
αναφέρεται στην Ιστορία ως <i>ο πόλεμος των
θαμνοτόπων</i>. Σ’ αυτόν τον πόλεμο μεσουράνησε το άστρο του Φρεντ. Γιατί εκτός
από ικανότατος στρατιωτικός ηγέτης φαίνεται πως ήταν και άνθρωπος με ψυχή.
Αντίθετα, ο Ομπότε απέδειξε πως δεν ήταν πιο ανθρωπιστής του Αμίν, διότι για να
ξεκόψει τους αντάρτες από τις φίλα προσκείμενες φυλές, ξεπάστρεψε κατ΄ άλλους
εκατό, κατ΄ άλλους διακόσιες και κατ΄ άλλους τριακόσιες χιλιάδες αμάχους. Αν
και αυτά είναι συνήθη φαινόμενα στους πολέμους, ειδικά στους εμφύλιους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το 1986 οι αντάρτες του
Μουσεβένι μπήκαν τελικώς στην Καμπάλα. Ο Ομπότε -με την σειρά του- έφυγε στην
εξορία, κι’ ο Μουσεβένι ορκίστηκε πρόεδρος μπροστά σ’ έναν αρχιδικαστή με
ασημένιο περουκίνι και κόκκινη τήβεννο, έναν γνήσιο εγγλέζο που είχε πάρει την
ουγκαντέζικη ιθαγένεια. Μα περνούσαν σαν αστραπή εκείνα τα χρόνια, άλλαζαν τα
πράγματα πριν υποψιαστούμε προς τα που, ο Μουσεβένι αποκήρυξε τους Μαρξ,
Ένγκελς και Λένιν, έβαλε την Ουγκάντα στα προγράμματα του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου, πήγε στον Λευκό Οίκο, έσφιξε το χέρι του Ρήγκαν, και πήρε όπλα και
αμερικάνικη βοήθεια. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μόνο που οι
πενηνταενιάρηδες που τον έσπρωξαν στην εξουσία τώρα τον ανησυχούσαν. Ο στρατός
λάτρευε τον Φρεντ, οι τούτσι ήταν ένας στρατός μέσα στον στρατό, μία παράλληλη
οργάνωση μουσαφιραίων που είχαν γίνει φορτικοί, διότι οι πρόσφυγες είναι πάντα
πρόσφυγες και εγκυμονούν την αποσταθεροποίηση. Αν και για την ακρίβεια, την
αποσταθεροποίηση την εγκυμονούσαν εξ ίσου και οι ντόπιοι ουγκαντέζοι, που είχαν
παραγκωνιστεί από τους τούτσι, και ο Μουσεβένι φοβόταν βασίμως πως θα στραφούν
εναντίον του να τον ανατρέψουν. Ευτυχώς, το 1987 οι παρείσακτοι ίδρυσαν το
Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντας, το FPR, με σκοπό να γυρίσουν πίσω σε μια
πατρίδα που άφησαν νήπια και περισσότερο φαντάζονταν παρά θυμόνταν. Αυτή η ιδέα
της επιστροφής στην φαντασιακή πατρίδα ένωσε την όπου γης διασπορά των τούτσι:
πολεμοτραφείς, αριστεροί, ιδεαλιστές, δημοκράτες, σκληροπυρηνικοί, ρεβανσιστές,
ρομαντικοί, βασιλόφρονες, όλοι χώρεσαν στο ίδιο σακί για τον κοινό σκοπό. Στο
οποίο σακί μπήκαν -αληθεύει- και μερικοί
χούτου, απολωλότα του χαμπιαριμανικού κατεστημένου. Ήταν μετρημένοι στα
δάχτυλα, οι χούτου του FPR. Αν και τους δώσαν εύηχα και διακοσμητικά πόστα, και τούτο προς επίρρωσιν των επισήμων
διακηρύξεων του κινήματος περί ελευθερίας, ισότητος και αδελφότητος των
ρουαντέζων, χούτου και τούτσι ομού και άνευ διακρίσεων. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μουσεβένι δεν
εναντιώθηκε στα οράματα του FPR. Μάλιστα όσοι δεν τον χωνεύαν, διέδιδαν πως
δικιά του ιδέα ήταν το FPR, και των φίλων του των αμερικάνων. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span lang="EN-US">K</span>αι τι συμφέρον είχαν οι αμερικάνοι εκεί
πέρα; Να προωθούν ένα απελευθερωτικό κίνημα;</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">(Μερικές φορές οι απαντήσεις
έρχονται όταν οι ερωτήσεις έχουν πια ξεχαστεί. Θα τα πούμε όλα, σιγά σιγά.)</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τα χαράματα της πρώτης
Οκτωβρίου του 1990 ο Φρεντ Ρουϊγκέμα πέρασε τα σύνορα και μπήκε στην Ρουάντα
μαζί με τέσσερις χιλιάδες τούτσι που είχαν λιποτακτήσει από τον στρατό του
Μουσεβένι κι' είχαν λεηλατήσει τις αποθήκες με τον βαρύ του οπλισμό. Λιποταξίες,
λεηλασίες, ως εκ θαύματος όλα έγιναν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Οι αντίπαλοι
του FPR κατήγγειλαν την εισβολή ως μασκαράτα του Μουσεβένι βέβαια, αλλά φωνή
βοώντος, εκείνες τις μέρες ο κόσμος ήταν απασχολημένος με την επανένωση της
Γερμανίας, προγραμματισμένης για τις τρεις του μηνός.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τον ίδιο καιρό, ο Πωλ
Καγκάμε ήταν χιλιάδες μίλια μακριά. Μετεκπαιδευόταν μαζί με άλλους αξιωματικούς
του ουγκαντέζικου στρατού σε μια σχολή στρατηγικών σπουδών του Πενταγώνου, στο
Φορτ Λέβενγουορθ του Κάνσας. Πολύ αργότερα, από την CIA δήλωσαν πως δεν είχαν
ιδέα για την παρουσία του Πωλ στην Αμερική. Μπορεί κιόλας, τι να πω.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η Γερμανία επανενώθηκε
σύμφωνα με το πρόγραμμα, στις τρεις Οκτωβρίου. Την ίδια μέρα που σκοτώθηκε ο Φρεντ
Ρουϊγκέμα. Τρεις μέρες πρόλαβε να πατήσει στην πατρίδα του, και μετά πάτησε και
μία νάρκη. Έτσι είπαν από το FPR. Αλλά πιο μετά ξαναείπαν πως τον χτύπησε
ελεύθερος σκοπευτής. Τελικώς επικράτησε μία τρίτη εκδοχή. Την μάθαμε από έναν
αυτόμολο του κινήματος, αρκετά χρόνια πιο ύστερα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Εκείνη την μέρα ο Φρεντ είχε σύσκεψη με τους
υπαρχηγούς του, τον Πήτερ Μπαϊνγκάνα, τον Κρίς Μπουνιένζι και τον Στέφεν
Ντουγκούτε. Ο Φρεντ ήθελε μία αργή προέλαση, η στρατηγική του θεμελιωνόταν στην
υποστήριξη της μεγάλης αγροτικής μάζας των χούτου, λίγα χρόνια πριν θα την
λέγαμε στρατηγική λαϊκού αγώνα. Έπρεπε λοιπόν να γίνει ιδεολογική δουλειά σε
βάθος, να διαφωτιστούν οι χωρικοί -χούτου στην μεγάλη τους πλειοψηφία- στους
στόχους και στο πρόγραμμα του FPR και να τους υποστηρίξουν. Έτσι έλεγε ο Φρεντ.
</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μπαϊνγκάνα και ο
Μπουνιένζι διαφωνούσαν με την ιδεολογική προσέγγιση του λαϊκού ήρωα. Ήθελαν μία
επίθεση - αστραπή στο Κιγκάλι, να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο, και τόσο το
χειρότερο για τους χωριάτες που θα 'βρισκαν στον δρόμο. Ο Ντουγκούτε
παρακολουθούσε. Η συζήτηση άναψε, και ξαφνικά ο Μπαϊνγκάνα έβγαλε το περίστροφο
κι' έπαιξε του Φρεντ στον κρόταφο. Μέσα στην αναμπουμπούλα, ο Ντουγκούτε έφυγε
να προλάβει τα νέα στην Καμπάλα.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Προ του -ούτως ειπείν-
κενού εξουσίας ο από μηχανής Πωλ Καγκάμε γύρισε εσπευσμένως από το Φορτ
Λέβενγουορθ για να αναλάβει τα ηνία του κινήματος. Εδώ που τα λέμε, για το πότε
το έμαθε, το πότε πρόλαβε και γύρισε, και το ποιοί αποφάσισαν πως αυτός θα ήταν
ο νέος ηγέτης κι' όχι κάποιος άλλος, οφείλουμε να έχουμε κάποιες απορίες, τις
οποίες παρακάμπτουμε χάριν της αφηγήσεως. Για νάχει και αγωνία. Πήγε, λένε, να
βρει τον Μπαϊνγκάνα και τον Μπουνιένζι στην ζώνη των επιχειρήσεων, αλλά εδώ
υπήρξε μία εμπλοκή, γιατί αυτοί αρνήθηκαν να του παραδώσουν την ηγεσία, αφού
και ανώτεροί του ήταν, και πολεμική πείρα είχαν απείρως μεγαλύτερη από έναν
ανακριτή αιχμαλώτων που ήταν ο Πωλ. Ο Πήτερ Μπαϊνγκάνα μάλιστα του είπε ευθέως
-του Πωλ δηλαδή- πως ήταν -ο Πωλ δηλαδή- σωματικά και διανοητικά ανεπαρκής για
την δουλειά, και πως αν ο Μουσεβένι επέμενε να διορίσει εκείνος τον αρχηγό του
FPR -διότι ο Πήτερ νόμιζε πως ο Μουσεβένι από μόνος του είχε αποφασίσει να
σπρώξει τον Πωλ Καγκάμε-, μπορούσε να διαλέξει οποιονδήποτε φαντάρο του
ουγκαντέζικου στρατού αντί για τον Πωλ, το ίδιο θάκανε. Ο Πωλ έκανε γαργάρα τις
προσβολές, κι' έφυγε. Επέστρεψε λίγες μέρες μετά με τον ετεροθαλή αδελφό του
Μουσεβένι -τον Σαλίμ Σαλέχ- και μία ντουζίνα τζιπ της προεδρικής φρουράς. Ο
Μπαϊνγκάνα και ο Μπουνιένζι συνελήφθησαν, ανακρίθηκαν ή δικάστηκαν ή κάτι
τέτοιο, και εκτελέστηκαν. Κανένας δεν αντέδρασε μέσα στο FPR, το οποίο
ανακοίνωσε επισήμως πως οι δύο αξιωματικοί έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι στο πεδίο
της τιμής, όπως ακριβώς ο Φρεντ Ρουϊγκέμα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Χωρίς τον Ρουϊγκέμα, τον
Μπαϊνγκάνα και τον Μπουνιένζι, η εισβολή κατέληξε σ' ένα αιματηρότατο φιάσκο.
Όσοι αντάρτες επέζησαν γύρισαν κακήν κακώς να γλειφτούνε στην Ουγκάντα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τώρα που η φυσική
ηγεσία του κινήματος είχε εκλείψει, ο Πωλ Καγκάμε έδρεψε αβρόχοις ποσί την
ηγεσία του FPR . </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Με τις πλάτες και τα
όπλα της Ουγκάντας, το FPR ανασυγκροτήθηκε γρήγορα και ξανάρχισε τον πόλεμο.
Έναν πόλεμο χαμηλής έντασης, που λένε οι αναλυτές. Με τον οποίο δεν ασχολήθηκαν
ιδιαίτερα τα διεθνή μέσα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
*****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στη μέση της δεκαετίας
του ογδόντα, η Ρουάντα περνούσε κρίση. Είχαν πέσει οι τιμές του καφέ, έμεινε
μόνο η διεθνής βοήθεια για σαβούριασμα, και δεν είχε για όλους. Την μερίδα του
λέοντος την καταβρόχθιζαν οι συμπατριώτες του προεδρικού ζεύγους από το Γκισένι.
Κι’ όχι ο ίδιος ο Χαμπιαριμάνα, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανένας άσχετος.
Γιατί στο κέντρο του χαμπιαριμανικού καθεστώτος δεν ήταν ο πρόεδρος
Χαμπιαριμάνα, ήταν η γυναίκα του. Μάλλον για την ακρίβεια, τα αδέλφια της. Και
ο περί αυτών πυρήνας των ακραίων χούτου, γνωστός και ως <i>"η κλίκα της Μαντάμ"</i> ή αλλιώς ως <i>ακαζού, </i>που θα πει σπιτάκι. Το ακαζού ήλεγχε τον στρατό, την
προεδρική φρουρά και την χωροφυλακή, τους νομάρχες και την τοπική αυτοδιοίκηση,
τον μηχανισμό του μοναδικού κόμματος της χώρας, του MRND, τις υπηρεσίες
ασφαλείας και τα οικονομικά πόστα. Το ακαζού ήταν το κράτος, το παρακράτος και
οι ομάδες θανάτου, οι εκτελεστές του καθεστώτος. Το ακαζού ήταν η κομματική
πολιτοφυλακή, οι <i>ιντεραχάμουε.</i> Το<i> </i>ακαζού<i> </i>ήταν συγχρόνως και η<i> </i>εκ
δεξιών προβοκατόρικη αντιπολίτευση στον Χαμπιαριμάνα.<i> </i>Το<i> </i>ακαζού<i> </i>ήταν μια μαφία που διαχειριζόταν την
διεθνή αναπτυξιακή βοήθεια, έπαιρνε μίζες από παντού, έκανε λαθρεμπόριο αγρίων
ζώων, και δολοφονούσε όποιον της κόλλαγε, όπως την Νταιάν Φόσσεϊ, την ζωολόγο
που προστάτευε τον ορεινό γορίλλα του Ρουενγκέρι, και που στο σινεμά την
παρίστανε η Σιγκούρνι Γουήβερ. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ύστερα από τους
συμπατριώτες του Γκισένι, σερβίρονταν οι υπόλοιποι χούτου του βορρά, από το
Ρουενγκέρι. Για όλους τους άλλους, τους χούτου του κέντρου και του νότου,
κόκαλα. Και οι δυσαρεστημένοι αυξάνονταν. Και το καθεστώς κλυδωνιζόταν. Και
αυτό ανησυχούσε τον επιστήθιο φίλο και παραστάτη της οικογένειας Χαμπιαριμάνα,
τον Φρανσουά Μιτεράν, για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε. Ο
οποίος Φρανσουά Μιτεράν πίεζε τον πρόεδρο Χαμπιαριμάνα να σταθεροποιήσει το
καθεστώς δια της αναδιανομής της πίττας στην εντόπια πολιτική σκηνή.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι, τον Ιούλιο του
1990, λίγο πριν αρχίσει η εισβολή του FPR, ο πρόεδρος της Ρουάντας Ζουβενάλ
Χαμπιαριμάνα ανακοίνωσε την μετά βαΐων και κλάδων έλευση του πολυκομματισμού
στην χώρα. Στο εφεξής, το κόμμα του προέδρου Χαμπιαριμάνα, το κόμμα που είχε
κυβερνήσει χωρίς ανταγωνιστές επί μιαν εικοσαετία, το Επαναστατικό Εθνικό
Κίνημα για την Ανάπτυξη (MRND), το κόμμα των χούτου του βορρά, των αυθεντικών
χούτου δηλαδή, έπρεπε, προκειμένου να επιβιώσει, να μοιραστεί την εξουσία και
τις χάρες της με τους όχι και τόσο αυθεντικούς χούτου του νότου, κι΄ ακόμα
χειρότερα, με τους τούτσι. Το οποίον MRND προσέθεσε άλλο ένα D στα αρχικά του
και έγινε MRND(D), ήγουν Επαναστατικό Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη και την
Δημοκρατία. Αλλά δεν ξεμπέρδεψε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Πριν περάσει ένας
χρόνος, μια πλειάδα κομμάτων εμφανίστηκε στο πολιτικό στερέωμα. Το Σοσιαλδημοκρατικό
Κόμμα (PSD) μάζεψε στις τάξεις του, ανεξαρτήτως εθνίας, τους μετριοπαθείς και τους
μορφωμένους, τους δασκάλους, τους υπαλλήλους και τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Το Φιλελεύθερο Κόμμα (PL) με τον δυσώδη πρόεδρο, εξέφραζε τις απόψεις κάποιων
επιχειρηματικών κύκλων, αν και -λόγω του ότι το χρήμα δεν ξέρει χούτου και
τούτσι- η πελατεία του περιλάμβανε αρκετά μέλη μικτών οικογενειών, τους
λεγόμενους <i>χούτσι</i>. Στους αντίποδες, η
Συμμαχία για την Άμυνα της Δημοκρατίας (CDR) προπαγάνδιζε απροκάλυπτα την
ρατσιστική της ιδεολογία. Οι αρχηγοί του κόμματος ήταν εξτρεμιστές χούτου με
στενές διασυνδέσεις στον στρατό, την κρατική μηχανή και το στενό περιβάλλον της
συζύγου του προέδρου. Κοντολογής, το CDR ήταν η πιο ακραία έκφραση του
καθεστώτος, το μικρό αδίσταχτο αδερφάκι του MRND(D), τα παιδιά για τις βρώμικες δουλειές. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μεταξύ των νεοπαγών
ετούτων κομμάτων και μακράν το πολιτικώς δεσπόζον, το κόμμα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης δηλαδή, ήταν το Δημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό Κίνημα, το MDR.
Συγκέντρωνε πίσω του την μεγάλη μάζα των χούτου της κεντρικής και νότιας
Ρουάντας. Το MDR ήταν ο μέγας εσωτερικός αντίπαλος του προέδρου Χαμπιαριμάνα και
του MRND(D).</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τα στελέχη όλων
ετούτων των κομμάτων δεν διακρίνονταν πάντα για το άσπιλο παρελθόν τους.
Δικαίως ή αδίκως, μέσα σ' ένα κράτος αυθαίρετο και τυρανικό, είχαν βρεθεί όλοι
τους κάποια στιγμή στη στενή. Ο πρόεδρος του MDR, ο Φαουστέν Τουαγκιραμούνγκου,
πρώην διευθυντής μιας κρατικής εταιρίας για την διαχείριση των μεταφορών, είχε
συλληφθεί στο παρελθόν για δωροδοκία, αν και αφέθηκε ελεύθερος μόλις
διευθετήθηκαν κάποιες οικονομικές διαφορές του με ανθρώπους του περιβάλλοντος
του προέδρου. Ο ηγέτης του Φιλελεύθερου Κόμματος Ζυστέν Μουγκένζι, διαβόητος
για την διαφθορά του, είχε δολοφονήσει την γυναίκα του, εν συνεχεία είχε
καταδικαστεί, αλλά αργότερα είχε εκμεταλλευτεί τις καλές του διασυνδέσεις για να τύχει της προεδρικής
χάριτος. Ακόμα και ο Φελισιέν Γκαταμπάζι, ο γενικός γραμματέας των
σοσιαλδημοκρατών, είχε βρεθεί ένα φεγγάρι στην φυλακή. Τον είχαν κατηγορήσει
πως είχε καταχραστεί κονδύλια της αναπτυξιακής βοήθειας. Απελευθερώθηκε κι'
αυτός γρήγορα, μόλις έγιναν οι κατάλληλες διευθετήσεις με τους ιθύνοντες. Στην
Ρουάντα του Χαμπιαριμάνα, ενοχή και αθωότης υπήρχαν μόνον κατά τας βουλάς του
προεδρικού περιβάλλοντος. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο πολυκομματισμός και
η δημοκρατία δεν ήταν το ρεμέδιο της κάθε νόσου και μαλακίας του παρελθόντος.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Άσε που συγχρόνως με
τον πολυκομματισμό γινόταν και πόλεμος. Στον πόλεμο, ο πληθυσμός είναι εφοδιασμός,
πληροφορίες και πηγή στρατολόγησης. Ως εκ τούτου, οι σφαγές, η λαφυραγωγία, η
τρομοκρατία και οι βιασμοί δεν είναι παράπλευρες απώλειες, είναι όπλα. Εξυπηρετούν
τους σκοπούς του αγώνα και ψυχαγωγούν το
στράτευμα. Αυτή την αντίληψη του ανορθόδοξου πολέμου την είχαν διατυπώσει με
εξαιρετική διαύγεια οι γάλλοι, ήδη από τον καιρό της Αλγερίας. Έκτοτε, το δόγμα
εφαρμόστηκε σχεδόν σ’ όλες τις συρράξεις του μεταπολεμικού κόσμου. Η Ρουάντα
δεν θα έκανε την εξαίρεση. Και οι δύο πλευρές -πρωτίστως οι κυβερνητικοί σ’
εκείνη τη φάση, αλλά και το <span lang="EN-US">FPR</span>
όταν το έκρινε επωφελές- εξόντωναν αμάχους, για διαφορετικούς η καθεμιά
λόγους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Και δεν πήγαινε καλά,
ο πόλεμος. Ο Μιτεράν έστελνε όλο και περισσότερα όπλα, μα οι χιλιάδες
ανταρτόπληκτοι που έφταναν στις πόλεις διωγμένοι από την αγριότητα του πολέμου,
όξυναν τα άλυτα κοινωνικά προβλήματα της χώρας κι' έκαναν ολοένα και πιο
επιτακτική την ανάγκη για μια ειρηνική επίλυση της κρίσης, που λένε και οι
πολιτικοί. Η αντιπολίτευση -πλην λακεδαιμονίων του CDR- ζητούσε πιεστικά
κυβέρνηση συνασπισμού και έναρξη διαπραγματεύσεων με το FPR. Και με τις πιέσεις
του Μιτεράν, μαζί με πενήντα χιλιάδες κόσμο που κατέβηκε στους δρόμους του
Κιγκάλι στις αρχές του 1992, ο Χαμπιαριμάνα ενέδωσε. Τον Απρίλιο του ίδιου
έτους ορκίστηκε η πρώτη πολυκομματική κυβέρνηση, και τον Ιούλιο έγινε ανακωχή
και άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με το FPR στην Αρούσα της Τανζανίας.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι που είχαν έρθει
τα πράματα, δεν ήξερε από πού να πρωτοφυλαχτεί, ο Χαμπιαριμάνα, με ποιους να
πάει και ποιους ν’ αφήσει. Κινδύνευε στρατιωτικώς από την εισβολή του FPR, που
κατείχε το ένα τέταρτο της χώρας. Κινδύνευε πολιτικώς από την αντιπολίτευση.
Και το χειρότερο, κινδύνευε οικογενειακώς. Γιατί ο πιο μεγάλος κίνδυνος
βρισκόταν μέσα στο σπίτι του. Η <i>κλίκα τη
Μαντάμ</i> θεωρούσε λίγο-πολύ πως ο πρόεδρος τους πούλησε, με τον
εκδημοκρατισμό και τον πολυκομματισμό. Κι’ ούτε να ακούσουν θέλανε περί
επιστροφής των προσφύγων και μοιρασιάς της εξουσίας με το FPR ή με κανέναν
άλλον. Κι’ αν τους γυρεύανε τον λογαριασμό για όσα κάνανε τόσα χρόνια;
Μεθόδευσαν, λοιπόν, σφαγές προκειμένου να τινάξουν τις διαπραγματεύσεις στον
αέρα. Πράγματι, με τις νέες σφαγές των τούτσι το FPR διέκοψε τις
διαπραγματεύσεις και ξανάρχισε τον πόλεμο.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Όπως πάντα συμβαίνει
με τα εντελώς σάπια καθεστώτα, ούτε τις ένοπλες δυνάμεις είχε αφήσει ανέπαφες η
διαφθορά. Απλήρωτοι και πεινασμένοι, οι φαντάροι του ρουαντέζικου στρατού είχαν
καταληστέψει τον πληθυσμό που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να προστατεύουν.
Πως να πολεμήσουν, δηλαδή; Το 1993 οι αντάρτες έφτασαν τριάντα χιλιόμετρα έξω
από το Κιγκάλι. Τότε ο Μιτεράν μπλέχτηκε εκ του συστάδην στην υπόθεση, έστειλε
την Λεγεώνα των Ξένων και τους πεζοναύτες να σώσει τον φίλο του τον Χαμπιαριμάνα.
Kι' επειδή το FPR δεν ήθελε να εμπλακεί ευθέως με τους γάλλους, έκανε πίσω. Ο
αγών πήγαινε για ισοπαλία. Οι εμπόλεμοι επέστρεψαν εκόντες άκοντες στην τράπεζα
των διαπραγματεύσεων, και υπέγραψαν τελικώς την συνθήκη της Αρούσα, τον
Αύγουστο του 1993. Η συνθήκη προέβλεπε επιστροφή των προσφύγων που είχαν φύγει
από το 1959, μεταβατική κυβέρνηση ευρείας βάσεως με συμμετοχή του MRND(D), του
FPR και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συγχώνευση των αντιπάλων στρατών, και
εκλογές. Το κερασάκι της δημοκρατίας είναι οι εκλογές.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μερικές φορές ο
πόλεμος είναι προτιμότερος από την ειρήνη, γιατί ο πόλεμος εξασφαλίζει
μεγαλύτερη σταθερότητα. Ξέρεις τι περιμένεις και τι σε περιμένει, στον πόλεμο.
Η Ειρήνη είναι καλό κορίτσι, αλλά απρόβλεπτη. Ετοιμάζονταν όλοι για την
εφαρμογή της συνθήκης, έφτασε στο Κιγκάλι η αντιπροσωπεία του FPR και ένα
σύνταγμα πεζικού να την φυλάει. Οι επίλεκτες γαλλικές δυνάμεις απεχώρησαν,
έμεινε μόνο μια μικρή ομάδα, η <i>τεχνική
βοήθεια</i>, καμιά πενηνταριά άτομα συνολικά, να επιτηρεί και να συμβουλεύει.
Ήρθαν οι κυανόκρανοι να επιβλέψουν, αλλά αυτοί, όπως πάντα, δεν ήταν διαιτητές,
θεατές ήταν. Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα της πιο απρόβλεπτης ρευστότητας, η χώρα
έπρεπε ν’ αποφασίσει πως θα μπει το FPR στην κυβέρνηση και πως θα επιστρέψουν
οι πρόσφυγες του πενηνταεννιά. Η χώρα διχάστηκε, με τους σκληροπυρηνικούς να
υπονομεύουν την συνθήκη της Αρούσα και τους μετριοπαθείς να πασκίζουν να την
σώσουν. Ώσπου το πολιτικό στερέωμα σκίστηκε στα δύο. Καθώς υπέρμαχους και πολέμιους
η συνθήκη είχε σ’ όλα σχεδόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σχεδόν όλα τους
διχάστηκαν σε δύο θανασίμως αλληλομισούμενες τάσεις. Γλύτωσαν από αυτήν την
άτυπη διάσπαση μόνο οι σοσιαλδημοκράτες, που τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της
συνθήκης, και το CDR που κήρυττε από ραδιοφωνικού άμβωνος -τον ιδιωτικό σταθμό
του- την τελική λύση κατά των τούτσι και των συνοδοιπόρων τους. Κοντολογής, η
Ρουάντα γλίστραγε κατά διαόλου, στο Κιγκάλι διαδηλωτές συγκρούονταν με αντιδιαδηλωτές
κάθε λίγο και λιγάκι, μετρούσαν νεκρούς στους δρόμους, κι' από πάνω ήταν και οι
δολοφονίες <i>εκ προσωπικοτήτων</i>, που
λένε. Τον Φεβρουάριο του 1994 κάποιοι έστησαν ενέδρα στον Φελισιέν Γκαταμπάζι, τον
πρόεδρο των σοσιαλδημοκρατών, και τον εκτέλεσαν καθώς γυρνούσε με το αυτοκίνητό
του από μία συγκέντρωση. Την επομένη, νεολαίοι του κόμματος του Γκαταμπάζι
έκαναν κομμάτια τον Μαρτέν Μπουσιάνγκα, τον πρόεδρο του CDR. Εκ πρώτης όψεως, οι
δολοφονίες έμοιαζαν με ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ άσπονδων πολιτικών
αντιπάλων, αν και μία υστερότερη μαρτυρία -του ίδιου αποστάτη του FPR, που
λέγαμε πριν- βεβαιώνει πως πράκτορες του Μετώπου είχαν διεισδύσει στα κόμματα
της αντιπολίτευσης να σπείρουν παντού το χάος και τον πανικό. Πράγμα που, αν
αληθεύει, σημαίνει πως το FPR είχε κρυφή ατζέντα να καταλάβει την εξουσία δια
της βίας. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Αρχές Απριλίου του
1994 επρόκειτο να γίνει μία σύσκεψη κορυφής στο Νταρ ες Σαλαάμ. Θα συμμετείχαν
ο Γιοουέρι Μουσεβένι της Ουγκάντας, οι πρόεδροι της Τανζανίας και του
Μπουρούντι, και φυσικά ο Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα. Επισήμως, επρόκειτο να
συζητήσουν γενικώς την κατάσταση στην περιοχή. Ανεπισήμως, θα τα σούρνανε του
Χαμπιαριμάνα, που κωλυσιεργούσε με την εφαρμογή της συνθήκης. Και πώς να μην
κωλυσιεργεί, δηλαδή; Όπως ήταν στριμωγμένος, εκτός από το να κερδίζει χρόνο, τι
άλλο να κάνει; </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μομπούτου Σέσε Σέκο,
ο πρόεδρος του Ζαΐρ, τον οποίο κάποιος κάποτε είχε αποκαλέσει λογαριασμό
τραπέζης με σκούφια λεοπάρδαλης, παλιός ευνοούμενος της Δύσης και καλός φίλος
του Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα, ανακοίνωσε την τελευταία στιγμή πως δεν θα
παρευρεθεί.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Είχε ένα προαίσθημα, ο
Μομπούτου Σέσε Σέκο.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-align: center; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b> Β΄</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Για το ποιος κατέρριψε
το αεροπλάνο του Χαμπιαριμάνα, 6 Απριλίου του 1994, στις οχτώ η ώρα το βράδυ,
πάνω από το αεροδρόμιο του Κιγκάλι, καθώς επέστρεφε από το Νταρ ες Σαλαάμ,
κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Οι πύραυλοι ήταν
ρωσικής τεχνολογίας, μάλλον SAM-16, ένα εύχρηστο όπλο που κρύβεται και
μεταφέρεται εύκολα, διότι ζυγίζει δέκα κιλά και έχει μήκος ενάμισι μέτρο.
Τέτοιους πύραυλους είχε η Ουγκάντα, αλλά μπορούσες να τους προμηθευτείς άνετα
σε καμιά τριανταριά άλλες χώρες του κόσμου, χώρια οι μαϊμούδες που κατασκεύαζαν
οι κινέζοι. Το όπλο δεν δείχνει πάντα τον δολοφόνο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Άλλοι τώρα λέγανε πως δολοφονία
και Γενοκτονία ήταν μέρος ενός και ενιαίου σχεδίου. Σύμφωνα μ' αυτή την εκδοχή,
τον Χαμπιαριμάνα τον σκότωσαν οι δικοί του, κείνο το κρατικοδίαιτο, μαφιόζικο
περιβάλλον, το γνωστό και ως <i>ακαζού</i> ή
<i>"το σόι της Μαντάμ"</i>. Ύστερα
πήραν την εξουσία με πραξικόπημα, φόρτωσαν την δολοφονία στο FPR, και με την
δολοφονία για πρόσχημα βάλθηκαν να απαλλαγούν από τους τούτσι ως γένος δια
παντός. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μια άλλη εκδοχή έλεγε
πως ήταν έργο του Πωλ Καγκάμε: τώρα που οι αλεξιπτωτιστές του Μιτεράν είχαν
αποχωρήσει, θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο εύκολα, αρκεί να έβρισκε μια
αφορμή να τον ξαναρχίσει. Δολοφόνησε λοιπόν τον Χαμπιαριμάνα, ώστε οι άλλοι ν΄
αρχίσουν τις σφαγές, οπότε αυτός επενέβη στρατιωτικώς για να τις σταματήσει
δήθεν, αλλά στην πραγματικότητα για να πάρει την εξουσία.. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Άλλοι πάλι λέγανε οι
βέλγοι. Άλλοι λέγανε οι γάλλοι. Άλλοι οι ουγκαντέζοι και οι αμερικάνοι. Γιατί όμως οι βέλγοι; Και
προπάντων, γιατί οι γάλλοι ή οι αμερικάνοι; Τι όφελος θα είχαν από την αποτυχία
της ειρηνευτικής διαδικασίας; Οι αναλύσεις θόλωναν σ’ εκείνο το σημείο, τι
κίνητρα δηλαδή είχαν οι γάλλοι ή οι αμερικάνοι;</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Σαν να μην έφτανε αυτή
η θολότης των αναλύσεων, στις 7 Απριλίου, την επομένη της κατάρριψης, ο
Φρανσουά ντε Γκροσούβρ, στενός συνεργάτης του προέδρου Μιτεράν και νονός της
νόθας κόρης του Μαζαρίν, γιατρός, αντιστασιακός επί Κατοχής, βιομήχανος, πρώην
στέλεχος της γαλλικής αντικατασκοπίας και παλιότερα υπεύθυνος της Gladio στην
Λυών, αυτοκτόνησε στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τις επόμενες μέρες τρείς
γάλλοι -δύο ειδικοί στις ηλεκτρονικές υποκλοπές, μαζί και η σύζυγος του ενός-
δολοφονήθηκαν από το FPR στο σπίτι τους στο Κιγκάλι. Άγνωστο το γιατί και το
πως βρίσκονταν ακόμα εκεί, ανάμεσα στους άλλους της <i>τεχνικής βοήθειας</i>.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Και στα τέλη του
Ιουνίου, ο Πωλ Μπαρίλ, πρώην αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων της Χωροφυλακής,
πρώην στέλεχος του γραφείου του Μιτεράν σε θέματα αντιτρομοκρατίας, νυν
ιδιοκτήτης ιδιωτικής εταιρίας αμυντικών εφαρμογών -γράφε όπλα, μισθοφόροι,
ξέπλυμα- τον οποίο είχε προσλάβει η οικογένεια Χαμπιαριμάνα να εξιχνιάσει την
υπόθεση, βγήκε στην γαλλική τηλεόραση και κατήγγειλε τον Πωλ Καγκάμε ως ηθικό
αυτουργό της δολοφονίας. Αυτός ο Πωλ Μπαρίλ ισχυρίστηκε ακόμη πως κατείχε τα
μαύρα κουτιά του μοιραίου αεροπλάνου τα οποία αποδείκνυαν την ενοχή του Καγκάμε,
και πως ο ντε Γκροσούβρ δολοφονήθηκε
γιατί είχε προειδοποιήσει τον Χαμπιαριμάνα μέσω του Μομπούτου Σέσε Σέκο να μην
κάνει το μοιραίο ταξίδι στο Νταρ ες Σαλαάμ. Αντίθετα, οι αγγλικές μυστικές
υπηρεσίες κατηγόρησαν τον Μπαρίλ πως αυτός όπλισε και εκπαίδευσε τους
εξτρεμιστές χούτου στους πυραύλους που χρησιμοποιήθηκαν για την δολοφονία. Και
το μαύρο κουτί που επέδειξε στην κάμερα ήταν εξάρτημα του αυτόματου πιλότου.
Έτσι αποδείχθηκε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το Κιγκάλι κάθε
πρωΐ ξυπνάει βουτηγμένο σε μιαν πυκνή
ομίχλη, ίδια το μαλλί της γριάς. Δεν διακρίνεις τίποτα. Ακούς μόνο, κελαϊδίσματα
πουλιών, και τον αντίλαλό τους στους λόφους.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τι να λένε;</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μετά την κατάρριψη του
αεροπλάνου, η προεδρική φρουρά και η πολιτοφυλακή άρχισαν τις σφαγές. Με τις
σφαγές, το FPR ξανάρχισε τον πόλεμο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Οι σφαγές απλώθηκαν σ' όλη την χώρα μέχρι να
μπει ο Μάϊος. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span>Αλλά και η προέλαση
του FPR ήταν επίσης πολύ γρήγορη. Στις
11 Απριλίου, οι αντάρτες έφτασαν στο Κιγκάλι, κι’ άρχισαν οι μάχες μέσα στην
πόλη. Στα τέλη του μηνός ο ΟΗΕ τα μάζεψε και έφυγε. Μείνανε μόνο ένα τάγμα
καναδοί με τον στρατηγό Ρομέο Νταλαίρ, αυτόν που μετά έξι χρόνια είπαν πως
έκανε απόπειρα αυτοκτονίας με αντικαταθλιπτικά και ουίσκι. Επίσης, έμειναν
λίγοι υπάλληλοι του ΟΗΕ και μερικοί στρατιωτικοί παρατηρητές. Ανάμεσά τους ήταν
και ο Μπάγιε Ντιάνε. Αλλά οι περισσότεροι -στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό- έφυγαν, </span><span style="text-indent: 22.5pt;">με τις σφαίρες να σφυρίζουνε γύρω,</span><span style="text-indent: 22.5pt;"> μέσα σε τογιότες με
εγγλέζικο τιμόνι, που τις παρατήσανε μετά, νύχτα στο αεροδρόμιο.</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Από τον Απρίλιο μέχρι
τον Ιούνιο του 1994 πέρασαν κακήν κακώς τον Αχέροντα κοντά στο ένα εκατομμύριο
τούτσι, και μαζί και κάθε λογής χούτου της αντιπολίτευσης, γνωστοί για την
ένταξή τους στο ειρηνόφιλο στρατόπεδο. Στο τέλος, ακόμα κι' οι οργανωτές της
Γενοκτονίας είχαν χάσει κάθε έλεγχο, οι δολοφόνοι αλληλοκατηγορούνταν για
συνεργάτες του FPR, ξεπάστρευαν οι μεν τους δε, για τέτοια φρενίτιδα επρόκειτο.
Δεν ήταν μόνο ο ρουαντέζικος στρατός -οι FAR- και η κομματική πολιτοφυλακή του <span lang="EN-US">MRND</span>(<span lang="EN-US">D</span>) -οι <i>ιντεραχάμουε</i>- που μετείχαν σ' εκείνο το μακάβριο όργιο. Ήταν όλο
μαζί το κράτος, το παρακράτος και οι κομματικοί μηχανισμοί, και οι νομάρχες και
οι κοινοτάρχες και οι υπάλληλοι, και οι διανοούμενοι, οι καθηγητές, οι
δημοσιογράφοι, οι γιατροί και οι παπάδες, κι' οι χειραγωγούμενοι, οι πειθήνιοι
χωριάτες, οι εξαθλιωμένοι παρίες των πόλεων, τα αποβράσματα, οι άνεργοι, οι
μικροαπατεώνες, κι' όσοι είχαν διώξει από τα σπίτια τους τα τέσσερα χρόνια του
πολέμου, ένα ανθρώπινο αμάλγαμα σε διονυσιασμό, καταργημένα υπερεγώ με το
ελεύθερο των αρχών, την μαριχουάνα, το μπανανόκρασο και τις μπύρες, έριχναν τις
χειροβομβίδες από τα παράθυρα, εκεί που στριμώχνονταν τα θύματα κατά
εκατοντάδες να σωθούν, κι' έμπαιναν μετά με τις μασέτες να αποτελειώσουν
ανθρώπους με ανοιγμένα κρανία, κομμένα πόδια και χυμένα άντερα. Κι' όπως οι
μισές οικογένειες στην Ρουάντα είναι ανάκατοι χούτου και τούτσι με τον ένα ή
τον άλλο τρόπο, άλλοι σκότωσαν την
γυναίκα τους, κι ' άλλοι σκότωσαν κάποιον άλλον για να εξαγοράσουν τη γυναίκα
τους, κι΄ άλλοι σκότωσαν τα παιδιά τους, κι' άλλοι τα ξαδέρφια τους ή τα
πεθερικά τους. Κι' άλλοι σκότωσαν τους άλλους που αρνιόνταν να σκοτώσουν τους τούτσι,
κι’ άλλοι απλώς έκλεβαν αγελάδες και κατσίκες και παπλώματα, κι’ άλλοι έκρυβαν
τους τούτσι σε σκουπιδότοπους, τις νύχτες τους πήγαιναν μπανάνες και νερό, κι’
άλλοι τους έκρυβαν στα πατάρια των σπιτιών τους, κι' άλλοι εκεί που πρώτα τους
έκρυβαν μετά φοβήθηκαν και τους καταδώσανε, κι' άλλοι έδωσαν τους γειτόνους
τους κι' έκρυβαν τους συγγενείς τους, κι' άλλοι έσωσαν όσους είχαν να
πληρώσουν, κι' άλλοι βίαζαν τα κορίτσια πριν τους ανοίξουν την κοιλιά, κι' ήταν
μαζί και οι θορυβοποιοί, και οι παρατρεχάμενοι, και οι άβουλοι, και οι θεατές,
και τα γυναικόπαιδα, κι' αυτοί που δεν έφταιγαν σε τίποτα απολύτως, αλλά απλώς
επειδή ήταν χούτου έτρεμαν το FPR, γιατί το FPR προήλαυνε συγχρόνως με τις
σφαγές, και το προελαύνον FPR επιδιδόταν σε συστηματική εθνοκάθαρση. Αυτά τα
αποκάλυψε μια μυστική έκθεση της Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες που την θάψανε
νύκτωρ διότι ο ΟΗΕ τάχε κάνει σκατά, και τώρα που είχε βρεθεί το FPR να
αναλάβει το ξασκάτισμα, ή έτσι φαινόταν τουλάχιστον στα τηλεοπτικά μάτια της
υφηλίου, κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη να το κατηγορήσει για εγκλήματα πολέμου.
Το FPR, λοιπόν, ξεπάστρεψε μεταξύ εικοσιπέντε και σαρανταπέντε χιλιάδες άμαχους
εκείνους τους μήνες. Και βεβαίως όλο αυτό το μακελειό δεν ήταν η αυθόρμητη
αντίδραση νεαρών φαντάρων, που έλεγε ο Πωλ Καγκάμε στα μέσα. Η εθνοκάθαρση ήταν
σκόπιμη και σχεδιασμένη. Το FPR έσπερνε τον πανικό στους χούτου, και τους χούτου
ο πανικός τους σκούπισε επίτηδες σαν η σκούπα τα βρομόνερα, και κείνο το ποτάμι
του πανικού κύλαγε στο Ζαΐρ. Το FPR ετοιμάστηκε να τους κυνηγήσει κι' εκεί, να
τους στείλει στον αγύριστο, αφού το FPR είχε την <i>πρωτοβουλία των κινήσεων </i>και το Ζαΐρ ήταν ένα σκορποχώρι μεγάλο όσο
η Ευρώπη, το ξέφραγο αμπέλι του Μομπούτου Σέσε Σέκο, μπάτε σκύλοι αλέστε κι’
αλεστικά μη δώστε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Όμως πρόφτασαν οι
γάλλοι. Ξαναπήγαν αρχές Ιουνίου του 1994 στο ανατολικό Ζαΐρ, και από κει
πέρασαν στη Ρουάντα. Με τεθωρακισμένα και ελικόπτερα και μαχητικά και εντολή
του Συμβουλίου Ασφαλείας, εκεί όπου τελικώς πήραν μιαν απόφαση, είχαν αλλάξει
οι συσχετισμοί. Και τους γλύτωσαν, αθώους κι' ένοχους συλλήβδην, όπως κι’ αν
μπορούσε να οριστεί εκείνη η ενοχή και η αθωότητα για την καθεμιά ανθρώπινη
μονάδα ξεχωριστά, την χαμένη μέσα στην πελώρια και συγχυσμένη μάζα των φυγάδων.
</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 13.5pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Οι γάλλοι απεχώρησαν μετά έναν μήνα,
μόλις έληξε η εντολή τους. Ωστόσο, οι FAR και οι ιντεραχάμουε ήταν ανακατεμένοι
με τους πρόσφυγες, και τους πρόσφυγες τους προστάτευε ο ΟΗΕ. Κι΄ ο ΟΗΕ ούτε τα
τρόφιμα δεν μπορούσε να μοιράσει στους πρόσφυγες χωρίς την διοικητική δομή
-νομάρχες, κοινοτάρχες, κομματάρχες κλπ- του εξόριστου πλέον καθεστώτος
Χαμπιαριμάνα, όχι να πιάσει τους δολοφόνους. Υπό διεθνή κάλυψη, λοιπόν, οι
πρώην καθεστωτικοί έμπαιναν μέσα στη Ρουάντα, σκότωναν, σκόρπαγαν νάρκες και
γύριζαν στους καταυλισμούς. Το FPR, φοβούμενο την διεθνή κατακραυγή ή μια νέα
γαλλική επέμβαση, δεν επιχείρησε να περάσει την ρουαντοζαϊρινή μεθόριο.
Απάντησε όμως στην δική του πλευρά των συνόρων με μαζικά αντίποινα. Ολόκληρα
χωριά ξεκλήρισε για να εξασφαλίσει τα νώτα του και μην βρίσκουν έρεισμα οι
επιδρομείς από το Ζαΐρ. Δύο χρόνια μετά, οργάνωσε και υποχρεωτικές μετακινήσεις
πληθυσμού. Μάζευαν τους χωριάτες από τις φυτείες και τις πλαγιές τους σε
χωριά-καταυλισμούς που ήλεγχε ο στρατός, να αποκόψουν τους αντάρτες. Αυτή ήταν
η <i>Εθνική Οικιστική Πολιτική</i> του Πωλ
Καγκάμε από το 1997 και μετά.</span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 13.5pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 6pt 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin: 6pt 0cm 6pt 13.5pt; text-align: center; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span> </span><span></span><span>****</span><span>
</span></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Πήγα στην Ρουάντα τον Φεβρουάριο του 1995,
όταν είχε ήδη επιστρέψει εκεί ο ΟΗΕ. Αυτή είναι η ταυτότητά μου, παρατηρητής με
την αποστολή της Αρμοστείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχει την φωτογραφία
μου επάνω, είμαι χαμογελαστός κι' αξύριστος, φοράω ένα μπλουζάκι με τον Φίντο
Ντίντο, πολύ αντισυμβατικό καρτούν και διαφημιστικό της Σέβεν Απ, τότε στα μέσα
της δεκαετίας. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η νέα Ρουάντα
διαφήμιζε την νέα της κυβέρνηση, εκείνες τις μέρες. Εκλεγμένη δεν ήτανε, αλλά
έδειχνε αντιπροσωπευτική. Ο πρόεδρος Παστέρ Μπιζιμούνγκου, ο πρωθυπουργός
Φαουστέν Τουαγκιραμούνγκου, ο υπουργός εσωτερικών Σεθ Σεντασόνγκα και οι
περισσότεροι του υπουργικού συμβουλίου ήταν χούτου. Ο Μπιζιμούνγκου και ο
Σεντασόνγκα ήταν μάλιστα υψηλόβαθμα
-πλην διακοσμητικά, είπαμε- στελέχη του FPR από το 1990. Οι υπόλοιποι
προέρχονταν από τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης που δεν είχαν
αναμιχθεί στην Γενοκτονία. Σ' εκείνη την κυβέρνηση, ο Πωλ Καγκάμε κρατούσε
χαμηλό προφίλ, ήταν αντιπρόεδρος και υπουργός αμύνης. Πρόεδρος έγινε πολύ
αργότερα, το 2000 συγκεκριμένα, τότε που έχωσε τον Μπιζιμούνγκου στη φυλακή.
Για <i>υποκίνηση εθνοτικού μίσους</i> ήταν η
κατηγορία. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τοποθετήθηκα σε μικρή
πόλη στα νότια, το Μπουτάρε, πρωτεύουσα του νομού που φέρει το ίδιο όνομα, με
όμορφα χαραγμένους και πλατείς χωμάτινους δρόμους, χαμηλά τούβλινα σπίτια, και κήπους κρυμμένους
από ψηλούς, καταπράσινους φράχτες. Κι' όπου να δει το μάτι δεντροστοιχίες με
ευκάλυπτους, ένα déjà vu των παιδικών μου χρόνων. Αν και τώρα που κοιτάω το
Μπουτάρε σε φωτογραφίες, διαπιστώνω πως δεν έχει και τόσους ευκάλυπτους. Γιατί
μου έκανε τότε τόση εντύπωση; Γιατί λαχταρούσα με τόση νοσταλγία τα πρώτα μου
χρόνια, σε σημείο να μεταμορφώνω την Ρουάντα στο χαλανδρέικο τοπίο της παιδικής
μου ηλικίας; Ποτέ δεν θα καταλάβω εντελώς. Μπορεί όλη μας την ζωή να θέλουμε να
επιστρέψουμε εκεί πίσω. Μπορεί το νόημα της ζωής μας να είναι αυτό.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η ομάδα της Αρμοστείας
είχε καμιά δεκαριά παρατηρητές για όλο τον νομό, στο σύνολο. Κάθε πρωί
χωριζόμασταν και γυρίζαμε από κοινότητα σε κοινότητα. Ερευνούσαμε καταγγελίες
για εξαφανίσεις και δολοφονίες. Και για τις συλλήψεις. Χιλιάδες συλλήψεις για
συμμετοχή στην Γενοκτονία. Κάθε κοινότητα είχε από ένα κρατητήριο. Συχνά τα κρατητήρια
ήταν πρώην κοινοτικές αποθήκες, χωρίς παράθυρα. Έτσι, οι κρατούμενοι έβλεπαν
φως μόνο αν άνοιγε η πόρτα. Αλλού τριάντα, αλλού πενήντα, αλλού διακόσιοι, οι υπόδικοι
για συμμετοχή στις σφαγές πέθαιναν από τα βασανιστήρια, την δυσεντερία, την
πείνα και το σκοτάδι. Στην πραγματικότητα -φταίγαν δε φταίγαν, αδιάφορο- ήταν
κιόλας πεθαμένοι. Δεν είχαν χώρο να ξαπλώσουν, δεν είχαν αέρα να αναπνεύσουν,
έχεζαν και κατούραγαν σ' έναν κουβά, έπιναν νερό από έναν άλλο, η πόρτα άνοιγε
μόνο μια φορά τη μέρα, άδειαζαν τον ένα κουβά, γέμιζαν τον άλλο κάτω από την
κάνη του καλάζνικοφ και τη χλεύη του φρουρού, γύριζαν μέσα, κι’ η πόρτα έκλεινε
ξανά. Στο απόλυτο σκοτάδι. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Εμένα, δουλειά μου
ήταν να επισκέπτομαι αυτά τα κρατητήρια. Άνθρωπος δεν άντεχε πάνω από δύο-τρία
λεπτά εκεί μέσα από την μπόχα και την φρίκη. Από την θέα μισότρελων και
ετοιμοθανάτων. Μόλις συνήθιζαν τα μάτια σου στο σκοτάδι δηλαδή, μόλις άφηνες
έξω από την κόλαση το τροπικό φως.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Πρέπει ακόμη να
προσθέσω πως οι ψευδείς καταγγελίες είχαν γίνει το εθνικό σπορ της Ρουάντας.
Δύο μάρτυρες ήταν αρκετοί για να βρεθεί κάποιος στην φυλακή και να του πάρουν
οι μάρτυρες τις μπανανιές και τα ζώα. Μερικές μάλιστα φορές είχε συμβεί και
τους μάρτυρες να τους καταδώσουν ύστερα κάποιοι άλλοι μάρτυρες, κι΄ όλοι μαζί
οι μάρτυρες να βρεθούν στο ίδιο μέρος προς τέρψιν των φυλάκων. Οι καυγάδες ήταν
συχνοί, στην φυλακή. "Δεν φταίμε σε τίποτα", μου έλεγαν οι υπεύθυνοι
με ύφος παναγιώτατο, "μόνοι τους σακατεύονται στο ξύλο." Σκάγανε μετά
στα γέλια, "τι θέλετε να κάνουμε εμείς;" μου λέγανε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η Μεγάλη Εβδομάδα του
1995 με βρήκε λοιπόν στο Μπουτάρε, κι απ’ το Μπουτάρε το Κιμπέχο απέχει κάπου
είκοσι χιλιόμετρα. Εκεί, στο Κιμπέχο, είχαν μαζευτεί κάπου εκατό χιλιάδες
χούτου της περιοχής που δεν πρόλαβαν να περάσουν στο Ζαΐρ την προηγούμενη
χρονιά. Ο Καγκάμε ισχυριζόταν πως στον καταυλισμό ήταν κρυμμένα όπλα. Την
Μεγάλη Τρίτη λοιπόν, 18 Απριλίου, έστειλε στρατό να τα ξετρυπώσει. Κύκλωσε ο
στρατός τον καταυλισμό, μερικοί πρόσφυγες έριξαν φαίνεται πέτρες στους
φαντάρους, οι φαντάροι πυροβόλησαν στο πλήθος, το πλήθος πανικοβλήθηκε, και
μέσα στην σύγχιση καμιά δεκαριά άνθρωποι, παιδιά κυρίως, τσαλαπατήθηκαν από τον
όχλο μέχρι θανάτου. Ο Σεθ Σεντασόνγκα, ο υπουργός εσωτερικών, έτρεξε στο
Κιμπέχο να προλάβει τα χειρότερα. Ύστερα, μαζί με τον Μπιζιμούνγκου, τον
πρόεδρο, κατάφεραν να πείσουν τον ΟΗΕ να οργανώσει την εκκένωση του στρατοπέδου
από τους άμαχους, ώστε να μείνουν εκεί μόνο οι ένοπλοι -που ήταν και οι κατά
τεκμήριον υπαίτιοι της Γενοκτονίας. Ο Πωλ Καγκάμε δεν μπορούσε να φέρει
αντιρρήσεις, κι’ έτσι από την Πέμπτη και μετά άρχισε η επιστροφή των προσφύγων
στα σπίτια τους. Άλλοι με τα πόδια, άλλοι με τα καμιόνια των κυανοκράνων, κι'
άλλοι με κάτι λεωφορεία της Αρμοστείας για τους πρόσφυγες -κάτι αστικά
λεωφορεία με πόρτες ακορντεόν, μια παράταιρη εικόνα στους λασπωμένους
χωματόδρομους του Μπουτάρε- όλοι εκείνοι οι τρόφιμοι του καταυλισμού γυρνούσαν
στα μέρη που είχαν αφήσει ένα χρόνο πριν. Με την άφιξη, οι τοπικές αρχές έκαναν
ένα πρόχειρο ξεσκαρτάρισμα. Όσοι θεωρούνταν ύποπτοι ή επικίνδυνοι, έπαιρναν την άγουσα για το
κρατητήριο. Σε λίγες μέρες δεν είχαν πια που να τους βάλουν. Στο κρατητήριο της
Ρουσατίρα ήταν τόσο πατικωμένοι που μια νύχτα πέθαναν τριάντα εκεί μέσα από
ασφυξία.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τις επόμενες μέρες το
FPR απαγόρευσε τον ανεφοδιασμό του καταυλισμού σε νερό, κι έσφιξε τον κλοιό
ακόμα περισσότερο. Ήθελαν να διαλύσουν το Κιμπέχο για λόγους ασφαλείας, έτσι
ισχυρίστηκαν. Άλλοι βέβαια είπαν πως δεν ήθελαν απλώς να στείλουν τους
πρόσφυγες στα χωριά τους, και πως εξ αρχής στόχο είχαν το μακελειό. Τελικώς οι
πρόσφυγες -για την ακρίβεια οι εσωτερικώς εκτοπισθέντες, όπως ορίζονται κατά το
διεθνές δίκαιο- στριμώχτηκαν στην κορφή ενός λόφου πατείς με πατώ σε, τα κάνανε
εκεί που κάθονταν, η βρώμα ήταν αφόρητη. Ήταν κι’ ένα τάγμα κυανόκρανοι από την
Ζάμπια εκεί, κι' ένας λόχος αυστραλοί του υγειονομικού, και δημοσιογράφοι
επίσης, τα είδαν όλα, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το Μεγάλο Σάββατο
λοιπόν, 22 Απριλίου του 1995, ήμουνα μαζί με έναν ισπανό, τον Αλφόνσο, λίγα
χιλιόμετρα μακριά από το στρατόπεδο, στην καθημερινή περιπολία. Έβρεχε
καταρρακτωδώς εκείνο το πρωί, με βροντές και αστραπές. Ο ραδιοασύρματος είχε
πιάσει φωτιά. Τα καμιόνια του ΟΗΕ πηγαινοέρχονταν, οι στρατιωτικοί παρατηρητές
πηγαινοέρχονταν, εμείς πηγαινοερχόμασταν, κι' όλοι μιλούσαμε με όλους στην ίδια
συχνότητα. Ήταν μέσα από κείνο τον σαματά, γύρω στις δέκα το πρωί, που ακούσαμε
τα νέα από το Κιμπέχο. Το FPR είχε χτυπήσει εκείνο το στοιβαγμένο πλήθος στο
ψαχνό, το πλήθος όρμησε να σπάσει τον κλοιό, κι' έπεσε πάνω στα αγκαθωτά
συρματοπλέγματα. Υπήρχαν τουλάχιστο εκατό νεκροί μπροστά σε κάποια πύλη.
Οδηγούσα αργά μέσα στην λάσπη με τα αυτιά καθηλωμένα σε μια φωνή που ερχόταν από
δέκα χιλιόμετρα μακριά. Σε λίγο οι νεκροί έγιναν διακόσιοι. Δεν βγάζαμε μιλιά.
Μόνο ο ραδιοασύρματος ακουγόταν, κοφτές πληροφορίες, παραμορφωμένες φωνές των <span lang="EN-US">VHF</span>, πότε ένα καμιόνι
πρόσφυγες που ντεραπάρησε, πότε ένα άλλο που έφτασε στο τάδε μέρος, οι βροντές
και οι χοντρές σταγόνες της τροπικής μπόρας στην λαμαρίνα της τογιότα. Ύστερα,
πάλι η φωνή από το Κιμπέχο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span>Το μεσημέρι έγινε ένα
διάλειμμα. Η βροχή είχε σταματήσει, στεγνώναμε στην λιακάδα κοιτώντας τους
τελευταίους τυχερούς που πρόλαβαν να φύγουν από τον καταυλισμό να φτάνουν στο
κοινοτικό κατάστημα της Μαράμπα. Γιατί λίγο αργότερα το πανηγύρι ξανάρχισε. Όχι
της βροχής. Ακούγαμε τον ραδιοασύρματο. Το FPR μπήκε στο νοσοκομείο και σκότωσε
όλους όσους βρήκε εκεί. Το FPR χτύπησε τον όχλο με ρουκέτες, όλμους και
πολυβόλα. Αργά το απόγευμα, ο ραδιοασύρματος έκανε τον απολογισμό της μέρας. Μέσα
απ' τα παράσιτα μια φωνή από το Μπουτάρε -ένας καναδός, ο συντονιστής της
ομάδας μου- ζητούσε επιβεβαίωση: <i>"</i><i><span lang="EN-US">F</span>our thousand, no hundred"</i>. Και η άλλη από το Κιμπέχο
-ένας έλληνας που ήξερα- απάντησε: <i>"</i><i><span lang="EN-US">A</span>ffirmative. Four thousand dead".</i></span> </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Την επομένη, Κυριακή
του Πάσχα, βγήκα μόνος μου. Αυτό ήταν αντίθετο με τον κανονισμό για λόγους
ασφαλείας, αλλά δεν ήμασταν αρκετοί να καλύψουμε όλα τα χωριά. Όλη μέρα μοίραζα
παξιμάδια και μάζευα τραυματίες και άρρωστους που έφταναν χιλιάδες από τους
χωματόδρομους του Κιγκέμπε, τους πήγαινα σηκωτούς στον γιατρό ενός
σενεγαλέζικου φυλάκιου που ήταν κοντά, ένα παλιό κοινοτικό κτίσμα θαμμένο πίσω
από σακιά με άμμο και συρματοπλέγματα. Ανάμεσά τους θυμάμαι και μία γυναίκα,
έκλαιγε, κάτι έλεγε, δεν καταλάβαινα λέξη ρουαντέζικα εγώ, είχε ένα νεκρό μωρό
στην αγκαλιά, το μωρό είχε τσαλαπατηθεί στο Κιμπέχο πάνω στον πανικό, αυτό όμως
μου το εξήγησε κάποιος στα γαλλικά, ένας κοινοτικός σύμβουλος νομίζω, όμως
έλεγε όχι στο Κιμπέχο, μέσα στο καμιόνι πέθανε το μωρό, στο στριμωξίδι, αλλά δεν
τον πίστεψα βέβαια, δεν ήταν εφικτό κάτι τέτοιο, ήθελε να κρύψει τι είχε γίνει
στο Κιμπέχο, ο σύμβουλος, κι’ εκεινής την φωνή την ακατανόητη μες τους λυγμούς θυμάμαι αποσβολωμένος έκτοτε,
πρώτη φορά εγώ τουρίστας στην Αφρική, εκτεθειμένος στην ελονοσία και στον
κίνδυνο και στον πανικό. Μια ένοπλη συμμορία γυρνούσε εκεί κοντά και σκότωνε πρόσφυγες που
επέστρεφαν στα μέρη του Κιγκέμπε, να προσέχω, έτσι με ειδοποίησε ο
ραδιοασύρματος λίγο πριν χάσω την επαφή, και χωρίς γλώσσα δική μου σε κείνα τα μέρη. Μόνος μου... </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Είχε νυχτώσει όταν ξεκίνησα
να γυρίσω στο Μπουτάρε. Νυχτώνει απότομα στον Ισημερινό, πήρα πάλι τους
χωματόδρομους, η επαφή στον ραδιοασύρματο πάντα χαμένη, οι συνάδελφοι θα μ’ έψαχναν,
τα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου είχαν πρώτη είδηση την σφαγή στο Κιμπέχο
εκείνο το βράδυ, κι' εγώ τραγουδούσα στον δρόμο, <i>"στην αγκαλιά μου απόψε σαν άστρο κοιμήσου, τώρα στον κόσμο δεν
μένει ελπίδα καμιά"</i>, ξαφνικά ήμουν χωρίς εξήγηση λυτρωμένος στ' απόνερα
μιας φρίκης μου με άγγιζε μόλις περνώντας ξυστά και ξεμάκραινε τώρα μέσα στην
νύχτα, χωρίς να την βλέπω καν, και κανένας δεν ήξερε που ήμουν, πήγαινα λοιπόν πανάλαφρος
κι' εντελώς μόνος κι' ευάλωτος κι’ ευτυχής, κι' από τότε μου έχει μείνει το
κουσούρι να οδηγάω στους χωματόδρομους τις νύχτες, ειδικά πριν το Πάσχα, να
πιάνω τις ερημιές, θέλω να είμαι μόνος μου, να μυρίζει σκοτάδι, χώμα και
ευκάλυπτους, να βαράνε βεγγαλικά στην καρδιά μου, να τραγουδάω έτσι ελεύθερος
με μια ρίγη από φόβο, και βραδυνή ψυχρούλα, και θάνατο. Και -το λέω αυτό με πραγματική ενοχή- ναι, γεμάτος ζωή.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Νόμιζα πως είχα χαθεί.
Αλλά περιέργως ήμουν στον σωστό δρόμο. Εκεί που πήγαινα είδα φώτα από την
απέναντι μεριά του δρόμου. Σταμάτησα. Σταμάτησαν και κείνοι. Δεν ήξερα τι ήταν,
ούτε και τι διαθέσεις είχαν. Ούτε κι’ αυτοί. Δεν είχα ούτε σουγιά Πλησίασα αργά παράθυρο με παράθυρο. Ήταν μια
περίπολος σενεγαλέζοι, τελικώς. Φοβόνταν. Κι’ ας ήταν οπλισμένοι σαν αστακοί.
Δώσαμε τα χέρια με τον επικεφαλής τους, πληροφορήσαμε αλλήλους πως ο δρόμος
μπροστά ήταν ελεύθερος, και φύγαμε στις αντίθετες κατευθύνσεις. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Βρήκα τους υπόλοιπους
της ομάδας στο εστιατόριο του Ιμπίς, το καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης, πάνω
στον κεντρικό δρόμο που ξεκινάει από το Κιγκάλι, περνάει έξω από την Γκιταράμα,
διασχίζει το Μπουτάρε, και φεύγει νότια, προς την Μπουζουμπούρα, στο
Μπουρούντι. Ανησυχούσαν τι είχα γίνει τόσες ώρες.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Είδα πολλά εκείνες τις
μέρες, αλλά να μην επεκταθώ, άλλο είναι το θέμα μου. Άλλωστε, όσο πιο πολλά
βλέπεις τόσο πιο δύσκολα τα περιγράφεις, ο αυτόπτης είναι ο πιο βαρετός
αφηγητής, ο πιο μπερδεμένος επίσης, δεν μπορεί να βάλει τα πράγματα σε μια
σειρά. Ούτε και λογοτεχνικό τάλαντο διαθέτω. Ό,τι γράφω είναι σαν υπηρεσιακή
αναφορά, γεμάτο λεπτομέρειες και χωρίς βασικό άξονα, να πούμε. Παρ' όλα αυτά
συνεχίζω να γράφω, δεν θέλω ό,τι έζησα να πάει χαμένο.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ποτέ δεν μαθεύτηκε
πόσοι σκοτώθηκαν στο Κιμπέχο και στα γύρω μέρη εκείνες τις μέρες. Ο Πωλ Καγκάμε
δεν ήταν παρών στο Κιμπέχο. Την σφαγή την χρεώθηκε ο τοπικός διοικητής, το
στρατοδικείο του FPR του έριξε αρκετούς μήνες φυλακή, να μάθει. Τελικώς όπλα
δεν βρέθηκαν στον καταυλισμό, κάτι μασέτες και μερικά καλάζνικοφ κι' ο κόσμος
όλος. Το FPR παραδέχτηκε μόνο δυο-τρεις εκατοντάδες νεκρούς, και δήλωσε πως οι
φαντάροι του ήταν σε νόμιμη άμυνα. Τους ρίχναν πέτρες, ίσως.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Για τον Σεθ
Σεντασόνγκα και τους άλλους χούτου της κυβέρνησης, το Κιμπέχο ήταν η Αποκάλυψη.
Δεν χώραγε πια αμφιβολία πως ο Πωλ Καγκάμε τους χρησιμοποιούσε για μόστρα του
καθεστώτος, πως πραγματική εξουσία στην Ρουάντα ήταν ένας στενός κύκλος τούτσι
του FPR, όλοι σχεδόν γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ουγκάντα, και πως τα περί
εθνικής συμφιλίωσης και τα τοιαύτα ήταν φούμαρα προοριζόμενα για τους
πάλλευκους χορηγούς της ανθρωπιστικής βοήθειας και τους διεθνείς οργανισμούς. Η
ρήξη μέσα στην κυβέρνηση δεν άργησε να έρθει. Ο Σεντασόνγκα, ο πρωθυπουργός και
κάνα δυο άλλοι της κυβέρνησης απολύθηκαν τον Σεπτέμβρη του 1995. Τον
Σεντασόνγκα τον άφησαν να φύγει από την Ρουάντα, αλλά μερικά χρόνια αργότερα
-το 1998 για την ακρίβεια- δολοφονήθηκε στην Ναϊρόμπι από πράκτορες του FPR.
Ετοιμαζόταν να ιδρύσει νέο κόμμα, είπανε, και με τον Σεντασόνγκα αρχηγό, οι
χούτου θα αποκτούσαν πολιτική εκπροσώπηση απαλλαγμένη από τον λεκέ της
Γενοκτονίας, πράγμα που προβλημάτιζε το Κιγκάλι περισσότερο από τους φυγάδες
στο Ζαΐρ. Κατ’ άλλους, ετοιμαζόταν να καταθέσει στο Διεθνές Δικαστήριο της
Αρούσα εναντίον του Πωλ και των πρώην συντρόφων του για τα εγκλήματα του FPR ή
την κατάρριψη του αεροπλάνου. Η μια εκδοχή δεν αποκλείει, βέβαια, την άλλη. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Παρ' όλα αυτά, το 1995
αρκετοί από εμάς -ανάμεσά τους ο Γκράχαμ Τέρνμπουλ, ο Κεν Κόεν κι’ εγώ-
πιστεύαμε ακόμη πως οι σφαγές κι’ οι δολοφονίες κι’ οι εξαφανίσεις και οι
χιλιάδες συλλήψεις αθώων ήταν κατά ένα τρόπο φυσικό επακόλουθο της Γενοκτονίας,
ένα νοσηρό σύμπτωμα που το κατά βάσιν υγιές FPR προσπαθούσε να ελέγξει. Πίσω
από τα μυωπικά γυαλιά, το απρόσιτο βλέμμα του Πωλ Καγκάμε ενέπνεε το όραμα για
μια καλύτερη Αφρική, για μια Ρουάντα που μελλοντικά θα βάδιζε με σιγουριά στον
δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης, ενωμένη και ειρηνική. Όμως να, κάποιοι απομονωμένοι
ρεβανσιστές μέσα στο κίνημα, μαζί και η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση αμαύρωναν την
εικόνα της νέας κυβέρνησης στα διεθνή μίντια και φόρα. Έτσι νομίζαμε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Σ' αυτή την φωτογραφία
είναι ο Κεν με την υπέροχη πράσινη
αφρικάνικη ενδυμασία που του κάναμε δώρο όταν μας είπε πως θα έφευγε οριστικά
από την Ρουάντα. Ο Κεν είχε κάνει πολλές αποστολές, Σομαλία, μετά εδώ, Αϊτή
μετά, πάλι εδώ ξανά, και τώρα πάλι Αϊτή, είχαν ηρεμίσει τα πράγματα στην Αϊτή,
εδώ χειροτέρευαν, το βλέπαμε. Στην ουσία, τίποτα χρήσιμο δεν μπορούσαμε να
κάνουμε, εδώ. Οπότε ο Κεν θα επέστρεφε να αράξει στην Αϊτή. Τον Ιούνιο του 1995 γύρισα πίσω κι' εγώ. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τον Μάρτιο του 1996 οι
κυανόκρανοι αποχώρησαν οριστικώς από την Ρουάντα, και έμεινε στην Ρουάντα μόνο το
πολιτικό σκέλος της αποστολής. Τον Νοέμβριο το FPR εισέβαλε στο Ζαΐρ και διέλυσε
τους καταυλισμούς με την ίδια μέθοδο που είχε δοκιμάσει επιτυχώς στο Κιμπέχο.
Οπότε, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που γλύτωσαν επέστρεψαν θέλοντας και μη στα χωριά τους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ένα χρόνο πιο πριν, ο
Γκράχαμ είχε μετατεθεί στο Τσιανγκούγκου και είχε μερικές σημαντικές επιτυχίες
στο νέο του πόστο. Ανακάλυψε έναν ομαδικό τάφο με κάπου τριάντα πτώματα, και τα
πτώματα ανήκαν στους τρόφιμους του τοπικού κρατητηρίου. Ο Γκράχαμ είχε δέσει
πολύ καλά τις αποδείξεις του, γιατί μέσα από κείνο το κρατητήριο, μόνο οι
άνθρωποι του FPR που το φύλαγαν μπορούσαν να βγάλουν τους κρατούμενους έξω και
να τους καθαρίσουν. Αργότερα, στην Αθήνα, έμαθα πως μετά το γεγονός αυτό είχε αλλάξει πολύ, ο Γκράχαμ, σταμάτησε να τρέφει αυταπάτες για τον Πωλ Καγκάμε και το καθεστώς του. Από
συνήγορος μετετράπη σε δριμύτατο κατήγορό του, κι' έγινε στενός κορσές του FPR
ξετρυπώνοντας πτώματα. Αυτό δεν σχετίζεται αναγκαστικά με τον θάνατό του, αν
και κάτι τέτοιο είναι πολύ-πολύ περισσότερο από πιθανό, σχεδόν βέβαιο, κατά την γνώμη μου. Ο Γκράχαμ σκοτώθηκε
σε ενέδρα, τον Φεβρουάριο του 1997. Τον είχαν καλέσει σε μία εκδήλωση για την
τρίτη επέτειο της Γενοκτονίας, σε κάποιο χωριό, εκεί πέρα στο Τσιανγκούγκου που
είχε μετατεθεί. Πήγαινε παρέα μ’ έναν καμποτζιανό και τρεις ρουαντέζους, τον
οδηγό και δύο διερμηνείς. Οι πάντες ήξεραν από πού θα πέρναγαν. Τους γάζωσαν
μέσα στο αυτοκίνητο, δεν έμεινε κανείς ζωντανός να πει ποιος και γιατί και τι έγινε ακριβώς και μετά βεβαιότητος. Ο
καμποτζιανός βρέθηκε μάλιστα αποκεφαλισμένος. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μετά από αυτό, όλη η αποστολή
της Αρμοστείας μαζεύτηκε κακήν κακώς στο Κιγκάλι για λόγους ασφαλείας, χάσανε
κάθε επαφή με την αληθινή Ρουάντα. Κι’ έτσι, δεν μάθαμε ποτέ πόσοι ακριβώς πρόσφυγες γύρισαν
από το Ζαΐρ. Ούτε για την τύχη τους μετά την επιστροφή, μάθαμε. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b> Γ΄</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στα σύνορα της
Ρουάντας με το Ζαΐρ βρίσκεται η λίμνη Κιβού. Πέρα από την λίμνη, στο ανατολικό
Ζαΐρ, είναι μια περιοχή που έχει το όνομα της λίμνης, λέγεται κι’ αυτή Κιβού. Το
Κιβού έχει έκταση λίγο μικρότερη από την Ελλάδα. Εκεί ζουν πολλοί ρουαντόφωνοι.
Είχαν μεταναστεύσει προ αμνημονεύτων χρόνων, πριν την άφιξη των ευρωπαίων, από
τότε που το εν λόγω Κιβού ανήκε στο ανεξάρτητο βασίλειο της Ρουάντας. Στα τέλη
της δεκαετίας του τριάντα, οι βέλγοι είχαν στείλει κι' άλλους ρουαντέζους εκεί,
να δουλέψουν εργάτες. Ύστερα, με τους διωγμούς του Καϊμπάντα, ήρθαν και πολλοί
ακόμη να γλυτώσουν. Έτσι, στην δεκαετία του ενενήντα, επί συνολικού πληθυσμού
τριάμισι εκατομμυρίων της επαρχίας του Βόρειου Κιβού πάνω από το ένα
εκατομμύριο είχαν ρουαντέζικη καταγωγή και γλώσσα. Στην πλειοψηφία τους ήταν
τούτσι. Η συμβίωση με τους ντόπιους νάντε, χούντε και νιάνγκα δεν ήταν πάντα
αρμονική. Η παλαβή τριακονταετία του Μομπούτου είχε φροντίσει να μπολιάσει με
έριδες και ζιζάνια όλο το μέρος.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στο Νότιο Κιβού πάλι,
σ΄ ένα οροπέδιο τρεις χιλιάδες μέτρα υψόμετρο, ζούσαν από τον 17ο αιώνα οι
μπανιαμουλέγκε, μία συμπαγής μειονότητα αγελαδοτρόφων, ένα παρακλάδι των τούτσι, κάπου εξήντα χιλιάδες ψυχές. Οι
μπανιαμουλέγκε δεν ανακατεύονταν στα πολιτικά. Ώσπου το 1965 έφτασαν εκεί οι
Σίμπα -τα λιοντάρια του νεκρού πια Λουμούμπα- κυνηγημένοι από τους μισθοφόρους
του Ζαν Σραμ, του βέλγου γαιοκτήμονα που έγινε πολέμαρχος. Εξαθλιωμένοι από την
πείνα, οι Σίμπα έπεσαν με τα μούτρα στα κοπάδια των μπανιαμουλέγκε, οπότε οι
μπανιαμουλέγκε πήραν τα όπλα που τους έδωσε ο Μομπούτου και ένωσαν τις δυνάμεις
τους με την κυβέρνηση μέχρι την τελική εξόντωση των ανταρτών. 'Oμως οι Σίμπα
ήταν στην πλειοψηφία τους της φυλής των μπέμπε, και οι μπέμπε ήταν αυτόχθονες
κογκολέζοι, γείτονες των μπανιαμουλέγκε. Από τότε, οι πληγές και οι μνησικακίες
δεν έλεγαν να επουλωθούν. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το ένα εκατομμύριο
χούτου που έφτασε στο Κιβού τον Ιούνιο του 1994 χτύπησε την περιοχή σαν
σεισμός. Κι’ όλες οι παλιές έχθρες αναβίωσαν. Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε
τρεις ντουζίνες καταυλισμούς, σ’ ολη την ζαϊρινή όχθη της λίμνης, από την Γκόμα
ως την Ουβίρα, άμα μπεις στον κόπο να δείς έναν χάρτη. Ψάχνοντας για κείνο που
κάποιοι κάποτε το είπαν <i>ζωτικό χώρο</i>,
οι λιμασμένοι νεόφερτοι ξέσπασαν πάνω στους παλιούς κατοίκους της περιοχής. Έκαναν
επιδρομές στα χωριά των ντόπιων, λεηλατούσαν, βίαζαν και σκότωναν. Τα θύματα
βέβαια ήταν κυρίως οι τούτσι, και προπάντων οι μπανιαμουλέγκε με τα ωραία
γελάδια. Δέχθηκαν, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη την χείρα βοηθείας που τους έτεινε ο
Πωλ Καγκάμε στέλνοντας τους όπλα και κάμποσους δικούς τους που είχαν υπηρετήσει
στο FPR να βοηθήσουν. Όμως η ρουαντέζικη ανάμειξη στα εσωτερικά του Ζαΐρ τους
κακοφάνηκε των ζαϊρινών ιθυνόντων, οι οποίοι θεώρησαν πως αίτιοι για όλα τα
κακά ήταν <i>οι ξένοι</i>, δηλαδή οι
μπανιαμουλέγκε. Κι’ αφού ήταν <i>ξένοι</i>,
μπορούσαν να τους ξεκάνουν ή τουλάχιστον να τους διώξουν πίσω στη Ρουάντα. Τον
Σεπτέμβρη του 1996 τα λόγια γίνανε έργα. Οπότε η πολιτοφυλακή των
μπανιαμουλέγκε ανταπέδωσε τις φιλοφρονήσεις, η κρίση κλιμακώθηκε, και στο τέλος
το FPR εισέβαλε στο Ζαΐρ να προστατέψει τους απειλούμενους ομοεθνείς.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Βέβαια, η εισβολή δεν
έγινε για την χάρη των μπανιαμουλέγκε, ούτε επειδή οι ιντεραχάμουε απειλούσαν
της σταθερότητα του νέου ρουαντέζικου καθεστώτος. Όπως αποδείχτηκε τα επόμενα
χρόνια, ο Πωλ Καγκάμε και οι δικοί του έριχνε τα μάτια του πολύ πέρα από το
Κιβού, μέχρι την μακρινή Κινσάσα. Και η κατάσταση στο Κιβού ήταν θαύμα
πρόσχημα, πρώτα να μπούνε στο Κιβού, και μετά για να απλώσουν το χέρι τους ως
εκεί.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Επίσης, ο Πωλ δεν ήταν
ο μόνος με προβλήματα στα σύνορά του με το Ζαΐρ. Ούτε ο μόνος που κοίταζε
μακριά.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μομπούτου είχε
ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ανγκόλα, τον πρόεδρο Ντος Σάντος και τους
κομμουνιστές του MPLA, που μετά τον αιματηρότατο εμφύλιο ήταν τώρα στα
πράγματα. Από την δεκαετία του εβδομήντα, ο Μομπούτου υπέθαλπε το αντάρτικο της
UNITA, τον Τζόνας Σαβίμπι δηλαδή, τον οποίο υποστήριζαν οι αμερικάνοι. Όμως μετά
την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι αμερικάνοι έμειναν χωρίς σοβαρό ανταγωνιστή
στην Αφρική, κι’ αυτό τους έφερε πιο
κοντά στο MPLA, διότι είτε με τον Ντος Σάντος είτε με τον Σαβίμπι η Ανγκόλα
έχει πετρέλαιο και οι δουλειές είναι δουλειές, οπότε ο Σαβίμπι περίσσευε. Ο Ντος Σάντος λογάριαζε, λοιπόν, να μπει στο
Ζαΐρ και να τελειώνει και με δαύτον και με τον Μομπούτου, τώρα που τους είχε
αφήσει και τους δύο σύξυλους η Μόνη Υπερδύναμη. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ύστερα, ήταν και ο
Γιοουέρι Μουσεβένι που είχε πρόβλημα με τον Μομπούτου. Και τούτο διότι ο
Μομπούτου άφηνε τον σουδανέζικο στρατό και τους ουγκαντέζους αντικαθεστωτικούς
να επιχειρούν από το ζαϊρινό έδαφος εναντίον της Ουγκάντας, επειδή η Ουγκάντα
υπέθαλπε τους σουδανούς αντικαθεστωτικούς στο νότιο Σουδάν, του οποίου τα
πετρέλαια <i>οι ισλαμισταί</i> του Χαρτούμ τα
είχαν παραχωρήσει στους κινέζους και όχι στους αμερικάνους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στο τέλος της λίστας
βρισκόταν και το δίδυμο αδερφάκι της Ρουάντας, το μικρό Μπουρούντι. Ο εμφύλιος κρατούσε
εκεί από το 1993, όταν ο ελεγχόμενος από τους τούτσι στρατός έκανε πραξικόπημα
και σκότωσε τον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας, τον χούτου Μελχιόρ
Νταντάγιε. Τότε, οι χούτου ξεσηκώθηκαν και ξέσπασαν στους άμαχους τούτσι, οπότε
ο στρατός ανταπέδωσε με σφαγές επίσης αμάχων χούτου. Σε κείνη την διένεξη, ο
Μομπούτου υποστήριζε τους χούτου, φιλοξενούσε τους πρόσφυγες που κατέφευγαν στο
ζαϊρινό έδαφος και όπλιζε τους αντάρτες. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τέλος πάντων, οι
πάντες είχαν κάποιο λόγο να ξεφορτωθούν τον Μομπούτου. Μόνο που έπρεπε να βρουν
κάποιον να βάλουν στη θέση του.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Πάντως, αν ολόκληρος ο
εικοστός αιώνας στην Αφρική μπορούσε να λάβει ανθρώπινη υπόσταση, θα γινόταν
-με σάρκα και οστά- ο Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά αυτοπροσώπως, ο επονομασθείς
αργότερα Μζέε, δηλαδή ο Σεβάσμιος. Αυτός ο καταστρόγγυλος άνθρωπος γεννήθηκε το
1939 στην Κατάνγκα, στο τότε Βελγικό Κονγκό που έγινε έπειτα Κονγκό, και πιο
έπειτα -επί Μομπούτου- Ζαΐρ, και ανήκε στην φυλή λούμπα. Αν και δεν ήξερε καλή
μπάλα, ήθελε να παίζει κυνηγός για να βάζει γκολ. Σπούδασε πολιτική φιλοσοφία
στο Παρίσι, το Νταρ-ες-Σαλαάμ και την Τασκένδη, αν και για πολλούς αυτό ήταν
εντελώς αδύνατον, αφού τον ίδιο καιρό ήταν σημαίνον στέλεχος της νεολαίας του
Λουμούμπα, με πλούσια δράση στην καταστολή της βελγοκίνητης εξέγερσης του
Τσόμπε. Κατάφερε μετά -όταν σκότωσαν τον Λουμούμπα- να φτιάξει το δικό του
μαρξιστικό-μαοϊστικό κράτος στο ανατολικό Ζαΐρ, στο Κιβού για την ακρίβεια, κι'
έτσι απέκτησε τους τίτλους Καμπιλά-Ιδρυτής, Καμπιλά-Φως, Καμπιλά-Φρουρός, ως
και το επουράνιο Καμπιλά-Δημιουργός, το τελευταίο πιθανώς γιατί υπήρξε αυτοδημιούργητος
και ικανότατος επιχειρηματίας, πρόκοψε στις παράνομες εξαγωγές ελεφαντόδοντου,
δερμάτων λεοπαρδάλεως, ορυκτών και πολύτιμης ξυλείας. Μέχρι και ο Ερνέστο
Γκεβάρα, που τον γνώρισε την δεκαετία του εξήντα, τότε που ο αργεντινός
προσπάθησε να στήσει αντάρτικο στην περιοχή, έγραψε γι' αυτόν πως ήταν πιο πολύ
λαθρέμπορος παρά επαναστάτης. Επί Μομπούτου, ο Καμπιλά εξαφανίστηκε από το
πολιτικό προσκήνιο μαζί με το κράτος του, αν και με τις άλλες του
δραστηριότητες απέκτησε διαμερίσματα στο Παρίσι, βίλες στο Νταρ ες Σαλαάμ και
την Καμπάλα, και πολλά παιδιά με διαφορετικές γυναίκες.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Γιοουέρι Μουσεβένι
γνώριζε τον καταστρόγγυλο άνθρωπο Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά από την Καμπάλα, όπου ο
Λωράν Ντεζιρέ πηγαινοερχόταν για τις επιχειρήσεις του. Αργότερα, τον σύστησε και
στον Πωλ Καγκάμε. Οι δύο πρόεδροι διέκριναν στο πρόσωπο του Μζέε τον ιδανικό
αντικαταστάτη του Μομπούτου για πολλούς λόγους. Πρώτον, ο Μζέε ήταν
τυχοδιώκτης. Δεύτερον, ήταν μεγαλομανής. Τρίτον, ήταν πολιτικά ξοφλημένος, άρα
χειραγωγήσιμος. ΄Η τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Τον Οκτώβριο του 1996, λίγο πριν ή λίγο μετά
την επέμβαση του FPR στο Νότιο Κιβού, ένα νέο κίνημα είδε το θαμπό τροπικό φως
του Κιβού: η Συμμαχία Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Απελευθέρωση του Ζαΐρ, και
για την συντομία AFDL. Πολιτικώς, το AFDL ήταν μια συμμαχία πέντε σφραγίδων, εκ
των οποίων η μία ανήκε στον -ποιόν λες εσύ;-
εκλεκτό των προέδρων Ρουάντας και Ουγκάντας, Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά.
Στρατιωτικώς πάλι, η μόνη αξιόμαχη δύναμη που διέθετε το AFDL ήταν μερικές
εκατοντάδες μαχητές του Αντρέ Κισάσε Νγκάντου, ενός λουμουμπιστή από την
Κατάνγκα, ο οποίος δεν καλόβλεπε βέβαια την ανάμιξη των ρουαντέζων στο Ζαΐρ,
καταλάβαινε όμως πως χωρίς αυτούς ο Μομπούτου δεν έφευγε ούτε με σφαίρες. Που
λέει ο λόγος, γιατί με τις ρουαντέζικες σφαίρες έφυγε τελικώς, για να κάνω κι’
εγώ ένα λογοπαίγνιο. Εν ολίγοις, το AFDL ήταν το φύλλο συκής του FPR, που χάρη
στην αμερικάνικη βοήθεια είχε τώρα εξαίρετο επικοινωνιακό υλικό, περισσότερα
αυτοκίνητα και βαρύ οπλισμό από τα μεταχειρισμένα του πρώην ανατολικού μπλόκ,
και μπορούσε να επέμβει πιο αποτελεσματικά εκτός των συνόρων της Ρουάντας. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><i>Η Επανάστασις</i>, λοιπόν, κατά του Μομπούτου δια την επάνοδο της
Δημοκρατίας στην μαρτυρική γη του Ζαΐρ-πρώην-Βελγικό-Κονγκό άρχισε με τον
βομβαρδισμό των προσφυγικών καταυλισμών του Κιβού από το βαρύ πυροβολικό του
FPR. Οι πρώην FAR και η πολιτοφυλακή αντιστάθηκαν όπως-όπως, κι' ύστερα
υποχώρησαν για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με συνονθύλευμα των απλήρωτων
ληστών που ονομαζόταν ζαϊρινός στρατός. <i>Εν
όψει τοιαύτης επιχειρησιακής δυσπραγίας, </i>ο Μομπούτου ζήτησε από τον
Ντομινίκ ντε Βιλπέν -αρχιγραμματέα του προέδρου Σιράκ τον καιρό εκείνο- να του
πέψει μερικούς μισθοφόρους σαν εκείνους που έκαναν θραύση την δεκαετία του
εξήντα, όπως ο διαβόητος ιρλανδός Μάϊκ
"Μαντ Ντογκ" Χόαρ, ο Μπομπ Ντενάρ και άλλοι. Μα το μόνο που βρήκαν
κι' έστειλαν οι γάλλοι -καθόλου φορμαρισμένοι μετά την ρουαντέζικη σπαλιόρα του
1994- ήταν όλοι κι' όλοι δυο εκατοντάδες σερβοβόσνιοι νταήδες, ικανότατοι
βεβαίως για επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης στην Σρεμπρένιτσα, οπωσδήποτε όμως ανίκανοι
μέχρι απελπισίας στην μάχη. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Έμειναν μες στη μέση
οι πρόσφυγες, οι χούτου που άφησαν την Ρουάντα το 1994, μια δυσκίνητη σάρκινη
μάζα στο έλεος των οβίδων, κοπάδι που σκόρπισε να σωθεί στη ζούγκλα. Λένε πως
τους εντόπιζαν στην ζούγκλα δύο αμερικάνικα Λόκχηντ που επιχειρούσαν από το
Έντεμπε. Ύστερα, έφταναν ειδικές μονάδες του FPR να τους ξεκάνουν. Με σφυριά,
λέει μία αξιόπιστη πηγή, για περισσότερη διακριτικότητα και οικονομία. Από τους
επιζήσαντες άλλοι πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες, άλλοι βρέθηκαν στην
κονγκολέζικη ενδοχώρα, κι΄ άλλοι γύρισαν δια της βίας στη Ρουάντα, στις μαζικές
δολοφονίες, τις εξαφανίσεις και την θλιμμένη της ομορφιά. Ο ΟΗΕ έστειλε μια
επιτροπή να ερευνήσει επιτοπίως την κατάσταση, όμως ο Μζέε δεν ενέκρινε την
ιδέα. Πάντως, σύμφωνα με την Ύπατο Αρμοστή για τους Πρόσφυγες Σαγκάτο Ογκάτα,
περίπου τριακόσιες χιλιάδες άμαχοι χούτου ξεπαστρεύτηκαν σ΄ εκείνη την εισβολή,
στα τέλη του 1996.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η Ουγκάντα, η Ανγκόλα
και το Μπουρούντι εισέβαλαν επίσης στο Ζαΐρ, με τον νέο χρόνο. Εν τω μεταξύ, ο
Καμπιλά εδραίωνε την θέση του στην ηγεσία του AFDL. Εμφανιζόταν ως ο πρόεδρος
του κινήματος, παρά τις διαμαρτυρίες του Κισάσε Νγκάντου. Οι οποίες δεν
διήρκεσαν για πολύ. Λίγο μετά, οι πέντε συνιστώσες του AFDL έγιναν μία, και ο
Κισάσε Νγκάντου δολοφονήθηκε από τους τούτσι που του είχε δώσει το FPR να τον
φυλάνε υποχρεωτικώς αντί για τα δικά του παιδιά. Έτσι ο Μζέε επεβλήθη ως αρχηγός
της Επαναστάσεως και επισήμως.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η συμμαχία νίκησε
εύκολα τους ξυπόλυτους ζαϊρινούς. Τον Μάϊο του 1997, ο Μζέε μπήκε στην Κινσάσα,
ορκίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και ξανάδωσε στη χώρα το παλιό όνομα που
είχε επί Λουμούμπα: Κονγκό. Ή πιο επίσημα, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η
σύνθεση της νέας κυβέρνησης είχε κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ο υπουργός
υγείας, για παράδειγμα, ήταν θαυμαστής του Κιμ Ιλ Σουνγκ, και ο συνάδελφός του <span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US"> </span>των
εξωτερικών έλεγε πως ήταν ψυχαναλυτής γιατί είχε χρηματίσει σωφέρ του διασήμου
Ζακ Λακάν στο Παρίσι. Ωστόσο, στις επιτελικές θέσεις του κογκολέζικου στρατού
τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Ο πολύς Τζέιμς Καμπαρέμπε, φερ' ειπείν -ρουαντέζος
τούτσι, πρώην πρόσφυγας στην Ουγκάντα όπως ο Πωλ Καγκάμε, του οποίου υπήρξε
υπασπιστής στον πόλεμο του 1994, επικεφαλής της εισβολής στο πρώην Ζαΐρ νυν Λαϊκή
Δημοκρατία του Κονγκό και οργανωτής της σφαγής των προσφύγων χούτου- έγινε
αρχηγός του επιτελείου και εξ απορρήτων του Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μομπούτου τόσκασε,
αλλά όχι για πολύ. Πέθανε λίγο αργότερα
στο Μαρόκο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Παρά τον θρίαμβο της <i>Επαναστάσεως</i>, το Κιβού κόχλαζε ακόμη. Οι
ντόπιοι τούτσι είχαν πάρει παντού τ΄ απάνω χέρι ελέω FPR και οι άλλες φυλές
είχαν μπει στο περιθώριο, δεν καταλάβαιναν τι σόι επανάσταση ήταν αυτή με το
FPR στο κεφάλι τους, και δυσανασχετούσαν. Το ίδιο γινόταν και στον καινούργιο
στρατό. Οι μονάδες στις οποίες πλειοψηφούσαν οι κιβουσιάνοι τούτσι και οι
μπανιαμουλέγκε είχαν περάσει στον έλεγχο του πολύ Τζέιμς Καμπαρέμπε. Κι’ όποιος
κάνει κουμάντο στον στρατό, κάνει και στο σκανδαλωδώς πλούσιο υπέδαφος της
χώρας. Αυτά όλα στάθηκαν η αιτία που τον Αύγουστο του 1998, ο Μζέε αποφάσισε
πως καλά ως εδώ, αλλά η προστασία που του παρείχαν οι ρουαντέζοι και
ουγκαντέζοι σύντροφοι ούτε ακίνδυνη ήταν, ούτε επωφελής. Άσε που θα έχανε την
υποστήριξη των εντοπίων, έτσι που πήγαινε η κατάστασις. Τους ευχαρίστησε
λοιπόν, τους ρουαντέζους και ουγκαντέζους συντρόφους, και τους ζήτησε να πάνε
στο καλό μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Όταν ο Τζέιμς
Καμπαρέμπε πήγε να αποχαιρετήσει τον Μζέε, ο επικεφαλής της φρουράς -ο Μζέε είχε
εξασφαλίσει να τον φυλάνε άνθρωποι της εμπιστοσύνης του, όχι όπως ο Νγκάντου-
ζήτησε του Τζέιμς ν' αφήσει το μπιστόλι του έξω από το γραφείο. Ο Τζέιμς
συμμορφώθηκε, αλλά εκεί που έκανε να περάσει μέσα, ο επικεφαλής σκέφτηκε να τον
ψάξει, κι' ευτυχώς γιατί βρήκαν στην αρβύλα του ένα τριανταδυάρι και του το
πήραν επίσης, οπότε κατόπιν τούτου ο Τζέιμς ξανάκανε να μπει, αλλά την
τελευταία στιγμή ο επικεφαλής φώναξε του Τζέιμς να βγάλει το μπερέ του, εις
ένδειξιν σεβασμού στον Μζέε δηλαδή, αλλά ο Τζέιμς δεν ήθελε να το βγάλει, οπότε
ψάξανε και το μπερέ με το ζόρι, και μέσα ήταν ένα μικρούλι μπιστολάκι των
εικοσιδύο. Μετά κι' απ' αυτό ο Τζέιμς μπήκε άοπλος, χαιρέτησε κι' έφυγε για το
Κιγκάλι. Λίγες μέρες αργότερα, μεγάλη εξέγερση των προσκειμένων στον Καμπαρέμπε
μονάδων ξέσπασε στο στράτευμα, το οποίο έγινε από δυο χωριά χωριάτες εν μία
νυκτί, κι' όσοι βρέθηκαν σε λάθος στρατώνα την λάθος στιγμή τους έφαγε το μαύρο
φίδι. Το FPR εισέβαλε στο Κιβού να βοηθήσει και πάλι τους ομοεθνείς
κιβουσιανούς.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στο σημείο αυτό πρέπει
να κάνω μια παρένθεση για να διευκρινίσω πως για τα εσωτερικά της ηγετικής
ομάδας του FPR γνωρίζουμε λιγότερα απ' ό,τι για τις σχέσεις
Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη λίγο πριν το πραξικόπημα στην Κύπρο. Ωστόσο, θεωρείται
βέβαιη η ύπαρξη στους κόλπους της ομάδας δύο φατριών με συμπλέοντα και
συγχρόνως αντικρουόμενα συμφέροντα, ήτοι της των ακραίων του Πωλ Καγκάμε και
της των πάρα πολύ ακραίων του Τζέιμς Καμπαρέμπε. Επίσης, υπάρχουν ενδείξεις πως
η έξωση του FPR από την Κινσάσα έθεσε επί τάπητος ένα ζήτημα εκτενώς ήδη συζητημένο,
αλλά μέχρι τούδε μόνον υπό την μορφήν υποθέσεως εργασίας, το οποίο θα μπορούσε
να διχάσει μέχρις αλληλοεξοντώσεως τις δύο φατρίες, και επί του οποίου η φατρία
του Τζέιμς Καμπαρέμπε ίσως να είχε την ανεπίσημη πλην σθεναρή υποστήριξη των μυστικών
υπηρεσιών του αμερικανικού στρατού ή έστω κάποιων σημαινόντων στελεχών του. Το
ζήτημα αυτό θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής:
<i>"Αν ο Καμπιλά μας δώσει πόδι, μασάμε ταραμά ή τρώμε τον
Καμπιλά;" </i></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Όταν λοιπόν ο αποπεμφθείς Τζέιμς Καμπαρέμπε
γύρισε στο Κιγκάλι εκτός εαυτού, το ξέκοψε του Πωλ πως αν ήθελε να συνεχίσει να
είναι ο αρχηγός τους -αυτό το είπε με νόημα-, να τον αφήσει -τον Τζέιμς- να το
κανονίσει αυτός το ζήτημα. Εξυπακούεται πως τέτοιες κουβέντες η πειθαρχία του FPR
δεν τις σήκωνε, κανονικά. Εν προκειμένω όμως, οι συσχετισμοί ήταν τέτοιοι, ώστε
αντί να εκτελεστεί επί τόπου, ο Καμπαρέμπε έφυγε για την Γκόμα, όπου επίταξε
τρία ξένα μπόϊνγκ που βρήκε να βόσκουν στο αεροδρόμιο μαζί με τα πληρώματα,
φόρτωσε μια ταξιαρχία του FPR, και απογειώθηκε για την Κιτόνα, χίλια τριακόσια
μίλια μακριά, στο νοτιοανατολικό Κονγκό. Στο αεροδρόμιο της Κιτόνα τον
περίμεναν μερικές χιλιάδες κονγκολέζοι με όλμους, πολυβόλα και κακές προθέσεις.
Ήταν παραταγμένοι στον διάδρομο προσγείωσης, και μόλις το μπόϊνγκ του Τζέιμς
προσγειώθηκε, του έριξαν στα λάστιχα και τα έκαναν κομμάτια ώστε να μην μπορεί
να το σκάσει. Αν και ο Τζέιμς δεν είχε έρθει για να φύγει, οπότε άρχισαν οι
διαπραγματεύσεις, κι' αφού κουβέντιασαν κανένα μισάωρο για προμήθειες, πυρομαχικά
και πλιάτσικο, ρουαντέζοι και κονγκολέζοι έφυγαν αδελφωμένοι να πάρουν την
Κινσάσα για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια.
</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Αυτή τη φορά η ρουαντόθεν
εισβολή τους ξίνισε τους ανγκολέζους, γιατί τελευταίως το καθεστώς του Πωλ
Καγκάμε κόρταρε με τον -πρώην εκλεκτό της <span lang="EN-US">CIA</span>- Τζόνας Σαβίμπι, την UNITA και τα διαμάντια που διακινούσαν.
(Εκείνη την εποχή, ο Σαβίμπι ζούσε ακόμη, και ήλεγχε τις αδαμαντοφόρες περιοχές
της Ανγκόλας.) Αν λοιπόν οι ρουαντέζοι έδιωχναν τον Μζέε από την εξουσία, το κόρτε
μπορούσε να εξελιχθεί σε στρατηγική συμμαχία Ρουάντας, Κονγκό και UNITA
εναντίον τους. Επιπλέον, με τον σάλτο μορτάλε στην Κιτόνα, ο Τζέιμς Καμπαρέμπε
είχε έρθει επικίνδυνα κοντά στις πετρελαιοπηγές τους, των αγκολέζων. Και παρά
τις επίσημες διαβεβαιώσεις εκ μέρους της ρουαντέζικης πλευράς, ποιος
εμπιστευόταν ανθρώπους σαν τον Καμπαρέμπε και τον Καγκάμε; Γι' αυτό και
έσπευσαν να σταματήσουν την εισβολή με ρώσικα τανκς, αεροπλάνα και ελικόπτερα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στρατεύματα κατά της
εισβολής έστειλε και η Ζιμπάμπουε, η οποία ανησυχούσε για τις οικονομικές της
συμφωνίες με τον Καμπιλά. Η Ναμίμπια βοήθησε επειδή -όπως η Ανγκόλα- είχε
πρόβλημα με τις διεισδύσεις της UNITA στο έδαφός της κι' επειδή οι συγγενείς
του προέδρου της χώρας έκαναν δουλειές με φούντες στο Κονγκό του Καμπιλά. Το
Σουδάν συνέτρεξε επίσης τον Καμπιλά επειδή είχε τα γνωστά προβλήματα με την
Ουγκάντα, στρατηγικό σύμμαχο της Ρουάντας. Οι φαντάροι του Τσαντ έφτασαν κι'
εκείνοι εις επικουρίαν του Μζέε άρον-άρον επειδή στο Τσαντ μιλάνε γαλλικά, όπως
στο Κονγκό. Πέταξαν μάλιστα με αεροπλάνα του Καντάφι, επειδή οι αμερικάνοι
υποστήριζαν το FPR και την Ουγκάντα, κι' επειδή ο Καντάφι μισούσε τους
αμερικάνους και όλους τους συμμάχους τους ανά την υφήλιο. Κι' ήρθε μ’ αυτά και
μ’ εκείνα όλη η Αφρική κι' έμπλεξε ένα κουβάρι, εκεί στην Λαϊκή Δημοκρατία του
Κονγκό. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μέσα σε λίγες μέρες,
τα ανγκολέζικα ελικόπτερα είχαν ξεκάνει τους μισούς άντρες του Καμπαρέμπε. Τους
άλλους μισούς τους έσωσαν οι αμερικάνικες υπηρεσίες, που ναύλωσαν μερικά
αεροπλάνα να τους πάρουν απ' το Ματάντι ενόσω οι ανγκολέζοι έκαναν τα στραβά
μάτια να μην δυσαρεστήσουν πολύ τους αμερικάνους, που τους είχαν και πελάτες.
Ωστόσο, κάποια τμήματα εκείνου του καθημαγμένου σώματος -κυρίως κονγκολέζοι
στρατολογημένοι στην Κιτόνα- άρχισαν μιαν απελπισμένη πορεία προς την Κινσάσα,
προς το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας συγκεκριμένα, όπου πίστευαν πως θα τους
μάζευαν τα αεροπλάνα που τους έταξε ο Τζέιμς για να τους ξεφορτωθεί. Τους
τυχερούς τους πρόλαβαν τα ανγκολέζικα ελικόπτερα. Γιατί τους υπόλοιπους τους
περίμενε ο όχλος. Τους φόραγαν μια σαμπρέλα βρεγμένη με πετρέλαιο στο λαιμό και
τους έβαζαν φωτιά. Φρίκη.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span><span style="color: black; font-family: "georgia";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyEhwk38G8KrfqEAXeqXvLkBOCTxpjB82kzZK2TM7zAVACfUl7T00X7Ue2Lr-_SMzv_l9kX2GBn36xBcQA2FxKz9UKyWYBdlkWX8rgTFO4sCXICypycZTlOxI3rw2Sk4g6SJ_p4I24vxY/s1600-h/james+blitz.jpg"><span style="color: #5588aa; font-size: x-large; text-decoration: none;"></span></a></span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Εκόν άκον, το FPR
περιορίστηκε στην κατοχή του Κιβού, εκεί που είχε επικρατήσει λόγω της στήριξης
των τούτσι της περιοχής. Αμέσως ένα νέο κίνημα στήθηκε πάλι από το μηδέν, ο
Κογκολέζικος Συναγερμός για την Δημοκρατία -το RCD- ώστε να νομιμοποιηθεί η
ρουαντέζικη παρουσία. Εκτός από τους εγκάθετους του Κιγκάλι, το νέο κίνημα διακοσμήθηκε
με ένα σωρό τοπικούς παράγοντες, τυχοδιώκτες, επίδοξους πολέμαρχους, πρώην αριστερούς
και ντόπιους βαρόνους, ώστε να δοθεί κάποια επίφαση λαϊκής συναίνεσης σ’ αυτήν
την αχυροκαλύβα. Όμως παρ' όλα τα μασκαραλίκια του FPR, το Κιβού ήταν υπό κατοχή, κι' αυτό δεν μπορούσαν να το
κρύψουν από κανέναν. Το Κιγκάλι είχε βέβαια την καραμέλα των γενοκτόνων πρώην
FAR και ιντεραχάμουε, οι οποίοι σε μία πραγματικά εντυπωσιακή αλλαγή των
συμμαχιών είχαν επιστρέψει επί σκηνής
στο πλευρό του προ δύο ετών θανάσιμου εχθρού τους, του Καμπιλά. Μάλιστα, για να
ξεβγάλουν την δυσοσμία της πτωμαΐνης από πάνω τους, είχαν αλλάξει όνομα κι'
είχαν γίνει Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Ρουάντας και
Απελευθερωτικός Στρατός Ρουάντας, ακρωνυμικώς FDLR και ALIR αντιστοίχως. Οι
οργανώσεις αυτές στρατολογούσαν αθρόως μεταξύ των προσφύγων που είχαν σωθεί από
τις εκκαθαρίσεις των καταυλισμών το 1996. Συχνά οι νεοσύλλεκτοι ήταν μικρά
παιδιά κι έφηβοι χωρίς άλλη ελπίδα επιβίωσης παρά το καλάζνικοφ, και οι οποίοι -λόγω
ηλικίας- δεν γινόταν να είναι οι γενοκτόνοι του 1994 όπως ήθελε να τους
παρουσιάζει ο Πωλ. Άλλωστε, παρά τις ιερεμιάδες, το FPR άλλοτε ανεχόταν την
συνύπαρξη με το FDLR και το ALIR, άλλοτε έκανε συμφωνίες και μπίζνες μαζί τους,
και όλο και σπανιότερα τα πολεμούσε. Από την άλλη, οι μιξοεξαγνισμένες αυτές
περιστερές έλυναν τις μεταξύ τους διαφορές με τα όπλα, ενώ συνεργάζονταν με τα
ποικιλώνυμα αντάρτικα των αδελφών χούτου του Μπουρούντι τα οποία είχαν τις
βάσεις τους στο Κονγκό: τις Δυνάμεις Αμύνης της Δημοκρατίας ή FDD, που είχαν
διασπαστεί από το Εθνικό Συμβούλιο Αμύνης και Δημοκρατίας (το CNDD δηλαδή) το
οποίο δεν είχε σχέση με τις Εθνικές Δυνάμεις Απελευθερώσεως (το FNL) και το
οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με τις Εθνικές Απελευθερωτικές Δυνάμεις (το FLN). Όλα αυτά τα αντάρτικα τα κυνηγούσε
μέσα στο Κονγκό ο σύμμαχος του FPR και ελεγχόμενος από τους τούτσι εθνικός
στρατός του Μπουρούντι. Τον ωραίο και μοντυπαϊθονικό αυτόν πίνακα συμπλήρωναν
οι διάφορες εντόπιες και γραφικότατες συμμορίες των πολεμιστών μάϊ-μάϊ. Αυτοί
δεν ήταν μία ενιαία οργάνωση, ήταν πολλές, κι' άλλαζαν κάθε τόσο συμμαχίες.
Στην αρχή ήταν εναντίον των προσφύγων χούτου που τους ρήμαζαν τα χωριά. Ύστερα,
όταν οι καταυλισμοί διαλύθηκαν, συμμάχησαν με τους πρόσφυγες -το FDLR και το
ALIR- εναντίον του FPR και των προστατευομένων του, δηλαδή του RCD, των
κιβουσιάνων τούτσι και των μπανιαμουλένγκε. Εξαιρετικά βίαιοι και με παντελή
έλλειψη πειθαρχίας, οι μάϊ-μάϊ κατάντησαν να αλληλοσκοτώνονται στο τέλος μεταξύ
τους. Οι μπανιαμουλένγκε πάλι οργανώθηκαν σε διαφορετικών ειδών πολιτοφυλακές
και στράφηκαν εναντίον του εκ Ρουάντας προστάτη τους, όταν η προστασία που τους
προσέφερε έγινε ασφυκτική μέχρις εκμεταλλεύσεως. Τότε το FPR έστειλε τα νεοαποκτηθέντα
μαχητικά ελικόπτερά του για να καταπνίξει την αποστασία των προστατευομένων του
στο αίμα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Οι ουγκαντέζοι, μετά
την έξωσή τους από την Κινσάσα, κάνανε κατοχή στο βόρειο Κονγκό, στο Ιτούρι,
όπου βάλανε τους χέμα που ήταν βοσκοί να φαγωθούν με τους λέντου που ήταν
γεωργοί και είχαν πάντοτε ανοιχτούς λογαριασμούς μεταξύ τους για τα
λιβαδοχώραφα. Ύστερα στήσανε δικό τους κίνημα-βιτρίνα, το Κίνημα για την
Απελευθέρωση του Κονγκό, το MLC, με πρόεδρο τον βαθύπλουτο επιχειρηματία
Ζαν-Πιερ Μπέμπα, το οποίο ήρθε σε σύγκρουση με το RCD των ρουαντέζων, το οποίο ως
εκ τούτου διασπάστηκε κι' έγινε RCD-G (ρουαντοφίλων) και RCD-ML (ουγκαντοφίλων).
Το RCD-ML (ουγκαντοφίλων) είχε πρόεδρο τον Ερνέστ Βάμπα ντία Βάμπα, έναν
πολιτικό επιστήμονα, πρώην καθηγητή του Χάρβαρντ και του Νταρ ες Σαλαάμ. Αργότερα,
από το RCD-ML (ουγκαντοφίλων) αποσπάστηκε η φράξια του Αντύπα Μπούσα Νυαμουΐσι.
Αυτός ο Αντύπας κατάφερε τάζοντας προς πάσα κατεύθυνση να τον υποστηρίζουν και η
Κινσάσα και η Καμπάλα εναντίον του εσωκομματικού του αντιπάλου -του καθηγητή- επί του οποίου τελικώς επεκράτησε
μετά από σκληρές μάχες. Όμως στην σύγκρουση του MLC υπό τον Μπέμπα με τον Νυαμουΐσι
που ακολούθησε, ο Μουσεβένι ενίσχυσε με πυροβολικό τις δυνάμεις του πρώτου,
οπότε ο δεύτερος άλλαξε στρατόπεδο και στράφηκε στην Κινσάσα για υποστήριξη. Η
κατάστασις περιεπλάκη ακόμη περισσότερο καθώς ο Νυαμουΐσι είχε να αντιμετωπίσει
και τους μάϊ-μάϊ, που ήταν σύμμαχοι μεν της Κινσάσα αλλά όχι και δικοί του.
Παρ’ όλα ταύτα, ο Αντύπας Μπούσα Νυαμουΐσι τα βόλεψε. Μερικά χρόνια μετά
βρέθηκε υπουργός εξωτερικών του Κονγκό, το πως είναι μεγάλη ιστορία και να μην
επεκταθώ. Μάλιστα, στις 18 Οκτωβρίου του 2008 συναντήθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά
με τον Γιάννη Βαλινάκη, υφυπουργό εξωτερικών της Ελλάδος, ο οποίος και τον
ενημέρωσε για το φλέγον θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και άλλα ζητήματα
ζωτικού ενδιαφέροντος στις ελληνοκονγκολέζικες σχέσεις. Ο Αντύπας Μπούσα
Νυαμουΐσι διαβεβαίωσε τον Γιάννη Βαλινάκη πως όσο καιρό εκκρεμεί το ζήτημα της
ονομασίας των Σκοπίων, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό θα αναφέρεται στο
γειτονικό κρατίδιο με το όνομα FYROM, τόσο στις διμερείς όσο και στις διεθνείς
σχέσεις, εφαρμόζοντας απαρεγκλήτως τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τόσο μεγάλη επιτυχία, η ελληνική διπλωματία
είχε να επιδείξει από τον καιρό του Ελευθερίου Βενιζέλου. Τότε που πήραμε
εντολή και πήγαμε στην Σμύρνη.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τελικώς ο πόλεμος των
παρενθέτων πήρε σβάρνα και τους παρενθέσαντες. Ο Καγκάμε βρέθηκε να πολεμάει με
τον παλιό του μέντορα και στρατηγικό εταίρο, τον Μουσεβένι. Τον αχερώνα τον
έλεγαν Κισανγκάνι, πρώην Στανλεϊβίλ, εκεί που είναι τα πολλά διαμάντια. Στείλανε
τον Χόλμπρουκ οι υπερπόντιοι προστάτες, τους επανέφεραν στην τάξη, γιατί έτσι
γίνεται πάντα, εκείνος που σου δίνει τα όπλα είναι το αφεντικό. Κι' έτσι, ο
πόλεμος Ρουάντας-Ουγκάντας στο Κονγκό περιορίστηκε ξανά στους παρενθέτους. Και
οι παρένθετοι συνέχιζαν να πολλαπλασιάζονται σαν λερναίες ύδρες με φράξιες και
διασπάσεις. Από το RCD-G (ρουαντοφίλων) προήλθαν το RCD-Authentique
(Αυθεντικό), το RCD-Original (Ορίτζιναλ) και το RCD-Kongolais (Κογκολέζικο).
Αντιστοίχως, το RCD-National (Εθνικό) αποσπάστηκε από το RCD-ML (ουγκαντοφίλων)
και προσέγγισε το επίσης προσκείμενο στην Ουγκάντα MLC. Θέλω να διευκρινίσω πως
δεν χρειάζεται να αποστηθίσουμε όλα αυτά τα κόμματα, τα ένοπλα γκροπούσκουλα και τα αρκτικόλεξα τα οποία
αυξάνονται και πληθύνονται επικίνδυνα καθώς ετούτη μου η αφήγηση πλησιάζει στο
τέλος της. Εγώ τα αναφέρω πάντως, προσδίδουν κύρος. Και της αφήγησης, και εμού
του αφηγητού. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Εν ολίγοις, όλοι είχαν ανοίξει πόλεμο εναντίον
όλων. Κι΄ ολονών οι ορέξεις είχαν ανοίξει με τον πόλεμο. Κάθε είδους ορέξεις.
Οικονομικές, σεξουαλικές, γαστρονομικές. Όσοι είχαν όπλα λήστευαν, σκότωναν και
βίαζαν αδιακρίτως και πέραν του πολεμικού σκοπού, δηλαδή όχι πάντα τους αμάχους
των άλλων, αλλά ενίοτε και τους δικούς τους. Έτρωγαν επίσης αδιακρίτως
αγελάδες, γορίλλες κι' ανθρώπους. Κρούσματα κανιβαλισμού -με θύτες αντάρτες του
Μπέμπα και θύματα πυγμαίους- συντάραξε την δυτική κοινή γνώμη εκείνο τον καιρό,
αν και δεν θα έπρεπε, διότι την ίδια περίπου εποχή κάποιος γερμανός έφαγε έναν
συμπατριώτη του, γερμανό επίσης. Είχαν γνωριστεί μέσω διαδικτύου επί τούτου,
δηλαδή με σκοπό να γίνουν ερασταί και να φάει ο ένας τον άλλον. Αρχικώς
προσπάθησαν από κοινού να φάνε το πέος του ενός εξ αυτών τηγανητό με
αλατοπίπερο και σκόρδο, αλλά χωρίς
επιτυχία γιατί ήταν πολύ σκληρό. Ο ακρωτηριασθείς πέθανε τελικώς από
αιμορραγία, οπότε ο άλλος τον γευμάτισε με την ησυχία του. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Καμπιλά είχε
στρατολογήσει στο AFDL αρκετούς ανήλικους από το Κιβού, ορφανά κυρίως και
αλητάκια που τα λέγανε <i>καντόγκο</i>,
δηλαδή πιτσιρίκια, και δικαίως, αφού τα μικρότερα ήταν δεν ήταν δέκα χρονών.
Όταν ο κογκολέζικος στρατός χωρίστηκε στα δύο, οι καντόγκο ακολούθησαν θέλοντας
και μη τους αξιωματικούς τους, κι' έτσι βρέθηκαν να αλληλοσκοτώνονται με τους
παλιούς τους συντρόφους. Όταν τα παιδιά σκοτώνουν παιδιά είναι γιατί
χρειάζονται πατέρα. Οι <i>καντόγκο </i>λοιπόν
είχαν τον Καμπιλά για πατέρα, κι' αυτός τους είχε σαν παιδιά του, ιδιοκτησία
του δηλαδή, γεγονός που του επέτρεψε να εκτελέσει τον αρχηγό τους που τον
φοβόταν, ύστερα τριανταέξι απ' αυτούς σε μια εξέγερση στην Κινσάσα, μετά να
τους διατάξει να σκοτώσουν τους τραυματίες συμπολεμιστές τους μετά από μια
αποτυχημένη επίθεση στην Κατάνγκα, και πιο μετά -το χειρότερο- να τους
αποκαλέσει δειλούς. Ύστερα απ' όλα αυτά, η σχέση πατέρα-γιών περνούσε βαθιά
κρίση, πράγμα που διέφυγε της προσοχής του μπουνταλά Καμπιλά.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στις αρχές λοιπόν του
2001, την ώρα που ο μπουνταλάς Καμπιλά εργαζόταν στο προεδρικό γραφείο, μπήκε ένας
σωματοφύλακάς του, ένας μπανιαμουλέγκε δεκάξι χρονών, κάτι να του πει. Κι' όπως
έσκυψε να του ψιθυρίσει το κάτι, έβγαλε ο μικρός ένα περίστροφο και του έπαιξε
δύο στο κεφάλι, και πάει, πέθανε ο Μζέε. Το δεκαεξάχρονο βέβαια το σκότωσε επί
τόπου ο συνταγματάρχης Έντυ Καπέντ, υπασπιστής του Καμπιλά, κι' έτσι δεν
μαθεύτηκε τίποτε σχετικά με το ψυχαναλυτικό κίνητρο του πατροκτόνου. Φαίνεται
όμως πως εντολέας της δολοφονίας ήταν ο ίδιος ο εκτελεστής του σωματοφύλακα, ο
Έντυ Καπέντ δηλαδή, που του έκλεισε με τον τρόπο αυτόν το στόμα δια παντός, του
σωματοφύλακα. Ο Καπέντ δικάστηκε σε θάνατο με άλλους εικοσιπέντε για τον φόνο
του Μζέε, οι ποινές όμως δεν εκτελέστηκαν ποτέ. Μερικά χρόνια αργότερα οι
κατάδικοι εξαφανίστηκαν από την φυλακή, και κανείς δεν τους ξανάδε. Μερικοί
εμφανίστηκαν σ’ ένα ντοκυμαντέρ, χρόνια μετά, στην Σουηδία, αλλά κράτησαν
κλειστά τα χαρτιά τους. Έτσι δεν ξέρουμε περισσότερα για την υπόθεση, ούτε αν
σ' αυτήν ήταν ανακατεμένοι ο Πωλ με το
FPR, ή αν πίσω από την δολοφονία του Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά ήταν οι δικοί του, συγκεκριμένα
η φιλοανγκολέζικη φράξια του καθεστώτος και το MPLA, επειδή ο μακαρίτης ξέπλενε
διαμάντια στη ζούλα για λογαριασμό του Τζόνας Σαβίμπι, ο οποίος -τόπαμε αυτό-
συνέχιζε να ελέγχει εκείνο τον καιρό κάποιες αδαμαντοφόρες περιοχές στην
Ανγκόλα, και να ερωτοτροπεί -κι' αυτό το είπαμε- με το Κιγκάλι. Για τον Σαβίμπι
λέγεται πως τελικώς τον καθάρισαν ισραηλινοί πράκτορες μαζί με νοτιοαφρικανούς
μισθοφόρους, νομίζω το 2002. Είχε καταντήσει περιττός, ο Τζόνας Σαβίμπι, με την
λήξη του ψυχρού Πολέμου..</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μετά την δολοφονία του
Λωράν Ντεζιρέ Καμπιλά ανέλαβε ο γιός του, ο Ζοζέφ, τούτσι από την μεριά της
μάνας του, γεγονός που δεν επηρέασε σε κάτι τις εξελίξεις, αφού οι εχθροπραξίες μεταξύ κογκολέζικου στρατού, FAR και
ιντεραχάμουε που έγιναν FDLR και ALIR, μιας ποικιλίας οργανώσεων μάι-μάι, FPR,
RCD-G, μπανιαμουλένγκε, RCD-ML, MLC, FDD, CNDD, FNL, FLN, ενόπλων δυνάμεων της
Ουγκάντας, της Ζιμπάμπουε, της Ναμίμπιας και του Τσαντ, πολιτοφυλακών χέμα,
λέντου και άλλων συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση. Ασχέτως αν τα αρκτικόλεξα
αλλάζουν ιλιγγιωδώς...</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μέχρι σήμερα έχουν
πεθάνει τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι. Κι’ εγώ δεν σας έχω ακόμη εξηγήσει γιατί
αμερικάνοι και γάλλοι ανακατεύονται συνεχώς σ’ αυτή την ιστορία.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-align: center; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b> Δ΄</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Στην Ρουάντα
επικοινωνούσαμε με κάτι γουόκι-τόκι σαν εκείνα των τροχονόμων, τα είχαμε
συντονισμένα μονίμως σε μία συγκεκριμένη συχνότητα, τα υπόλοιπα κανάλια ήταν
αποκλειστικά για τους κυανόκρανους. Ο λόγος προφανής: εκτός εργασίας, τα
χρησιμοποιούσαμε για τις κοινωνικές μας συναναστροφές, δίναμε ραντεβού για καφέ,
για φαΐ, κάναμε πλάκες, οι κυρίες της αποστολής της Ύπατης Αρμοστείας για τα
Ανθρώπινα Δικαιώματα μιλούσαν για αφρικανικά υφάσματα και μανικιούρ, έβγαινε
ένα απερίγραπτο κομφούζιο στον αέρα, δεν μπορούσαν οι άλλοι να κάνουν τη
δουλειά τους, μας δώσανε λοιπόν ένα κανάλι να μας ξεφορτωθούν. Οι ακροάσεις
ήταν ανοιχτές για όλους, και όλοι σχεδόν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Θέλω να πω
γνωριζόμασταν όχι μόνο με τα ονόματα αλλά και με τους κωδικούς του
ραδιοασυρμάτου που μας υποχρέωναν να χρησιμοποιούμε δήθεν για ασφάλεια. Έτσι,
μπορούσες να πληροφορηθείς, λόγου χάριν, πως η Χοτέλ Ρόμεο τρία Άλφα πέντε θα
περνούσε την νύχτα της στο σπίτι του Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο οκτώ, όμως την
συζήτηση την άκουσε δυστυχώς και η Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο τρία που ήταν η
μόνιμη συνοδός του Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο οκτώ, και πήγε πνέοντας μένεα στο
σπίτι του μασκαρατζίκου, και καθώς δεν είχε την λεπτότητα να ειδοποιήσει πριν,
έγινε της κακομοίρας.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Την ώρα που εμείς
παλεύαμε με τα κανάλια, τα παράσιτα και τις αδιακρισίες των υψηλών συχνοτήτων,
ο κανονικός κόσμος έμπαινε στον πυρετό της κινητής τηλεφωνίας, των έξυπνων
οπλικών συστημάτων και του Νιντέντο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Εκείνα τα χρόνια, η
ζήτηση ενός άγνωστου σ' εμάς τους αδαείς ορυκτού, του κολομβοτανταλίτη,
εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Και κολομβοτανταλίτης -άλλως κολτάνιο για τους
μυημένους στα γεωπολιτικά της περιοχής- υπήρχε άφθονος στο ανατολικό τότε Ζαΐρ
και νυν Κονγκό, στο Κιβού δηλαδή, εκεί όπου ο Πωλ Καγκάμε μπήκε -αρχές του
1996- να ξεκάνει τους πρόσφυγες και με την ευκαιρία έμεινε επ' αορίστω. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Από τότε κι’ ύστερα, τα
Αντόνοφ πάνε κι' έρχονται στο αεροδρόμιο της Γκόμα και του Μπουκαβού,
προσγειώνονται, φορτώνουν κι' απογειώνονται ξανά, Καζακστάν, Κίνα, εκεί γίνεται
η επεξεργασία, κι' από εκεί πάει στην βιομηχανία των ηλεκτρονικών. Το FPR είναι
στρατός και συγχρόνως εμπορική επιχείρηση, έχει ειδικό λογιστήριο για το
κολτάνιο, φέρνει και τους φυλακισμένους από την Ρουάντα να σκάβουν στις
εξορύξεις δωρεάν. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μία εταιρία από το
Οχάϊο, η Ηγκλ Γουίνγκς, θυγατρική του κολοσσού Τρίνιτεκ Ιντερνάσιοναλ, διατηρεί
αγαθότατες σχέσεις με τον Πωλ Καγκάμε και τους εκλεκτούς του καθεστώτος του,
και αγοράζει σχεδόν όλο το μετάλλευμα που εξορύσσεται στην ελεγχόμενη από το
FPR περιοχή.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Το κολτάνιο κάνει παράξενα ταξίδια, περνάει
τράνζιτ, για παράδειγμα, μέσω Νοτίου Αφρικής με πλαστά παραστατικά, ύστερα η
παρτίδα πουλιέται στην Σταρκ, μία θυγατρική της Μπάγιερ στην Ταϊλάνδη, και η
Σταρκ κάνει την πληρωμή σε μία ολλανδέζικη φίρμα που παρέχει λογιστική
υποστήριξη στην Ηγκλ Γουίνγκς. Έτσι, δεν ξέρουμε ποιοι κατασκευαστές στον κόσμο
χρησιμοποιούν τον κογκολέζικο κολομβοτανταλίτη και ποιοι όχι. Κι' ούτε τους
χρειάζεται να μάθουμε. Τα κορίτσια των δημοσίων σχέσεων της <span lang="EN-US">Nokia</span><span lang="EN-US"> </span> και της <span lang="EN-US">Ericsson</span> -ξανθές γαλανομάτες δίμετρες σκανδιναβές, αγγελικά
πλασμένες- δείχνουν τόσο αθώα επίτηδες για να εξάπτουν τις πιο ανώμαλες
φαντασιώσεις σας. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Κολτάνιο σπρώχνουνε
από την δική τους ζώνη και οι ουγκαντέζοι, το στέλνουν με καμιόνια στο Έντεμπε,
κι' από εκεί τα γνωστά, οι ίδιοι παραλήπτες. Βασικός παράγων στην επιχείρηση
είναι ο αδελφός του Μουσεβένι, εκείνος
που έφτασε με τα τζίπ να επιβάλει τον Πωλ στην ηγεσία του FPR το 1990. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Τόσο πολύ κολτάνιο έφυγε από το Κονγκό που
τελικώς δημιουργήθηκε κρίση υπερπροσφοράς, οι τιμές κατέρρευσαν, φαντάζομαι η
Ηγκλ Γουίνγκς να συνέχισε να αγοράζει στις σκοτωμένες τιμές, δεν είναι η τιμή
του στο χρηματιστήριο που μετράει αλλά ο έλεγχος των αποθεμάτων. Η κατάρρευση
των τιμών έριξε λάδι στη φωτιά του Κονγκό, αφού οι αντιμαχόμενοι προσπαθούσαν
να αυξήσουν το κομμάτι τους από την πίτα της εξόρυξης ώστε να κρατήσουν τον
τζίρο τους σταθερό. Αλλά και οι αυστραλοί θα πάθανε νίλα, το υποθέτω αυτό διότι
πριν τον πόλεμο του κολτάνιου, η Αυστραλία ήταν η πρώτη παραγωγός χώρα του
πλανήτη, και τώρα, στο κόστος που δουλεύουνε -μισθοί, ασφάλιση και τα ρέστα-
πάνε να βαρέσουνε κανόνι. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το καλοκαίρι του 1994, έναν χρόνο πριν πάω στη Ρουάντα, είχα πάει διακοπές στην Ανάφη. Μόνος
μου. Γιατί όταν είσαι μόνος σου, γνωρίζεις κόσμο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Εκείνο το καλοκαίρι,
λοιπόν, γνώρισα έναν περίεργο άνθρωπο, έναν γάλλο με υπερμετρωπικά γυαλιά και
τεράστια γαλάζια γουρλωτά μάτια, συνεχώς στραμμένα στα αιδοία των γυμνιστριών
που λιάζονταν στην αμμουδιά. Έλεγε πως ήταν πυρηνικός φυσικός και πως δούλευε
σε κάποιο ερευνητικό ινστιτούτο, και πως η κρίση στην Ρουάντα προκλήθηκε για τα
κοιτάσματα ενός μετάλλου, του τανταλίου, που λιώνει στους τρεις χιλιάδες
βαθμούς Κελσίου, και με το οποίο φτιάχνουμε κράματα υψηλής αντοχής στην
θερμοκρασία, δηλαδή πυκνωτές. Χωρίς πυκνωτές δεν υπάρχουν υπολογιστές, κινητή
τηλεφωνία και βηματοδότες, οπλικά συστήματα και διαστημική. Και το κυριότερο,
χωρίς ταντάλιο δεν θα υπάρξει ασφαλής ατομική ενέργεια, τώρα που το πετρέλαιο
τελειώνει. Οι μεγάλες συγκρούσεις του μέλλοντος, έλεγε, εκτός από το νερό, θα
είναι και για το ταντάλιο, κι' εκεί κάτω βρίσκεται το ογδόντα τοις εκατό των
παγκοσμίων αποθεμάτων. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Δεν θυμάμαι αν ανέφερε
ακριβώς το όνομα του ορυκτού από το οποίο βγαίνει το ταντάλιο, τον
κολομβοτανταλίτη ή αλλιώς κολτάνιο, αλλά δεν έχει σημασία. Αν υποπτευόμουνα
-αλλά πώς;- ότι οκτώ μήνες μετά θα ξαναβρισκόμουν παρατηρητής στην Ρουάντα, θα
έδινα πιθανόν περισσότερη προσοχή στα λόγια του. Τότε όμως, που μυαλό. Ήθελα την ησυχία μου και να είμαι αραχτός, κι’ άλλωστε είχαμε εδώ τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, τα περί
πυκνωτών και κραμάτων και ορυκτών τα άκουγα βερεσέ, έπληττα να τον ακούω μαζί
με τον φλοίσβο των κυμάτων, τα θεωρούσα όλα αυτά λίγο Τζων Λε Καρέ ανακατεμένο
με επιστημονική φαντασία, είναι και ψωνισμένος ο λιγούρης, σκεφτόμουν. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Κι' έκοψα τα
πολλά-πολλά μαζί του με την χαρακτηριστική συγκατάβαση που δείχνουμε στους κάπως
ιδιόρρυθμους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; mso-outline-level: 1; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b>Δύο Επίλογοι</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; mso-outline-level: 1; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; mso-outline-level: 1; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; mso-outline-level: 1; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
<b><span style="font-family: "times new roman";"></span></b></span><br />
<span><b><span style="font-family: "times new roman";">
</span></b>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b>Η Καρδιά του
Σκότους</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μεσημεριάτικος ύπνος,
έβλεπα εφιάλτη. Ξυπνώντας, κάθησα να τον γράψω. Τα κενά στο όνειρο τα
συμπλήρωσα στο χαρτί για πλάκα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Είχαν περάσει τα
χρόνια, η κρίση είχε κυλήσει πιο πέρα, στο Κονγκό, γης μαδιάμ. Δεν υπήρχε πια
ΟΗΕ, είχα μείνει άνεργος, και περπατούσα σε μία συνοικία, λασποκαλύβες με
τσίγκινη σκεπή, χωρίς λεφτά, χωρίς χαρτιά, χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς ταυτότητα,
τίποτα. Συνάντησα ένα κορίτσι.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Ποιανού είσαι; το
ρωτάω.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Κανενός, μου λέει. «Ο
πατέρας μου βίασε τη μάνα μου, και τώρα δεν με θέλει κανένας γιατί είμαι του
εχθρού.» </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span> Αργότερα με πλησίασαν άνθρωποι της Εταιρίας
να πάω να βρω κείνο τον πράκτορά τους που είχε ιδρύσει στις Λίμνες ιδιωτικό
κράτος και να τον εξουδετερώσω πριν πάρει το θέμα έκταση. Ποιος ήταν πραγματικά
ή άλλες λεπτομέρειες, δεν μου είπαν. Στις Βρυξέλλες γνώρισα τους βοηθούς μου,
πέντε τον αριθμό. Ένας κοντός που φόραγε φανέλα με το νούμερο εννιά της εθνικής
Αγγλίας -του Γουέιν Ρούνεϊ- ειρωνεύτηκε, "εσύ είσαι που θα γίνεις ο Κούρτζ
στη θέση του Κούρτζ;" Οι άλλοι γέλασαν και μπήκαμε σ’ ένα αρχαίο Αντόνοφ.
Ούτε διαβατήριο, ούτε τίποτα, μόνο τη φωτογραφία του Κούρτζ. Στην απογείωση
κοίταζα τα φώτα σ’ ένα αυτοκινητόδρομο. "Μην ανησυχείς", είπε πάλι ο
κοντός, "εκεί στο Κονγκό είναι πανεύκολο, το δύσκολο ήταν στο
Αφγανιστάν". Τον ρώτησα τι έκανε στο Αφγανιστάν. "S.A.S", είπε,
"ειδικές αποστολές, προετοιμάζαμε το έδαφος. Όμως εδώ είμαστε ελεύθεροι
επαγγελματίες, ακριβώς όπως εσύ". Προσγειωθήκαμε χαράματα. Μού δώσαν λεφτά
για το ποταμόπλοιο, χρωματιστά μερμήγκια, άντρες με φορτωμένα ποδήλατα,
γυναίκες με μπόγους στο κεφάλι, αλητάκια που ζητιάνευαν, <i>“donnez-moi petit monnaie, donnez-moi petit monnaie”.</i></span> </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> –Εσύ βρίσκεις τον Κούρτζ, κι’ εμείς εσένα, ο
Δούρειος Ίππος, είπε ο κοντός κι’ εξαφανίστηκε.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το πλήθος άλλαζε σε
κάθε σταθμό καθώς ανεβαίναμε το ποτάμι. Ήμουν ο μόνος λευκός, κι’ όλοι στρέφαν
απάνω μου τα πελώρια μάτια τους. Την τρίτη μέρα -κατά τας γραφάς- ένας πελώριος
μαύρος με κουστούμι Αρμάνι με πλησίασε και μου είπε πως ο κύριος Κούρτζ
ανυπομονούσε να με γνωρίσει. Κατεβήκαμε στην επόμενη σκάλα. Το πλήθος των
γυναικών με περικύκλωσε κι’ άρχισε να με σπρώχνει και να με τραβάει γελώντας
και να μου χουφτώνει τα τέτοια. Μού πήραν όσα λεφτά μου είχαν απομείνει, τα
ρέιμπαν, το ρολόι και το πουκάμισο. Έπεσα κάτω, εμφανίστηκαν τότε κάτι
πολεμιστές από έργο του εξήντα, κι’ άρχισαν να με χτυπάνε με καδρόνια και
πέτρες. Μ' έσωσαν οι σωματοφύλακες εκείνου του πελώριου ανθρώπου. Φύγαμε σε δύο
τογιότα πατρόλ, ψηνόμουνα στον πυρετό για χιλιόμετρα, άσφαλτος στην αρχή, μετά χωματόδρομοι,
ζούγκλα, λόφοι, μπανανοφυτείες, πρέπει να έβλεπα εφιάλτη πως βούταγα στη
θάλασσα, δεν μπορούσα να βγω στην επιφάνεια, πνιγόμουν. Παράξενος ύπνος, μέσα
στον εφιάλτη μου έβλεπα έναν άλλο εφιάλτη. Στο τέλος εμφανίστηκε κι' εκείνος.
Ένας λιπόσαρκος ευρωπαίος με φωνή σαν την βελόνα της σύριγγας. Ο Κουρτζ.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Από που είσαι,
ρώτησε. Μετά, δεν θυμάμαι.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Κοίτα γύρω σου, είπε
ο Κούρτζ. "Επί Γης Ειρήνη"…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ξύπνησα πεταμένος στον
λάκκο της εξόρυξης. Γυναίκες και άντρες γυμνοί έσκαβαν ή ασελγούσαν στη λάσπη.
Ποιάς Κίρκης γουρούνι ήμουνα;</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Τα Ηνωμένα μου Έθνη,
φώναξε. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Γύρω, το συνοθύλευμα
της συνοδείας του: ιντεραχάμουε και χούτου των πάλαι ποτέ FAR, αντάρτες
μπανιαμουλέγκε, μάϊ-μάϊ αιμοδιψείς, κογκολέζοι λιποτάκτες και τούτσι βετεράνοι
του FPR, χέμα και λέντου με τόξα και ακόντια, στρατηγοί της Ρουάντας, της
Ουγκάντας, του Μπουρούντι, της Ανγκόλας, της Ζιμπάμπουε και της Ναμίμπιας,
ατζέντηδες υπερακτίων, οροθετικές πόρνες, η χήρα ενός πρώην αυτοκράτορα,
οπλαρχηγοί, πρόεδροι, όλοι παιδιά, πολλά παιδιά με καλάζνικοφ και
χειροβομβίδες...</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Φυλές που
υποκινήσαμε. Κινήματα που κατασκευάσαμε. Μπίλιες του μπιλιάρδου, χτυπάς τη μία,
χτυπάει την άλλη, να πέσει μία άλλη στη μαύρη τρύπα. Τα κράτη που διαλύονται
στο ψέμμα που τα γέννησε, πια δεν εξυπηρετούν…Ένας Θεός, ο Φόβος… Ένας
Προφήτης, Εγώ…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Από αιχμάλωτος είχα
βρεθεί προστατευόμενος. Υποψιαζόταν γιατί με είχαν στείλει; Ήταν ερωτευμένος
πάντως με την φωνή του, τον άκουγα χωρίς να διακόπτω. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Ο Μομπούτου, ο
Τσόμπε, ο Καζαβούμπου, όλους τους γνώρισα, ήμουν εδώ πριν από αυτούς. Ο Λουμούμπα! Ένας μανιακός! Είτε το πιστεύετε
είτε όχι, αυτός πρώτος το ξεκίνησε το μπουρδέλο, είναι στην ανθρώπινη φύση,
έστειλε τον στρατό στη Μπακουάνγκα το εξήντα, έπνιξε την αποστασία στο αίμα, τι
νομίζετε πως ήταν; ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης; χε-χε,
ο Άγιος Φραγκίσκος με ρώσικα αεροπλάνα, καταλαβαίνετε γιατί τον
περιποιήθηκαν τόσο όταν τον έστειλε ο Μομπούτου πακέτο στην Κατάνγκα; Τέλος
πάντων, ο Ψυχρός Πόλεμος ανήκει στο παρελθόν, οι φασουλήδες των κομμουνιστών
έγιναν θεσμικοί εταίροι των αμερικάνων, ακούς εκεί θεσμικοί εταίροι! Ο Καγκάμε,
ο Μουσεβένι, ο Καμπιλά, ο Ντος Σάντος, άπαντες προϊόντα αυτής της μετάλλαξης,
ας έρθουμε όμως στο θέμα μας, εγώ το είχα πει στην Εταιρία από το ενενήντα, πως
χωρίς την απειλή των σοβιετικών ο Μομπούτου ήταν πια άχρηστος, ή χειρότερα
ακόμη, για την ακρίβεια ήταν ασύμφορος, πουλούσε πολύ ακριβά. Οι γάλλοι ήταν
αρνητικοί, ο Μομπούτου ήταν η μόνη εγγύηση για όση επιρροή τους απέμενε εκεί
πέρα, αντιδρούσαν στην προοπτική της αντικατάστασής του. Αντίθετα οι αμερικάνοι
ενθουσιάστηκαν. Θα σας φανεί παράξενο, αλλά το σχέδιο γεννήθηκε ως λύση σε ένα
άλλο πρόβλημα, τους τούτσι, που είχαν γίνει ο πονοκέφαλος του φίλου τους, του
Μουσεβένι. Διατυπώθηκε η σκέψη να διοχετευθούν στην Ρουάντα, την χώρα
προέλευσής τους. Βιαίως, αναγκαστικά. Είναι αυτονόητο πως κάτι τέτοιο θα
αποσταθεροποιούσε όλη την περιοχή, η κρίση θα έφτανε μέχρι το Ζαΐρ. Και το
ετοιμόρροπο Ζαΐρ του Μομπούτου θα κατέρρεε. Αυτό όμως δεν ήταν μια ευκαιρία να
διαπραγματευθούμε τα κοιτάσματα με τους νέους ιδιοκτήτες του Ζαΐρ; Που θα τους
επιλέγαμε εμείς, φυσικά. Με απείρως ευμενέστερους όρους. Αυτή έπρεπε να είναι η
νέα στρατηγική της Εταιρίας. Μία κυλιόμενη κρίση, κάτι σαν αλυσιδωτή αντίδραση,
ελεγχόμενη βεβαίως, αυτή ήταν η άποψή μου…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Στην αρχή η
επιχείρηση πήγε θαυμάσια. Η ανταρσία των τούτσι του ουγκαντέζικου στρατού, η
εισβολή, η εξουδετέρωση του Ρουϊγκέμα, ο Ρουϊγκέμα ευαγγελιζόταν την συνύπαρξη
χούτου και τούτσι, αν τα κατάφερνε, αντίο η κυλιόμενη κρίση, οπότε βγήκε από τη
μέση και προωθήσαμε τον Καγκάμε στην
ηγεσία των ανταρτών, γνωρίζετε τις λεπτομέρειες, χε-χε. Ο Μιτεράν λύσσαξε
φυσικά που η Εταιρία δρομολόγησε τέτοιες εξελίξεις ερήμην του, έστειλε λοιπόν
την Λεγεώνα στην Ρουάντα, ισορρόπησε την κατάσταση προς στιγμήν, αλλά ήταν
φανερό, η Λεγεώνα ήταν κάτι προσωρινό, η Γαλλία δεν μπορούσε να εμπλακεί σε μια
νέα Ινδοκίνα. Εφηύρε λοιπόν εκείνη την συνθήκη στην Αρούσα, ήταν ό,τι καλύτερο
μπορούσαν να πετύχουν οι βατραχοφάγοι, στην εφαρμογή της συνθήκης θα
επικρατούσε ένα απερίγραπτο χάος, κάτι σαν λιβανέζικη σαλάτα, φατούς την λένε, την τρώνε και στην Κύπρο νομίζω,
φατούς, διαπραγματεύσεις, βόμβες, δολοφονίες, εκλογές, εθνοκαθάρσεις, ξανά
διαπραγματεύσεις, μικρά-μικρά κομματάκια, όλα ένα καλό ανακάτεμα, ωστόσο έτσι
όλα μένουν μέσα στην γεωγραφικώς περιορισμένη σαλατιέρα της Ρουάντας, αδιέξοδο,
όλα κολλάνε στο τέλμα, μέσα στη σαλατιέρα, δεν υπάρχει νικητής, με εννοείτε,
οπότε στο Ζαΐρ -όσον καιρό οι ρουαντέζοι θα ασχολούνταν με τα δικά τους- στο
Ζαΐρ, λοιπόν, ο Μομπούτου θα κοιμόταν ήσυχος, με το κεφάλι του πάνω σ' αυτό το
ρουαντέζικο μαξιλαράκι από αδιέξοδα και πούπουλα, χε-χε, λαμπρό μυαλό ο Μιτεράν,
λαμπρό. Και ο Μομπούτου, τι κλέφτης, θεέ μου, ο προϋπολογισμός του Ζαΐρ και ο
λογαριασμός του στην Ελβετία, ένα και το αυτό! Υπήρξε στο παρελθόν χρήσιμος
αναμφίβολα, τότε υπήρχαν οι κομμουνιστές, αλλά τώρα; Ας είμεθα σοβαροί, ο
Μομπούτου να διαπραγματεύεται ίσοις όροις με την Εταιρία, ανήκουστο, ειδικά
τώρα, την κρίσιμη στιγμή, ακριβώς στο μπουμ των ηλεκτρονικών, καταλαβαίνετε...</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; tab-stops: 9.0pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Έτσι
φτάσαμε στο σχέδιο με τις ρώσικες ρουκέτες. Για να τιναχτεί η λιβανέζικη σαλάτα
του Μιτεράν στον αέρα. Δεν ήταν δουλειά των γαλλικών υπηρεσιών, είναι
αυτονόητο, δεν ήταν, δεν τους συνέφερε τους γάλλους, αλλά συγχρόνως ήταν, κατά
κάποιο τρόπο, χε-χε, στο Παρίσι κάποιοι δικοί μας γνώριζαν, άνθρωποι χωρίς τις
γνωστές εθνικιστικές καθηλώσεις των γάλλων, καταλαβαίνετε, το ευρωπαϊκό
κλιμάκιο της Εταιρίας χτίστηκε πάνω στα ερείπια της Gladio. Και δεν ήταν λίγοι,
όσοι ήξεραν! Α! σχετικά με τον Γκροσούβρ! Βέβαια, με την λήξη του Ψυχρού
Πολέμου ο Γκροσούβρ ήταν πλέον παροπλισμένος, κανείς δεν τον χρειαζόταν πια,
είχε διατηρήσει ωστόσο κάποιες επαφές στην Εταιρία μέσω της Gladio η γριά
αλεπού, κάτι έμαθε για τις ρώσικες ρουκέτες. Καθώς λοιπόν έψαχνε μιαν υπαρξιακή
κολυμπήθρα να εξαγνιστεί πριν βγει στην αιώνια σύνταξη, χε-χε, σκέφτηκε να
ειδοποιήσει τον Χαμπιαριμάνα να μην πάει το Νταρ ες Σαλαάμ, φοβόταν όμως πως ο
Χαμπιαριμάνα μέσα στον πανικό να σώσει το τομάρι του θα αποκάλυπτε την πηγή της
διαρροής, δηλαδή τον ίδιο τον Γκροσούβρ, οπότε ο Γκροσούβρ ανέθεσε στον
Μομπούτου να ενημερώσει εκείνος τον Χαμπιαριμάνα πως του σκάβαν τον λάκκο χωρίς
να φανεί ο ίδιος. Μεταξύ ψυχροπολεμικών βροντοσαύρων αλληλεγγύη, καταλαβαίνετε,
έτσι πίστευε, χε-χε, αλλά μόλις ο Μομπούτου έμαθε για το σχέδιο πανικοβλήθηκε
αυτός αντί του Χαμπιαριμάνα, ταλαντευόταν, υπερήλικας πια και άρρωστος, ούτε
είχε συνηθίσει στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, υποπτεύθηκε πως ο Γκροσούβρ είχε
αλλάξει στρατόπεδο, πως στα γεράματα πούλησε τον Μιτεράν και ερωτεύτηκε ξανά τους
αμερικάνους, και του έλεγε παραμύθια να μποϋκοτάρει την σύσκεψη στο Νταρ ες
Σαλαάμ. Γιατί ο Μομπούτου πίστευε πως η σύσκεψη ήταν δουλειά του Μιτεράν,
παρασκηνιακώς δηλαδή, προκειμένου να πιεσθεί ο Χαμπιαριμάνα από τους γείτονές
του να εφαρμόσει την συνθήκη-σαλατιέρα, καταλαβαίνετε. Αλλά πάλι αν ο Γκροσούβρ
έλεγε την αλήθεια; Κι’ αν υπήρχε πράγματι σχέδιο να ρίξουν το αεροπλάνο του
Χαμπιαριμάνα, γιατί να μην ρίξουν τότε και το δικό του το αεροπλάνο, του
Μομπούτου δηλαδή, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που ήταν κι’ αυτός καλεσμένος στο
Νταρ ες Σαλαάμ; Ο Μομπούτου ζούσε στην κόλαση ενός κόσμου χωρίς πίστη σε
τίποτα. Σκέφτηκε λοιπόν να μην πει τίποτα του Χαμπιαριμάνα, μα από την άλλη δεν
μπορούσε να αγνοήσει εντελώς τον Γκροσούβρ, καταλαβαίνετε, ακόμη τον θεωρούσε
καθοριστικό παράγοντα των Ηλυσίων, χε-χε. Έπρεπε λοιπόν οπωσδήποτε να
τηλεφωνήσει του Χαμπιαριμάνα. Πράγματι του τηλεφώνησε, αλλά δεν του είπε τίποτα
συγκεκριμένο, μόνο αοριστίες, οι καιροί είναι πονηροί και χρειάζεται προσοχή
και οι καταστάσεις είναι κρίσιμες και δεν έπρεπε να φεύγει από την Ρουάντα για ασήμαντες
συναντήσεις και μπλαμπλαμπλά. <span lang="EN-US">K</span>ι’
ο Χαμπιαριμάνα τον αγνόησε, ίσως δεν κατάλαβε, ίσως δεν τον πίστεψε. Οπότε,
αποτέλεσμα όλης αυτής της παλινωδίας, χε-χε, ο Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα πήγε στο
Νταρ ες Σαλαάμ, αλλά ο Μομπούτου Σέσε Σέκο δεν πήγε, χε-χε, προσποιήθηκε
αδιαθεσία.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; tab-stops: 18.0pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Όταν
τσακίστηκε το αεροπλάνο, ο Μομπούτου Σέσε Σέκο συνειδητοποίησε τις τραγικές
συνέπειες της έλλειψης εμπιστοσύνης στους παλιούς φίλους. Τι θα έλεγε τώρα στον
Γκροσούβρ; Που θα τον ρωτούσε αν είχε ειδοποιήσει τον Χαμπιαριμάνα να μην πάει στο
Νταρ ες Σαλαάμ; Έσπευσε λοιπόν να καλύψει την γιγαντιαία γκάφα του με μιαν
γιγαντωδέστερη. Τηλεφώνησε τα καθέκαστα στην μαντάμ Αγκάτ Χαμπιαριμάνα και της
είπε συντετριμμένος πως τον είχε ειδοποιήσει, προσωπικώς και εν πάση
μυστικότητι, τον Πρόεδρο και σύζυγό της, ακριβέστερα τον είχε εκλιπαρήσει να
μην πάει στο Νταρ ες Σαλαάμ, αλλά αλλοίμονο! εκείνος δεν τον πίστεψε <i>-</i><i><span lang="EN-US">vous</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">exagerez</span>, </i><i><span lang="EN-US">cher</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">President</span>! </i>του απάντησε ο Ζουβενάλ. Κι’ ο Ζουβενάλ δεν πρέπει
να είχε μιλήσει σε κανέναν, σκεφτόταν ο Μομπούτου, ούτε στην σύζυγό του, που σίγουρα
θα την υποπτευόταν πως του έσκαβε τον λάκκο μαζί με τ’ αδέρφια της. <i>Ε</i><i><span lang="EN-US">t</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">comment</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">est</span>-</i><i><span lang="EN-US">ce</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">possible</span>, </i><i><span lang="EN-US">ch</span>é</i><i><span lang="EN-US">re</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Madame</span>!</i> προσποιήθηκε ο πρόεδρος του Ζαΐρ σε γαλλικά λοχία των
αποικιακών δυνάμεων του Βελγίου. Τι γενναία απερισκεψία! Ω! Το λάθος ήταν όλο
δικό του, του Μομπούτου δηλαδή, έπρεπε να την είχε ειδοποιήσει αμέσως εκείνος
την μαντάμ Χαμπιαριμάνα, μεμψιμοιρούσε ο Μομπούτου τηλεφωνικώς,<i> </i>αυτή και η γυναικεία της πειθώ θα τον
είχαν σώσει τον Πρόεδρο, δεν θα τον είχε αφήσει να μπει στο μοιραίο αεροπλάνο!
Δεν παρέλειψε βεβαίως ο Μομπούτου να κατονομάσει και τον Γκροσούβρ, αλλά
εμπιστευτικώς, ναι, ο Γκροσούβρ ήταν η πηγή του, αυτός τον είχε ειδοποιήσει για
την μιαρή ενέδρα, δουλειά του Μουσεβένι και του Καγκάμε…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; tab-stops: 18.0pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">- Η
Αγκάτ Χαμπιαριμάνα (ξανάρχισε ο Κουρτζ στον εφιάλτη μου) έσπευσε να ενημερώσει
τους αδελφούς της για το τηλεφώνημα του Γκροσούβρ. Κι’ αυτοί ενημέρωσαν πάραυτα
τον Μπαρίλ, τον σούπερ χωροφύλακα των Ηλυσίων. Με τον χωροφύλακα, <i>η κλίκα της μαντάμ</i> είχε στενές σχέσεις
από το ενενήντα, διότι ο χωροφύλακας ήταν άνθρωπος του στενού περιβάλλοντος του
Μιτεράν, τους πουλούσε μάλιστα και όπλα, <i>των
ρουαντέζων φίλων μας</i>, από την μαύρη αγορά, χωρίς να φαίνεται η γαλλική
κυβέρνηση. Του είχανε εμπιστοσύνη. Λοιπόν, να τι είχε συμβεί κάτι μήνες πριν
την δολοφονία, ο Μπαρίλ είχε πεταχτεί στο Κιγκάλι για να μιλήσει με τους
κουνιάδους του Χαμπιαριμάνα. Τους είχε ιστορήσει πως αν ο Καγκάμε είχε κατά νου
να βγάλει από τη μέση τον προδότη τον γαμπρό τους, τον αίτιο που είχε φέρει πίσω
τους τούτσι και το <span lang="EN-US">FPR</span>
μέσα στο σπίτι τους, ε, λοιπόν τόσο το καλύτερο, γιατί στην περίπτωση αυτή ο
λαός -οι χούτου δηλαδή- θα επαναστατούσαν όπως το πενηνταεννιά -ειδικά άμα τους
τσιγκλάγανε κομμάτι, πράγμα που δεν ήταν δύσκολο με τις οργανώσεις του κόμματος
και το ραδιόφωνο του CDR- και θα τέλειωναν αυτή τη φορά οριστικά με τους
τούτσι, και δικαίως αφού η ύπουλη αυτή ράτσα θα είχε δολοφονήσει τον πρόεδρό
τους -που αίφνης δεν θα ήταν πια προδότης αλλά μάρτυρας- εν ψυχρώ και δολίως. Αν
μάλιστα το <span lang="EN-US">FPR</span><span lang="EN-US"> </span>έβρισκε πρόφαση να επιτεθεί ξανά -τους διαβεβαίωσε τους κουνιάδους
ο Μπαρίλ- εν τοιαύτη περιπτώσει, ο πρόεδρος Μιτεράν θα βρισκόταν προ
τετελεσμένων, και συνεπώς θα ήταν υποχρεωμένος να στείλει την Λεγεώνα στην
Ρουάντα, αυτή τη φορά <i><span lang="EN-US">pour</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">du</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">bon</span></i>, μαζί
με αεροπλάνα και άρματα και ελικόπτερα κι' όλα, χε-χε, κι' έτσι θα τέλειωναν
και με το <span lang="EN-US">FPR</span>
οριστικώς, μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια! Κι' έτσι τόχαψαν το παραμύθι περί
βεβαίας γαλλικής επεμβάσεως, οι κουνιάδοι...</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; tab-stops: 18.0pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Διότι
εκείνο που δεν ήξεραν -και δεδομένης της νοητικής τους κατάστασης ήταν ανίκανοι
να προσεγγίσουν ως βάσιμη υπόθεση- ήταν πως ο χωροφύλακας τραγουδούσε για την
Εταιρία. Τον είχαν προσεγγίσει από τότε που άφησε τις γαλλικές υπηρεσίες και
άνοιξε το δικό του μαγαζί στην Αφρική. Οπότε, ο διοικητής της προεδρικής φρουράς
-άνθρωπος της <i>κλίκας της μαντάμ</i>, βεβαίως-
είπε στις περιπόλους του να κάνουν τα στραβά μάτια εκείνο το βράδυ, και οι εκτελεστές -τρεις κομάντος του <span lang="EN-US">FPR</span>- έφτασαν σαν κύριοι έξω
από το αεροδρόμιο, ντυμένοι με τις βελγικές στολές που είχαν εξαφανιστεί λίγο
καιρό πριν από το πιο σικ ξενοδοχείο του Κιγκάλι, χε-χε, όπλισαν τις ρώσικες
ρουκέτες -δεν τις είχε φέρει ο χωροφύλακας όπως πιστεύουν κάτι άγγλοι
κολλεγιόπαιδες της ΜΙ6, είχαν έρθει από την Ουγκάντα, χωμένες σ’ ένα φορτίο
καυσόξυλα για τους φαντάρους του <span lang="EN-US">FPR</span>, πρέπει να σας διευκρινίσω- και τώρα περίμεναν ήσυχα ήσυχα
την άφιξη του Φάλκον. Τον Γκροσούβρ τον καθάρισαν τις επόμενες ώρες, δουλειά
του χωροφύλακα όπως καταλαβαίνετε, μην συνεχίσει να ξερνάει κι' αλλού, ο
ξεμωραμένος. Όσο για τον Μιτεράν, ελάχιστα ενδιαφέρθηκε για τα του οίκου του.
Ήταν πολύ άρρωστος πια.<span lang="EN-US"></span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Α! δεν σας είπα το πιο
κωμικό: η χήρα ανέθεσε του χωροφύλακα να αποκαλύψει το σκοτεινό σχέδιο του
Καγκάμε στην κοινή γνώμη, χε-χε, κι’ ας γνώριζε τον ρόλο των αδελφών της στην
δολοφονία του συζύγου της. Έτσι, ο χωροφύλακας εμφανίστηκε στην τηλεόραση και
έδωσε μία παράσταση, <i>La Comédie-Française</i><i>,</i> <i>cher
monsieur! </i><span lang="EN-US">K</span>ατήγγειλε
για την δολοφονία το <span lang="EN-US">FPR</span>,
πράγμα που ήταν τεχνικώς μόνον ορθό, και είπε ακόμη πως τον Γκροσούβρ τον
έφαγαν γιατί μαρτύρησε το σχέδιο με τις ρουκέτες, που ήταν βεβαίως αλήθεια κι'
αυτό, ασχέτως του ότι δολοφόνος του ήταν ο ίδιος <span lang="EN-US">o</span> καταγγέλλων. Ο οποίος καταγγέλλων μετά
έβγαλε το μαραφέτι με τα καλώδια, το κουνούσε στην τηλεόραση πως είναι <i>το μαύρο κουτί</i>, χε-χε, όμως οι κατασκευαστές
του κουτιού βγήκαν την επομένη και είπαν δημοσίως πως δεν ήταν <i>το μαύρο κουτί</i>, το μαραφέτι, αλλά ένα κομμάτι
από τον αυτόματο πιλότο. Κι’ έγινε ντόρος, κι’ όλος ο κόσμος έμαθε πως το <i>μαύρο κουτί</i> είναι πορτοκαλί, και βγήκε και
η Ντασσώ και δήλωσε πως τα Φάλκον της δεν έχουν <i>μαύρο κουτί, </i>έτσι κι’ αλλοιώς. Ε ναί, ποιος να πιστέψει μετά τις
τερατολογίες του χωροφύλακα. Μεγαλοφυής κίνηση! Ο χωροφύλακας είχε ξεβρακωθεί
επίτηδες, καταλαβαίνετε, με τις αυτοδιαψευδόμενες μαλακίες του, είχε κάψει τα
χαρτιά του σκοπίμως, οι πληροφορίες είναι όπως τα μήλα, βάζετε ένα σάπιο στο
πανέρι και σαπίζουν όλα, εν ολίγοις ο χωροφύλακας έκανε όλο αυτό το τσίρκο ώστε
να λέει την αλήθεια για την δολοφονία και να μην τον πιστεύουν, κι’ όλες οι
υποψίες να πέσουν πάνω στις γαλλικές υπηρεσίες. Και ο Καγκάμε βγήκε λευκή
περιστερά. Και η χήρα και οι κουνιάδοι δεν κατάλαβαν τίποτε. Για το πως ακριβώς
τους πούλησε ο χωροφύλακας. Ποτέ τους!</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Ενώ ο χωροφύλακας
έδινε σόου στην τηλεόραση, οι κουνιάδοι είχαν βάλει μπροστά το μεγαλεπήβολο
σχέδιο να απαλλαγούν απ' τους τούτσι, και περίμεναν και τον γαλλικό στρατό,
αλλά είχαν βγάλει τα μάτια τους μόνοι τους δηλαδή, γιατί το <span lang="EN-US">FPR</span> είχε φτάσει ήδη στο Κιγκάλι, και ο
γαλλικός στρατός ήρθε, όπως είχε υποσχεθεί ο χωροφύλακας, αλλά όχι τον <span lang="EN-US">A</span>πρίλιο, ούτε τον Μάϊο, ήρθε
τον Ιούνιο, με τρεις μήνες καθυστέρηση, γιατί τόσο χρειάστηκε στην γαλλική
διπλωματία να μεταστρέψει τις ισορροπίες στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο <span lang="EN-US">FPR</span><span lang="EN-US"> </span>να
πετάξει τους κουνιάδους μαζί με δύο εκατομμύρια χούτου στο Ζαΐρ, χε-χε, τι σας
έλεγα; χτυπάς την μία μπάλα, χτυπάει την άλλη κι' αυτή την άλλη, χε-χε,
αλυσιδωτή αντίδραση, το μπουρδέλο είχε φτάσει στο Ζαΐρ, μεγάλος μαιτρ ο
χωροφύλακας... </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Πάντως, τι σημασία
έχει αν είναι έτσι ή αλλιώς; Μπορώ να σας ξεφουρνίσω τριάντα τέτοιες ιστορίες
σαν κι' αυτή, και μαζί τις αντίθετές τους σε όσες παραλλαγές θέλετε, πιθανόν ο
Γκροσούβρ όντως να αυτοκτόνησε, ή να τον σκότωσαν για άλλους λόγους, ήταν
μπερδεμένος και στις μεγαλοαπάτες του χρηματιστήριου, ξέρετε, για <i>κατάχρηση πληροφοριών</i>. Κι' άλλωστε, ο
Γκροσούβρ μπορεί και να δούλευε για την Εταιρία τελικώς -όπως οι περισσότεροι
της <span lang="EN-US">Gladio</span>-, ίσως να
μην ειδοποίησε ποτέ τον Μομπούτου, αντιθέτως, ίσως αυτός να έστησε το σχέδιο με
τις ρουκέτες, αλλά μετά τον ξετρύπωσε ο χωροφύλακας, πάντα πιστός στην <i>Μαριάννα</i>, και τον έβγαλαν από τη μέση οι
βατραχοφάγοι, κάπως άκομψα είναι αλήθεια, αλλά τι λειτουργούσε σωστά στο
βασίλειο της Μιτερανίας; Αλλά και αυτή η εκδοχή μπορεί να είναι μπούρδες, ο
χωροφύλακας να μην είχε ιδέα για το σχέδιο με τις ρουκέτες, κι' εκείνο το
τηλεοπτικό σόου με τον αυτόματο πιλότο, χε-χε, τι τα θέλετε, το κέρδος, το
κέρδος, να κοστολογήθηκε μερικές χιλιάδες δολάρια στην τεθλιμμένη και αφελή
πελάτιδά του, την χήρα Χαμπιαριμάνα. Που πίστευε στην διεθνή συγκίνηση και το
ρεύμα συμπαράστασης που θα προκαλούσαν οι αποκαλύψεις του χωροφύλακα, να
μεταστραφεί το κλίμα, να μοιραστούν την εξουσία με το <span lang="EN-US">FPR</span> στην ανάγκη, να επιστρέψουν
στην Ρουάντα, τέλος καλό, όλα καλά … </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Κι' άλλωστε είναι πιθανόν
το αεροπλάνο να το έριξαν οι εσκιμώοι. Ή πιθανόν ο Χαμπιαριμάνα να μην ήταν
μέσα. Και τώρα να πίνει μαργαρίτες στο Ακαπούλκο. Πρέπει να καταλάβετε,
αγαπητέ, πραγματικότης δεν υπάρχει, η πραγματικότης είναι το φαίνεσθαι, η
πραγματικότης είναι τα όνειρα και οι εφιάλτες μας, πραγματικότης είναι η βεβαιότης
ότι συνέβη ή δεν συνέβη κάτι, και τέλος πάντων, κάποιος πρέπει να την επινοεί
συνεχώς αυτήν την βεβαιότητα, διότι η βεβαιότης αύριο θα είναι κάτι
διαφορετικό, οι τούτσι χτες ήταν κομμουνιστικά σκατά και σήμερα είναι μάρτυρες
της Γενοκτονίας, η Γη κινείται γιατί αλλάζει αυτή η βεβαιότης, τι σημασία έχει
-για τ' Όνομα του Υψίστου!- τι σημασία έχει ποιανού ήταν το σχέδιο με τις
ρουκέτες και ποιος το διεκπεραίωσε, το θέμα είναι αλλού, το μπουρδέλο έπρεπε να
μετακινηθεί, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να κυλήσει από την Ρουάντα ως εδώ, στο
Ζαΐρ, στο Κονγκό, στο Κιβού, στην μαύρη τρύπα με το κολτάνιο, οι μπάλες του
μπιλιάρδου που σας έλεγα, δεν σας μιλώ για το αμερικανογαλλικό καυγαδάκι, δεν
διαφωνώ, το αμερικανογαλλικό καυγαδάκι πρέπει να διευθετηθεί, δεν συμφέρει
κανέναν, πρέπει να βρεθεί ένα <i>modus
vivendi</i> τέλος πάντων, οι κινέζοι καιροφυλακτούν, βλέπετε τι συμβαίνει στο
Νταρφούρ, το μπουρδέλο όμως είναι άλλο θέμα, το μπουρδέλο πρέπει να διαφυλαχθεί
ως κόρη οφθαλμού, είναι μια δημιουργική αντίθεση, κρατάει τις τιμές του
κολομβοτανταλίτη χαμηλά, εξοργίζομαι με τους αυτόκλητους, τους αλτρουιστές κι’
όλους αυτούς τους νάρκισσους που θέλουν να βάλουν εδώ πέρα κάποια τάξη, και
ποιος τους είπε πως το μπουρδέλο δεν έχει τάξη, η ασφαλέστερη εφικτή σταθερότης
είναι η διαρκής αποσταθεροποίηση... </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Σκηνοθετώ,
αντιλαμβάνεστε; σκηνοθετώ, δεν είναι απλώς ίντριγκα, είναι η Τέχνη του
Αμοιβαίου Φόβου, χρησιμοποιείστε το μυαλό σας, τι απαιτήσεις θα έχει αυτός ο
άγριος αν αύριο -υποθετικώς πάντα- εξέλιπε το δέος του αντιπάλου αγρίου, αυτές
οι συμμορίες που εκτρέφω, αρκτικόλεξα δίχως έννοια, μονομάχοι στην αρένα της
Υφηλίου, καλέ μου κύριε, σπέρνουν τα ζιζάνια και διατηρούν την ισορροπία... Τα
παιδιά, τα παιδιά, δεν ξέρετε τι θαύματα μπορούν να κάνουν με τις χειροβομβίδες
τα παιδιά, δεν σκέπτονται, δεν έχουν υπερεγώ, τα ζηλεύω, η πρωτόπλαστη
ελευθερία στην φυσική της αφέλεια, τα ζηλεύω τα παιδιά, πεθαίνουν χωρίς να πάνε σχολείο, συνεχές σκασιαρχείο, τι
ομορφιά! όλο σκανταλιές, θες να λιώσεις το κεφάλι σ’ ένα νεογέννητο; να γαμήσεις
πεντάχρονη; ω! τα κομμένα κεφάλια στα παλούκια, καμία σημασία, είναι το laissez
faire, laissez passer στην πιο καθαρή του μορφή, καλό, κακό, προσχήματα των
αδυνάτων, πόλεμος και ασθένεια, ο έλεγχος των γεννήσεων στο χαμηλότερο κόστος…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span><span style="font-size: x-large; text-indent: 22.5pt;">****</span></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Φυσική επιλογή είναι η βούληση των
ανωτέρων, χρειαζόμαστε ζωτικό χώρο, έχετε διαβάσει Μάλθους; Νίτσε; Δαρβίνο; Χάιντεγκερ;
Ταράχτηκαν οι Φαρισσαίοι, ουαί! ουαί! λέγω υμίν, ταράχτηκαν από τον σκοπό χωρίς
προσχήματα, από το κορμί χωρίς ηθική, από το σπέρμα το πατροκτόνο, ενοχλήθηκε η
Εταιρία επειδή τα γράφω στο μπλόγκ, τι υποκριτές, ο Λεοπόλδος, ο Λεοπόλδος,
μόνον αυτός είχε καταλάβει...Στείλαν εσένα…Ένας μπακαλόγατος να εισπράξει τον
λογαριασμό…Στην θυσία μου η αλήθεια θα
λάμψει, δεν υπάρχει αλήθεια, η αρμονία μου θα φωτίσει ένα Νέο Πολιτισμό… </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μου μίλαγε με την
τσιριχτή φωνούλα του καθώς κοιτιόταν σ’ ένα καθρέφτη.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Αν τον γυρίσω πάνω
σου, το είδωλό μου θα δεις, εσύ είσαι κανένας. Η ευμάρειά σου, το λάϊφστάϊλ
σου, το σέρφινγκ στο ίντερνετ, το πλεϊστέϊσιον για τα Χριστούγεννα, τα
διαμαντένια σκουλαρίκια της γυναίκας σου, η πολεμική τεχνολογία και η Επιβίωση
της Φυλής είμαι Εγώ, γενοκτονία και γενοκτονία συνεχώς, τι εννοούν μ' αυτό;
Υφίστασαι γιατί Είμαι…</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι παραληρώντας
έβαλε μπροστά μου ένα πιάτο γλυκάδια με καφτερές πιπεριές.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Σ’ άρεσαν; είπε μετά.
«Είναι ανθρωπινά… η Φρίκη…Η Φρίκη…Ή την παίρνεις μαζί σου ή πάει εναντίον
σου…Και επί Γης Ειρήνη…»</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Την άλλη μέρα ο
κοντός-φανέλα-με-το-εννιά μου έφερε το κεφάλι του σερβιρισμένο σε φύλλα
μπανανιάς. Του είχαν γεμίσει το στόμα με την μαύρη λάσπη του κολτάνιου. Μ’
έβγαλαν βίντεο να το κρατάω με μια μασέτα ματωμένη στο άλλο χέρι και φόντο τα
αρχικά κάποιας επινοημένης οργάνωσης. Δεν ήταν το δικό του αίμα, είχε ξεραθεί,
σφάξαν μια κότα επί τούτου.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> –Μην ανησυχείς για το βίντεο, μάλλον δεν θα το
χρειαστούν ποτέ, είπε ο κοντός. "Αν, βέβαια, δεν αρχίσεις να διαδίδεις
ανοησίες. Σ’ άρεσε το Κονγκό;"</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><i>Κύριο Κούρτζ νεκρός.</i></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τόξερε, τον είχαν
ξεγράψει. Γι' αυτά που έλεγε, όχι γι' αυτά που έκανε. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-left: 18pt; text-indent: 21.85pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-left: 18pt; text-indent: 21.85pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="MsoBodyTextFirstIndent2" style="margin-left: 18pt; text-indent: 21.85pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Σε αντίθετη πορεία τώρα εγώ, κατέβαινα πάλι το ποτάμι, ξύπναγα από ομόκεντρους
εφιάλτες, ρώσικες κούκλες με την μορφή του Γκροσούβρ, του χωροφύλακα, του
Καγκάμε, του Χαμπιαριμάνα, της χήρας, η μια μέσα στην άλλη, δεν τέλειωναν,
δώστου πάλι απ’ την αρχή, ξανάβγαιναν μ’ άλλη σειρά, ο Καγκάμε, ο χωροφύλακας,
η χήρα, ο Γκροσούβρ, ο Χαμπιαριμάνα... </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 18pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Συνένοχος τώρα,
Ρουάντα, στην παιδική σου αγριότητα. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5051194952240769158" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5051194952240769158" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
<b><span style="font-family: "times new roman";"></span></b></span><br />
<span><b><span style="font-family: "times new roman";">
</span></b></span>
<span><b><span style="font-family: "times new roman";">
</span></b>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 0cm;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b>Τ</b><b>α πηγαινέλα και παρεδώσε του λοχαγού Μπάγιε Ντιάνε από
την Σενεγάλη</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b>(Κιγκάλι,
7 Απριλίου - 31 Μαΐου 1994)</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η Αγκάτ Ουιλιιγκιμάνα
ήταν χούτου. Είχε γεννηθεί από αγρότες γονείς κοντά στο Μπουτάρε, το 1953. Ήταν
καθηγήτρια μαθηματικών, και ανήκε στην μετριοπαθή τάση του MDR, του κόμματος
της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Αγκάτ Ουιλιιγκιμάνα ήταν ελάχιστα συμπαθής
στο προεδρικό περιβάλλον. Ως υπουργός παιδείας της πρώτης πολυκομματικής
κυβέρνησης είχε καταργήσει τις ποσοστώσεις στην εισαγωγή των τούτσι στο
πανεπιστήμιο, κι' είχε περιορίσει την σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση στις
εξετάσεις των μαθητών από το Γκισένι, ιδιαιτέρα πατρίδα του προέδρου Χαμπιαριμάνα.
Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1993, η Αγκάτ Ουιλιιγκιμάνα διορίστηκε πρωθυπουργός από
τον Χαμπιαριμάνα τον ίδιο, μετά από εισήγηση του προέδρου του κόμματός της Φαουστέν
Τουαγκιραμούνγκου.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ορίστε η εξήγηση του
πολιτικού αυτού παραδόξου:</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο πρόεδρος της
Δημοκρατίας και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχαν συμφωνήσει στην
επιλογή της νέας πρωθυπουργού για διαφορετικούς λόγους. Ο Τουαγκιραμούνγκου
πήγαινε για πρωθυπουργός της κυβέρνησης ευρείας βάσεως που θα προέκυπτε από την
εφαρμογή της συνθήκης της Αρούσα. Προς τούτο έπρεπε να αποφύγει τις αντιδράσεις
των ακραίων, που βρίσκονταν και μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Έψαχνε, λοιπόν,
κάποιον ενδιάμεσο πρωθυπουργό να φορτωθεί το κόστος της υπογραφής της συνθήκης
πριν αναλάβει ο ίδιος την δουλειά. Από την άλλη, ο Χαμπιαριμάνα έλπιζε πως η
επιλογή της Αγκάτ Ουιλιιγκιμάνα θα ξεσήκωνε άγριες φουρτούνες ανάμεσα στις δυο
αλληλοσπαρασσόμενες τάσεις του MDR, που ήταν και ο βασικός πολιτικός του
αντίπαλος. Και δεν έπεσε έξω. Λίγο μετά, οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του
Τουαγκιραμούνγκου -οι ορκισμένοι πολέμιοι της συνθήκης, οι τουτσιφάγοι, οι
σκληροπυρηνικοί χούτου- στρίμωξαν την πρωθυπουργό μέσα στο σπίτι της και την
υποχρέωσαν να υπογράψει την παραίτησή της. Όμως την επομένη, η Αγκάτ
Ουιλιιγκιμάνα βγήκε και είπε τι είχε ακριβώς συμβεί. Η παραίτηση έμεινε σ'
εκείνο το χαρτί που είχε υπογράψει δια της βίας, κι' έτσι η πρώτη γυναίκα
πρωθυπουργός της Ρουάντας έμεινε στη θέση της μέχρι που δολοφονήθηκε, τα
χαράματα της 7ης Απριλίου του 1994. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Να πως έγιναν όλα:
μερικές ώρες μετά την κατάρριψη του προεδρικού Φάλκον, η πρωθυπουργός ζήτησε
από τον στρατηγό Νταλαίρ την προστασία των κυανοκράνων για να πάει στον κρατικό
ραδιοσταθμό. Ήθελε να στείλει σε όλες τις πλευρές το μήνυμα πως η κατάσταση
ήταν υπό έλεγχο, πως η χώρα είχε νόμιμη κυβέρνηση, και πως η συνθήκη της Αρούσα
ήταν ακόμη σε ισχύ. Ο Νταλαίρ έστειλε στο σπίτι της τρία τζιπ με έντεκα βέλγους
αλεξιπτωτιστές της ειρηνευτικής δύναμης. Καθώς όμως ο στρατός και οι
ιντεραχάμουε είχαν αποκλείσει με οδοφράγματα τους δρόμους, οι βέλγοι έκαναν
τρεις ώρες να φτάσουν στον προορισμό τους. Όταν έφτασαν, στο σπίτι βρίσκονταν ήδη
οι άντρες της προεδρικής φρουράς. Καθώς οι ακραίοι του καθεστώτος είχαν
διαδώσει πως οι βέλγοι ήταν πίσω από την
δολοφονία του Χαμπιαριμάνα, οι ρουαντέζοι άνοιξαν πυρ στους αλεξιπτωτιστές.
Ακινητοποιήθηκαν αυτοί, κανείς δεν έστελνε ενισχύσεις να τους ξελασπώσει, και
μην έχοντας σαφείς διαταγές τι έπρεπε να κάνουν σ' αυτή την περίπτωση,
παραδόθηκαν. Είχε ξημερώσει όταν τους πήγαν σ' ένα στρατόπεδο των FAR εκεί
κοντά. Δύο τους λύντσαραν στον δρόμο. Πέρασε ο Νταλαίρ από εκεί και είδε τα
πτώματα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά, και τόκανε γαργάρα το επεισόδιο.
Όπως και όλα τα άλλα που επακολούθησαν. Ωστόσο, έμεινε στο Κιγκάλι. Κι΄ όποιος
δεν κολύμπησε απέναντι να μην περιγελάει αυτόν που πνίγηκε, λέει μια αφρικάνικη
παροιμία. Τους υπόλοιπους βέλγους τους πήραν μέσα στο στρατόπεδο και τους
παρέδωσαν στον όχλο των φαντάρων. Μερικοί κατάφεραν να σκοτώσουν έναν στρατιώτη
και να του πάρουν το όπλο, οχυρώθηκαν σ' ένα κτίριο και αντιστάθηκαν μέχρι που
τους τέλειωσαν οι σφαίρες. Μετά τους σκότωσαν κι' αυτούς. Τους πέντε γκανέζους
που φύλαγαν το σπίτι της πρωθυπουργού, τους άφησαν ελεύθερους. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Η Αγκάτ Ουιλιιγκιμάνα,
ο άντρας της και τα παιδιά τους προσπάθησαν να κρυφτούν στο γειτονικό σπίτι
ενός υπαλλήλου του ΟΗΕ, καθώς όμως τους κυνήγησαν κι' εκεί, το ζευγάρι
φανερώθηκε προκειμένου να γλιτώσει τα παιδιά. Τους εκτέλεσαν και τους δύο
αμέσως.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Τα καθέκαστα
μαθεύτηκαν από κείνους που κατέφυγαν στο ξενοδοχείο του Μπάγιε τις επόμενες
ώρες. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">
****</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο λοχαγός Μπάγιε
Ντιάνε υπηρετούσε στους στρατιωτικούς παρατηρητές, το σώμα των άοπλων
αξιωματικών της ειρηνευτικής δύναμης που επιτηρούσε τις κινήσεις των δύο υπό
συγχώνευση στρατών. Ήταν ευσεβής μουσουλμάνος, παιδί μιας πολυμελούς
οικογένειας από την Ντακάρ, κι' ο μόνος από τα αδέλφια του που σπούδασε στο
πανεπιστήμιο. Ύστερα κατατάχτηκε στον σενεγαλέζικο στρατό. Ήταν παντρεμένος με
δύο παιδιά. Πρέπει να ήταν κάτι παραπάνω από τριάντα χρονών. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Μόλις ο Μπάγιε έμαθε
τον θάνατο της Αγκάτ Ουιλιγκιιμάνα, εξαφανίστηκε. Επικοινώνησε αργότερα με έναν
συνάδελφο και συμπατριώτη του, και του είπε πως είχε βρει τα παιδιά της
πρωθυπουργού, και πως θα προσπαθούσε να τα πάρει από την κρυψώνα τους, γιατί αν
οι ιντεραχάμουε γύριζαν θα τα σκότωναν οπωσδήποτε. Εκείνος του είπε πως θα του
έστελνε κάλυψη, αλλά αυτό ήταν ανέφικτο, γιατί μετά την σφαγή των βέλγων
οι κυανόκρανοι κλείστηκαν στους
στρατώνες τους με διαταγή του Νταλαίρ. Τότε, ο Μπάγιε πήγε και βρήκε τα παιδιά,
τα έκρυψε στο αυτοκίνητό του -ένα τετρακίνητο λευκό πικ απ, Νισσάν ή Τογιότα,
με τα τεράστια αρχικά UN που βλέπουμε στις ειδήσεις- και περνώντας τα εικοσιέξι
οδοφράγματα που ήταν στημένα στην διαδρομή, τα έφερε στο ξενοδοχείο του.
Μερικές μέρες αργότερα τα έβαλε σ' ένα αεροπλάνο του ΟΗΕ που θα πέταγε για
Ελβετία.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Καθώς οι σφαγές
γενικεύτηκαν στο Κιγκάλι κι' άρχισαν και οι μάχες των κυβερνητικών με το FPR,
οι μοναχικές εξαφανίσεις του Μπάγιε άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές. Από
τους ανθρώπους όμως που εμφανίζονταν φουρνιές-φουρνιές στην πίσω αυλή κι'
ύστερα εξαφανίζονταν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους, οι ελάχιστοι πελάτες
του ξενοδοχείου, όλοι μέλη διεθνών οργανισμών και δημοσιογράφοι που είχαν το
τσαγανό να μείνουν στο Κιγκάλι εκείνο τον Απρίλιο, έβγαλαν το συμπέρασμα πως ο
Μπάγιε Ντιάνε -κι' αυτό αντίθετα με τις διαταγές που απαγόρευαν στο προσωπικό
της ειρηνευτικής δύναμης να ανακατεύεται στις ξένες δουλειές- φυγάδευε τούτσι,
κι' ότι από τις περιοχές των κυβερνητικών τους περνούσε στην ζώνη ελέγχου του
FPR. Κανένας δεν μπορούσε όμως να εξηγήσει πως κατάφερνε να κρύβει πέντε κι'
έξι ανθρώπους κάθε φορά στο πικ απ, να περνάει σώος από τις γραμμές των
εμπολέμων και τα μπλόκα των ιντεραχάμουε, και να ξαναρχίζει το ταξίδι, δύο,
τρεις ή και περισσότερες φορές την ίδια μέρα.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Εγώ τον Μπάγιε Ντιάνε
δεν τον γνώρισα ποτέ. Όταν πήγα στην Ρουάντα είχε ήδη σκοτωθεί. Όσα μεταφέρω
εδώ είναι αφηγήσεις άλλων. Φαίνεται πάντως πως ο Νταλαίρ δεν τον είχε διαλέξει
τυχαία για το πόστο του συνδέσμου με την ηγεσία του κυβερνητικού στρατού, γιατί
ο Μπάγιε είχε το εξαιρετικό χάρισμα να κάνει τον οιονδήποτε -βασιλέα ή
στρατιώτη, πλούσιο ή πένητα- φίλο του μέσα σε πέντε λεπτά. Μιλούσε με τους
πάντες, δημοσιογράφους, ανθρώπους των ανθρωπιστικών οργανώσεων, χαρτογιακάδες
του ΟΗΕ, φαντάρους και αξιωματικούς του FPR, απλούς κυανόκρανους και
ρουαντέζους πολιτικούς κάθε παράταξης. Και μιλούσε για τα πάντα: από τις μάχες
που μαίνονταν στην πόλη μέχρι για το φαβορί στο Κόπα Άφρικα. Κατέγραφε τα πάντα
σε μια μικρή βιντεοκάμερα, η οποία βρέθηκε μετά και παραδόθηκε στην γυναίκα
του. Ήταν γενναιόδωρος και συγχρόνως πειραχτήρι, συνήθιζε να σε φυτιλιάζει για
λίγο πριν σου προσφέρει την φιλία του. Επίσης ήταν ψηλός και μονίμως ευδιάθετος
και ανέμελος, πράγμα παράδοξο σ' εκείνες τις συνθήκες.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Προπάντων ευδιάθετος
και ανέμελος. Άμα δείχνεις ανέμελος, περνάς παντού. Κατά κάποιο τρόπο, οι
σφαγείς των δρόμων ήταν πεπεισμένοι πως κάποιος υψηλά ιστάμενος του είχε
επιτρέψει να πηγαινοέρχεται ανεξέλεγκτα, αλλιώς δεν θα ήταν έτσι ανέμελος,
οπότε αν του δημιουργούσαν προβλήματα, εκείνοι θα βρίσκανε τον μπελά τους κι'
όχι ο Μπάγιε. Σ' αυτή την εντύπωση συνέβαλε και το γεγονός ότι ο Μπάγιε είχε
παρτίδες με την ηγεσία τους, συνδιαλεγόταν με στρατηγούς και ταξιάρχους και
συνταγματάρχες των FAR, και με στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος και των
ιντεραχάμουε. Επιπλέον ήταν σενεγαλέζος και οι σενεγαλέζοι ήταν με το μέρος
τους γιατί μίλαγαν γαλλικά, ανήκαν στην μεγάλη οικογένεια της γαλλόφωνης
Αφρικής. Κι' επιπλέον ο Μπάγιε δεν ήταν ψηλομύτης όπως οι άλλοι του ΟΗΕ, άσπροι
και μαύροι. Ήταν -πως το λέμε- δικός τους άνθρωπος, των σφαγέων. Ο Μπάγιε
έπρεπε να ήξερε πολύ καλά τον μηχανισμό αυτής της βουβής - και παράλογης επίσης-
υποβολής και τον χειριζόταν άψογα. Άλλοτε μερικά τσιγάρα και τίποτε ψιλά έδιναν
κάποιο επιπλέον κίνητρο στους εξαθλιωμένους ιντεραχάμουε. Και κανείς δεν έψαχνε
το πίσω κάθισμα ή την καρότσα του πικ άπ, κάτω από καμιά κουβέρτα ή κανένα
μουσαμά. Στο κάτω-κάτω, δεν είναι ευγενικό να μην δείχνεις εμπιστοσύνη σ' έναν
φίλο. Κάπως έτσι πρέπει να γινόταν. Αν και κανένας δεν εξήγησε πλήρως το
μυστικό του Μπάγιε Ντιάνε να κάνει τους ανθρώπους αόρατους.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Όχι πως οι
ταχυδακτυλουργίες του Μπάγιε ήταν χωρίς κινδύνους. Έπαιζε με κατά συρροήν
δολοφόνους, κι' έπαιζε ανάμεσα σε δύο στρατούς που αντάλλασσαν αληθινά πυρά.
Έπαιζε την ζωή του στο τάβλι, σε κάθε διαδρομή και σε κάθε οδόφραγμα, <i>πόρτες και φεύγα</i>, ετούτος ο Χουντίνι.
Ίσως τα λογοπαίγνια να μην αρμόζουν σ' αυτή την αφήγηση, όμως κι’ ο ίδιος ο
Μπάγιε Ντιάνε μετήρχετο των πλέον ευφάνταστων και αιφνιδιαστικών ευφυολογημάτων
προκειμένου να μεταμορφώσει εκείνους τους παράφρονες σε Αγγέλους Κυρίου. Κάποια
φορά τον σταμάτησαν οι παρακρατικοί σε ένα μπλόκο, κι' έτυχε να έχει στο
αυτοκίνητό του τον Μαρκ Ντόιλ, δημοσιογράφο του BBC, τον οποίο ένας έξαλλος
πολιτοφύλακας πέρασε για βέλγο και ήθελε να τον ξεκάνει. Ούρλιαζε ο δολοφόνος,
είχε βάλει το κεφάλι του μέσα στο παράθυρο του αυτοκινήτου, και τον απειλούσε
με μία απασφαλισμένη χειροβομβίδα αιγυπτιακής κατασκευής.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Όχι, όχι, του είπε πρόσχαρα
ο Μπάγιε, "εγώ είμαι ο βέλγος, ο βέλγος εδώ πέρα είμαι εγώ, να, κοίτα,
μαύρος βέλγος!"</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"> Ο δολοφόνος χαλάρωσε, του φάνηκε αστείο, ο
μαύρος βέλγος, ασυνείδητα ίσως η αναβάθμιση του μαύρου στο επίπεδο του βέλγου<span style="font-family: "arial";"> </span>να<span style="font-family: "arial";"> </span>λειτούργησε θετικά. Κολακευόταν. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">- Άμα θες να ξέρεις,
του εξήγησε μετά ο Μπάγιε, "αυτός είναι του BBC, είναι εγγλέζος, καμία
σχέση με βέλγο, δες την ταυτότητά του." </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Κι' ο άλλος, που
πιθανότατα να μην ήξερε κι' ανάγνωση αλλά να ντρεπόταν να το ομολογήσει
φωνάζοντας κάποιον εγγράμματο συνάδελφό του, τους άφησε να περάσουν. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ο Μπάγιε Ντιάνε ήταν
δύσπιστος με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Γιατί λες συνέχεια
πως οι ιντεραχάμουε σκοτώνουν τους τούτσι; ρώτησε κάποτε τον Ντόιλ.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Γιατί τους σκοτώνουν,
απάντησε ο Ντόιλ.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">-Ναι, αλλά άμα το λες
κάνεις την δουλειά μας δυσκολότερη, του είπε ο Μπάγιε. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Κι' από μία πλευρά
είχε δίκιο. Κανένα λαθρεμπόριο δεν ευνοήθηκε από τα φώτα της δημοσιότητος, και
το λαθρεμπόριο ανθρώπων του Μπάγιε δεν θάκανε εξαίρεση. Τσακώθηκαν ο Μαρκ με
τον Μπάγιε μετά από αυτήν την συζήτηση. Παρέμειναν όμως φίλοι.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Παραδόξως, τον Μπάγιε
Ντιάνε δεν τον σκότωσαν ούτε οι ιντεραχάμουε ούτε οι FAR. Στις 31 Μαΐου, καθώς
επέστρεφε στο στρατηγείο της ειρηνευτικής δύναμης σταμάτησε για λίγο σ' ένα
μπλόκο. Ετοιμαζόταν να περάσει, όταν ένα βλήμα από όλμο του FPR έσκασε πίσω από το αμάξι του. Ένα θραύσμα
πέρασε από το τζάμι και τον πήρε στο κεφάλι. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Το νέο κυκλοφόρησε
αστραπιαία παντού. Στους συναδέλφους του, στους υπαλλήλους του ΟΗΕ, στους
δημοσιογράφους, σ' όλους. Τον βρήκαν στο αυτοκίνητό του λουσμένο στα αίματα. Τα
χάσανε. Ας ήταν το Κιγκάλι γεμάτο πτώματα, μ' αυτόν ήταν αλλιώς, τον ξέρανε,
πριν λίγο τους μίλαγε, μόλις τους είχε χαιρετήσει, ίσως τους είχε πει σε πόση
ώρα θα επέστρεφε. Τώρα γύρευαν την επίσημη στολή του να τον ντύσουν, κι' έναν νεκρόσακκο
να τον βάλουν μέσα, ήθελαν να κάνουν τα πράγματα σωστά, να δείξουν λίγο
σεβασμό, αλλά τέτοιο πράγμα -ο νεκρόσακκος δηλαδή- δεν βρισκόταν σ' όλη την
αποστολή, κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να γίνει, τελικώς τον τύλιξαν σ'
έναν γαλάζιο μουσαμά της UNICEF, δεν χώραγε, τα πόδια του περίσσευαν, ο Μπάγιε
ήταν μακρυπόδαρος, πολύ ψηλός.</span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Την άλλη μέρα τον
χαιρέτησαν με αναφιλητά στο αεροδρόμιο. </span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><b>ΤΕΛΟΣ</b></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-size: x-large;"><span>
</span><br />
</span><div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="margin-left: 13.5pt; text-indent: 22.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="1" style="text-indent: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: x-large; mso-spacerun: yes;">
</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2